6. KUR’ÂN-I KERÎM’İN METNİNİN SIHHATİ
6.1. Kur’ân-ı Kerîm’in Tağyiri/Tahrifi
Goldhizer’in Kur’ân metninin istikrarsız, ihtilaflı, tenakuz ihtiva eden ve bir bütünlük arz etmediği iddialarının benzerini Mekkeli müşrikler de ileri sürmüşlerdir. Nitekim Kur’ân’da bu iddialara şöyle yanıt verilmiştir: “Onlara ayetlerimiz okunduğu
zaman diyorlar ki: ‘evet duyduk, biz de istesek bunun gibi hikâyeler anlatabiliriz. Bunlar eskilerin masallarından başka bir şey değildir.’”403
“Onlar büyük bir haksızlık ve iftira da bulunuyorlar. ‘Bunlar, eskilerin masallarıdır; bu adam bunları kopya ettiriyor ve bunlar sabah akşam kendisini okunuyor.’ diyorlar.”404
402 Mevdûdî, Tefhîmü’l-Kur’ân, c.1, s. 26-27. 403 Enfâl Sûresi 8/31.
160
Hz. Peygamber’in risâletin tebliğine başladığı zamandan günümüze kadar İslâm muarızları, bu tür mesnetsiz iddialar da bulunmuşlardır. Geçmişten günümüze Kur’ân’ın benzerini getirme hususunda Asr-ı Saadet dönemindeki Mekkeli müşriklerden günümüz Batılı oryantalistlere kadar hiç kimse Kur’ân’a muadil olabilecek nitelikte bir nazire yapmakta aciz kalmışlardır. Nitekim Kur’ân-ı Kerîm de bu tehaddi şöyle ifade edilmiştir:
“Eğer kulumuza indirdiğimiz bu kitap hakkında şüphe duyuyorsanız, o halde siz de onun benzeri bir sûre meydana getirin ve bunun için bütün yandaşlarınızı ve Allah’tan başka herkesi yardıma çağırın. Eğer doğru iseniz, bunu yapın. Kesinlikle bunu yapamazsınız, yapamayacaksınız da...”405
Mevdûdî de, bu ayetleri tefsir ederken şöyle bir izahta bulunmuştur: “Bu teklif
Mekki ve Medenî sûrelerde tüm Kur’ân boyunca sık sık tekrarlanır. Bununla, edebi yönden ve konusu itibari ile eşsiz bir niteliğe sahip olan Kur’ân’ın bir insan tarafından yazılmış olamayacağı uygulanmak istenir böyle olmayacağına göre Allah tarafından indirilmiş olması gerektir.”406
“De ki: ‘Bütün insanlar ve cinler bir araya gelip birbirlerine yardım etseler ve bu Kur’ân’a benzer bir şey meydana getirmek için çalışsalar, onu meydana getiremezler.’”407
“Yoksa “peygamber bu kitabı kendisi uydurmuş!” mu, diyorlar? De ki : “Öyleyse
siz de benzer on sûre meydana getirin. Allah’tan başka (ilâhlarınızı) da yardıma çağırın. Eğer gerçekten (onlara ilâh olarak) inanıyorsanız ve (ilâhlarınız)size yardımcı olamıyorlarsa, o zaman bilin ki bu, Allah’ın ilmi ile indirilmiştir ve gerçekten Allah’tan başka ilâh yoktur. Yine de (hakka) teslim olmayacak mısınız?”408
Mezkûr ayetlerde Kur’ân-ı Kerîm’in bir benzerinin getirilmesi için meydan okunmaktadır. Bu tehaddi, risâletin başlangıcından bugüne kadar var olmuş ve bundan sonra devam edecektir. Kur’ân’ın bu meydan okuyuşlarına mukabil belâgat ve fesahat
405 Bakara Sûresi, 2/23-34
406 Mevdûdî, Tefhîmü’l-Kur’ân, c. 1, s. 58.
407 İsrâ Sûresi, 17/88.
