Türkiye’de bilgisayar destekli öğretim alanında yapılmış çalışmalar

Öztürel (1987), Bilgisayarla Öğretimin Matematik Erişisine Etkisi konulu Yüksek Lisans tezinde, bilgisayarla öğretimin matematik öğretimi üzerindeki etkisini incelemiştir. Bu çalışmada, bilgisayarla öğretimin kullanıldığı durumlardaki öğrencilerin erişileri ile geleneksel yöntemlerin kullanıldığı durumlardaki öğrenci erişileri arasındaki fark araştırılmış; bilgisayarla öğretimin kullanıldığı öğrencilerdeki erişilerin diğer gruptakilere göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.

Keser (1988)’in Bilgisayar Destekli Öğretim İçin Bir Model Önerisi konu başlıklı doktora tezinin amacı, bilgisayar destekli öğretimi ana hatlarıyla tanıtmak ve Türk Eğitim Sistemi’nde mevcut koşulları dikkate alarak ortaöğretim kurumları için bilgisayar destekli öğretim model önerisi geliştirmeye yöneliktir.

Bayraktar (1988) Bilgisayar Destekli Matematik Öğretimi konulu doktora tezinde, lise birinci sınıf matematik dersi polinomlar konusunun, bilgisayar destekli ve geleneksel yöntemle verilmesi ile başarı arasındaki farkı araştırmıştır. Çalışma sonunda, bilgisayar destekli eğitimle konuyu öğrenen öğrencilerin başarılarında çok az olumlu etki görülmüştür.

Bayraktar (1989) Türkiye’nin Bilgisayar Destekli Eğitim Projesinin Bugünkü Durumu ve Geleceğe Yönelik Hedefler konulu araştırmasında, bilgisayar destekli eğitim projesinin mevcut durumunu ortaya koymuş ve geleceğe yönelik bazı öneriler geliştirmiştir.

Yazıcı (1989) Bilgisayar Eğitimi ve Bilgisayar Destekli Eğitim konulu makalesinde, Milli Eğitim Bakanlığı açısından güçlükler ve karşılaşabilecekleri sorunlara değinmiştir. Yazıcı’ya göre, bilgisayar destekli eğitimdeki yazılımların ilk aşamada yurtdışından getirilmesi gerekli olup bu durum Milli Eğitim açısından dil, ders programlarına uygunluk, bilgisayar destekli eğitim eğitici kadrosunun kurulması gibi sorunları da beraberinde getirecektir. Bu sorunların kısa ve uzun vadeli planlarla giderilmesi düşünülmelidir.

Öztürk ve Okur (1989) Türkiye’de Bilgisayar Destekli Eğitim ve Buna İlişkin Stratejiler konulu bildiride, bilgisayar destekli eğitime başarılı bir geçiş için hükümet, Milli Eğitim Bakanlığı, merkezi bir kuruluş desteği ve uluslararası işbirliği olarak belirlemişler, Bilgisayar Destekli Eğitim Projesi’ni başarıyla uygulayabilmek için bu ön koşulların mutlaka yerine getirilmesi gerektiğinin önemine değinmişlerdir.

Saraç (1989) Bilgisayar Destekli Eğitimin Yönetimi ve Uygulaması konulu bildirisinde, Türkiye’de Bilgisayar Destekli Eğitim Projesi’nin başarısının yönetimin etkili ve kalıcı olmasına, uygulamada yerel hizmet kuruluşlarından ne kadar yararlanabildiğine doğrudan bağlı olduğunu belirtmiştir.

Numanoğlu (1992)’nun Milli Eğitim Bakanlığı Bilgisayar Destekli Öğretim Yazılımlarında Bulunması Gereken Eğitsel Özellikler konulu yüksel lisans tez çalışmasında, yöntem olarak tarama modelinden yararlanılmıştır. Bu çalışmada Bilgisayar Destekli Eğitim Projesi için hazırlanan ve kullanılan ders yazılımlarında olması gereken eğitsel özellikler, amaç, içerik, yöntem, öğretim, değerlendirme, kullanım kolaylığı, ekran düzeni, genel özellikler ve yazılı belgeler öğeleri açısından alan yazın taranmasına dayalı olarak tespit edilmiştir.

