Sosyal Yöntemler

Bu yöntemlerin başında arkadaşlık ilişkileri gelmektedir. Toplumumuzdaki arkadaşlıklar genellikle aynı cinsten kişilerle olmaktadır. Özellikle gençlik çağında erkekler ve kızlar birbirleri ile değil kendi hemcinsleri ile arkadaşlık kurmayı tercih ederler. Bunda toplumumuzun örf, adet ve geleneklerinin önemli payı vardır. Ancak toplumdaki bu tutum gençlerin karsı cinsle olan iliksilerini olumsuz etkilemektedir. Öğrenimini sürdüremeyen gençlikte ise bu tür arkadaşlıkları kurup sürdürecek hemen hemen hiç imkân yoktur.

Kişi üzerinde arkadaş grupları ve yaşıtların etkisi, insanın sosyal ve psikolojik gelişim dönemlerine göre farklılık göstermektedir. Çocukluğun ilk gelişim yıllarında arkadaşların etkisi varsa da anne ve babanın etkisi ile karşılaştırıldığında bu etkinin oldukça düşük bir düzeyde olduğu söylenebilir. Özellikle siyasal konular açısından düşünüldüğünde çocuklar, yaşları ilerledikçe arkadaş grupları içinde bu konuları tartışmaktadırlar (Kışlalı, 2002: 119).

Gençlik gruplarında boş zamanlarını olumlu biçimde değerlendirenlerin yanında bu değerli zamanı kötü alışkanlıklarla geçiren gençlik grupları da vardır. Bazı gençler büyüklerinin olumsuz tavırlarından oldukça çekinirler. Eğer bu gençler mensubu oldukları arkadaş gruplarını iyi seçememişlerse gençler yaptıkları isleri genellikle büyüklerinden gizli saklı yapma eğilimindedirler. Eğer grup arkadaşlarından da destek gelirse bu tür eğilimler artar, aile ve öğretmen vb kişilere karsı duyulan tepki iyice artabilir. Bu tepki gençleri kötü alışkanlıklara kolayca itebilir. Sigara, alkol, kumar ve hatta uyuşturucu kullanımı gibi kötü alışkanlıklara itebilir ve sürdürülmesi için zemin hazırlayabilir (Tuncay, 2000: 244).

Her insanın çok doğal ihtiyacı olan arkadaş toplantıları, sinema ve konser davetleri, burs kalacak yer ve kitap temini gibi unsurlar örgüt tarafından araç olarak kullanılır. Grup içine çekilen kişilere, örgütün ideolojisi doğrultusunda yayın yapan kitap, dergi ve gazeteler okutularak beyinleri yıkanır. Böylece örgüt ideolojisi uğruna ölmeye hazır militanlar

yetiştirilmesinin ilk aşaması tamlanmış olmaktadır. Bu kişilere bir sonraki aşamada verilen görevler arasında bildiri dağıtma, afiş asma, yasadışı miting, toplantı ve gösterilere katılma bulunmaktadır. Tüm bunlardaki amaç, kişileri güvenlik kuvvetleriyle karşı karşıya getirerek önce suçluluk duygusuna kapılarını sağlamak, daha ise bu suçluluk duygusunu nefrete ve var olan her tür düzenin reddine dönüştürerek, onların toplumla ve hatta aileleri ile olan bağlarını koparmaktır (http://www.tarsus.pol.tr).

Arkadaşlık grupları, sadece toplumsallaşmanın insanı yoğun olarak şekillendirdiği çocukluk ve gençlik yıllarında değil, aynı zamanda yetişkinlik dönemlerini de bütünüyle içine alan, hayatın her aşamasında insan hayatını etkileyen toplumsallaşma aracılarıdır. Başka bir deyişle arkadaş grupları, siyasal toplumsallaşmanın hayat boyu sürmesini sağlayan çok önemli bir faktördür (Sarıbay ve Öğün, 1998: 71). Bu açıdan terör örgütleri de bu dönemde üniversite ve yüksekokullarda bildiriler, demeçler yayınlayarak, gençliğin ilgisini çekmeyi amaçlamaktadır (Özgen, 1989: 13). Nitekim terör örgütleri çeşitli sebeplerle sosyal durumu iyi olmayan ve suça elverişli olan arkadaş gruplarını iyi bir şekilde değerlendirmektedir.

Terör örgütlerinin diğer değerlendirme grubu ise köklü akraba bağları olan yerel halk yada memleketlerinden büyük şehre gelerek gecekondu bölgelerinde oturan ailelerdeki akrabalık ve hemşehrilik ilişkileridir.

Bu durumun en açık örneği yaşanan sosyo-ekonomik bunalımlarda aile içi ve akrabalar arası dayanışmanın, bireysel patlamalar için bir emniyet supabı oluşturmasıdır. Türkiye’de kentlerin halen tarım ekonomisi ile ilişkilerini devam ettirmesi ile ilişkilerini kesmemiş olması, kentsel yoksulluk alanlarında oturan ailelerin, yani gecekondu sakinlerinin kırsal kökenlerinden yardım alabilmeleri ile açıklamaktadır. Bu nüfusun kırsal kökenlerinden kaynaklanan ilişkilerinin bir ölçüde devam etmesi en azından bu aileler için hem maddi hem de manevi olarak bir güvenlik işlevi yerine getirmektedir (Ersöz, 2003: 72). İşte bu anlamda terör örgütleri bu tarz bağlarla bağlı aileleri ve akraba hemşehri ilişkilerini kullanarak toplumsal kargaşa yada militan seçme gibi bir çok yönden bu durumu kullanabilmektedir.

