5.1. Sonuçlar
Küçük yaşlarda matematik öğretimine somut deneyim ve işlemlerden de başlansa, matematik zihinsel bir sistem olarak soyut düşünmeye yöneliktir. Bu açıdan bakıldığında soyut kavramların, görsel simgelerle, resimlerle, grafiklerle ve de oyunlarla somutlaştırılması matematik öğretiminin etkili bir şekilde gerçekleştirilmesinde büyük önem taşımaktadır.
İyi bir matematik öğretimi için seçilmesi gereken temel amaçlar açık bir şekilde belirlenmeli, bu amaçlar doğrultusunda istenen eğitim gerçekleştirilmelidir. Bunu gerçekleştirilmesi için matematik öğretmenleri kullanacakları öğretim stratejilerini, öğretim yöntem ve tekniklerini, amaçlar doğrultusunda hazırlanması gereken materyalleri doğru bir şekilde seçmelidirler.
ORACLE çalışmasında da Amerika’daki araştırmalara benzer şekilde süreç- ürün incelenmiş ve gözlemler, sınıf değerlendirmeleri yapılmıştır. Bu araştırmanın analizlerinde de farklı sınıflardaki akademik kazanımları farklı sınıf-öğretmen etkileşim yapılarında oluşmuştur. Öğretim tekniklerinin yüksek oranda kullanıldığı, sınıf etkileşimine daha fazla zaman ayrılan sınıflar daha yüksek akademik kazanım gerçekleştirmişlerdir (Croll, 1996).
Matematiği seven ve onda başarılı olan bireyleri yetiştirmek, matematik öğretiminin aksayan yanlarını düzeltmek, matematik öğretiminde yeni yöntemleri
kullanarak ve ölçme değerlendirme sistemleri geliştirerek matematik öğretiminin amaca ulaşmasını sağlamakla mümkün olacaktır.
Bu çalışmada bu düşünceden yola çıkılarak, konu ile ilgili materyallerin öğretmen tarafından hazırlandığı, hazırlanan materyallerde (çalışma yapraklarında) öğrencinin aktif olduğu materyal destekli matematik öğretimi etkinliklerle ders anlatımı gerçekleştirilmiş ve bu yöntem ile geleneksel öğretim yönteminin öğrencilerin akademik başarılarına etkileri ve başarının kalıcılık düzeyi karşılaştırılmıştır.
Araştırmanın alt amaçlarına yönelik elde edilen bulgular yardımıyla ulaşılan sonuçlar şöyledir:
Araştırmanın başlangıcında deney ve kontrol gruplarındaki ilköğretim 8. sınıf öğrencilerine uygulanan ön testin sonuçları incelendiğinde iki grubun da konuyla ilgili hazırbulunuşluk düzeyleri arasında anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür.
Başarı testi her iki gruba da ön test olarak uygulandıktan sonra, kontrol grubunu oluşturan öğrencilere geleneksel öğretim yönteminin esasları doğrultusunda “Pascal Üçgeni ve Binom Açılımı” konusunun öğretimi gerçekleştirilmiştir. Konu sonunda öğrencilerin öğrenme düzeylerini ölçmek için son test uygulanmıştır. Testlerden elde edilen veriler doğrultusunda, öğrencilere uygulanan ön test ve son test sonuçları arasında anlamlı bir fark bulunmuş ve öğrencilerde başarı artışı olduğu görülmüştür.
Öte yandan, deney grubunu oluşturan öğrencilere de materyal destekli matematik öğretimi doğrultusunda “Pascal Üçgeni ve Binom Açılımı” konusunun öğretimi gerçekleştirilmiştir. Aynı şekilde konu sonunda öğrencilerin öğrenme düzeylerini ölçmek için son test uygulanmıştır. Ön test ve son test sonuçları incelendiğinde öğrenci başarısında ciddi bir artış olduğu görülmüştür. Binom açılımını hikaye ile öğrenen öğrencilerin, klasik anlatımla öğrenen öğrencilere göre
daha başarılı oldukları, konuyu daha iyi hatırladıkları gözlemlenmiştir. Hikaye ile anlatım sırasında öğretmenin, at ve boğa arasındaki konuşmaları oyunlaştırarak tiyatro sahnesi gibi temsil etmesi ile öğrenciler dersi eğlenceli bulmuşlardır. Sunum sırasında öğrencilerde merak duygusu gelişmiş ve öğrenmeye ilişkin motivasyonun güçlü bir şekilde sağlandığı görülmüştür. Öğrenciler, karşılaştıkları iki terimli ifadelerin sadece a ve b olmadığı durumları da gözönüne alarak diğer harflerle de ilişkili olarak yeni hikayeler geliştirmişlerdir.Ayrıca çalışma yapraklarında Binom Açılımı geometri ile ilişkilendirilmiş ve öğrenciler bu konunun günlük hayat problemlerinde de nasıl kullanılabileceğini görmüşlerdir.