Karakuş (1993) Dünyada ve Türkiye’de Bilgisayar Destekli Eğitim Uygulaması konulu yüksek lisans tezinde, bazı Avrupa ülkeleri ve Türkiye’de bilgisayar destekli eğitim konusu; genel sorunlar, eğitsel yazılımlarda öğrenciyle etkileşim ve standart sorunu, bilgisayar destekli eğitimde farklı uygulama yaklaşımlarının ders yazılımı geliştirmeye etkileri ve bilgisayar destekli eğitimde öğrenci değerlendirme başlıkları altında ele alıp incelemiştir.

Taşçı (1993)’nın Bilgisayar Destekli Eğitim Projesi’nin yönetim bilimlerinin bulguları açısından bir değerlendirmesini yapmak, varsa eksiklik ve aksaklıklara karşı geçerli önlemler geliştirmek amacıyla yaptığı doktora tez çalışmasında, alt amaçlar

olarak, eğitim sisteminde bilgisayar destekli eğitim uygulamalarını etkileyecek nitelikteki mevcut algılama ve uygulamalar, bilgisayar destekli eğitim projesinde mevcut durum ve proje yönetiminin iyileştirilmesine yönelik önerilerin neler olabileceğine cevap aramıştır.

Geban (1993) Türkiye’de Bilgisayar Destekli Eğitime Yönelik Yapılan Çalışmalara Genel Bakış bildirisinde, Türkiye’de Milli Eğitim Bakanlığı Bilgisayar Eğitimi ve Bilgisayar Destekli Eğitim Projesinin gelişim ve uygulama basamakları, Milli Eğitim Bakanlığı verileri doğrultusunda ele alınmıştır.

Ersözlü (1994), Öğrenci Laboratuarları İçin Mikrobilgisayar Destekli Fizik Deneyleri Geliştirilmesi adlı yüksek lisans tezinde, Turbo Pascal programlama diliyle temel fizik kavramlarını öğreten konular ve deneyler hazırlamıştır. Yapılan deneylerde geleneksel yöntemlerle gerçekleştirilemeyecek birçok sonuç elde edilmiş ve avantajlar sağlanmıştır.

Tanaçan (1994)’ın, Ortaokullarda Bir Bilinmeyenli Denklemlerin Öğretiminde Bilgisayar Destekli Eğitimin Rolü konulu yüksek lisans tezinde, ortaokul 2. sınıf düzeyinde denklemlere dayalı problem çözmedeki başarıda, bilgisayar desteği verilmesinin kız ve erkek öğrenciler üzerindeki etkisi incelenmiştir. Araştırma bulgularında, bilgisayar destekli eğitim alan grubun diğer gruptan daha başarılı olduğu ortaya çıkmıştır.

Maden (1996), yaptığı yüksek lisans tezinde Ankara ilinde görev yapan, Bilgisayar Destekli Öğretim formasyonu alan 15 öğretmene, bir yazılım değerlendirme formu uygulamıştır. Engmatic, Edunetics ve Mathkal isimli yazılımların iyi oldukları sonucuna varmıştır.

Gökdaş (1996)’ın Bilgisayar Eğitimi-Öğretim Teknolojisi konulu yüksek lisans tez çalışmasının amacı, yüksek öğretim kademesine bağlı öğretmen yetiştiren kurumlarda, bilgisayar eğitimini özel öğretim teknolojisinin ölçütleri ve öğeleri açısından inceleyerek, Bilgisayar Eğitimi dersinin öğretim teknolojisini geliştirmektir. Araştırma sonucunda, Türkiye dışındaki ülkelerde, bilgisayar destekli eğitim sürecinde rol alacak öğretmenlerin eğitiminde ağırlıklı olarak hizmet içi eğitime yöneldiği, daha sonra öğretmen yetiştiren okulların programlarına çeşitli dersler konularak hizmet öncesi eğitimle de yetiştirilmesi yönüne gidildiği görülmüştür. Ancak Türkiye’deki Eğitim Fakülteleri’nin çeşitli bölümlerinde okutulan derslerin diğer ülkelerdeki kadar,

