Hangi Muhafazakârlık Türü?

Kütahya, muhafazakârlığın hangi muhafazakârlık türü olduğuna daha önce değerlendirilen tabloların bu çıkarımda yardımcı olabileceğini düşünüyorum. Tablo-5 incelendiğinde Kütahya’nın muhafazakârlığı algılayışında kültür ve gelenek olarak %62, din başlığı altında dindar kesimin anlaşılması, dini geleneklere bağlılık, dini yaşama olarak %30, milli birlik ve beraberlik olarak algılamanın ise %8 olduğu görülmektedir. Buradaki veriler değerlendirildiğinde Kütahya’nın kültür ve geleneklere daha çok atıfta bulunması ve önem verdiğini söylemesi onun kültürel muhafazakârlık türünün olduğu söylenebilir.

SONUÇ VE DEĞERLENDİRME

Muhafazakârlık kavramı Fransız Devrimi’ne bir tepki olarak ortaya çıkmıştır. Bununla beraber muhafazakârlığın sistematik bir hale getirilmesinde Sanayi Devrimi ve daha da geriye gidilecek olursa Aydınlanma düşüncesine kadar götürülebilir. Sosyolojik açıdan muhafazakârlığın ortaya çıkışı Sanayi devriminin eski değerleri yok etmesi ve geleneksel sosyal yapıların ortadan kaldırılmasına yönelik eleştirisi ve Aydınlanma düşüncesine de yaptığı eleştirilerle bir tutum olarak değerlendirilebilirken siyasi olarak da Fransız Devrimi’ne yönelik yaptığı devrimci kopuşlara yönelik eleştirisi de onun ideoloji olarak kabul edilmesine yol açmaktadır. Tüm bunlar beraber değerlendirildiğinde muhafazakârlığın bir ideoloji mi yoksa bir tutum ve davranış biçimi mi olduğu tartışma haline gelmektedir. Bu tartışma düşünürlerin hala üzerinde ortak bir şekilde anlaşamadıkları konular arasındadır. Bu, muhafazakârlığın günlük hayattaki davranışlarla kolay bir şekilde eklemlenebilmesi ve yapısı gereği evrenselliğe yönelik olarak ortaya attığı ilkelerden kaynaklanmaktadır. Genel bir çerçeveden bakılacak olursa muhafazakârlık, aile, din, toplum gibi sosyal yapıların korunması yönüne dikkat eden ve bireyin kendisini gerçekleştirecek bu yapıların, otoriteye ve siyasete bu yönde sınırlı bir çerçeve çizen bir siyasi ideoloji, bir fikir geleneği, felsefi ve edebi bir akım olarak geniş bir şekilde tanımlanabilir.

Türkiye’de muhafazakârlığın ilk hareketlenmesi, Osmanlı Devleti’nin Türkiye Cumhuriyeti’nin bir devamı olması nedeniyle Osmanlı’nın modernleşmeye çabaladığı zamana kadar götürülebilir. Osmanlı döneminde devletin diğer ülkelerin gerisinde kaldığına kanaat getirmesi ve içinde bulunduğu çöküş sürecinden kurtulmak için modernleşmeye başvurmuştur. Modernleşme demek, devlet içerisinde birtakım alanlarda değişime gitmek demektir. Bu değişimin alanı siyasal, sosyal ve ekonomik alanlarda olacağı gibi başka alanlarda da olabilmektedir. Bu açıdan bakıldığında değişimin olacağı yerde eskiye ait değerlerin değişmesi demektir ki bu da temel muhafazakâr bir tavır içereceği için burada muhafazakârlıktan bahsedilebilir. Ancak bu zamandaki değişim Cumhuriyet’e geçiş ve Cumhuriyet dönemindeki inkılaplar kadar somut değildir. Cumhuriyet’e geçiş, Fransız Devrimi ile özdeş görülerek bir kopuş sergilediği düşünülmektedir. Ancak Cumhuriyet’i kuranların aynı zamanda Cumhuriyet öncesinde Osmanlı’nın fikir adamları olması nedeni gösterilerek buna karşı bir eleştiri