Sonuç olarak, deney ve kontrol grubu öğrencilerinin son test sonuçları karşılaştırılmıştır. “Pascal Üçgeni ve Binom Açılımı” konusunun öğretiminde materyal destekli matematik öğretimi uygulanan deney grubu öğrencilerinin ön test- son test başarıları arasında anlamlı ve güçlü bir artış varken kontrol grubu öğrencilerinin başarılarında önemli bir değişiklik olmamıştır.
Ayrıca başarının kalıcılık düzeyini ölçmek için her iki gruba da yapılan test sonrasında, materyal destekli matematik öğretimi uygulanan deney grubunda konunun unutulmadığı yani öğrenilenlerin kalıcı olduğu ama geleneksel yolla öğretim yapılan kontrol grubunda öğrenilenlerin büyük kısmının unutulduğu yani öğrenilenlerin kalıcı olmadığı gözlemlenmiştir. Bu sonuçlar materyal destekli matematik öğretiminin geleneksel öğretimden daha başarılı olduğunu, öğrenilenlerin kalıcılık düzeyini etkilediğini ve öğrencilerin derse karşı olumlu tutum geliştirdiklerini göstermektedir.
Günümüzde materyal destekli öğretime matematik derslerinde çok fazla yer verilmemektedir. Bu araştırma bizlere etkinlikler geliştirmenin ve bu öğretim etkinliklerini matematik derslerinde uygulamanın öğrencilerin derse karşı olan tutumlarını, akademik başarılarını ve başarının kalıcılık düzeyini ciddi ölçüde artırdığını göstermiştir. Araştırma sonuçları, materyal destekli matematik öğretimi etkinliklerinin geliştirilip, bu modelin matematik derslerinde uygulanabilirliğini kolaylaştıracak ve okullarda kullanımını artıracaktır. MEB tarafından veya
öğretmenlerin hazırlayacağı bu matematik öğretimi etkinliklerinin kullanılması yoluyla, öğrencilerin temel ihtiyaç ve beklentileri göz önüne alınmış, öğrencilerin öğrenirken eğlenmelerine, başarıyı tatmalarına, derse karşı olumlu tutum geliştirmelerine, öğrencilerin akademik başarılarını ve başarının kalıcılık düzeyinin artmasına yardımcı olacaktır. Diğer taraftan bu konuda yapılabilecek yeni araştırmalara ışık tutacaktır.
Materyal destekli matematik öğretimi ile ilgili kesin bir yargıya varmak için farklı seviyelerde ve farklı konularda bu yaklaşımın çeşitli boyutlarını da ele alacak sayıda çok daha fazla araştırmanın yapılmasının faydalı olacağı düşünülmektedir.
5.2. Öneriler
Yukarıda yer alan sonuçlar doğrultusunda ilköğretim ikinci kademe eğitim kurumları ve yöneticilerine, matematik öğretmenlerine ve tüm öğretmenlere, bu alanda çalışan tüm eğitimcilere ve araştırmacılara aşağıdaki önerilerde bulunulmuştur.
Öğretmenler, öğrencileri ihtiyaçları, yetenekleri ve kendilerine saygısı olan bireyler olarak tanımalı ve onları motive edecek metot ve materyaller sağlamalıdır.
Öğretimin bilimsel temeline tarihsel bir bakış açısından bakılacak olursa, öğretmenin rolünün tarih içinde bulunulan zamana göre şekil aldığı görülür. Öğretmenlerden beklentiler değişmiştir. 18. ve 19. yüzyıllarda öğretmenin ahlaki karakteri birincil öneme sahipken bugün öğretmenin pedagojik yetenekleri daha da önem kazanmıştır. Bugün, farklı kültürleri barındıran uluslarda ise, öğretmenin görevi tekrar değişmiştir. Buralarda öğretmenden beklenen, farklı kültürlerden gelen öğrencilerden oluşan sınıflarda eğitimsel süreçleri düzenlemesi ve tüm öğrenciler için etkili öğretim sağlayabilmesidir. Dolayısıyla konu alanlarında ve eğitim bilimlerindeki bilgilerini sergilemeleri ve derslere daha fazla hazırlanmaları beklenmektedir.