Terör örgütleri dini değerler bakımında da kişileri etkileyebilmekte ve bu sebeple kendisine farklı bir değerlendirme grubu oluşturmaktadır. Çünkü din kurumunun oldukça önemli bir işlevi de, ahlâkî değerlerin herkesçe kabul edilmesine önder olmak ve yayılmasını sağlamaktır. Değer çatışması, insanların benimsediği ve benimsemediği konular arasındaki çatışmadır. Bir birey için mükemmel olan bir başkası için kötü veya olumsuz olabilir. Böyle

değerler üzerinde asgarî bir anlaşma bulunmadıkça grup yaşamı olanaksızlaşır (Özkalp, 2005: 232).

Dinin insanlar tarafından farklı şekillerde algılanması ve yorumlanmasıyla grupların birbirine karşı kolay bir şekilde hedef haline getirilmesine neden olmaktadır. Bu durum daha çok radikal gruplar için büyük bir avantaj sağlamaktadır. Bu bağlamda, Türkiye gibi dini farklı algılayan ve yorumlayan radikal anlayış ve hareketler bulunana ülkeler bu hedef kapsamındadır. Terör örgütlerinin bazıları eylem planında, bazıları da fikir planında bu bağlamda faaliyetlerine devam etmekte ve eleman kazanmada, insanların dini duygularını bir malzeme olarak kullanmaktadır. Oysa düşünürlerin ve bilim adamlarının ortak kanaati; ittifakla ulaştığı sonuç dinin kesinlikle siyasal şiddet ya da terörizmle bağdaşmadığı yönündedir (Atar, 2005: 66).

Dünyanın hemen her toplumunda din, toplumsallaşmada önemli bir yere sahiptir. Özellikle doğru-yanlış, iyi-kötü kavramlarının öğrenilmesinde, insanlar arası ilişkilerde, ahlak eğitiminde din çok önemlidir. İnsanlar düzenli bir dinî eğitim almasalar bile, ailelerinde toplumun sahip olduğu dinin temel kalıplarını alırlar ve bunu yaşamlarında uygularlar. Kişilik oluşumunda, bireyin kendini tanımlamasında din önemli yer tutar (Özkalp ve Diğerleri, 2008: 85). Din aynı zamanda neyin doğru, neyin yanlış, nelerin uygun veya uygunsuz olduğunu açıklayan temel kültürel değerleri de belirler. Değerleri olmayan bir toplum, en güçlü toplumsal kontrol aracını yitirmiş demektir.

Terör örgütlerinin en önemli değerlendirme grubu ise birçok terör örgütünün kullandığı etnik kimlik olgusudur. Kişinin kimliği kısmen doğal sahip olduğu kendiliğinden mevcut bir duygudur. Özellikle de grup üyeliğinde olduğu gibi, onların toplumda sahip oldukları statü ve pozisyonlarla bağlantılıdır. Aynen millet kavramında olduğu gibi, kimlik kavramı da duyguları ve ulvi bağlılıkları ateşleyebilir (Çağrı, 2001: 2). Terör örgütlerinin yoğun bir ideolojik eğitimle oluşturmak istedikleri bir gruba aidiyet ve bağlılık duygusunun etnik yapıların bünyesinde kendiliğinden var olması; etnik yapıların siyasal şiddet eylemlerinde kullanılmasını, potansiyel olarak kolaylaştırmaktadır.

Daha açık bir şekilde etnik terör örgütleri öncelikli olarak yöneldikleri etnik grubu etkilemek ve kendi saflarına çekmek isterler. Kuşkusuz etnik terör grupları siyasal iktidarları da etkilemeye çalışırlar. Nitekim etnik çatışmaların asıl nedeni çoğunlukla siyasal güç elde etmektir. Siyasal güçten kasıt ise, devlet kurmanın oldukça zor olması ve bunun da terör

grupları tarafından bilinmesi, terörün yeni bir devlet kurmaktan ziyade siyasal bir güç elde etmenin aracı olarak kullanıldığını göstermektedir. Özellikle son yıllarda gittikçe yaygınlaşan etnik terör, diğer terör tiplerinden farklı bazı özellikler taşımakta ve etnik terör ile mücadele bu tür terör hareketleri ile karşı karşıya kalan devletler için önemli bir sorun olmaktadır.

Sayılan bu etkenler dışında terör örgütlerinin farklı ve geniş değerlendirme grubu ise toplumsal faaliyetlerle kişi ve toplulukları etkilemektir. Yukarda da bahis konusu olduğu üzere bu faaliyetler tarafsız olamayan kitle iletişim araçları, afişler broşürler gazeteler vasıtaları yada piknik, konferans gibi bir çok sosyal etkinliklerden meydana gelmektedir. Yapılan bir çalışmada terör örgütü eylemcilerinin örgüt mensubu olmasındaki en önemli etken olarak aile dışı etkenler arasında dış etkenler ve okuduğu kitap makale vb. etkenleri görülmektedir (TC. Genelkurmay Başkanlığı, 1985: 10). Ayrıca terör örgütleri sosyal haklarından yararlanmakta olan işçi, memur, öğrenci vb. grupların arasına girerek onların haklarını savunur tarzında hareketlerle etkileme pozisyonunu da değerlendirmektedir. Öyle ki yapılan propagandalarda mücadelenin haklılığı ile özellikle sömürge durumlarında, sömürgeci güce o bölgeyi elinde tutmanın kendisine çok pahalıya mal olduğu gösterilmeye çalışılmaktadır (Atar, 2005: 90).

Sonuç olarak terör örgütleri kullandıkları sosyal yöntemlerle gençleri etkileyebilmekte ve kendisine birçok farklı destek sağlayabilmektedir. Bu sosyal yöntemler haricinde aşağıda da göreceğimiz gibi terör örgütlerinin kullandığı psikolojik yöntemlerde bulunmaktadır.