getirilmektedir. Cumhuriyetin ilanı Osmanlı’nın artık bitmesi siyasi açıdan halkın eskiye özlem duyması, sistemin aynı şekilde devam etmesi gerektiğine inanan muhafazakâr tavır, Cumhuriyet döneminde yapılan inkılaplarla da eski kültür, din ve geleneğin devamını istemesi açısından muhafazakâr bir düşünce vurgulanmaktadır. Yapılan inkılapların Batı eksenli olması iki yönden ayrışmaya gidilmesine neden olmuştur. Bu ayrışma Batı’nın örnek alınması konusunda, Batı’nın sadece ilim ve fen bilimlerinin alınması ya da kültür ve medeniyetinin ilim ve fen bilimlerinden ayrılamaz bir bütünlük olup ikisinin beraber alınması konusunda iki gruplaşma meydana gelmiştir. Kısmiciler ve tümcüler olarak adlandırabileceğimiz bu iki gruptur. İlk gruptakiler Batı’nın sadece ilim ve fen bilimlerini alalım derken, ikinci grup ise bunun bir bütün olduğunu, geleneğini ve kültürünü almadan ilim fen bilimlerinin alınamayacağını dile getirmektedirler. Tüm bunlar gelişirken Batılılaşmanın kişileri aynı zamanda dinden koparacağı söylemi ortaya çıkmaktadır. Bu da modernleşmeyi getirmek isteyen iktidarın modernleşmeyi istemeyen dindar kesim ile karşı karşıya getirmektedir. Türkiye’de muhafazakârlığın yanlış algılayışının buradan doğduğu söylenebilir. Çünkü dini inançlarını, kültür ve geleneğini ve daha birçok değerini korumak isteyen kesimin tutucu, gerici, dindar kesim olarak algılanmasına sebep olmuştur. Bunun sonucunda Türkiye’de muhafazakârlığın birçok farklı türünün meydana gelmesine neden olacaktır. Bu da muhafazakârlığın yapısı itibariyle diğer düşüncelerle kolay bir şekilde eklemlenebilmesinden kaynaklanmaktadır.

Tek parti döneminden sonra DP’nin iktidara gelmesi ve daha önce yapılan inkılaplarda değişikliğe gidilmesi Türk siyasal hayatında muhafazakârlığın yön değiştirmesine neden olmuştur. DP’nin bunu parti programında dile getirmesi ve halkın oylarıyla iktidara gelmesi siyasi partinin muhafazakâr kesimin temsilcisi konumunda görülmesine neden olmuştur. Daha sonra değişimin ve dönüşüm yaşanması açısından ANAP’ın iktidara gelmesi farklı belki de muhafazakârlığa yönelik tutuculuk ve gericilik söylemlerinin tersine, geleceğin inşası ve ilerleme yönünde atılan adımlar bu söylemlerin belki de yersiz kalmasına neden olacaktır. AK Parti’nin iktidara gelmesiyle ve burada Türk siyasal hayatına yerleştirmeye çalıştığı “muhafazakâr demokrat” söylemiyle siyasal partinin –muhafazakârlıktan dindar kesimin anlaşılması dikkate alındığında- muhafazakâr bir kitlenin desteğini arkasına alan gibi bir algının ortaya çıkmasına neden olacaktır.

