Yakın Çevreye Yapılan Müdahaleler

Arsanın bulunduğu semt Ankara’nın ana arterlerinden Eskişehir yoluna yakınlığı sebebiyle son 15- 20 yıl içinde hızlı bir gelişim göstererek, alışveriş ve iş merkezlerinin, çok katlı lüks konut yapılarının yapıldığı büyük değişim potansiyeline sahip prestijli ve önemli bir semt haline gelmiştir. Prestijli yapılar ve Atatürk Orman Çiftliği arazilerinin bölgeyi yeşil bir bantla çerçevelemesi bölgeyi daha da değerli kılmaktadır. TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi’nin de çevreye kazandırdığı ve kazandıracağı değer de şimdiden hissedilmektedir.

Yapının çevresiyle birlikte bir kampus olarak şekillenebilmesi için, arkasında bulunan Anadolu lisesi , yapının güneyinde yer alan orman bakanlığına ait arazilerin bir kısmı üniversite alanına dahil edilmiş, kampus için gerekli yapıların yapılabileceği gelişim alanları olarak ayrılmıştır.

Yapının güneydoğusunda yer alan diğer bir arazi ise, üniversitenin öğrenci yurdu, misafirhane ihtiyaçlarını karşılamak üzere alınmış, yurt işlevinin yanında çarşı, sosyal tesisler, yemek gibi ihtiyaçlar için gerekli projeler hazırlanmıştır.

Mekansal kurgu ile yakın çevrenin entegrasyonu için, E-Blok bahçe katındaki restoranlardan ve ortak alandan dışarıya çıkış ve taşma imkanı sağlanmış olup, kütüphane altında oluşacak arkad altında bahçeye hitap edecek oturma alanları düşünülmüştür. Dışarıdan içeriye ve içeriden dışarıya akan bir trafik ve canlılık bu geçiş bölgesinin çekici olmasının gerekliliğine sebep olmuştur. Gün içinde dış dünyadan kısmen koparak vaktini kampus içinde geçirecek öğrencilerin en yoğun olarak kullanacağı giriş burası olacaktır. Bahçede ise kısmi olarak sert ve yeşil zemin kompozisyonuna önem verilmiştir. Mevcut bahçe asfaltı tamamen kaldırılarak, insanlara bahçe atmosferini yaşatacak derecede ağaçlandırma ve yeşillendirme yapılmıştır.

5. SONUÇ

Sosyo-kültürel ve ekonomik değişimlere bağlı olarak, işlevsel ömürlerini tamamlamış olan binaların, güncel mekansal ihtiyaçların karşılanabileceği şekilde “yeniden işlevlendirilmesi”, alternatif bir yapı üretim süreci olarak değerlendirilmektedir.

Mevcut yapıya orijinal işlevinin dışında yeni bir işlev vermenin başarısı, öncelikle yapının mekansal kurgusunun ve buna bağlı potansiyel özelliklerinin, yapının kendi zamanı ve günümüz değerleriyle tartılıp, yeniden yorumlanmasında ortaya çıkmaktadır. Yeniden yorumlama sürecinin, yapının kent içindeki yerinden başlayarak, konuma bağlı ekonomik değeri ve bu değerle ölçülen kullanıcı ilişkisinin sürekliliğine bağlı olduğu görülmüştür. Londra’daki Tate Modern Sanatlar Galerisi’nin bu sürekliliği kurduğu, İstanbul’daki Tahtakale Hamamı’nın ise bu sürekliliği kuramadığı ve başarısız olduğu görülmüştür.

Özellikle tarihsel değeri olan binalar için yeniden işlevlendirme kavramının çok daha önemli olduğunu, bu binaları korunma yaklaşımının çoğunlukla mumyalamakla eşdeğer bir yaklaşım olduğunu, yeniden işlevlendirmenin ise, yapının zamana karşı gösterdiği tavrın sürekliliğine katkıda bulunduğunu söyleyebiliriz. Örneğin Sultan Ahmet Cezaevinin, Four Seasons Oteline dönüştürülmesine rağmen, yurt dışından gelen turistlerin Sultan Ahmet Cezaevi’nde kaldıklarını ve bundan büyük bir mutluluk duyduklarını söylemeleri, yapının zamana karşı duruşunun bir göstergesidir.

