Sesin Verdiği Duyguya Göre Kullanılan Çekicilik Türlerinin Dağılımları

Kullanılan Çekicilik Türü Total Rasyonel Çekicilik Duygusal Çekicilik

Sesin Verdiği Duygu Coşku Count 4 11 15

% of Total 3,5% 9,7% 13,3% Hüzün Count 3 25 28 % of Total 2,7% 22,1% 24,8% Korku Count 0 23 23 % of Total 0,0% 20,4% 20,4% Diğer (nötr) Count 45 2 47 % of Total 39,8% 1,8% 41,6% Total Count 52 61 113 % of Total 46,0% 54,0% 100,0% (X2_{=82,701; df=3; p=,000)}

Tablo-33:Sesin Verdiği Duyguya Göre Kullanılan Çekicilik Türlerinin Dağılımları Bu iki değişken arasında istatistiksel olarak ilişki bulunmaktadır. Yani kullanılan çekicilik türüne göre sesin verdiği duygunun değişkenlik gösterdiği görülmektedir. (X2=82,701; p<0,05).

İncelenen kamu spotlarında kullanılan çeşitli seslerin çekicilik türlerine göre dağılımlarına bakıldığında; neşe veren coşkulu seslerin %9,7 oranında, hüzün veren duygusal seslerin %22,1 ve korku hissettiren seslerin de %20,4 ile daha çok duygusal çekicilik türünde kullanıldığı görülmektedir. Rasyonel çekicilikte de %39,8 oranında nötr sesler daha çok kullanılmıştır ki yukarıda da bahsedildiği üzere nötr kategorisinde, bilgi veren dış ses ağırlıklı olarak kullanılmıştır.

3.2.25.3.Sesin Verdiği Duyguya Göre Kullanılan Duygusal Çekicilik Türlerinin Dağılımları

Kullanılan Duygusal Çekicilik

Total Korku Çekiciliği Animasyon Çekiciliği Müzik Çekiciliği Kullanılmamıştır Sesin Verdiği Duygu Coşku Count 0 9 2 4 15 % of Total 0,0% 8,0% 1,8% 3,5% 13,3% Hüzün Count 18 1 6 3 28 % of Total 15,9% 0,9% 5,3% 2,7% 24,8% Korku Count 23 0 0 0 23 % of Total 20,4% 0,0% 0,0% 0,0% 20,4% Diğer (nötr) Count 0 2 0 45 47 % of Total 0,0% 1,8% 0,0% 39,8% 41,6% Total Count 41 12 8 52 113 % of Total 36,3% 10,6% 7,1% 46,0% 100,0%

Tablo-34:Sesin Verdiği Duyguya Göre Kullanılan Duygusal Çekicilik Türlerinin Dağılımları

Duygusal çekiciliklere göre kullanılan seslerin özelliklerine bakıldığında ise coşku veren neşeli seslerin; %8,0 animasyon , %1,8 müzik ve %3,5 bu duygusal çekicilik türlerinde kullanılmadığına göre rasyonel çekicilikte kullanıldığı görülmektedir. Hüzün veren duygusal seslerin ise en fazla %15,9 oranında korku çekiciliği , %5,3 müzik çekiciliği ve %2,7 oranında da rasyonel çekicilik ile kullanıldığı görülmektedir. Korku hissi veren ses türü ise beklendiği üzere %20,4 ile korku çekiciliğinde kullanılmıştır.

SONUÇ VE ÖNERİLER

İkna amaçlı iletişim, sosyal hayatımız da dahil olmak üzere hemen her alanda varlığını göstermektedir. Bu süreç içerisinde, kimi zaman iknanın kaynağını birey kendisi oluştururken, kimi zaman da alıcı konumundaki kitle içerisinde kendini bulabilmektedir. Hedef kitleyi de ikna etmek için kullanılan en yaygın stratejilerden biri korku çekiciliğidir. Özellikle insan sağlığı ile ilgili ürünlerin reklamlarında, siyasi kampanyalarda bu çekicilik türü sıklıkla karşımıza çıkmaktadır. Korku sağlamak için kimi zaman çeşitli tehdit unsurları, kimi zaman da ekonomik, sosyal, kişisel kayıplar üzerinden mesajların yapılandırıldıkları gözlenmektedir.

