• Araştırmacılar yeni programların uygulamadaki etkililiğine ilişkin olarak müfettiş, okul yöneticileri ve öğrenci görüşlerine başvurulabilir.
• Programda öngörülen değerlendirme yaklaşımlarının niçin uygulanmada istenilen düzeyde gerçekleşmediğine ilişkin araştırma yapılmalıdır.
• Programların uygulanması ile ilgili olarak araştırmada ulaşılan bölgeler arası farklılıkların nedenleri araştırılmalıdır.
• Programların öğrencilerin yaşına ve öğretim gördükleri sınıf düzeyine uygunluğu araştırılabilir.
• Öğrencilerin yeni programlara ilişkin duyuşsal özellikleri araştırılabilir. • Yeni programın bölgeler arası fırsat eşitliğini ne derecede sağladığı
araştırılabilir.
• Yeni programların AB genel hedeflerini ne düzeyde gerçekleştirdiği araştırılabilir.
166
KAYNAKÇA
Acat, Bahaddin; Anılan, Hüseyin, Girmen, Pınar, Anagül, Şengül S. (2005). Öğretmen Adaylarının İlköğretim Hayat Bilgisi Programında Yer Alan Becerilere Sahip Olma Düzeylerine İlişkin Görüşleri. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım, Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
Açıkgöz, Kamile Ün (2003). Aktif Öğrenme. 5. Baskı, Ankara: Eğitim Dünyası Yayınları.
Airasian, Peter W.-Walsh, Mary E. (1997). Constructivist Cautions. Phi Delta Kappan, 78 (6), 444-449 Akar, İlhan (2003). Öğrenci Davranışlarını Etkileyen Etmenler. Zeki Kaya (Editör), Sınıf Yönetimi, 3. Baskı,
Sayfa:19-42, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Akar, Hanife ve Yıldırım, Ali (2004). Oluşturmacı Öğretim Etkinliklerinin Sınıf Yönetimi Dersi’ nde Kullanılması: Bir Eylem Araştırılması. Sabancı Üniversitesi İyi Örnekler Konferansı. 17 Ocak, Sabancı Üniversitesi: İstanbul.
Akbaba, Toper(2004). Cumhuriyet Döneminde Program Geliştirme Çalışmaları. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, Sayı: 54-55, Retrieved October 07, 2006 (de indiridi) from the Word Wide Web: http://yayin.meb.gov.tr/yayimlar/sayi54-55/akbaba.htm
Akçay, Hüsamettin; Tüysüz, Cengiz ve Feyzioğlu, Burak (2003). Bilgisayar Destekli Fen Bilgisi Öğretiminin Öğrenci Başarısına ve Tutumuna Etkisine bir örnek: Mol Kavramı ve Avogadro Sayısı.
Akdağ, Mustafa ve Güneş, Hasan (2003). Öğretmen Rolünün Yaratıcı Bir Sınıf Ortamı Oluşturmasındaki Önemi. Milli Eğitim Dergisi, 159, Web: http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/159/akdag-gunes.htm
Akınoğlu, Orhan (2003). Sınıfta Grup Etkileşimi. Zeki Kaya (Editör), Sınıf Yönetimi, 3. Baskı, Sayfa:111-130, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Aktamış, Halil A.; Ergin, Ömer ve Akpınar, Ercan (2002). Yapısalcı Kurama Örnek Bir Uygulama. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, 16-18 Eylül, MEB Öğretmen Yetiştirme Eğitimi Genel Müdürlüğü ile ODTÜ, Ankara.
Akyol, Hayati (2005). İlk Okuma Yazma Programı ve Öğretimi. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyomu, 14-16 Kasım, Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
Akyol, Aysel K. Ve Çiftçibaşı, Hale K. (2005). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Empatik Beceri Düzeylerinin Belirlenmesi. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 21,13-23.
Akyüz, Yahya (1997). Türk Eğitim Tarihi (Başlangıçtan 1997’ye). 6. Baskı, Yayın No:1, İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları.