Tez kapsamında incelenen örneklerde, strüktürel sistemin, yeni işlev seçiminde ve mekanların boyutlandırılmasındaki en önemli belirleyici etken olduğunu söylemek mümkündür. Özellikle tarihi değeri olan binalarda ve yığma karakterli yapılarda strüktürel sisteme müdahalenin oldukça zor olması sebebiyle, plan kurusunun ve şemanın büyük oranda değişmediğini, buna karşın, çoğunlukla çelik ve betonarme yapılan endüstri yapıları ile betonarme strüktüre sahip yeni yapıların plan kurgusunun ve şemasının değişebildiği görülmüştür. Avusturya’daki Viyana Gazometreleri, İstanbul’daki Hasköy Tershanesi, İstanbul’daki Dolapdere

Otomobil Galerisi gibi yapıların, gerekli mekan ihtiyacını bu değişim sonucunda karşılayabildiği görülmüştür.

Mevcut yapının mekansal potansiyelinin yeni verilecek işlev için yeterli olmadığı durumlarda ise, yapıya eklerin yapılabildiği görülmüştür. Avusturya’daki Viyana Gazometreleri’ne, İstanbul’daki Hasköy Lengerhanesi’ne, Dolapdere Otomobil Galerisi’ne, Cibali Tütün Fabrikası’na, Bakırköy İspirtohanesi’ne ve Sultanahmet Cezaevi’ne ihtiyaç programı mevcut kabuk içinde karşılanamadığı için ekler yapıldığı görülmüştür. Mekansal kurgunun uzatılması, genişletilmesi olarak yapılan bu müdahalede, yapının çevresiyle kurduğu ilişkiye ve plan şemasının elverişliliğine bağlı olarak şekillenmekte, mevcut yapıyla, ek yapının ilişkisini kurabilmek için strüktürel sisteme çeşitli müdahaleler yapılabildiği görülmüştür.

Endüstri yapılarının işlevlerinin yitirmeleri sonucu ise şehrin içinde çok büyük alanlar kaldığı tespit edilmiştir. Bu alanlardaki yapıların, strüktürel sistemin geniş açıklıklardan ve genellikle yüksek hacimlerden oluşması, kolaylıkla müdahale edilebilmesi gibi sebeplerle mekansal olarak, konut, müze, ofis, çağdaş sanat galerisi, eğitim yapısı, alışveriş merkezi, otel gibi pek çok fonksiyonla yeniden işlevlendirilebildiği görülmüştür. Yapılış amaçları insanlar için değil makineler için olsa bile, bu yapıların yeniden işlevlendirilmesi tüm dünyada heyecan verici bir konu olarak çalışılmakta, bu tür yapılardan dönüştürülen mekanlar yeni bir yapıya göre çok daha fazla tercih edilebilmektedir. Sanat galerileri, kütüphaneler, sahne sanatları, konser salonları, sergi holleri gibi bir çok kültürel fonksiyonu içine alabilen endüstri yapılarının diğer yapılardan hemen ayrılan dış görünümleriyle de bu fonksiyonlara uygunluk gösterdikleri görülmüştür. Bu tür fonksiyonların, yeniden işlevlendirilen yapıların farklı kültür, cinsiyet ve yaş gurupları tarafından kullanılmalarını sağlanması, bu sayede yapıdan çok daha fazla insanın faydalanabilmesini sağlanmaktadır. Bu açıdan bakıldığında bu tür yapıların, üniversite gibi içinde farklı mekan gereksinimlerine ihtiyaç duyan fonksiyonlarla yenilenmeleri daha kolay olurken, yığma karakterli yapılarda mümkün olamadığı görülmüştür.