Bu çalışmada da bir bakıma insanların temel korku alanında faaliyet gösteren Sağlık Bakanlığının yayınladığı ve destek verdiği kamu spotları incelemeye alınmıştır. Bu kamu spotlarında bireylerin sağlık durumuna dolaylı ya da doğrudan etkisi olan durumlar ele alınmıştır. Buna bağlı olarak da bireyler sağlığını kaybetmemek ya da risk altında kalmamak için bu doğrultuda çözüm olarak verilebilecek her türlü mesaja daha açık olabilmektedir. Bu noktada Sağlık Bakanlığı tarafından yayınlanan ve desteklenen kamu spotlarında korku çekiciliğinin ne şekilde ve hangi oranda yer aldığı, diğer çekicilik türlerine göre kullanım durumu saptanmaya çalışılmıştır. İncelenen kamu spotlarında gerek korku çekiciliği, gerekse rasyonel çekicilik ve diğer değişkenlerin bir arada, aynı spot içerisinde az miktarda kullanıldığı durumlar olmuştur. Ancak bu araştırmada ağırlıklı olarak kullanılan unsurlar üzerinden değerlendirme yapılmıştır.

Sağlık Bakanlığının yayınladığı ve ortak olduğu toplamda 113 kamu spotu analiz edilmiştir. Analiz edilen bu kamu spotlarından en yüksek süreye sahip olanı 0:02:10, en kısa süreni ise 0:00:21 saniye olarak hesaplanmıştır.

Bu kamu spotlarının ağırlıklı olarak kullanmış olduğu çekicilik türlerinin oranlarına bakıldığında ise; %46,0 akıl ve mantığa hitap eden rasyonel çekicilik kullanıldığı, %54,0 oranında ise kitlelerin duygu dünyasına seslenen, duygusal çekicilik türlerine yer verildiği görülmektedir. Duygusal çekicilik türlerinden en fazla kullanılan ise bu çalışmanın da yaklaşımını yansıtan %36,3 oranında korku çekiciliği olurken, en az kullanılan %7,1 ile müzik çekiciliği olmuştur.

İşlenen konulara göre kullanılan çekicilik oranlarının durumuna bakıldığına; duygusal çekiciliğin içki, tütün, uyuşturucu vb. kullanımının bireye vereceği zararların anlatıldığı ve bireyin sağlığını doğrudan ya da direkt konu edinen kamu spotlarında daha yüksek oranda kullanıldığı görülmektedir. %36,3 ‘lük kullanım oranına sahip korku çekiciliğinin %21,2’sini tütün, uyuşturucu, içki vb. maddelerin kullanımına yönelik kamu spotları oluşturmaktadır.

Rasyonel çekicilik daha çok sağlık hizmetleri ve sağlık ile ilgili bilgilendirici kamu spotlarında tercih edilmiştir. Korku unsurlarına bakıldığında ise içsel hastalıklar, fiziksel ve psikolojik rahatsızlıklar diğer unsurlara oranla biraz daha fazla kullanım alanına sahip olmuştur. (Çubukçu, 2011:59) ; ergen bireyler üzerinde yaptığı çalışmada, hastalıkların ölüm ögesine göre daha fazla etkide bulunduğunu ortaya koymuştur. Bu çalışmaya paralel olarak Sağlık Bakanlığı tarafından yayınlanan ve destek olunan kamu spotlarında; içsel anlamdaki hastalıkları işaret eden kategori ile fiziksel ve psikolojik hastalıklar, en fazla vurgu yapılan ögeleri oluşturmuştur. Ölüm ögesine ise %6,2 oranında daha az yer verildiği görülmüştür. Bu noktada Sağlık Bakanlığının ve ortaklarının korku çekiciliğini kullandığı kamu spotlarında hastalık ögelerine daha fazla oranda yer vererek, korku ögelerinin kullanım oranı açısından gençlere yönelik doğru bir strateji uyguladığı söylenebilir.