161
da zirve yapmış olan Arap kabilelerinin edip ve kâtipleri aciz kalmışlardır, Kur’ân’a muadil olabilecek herhangi bir şey meydana getirememişlerdir. Arap kabileleri belagat, fesahat ve kalem ile karşı duramadıkları bu duruma inkâr, harp ve kılıç ile karşı koymaya başlamışlardır. Onları bu ikinci mücadeleye sürükleyen ilk mücadelede mağlup olmaları olmuştur.409
Oryantalistlerin, Kur’ân’ın muhtevasında tenâkuz olduğu ve kendi içinde bir bütünlüğünün olmadığı iddiası da diğer iddialar gibi asılsız ve mesnetsizdir. Zira Kur’ân bu hususla ilgili şöyle buyurmaktadır: “Onlar Kur’ân üzerinde düşünmüyorlar
mı? Eğer bu, Allah’tan başkasından gelseydi onda birçok çelişkili beyanlar olurdu.”410 Mevdûdî bu ayetin tercümesini şöyle şerh düşmüştür: “Bu kelâmın
Allah’tan olduğunun şahidi, yine Allah’tır. Çünkü uzun yıllar boyunca çeşitli konu ve şartlarda konuşan bir insanın kelâmında hiçbir çelişki bulunmaması imkânsızdır. Kur’ân-ı Kerîm’de hiçbir çelişki bulunmaması onun Allah’tan olduğunun ispatıdır.”411
Mevdûdî, Kur’ân’ın tağyiri ile ilgili mülahazaları şu şekilde olmuştur: Kur’ân-ı Kerîm, ayrıntılı bir şekilde tetkik edildiği takdirde hiçbir tağyire ve tahrife uğramadığı anlaşılmaktadır. Bu kitapta Peygamber’in kendi sözlerine hiç yer verilmemiştir. Bunun tamamıyla Allah’ın kelamı olduğuna dikkat çekilmiştir. İncil’in aksine bu kitabın muhtevasına, Hz. Peygamber’in hayatı, sözleri, Arapların tarihi ve bunun indirilişi tarihinde meydana gelen çeşitli vakıalar, hikâye, masal ya da atasözleri de ilave edilmemiştir. Böylece Allah’ın temiz, nezih ve duru sözleri aynen muhafaza edilmiştir. Ayrıca bu kitapta vahyin dışında herhangi bir kelime eklenmemiş yahut eksiltilmemiştir. Bu kitap Hz. Peygamber döneminde nasıl ise daha sonraki asırlarda da aynı kalmıştır. Kur’ân-ı Kerîm’in nüzulünün bidayetinden nihayetine kadar her kelimesi kayda geçirilmiştir. Nitekim Efendimiz vahiy gelir gelmez katipleri çağırıp vahyolunan ayetleri kağıda geçirmelerini emretmiştir. Kur’ân’ın yazıya aktarılmasına Hz. Peygamber bizzat kendisi nezaret etmiştir. Vahyolunan ayet ya da sûre yazıldıktan sonra onları dikkatlice okutup ve dinlemiştir. Daha sonra da en iyi şekilde muhafaza
409 Sönmezsoy, Kur’ân ve Oryantalistler, s. 210. 410 Nisa Sûresi, 4/82.
162
edilmesini sağlamıştır. Ayrıca hangi ayetin hangi ayetten sonra yahut sûrenin hangi sûreden sonra yerleştirileceğine dair talimatları da vahiy katiplerine bizzat kendisi - Allah’ın izni dâhilinde- vermiştir. Bu cihetle Kur’ân-ı Kerîm vahyolundukça, Hz. Peygamber Kur’ân’ın toplama, düzenlenme işini de bizzat kendisi yapmıştır. Müslümanlara namazda, Kur’ân-ı Kerîm’in ayetlerinin okunması emredilmiştir. Böylece, indirilen ayetler sahabeler tarafından ezberlenmiştir. Sahabelerin pek çoğu Kur’ân’ı ezberlemişlerdir. Diğerleri de pek çok bölümlerine vakıf olmuşlardır. Okuma yazmayı bilen sahabelerden kimisi ise kendi istifadeleri için bütün sûre ve ayetleri o zaman bulabildikleri malzemelere yazarak kaydetmişlerdir. Bu cihetle Kur’ân-ı Kerîm şu dört sahih bir yolla kesin bir şekilde muhafaza edilmeye çalışılmıştır:
1. Hz Peygamber bizzat kendisi Kur’ân-ı Kerîm’in tamamını katiplerine yazdırmıştır.
2. Sahabilerin pek çoğu bütün Kur’ân-ı Kerîm’i ezberlemişlerdir.
3. Sahabiler namazlarında Kur’ân ayetlerini okumakla sorumlu oldukları için, bu ilâhî kitabın önemli bir kısmını ezberlemişlerdir. Sahabilerin sayısı da azımsanmayacak kemmiyette olmuştur. Nitekim Hz. Peygamber’in Veda Haccı’nda 140.000 sahabenin bulunduğu kaydedilmiştir. Bunların hepsinin Kur’ân’ın belli bir kısmına vakıf olduğu göz ardı edilmemelidir.
4. Okuma yazma bilen sahabilerin bir kısmı kendileri için, Kur’ân-ı Kerîm’i o günün şartlarında buldukları malzemelere kaydetmiş ve doğru yazıp yazmadıklarını Peygamber’e kontrol ettirmişlerdir.412
Günümüzde her Müslümanın evinde bulunan Kur’ân’ın, her kelimesi ile Hz. Peygamber’e nazil olmuş olan Kur’ân’ın aynısı olduğuna dair en ufak bir şüphe yoktur. Hz. Peygamber’in irtihalinden sonra ilk halife Hz. Ebu Bekir bütün ezberlemiş ve yazılmış metinlere dayanarak Kur’ân-ı Kerîm’i bir kitap haline getirmiş, Hz. Osman devrinde hazırlanan bu resmî nüshanın kopyaları İslâm dünyasının merkezlerine gönderilmiştir. Bu kopyaları hala muhafaza edilmektedir. Bunlardan birisi İstanbul’da ve ikisi Taşkent’te bulunmaktadır. Dileyen kimse elindeki matbu nüshasıyla birlikte
163
bu kopyaları karşılaştırabilir, en ufak bir fark göremeyecektir. Fark olması da muhâldir, çünkü Hz. Peygamber’in yaşadığı devirden başlayarak çağımıza kadar milyonlarca hafız Kur’ân-ı Kerîm’i baştan sona kadar sadırlarında muhafaza etmişlerdir. Kur’ân okunurken en ufak bir hata yahut değişiklik yapıldığı taktirde hafızlar derhal müdahale ederek tashihini yapabilirler. Geçen asrın sonlarına doğru, Batı Almanya’nın Münih Üniversitesi’ne bağlı bir enstitü, İslâm dünyasının çeşitli bölgelerinden toplam 42.000 yazma ve matbu Kur’ân nüshasını toplamıştır. Bu nüshalar üzerinde 50 sene araştırma ve incelemeler yapılmış ve sonunda hazırlanan raporda, bu nüshalarda kitabet yani yazı, dizgi ve baskı hatalarından başka herhangi bir yanlışlık bulunmadığı sonucuna varıldığı açıklanmıştır. Hâlbuki araştırmaya konu olan nüshalar arasında H.1. asırdan H.14. asra ait nüshalar mevcut olmuştur. Maalesef bu değerli çalışmanın yapıldığı enstitü, İkinci Dünya Savaşı’nda müttefik kuvvetlerin yaptığı bombardıman sırasında yerle bir olmuş, fakat takdire şayan bu çalışmanın sonuçları hala dünyanın gözleri önündedir.413
Mevdûdî, Yunus Sûresi 15. ayeti “Onlara ayetlerimiz apaçık belgeler olarak
okunduğunda, bizimle karşılaşmayı ummayanlar, derler ki: “Bundan başka bir Kur’ân getir veya onu değiştir. De ki: “Benim onu kendi nefsimin bir öngörmesi olarak değiştirmem, benim için olacak şey değildir. Ben, yalnızca bana vahyolunana uyarım. Eğer Rabbime isyan edersem kuşkusuz ben büyük günün azabından korkarım.”
