I. BÖLÜM
5.1. Öneriler
Araştırmada ulaşılan sonuçlardan hareketle dinleme becerisinin geliştirilmesi için öğretmenlere, öğretmen adaylarına, ailelere ve Türkçe programına yönelik şu önerilerde bulunulabilir:
1. Dinlemenin ilk başladığı yer ailedir. Dolayısıyla dinleme eğitimi sürecinin de ilk basamağı ailedir. Aile çocuğun da birey olduğunu bilerek onu dinlemeli, aile içi iletişimde de birbirlerini dinleyerek çocuğa örnek olmalıdır. Ailelerin bu süreci bilinçli geçirmelerini sağlamak için gerek okul öncesi gerekse ilkokul döneminde velilere seminerler verilmelidir. Her bölgede bunu uygulamak mümkün olamayabilir. Bu durumda dinlemenin önemini anlatan ve bu beceriyi nasıl geliştirebileceklerine yönelik hazırlanan küçük kitapçıklar ailelere dağıtılabilir.
2. Hayatın her döneminde gerekli olan dinleme toplum içinde var olmanın da bir basamağıdır. Bu yüzden de bütün bireyler için önemlidir. Bu becerinin geliştirilmesi önce ailede başlar sonra okulda devam eder. Okullarda en büyük görev öğretmenlere en çok da Türkçe öğretmenlerine düşmektedir. Öğrencilere etkili dinlemeyi öğretebilmeleri için öğretmenlerin süreci iyi bilmeleri gerekmektedir. Bu yüzden eğitim fakültelerinin lisans programlarında dinleme becerisinin öneminin kavratılması ve öğretmen adaylarının dinlemesinin geliştirilmesi için neler yapılabileceğinin anlatıldığı dersler olmalıdır. Bunun yanında branş farkı gözetmeksizin öğretmen adaylarına ve öğretmenlere öğrenme stilleri ile ilgili ayrıntılı bilgiler verilmeli, yaş gruplarına göre öğrenme stillerine dayalı yapılabilecek uygulamalar örneklendirilmeli ve onların da etkinlik hazırlamaları sağlanmalıdır.
3. Yapılan araştırmada öğrenme stillerine dayalı yapılan dinleme çalışmalarının öğrencilerin dinleme becerisini geliştirdiği görülmüştür. Bundan hareketle öğrencilere uygulanacak dinleme etkinlikleri, öğrencilerin öğrenme stillerine uygun olarak hazırlanmalıdır.
4. Öğretmenler derslerindeki etkinlikleri sadece ders kitaplarıyla sınırlandırmayıp öğrencilerinin öğrenme stillerini, gelişimlerini de dikkate alarak dinleme çalışmaları yaptırmalıdır.
5. Öğrenme stillerine dayalı çalışmalar yapılırken ders ortamında kullanılacak materyallerin hazırlanması (bilgisayar, yansıtıcı vb.) için özen gösterilmeli bu her sınıfta sağlanamıyorsa ortak çalışma ortamları oluşturulmalıdır. Sınıf ortamları hazırlanırken bütün stilleri kapsamasına dikkat edilmelidir.
6. Öğrencilere de öğrenme stillerinin ne olduğu söylenip bunlara yönelik bilgilendirilmeli, akademik başarıları için de stillerinden nasıl yararlanacakları örneklerle anlatılmalıdır.
7. Türkçe öğretim programında var olan dinleme etkinliklerinin yeterli düzeyde olmadığı görülmektedir. Aynı zamanda bu etkinliklerde öğrenme stilleri de dikkate alınmamıştır. Yapılan araştırmalarda öğrenme stillerine dayalı çalışmaların öğrenmeyi olumlu yönde etkilediği vurgulanmaktadır. Bu yüzden programda her beceriyle ilgili öğrenme stillerine yönelik etkinlik örnekleri verilmelidir.
Araştırmada elde edilen sonuçlar doğrultusunda yapılacak yeni araştırmalara yönelik olarak aşağıdaki öneriler getirilebilir:
1. İlköğretim 7. sınıf öğrencileriyle sınırlı tutulan öğrenme stillerine dayalı öğretimle dinleme becerisinin geliştirilmesine yönelik olan bu çalışma farklı sınıf seviyelerinde de yapılabilir.