Osmanlı’da başlayan modernleşme hareketleri ile Cumhuriyetin ilanı, Cumhuriyet döneminde yapılan inkılaplar ve bunların da değiştirilmesi ülke içerisinde sürekli olarak farklı kesimlerin karşı karşıya kalmasına neden olmuştur. Bu karşı karşıya kalmalar boyunca muhafazakârlık anlayışı da şekil değiştirerek günümüze kadar gelmiştir. Günümüzde muhafazakârlık kavramının hala tutucu, gerici, dindar kesim, milli birlik ve beraberliği savunan ve kültür ve geleneğini koruma olarak farklı şekillerde algılanmaktadır. Çalışmanın bütün bu değerlendirmeleri sonucunda Kütahya ili ele alınarak muhafazakârlığa yönelik algısının ne olduğunun ortaya çıkarılmasına çalışıldı. Yapılan görüşmeler ve değerlendirmeler sonucunda Kütahya’nın gerek siyasi partilerin kendilerini betimledikleri düşünce kalıpları olsun gerekse yapılan görüşmelerin sonuçları olsun, Kütahya’nın tamamıyla muhafazakâr bir il olduğu söylenemezse de büyük çoğunluğunun muhafazakâr olduğu söylenebilir. Muhafazakârlıktan ne algılandığı konusunda da görüşme yaptığın kişilere hem şahsi olarak muhafazakârlıktan ne algıladığı hem de Kütahya’nın muhafazakârlıktan ne algıladığı sorusunun cevapları arasındaki tutarlılık araştırmanın doğru tespit yaptığı söylenebilir. Kütahya’nın muhafazakârlık konusundaki algısı, muhafazakârlıktan tutucu, gerici veya dindar kesim değil de, atalardan kalan kültür ve geleneğin korunması ve devamlılığı anlaşılmaktadır.

Diğer taraftan muhafazakârlığın önem verdiği değerler açısından Kütahya ele alınabilir. Kütahya’nın geleneklere yönelik anlayışında genellikle geleneklerin korunmasına önem vermekle beraber çağa ayak uyduramayan, ihtiyaçlara cevap vermeyen geleneklerin ise artık terk edilmesi gerektiği vurgulandı. Değişim ve modernleşme anlayışına bakıldığında ise değişimin olması gerektiği dile getirildi. Ancak değişimin niteliğinin iyi yönde olması gerektiği ve mevcut değerlere zarar vermeyecek şekilde olması gerektiği vurgulanmaktadır. Modernleşmenin insanların görünüşleriyle ilgili olmayıp, zihinleriyle alakalıdır. Değişim ve modernleşme konusunda dinin için herhangi bir engel teşkil etmemektedir. Otoritenin kişilerin yaşamına müdahale etmemesi ve kişilerin hakları koruma görevinde bulunmalıdır.

Toplum konusunda kişilerin özel yaşamlarına, dinine, ahlakına, değerlerine karşı saygı çerçevesinin önemi vurgulandı. Toplum içerisindeki bireylerin birbirini gözeterek başkalarının hassasiyetlerine zarar vermemesi gerektiği dile getirildi. Ancak bunun tam

olarak yerine getirilmediğini dile getirmektedirler ve toplumda ahlâki bir yozlaşmanın varlığından bahsedildi. Bunun nedeni olarak da farklı gerekçeler ileri sürüldü. Eğitim, teknoloji, aile terbiyesi gibi örnekler sıralanmaktadır.

KAYNAKÇA

ACAR, M. (2011), “Özgürlük ve Medeniyetin Temel Kurumu: Özel Mülkiyet”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 27, ss.39-56.

ADADAĞ, Ö. (2007), “Fransız Devriminin Evrenselliği Üzerine”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 11, ss.55-70.

AKDOĞAN, Y. (2004), “Ak Parti-Muhafazakârlık ve Demokrasi”, Uluslararası Muhafazakârlık ve Demokrasi Sempozyumu, İstanbul: Ak Parti Siyasi ve Hukuki İşler Başkanlığı, ss. 227-246.

AKIN, M. H. (2012), “Türkiye'de Muhafazakârlığın Direnme Odağı Olarak Aile”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 31, ss.3-20.

AKINCI, M. (2012), Türk Muhafazakârlığı Çok Partili Siyasal Hayattan 12 Eylül'e, Ötüken Neşriyat, İstanbul.