gerek çeşit olarak ve gerekse içerik olarak zengin olmadığı, ayrıca formasyon eğitimine yönelik programlarda da bu zenginliğin sağlanamadığı, bununla birlikte öğrenci sayısı ve teknolojik gelişmeler karşısında ortamların yetersiz olduğu belirlenmiştir.

Dursun (1998)’un Öğretmenlerin Bilgisayar Destekli Öğretime İlişkin Yeterlikleri ve Eğitim İhtiyaçlarının Saptanması konulu yüksek lisans tezi, Eskişehir ilindeki öğretmen ve yöneticilere anket uygulamak suretiyle yapılmış; öğretmenlerin %32.4’ünün kendilerini yeterli, oldukça yeterli veya tamamen yeterli olarak gördükleri saptanmıştır.

Çekbaş, Yakar, Yıldırım ve Savran (2003), Bilgisayar Destekli Eğitimin Öğrenciler Üzerine Etkisi konu başlıklı makalelerinde, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Fen Bilgisi Öğretmenliği Bölümü 2. sınıf Fizik dersi Elektrostatik ve Elektrik Akımı konusunun bilgisayar destekli ve geleneksel öğretim metotlarıyla işlenmesinin öğrenci başarısına etkisi araştırılmıştır. Çalışma sonunda, Fizik dersinde geleneksel öğretimin teorik başarıyı arttırdığı, deneysel başarıyı ise çok fazla etkilemediği görülmüştür. Yine de teorik başarıdaki artışın, bilgisayar destekli eğitim yönteminden sonra görülen başarıdan daha yüksek olmadığı belirlenmiştir.

Gençtürk (2003), Yer Yuvarlağı Ünitesinin Öğretiminde Bilgisayarlı ve Geleneksel Öğretim Uygulamalarının Karşılaştırılması Üzerine Bir Uygulama isimli yüksek lisans tezinde, lise birinci sınıf öğrencilerinin hem başarılarını hem de derse karşı tutumlarını, geleneksel öğretim yöntemi ile bilgisayar destekli öğretim yöntemi açısından karşılaştırmıştır. Karşılaştırma sonucunda, her iki yöntemle ders alan öğrencilerin ders başarısı ve derse yönelik tutumları üzerinde aynı derecede etkili olduğu saptanmıştır.

Balkanlı (2003), Bilgisayar Destekli Ortaöğretim Öğrencilerine Almanca Öğretimi Uygulaması (Anadolu Kız Meslek Lisesi Örneği) yüksek lisans tezi ile, bilgisayar destekli öğretim yöntemiyle almanca öğrenen öğrencilerin ders motivasyonlarının daha yüksek olduğu, daha kolay dönüt alabildiği ve konuları daha iyi kavradığını ortaya çıkarmıştır.

Şengün ve Turan (2004)’ın Coğrafya Eğitiminde Bilgisayar Destekli Ders Sunumunun Öğrenmedeki Rolü ve Öğrenci Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi konulu makalesinde, Fırat Üniversitesi Eğitim Fakültesi Coğrafya Öğretmenliği Bölümü ve İlköğretim Bölümü Sosyal Bilgiler Öğretmenliği Bölümü’nde öğrenim gören öğrenciler

üzerinde çalışılmıştır. Araştırma sonucunda, coğrafya dersinde bilgisayar destekli ders sunumunun dersin daha çekici, anlaşılır ve kalıcı olma hali öğrenciler tarafından daha fazla olumlu görülmüş; öğrencilerin çoğunluğunun öğretmen olduklarında bilgisayarla ders sunumu yaparak ders işleme eğiliminde oldukları belirtilmiştir.