İncelemeye tabi olan kamu spotlarında çözüm önerisi sunulma durumu, diğer çekicilik türleri de dahil olmak üzere %87,6 gibi büyük bir orandadır. Korku çekiciliği açısından çözüm önerisinin öncelik ve sonralık durumuna bakıldığında ise; toplamda %36,3 oranındaki korku çekiciliği içerisinde, %35,4 oranında neredeyse tamamında, korku içeren mesajdan sonra çözüm önerisi sunulduğu görülmüştür. Aynı doğrultudaki siyasi alanda bir çalışma olan (Balcı, 2006:438)’da 1995-1999- 2002 genel seçimlerinin siyasal kampanyalarında kullanılan korku çekiciliği reklamlarında; önce korku unsuru, sonrasında ise çözüm önerisinin verildiği sonucu tespit edilmiştir. Bu noktada bu iki çalışmanın sonucunun paralellik gösterdiği görülmektedir. Kısacası çözüm önerisinin sunulması ve bunun korku unsurundan sonra sunulması ikna açısından önemlidir ve genellikle de tercih edilen bir yöntemdir diyebiliriz.

Korku ögelerinin kamu spotu içerisinde toplam olarak yer aldığı süre analiz edilmiş olup, süre bazında korku oranları saptanmaya çalışılmıştır. Korku unsurlarına yer verme %69,0 oranında 00-10 saniye arasında çıkmıştır. Bu aralığın 00 sn.’den başlaması sebebiyle rasyonel çekiciliğin kullanıldığı kamu spotlarını da kapsamaktadır ve bu yüzden de süre bazında hafif orandaki bir korku çekiciliğinden bahsetmek mümkündür.

Çalışmada korku çekiciliği ikna edici iletişim açısından analiz edilmiştir. Bu noktada iknanın, mesaja yönelik çeşitli çekicilik stratejileri ile gerçekleştirilebileceği gibi, kaynakla ilgili stratejilerle de etkili şekilde gerçekleştirilebileceği görülmüştür. Sağlık Bakanlığının yayınladığı ve destek olduğu kamu spotlarında kaynak ile ilgili kullanılan ikna edici unsurlardan en yüksek oran %71,7 ile hedefle benzer özellikler gösteren kişiler oluşturmuştur. Bunun sebebini de kişilerin ait olduğu gruptan ya da kendisine benzediğini düşündüğü kişilerden daha çok etkilenme eğilimi göstermesine (Sakallı, 2001:140) bağlamak mümkündür.

Yine bu doğrultuda kanıt olarak diğer unsurlara göre en fazla %30,1 oranla gerçek hayattan yaşanmış kesitler sunulmuştur. Bu da benzerlikle aynı sebepten dolayı en fazla kullanım oranıyla karşımıza çıkmıştır diyebiliriz. Çakar’ın 2009 yılında reklamlarda korku çekiciliği kullanımına yönelik yaptığı çalışmada da sigorta reklamlarında; görsel, yazılı, görsel ve yazılı birlikte olmak üzere toplam %74 oranında gerçek hayattan kesitlere yer verildiği sonucuna ulaştığı görülmektedir (Çakar, 2009:70).Araştırmaya tabi olan kamu spotlarında diğer kanıt türlerine göre en fazla oranla kullanılan %30,1 ile gerçek hayattan sunulan kesitler oluşturmuştur. Kamu spotlarının %46,9’lık oranında ise kanıt gösterme yoluna başvurulmamıştır. Ancak bu doğrultuda yine gerçek hayattan yola çıkılarak oluşturulan çeşitli kurgularla etki yaratılmaya çalışıldığı görülmüştür. Bu noktada her iki çalışmada da gerçek hayattan kesitlere yer verilmesi ikna açısından önemli bir noktayı oluşturmuştur.

İncelenen kamu spotlarının %77,9’u renklidir, %5,3’ü ise siyah-beyaz olarak tespit edilmiştir. Siyah-beyaz yayınlanan kamu spotlarının ise %3,5 ‘i korku çekiciliğinin kullanıldığı kamu spotlarından oluşmaktadır. Siyah-beyaz ve renkli olarak yayınlanan kamu spotlarının oranı %16,8’dir ve inceleme esnasında da siyah-

beyaz ve renklerin birlikte kullanıldığı kamu spotlarında, daha çok çözüm ile birlikte renkli görüntülere yer verilmeye başlandığı görülmüştür.

Kullanılan slogan ve logolarda korku unsurlarına yer verilme oranı %14,2’dir.Mekanda görsel anlamda bulunan korku unsurlarının oranı ise %32,7’dir.Bu oran korku çekiciliğinin toplamda (%36,3) kullanımına bakıldığında yüksek bir oran olarak karşımıza çıkmaktadır. Görsel anlamda ağırlıklı olarak kullanılan ögelere bakıldığında ise soruna maruz kalan sağlıksız birey, soruna neden olan sağlıksız ortam ve durumların ağırlıklı olarak kullanıldığı göze çarpmaktadır.