2. Öğrenme stillerine dayalı öğretimin okuma, konuşma ve yazma becerilerindeki etkisini tespit etmeye yönelik deneysel ve nitel çalışmalar gerçekleştirilebilir.
3. Dinleme becerisi gelişimi düşük olan öğrenciler üzerinde bunların nedenlerini belirlemek için araştırmalar yapılabilir.
4. Öğrencilerin öğrenme stilleri ve öğrenme stratejileri arasındaki ilişkileri incelenip etkinlik örnekleri oluşturulabilir.
5. Öğrencilerin programdaki dinleme kazanımlarına ulaşma düzeylerini belirlemek için çalışmalar yapılabilir.
6. Dinleme becerisindeki gelişimin diğer dersler üzerindeki etkileri araştırılabilir.
7. Öğrenme tipi ve tercihine dayalı olarak programlar geliştirilip bunlar belirlenen pilot okullarda uygulanmalı sonrasında okul, sınıf ortamları öğrencilerin tercihlerine bağlı olarak düzenlenmelidir.
KAYNAKÇA
Açık, S. (2013). Lise öğrencilerinin öğrenme stilleri ve problem çözme becerileri
arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant
İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu. Açıkgöz, K.Ü. (2003). Aktif öğrenme. İzmir: Kanyılmaz Matbaası. Adalı, O. (2004). Anlamak ve anlatmak. İstanbul: Pan.
Ağca, R.K. (2006). Hipermedya ortamlarda öğrenme stillerine dayalı farklı gezinti
yapılarının öğrenci başarısına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi,Gazi
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Ailes, R. (1999). Mesaj sizsiniz. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Akdoğan Yeşilova, E.P. (2011). İlköğretim 7. Sınıf öğrencilerinin öğrenme stillerine
göre elektronik portfolyo hazırlama süreçlerine ilişkin görüşleri. Yayımlanmamış
Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir. Akyol, H. (2006). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
Akyol, H. (2011). Türkçe öğretim yöntemleri. (4. Baskı). Ankara: PegemA Akademi. Akyol, T. (2002). Anne rahminde dershane. Milliyet Gazetesi, 19.02.2002.
Altıntaş, E. (2000). Sınıf yönetiminde yeni yaklaşımlar.(Ed: L. Küçükahmet). Ankara: Nobel yayın dağıtım
Andrich, D. (1989). Distinctions between assumptions and requirements in
measurement in the social sciences.(Ed. In J.A. Keats, R. Taft, R.A. Heath, S.H.
Lovibond) Mathematical and Theoretical Systems, (pp. 7-16). North Holland: Elsevier Science Publishers.
Arık, İ. A. (1995). Öğrenme psikolojisine giriş. İstanbul: Der Yayınları.
Arık, B.M. (2010). İstanbul’da kimler yaşıyor? Bilim Çocuk Dergisi.147,10-14.
Arkonaç, S.A. (2001). Sosyal psikoloji, Değiştirilmiş ve Genişletilmiş 2. Baskı, İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
Arslan, B. ve Babadoğan, C. (2005). İlköğretim 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin öğrenme stillerini yaş ve cinsiyet değişkenleri açısından incelenmesi. Eğitim Araştırmaları
Aslan, A. (2012). Öğrenme stillerine uygun sanal öğrenme çevrelerinin öğrenci
başarısına ve görüşlerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Bilgisayar Ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Ana Bilim Dalı, Elazığ.
Aşkar, P., Akkoyunlu, B. (1993). Kolb öğrenme stili envanteri. Eğitim ve Bilim, 87, 37- 47.
Aşkın, Ö. (2006). Öğrenme stilleri ile ilgili elektronik ortamda yayınlanan çalışmaların
incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
Atkinsons, R. L., Atkinson, R.C, Smith, E. E, Hoeksema, S. N. (1999). Psikolojiye giriş. (Çev: Yavuz Alogan).Ankara: Arkadaş Yayınları.
