Genel Olarak İş Sağlığı ve Güvenliği Mevzuatı

İşçinin sadece ekonomik ve ücrete dair hakları değil, fiziksel ve ruhsal olarak da korunması esastır. İş sağlığı ve güvenliği önlemleri öncelikle işçilerin hayatını ve sağlığını korumak amacıyla alınan önlemlerdir. İş sağlığı ve güvenliği bir haktır ve işverenler de çeşitli mevzuatlar doğrultusunda bunu işçilerine sağlamakla yükümlüdürler. İş sağlığı ve güvenliği mevzuatının gerektirdiği önlemler zamanında alınmalıdır. Çünkü herhangi bir iş kazası ya da meslek hastalığı durumunda, hem işçi hem de işveren açısından çok ağır sonuçlar ile karşılaşılabilmektedir. İşçinin daha sağlıklı ve huzurlu çalışması açısından ve işverenin bir kaza ya da hastalık durumunda karşı karşıya kalacağı tazminatların ağırlığı göz önüne alındığında

önlemlerin zaman geçirmeden alınması her iki tarafın da yararına olacaktır. İşçiyi koruyucu hükümler emredici nitelikteki hükümlerdir. İş mevzuatı, işçi lehine değiştirilebilir ve işverenin, iş sağlığı ve güvenliğini sağlamak için alması gereken önlemler doğruluk ve dürüstlük ilkesine göre belirlenmelidir.

İş sağlığı ve güvenliğinin sağlanması için şüphesiz en büyük görev devlete düşmektedir. Devletin bu konuda temel bazı sorumlulukları vardır. Bu görevler; iş sağlığı ve güvenliği mevzuatı oluşturmak, mevzuatın uygulanmasını sağlamak amacıyla gerekli teşkilatı kurmak ve denetim görevini yerine getirmektir 79_{. İş} sağlığı ve güvenliği teşkilatını oluşturan kurumlar şöyledir: Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ile bünyesinde İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü, İş Teftiş Kurul Başkanlığı ile İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Merkezi; Sağlık Bakanlığı; Milli Savunma Bakanlığı ve Belediyelerdir.

İşçinin işverene hem kişisel, hem de ekonomik yönden bağımlı olması, işçinin kişisel ve iktisadi açıdan gelebilecek tehlikelere karşı korunmasını zorunlu kılmıştır. İşçiyi işverene bağımlı kılan iş sözleşmesi, onun borç doğuran diğer sözleşmelerden farklı bir sözleşme olarak düzenlenmesi gereğini ortaya koymuştur 80. İş sağlığı ve güvenliği temel olarak bir özel hukuk sözleşmesi olan iş sözleşmesinden gelmektedir ve işverenin sorumluluğundadır. Ancak özel hukuk kuralları yanında kamu hukukunu da ilgilendiren kurallarla beraber bu sorumluluk güvence altına alınmıştır. İş sağlığı ve güvenliği önlemlerinin alınması işverenin işçiyi gözetme borcunun bir gereğidir. Ancak, bazı işçilerin de tedbirlere uymakta ihmalkar davrandıkları görülmektedir. Bunun nedeni, işçilerin iş sağlığı ve güvenliği konusunda yeterince eğitilmemiş ve bilinçlendirilmemiş olmalarıdır. İş Kanunu ile işverenlere işçileri iş sağlığı ve güvenliği konusunda eğitme görevi verilmiş ve eğitimin de usul ve esaslarını belirleyen bir yönetmelik çıkarılması öngörülmüştür. Ayrıca işçilerin iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili her konuda bilgilendirilmeleri görevi de işverene yüklenmiştir 81_.

79 _{Eyrenci, Taşkent ve Ulucan, s. 266.} 80 _{Aktay, Arıcı ve Kaplan Senyen, s. 140.}

81 _{Cevdet İlhan Günay, İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dersleri, Yetkin Yayınları, Ankara, 2004, s.} 208.