Korku çekiciliğinin kullanıldığı kamu spotlarında %15,9 hüzün veren ses ve %20,4 oranında korku uyandıran ses ise, aynı doğrultudaki görselleri ve mesajları destekleyerek etkiyi güçlendirme amacıyla kullanım alanı bulmuştur.

Sonuç olarak hem korku çekiciliği hem de rasyonel çekicilik birbirine yakın oranlarda, çoğunlukla işlenen konu ve amaca göre değişkenlik göstererek Sağlık Bakanlığının yayınladığı ve destek olduğu kamu spotlarında tercih edilmiştir. Konulara göre bakıldığında ise; tütün ve uyuşturucu vb. zararlı maddelerin kullanımına yönelik kamu spotlarında en fazla korku çekiciliği tercih edilirken, rasyonel çekiciliğin Sağlık Bakanlığının vermiş olduğu hizmetlere yönelik kamu spotlarında daha fazla tercih edildiği görülmüştür. Çeşitli korku unsurları, bazen ses bazen renklerle desteklenip, diğer ikna stratejilerinden de çeşitli oranlarda kullanılmasıyla kamu spotlarıyla istenen etki oluşturulmaya çalışılmıştır.

Bu çalışmada Sağlık Bakanlığı tarafından yayınlanan ya da desteklenen kamu spotlarında korku çekiciliğinin ne şekilde kullanıldığı, ikna edici iletişim açısından değerlendirilmeye çalışılmıştır. Bu doğrultuda, korku çekiciliğinin ya da diğer çekiciliklerin bu şekilde kullanımlarının izleyici üzerinde nasıl bir rol oynadığı, iknanın amacına ulaşıp ulaşmadığı, hatta gerekli ortam sağlandığında bu kamu spotlarında kullanılan çekiciliklerin hangi yönde etkilerinin olduğuna, hangi çekicilik türünün hangi düzeyde kullanılmasının daha doğru ve etkili olacağına dair izleyicilere yönelik farklı değişkenler üzerinden farklı çalışmalar yapılarak bu alana katkı sağlanabilir. Ayrıca korku çekiciliği ya da diğer çekiciliklerin, ikna açısından farklı açılara göre değerlendirilmesi, bu çekicilik türlerini kullanmak isteyen

sektörlerin daha etkili ve doğru bir şekilde kullanabilmeleri açısından kaynak oluşturabilir. Korku çekiciliği daha çok bireyin temel korkuları ile ilgili olan alanlarda tercih edilirken, diğer çekiciliklerin hangi durum ve sektörde, hangi oranlarda tercih edildiğine dair yapılacak çalışmalar da bu alana dair farklı bakış açıları geliştirebilir.

KAYNAKÇA

Acar, Mustafa ve Demir, Ömer (2005).Sosyal Bilimler Sözlüğü, Adres Yayınları, Ankara.

Akıncı, Z. Beril (1998). Kurum Kültürü ve Örgütsel İletişim, İletişim Yayınları, İstanbul.

Aktaş, M. Aliye (1997). Grup Süreci ve Grup Dinamikleri, Sistem Yayıncılık, İstanbul.

Alemdar, Korkmaz (1981). Türkiye’de Çağdaş Haberleşmenin Tarihsel Kökenleri Kökenleri, A.İ.T.İ.A G Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksek Okulu Basımevi, Ankara.

Alemdar, Korkmaz (2001). İletişim ve Tarih, Ümit Yayıncılık, Ankara. Anık, Cengiz (2000). Siyasal İkna, Vadi Yayınları, Ankara.

Aristoteles, (1995). Retorik (Çeviren Mehmet H. Doğan), Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.

Arkonaç, A. Sibel (2005). Psikoloji Zihin Süreçleri Bilimi, Alfa Yayınları, İstanbul. Arslanoğlu, Kaan (2002). Psikiyatri El Kitabı, Adam Yayınları, İstanbul.

Atabek, Ümit (2001). İletişim ve Teknoloji, Seçkin Yayınları, Ankara.

Atkinson, L.Rita vd. (1999). Psikolojiye Giriş (Çeviren Yavuz Alogan), Arkadaş Yayınları, Ankara.