Yeniden işlevlendirme sürecinde mekansal kurguyu zorlayan etkenlerden birisinin de yangın faktörü olduğu görülmüştür. Yeniden işlevlendirilecek yapılar eski fonksiyonlarına çok yakın bir amaçla kullanılsalar dahi, yeni yönetmelikler gereği, belirli mesafelerde tahliye kapıları, basınçlandırılmış yangın güvenlik holleri ve yangın merdivenleri, sulu veya gazlı söndürme sistemleri gerekmektedir. Bu mekanların yeni yapıya entegrasyonu sırasında mekansal kurguda değişiklikler olabilmektedir. Avusturya’daki Viyana Gazometreleri’nde, Londra’daki Tate Modern Sanatlar Galerisi’nde ve TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi’nde yangın sebebiyle mekansal kurguya müdahalelerde bulunulduğu görülmüştür.

Tez kapsamında incelenen örneklerde, verilen işlev gereği, çevreden taşıt ve yaya ulaşımına elverişli yol ve otopark alanlarının sağlanmasının gerekli olduğu görülmüştür. TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi, Bilgi Üniversitesi ve Kadir Has Üniversitesi’nde ihtiyaç duyulan otoparklar, kendi arsalarında karşılanamadığı için, yapının yakınındaki bir parselin otopark alanı olarak kullanıldığı görülmüştür.

Hem eldeki yapı stokunun değerlendirilmesinin, hem de toplum ile yapı arasındaki mekânsal iletişiminin sürekliliğinin sağlanmasının, yeniden işlevlendirmede mekansal programa bağlı olduğu görülmüştür. Bu açıdan bakıldığında, bir kısım mekansal programlar mevcut yapıların tüm niteliklerini olumsuz etkilerken (Tahtakale Hamamı’nda olduğu gibi), bazıları kısmi olumsuzluklara yol açmakta, (TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi, Orsay Tren Garı örnekleri), diğerlerinde ise mekansal programla mekan arasındaki uyumun tam sağlanması durumunda hem yapının sosyal ve kültürel sürekliliği hem de fiziksel ve ekonomik değerlerin sürekliliği sağlanabilmektedir.

Tez kapsamında değinilen konular ve incelenen örnekler göz önüne alındığında, ihtiyaç programının her yeni yapı üretim sürecinde yeniden tanımlanabildiği görülmüştür. Özellikle yeniden işlevlendirme sürecinde, mevcut yapının potansiyeline bağlı olarak, programlamaya dair tüm parametreler gözden geçirilebilmekte, daha önce hiç kurulmamış ilişkiler kurulmakta, yeni mekansal açılımlar sağlanabilmektedir.

Değişimin, gelişmeye bağlı olarak kaçınılmaz bir durum olması, ve değişimin ivmesinin sürekli artması, yapıların da geliştirilmesini yada yeniden işlevlendirilmesini kaçınılmaz hale getirmektedir. Yeniden işlevlendirilmiş örnekler incelendiğinde, yeni yapılacak olan yapıların da günün birinde yeniden işlevlendirilebileceği akla gelmektedir. Örneklerde ortaya çıkan strüktürel sistemin mekansal programa etkisi, esnek mekan elde etmeye yönelik mekansal kurgular ve strüktürler gerektirmektedir. Günümüzde tasarlanan son dönem yapılarının da buna paralel bir yaklaşım gözlemlenmektedir. Bir kabuk ve içindeki esnek mekanlar şeklinde tasarlanan yapılar, kabuğun sabit kalarak mekanların dönüşebilmesine imkan tanımaktadır. Paris’teki CNIT Kompleksi, Norwich’teki Sainsbury Sanat Merkezi, Muğla’daki Dalaman Havalimanı, Philadelphia’daki Kimmel Sanat Merkezi, Berlin’deki Cargo Lifter Kompleksi gibi yapılar bu davranışa örnek olarak gösterilebilir. Bu açıdan bakıldığında yeniden işlevlendirmenin, yeni bir binanın tasarım sürecine de bir girdi olarak katılması gerektiği, strüktürel sistemin de bu girdiye uygun olarak tasarlanması gerektiği ortaya çıkmaktadır.