Albayrak, Mustafa; Işık, Cemalettin ve İpek, A. Sabri (2005). İlköğretim Okulu Matematik Dersi (1.-5. sınıflar) Programının (Kapsam ve Eğitim Durumları Açısından) İncelenmesi. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyomu, 14-16 Kasım, Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
Alkan, Cevat (1979). Eğitim Ortamları. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları No:85.
Alkan, Cevat; Deryakulu, Deniz ve Şimşek, Nurettin (1995). Eğitim Teknolojisine Giriş: Disiplin, Süreç, Ürün. Anakara: Önder Matbaacılık.
167
Suyun Otoprotoliz Sabiti Tayininin Öğretilmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24 (1), 125-134.
Akyüz, Yahya (1997). Türk Eğitim Tarihi (Başlangıçtan 1997’ ye). 6. Baskı, Yayın No: 1, İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları.
Arabacı, İ.Bakır (2005). Öğretme-Öğrenme Sürecine Öğrencilerin Katılımı ve Sınıfta demokrasi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 316,20-27.
Arslan, Mehmet (2000). Cumhuriyet Dönemi İlköğretim Programları ve Belli Başlı Özellikleri. Milli Eğitim Dergisi, Sayı: 146, Retrieved November 11,2006 (de indirildi) from the Word Wide Web:
http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/146/aslan.htm
Arslan, Ali ve Şahin, Tuğba Y. (2004). Oluşturmacı Yaklaşıma Dayalı İşbirlikli Öğrenmenin Öğrencilerin Duyuşsal Öğrenmelerine Etkileri. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Malatya.
Arslan, Berna ve Babadoğan, Cem (2005). İlköğretim 7. ve 8. Sınıf Öğrencilerinin Öğrenme Stillerinin Akademik Başarı Düzeyi, Cinsiyeti ve Yaş İle İlişkisi. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 21,35-48.
Asan, Aşkın ve Güneş, Gönül (2000). Oluşturmacı Öğrenme Yaklaşımına Göre Hazırlanmış Örnek Bir Ünite Etkinliği. Milli Eğitim Dergisi, Cilt:147,50-53.
Aşçı, Zuhal ve Demircioğlu, Hüsniye (2004). Çoklu Zeka Temelli Öğretimin Dokuzuncu Sınıf Öğrencilerinin Ekoloji Başarısına, Ekoloji Tutumlarına ve Çoklu Zekalarına Eskisi. Sabancı Üniversitesi İyi Örnekler Konferansı. 17 Ocak, Sabancı Üniversitesi: İstanbul.
Atav, Esin (2005). Türkiye’ de Orta Öğretim Kurumlarında Görev Yapan Biyoloji Öğretmenlerinin Bazı Demografik Özellikleri. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 21, 49-61.
Ayaydın, Abdullah (2004). Sanat Eğitiminde Çoklu Zeka Yönetimi ve Uygulama Örneği. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15,27-43.
Aydoğdu, Cemil (2003). Kimya Eğitiminde Yapılandırmacı Metoda Dayalı Laboratuar İle Doğrulama Metoduna Dayalı Laboratuar Eğitiminin Öğrenci Başarısı Bakımından Karşılaştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25,14-18.
Ayhan, Ahmet (2002). Dünden Bugüne Türkiye’ de Bilim – Teknoloji ve geleceğin teknolojileri. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
Aykaç, Necdet ve Başar, Erdoğan (2005). İlköğretim Sosyal Bilgiler Dersi Eğitim Programının Değerlendirilmesi. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım, Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
Bacanlı, Hasan (2002). Gelişim ve Öğrenme. 6. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Bahar, Mehmet ve Karakırık, Erol (2003). Radikal Oluşturmacılığa Eleştirel Bir Bakış. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Dergisi, 3 (5), 62-77.
Başar, Hüseyin (2003). Sınıf Yönetimi. 10. Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık.