Öğretim sürecini sıkıcı hale getiren ve sınıfta disiplin problemlerinin ortaya çıkmasına neden olan en önemli faktörlerden biri tekdüzeliktir. Öğretmenin her gün aynı biçimde ders anlatması, benzer sorular sorması, aynı tür ödüller vermesi, aynı mimik, jest ve ses tonunu kullanması öğretimde tekdüzelik yaratır.
Etkili öğretim için öğretmenin sınıf ortamını ve kendini bu tekdüzelikten kurtarması gerekir. Etkili öğretmen sınıftaki sözlü ya da sözsüz davranışlarını, öğretim yaklaşımını, sınıfın düzenleniş biçimini, ödev türlerini çeşitlendirmelidir. Değişiklik öğrencinin merakını uyandırır, dikkatini öğretim materyallerine ve öğretmene yöneltmesine yardımcı olur.
Öğretmenin akademik öğrenme süresini uzatması için, derslere hazırlıklı ve tam zamanında gelmesi, öğretim sürecinde kullanacağı materyalleri önceden hazırlaması, sınıfın kurallarını önceden belirleyerek öğrencilerin uymasını sağlaması, süre artarsa kalan zamanını nasıl değerlendireceğini planlaması gerekir.
Öğrenme bireyin kendi yaşantıları sonucu ve kendi çabası ile gerçekleştiği için öğrencilerin öğretim sürecine etkin bir biçimde katılmaları gerekir. Etkili öğretmen öğrencileri öğretim sürecine etkin bir biçimde katar.
Öğrencilerin etkin katılımını sağlamak için öğretmenin katılımcı öğretim yöntem ve tekniklerini iyi bilmesi, sınıfta öğrencileri düşünmeye, öğrenmeye teşvik etmesi gerekmektedir. Öğretmenler müfredatta yer alan konuları, öğrenci için daha cazip hale getirerek, öğrencinin keyifle çalışacağı,derse ilgi duyacağı öğrenme ortamları hazırlamalıdır.
Öğretmenin yaptığı girdiler ve öğrencinin gelişimi arasında bir ilişki bulunmaktadır. Bu da sonuç olarak etkili öğretimin, etkili öğrenmeye yol açtığını göstermektedir.
Öğretmenlerin kullanmak için hazır bulundukları eğitim stratejileri ve süreçlerine dağarcık denmektedir. Etkili öğretmenler çalışmalarını çeşitli açılardan başarıya taşıyacak yöntem ve stratejilerden oluşan bir dağarcık oluşturmalıdır.
Öğretmen mesleki bakımdan iş başında sürekli olarak yetişmeye ve kendisini geliştirmeye karşı ilgi duymalıdır.
Öğretmen sınıfta eğlenceli bir ortam için doğal olayların meydana gelmesini beklememeli, ders planı hazırlarken öğrencilerin hoşuna gidecek, onların hem öğrenmesini hem de eğlenmesini sağlayacak etkinliklere yer vermelidir.
Matematik derslerinde matematiğin günlük hayatta kullanımı ile ilgili örnekler artırılmalı, bu şekilde matematik konularının somutlaştırılması sağlanmalıdır. Günlük hayatla ilişki kurmak öğrenci yaklaşım ve başarısında olumlu yönde bir gelişme sağlamaktadır.
Matematik öğretimi için uygun materyal ve kaynakların kullanımının öğretmenlere kazandırılması gerekmektedir.
Matematik öğretmenlerinin etkili matematik öğretimini gerçekleştirebilmeleri için gerekli matematik alan bilgisi kazanması sağlanmalıdır.
Materyal destekli matematik öğretiminin sınıfta uygulanması sırasında kullanılacak öğretim etkinlikleri ve çalışma yapraklarının öğrenci düzeyine uygun, ilgi çekici, anlaşılır ve öğrencilerin bilgiyi kendi başlarına yapılandırmasını sağlayacak nitelikte olmasına dikkat edilmelidir.