tefsirinde Hz. Peygamber’in Kur’ân üzerinde herhangi bir değiştirme veya ilga etme hakkının olmadığını şöyle ifade etmiştir: “Benim bu kitaptakilerde herhangi bir
değişiklik yapma yetkim yok; çünkü onun sahibi ben değilim. Ancak bu kitabı bana gönderen Allah’tır. Bu yüzden onun hakkında herhangi bir uzlaşmaya mahal yoktur. Onu kabul edecekseniz, nasılsa öyle kabul etmelisiniz. Yoksa ister kabul edin isterseniz reddedin.”414
Vakıa Sûresi 77-80: “Elbette bu Kur’ân-ı Kerîm’dir. Saklanmış-korunmuş bir
kitapta (yazılı)’dır. Ona, temizlenip-arınmış olanlardan başkası dokunmaz. Âlemlerin Rabbinden indirilmedir.” Bu Kur’ân, Levh-i Mahfuz’da korunduğunun göstergesidir.
Bu sebeple “Kitab-ı Meknûn” (korunmuş kitap) denilmiştir. Öyle ki hiç kimse ona
413 Mevdûdî, Tarih Boyunca…, c. 2, s. 160-161. 414 Mevdûdî, Tefhîmü’l-Kur’ân, c. 2, s. 317.
164
yaklaşmaya güç yetiremez. Yani Kur’ân Hz. Peygamber’e nazil olmadan önce Allah katında mahfuz idi. Dolayısıyla hiç kimse onda herhangi bir tağyir ya da tahrifte bulunamaz. Bu ayet, kâfirlerin “Kur’ân Muhammed’e Allah tarafından vahyedilmiyor O’na cinler ve şeytanlar ilkâ ediyorlar” şeklindeki iftiralarına bir cevaptır. “Ona ancak temizlenmiş olanlardan başkası dokunamaz”dan murad, Kur’ân’ın vahyolunmasına ve nüzulüne, değil şeytanların müdahale etmesi; temiz olan meleklerden başkası onun yanına dahi yaklaşamayacağıdır. Melekler için “mutahharûn” ifadesinin kullanılmasının sebebi, Allah’ın onları her türlü çirkinliklerden ve kötülüklerden arındırmış olmasıdır. Kur’ân yüce bir kitap olduğu ve hiç kimsenin O’na müdahale edemeyeceği hakikatinden hareketle önceki ayetlerde yıldızlar üzerine yemin edilmiştir çünkü O, Allah katında mahfuzdur ve ayrıca Peygamber’e nazil olurken de pak ve mutahhar olan meleklerden başkası O’na yaklaşamaz. Bu ayetlerde kâfirlere seslenilmektedir. Onlara şöyle buyrulmuştur: “Bu, Allah’ın indinden nazil olan bir
sözdür ve Resûlullah’a cinler ve şeytanlar ilkâ ediyorlar şeklindeki düşünceniz batıldır. Zira ona temiz olandan başkası yaklaşamaz.”415
Kur’ân’ın korunmuşluğu ile ilgili olan Hicr Suresi: “Hiç şüphesiz, zikri (Kur’ân’ı
biz indirdik biz; onun koruyucuları da gerçekten biziz.”416 ayetini Mevdûdî şu şekilde
tefsir etmiştir: “Yani, “o zikri biz indirdik.” o halde sizin deli dediğiniz elçimiz değil;
bilakis bu alaylı ithamınız bizedir. Bunun yanı sıra, onun bizim zikrimiz olduğunu ve onu bizim koruduğunuzu bilmelisiniz. Bu nedenle ona hiçbir zarar veremezsiniz; alaylarınız ve iğneli sözleriniz ve düşmanlığınızla onun değerini düşüremezsiniz. Ona karşı ne yaparsanız yapın onun gelişmesine engelleyemezsiniz. Hiç kimsede onu değiştirmeye veya bozmaya güç yetiremeyecektir.”417