Başar, Erdoğan (2004). Milli Eğitim Bakanlarının Eğitim Faaliyetleri (1920 - 1960). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Bayram, Hikmet (2005). 1998 Hayat Bilgisi Dersi Programı ile 2004 Hayat Bilgisi Dersi Programının Etkililiğine İlişkin Öğretmen Adayı Görüşleri. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını
168
Beydoğan, Ömer (2002). Öğretim Stratejilerindeki Değişmeler ve Öğretmenlerin Değişen Rolleri. Çağdaş Eğitim Dergisi, 287,34-39.
Bukova-Güzel, Esra ve Alkan, Hüseyin (2005). Yeni Yapılandırılan İlköğretim Programı Pilot Uygulamasının Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 5, 385-420.
Büyükkaragöz, S.Savaş (1997). Program Geliştirme. 2. Baskı, Konya: Kuzucular Ofset.
Büyüköztürk, Şener (2003). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. 3. Baskı, Ankara: Pegema Yayıncılık. Canerik, Hüseyin (2005). Sosyal Bilgiler Programı ve Öğretimi. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim
Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım, Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
Coşkun, Eyyup (2005). İlköğretim Dördüncü ve Beşinci Sınıf Öğretmen ve Öğrencilerinin Yeni Türkçe Dersi Öğretim Programı’ yla ilgili Görüşleri Üzerine Nitel Bir Araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 5 (2), 421-476.
Çelenk, Süleyman (2000). Cumhuriyet Döneminde İlköğretim. Attila Tazebay (yayına hazırlayan), İlköğretim Programları ve Gelişmeler. Sayfa: 1-60, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Demirel, Özcan (2003). Eğitim Sözlüğü. 2. Baskı, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Demirel, Özcan (1997). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegema Yayıncılık. Demirel, Özcan (2004). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. 6. Baskı, Ankara: Pegema
Yayıncılık.
Demirel, Özcan. Genel Öğretim Yöntemleri. USEM Yayınları-11. Ankara: 1994. Deryakulu, Deniz (2001). Yapıcı Öğrenme. Eğitim Sen Yayınları, Ankara.
Erden, Münire (1998). Eğitimde Program Değerlendirme. 3. Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık.
Erdem, Ali Rıza (2005). İlköğretimimizin Gelişimi ve Bugün Gelinen Nokta. Bilim, Eğitim ve Düşünce Dergisi, 2. Erdem, Eda ve Demirel, Özcan (2002). Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 81 – 87.
Erişen, Yavuz. Program Geliştirme Modelleri Üzerine Bir İnceleme, Eğitim Yönetimi Dergisi, Yıl: 4, Sayı 13, Ankara: 1998.
Erişen, Yavuz. Program Değerlendirme Modelleri (Yayınlanmamış Ders Notları), Ankara: 1999.
Erişen, Y. (2001). Öğretmen Yetiştirme Programlarına İlişkin Kalite Standartlarının Belirlenmesi ve Fakültelerin Standartlara Uygunluğunun Değerlendirilmesi. Doktora Tezi, Ankara.
Ergün, Mustafa (1997). Atatürk Devri Türk Eğitimi, 2. Baskı, Ankara: Ocak Yay.
ERG (2005). YÖPİDER, Retrieved January 16, 2006 (da indirildi) from the Word Wide Web: http://www.erg.sabanciuniv.edu/docs/mufredat_raporu.doc
Finch, R. Curtis and Crunkilton, R. John. Curriculum Development in Vocational and Technical Education: Planning, Content and Implementation. Third Editation, Allyn and Bacon, Inc. USA: 1989.
Gömleksiz M. Nuri (2005). Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 5, 339-384.
Gözütok, F. Dilek (2003). Türkiye’ de Program Geliştirme Çalışmaları. Milli Eğitim Dergisi, Sayı 160, Retrieved September 17, 2006 (de indirildi) from the Word Wide Web:
http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/160/gozutok.htm.
169 9,52-58.