Ayçiçeği, A. (1996). Uyaranın hafızaya kodlanmasında işitsel görsel ve anlamsal
özelliklerinin etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Aydın, G. (2009). Zihin haritalama tekniğinin dinleneni anlamaya etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Aydıntan, S., Şahin, H. ve Uysal F. (2012). “Kesirler” konusunun öğretiminde 4mat öğrenme stili modelinin akademik başarı ve kalıcılığa etkisi. Mehmet Akif Ersoy
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(23), 408 – 427.
Aytan, T. (2011). Aktif öğrenme tekniklerinin dinleme becerisi üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Aytaş, G.(2013). Yaratıcı dramanın algısal öğrenmedeki rolü. Ana Dili Eğitimi Dergisi,
1(1), 101-106.Aytaş
Babacan, E. (2010). Başlangıç piyano eğitiminde algısal öğrenme stillerinin
uygulanabilirliği.Yayımlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Babadoğan, C. (1994). Öğrenme stratejileri ve stilleri arasındaki ilişki. I. Ulusal Eğitim Kongresi, Adana.
Babadoğan, C. (2000). Öğrenme stili odaklı ders tasarımı geliştirme. Milli Eğitim
Dergisi, 147, 61-63.
Bacanlı, H.(2000). Gelişim ve öğrenme. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Bakkaloğlu, Z. (2009). İşitme kaybına neden olan bazı genlerin moleküler düzeyde
araştırılması. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri
Enstitüsü. Ankara.
Baltaş, A. (2003). Stres altında ezilmeden öğrenmede ve sınavlarda üstün başarı. (20. basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Baymur, F. (1944). İlkokullarda Türkçe öğretimi. İstanbul yayınları.
Baysal, A.(1981). Sosyal ve örgütsel psikolojide tutumlar. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi.
Beaverson, G. (1999). Listen for success career world. 28 (2), 20-22
Bilasa, P. (2011). Öğrenme stilleri ve stil odaklı öğretim tasarımı.,S. Büyükalan Filiz (Editör). Öğrenme öğretme kuram ve yaklaşımları.Ankara: PegemAkademi, ss.206-231.
Bock, R.D., & Aitkin, M. (1981). Marginal maximum likelihood estimation of item parameters: Application of an EM algorithm. Psychometrika , 46, 443-459.
Bolat Karagöz, N.(2007). İlköğretim 6. ve 7. Sınıf fen ve teknoloji bilgisi dersi
öğrencilerinin öğrenme stillerine göre motivasyon ve başarı düzeyleri.
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Boydak, H. A. (2001). Öğrenme stilleri. (Birinci Baskı). İstanbul: Beyaz Yayınları. Boydak, H. A. (2006). Öğrenme stilleri. (Yedinci Baskı). İstanbul: Beyaz Yayınları. Bozkurt, O. ve Aydoğdu, M. (2009). İlköğretim 6.sınıf fen bilgisi dersinde Dunn ve
Dunn öğrenme stili modeline dayalı öğretim ile geleneksel öğretim yönteminin öğrencilerin akademik başarı düzeyleri ve tutumlarına etkisi, Elementary Education Online, 8(3), 741-754, 2009. ilköğretim Online, 8(3), 741-754, 2009. [Online]: http://ilkogretim-online.org.tr.
Bölükbaş, F. (2007). Türkçe öğretmeni adaylarının öğrenme biçemleri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Hasan Ali Yücel Eğilim Fakültesi Dergisi, 2, 49-64.
Brown, H. Douglas.(2001) Teaching by principles, an ınteractive approach to language
pedagogy. Second Edition. NY: White Plains, Pearson Education.
Burke, K. Dunn, R. (2002). Learning Style- Basedteachingtoraiseminoritystudent test scorestthere is nodebate. EBSCO Publishing.
Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel desenler. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (7.Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Caine, R. N. ve Caine, G.(2002). Beyin temelli öğrenme. (Çev. Edt.: G.Ülgen).Ankara:Nobel Yayınevi.
Calp, M. (2005). Özel öğretim alanı olarak Türkçe öğretimi. Konya: Eğitim Kitabevi. Charles, C. M.(2003). Öğretmenler için piaget ilkeleri. (çev. G. Ülgen). Ankara: Nobel
Yayınları.