Etkinlik temelli öğretim bir süre sonra sıkıcı ve monoton hale gelebilmektedir. Öğrencileri bu tür durumdan kurtarmak için ödül, yarışma, öğrenme ortamı değişikliği gibi çözüm yollarından faydalanılmalıdır.
Eğitim fakültelerinde, öğretmen adaylarından öğrencilere uygulanacak öğretim etkinlikleri için yaratıcı projeler istenerek, onların etkinlik geliştirme konusunda bilgi ve yaratıcılıkları artırılabilir.
Materyal destekli matematik öğretim yönteminin başarıyla uygulanabilmesi için sınıfın fiziksel koşullarının öğrencilerin rahat çalışmalarına imkan sağlayacak şekilde düzenlenmesi, derste kullanılacak materyal ve araçların eksiksiz temin edilmesi gerekir.
Bu araştırma Pascal Üçgeni ve Binom Açılımı konusu ile sınırlı tutulmuştur. Farklı konuları içeren, daha kapsamlı, daha uzun süreli şekilde yapılacak araştırmalar, bu öğretim yöntemi ile ilgili daha somut sonuçlar verebilecektir. Böylece matematik öğretiminde, bu modelin hangi konularda daha verimli sonuçlar doğuracağı ortaya çıkarılabilir.
Bu çalışma küçük bir örneklem üzerinde bir deney ve bir kontrol grubu ile gerçekleştirilmiştir. Bu yöntemin akademik başarı üzerine etkilerini araştıran çalışmalar daha büyük bir örneklem üzerinde uygulanabilir.
Bu araştırmada veri toplama aracı olarak Pascal Üçgeni ve Binom Açılımı konularını içeren bir başarı testi kullanılmış ve sadece öğrencilerin akademik başarılarının ve elde edilen başarının kalıcılık düzeyinin analizi yapılmıştır. Benzer bir çalışma materyal destekli öğretimin, öğrencilerin matematik dersine yönelik tutum ve problem çözme becerilerine etkisine yönelik yapılabilir.
AÇIKGÖZ, K. Ü. (2003). Aktif Öğrenme Açısından Bir Çözümleme. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, sayı:80.
Akar, H ve Yıldırım, A. (2004). Oluşturmacı Öğretim Etkinliklerinin Sınıf Yönetimi Dersi’nde Kullanılması. İyi Örnekler Konferansı, Sabancı Üniversitesi, İstanbul.
AKKOYUNLU, B. (1995).Bilgi Teknolojilerinin Okullarda Kullanımı ve Öğretmenlerin Rolü. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, s.105-109.
ALBAYRAK, K. (2000), Aktif Öğrenme.
ALKAN, H. (1997). “Matematik Sorunları ve Bu Sorunların Ülkemiz Eğitimine
Yansıması”, D.E.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü 0901.94.01.05 nolu proje,
İzmir
ALTUN, M. , (1993). İlköğretimde Matematik Derslerini Etkili Hale Getirmede Fonksiyonel Öğretmen Davranışları, Eğitim Dergisi, Sayı :5, (42-51).
ALTUN, M. (2000). Matematik Öğretimi, Bursa: Alfa Yayınları.
Altun, E. ve Göçmenler, G. ( 2000) "Çağdaş Öğretim Teknolojileri ve Etkileşimli Öğretim Materyalleri". IV.Ulusal Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi (UFEK-4)
Bildiri Kitabı (6-8 Eylül 2000), Hacettepe Üniversitesi, Beytepe, Ankara
ANDERSON, A. (1995). Teaching Childrens Mathematics, Creative Use of Worksheets: Lessons my daughter tought to me, 2(2): (72-79).
AŞKAR,P. (1986). Mikrobilgisayarların Okullarda Kullanımı. Eğitim ve Bilim,(87),
ss 37-47.
AŞKAR,P. (1995). Geleceğin Okulları, TED Ankara Koleji Vakfı Antalya
Semineri Bildirileri, Ankara:Acar Matbaacılık
BAKİ, A. (1996). Nitelikli Matematik Öğretiminin Alan Bilgisi. Modern
Öğretmen Yetiştirmede Gelişme ve İlerlemeler Sempozyumu 1996,
BAYKUL, Y. (1999). İlköğretimde Etkili Öğretme ve Öğrenme Öğretmen El
Kitabı Modül 6. Ankara:MEB Basımevi
BAYKUL, Y. (2000). İlköğretimde Matematik Öğretimi, Ankara: Pegama Yayıncılık.