Bakır, Uğur (2006). Televizyon Reklamlarında İkna Unsuru Olarak Mizah, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir Balcı, Şükrü (2006). Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanımı, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Konya

Baldini, Massimo (2000). İletişim Tarihi ( Çeviren Gül Batuş ), Avcıol Basım Yayın, İstanbul.

Batra, Rajeev, Myers, G. John , Aaker, A. David (1995). Advertising Management, Prentice Hall Inc., New Jersey.

Bauman, Zygmunt (2003). Yasa Koyucular ile Yorumcular (Çeviren Kemal Atakay), Metis Yayınları, İstanbul.

Baymur, Feriha (2000). Genel Psikoloji, İnkılap Yayınları, İstanbul.

Baysal, A. Can ve Tekarslan, Erdal (1996). İşletmeciler İçin Davranış Bilimleri, Avcıol Yayınları, İstanbul.

Bektaş, Arsev (1996). Kamuoyu, İletişim ve Demokrasi, Bağlam Yayıncılık, İstanbul.

Belch, E. George ve Belch, A. Michael (2004). An İntegrated Marketing Communications Perspective, McGraw-Hill/Irwin Companies, New York.

Bettinghaus, P. Erwin ve Cody, J. Michael (1994). Persuasive Communication, Wadsworth Thomson Learning Inc, United States of America.

Bir, Ali Atıf (1993). Reklamda Mizahın Kullanımı ve Etkileri, Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Yayınları, Eskişehir.

Birsen, Haluk vd. (2013). ‘Değişim Aracı Olarak Yeni Medya’, Dijital İletişim ve Yeni Medya , ( Editör Mesude Canan Öztürk ), Anadolu Üniversitesi Yayınları, s.26-49, Eskişehir.

Brehm, S. Sharon, Kassin, M. Saul ve Fein, Steven (1999). Social Psychology, Houghton Mifflin Company, Boston.

Brown, J.A.C. (1980). Beyin Yıkama ve İkna Metodları (Çeviren Behzat Tanç), Boğaziçi Yayınları, İstanbul.

Burger, M. Jerry vd. (1999). ‘The Effects Of Initial Request Size On Compliance: More About The That’s-Not-All Technique’, Lawrence Erlbaum Associates, S.21,s.243-24

Burnett, Jhon ve Moriarty, Sandra (1998). Introduction to Marketing Communication: An Integrated Approach, Prentice Hall Inc, New Jersey.

Can, Halil (1999). Organizasyon ve Yönetim, Siyasal Kitabevi, Ankara. Cevizci, Ahmet (1997). Felsefe Sözlüğü, Ekin Yayıncılık, Ankara.

Cialdini B. Robert (2006). İknanın Psikolojisi, MediaCat Yayınları, İsatanbul. Cüceloğlu, Doğan (2002). İletişim Donanımları, Remzi Kitabevi, İstanbul. Cüceloğlu, Doğan (2012). Yeniden İnsan İnsana, Remzi Kitabevi, İstanbul. Cüceloğlu, Doğan (2005). İnsan ve Davranış, Remzi Kitabevi, İstanbul.

Çağlar, İrfan ve Kılıç, Sabiha (2011). Genel İletişim, Nobel Yayıncılık, Ankara. Çakar, Serpil (2009). Reklamlarda Korku Çekiciliğinin Kullanılması, Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul

Çubukçu, Feryal (2011). Ergenlik Çağındaki Gençlere Yönelik Olarak Yapılan Sigara Karşıtı Reklamlarda Korku Çekiciliğinin Kullanımı, Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul

Dal, Anıl (2012). ‘ Grup İletişimi ve Örgüt İçi İletişim ’, İletişim Bilgisi, (Editör Nezih Orhon ve Ufuk Eriş), Anadolu Üniversitesi Yayınları, s.94–115, Eskişehir. Demirtaş, H. Andaç (2004). ‘Temel İkna Teknikleri: Tutum Oluşturma ve Tutum Değiştirme Süreçlerindeki Etkilerinin Altında Yatan Nedenler Üzerine Bir Derleme’, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi , S.19, s.73-92

Demirtaş, H.Andaç (2012). Tutum Tutum Değişimi ve İkna, Nobel Yayıncılık, Ankara.