Cihangir Çankaya, Z. (2004). Kişilerarası iletişimde dinleme becerisi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Cihangir, Z. (2012a). Kişilerarası ilişkiler ve iletişimde dinleme. A.Kaya (Editör).
Kişilerarası ilişkiler ve etkili iletişim. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Cihangir, Z. (2012b). Dinleme Becerisi Ölçeği’nin Yeniden İncelenmesi: Psikolojik Danışma ve Rehberlik Öğrencilerinin Dinleme Becerilerinin Çeşitli Değişkenlere Göre Karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(4), ss. 2359- 2376.
Creswell, J. W. (2003). Research design: qualitative, quantitative, and mixed method
approaches (2nd ed.). Thousand Oaks, California: Sage Publications.
Creswell, J. W. (2005). Educational research: planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. Columbus: Pearson Merril Prentice Hall.
Creswell, J. W, Clark, P. (2007). Designing and conductingthe mixed methods reader. Thousand Oaks: Sage Publications.
Cunningham, A.Shagoury, Ruth. (2005). Starting with comprehension. Usa: Stenhouse Publishers.
Çağatay,B. (2000). The effect of learning style match edenrichment instruction on
mathematics achievement / öğrenme biçimlerine uygun öğretim yaşantılarının matematik başarısı üzerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Boğaziçi
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Çetinkaya, Ç. (2011). İlköğretim 4 ve 5. sınıf öğrencilerinin kelime kullanım sıklıkları
üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çifçi, M. (2001). Dinleme eğitimi ve dinlemeyi etkileyen faktörler. Afyon Kocatepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2 (2).
Çilenti, K. (1984). Eğitim teknolojisi ve öğretim. Kadıoğlu Matbaası. Ankara
Demir, T. (2008).Türkçe eğitimi bölümü öğrencilerinin öğrenme stilleri ve bunların çeşitli değişkenlerle ilişkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(4).129- 148.
Demirel, Ö. (2003). Kuramdan uygulamaya program geliştirme. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2004). Türkçe ve sınıf öğretmenleri için Türkçe öğretimi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Demirel, Ö., Şahinel, M. (2006). Türkçe Öğretimi, Ankara: PegemA Yayınları.
Demirkol, T. (2009). An investigation of Turkish preparatory class students’ listening comprehension problems and perceptual learning styles. MaThesis Examination Result Form, Bilkent University Graduate School Of Education, Ankara.
Deniz, K. (2007). İlköğretim ikinci kademede konuşma ve dinleme yoluyla öğrencileri
ikna üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Deryakulu, D. (1992). Eğitim iletişimi kavramı. Eğitim Bilimleri Dergisi. 25, S.2. Deveci, T. (2011). İngilizceyi yabancı bir dil olarak öğrenen yetişkinlerin sosyal
etkileşime dayalı öğrenme stilleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara
Diadikoy, A.N., Stayliaonu, P., Karefillidou, C., and Georgiou, P. (2005). The relationship between listening and reading comprehension of different types of text at increasing grade levels. Reading Pyschology, 26, 55-80.
Doğan, Y. (2007). İlköğretim ikinci kademede dil becerisi olarak dinlemeyi geliştirme
çalışmaları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü, Ankara.
Doğan, Y. (2010). Dinleme Becerisini Geliştirmede Etkinliklerden Yararlanma. Türklük
Bilimi Araştırmaları, (27), 263-274.
Doğan, Y. (2011). Dinleme eğitimi. Ankara: Pegema Akademi.
Dökmen, Ü. (1997). İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Dunn, R., Gianitti, M.C. (1990). Grouping students for ınstruction: effects of learning style on achievement attitudes. Journal of Social Psychology, 130(4). 485-495
Dunn, R. (1983). Now that you know your learning style - how can you make the most of it? EarlyYears, Darien, CT: Allen Raymond, Inc., 13, 6. 49- 54.
Dunn, R. Gianitti M. C., Murray, J. B., Rossi, I. ve Quinn, G. P. (1990). Grouping Students for Instruction: Effects of Learning Style on Achievement and Attitudes.