İş sağlığı ve güvenliği açısından hem ulusal hem de uluslararası kaynaklardan bahsetmek mümkündür. Uluslararası kaynaklar arasında ILO’ nün yayınladığı sözleşmeler ve AB Yönergeleri sayılabilir. ILO 1944 yılında Philadelphia’ da düzenlediği konferansta, tüm çalışma alanlarında işçilerin yaşam ve sağlıklarının korunması örgütün temel hedef ve amaçları arasında sayılmıştır. ILO Anayasası’nın giriş kısmında da işçilerin genel ve meslek hastalıklarına ve iş kazalarına karşı korunmasına ilişkin önlemlerin alınması, sosyal adaletin gerçekleşme şartları arasında sayılmıştır 82_.

İş sağlığı ve güvenliği ile ilgili ILO Sözleşmeleri: 15 sayılı Trimci ve Ateşçi Sıfatıyla Gemilerde İşe Alınacakların Asgari Yaşının Tespitine Dair Sözleşme, 35 sayılı Yaşlılık Sigortası (Sanayi) Hakkında Sözleşme, 42 sayılı Mesleki Hastalıkların Tazmini Hakkında Sözleşme, 81 sayılı İş Teftişi Sözleşmesi, 102 sayılı Sosyal Güvenlik (Asgari Standartlar) Sözleşmesi, 115 sayılı Radyasyondan Korunma Sözleşmesi, 119 sayılı Makinelerin Korunma Tertibatı ile Teçhizi Sözleşmesi, 127 sayılı Azami Ağırlık Sözleşmesi, 155 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği ve Çalışma Ortamına İlişkin Sözleşme, 161 sayılı Sağlık Hizmetlerine İlişkin Sözleşme’dir.

Diğer bir uluslararası kaynak olan Avrupa Sosyal Şartı’nda ise iş sağlığı ve güvenliği 3. maddede “Güvenlikli ve Sağlıklı Çalışma Koşulları Hakkı” başlığı altında incelenmiştir. Taraf devletler güvenli ve sağlıklı çalışma koşulları hakkının etkin biçimde kullanılmasını sağlamak üzere, güvenlik ve sağlık alanında yasal düzenlemeler yapmayı; gözetim önlemleriyle bu düzenlemelerin uygulanmasını sağlamayı; gerektiğinde iş güvenliği ve sağlığını geliştirmeyi amaçlayan önlemler konusunda çalıştıranların ve çalışanların örgütlerine danışma sorumluluğunu almaktadırlar. Ancak Türkiye 1989 yılında Şartı onaylamış olmasına rağmen, bu maddeye çekince koymuştur. Avrupa Birliği’nin iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili yayınladığı iki çerçeve yönerge mevcuttur. Bu yönergeler çerçevesinde çıkarılan 19 tane yönerge daha mevcuttur. 80/1170 ve 89/391 sayılı Yönergeler dar anlamda işçinin sağlığı ve güvenliği yanında, sosyal çevre, iş organizasyonu ve monotonluk

ve stres gibi psikolojik faktörlere ilişkin önlemlere de yer vermiştir. Ayrıca iş sağlığı ve güvenliği önlemlerinin alınması ve uygulanması aşamalarında işverene, işçilere ve onların örgütlerine bilgi verme ve onların görüşlerini alma yükümlülüğünü getirmiştir 83 . Ayrıca, 24 Mart 2001 tarihli Avrupa Birliği Müktesebatının Üstlenilmesine İlişkin Türkiye Ulusal Programının Uygulanması, Koordinasyonu ve İzlenmesine Dair Karar ve 24.7.2003/ 25178 Avrupa Birliği Müktesebatının Üstlenilmesine İlişkin Türkiye Ulusal Programı ile Avrupa Birliği Müktesebatının Üstlenilmesine İlişkin Türkiye Ulusal Programının Uygulanması, Koordinasyonu ve İzlenmesine Dair Kararlar doğrultusunda, ulusal program gereği mevzuatımızın uyumlaştırılmasını taahhüt eden yönetmelikler, iş sağlığı ve güvenliği alanını düzenleyen kaynaklardandır.