Duhm, Dieter (2002). Kapitalizmde Korku (Çeviren Sargut Şölçün), Ayraç Yayınları, Ankara.

Elden, Müge ve Bakır Uğur (2010). Reklam Çekicilikleri Cinsellik Mizah Korku, İletişim Yayınları, İstanbul.

Erdoğan, İrfan ve Alemdar, Korkmaz (1990). İletişim ve Toplum, Bilgi Yayınevi, İstanbul.

Erdoğan, İrfan (2007). ‘Karl Marx İnsan, Toplum ve İletişim’, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, S.25, s.199-228

Erdoğan, İrfan (2008). İletişimi Anlamak, ERK yayıncılık, Ankara.

Eroğlu, Erhan vd. (2013). ‘Etkili İletişim ve Doğru Anlatma’, Etkili İletişim Teknikleri, (Editör Erhan Eroğlu ve A. Haluk Yüksel), Eskişehir Anadolu Üniversitesi Yayınları, s.20-36, Eskişehir.

Fıske, John (1990). Introduction To Communication Studies, Routledge Publications, London.

Fidan, Mehmet (2009). İletişim Kurmak İstiyorum, Tablet Kitapevi, Konya.

Fill, Chris (2005). Marketing Communications Engagements Strategies and Practice, Pearson Education Limited, Harlow.

Fisher, Roger ve Shapiro, Daniel (2013). Duygularla Mantık Ötesi İkna Teknikleri (Çeviren Özlem Gültekin), Sistem Yayıncılık, İstanbul.

Floyd, L. Dona, Dunn, Steven Prentice and Rogers, W. Ronald (2000). ‘A Meta- Analysis of Research on Protection Motivation Theory’, Journal of Applied Social Psychology, S.30, s.407-429

Fradet, Brian vd. (1997). Stres Depresyon ve Anksiyete (Çeviren Tanju Anapa), Epsilon Yayıncılık, İstanbul.

Freedman, J.L., Sears, D.O. ve Carlsmith, J. M. (1998). Sosyal Psikoloji (Çeviren Ali Dönmez), İmge Kitabevi, Ankara.

Fromm, Erich (1996). Özgürlükten Kaçış (Çeviren Şemsa Yeğin), Payel Yayınevi, İstanbul.

Furedi, Frank (2001). Korku Kültürü Risk Almamanın Riskleri (Çeviren Barış Yıldırım), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.

Gass, H. Robert ve S. John, Seiter (2003). Persuasion, Social İnfluence and Compliance Gaining, Allyn and Bacon, Boston.

Geray, Haluk (2003). İletişim ve Teknoloji, Ütopya Yayınevi, Ankara. Gökçe, Orhan (2005). İletişim Bilimine Giriş, Turhan Kitapevi, Ankara.

Gökçe, Orhan (2006). İletişim Bilimi İnsan İlişkilerinin Anatomisi, Siyasal Kitapevi, Ankara.

Göksel, Bülent, Kocabaş, Füsun ve Elden, Müge (1997). Pazarlama İletişimi Açısından Halkla İlişkiler ve Reklam, Yayınevi Yayıncılık, İstanbul.

Gueguen, Nicolas, Pascual, Alexandre ve Dagot, Lionel (2002). ‘Low-ball and Compliance To A Request An Application In A Field Setting’, Ammons Scientific Journal, S.91,s.81-84

Gülnar, Birol (2007). Örgütlerde İş Doyumu ve İletişim, Litera Türk Yayınları, İstanbul.

Güneş, Ahmet (2011). ‘Kişilerarası İletişim Sürecinde Beden Dili Kavramı ve Rolü Üzerine Kuramsal Bir Çalışma’, New World Sciences Academy, C.6, S.4, s.706-730 Güney, Salih (2000). Davranış Bilimleri, Nobel Yayınları, Ankara.

Güngör, Nazife (2011). İletişim, Kuramlar ve Yaklaşımlar, Siyasal Kitapevi, Ankara.

Gürdin, Bahar (2016). Sigara Karşıtı Televizyon Reklamlarında Kullanılan Korku Çekiciliği Faktörü Etkinliğinin Beyin Görüntüleme Tekniği İle Ölçümü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Aydın

Gürgen, Haluk (1997). Örgütlerde İletişim Kalitesi, Der Yayınları, İstanbul.