The Journal of Social Psychology. 130 (4), 485-494.
Dunn, R. and Dunn, K. (1979). Learning styles/teachingstyles: shouldthey ... can they ...bematched?EducationalLeadership, 36, 238-244.
Dunn, R.,and Dunn, K. (1993). Teaching Secondary School Students Through Their
Individual Learning Styles: Practical Approaches for Grades 7-12. Boston,
Mass.:Allyn and Bacon.
Dunn, R.,and Griggs, S.A. (2000). Practical approaches to using learning styles in
higher education. Westport, CT: Bergin & Garvey.
Dunn, B. and DunnK., PriceG.E. (1987). Learning style ınventory (LSI). Manual. Lawrence: Price Systems Inc.
Durukan, E. (2013). Türkçe öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ve öğrenme stratejileri arasındaki ilişki. Turkish Studies, 8(1).1307-1319.
Ekici, G. (2001). Öğrenme stiline dayalı öğretim ve biyoloji dersi öğretimine yönelik
ders planı örnekleri, Ankara: Gazi Kitabevi.
Ekici, G. (2002). "Gregorc öğrenme stili ölçeği", Eğitim ve Bilim Dergisi, 123: 42-47. Ekici, G. (2003). Uzaktan eğitim ortamlarının seçiminde öğrencilerin öğrenme
stillerinin önemi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (24), 48-55. Ekici, G. (2013). Gregorcve kolb öğrenme stili modellerine göre öğretmen adaylarının
öğrenme stillerinin cinsiyet ve genel akademik başarı açısından incelenmesi.
Eğitim ve Bilim, 38 (167). 211-225.
Emiroğlu, S., Pınar, F. N. (2013). Dinleme Becerisinin Diğer Beceri Alanları İle İlişkisi.
Turkish Studies, 8/4, 769-782
Epçaçan,C. (2013). Temel bir dil becerisi olarak dinleme ve dinleme eğitimi. Adıyaman
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 331-352.
Ercan, A. R. (1999).Öğrenmeyi Etkinleştiren Başarıyı Yükselten Öğretmen
Davranışları.Ankara:Eğitimde Temel Kitaplar Dizisi Galeri Kültür/ Eğitim.
Erden, M. ve Akman, Y. (1996). Eğitim psikolojisi: Gelişim, öğrenme, öğretme. Ankara: Arkadaş Yayınları.
Erden, M. ve Altun. S. (2006). Öğrenme stilleri, İstanbul: Morpa Kültür Yayınları. Ergenç, İ. (2000). Dilin Beyindeki Organizasyonu ve Konuşmanın Gerçekleşmesi.
Multidisiplinler Yaklaşımla Beyin ve Kognisyon (Ed. Karakaş, Aydın, Erdemir ve
Özemsi). Ankara: Çizgi Tıp Yayınevi.
Ergin, M. (1993). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Boğaziçi Yayınları. Ergin, A. (1998). Öğretim teknolojisi: İletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Ergin, S. (2011). Fizik eğitiminde 4mat öğretim yönteminin farklı öğrenme stillerine
sahip lise öğrencilerinin iş, güç ve enerji konusundaki başarısına etkisi.
Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ergin, A., ve Birol, C. (2000). Eğitimde iletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Ergür, D.O. (1998). Hacettepe üniversitesi dört yıllık lisans programlarındaki öğrenci
ve öğretim üyelerinin öğrenme stillerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış
Ermurat, D. G.(2008). Lise biyoloji derslerinde öğrenme stillerine dayalı öğretim
etkinliklerinin öğrenci erişi ve tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Ersoy, S., 2003, İlköğretim 6,7,8. sınıf öğrencilerinin ingilizce dersindeki başarılarına
göre öğrenme stilleri ve çalışma alışkanlıklarının incelenmesi, Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
Ertürk, A. (2006). The Relatıonshıp Between The Learnıng Style Preferences Of
Undergraduate Englısh Preparatory Program Students, The Lıstenıng Comprehensıon Strategıes, And Achıevement, Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Felder, R. M.,Siverman L. (1988). Learning and teaching styles in engineering education. Engineering Education 78(7), 674-681, [Online]: http://www.ncsu.edu/felder-public/Papers/LS-1988.pdf adresinden13.05.2011 tarihinde indirilmiştir.