BAYKUL, Y. (2002). İlköğretimde Matematik Öğretimi (6. ve 8. Sınıflar İçin) Ankara: Pegama Yayıncılık.
BİRKEN, M.(1986). Teaching Student How to Study Mathematics: A Classroom
Approach. Mathematics Teacher, September 1986.(Aktaran PEKER, M.
(2003).
BLOOM, B.S.(1998). İnsan Nitelikleri ve Okulda Öğrenme. Çeviren: D.A. Özçelik. İstanbul: MEB Yayınları.
BROOKHAST, G. and Books, M.G.(1993). The Case for Constructivist Classrooms, Virginia, ASCD Alexandria.
BULUT, M. (2003). İlköğretim Matematik Öğretmeni Adaylarının Etkili Matematik Öğretimi ve Öğretmeni ile İlgili Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi , Gazi
Üniversitesi,Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
BUSBRİDGE, J. ve Özçelik, D.A.(1997). İlköğretim Matematik Öğretimi. YÖK/
DÜNYA Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi. Hizmet Öncesi Öğretmen
Eğitimi. Ankara: Ajans- Türk Basın ve Basım A.Ş.
BÜYÜKKARAGÖZ, S.; ÇİVİ, C. (1996). Genel Öğretim Metodları. Konya:Atlas Kitabevi.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2001). Deneysel Desenler. Ankara : Pegama Yayıncılık. CEYLAN, A. ;Türnüklü, E., (2002). Matematik Öğretiminde Kullanılabilecek Bir Materyal: Çalışma Yaprakları, Çağdaş Eğitim Dergisi, Kasım,
sayı: 292, (37-46).
CHIAPELLI, F.(1987:20). Cognitive Strategies for Improving Mathematics Education. Contemporary Education, v(59), n.1, pp 20-23
Confrey, J. (1990). What constructivism implies for teaching. In R. B. Davis, C. A. Maher & N. Noddings (Eds.),Constructivist views on the teaching and learning of mathematics. Reston, Virginia: The National Council of Teachers of Mathematics.
CORNELL, C. (2000). “Matematikten Nefret Ediyorum”, Yaşadıkça Eğitim,65, Ocak-Mart, (15-22).
CROLL, P. (1996) Teacher-pupil interaction in the classroom in Ctoll P & Hastings N. (ed.) Effective Primary Teaching, London: David Fulton (Aktaran: Bulut,M. 2003:47)
Çakmak, M. (2004). İlköğretimde Matematik Öğretimi ve Öğretmenin Rolü. <http://www.matder.org.tr/bilim/mcimo.asp?ID=84>(2006, Aralık15).
Çakmak, M. (2005). İlköğretimde Matematik Dersinin Öğretiminde Aktif Öğrenme Tekniklerinin Kullanımına Yönelik Aday Öğretmenlerin Görüşleri.
<www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/ozetler.htm> (2006, Kasım 25).
ÇEPNİ, S.(2001). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Trabzon:Erol Ofset Matbaacılık.
DAĞERİK, M. (1999). İlköğretim 4. Sınıf Matematik Öğretiminde “Aktif Etkileşimli Öğrenme” Yaklaşımının Öğrenci Başarısına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa
DEMİREL, Ö. (1993). Türkiye’de Program Geliştirme Uygulamaları. Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Eğitim Bilimleri I. Ulusal Kongresi
24-28 Eylül 1990, Bildiriler-2. Ankara: Milli Eğitim Basımevi, ss 133-148. DEMİREL, Ö. (2000). Planlamadan Uygulamaya Öğretme Sanatı
Ankara:Pegama Yayıncılık.
DEMİREL, Ö. (2001). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme,Ankara: Pegama Yayıncılık
Dursun, Ş. ve Dede, Y. (2004). Öğrencilerin Matematikte Başarısını Etkileyen Faktörler: Matematik Öğretmenlerinin Görüşleri Bakımından. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı:2.
Duymaz,S. (1999).İşte Türkiye.
<http://www.byegm.gov.tr/YAYINLARIMIZ/kitaplar/isteturkiye/turkce/kaynak.htm >(2006, Eylül 23).