Kamu hukuku niteliği taşıyan en önemli maddeler; Anayasa’nın 17, 49, 50, 56. maddeleri, 4857 sayılı İş Kanunu’nda 77. maddeden itibaren, Sosyal Sigortalar Kanunu’nda 26. maddeden itibaren, Umumi Hıfzıssıhha Kanunu’nda 173. ve 180. maddeler arası ve Belediyeler Kanunu’nda 15. maddelerdir.

Kamu hukuku nitelikli iş sağlığı ve güvenliğine ilişkin kurallarda işe işyerinde işçileri iş kazalarından korumak için ne gibi uygun önlemlerin alınması gerektiği, iş kazaları ve meslek hastalıklarını önlemek için alınacak teknik koruyucu tedbirler öngörülmüştür. Kamu hukuku karakterli bu düzenlemelerde devlet, işvereni işçi sağlığı ve iş güvenliği yönünden, işyerinde gerekli tedbirleri almakla zorunlu kılmış, denetimler sonucunda aykırı davranışların tespiti halinde idari ve cezai müeyyideler öngörülmüştür

84_.

İş sağlığı ve güvenliği genel olarak, Anayasa’nın çeşitli maddelerinde belirtilmiştir. Anayasa’ da en genel şekilde Türkiye Cumhuriyetinin sosyal bir hukuk devleti olduğu belirtilmiştir (m. 2). Devlet, sosyal devlet ilkesi gereği iş sağlığı ve güvenliğini sağlamakla yükümlüdür (m. 5). Bunun için gerekli mevzuatı hazırlamak, öngörülen mevzuatın uygulanması için gerekli teşkilatı kurmak, iş sağlığı ve güvenliğine ilişkin denetimleri yapmak, gerekirse idari ve cezai yaptırımlar uygulamak devletin Anayasal görevidir. Böylece herkesin olduğu gibi, işçilerinde çalışma alanlarında beden bütünlüğüne ve sağlığına zarar verecek her türlü tehlikeyi

83 _{Eyrenci, Taşkent ve Ulucan, s. 262.} 84 _{Aktay, Arıcı ve Kaplan Senyen, s. 141.}

yok etmek ya da en aza indirgemek sorumluluğunu işverene verilmiştir. Anayasa uyarınca “herkes, yaşama, maddi ve manevi varlığını koruma ve geliştirme hakkına sahiptir (m. 17) .

Anayasa’da devletin, herkesin hayatını, beden ve ruh sağlığı içinde sürdürmesini sağlamak; insan ve madde gücünde tasarruf ve verimi artırarak, işbirliğini gerçekleştirmek amacıyla sağlık kuruluşlarını tek elden planlayıp hizmet vermesini gerektiğini de belirtilmiştir (m. 56). Anayasa’nın 49. maddesi uyarınca devlete de yüklenen sorumluluklar vardır. Buna göre; devlet, çalışanların hayat seviyesini yükseltmek, çalışma hayatını geliştirmek için çalışanları ve işsizleri korumak, çalışmayı desteklemek, işsizliği önlemeye elverişli ekonomik bir ortam yaratmak ve çalışma barışını sağlamak için gerekli tedbirleri alır. İşçiler yaşına, cinsiyetine ve gücüne uyacak işlerde çalıştırılabilir ve küçükler, kadınlar ile fiziksel ve ruhsal yetersizliği olanlar çalışma şartları bakımından özel olarak korunacaklardır (m. 50). Görüldüğü gibi genel olarak, insanların sağlık ve güvenliği ile dolaylı olarak iş sağlığı ve güvenliği Anayasal güvence altına alınmıştır.