Gürüz, Demet vd. ( 2005). ‘Yaşam Biçimini Etkileme İletişimin Kalitesini Arttırma’, İletişime Yeni Yaklaşımlar,( Editör Demet Gürüz ve Ayşen Temel ), Nobel Yayıncılık, s.1-23, Ankara.

Gürüz, Demet ve Gürel, Emet (2009). Yönetim ve Organizasyon, Nobel Yayıncılık, Ankara.

Gürüz, Demet ve Eğinli, T. Ayşen (2010). İletişim Becerileri Anlamak, Anlatmak ve Anlaşmak, Nobel Yayıncılık, Ankara.

Hoeberichts, Nina (2012).Music and Advertising: The Effect of Music in Television Commercials on Consumer Attitudes, Erasmus University Rotterdam, Bachelor Thesis, Rotterdam

Hogg, A. Michael ve Vaughan, M. Graham (2002). Social Psychology, Prentice Hall Publications, London.

Hoog, Natascha De, Stroebe, Wolfgang ve Wit, Jhon B. F. De (2008). ‘The processing of fear-arousing communications: How biased processing leads to persuasion’, Social Influence, S.3, s.84-113

Hortaçsu, Nuran (1998). Grup İçi ve Gruplar Arası Süreçler, İmge Kitabevi, Ankara. Işık, Metin (2000). İletişimden Kitle İletişimine, Mikro Yayınları, Konya.

Işık, Metin (2004). Sizinle İletişebilir Miyiz? , Eğitim Kitapevi, Konya. Işık, Metin (2012). Kitle İletişim Teorilerine Giriş, Eğitim Yayınevi, Konya.

İnceoğlu, Metin (2010). Tutum Algı İletişim, Beykent Üniversitesi Yayınevi, İstanbul.

İnuğur, M. Nuri (2005). Basın ve Yayın Tarihi, Der Yayınları, İstanbul.

Jamieson, Harry (1996). İletişim ve İkna (Çeviren Nejdet Atabek ve Banu Dağtaş), Anadolu Üniversitesi Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Çalışmaları Yayınları, Eskişehir.

Jürgen, Barth ve Jürgen, Bengel (2000). Prevention Through Fear The State of Fear Appeal Research, (Editör Katharina Salice-Stephan, Helene Reemann), Federal Centre for Health Education – BzgA Inc, Köln.

Kağıtçıbaşı, Çiğdem (1988). İnsan ve İnsanlar Sosyal Psikolojiye Giriş, Evrim Yayınları, İstanbul.

Kalender, Ahmet (2005). Siyasal İletişim Seçmenler ve İkna Stratejileri, Çizgi Kitabevi, Konya.

Kaya, A. Raşit (1985). Kitle İletişim Sistemleri, Teori Yayınları, Ankara.

Kızıldağ, Şaban (2001). Pop Müzikten Popüler Kültüre Medya Çocukları, Şehir Yayınları, İstanbul.

Kotler, Philip (2000). Pazarlama Yönetimi (Çeviren Nejat Muallimoğlu), Beta Yayınları, İstanbul.

Kotler, Philip ve Armstrong, Gary (2001). Principles of Marketing, Prentice Hall Inc, New Jersey.

Köknel, Özcan (1998). Korkular Takıntılar Saplantılar, Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul.

Köknel, Özcan (2005a). İnsanı Anlamak, Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul.

Köknel, Özcan (2005b). Kaygıdan Mutluluğa Kişilik, Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul.

Köknel, Özcan (2005c). Depresyon Ruhsal Çöküntü, Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul.

Krech, David ve Crutchfield, S. Richard (1980). Sosyal Psikoloji Teori ve Problemler (Çeviren Erol Güngör ), Ötüken Yayınları, İstanbul.

Krishnamurti, J. (2012). Korku Üzerine, Ayna Yayınevi, İstanbul.

Küçük, Mestan vd. (2012). ‘ İletişim Kavramı ve İletişim Süreci’, İletişim Bilgisi, (Editör Nezih Orhon ve Ufuk Eriş), Anadolu Üniversitesi Yayınları , s.2-19, Eskişehir.

Lavack, Anne Marie (1997). Fear Appeals in Social Marketing Advertising, , The University of British Columbia, Doctor of Philosophy, Canada

Leventhal, Howard (1971). ‘Fear Appeals and Persuasion: The Differentiation of A