ERDEN, M. ve AKMAN, Y. (1998). Gelişim Öğrenme Öğretme, Ankara: Arkadaş Yayınevi.
ERDOĞAN, Y. (2000). Bilgisayar Destekli Kavram Haritalarının Matematik Öğretiminde Kullanılması.Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Ersoy Y. "Matematik öğretmeni eğitimi- I: Ulusal politikalar ve ilk hedefler" Proceedings of Symposium'96, pp: 91-96; 30.9-4.10.1996; MEB Yay., Ankara, 1996.
ERSOY Y.(2000). Son Dönemde Okullarda Matematik / Fen Eğitiminde Çağdaş Gelişmeler ve Genel Eğilimler, D.E.Ü. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi-12, İZMİR.
ERTÜRK, S. (1994). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Meteksan Yayınları ERTÜRK, H. Selahattin(1972). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe
Yayınları.
ESEN, Ö. (2007). İlköğretim Matematik Öğretimine Yönelik Tasarlanan Web Destekli Bir Öğretim Materyali Hakkındaki Öğretmen Görüşleri (“Rasyonel Sayılar” Örneği). Yüksek Lisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
EV, E. (2003). İlköğretim Matematik Öğretiminde Çalışma Yaprakları ile Öğretimin Öğrenci ve Öğretmenlerin Derse İlişkin Görüşleri ve Öğrenci Başarısına Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
FİDAN, N.(1986). Okulda Öğrenme, Öğretme, Kavramlar ve Yöntemler.
Ankara: Alkım Yayınevi
FİDAN, N. (1996). Okulda Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Alkım Yayıncılık.
Gülten, D. (2004) Binom Açılımı Öğretimine Farklı Bir Yaklaşım, İlköğretim- Online, 3(2), 60-66,[Online]: < http://ilköğretim-online.org.tr>
GÜRDAL, A. ve ŞAHİN, F. Ve ÇEPOĞLU, R. (1996). İlkokul Öğretmenlerinin Fen ve Matematik Öğretiminde Kullandıkları Metodlar ve Karşılaştıkları Problemlerin Tespiti. Modern Öğretmen Yetiştirmede Geliştirme ve
GÜRKAN, A. (2005). Bilgisayar Destekli Materyallerin Fen Bilgisi Öğretiminde Kullanılması. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi,Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
HARDY, G.H. (1940). Bir Matematikçinin Savunması. (Çev. Nermin Arık), Ankara: Tübitak Popüler Bilim Kitapları 3, 14.Basım, 1999.
Hare, M. (1999). Revealing What Urban Early Childhood Teachers Think About Mathematics and How They Teach It:Implications For Practice. University Of North Texas.
İŞCAN, Kamil (1969). Ansiklopedik Matematik Sözlüğü, İstanbul.
İŞMAN, A.(1999). Eğitim Teknolojisinin Kuramsal Boyutu: Yapısalcı Yaklaşımın (Constructivisim) Eğitim Öğretim Ortamlarına Etkisi. Öğretmen Eğitiminde
Çağdaş Yaklaşımlar Sempozyumu. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim
Fakültesi, İzmir.
KARA, S. (2005). Bilgisayar Destekli Öğretim Yöntemi ile, “ canlılarda üreme ve gelişme” ünitesindeki “ mitoz ve mayoz bölünme” konularının Öğretilmesi ve buna Yönelik Materyal Geliştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Üniversitesi, Fen bilimleri Enstitüsü, Manisa.
KARAÇAY, T. (1984). Matematik Öğretimi ve Sorunları. Ankara: Ted Ankara Koleji Vakfı Yayınları
KARASAR, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
KELLER, B. A. And HART,E.W. and MARTIN, W.G. (2001). Illuminating NCTM’s Principles and Standarts for School Mathematics. School Science
and Mathematics, 101(6), pp 292-304)
KÜÇÜKAHMET, L. (2000). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
MARLOWE, A. B. and Page, L. M. (1998) Creating and sustaining the
constructivist classroom. California: Corwin Press.
MARSHALL, C. (1990). The Power of The Learning Styles Philosophy. Educational Leadership, 48(2).
MEB(Milli Eğitim Bakanlığı). (2002). İlköğretim Okulu Ders Programları
Matematik Programı 6-7-8, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
MEECE, J. (1996). Gender Differences in Mathematics Achievement: The Role of Motivation. M. Carr (Editor), Motivation in Mathematics. Hampton Press, Inc. Cresskill, New Jersey.