İş sağlığı ve güvenliği bağlamında, en geniş kapsamlı ve doğrudan hükümler İş Kanunu’nda mevcuttur. İş Kanunu’nun dışında 1580 sayılı Belediyeler Kanunu, 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu, 506 sayıl Sosyal Sigortalar Kanunu ve Borçlar Kanununda ve çeşitli tüzük ve yönetmeliklerde de çeşitli hükümler bulunmaktadır. 4857 sayılı Yeni İş Kanunu ile getirilen iş sağlığı ve güvenliği hükümleri, işçilerin bu konuda eğitimi ve işçi ile işveren arasında ikili sosyal diyalogun gelişimini hızlandırıp sorunların çözümünü birlikte aramayı sağlamayı amaçlamaktadır. İşyerindeki risklerin belirlenip, bu risklerden korunmak için gerekli olan araç ve gereçlerin işçilere sağlanması işverenlerin en önemli görevleri arasındadır. İşverenin sorumluluğu her türlü önlemi almak ve işçileri bu konuda eğitmek, riskleri ortadan kaldırmak ya da en aza indirmek; işçinin sorumluluğu da alınan önlemlere uymaktır.

Borçlar Kanunu’nun 332. maddesinde iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili bir açıklama yer almaktadır. Bu maddeye göre; işveren, işçinin maruz kaldığı tehlikelerden korunması için gerekli önlemleri alma ve sağlıklı bir çalışma alanı

sağlama, kendisiyle birlikte ikamet eden işçiye sağlığına uygun yatacak bir yer sağlamakla sorumludur. Borçlar Kanunu’nun 332. maddesi ve 96. maddesine göre işverenin sorumluğu, sözleşmeden doğan bir kusurlu sorumluluk halidir. Bir diğer önemli kaynak da İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetmeliği’dir. Yönetmeliğin 6. ve 7. maddelerinde bu sorumluluk düzenlenmiştir. Yönetmelik uyarınca ; “işveren, işçilerin sağlığını ve güvenliğini korumak için mesleki risklerin önlenmesi, eğitim ve bilgi verilmesi dahil gerekli her türlü önlemi almak, organizasyonu yapmak, araç ve gereçleri sağlamak zorundadır. Sağlık ve güvenlik önlemlerinin değişen şartlara uygun hale getirilmesi ve mevcut durumun sürekli iyileştirilmesi amaç ve çalışması içinde olacaktır” (m. 6). Maddenin devamında da işverenin bu sorumluluğunu yerine getirmesi için uyması gereken belli başlı kurallar yer almaktadır. Ayrıca koruyucu ve önleyici hizmetler olan ilk yardım yangınla mücadele ve kişilerin tahliyesi gibi konular ayrıntılı olarak düzenlenmiştir (m.7).

1475 sayılı İş Kanunu dönemine göre 4857 sayılı İş Kanunu iş sağlığı ve güvenliği konusunu daha kapsamlı ve geniş bir şekilde düzenlemiştir. Bu düzenlemede, AB mevzuatına uyum çabalarının etkisi büyük olmuştur. İş Kanunu’nun 5. bölümü tamamen iş sağlığı ve güvenliği hükümlerine ayrılmıştır. İşverenler işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanması için gerekli her türlü önlemi almak, araç ve gereçleri noksansız bulundurmak, işçiler de iş sağlığı ve güvenliği konusunda alınan her türlü önleme uymakla yükümlüdürler (İş K.m. 77/I) . Söz konusu hüküm, işverene yüklenmiş olan önlem alma görevinin sınırlarını çok genel bir biçimde çizmiştir. Ancak, İş Kanunu’nun 77. maddesinin, işvereni iş güvenliği açısından gerekli olan her türlü önlemi almak ve gerekli olan tüm koşulları ve araçları eksiksiz bulundurmakla yükümlü kıldığı, söylenebilir. Çünkü söz konusu hükmün anlatımı, bu konuda herhangi bir sınırlama koymuş değildir. Buna göre, işveren, işçi sağlığı ve iş güvenliği konusunda maddi yönden gerekli bulunan her türlü önlemi almak, önlemlerin alınıp alınmadığını denetlemek ve gerekli araçları eksiksiz bulundurmak zorundadır. Bu bakımdan, burada bir kusursuz sorumluluğun bulunduğu söylenebilir 85.