Benzer şekilde çalışmada “yeniden işlevlendirme” nin, mekanların yapısal özelliklerinin değerlendirilmesi yanında, mekanların şekillenmesini sağlayan yaşam tarzının geleceğe aktarılması, kamusal belleğin devam ettirilmesi, enerji kullanımı ve ekolojik faydaları sebebiyle günümüzde çok daha fazla kullanılması gereken bir yöntem olarak ortaya çıktığı görülmüştür.

6. KAYNAKLAR

Ahunbay, Z. 1999. Tarihi Çevre koruma ve Restorasyon, YEM Yayınları, İstanbul.

Akın, N. Kahya, Y., Salman, Y. 2002. “20. Yüzyıl Endüstri Mirasınım Korunmasına Bir Örnek: Bakırköy İspirtohane Binası”, Arredamento Mimarlık, Sayı 5, s. 110- 116, İstanbul

Alioğlu, F. Alper, B. 1998. Cibali Tütün ve Sigara Fabrikası Sanayi Yapısından Üniversiteye, İstanbul Dergisi, Sayı 27, s. 40-48, İstanbul.

Alper, M. 2004. “Cibali Tütün Fabrikasından Kadir Has Üniversitesine”, Arredamento Dergisi Sayı 07, s. 83-86

Altınoluk, Ü. 1998. Binaların Yeniden Kullanımı, YEM Yayınları, İstanbul.

Altınoluk, Ü. 1991. “Özgün İşlevini Tamamen Yitiren yada İşlevsel Olarak Eskiyen Yapıların Yeniden Kullanımı”, Tasarım Dergisi, Sayı 14, İstanbul.

Altınoluk, Ü. 1991. Eski Yapılar Yeni Fonksiyonlar, Türkiye Turing ve otomobil Kurumu Yayını, İstanbul.

Alyward, G. 1979. Conservation and Rehabilitation, British Historic Buildings, London

Arcan E, F. Evci, F., 1992. Mimari Tasarıma Yaklaşım 1, İstanbul.

Ardaman, E. 1996. Tarihi Çevre İçindeki Binaların Yeniden Kullanımı- Galata Örneği Kente Yeniden Katılım, MSÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.

Argüner, Ş. 2000. “Geçmiş Zaman Gölgeleri” Domus Sayı 8, s. 35-36, İstanbul.

Asiliskender, B. 2005, “Koruma-Yaşatma Anıt Kavramı, Kimliğin Sürekliliği ve Değişim: Gevher Nesibe Medresesi Deneyimi” Mimarlık Dergisi 322, İstanbul.

Assmann, J. 2001. Kültürel Bellek, Çev. A. Tekin, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.

Atagök, T. 2000. Sanayi Mekanlarından Sanat Mekanlarına", Mimarlık Dergisi, Sayı 04 s. 9-14, İstanbul.

Ayanlar, F. 1992. Sanayi ve Teknoloji Müzesi, Tasarım Dergisi, Sayı 30, s.82-83, İstanbul

Bakır, İ. 1995. “Konya Antalya Arasındaki Selçuklu Hanlarının Korunması ve Yeniden Kullanma Olanakları”, Antalya 5. Selçuklu Semineri Bildiriler ve Seçkiler, Antalya.

Bayart, J.F. 1999. Kimlik Yanılsaması, Çev. M. Moralı, Metis Yayınları, İstanbul.

Britannica Online Sözlük, www.britannica.com

Bulgurlu, B. 2001. Rahmi M. Koç Müzesi, Tasarım Dergisi, Sayı 117, s. 49-62, İstanbul.

Cantaouzzia, S. 1975. New Uses For Old Buildings, The Architectural Press Ltd., London.

Cowan, P., 1965. Depreciation, Obsolescence and Aging, The Architects Journal.

Dinç, P. 2002. “Problem Araştırmasından Mimari Değerlere Geçişte Bina Programlama” G.Ü Müh. Mim. Fak. Der. Cilt 17, no 3, 101-119.