MİRASYEDİOĞLU, Ş. (2005). Ortaöğretim Matematik (9, 10, 11 ve 12. Sınıflar)
Dersi Öğretim Programı. Ankara: MEB Talim ve Terbiye Kurulu
Başkanlığı.
NCTM (1989). National Council of Teachers of Mathematics Curriculum and Evaluation Standarts for School Mathematics Reston, Va. NCTM Inc.
NCTM (2000). Principles and Standards for School Mathematics. Reston,VA: National Council of Teachers of Mathematics (NCTM) Pub.
OLKUN, S.ve Toluk, Z. (2003). İlköğretimde Etkinlik Temelli Matematik
Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
ÖZDEN, Y. (2000).Öğrenme ve Öğreteme, Ankara: Pegema Yayıncılık.
ÖZSOY, G. (2002). İlköğretim 5. Sınıfta Matematik Dersi Genel Başarısı ile Problem Çözme Becerisi Arasındaki İlişki
Papanastasiou, C. (2002). Effects of Background and School Factors on the Mathematics Achievement. Educational Research and Evaluation. 8 (1), 55- 70.
SABAN, A.(2002). Öğrenme Öğretme Süreci Yeni Teori ve Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
SAKA, M. (1997). Öğrencilerim Matematiği Nasıl Öğrenmek İsterler. <http://egitim.dagarcigi.tripod.com/tartisma/tartisma_öğrencilerim_matematik_ dersini_01.htm.web > (2005, Mayıs 25)
SAVAŞ, E. (1999). Eğitim Fakülteleri ve İlköğretim Öğretmenleri için
Matematik Öğretimi. Ankara: Kozan Ofset Matbaacılık.
SENEMOĞLU, N. (1997). Gelişim Öğrenme ve Öğretme Kuramdan
SENEMOĞLU, N. (2000). Gelişim Öğrenme ve Öğretme Kuramdan
Uygulamaya. Ankara: Gazi Kitapevi.
SERTÖZ, S. (1998). Matematiğin Aydınlık Dünyası.Ankara: Tübitak Popüler Bilim Kitapları 36, 8. Basım.
ŞİŞMAN, M. (2000). Öğretmenliğe Giriş. Ankara: Öncü Basımevi.
SMITH, M.(2000). Redefınıng Success In Mathematıcs Teachıng And Learning.
Mathematics Teaching in the Middle School. February, 5 (6).
TİRYAKİ, S.G. (2005). Görsel Materyal Destekli Öğretimin Geometri Öğretimindeki Rolü.Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Turgut, M.F. (1990). "Türkiye'de Fen Ve Matematik Programını Yenileme Çalışmaları". HÜ Eğitim Fakültesi Dergisi 5, 1-14.
TÜRKOĞUZ, S. (2002). Fen Bilgisi Eğitiminde Pratik ve Teknolojik Öğretim Materyallerinin Kullanımı.Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Üniversitesi,Fen Bilimleri Enstitüsü, Manisa.
TÜRNÜKLÜ, E. (2001). Değerlendirme Sürecinde Yeni Gelişmeler ve Değişen Yaklaşımlar, Yaşadıkça Eğitim, Temmuz- Eylül, sayı: 71
Ufuktepe, Ü. (2003). Matematik Eğitiminde Yenilik. İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü.
<http://www.matder.org.tr/Default.asp?id=96>(2005, Mart 15)
VARIŞ, F. (1998). Eğitimde Program Geliştirme, Teori ve Teknikler, Ankara:Alkım Kitapçılık.
VURAL, B. (2004). Öğrenci Merkezli Eğitim ve Çoklu Zeka. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
WITKIN, H. A. and MOORE, C.A. and GOODENOUGH, D.R. and COX, P.W. (1977). Field Dependent and Field Independent Cognitive Styless and Their Educational Implications . Review of Educational Research , v47, nl, pp 1-64. YILDIRIM, C. (1996). Matematiksel Düşünme. İstanbul: Remzi Kitabevi.
YILDIRIM, A. ve Şimşek, H.(1997). Nitel Araştırma Yöntemleri Ankara: Seçkin Yayınevi.
YILMAZ, A. (1995). Lise 2. Sınıf Fizik Dersinde Aktif Yöntemin Öğrenci Başarısına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi,Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.