Her türlü koruyucu güvenlik önlemi alınmasına rağmen işçi kendi kusuru ile kaza geçirirse, bu durumda işverenin sorumluluğu söz konusu değildir. Ancak, İş Kanunu’na göre “işverenler işyerlerinde meydana gelen iş kazasını ve tespit edilecek meslek hastalığını en geç iki iş günü içinde yazı ile ilgili bölge müdürlüğüne bildirmek zorundadırlar” (m. 77/V; SSK. m. 17, 27). İşverenler Sosyal Sigortalar Kanunu’na göre işyerini ve sigortalı çalıştırılan işçileri bildirmek mecburiyetindedir (m. 8, 9). Ağır ve tehlikeli işlerde çalışan işçiler için koruyucu düzenlemeler (m.85,86,87) ve gebeler ile çocuk emziren kadın işçileri koruyucu emredici nitelikte düzenlemeler de (m. 88) mevcuttur.

İşveren, işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliğin sağlanması için gerekli her türlü önlemi almak yükümlülüğündedir. Her işyeri veya işletme işveren tarafından alınması gerekli iş güvenliği önlemleri, o işyeri veya işletmenin ekonomik, teknik ve mali özellikleri ve yapısı ile bağlantılıdır. Ayrıca, her somut olayda işverenin koruyucu önlemleri alma borcunun kapsamı gereklilik, o andaki teknik ilerlemenin durumuna elverişlilik ve yapılan işin niteliği dikkate alınarak tespit edilir 86.

İşveren, iş sağlığı ve güvenliğini sağlamak için gerekli önlemleri alacak, işçileri bilgilendirecek, işyerinde sağlık ve güvenlik sorumluluğu bulunan işçilerin ve temsilcilerinin bu sorumluluğu yürütebilmeleri için çeşitli kayıtlar, raporlar ve önlemlere ulaşabilmelerini sağlamakla yükümlüdür (m 10). Ayrıca iş sağlığı ve güvenliği önlemleri ile ilgili olarak işçilerin görüşlerini alıp katılımlarını sağlamakla da yükümlüdür (m. 11). Aynı şekilde İş Kanunu’nda da işverenler işyerinde alınan iş sağlığı ve güvenliği önlemlerine uyulup uyulmadığını denetlemek; işçileri karşı karşıya bulundukları mesleki riskler, alınması gerekli tedbirler, yasal hak ve sorumlulukları konusunda bilgilendirmek ve gerekli iş sağlığı ve güvenliği eğitimini vermek zorundadırlar. Yapılacak eğitimin usul ve esasları ÇSGB tarafından çıkarılacak yönetmelikle düzenlenecektir (m. 77/II). Eğitimin hangi konularda verileceği, nasıl yapılacağına, hangi şartlarda ve sıklıkla yapılacağına dair ayrıntılı bir düzenleme İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetmeliği’nde mevcuttur. Çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik de belirtildiği gibi, eğitimler işçilere herhangi bir maddi yük getirmemelidir ve