Dinçer, K. 1988. Belgeli Konaklama Tesisi Gereksiniminin Karşılanmasında Otel Olarak Yeniden Kullanılacak Eski Yapıların Seçimi için Bir Yöntem Önerisi, Doktora Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Eco, U. 1968. “L Struttura Assante” Erkman. F. S.77,87,105.

Ekiz, M. 2000. “Geçmişten Bugüne Feshane”, Tasarım Dergisi, Sayı 103, s.102-122, İstanbul.

Eralp, N. 1993. Tarih Boyunca Türk Toplumunda Silah Kavramı ve Osmanlı İmparatorluğunda Kullanılan Silahlar, Atatürk Kültür Merkezi Yayınları, Ankara.

Erdinç, S., 2002, Endüstri Arkeolojisi Kapsamında İstanbul’daki 19.yy Endüstri Yapılarında İşlev Dönüşümüne Bağlı Mimari Mekan Analizi, YTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Feilden, M. 1994. Conservation of Historic Buildings, Formerly Director, International Centre for the Study of the Preservation and the Restoration of Cultural Property, Rome.

Fisher, F. 2000. “İşçi Mahallesindeki Dönüşüm” Domus Dergisi, Sayı 8, s. 116-120, İstanbul .

Gonsior, I,G., 1972. Die Sanierung Des Historicschen Staatkernes von Alsfed, Bonn.

Göçer, P, Ö. 2003. “Devingen Toplum Esnek Mekanlar İster”, Arredomento Mimarlık Dergisi, Sayı 02, İstanbul.

Gönen, E. 1995. “Tophane-i Amirenin Restorasyonu ve Geleceği Üzerine” Yapı Dergisi Sayı 167, s.103-111, İstanbul.

Hasol, D. 1975. Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü, YEM Yayınları, İstanbul.

Hasol, D. 1994. “Gardan Müze’ye”, Yapıdan Seçmeler-4- Kültür Yapıları, YEM Yayınları, İstanbul.

Himmelblau, C. 2003. “Apartman Binası Gazometre B Viyana, Avusturya” , Yapı Dergisi, Sayı 259, s.70-78, İstanbul.

Karapınar, M. 1997. Çevre İhtiyaç Programı Verilerinin Mimari Tasarıma Etkisi Üzerine Bir Değerlendirme, İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Koçu, R.E. 1958-1971.İstanbul Ansiklopedisi, Tahtakale Hamamı Cilt 5, s.17, İstanbul.

Kodak, M. 1997. Edirne Sarayı Restorasyonu ve Çevresi ile Birlikte İşlevlendirilmesinin Proje Planlama Yaklaşımı ile Değerlendirilmesi, YTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Kuban, D. 1980. Mimarlık Kavramları : Tarihsel Perspektif İçinde Mimarlığın Kuramsal Sözlüğüne Giriş, YEM Yayınları, İstanbul.

Kuleli, E. 1998. Özgün İşlevini Sürdüremeyen Anıtların Yeniden Kullanım Sorunları, DEÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.

Küçükerman, Ö 1998. Türk Giyim Sanayi Tarihindeki Ünlü Fabrika “Feshane” Defterdar Fabrikası, Sümerbank Yayınları, İstanbul.

Kültür Bakanlığı İnternet Sitesi, www.kultur.gov.tr

Mesutoğlu, Z. 1995. U. Tanyeli ile Söyleşi, Arredamento Dekorasyon, Sayı 74, s. 64- 69.

Moravanzky, A. 2001. Modernin Mirasını Korumak, Arredamento Dekorasyon, Sayı 9, s.90-93

Morley, D. K. Robins. 1997, Kimlik Mekânları, Çev. E. Zeybekoğlu, Ayrıntı Yayınları, İstanbul, s.107.

Mumford, L. 1953. The Culture Of Cities Seckar-Warburg, London.

Onur, H., 1991. Korunması Gerekli Mimari Anıtların Ek Yapı Tasarımında İlkeler, MSÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.

Öz, İ. 1991. İstanbul Tophane Yapıları, s. 1351-1359, Armos Yayınevi, Selanik.