Güleryüz, Hasan (2001). Eğitim Programlarının Dili ve Yaratıcı Öğrenme. 1. Baskı, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Gülcan, Murat G.; Türkieli, Yahya, Parabakan, Fatma, Şölen, Aysun ve Albayrak Fadime (2003). Türkiye’ de İlköğretim (Dünü, Bügünü, Yarını). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Hoşgörür, Vural (2002). Sınıf Yönetiminde Yapısalcı Yaklaşım. Eğitim Araştırmaları Dergisi, Sayı: 9, 73-78, Ankara: Anı Yayıncılık.
Gürol, Mehmet (2002). Eğitim Teknolojisinde Yeni Paradigma: Oluşturmacılık. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12, 159-183.
Işık, Halil (2004). Öğrenme Ortamlarının Fiziksel Düzeni. Mehmet Şişman ve Selahattin Turan (Editörler), Sınıf Yönetimi, 1. Baskı, Sayfa: 11-24, Ankara: Pegema Yayıncılık.
İra, Nejat (2004). Etkili Sınıf Yönetimi ve Aktif Öğrenme. Çağdaş Eğitim Dergisi, Sayı: 310,34-39.
İşler, Ahmet Ş. (2004). Sanat Eğitiminde Disiplinlerarası-Tematik Yaklaşım. Milli Eğitim Dergisi, Sayı: 163. Kalaycı, Nurdan (2000). 1968 Sonrası Gelişmeler. Attila Tazebay (Yayına Hazırlayan). İlköğretim Programları ve
Gelişmeler. Sayfa: 125-127, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kalem, Salih ve Fer, Seval (2003). Aktif Öğrenme Modeliyle Oluşturulan Öğrenme Ortamının Öğrenme, Öğretme ve İletişim Sürecine Etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (2),433-461.
Kalender, Alper (2006). Sınıf Öğretmenlerinin Yapılandırmacı Yaklaşım Temelli Yeni Matematik Programının Uygulanması Sürecinde Karşılaştığı Sorunlar ve Bu Sorunların Çözümüne Yönelik Öneriler. Yüksek Lisans Tezi, D.E.Ü. İlköğretim Anabilim Dalı.
Karasar, Niyazi (2002). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 11. Baskı, 79.Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Karip, emin (2002). Eğitimin Ekonomik Temelleri. Yüksek Özden (Editör), Öğretmenlik Mesleğine Giriş. 2. Baskı, Sayfa: 213-235, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Koç, Gürcü (2002). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Duyuşsal ve Bilişsel Öğrenme Ürünlerine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Dergisi. Sayı: 7
Korkmaz, Hünkar ve Kaptan, Fitnat (2003). Portfolyo Değerlendirme. Çağdaş Eğitim, Sayı: 295, 25-30. Koçer, Hasan Ali (1992). Türkiye’ de Modern Eğitimin Doğuşu ve Gelişimi (1773-1923). İstanbul: Milli Eğitim
Basımevi.
Kuran, Kezban (2005). Bir Değişim ve Gelişim Süreci Olarak Eğitimde Toplam Kalite Yönetimi Aktif Öğrenme İlişkisi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 317, 14-22.
Kuzgun, Yıldız (2004a). Zeka Yetenekler İnsanın En Önemli Uyum Araçları. Yıldız Kuzgun ve Deniz Deryakulu (Editörler), Eğitimde Bireysel Farklılıklar, 1. Baskı, 13 – 70, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kuzgun, Yıldız ve Deryakulu, Deniz (2004). Bireysel Farklılıklar ve Eğitime Yansımaları. Yıldız Kuzgun ve Deniz Deryakulu (Editörler), Eğitimde Bireysel Farklılıklar, 1. Baskı, 1-11, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Külahçı, Şadiye. Analiz ve Program Geliştirme. Öğretmen Yetiştirme Modül Serisi Öğrenci Klavuzu, A-3, 1995. MEB, EARGED (2004). Öğrenci Merkezli Eğitim,(2007 de indirildi.)