Fuller, C. (2002). Ben farklıyım: çocuğunuzun öğrenme tarzını keşfedin. (Çev: Gülsüm Öztürk).İstanbul: Selis Kitaplar.
Funk, H. D. and Funk, G.D. (1989). Guidelines for Developing Listening Skills. The Reading Teacher, pp. 660-663
Gencel Evin, İ. (2006). Öğrenme stilleri, deneyimsel öğrenme kuramına dayalı eğitim,
tutum ve sosyal bilgiler program hedeflerine erişi düzeyi. Yayımlanmamış
Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Gencel Evin, İ. (2008). Sosyal bilgiler dersinde Kolb’un deneyimsel öğrenme kuramına dayalı eğitimin tutum, akademik başarı ve öğrenmenin kalıcılığına etkisi.
İlköğretim Online, 7(2), 401-420, 2008. [Online]: http://ilkogretim-online.org.tr
Gilanlıoğlu, İ. (1993). Enhancing Vocabulary Learning through Instruction Geared to Learning Styles. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Given, B.K. (1996). Learning styles: asynthesized model. Journal of Accelerated
Learning andTeaching, 21 (1), 11-43.
Goh, C., and Taib, Y. (2006). Metacognitive instruction in listening for young learners. ELT Journal, 60(3), 222-232.
Gorevanova, A.,(2000).The relation ship between students’ perceptual learning style
preferences, language learning strategies and English language vocabulary size. Bilkent University, Ankara.
Gregorc, A.F. (1985). Gregorc style delineator Developmental technical And
administrative manual. Columbia, CT: Gregorc Associates.
Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Gül Yayınevi: Ankara.
Güneş, F. (2007a). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınevi. Güneş, F. (2007b). Ses temelli cümle yöntemi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel
Yayıncılık.
Güven, Z. Z. (2007). Öğrenme stillerine dayalı etkinliklerin öğrencilerin dinleme
becerisi erişileri, ingilizce dersine yönelik tutumları ve öğrenilenlerin kalıcılığına etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Konya.
Hagevik, S. (1999). Just listening journal of environmental healt, 62 (1), 46-47
Hambleton, R. K., Swaminathan, H., & Rogers, H. J. (1991). Fundamentals of item
response theory. Newbury Park, CA: Sage.
Hogg, M.A., Vaughan, G.M. (2011). Sosyal Psikoloji (Çev.İbrahim Yıldız, Aydın Gelmez) (2.Baskı). Ankara: Ütopya Yayınevi.
Hoy, K. M., ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim yönetimi: Teori, araştırma ve uygulama. (S. Turan, Çev. Edt.). Ankara: Nobel Yayınevi.
Hutcheson G. D., Sofroniou N.(1999). The Multivariate Social Scientist: Introductory
Statistics Using Generalized Linear Models Sage Publications: London, Thousand Oaks, New Delhi.
İnal, A. (2013). 9. sınıf kimya dersi kimyasal bağlar konusunun öğrencilerin öğrenme stilleri ve geleneksel öğretim yaklaşımı ile işlenmesinin öğrenci akademik başarısına etkisinin tespit edilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kalaycı, N. ve Temur, T. (2005) İlköğretim okullarında dinleme becerisini nasıl geliştirebiliriz? Eğitime Bakış, 53-63.
Kağıtçıbaşı, Ç. (2010). Günümüzde İnsan ve İnsanlar (12. Baskı). İstanbul: Sistem Matbaacılık.
Kantemir, E. (1997). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Engin Yayınevi.
Karagündüz, A. (2010). Türkçe ve sınıf öğretmeni adaylarının dinleme stratejilerinin değerlendirilmesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü dergisi. 2 (29). 39-55
Karakış, Ö. (2006). Bazı yükseköğrenim kurumlarında farklı öğrenme stillerine sahip
olan öğrencilerin genel öğrenme stratejilerini kullanma düzeyleri.