Özdemir, E. 2001. Bir Yeniden İşlevlendrme Örneği, İstanbul Dolapdere Kampusu, Yapı Dergisi, Sayı 240, s.67-74, İstanbul.

Özer, N. D. 2000. Tate Modern Sanat Galerisi, Yapı Dergisi, Sayı 228, s. 76-83, Yem Yayınları, İstanbul.

Özkan, Ö. 2002. Mevcut Binaların Lüks Otellere Dönüştürülme Olanakları ve Tasarlama Yaklaşımları, İTÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Polat, Y. 1996. Anadolu Selçuklu Medreselerinin Yeni Fonksiyonla Yüklenmesi Üzerine Bir Deneme, KTÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Trabzon.

Soğancı, N, M. 2001. Architecture as Palimpsest: Re-functioning of Industrial Buildings Within the Scope of Industrial Archaeology, ODTÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara

Sözen, M. 1970. Cumhuriyet Dönemi Türk Mimarlığı s. 923- 983, Ankara.

Steiner, D. 2000. “Londra’da Bir İsviçreli”, Domus, Sayı 12, s. 98-103, İstanbul

Tanyeli, G. 1995. “Rahmi Koç Sanayi Müzesi", Arrademento Dekorasyon, Sayı 01, s. 114-121, İstanbul

Taşkıran, H.İ. 1997. Yazı ve Mimari, YKY, İstanbul, s.16.

Tayla, H. 1998. “İşlevlendirme Koruma Karşıtlığı” , Yapı Dergisi, Sayı 84, İstanbul

Tutt P. , Adler. D. 1998. New Metric Planning Plannig and Designing Data, Architectural Press, Boston. s. 264-274

Tümer, S. 2003. “Kentsel Alanda İşlevini Yitirmiş Sanayi Tesislerinin Dönüştürülme Sürecine Yönelik Bir Model” M.S.Ü Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Türk Dil Kurumu Online Sözlük www. tdk.org.tr

Uçkan, 0. 2000. Korumadan Yeniden İşlevlendirmeye Sürdürülebilir Kent, Domus, 8,36-37.

Yaldız, E. 2003. “Konya’daki Medrese Yapılarının Yeniden Kullanım Koşullarına Göre Değerlendirilmesi” S.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Konya.

Yıldırım, D. 1999. “Anıtsal Binalardaki İşlev Değişiklerinden Doğacak Müdehalelerin Çevresel Olarak İncelenmesi ve Ayazağa Kasırları Örneği”, İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Yüce, P. 1981. Medrese Yapıları ve Koruma İlkeleri Doğrultusunda Çağdaş Yaşam İçindeki İşlevleri, Doktora Tezi, i.D.G.S.A. Mimarlık Fakültesi, İstanbul.

Wehdorn, M. 2002. “Viyana’daki Gazometre Binalarının Yeniden Kullanımı“, Mimarlık, 308: 49-51, Ankara.

Wehdorn, M. 2002. “The Adaptive Reuse of the Gasholder Buildings in Vienna”, ICOMOS, Uluslararası Sempozyum, s. 25, İstanbul.

INTERNET KAYNAKLARI http:// www.archnet.org http:// www.arkitera.com http:// www.bakirkoy.bel.tr http:// www.bilgi.edu.tr http:// www.bothner.com http:// www.earth.google.com http:// www.eyup.bel.tr http:// www.feshane.com.tr http:// www.istanbul.net.tr http:// www. istanbulguide.net http:// www.khas.edu.tr http:// www.ps1.org http:// www.rmk.museum.org.tr http:// www.tate.org.uk/modern/default.htm http:// www.themarmarahotels.com http:// www.turkforum.net http:// www.wowturkey.com

ÖZGEÇMİŞ

Doğum Tarihi : 14.03.1978 Doğum Yeri : Burdur

Lisans : 1995-1999 S.Ü.M.M.F Mimarlık Bölümü

Y. Lisans : 2003-2006 S.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Mesleki Deneyim: 2000-2001 Özgür Ecevit Mimarlık Bürosu

2001-2006 A Tasarım Mimarlık