eğitimlerde geçen süre iş süresinden sayılır, bu nedenle ücret kesintisine gidilemez (m. 6). Eğitimler periyodik olarak tekrarlanır, değişen veya yeni ortaya çıkan risklere göre yenilenir (m. 10). Çalışanlara; genel iş sağlığı ve güvenliği kuralları, iş kazaları ve meslek hastalıkların sebepleri ve işyerindeki riskler, kaza, yaralanma ve hastalıktan korunma prensipleri ve korunma tekniklerinin uygulanması, iş ekipmanlarının güvenli kullanımı, çalışanların yasal hak ve sorumlulukları, yasal mevzuat ile ilgili bilgiler, işyerinde güvenli ortam ve sistemleri kurma, kişisel koruyucu alet kullanımı, ekranlı ekipmanlarla çalışma, uyarı işaretleri, kimyasal, fiziksel ve biyolojik maddelerle ortaya çıkan riskler, temizlik ve düzen, yangın olayı ve yangından korunma, termal konfor şartları, ergonomi, elektrik, tehlikeleri, riskleri ve önlemleri, ilk yardım, kurtarma konularında eğitim verilmelidir ( m. 11). Çalışanlar sağlıklı ve güvenli bir çalışma ortamının tesisi için işyerinde düzenlenecek olan iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerine katılmak ve bu konudaki talimat ve prosedürlere uymakla yükümlüdürler (m. 5) . Eğitim programlarının hazırlanmasında işçilerin veya sağlık ve güvenlik işçi temsilcisinin katılımları sağlanarak görüşleri alınır (m. 9/I). İş sağlığı ve güvenliği ile ilgili önlemler alama ve eğitim verme sorumluluğu bütün işverenlere verilmesine rağmen, bu konu ile ilgili bir organizasyon kurma yükümlülüğü belirli nitelikleri taşıyan işverenlere verilmiştir. Organizasyon kurma yükümlülüğü, sanayiden sayılan, devamlı olarak en az elli işçi çalıştıran ve altı aydan fazla sürekli işlerin yapıldığı işyerlerine verilmiştir. İş sağlığı ve güvenliği kurulu kurmak, işyeri hekimi istihdam etmek ve iş güvenliği ile ilgili mühendis ve teknik elemanlar istihdam etmek zorundadırlar.

İş Kanunu’nun 78. maddesine dayanarak çeşitli düzenlemeler yapılmıştır. Buna göre; İş Kanunu’na tabi işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği şartlarının belirlenmesi ve gerekli önlemlerin alınması, işyerlerinde kullanılan araç, gereç, makine ve hammaddeler yüzünden çıkabilecek iş kazaları ve meslek hastalıklarının önlenmesi ve özel durumları sebebiyle korunması gereken kişilerin çalışma şartlarının düzenlenmesi, ayrıca iş sağlığı ve güvenliği mevzuatına uygunluğu yönünden; işçi sayısı, işin ve işyerinin özellikleri ile tehlikesi dikkate alınarak işletme belgesi alması gereken işyerleri ile belgelendirilmesi gereken işler veya ürünler ve bu belge veya belgelerin alınmasına ilişkin usul ve esaslar, iş sağlığı ve

güvenliği ile ilgili konularda yapılacak risk değerlendirmesi, kontrol, ölçüm, inceleme ve araştırmaların usul ve esasları ile bunları yapacak kişi ve kuruluşların niteliklerinin belirlenmesi, gerekli iznin verilmesi ve verilen iznin iptal edilmesi Sağlık Bakanlığının görüşü alınarak ÇSGB tarafından çıkarılacak yönetmeliklerle belirleneceği şeklinde bir hüküm getirilmiştir. İş Kanunu uyarınca çıkarılan yönetmelikler; Kimyasal Maddelerle Çalışmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik; İşçi Ücretlerinden Ceza Olarak Kesilen Paraları Kullanmaya Yetkili Kurulun Teşekkülü ve Çalışma Esasları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik; Kişisel Koruyucu Donanım Yönetmeliği; İş Güvenliği ile Görevli Mühendis veya Teknik Elemanların Görev, Yetki ve Sorumlulukları ile Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik; Kimyasal Maddelerle Çalışmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik; İşyeri Sağlık Birimleri ve İşyeri Hekimlerinin Görevleri ile Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik; Ücret Garanti Fonu Yönetmeliği; Kadın İşçilerin Gece Postalarında Çalıştırılma Koşulları Hakkında Yönetmelik; Askeri İşyerleriyle Yurt Güvenliği İçin Gerekli Maddeler Üretilen İşyerlerinin Denetim ve Teftişi Hakkında Yönetmelik; Gebe veya Emziren Kadınların Çalıştırılma Şartlarıyla Emzirme Odaları ve Çocuk Bakım Yurtlarına Dair Yönetmelik Ağır ve Tehlikeli İşler Yönetmeliği; Biyolojik Etkenlere Maruziyet Risklerinin Önlenmesi Hakkında Yönetmelik; Hazırlama, Tamamlama ve Temizleme İşleri Yönetmeliği; Sağlık Kuralları Bakımından Günde Ancak Yedi buçuk Saat veya Daha Az Çalışılması Gereken İşler Hakkında Yönetmelik; Çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik; Postalar Halinde İşçi Çalıştırılarak Yürütülen İşlerde Çalışmalara İlişkin Özel Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik; İş sağlığı ve Güvenliği Kurulları Hakkında Yönetmelik; İş Kanununa İlişkin Çalışma Süreleri Yönetmeliği; Tarım ve Ormandan Sayılan İşlerde Çalışanların Çalışma Koşullarına ilişkin Yönetmelik; Haftalık İş Günlerine Bölünemeyen Çalışma Süreleri Yönetmeliği; Çocuk ve Genç İşçilerin Çalıştırılma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik; İş Kanununa İlişkin Fazla Çalışma ve Fazla Sürelerle Çalışma Yönetmeliği; Kısa Çalışma ve Kısa Çalışma Ödeneğine İlişkin