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Katrancı, M. (2012). Üstbiliş stratejileri öğretiminin dinlediğini anlama becerisine ve
dinlemeye yönelik tutuma etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Ana Bilim Dalı, Ankara.
Keefe, James. W. (1982). Learning style: an overview. ınnassp'sstuden tlearning styles:
diagnosing and presscribing programs. Reston, VA: National Association of
Secondary School Principals.
Keskinkılıç, K. (2002). İlkokuma Yazma Öğretimi. Ankara: Nobel Yayınları.
Klavas, A. (1993). Learning Style Program Boosts Achievement and Test Scores. The Clearing House. In Greensboro, North Carolina. 67(3.) 149-151.
Kocaadam, D. (2011). Not alarak dinleme eğitiminin ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin
dinleme becerisi üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Koç, N. (2003). Dinleme Becerilerini Kazandırma Yöntemlerinin Uygulanması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. On Sekiz Mart Üniversitesi. Çanakkale. Koçak, T. 2007. İlköğretim 6. 7. 8. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ve akademik
başarıları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi,
Kolb, D. A. (1984). Experiential Learning: Experience as the source of learning and
development. New Jersey: Prentice Hall, Return
Köknel, Ö. (1997). İnsanı anlamak. İstanbul: Altın Kitaplar.
Kula, O.B.(2012). Dil Felsefesi Edebiyat Kuramları I. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Kuşçu, H. (2010). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin dinleme, konuşma, okuma ve
yazılı anlatım becerilerinin yapılandırıcı yaklaşıma göre geliştirilmesinde Türkçe öğretmeninin rolü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Mackay, I. (1997). Dinleme becerisi. Ankara: İlkkaynak Kültür ve Sanat Ürünleri. Maden, S. (2013). Niçin dinlemiyoruz? Dinleyememe probleminin sosyokültürel
analizi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi. 2/1, 49-83.
Maden, S., Durukan, E. (2011). Temel dil becerilerinin eğitiminde yaşanan sorunlar. Ankara: Pegem Akademi.
McCarthy, B. (1987). The4mat system: teaching to learning styles with right / left mode
techniques. Barrington: Excel, Inc.
McCarthy, B., (1982), Improving staff development through cbam and 4mat,
Educational Leadership, 40(1) 20-25.
McCarthy, B., (1990), Using the 4mat system to bring learning styles to schools,
Educationa lLeadership, 48(2) 31-77.
MEB (1998). İlköğretim Okulu Türkçe Dersi Taslak Öğretim Programı. Ankara: MEB Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı.
MEB (2005). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı. Ankara: Millî Eğitim Basımevi.
MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
MEB (2009). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (1-5. sınıflar). Ankara: Millî Eğitim Basımevi.
Melanlıoğlu, D. (2011). Üstbiliş strateji eğitiminin ilköğretim ikinci kademe
öğrencilerinin dinleme becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Melanlıoğlu, D. (2012c). Ortaokuldaki dinleme eğitiminin niteliğine ilişkin fenomografik bir araştırma. Okuma Yazma Eğitimi Araştırmaları,1 (1), 34-44. Melanlıoğlu, D. (2012b). Dinleme becerisine yönelik ölçme değerlendirme
çalışmalarında üstbiliş stratejilerinin kullanımı. Turkish Studies, 7/1, 1583-1595. Melanlıoğlu, D. (2012a). Türkçe öğretiminde ayrıştırıcı dinlemeyi geliştirmeye yönelik
bir etkinlik önerisi. Millî Eğitim, 196, 56-68.
Melanlıoğlu, D. (2013). Ortaokul öğrencileri için dinleme kaygısı ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 851-876.
Melanlıoğlu, D. ve Karakuş Tayşi, E. (2013). Türkçe öğretim programındaki dinleme kazanımlarının ölçme değerlendirme yöntemleri bakımından sınıflandırılması.
Akademik Bakış Dergisi, 35, 1-11.
Moore, K.D. (2001). Classroom teaching skills. Boston: McGraw-Hill
Mutlu, M. (2004). İlköğretim 8. Sınıf fen bilgisi dersinde fotosentez-hücresel solunum