AKINCI, M. (2013), “Muhafazakârlık”, Ö. Çaha, ve B. Şahin, (Ed.), Dünyada ve Türkiye'de Siyasal İdeolojiler, Orion Kitabevi, Ankara, ss.105-160

AKKAŞ, H. H. (2000), İngiliz Muhafazakâr Siyasal Düşüncesi ve Edmund Burke, Doktora Tezi, İzmir.

AKKAŞ, H. H. (2006), “Muhafazakâr Düşüncede Tarihin Önemi”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 7, ss.189-196.

AKKIR, R. (2015), Türkiye'de Muhafazakârlık, Kutupyıldızı Yayınları, İstanbul. AKSAKAL, H. (2017), Türk Muhafazakârlığı: Terennüm, Tereddüt, Tahakküm,

Alfa İnceleme, İstanbul.

ANAVATAN PARTİSİ PROGRAMI, (1983), TBMM Kütüphanesi.

AKSOY, A. Ş. (1998), “Yeni Sağ, Kamu Yönetimi ve Yerel Yönetim: Eleştirel Bir Yaklaşım”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, Sayı: 7(1), ss.3-13.

AKTAN, C. C. (2007), “Muhafazakârlık ve Liberal Düşünce”, Köprü Dergisi Sayı: 97, ss.51-56.

AKTAY, Y. (2013), “İslamcılıktaki Muhafazakâr Bakiye”, A. Çiğdem, (Ed.). Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5, ss. 346-360

AVCU, S. A. (2011), “Amerikan Muhafazakâr Düşüncesinde Özel Mülkiyet”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 27, ss.93-110.

BAŞGİL, A. F. (2003), Din ve Laiklik, Kubbealtı Neşriyatı, İstanbul.

BELGE, M. (2006), “Muhafazakârlık Üzerine”, A. Çiğdem, (Ed.). Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5, s. 92-104 BELGE, M. (2006), “Mustafa Kemal ve Kemalizm”, A. İnsel, (Ed.). Modern

Türkiye'de Siyasi Düşünce: Kemalizm, İletişim Yayınevi, İstanbul, Cilt 2, ss. 29-43

BENETTON, P. (1991), Muhafazakârlık, (C. Akalın, Çev.), İletişim Yayıncılık, İstanbul.

BERİŞ, H. E. (2004), “Kemalist Devrimden Muhafazakâr Kemalizme”, Liberal Düşünce Dergisi Sayı: 34, ss.49-58.

BİLGİSEVEN, A. K. (1987) Ziyaeddin Fahri Fındıkoğlu, Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, İstanbul.

BİNGÖL, Y., & AKGÜN, Ş. (2005), “Demokratlıktan Muhafazakâr Demokratlığa: Demokrat Parti ile Adalet ve Kalkınma Partisinin Karşılaştırmalı Bir Analizi”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı: 9, ss.1-33.

BLACK, D. (2004), “Muhafazakârlık ve Ekonomi”, Uluslararası Muhafazakârlık ve Demokrasi Sempozyumu, Ak Parti Siyasi ve Hukuki İşler Başkanlığı, İstanbul ss. 90-104

BORA, T. (2015), Türk Sağının Üç Hali: Milliyetçilik, Muhafazakârlık, İslamcılık, Birikim Kitapları, İstanbul.

BURKE, E. (2006), “Edebi Toplum”, M. Rosen, ve J. Wolff (Ed.). Siyasal Düşünce, (S. Çalışkan, ve H. Çalışkan, Çev.), Dost Kitabevi Yayınları, Ankara, ss. 431- 433

BURKE, E. (2016), Fransa'daki Devrim Üzerine Düşünceler, B. B. Özipek, C. Fedayi (Ed.), (O. Aslan, Çev.), Kadim Yayınları, Ankara

CEYLAN, A. Y. (2007), “Edmund Burke'ün "Muhafazakâr" Düşüncesinde "İyi Devrim" "Kötü Devrim" Ayrımı”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 11, ss.23-44.