Yönetmelik; Özürlü, Eski Hükümlü ve Terör Mağduru İstihdamı Hakkında Yönetmelik; İşçi Ücretlerinden Ceza Olarak Kesilen Paraları Kullanmaya Yetkili Kurulun Teşekkülü ve Çalışma Esasları Hakkında Yönetmelik; İşyerlerinde İşin Durdurulmasına veya İşyerlerinin Kapatılmasına Dair Yönetmelik; Yıllık Ücretli İzin Yönetmeliği; Konut Kapıcıları Yönetmeliği; Yüzdelerden Toplanan Paraların İşçilere Dağıtılması Hakkında Yönetmelik; Sanayi, Ticaret, Tarım ve Orman İşlerinden Sayılan İşlere İlişkin Yönetmelik; Yeraltı ve Yerüstü Maden İşletmelerinde Sağlık ve Güvenlik Şartları Yönetmeliği; Elle Taşıma İşleri Yönetmeliği; Kişisel Koruyucu Donanımların İşyerlerinde Kullanılması Hakkında Yönetmelik; İş Ekipmanlarının Kullanımında Sağlık ve Güvenlik Şartları Yönetmeliği; İşyeri Bina ve Eklentilerinde Alınacak Sağlık ve Güvenlik Önlemlerine İlişkin Yönetmelik; Kişisel Koruyucu Donanım Yönetmeliği; İş Güvenliği İle Görevli Mühendis veya Teknik Elemanların Görev, Yetki ve Sorumlulukları ile Çalışma Usul ve Esasları Hakkında; Kimyasal Maddelerle Çalışmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelik; Kanserojen ve Mutajen Maddelerle Çalışmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelik; Patlayıcı Ortamların Tehlikelerinden Çalışanların Korunması Hakkında Yönetmelik; Asbestle Çalışmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelik; Güvenlik ve Sağlık İşaretleri Yönetmeliği; Ekranlı Araçlarla Çalışmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelik; Gürültü Yönetmeliği; Titreşim Yönetmeliği; Yapı İşlerinde Sağlık ve Güvenlik Yönetmeliği; İşyeri Sağlık Birimleri ve İşyeri Hekimlerinin Görevleri İle Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik; İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetmeliği; Sosyal Sigortalar Kurumu Sosyal Sigorta İşlemleri Yönetmeliği; Özürlü ve Eski Hükümlü Çalıştırmayan İşverenlerden Ceza olarak Kesilen Paraları; Kullanmaya Yetkili Komisyonun Kuruluşu İle Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik; Sigorta Primlerinin Hak edişlerden Mahsup

Edilmesi ve Ödenmesi ile Kesin Teminatların İadesi Hakkında

Yönetmelik ;Tarımdan Sayılan İşlerde Çalışan İşçilerin Çalışma Koşullarına İlişkin