Web:http://earged.meb.gov.tr/mlo/ana.htm.web
MEB (2004a). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi (4-5. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi.
170 Müdürlüğü Basım Evi.
MEB (2004c). İlköğretim Sosyal Bilgiler Dersi (4-5. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi.
MEB (2004e). İlköğretim Türkçe Dersi (1-5. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi.
Merter, Feridun (2005).”Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler Dersi” Programının Eğitim Sosyolojisi Bakış Açısından Olumlu ve Olumsuz Eleştirisi. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım, Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
Oğuz, Aytunga (2004). Yükseköğretimde Yapılandırmacı Öğrenme Ortamları. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 17,188-197.
Özbay, Yaşar (1999). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi Araştırma – Teori-Uygulama. Empati Yayınları, Trabzon. Özden, Yüksel (2002). Kendini Keşfet Tanı Geliştir Gerçekleştir. 1. Baskı, Ankara: Pegema Yayıncılık. Özden, Yüksel (1999a). Öğrenme ve Öğretme. 3. Baskı, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Özden, Yüksel (1999b). Eğitimde Dönüşüm Eğitimde Yeni Değerler. 2. Baskı, Ankara: Pegema Yayıncılık. Pehlivan, Kevser B. (2004). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumları ve Okul
Tutumları Arasındaki İlişki. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14, 211-216.
Saban, Ahmet (2005). Çoklu Zeka Teorisi ve Eğitimi. 5. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Sabancı Üniversitesi (2006) Yeni Öğretim Programlarını İnceleme ve Değerlendirme Raporu
http://www.erg.sabanciuniv.edu/docs/mufredat_raporu.doc
Selçuk, Ziya; Kayalı, Hüseyin, Okut, Levent (2004). Çoklu Zeka Uygulamaları. 4. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Senemoğlu, Nuray (2001). Öğrenme Nasıl Oluşmaktadır? MEB İlköğretimde Etkili Öğretme ve Öğrenme Öğretmen El Kitabı Öğrenmenin Oluşumu Modül 1. Sayfa: 1-40, Ankara: MEB Projeler Koordinasyon Merkezi Başkanlığı.
Server, Sedat (2005). 2004 Öğretim Programında Türkçe Öğretimi Anlayışı. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni ilköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım, Erciyes Ün. Sabancı Kültür, Sitesi, Kayseri.
Şimşek, Ali (2004a). Önbilgi. Yıldız Kuzgun ve Deniz Deryakulu (Editörler), Eğitimde Bireysel Farklılıklar, 1. Baskı, 137-165, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Tekin, Halil (1996). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. 9. Baskı, Ankara: Yargı Yayıncılık.
Tezci, Erdoğan (2002). Oluşturmacı Öğretim Tasarım Uygulamasının İlköğretim Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Yaratıcılıklarına ve Başarılarına Etkisi. Fırat Üniversitesi, Eğitim Dergisi, 9.
Türker, A. (2005). 2005 milli eğitim bakanlığı eğitimi araştırma ve geliştirme dairesi tarafından geliştirilen “öğrenci merkezli eğitim uygulama modeli” üzerine bir değerlendirme
Ünver, Gülsen (2002). Öğretmen Adaylarının Öğrenci-Merkezli Öğretimi Planlama, Uygulama ve Değerlendirme Becerilerini Geliştirme, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 11.
Varış, Fatma. Eğitimde Program Geliştirme: Teori ve Teknikler. Ankara: A.Ü.Basımevi, 1981.
Varış, Fatma (1997). Eğitimde Program Geliştirme “Teoriler ve Teknikler”. 7.Baskı, Ankara: Alkım Kitapçılık Yayıncılık.
171
Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım, Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
Yaygın, Banu (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzunun Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 5 (2), 477-516.
Yıldırım, Ali ve Şimşek, Hasan (1999). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi. Yılman, Mustafa (2001). Eğitimin Felsefesi Temelleri. (Editörler: Özcan Demirel ve Zeki Kaya), Öğretmenlik
Mesleğine Giriş. 2. Baskı, Sayfa: 47-71, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Yurdakul, Bünyamin (2004). Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 109- 120.
Yurdakul, Bünyamin (2005a). Yapılandırmacılık. (Ed. Özcan Demirel), Eğitimde Yeni Yönelimler, 1. Baskı, Sayfa: 39-65, Ankara: Pegema Yayıncılık.
172 EKLER ANKET
1 Eğitim Düzeyi 2 Kıdem 3 Mezun
Olduğunuz Alan Görev Yaptığınız Okul
1 Lisans 1 1-5 Yıl 1 Sos. Bilg.
Öğret.
2 Lisansüstü 2 6-15 Yıl 2 Tarih Öğrt.
……….………
3 16-20 Yıl 3 Coğrafya Öğret.
4 21 Yıl ve üzeri 4 Diğer ………
1= Hiç Katılmıyorum 2= Az Katılıyorum 3= Orta Düzeyde Katılıyorum 4= Oldukça Katılıyorum 5=Tamamen Katılıyorum
BÖLÜM 1 H iç K at ıl mı yo ru m A z K at ıl ıy or um O rt a D üz ey de K at ıl ıy or um O ld uk ça K at ıl ıy or um T ama m en K at ıl ıy or um Sn
1. Sosyal bilgiler yeni ders programının öğretiminde kazanımlar (hedef – davranışlar) ve yapılması gerekli planlama-hazırlıklarla ilgili yaşanılan güçlükler.
1 2 3 4 5
1 Programda öğrenciye kazandırılması ön görülen kazanımlar, programın genel amaçlarıyla tutarlıdır.
2 Kazanımlar, öğrencilerin ilgi ve yeteneklerine uygundur. 3 Kazanımlar, öğrencilerin bilişsel gelişim özelliklerine uygundur. 4 Kazanımlar, öğrencilerin duyuşsal gelişim özelliklerine uygundur. 5 Kazanımlar, öğrencilerin psiko-motor gelişim özelliklerine uygundur. 6 Kazanımlar, öğrencilerin hazırbulunuşluk düzeylerine uygundur. 7 Kazanımlar öğrenciye bilgiye ulaşma becerileri kazandırmaktadır. 8 Kazanım, ifadeleri açık ve anlaşılırdır.
9 Kazanımlar, birbirleriyle tutarlıdır. 10 Etkinlik örnekleri kazanımlara uygundur. 11 Kazanımlar, mevcut koşullarda gerçekleştirilebilir.
12 Kazanımlar, öğrencilerin istendik davranışlarını geliştirmektedir. 13 Kazanımlar, öğrencilerin fiziksel ve sosyal ihtiyaçlarını karşılar. 14 Fiziksel imkanlar ve koşullar yeni programın öğretimi için uygundur. 15 Yeni programın sağlıklı yürütülebilmesi için gerekli öğretim yöntem ve
tekniklerine ilişkin yeni bilgilere sahibim.
16 Yeni programla ilgili yeterli hizmet içi eğitim aldım. 17 Sınıflar yeterli fiziki ve teknolojik donanıma sahiptir.
18 Yeni programın uygulamasında öğrenciler derslere hazırlıklı olarak gelmektedir.
19 Öğrenciler portfolyo (ürün seçki dosyaları) hazırlamaktadır. 20 Öğrenciler performans görevlerini yerine getirmektedirler. 21 Öğrenciler belirlenen projeleri hazırlayabilmektedirler. 22 Dersin amacına uygun araç ve gereci seçip, kullanabiliyorum.
23 Kılavuz kitaplardan eğitim öğretimde etkin şekilde yararlanabiliyorum. 24 Yeni programdan hazırlığa ayrılan zaman yeterlidir.
25 Öğrenciler ders kitapları ve çalışma kitaplarından etkin şekilde yararlanabiliyor.
BÖLÜM 2