ÇAHA, Ö. (2004), “Muhafazakârlık, Toplum ve Siyaset”, Uluslararası Muhafazakârlık ve Demokrasi Sempozyumu, Ak Parti Siyasi ve Hukuki İşler Başkanlığı, İstanbul, ss. 66-79

ÇAHA, Ö. (2012), Dört Akım Dört Siyaset, Orion Kitabevi, Ankara.

ÇAVDAR, T. (2004), Türkiye'nin Demokrasi Tarihi (1839-1950), İmge Kitabevi, Ankara.

ÇAYLAK, A., ve ÇELİK, A. (2008), “Osmanlı Modernleş(tir)mesinden Cumhuriyet Modernleş(tir)mesine Geçiş: Tarihsel/Teorik Bir Okuma”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi, Sayı: 18, ss.55-70.

ÇETİN, H. (2007), “Modernleşme Evrimi: Türk Devrimi”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 12, ss.23-63.

ÇETİNSAYA, G. (2006), “Kalemiye'den Mülkiye'ye Tanzimat Zihniyeti”, M. Ö. Alkan, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Cumhuriyet'e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet'in Birikim, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 1, ss. 54-71.

ÇİĞDEM, A. (1992), “Türkiye'nin Sonderweg'i”, Tezkire Dergisi, Sayı: 3, ss.7-13. ÇOLAK, Ç. D. (2016), “Yeni Sağ'ı Oluşturan Bileşenlerin Birbiri İle Çelişen

Kavramları Üzerine Bir Değerlendirme”, The Journal of Academic Social Science Studies Sayı: 44, ss.351-361.

DAVIES, N. (2006), Avrupa Tarihi, (B. Çığman, E. Topçugil, K. Emiroğlu, & S. Kaya, Çev.), İmge Kitabevi, Ankara.

DOĞANAY, Ü. (2007), “AKP'nin Demokrasi Söylemi ve Muhafazakarlık: Muhafazakâr Demokrasiye Eleştirel Bir Bakış”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Sayı: 62(1), ss.65-88.

DUBIEL, H. (2013), Yeni Muhafazakârlık Nedir?, (2. b.), S. Kızılırmak, (Ed.), (E. Özbek, Çev.), İletişim Yayınları, İstanbul.

DUMAN, F. (2004), “Muhafazakârlık, Aydınlanma ve Siyaset”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 1, ss.31-53.

DURAL, A. B. (2010), Türk Muhafazakârlığı ve Nurettin Topçu Başkaldırı ve Uyum, (2 b.), Kriter Yayınları, İstanbul.

DURMUŞ, İ. (tarih yok). İdris Durmuş. Kasım 18, 2017 tarihinde https://idrisdurmus.tr.gg/Ana-Sayfa.htm: https://idrisdurmus.tr.gg/K.ue.tahya-h- n%26%23305%3Bn-K.ue.lt.ue.r.ue..htm adresinden alındı

DURSUN, A. (2007), “Muhafazakârlık”, Köprü Dergisi Sayı: 97, ss. 5-7. EAGLETON, T. (1996), İdeoloji, (M. Özcan, Çev.), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.

ECCLESHALL, R. (2003), “Conservatism”, Political Ideologies, (3 b.), V. Geoghegan, (Ed.), New York, Routledge Publisher, ss. 47-72

ERDOĞAN, M. (1998), Liberal Toplum Liberal Siyaset, (2. b.), Siyasal Kitabevi, Ankara.

ERDOĞAN, M. (1999), Türkiye'de Anayasalar ve Siyaset, Liberte Yayınları, Ankara. ERDOĞAN, M. (2004), “Muhafazakârlık: Ana Temalar”, Liberal Düşünce Dergisi

Sayı: 34, ss.5-10.

ERGAN, N. G. (2012, 11 12), Ülkücü Dünya Görüşü, 11 13, 2017 tarihinde www.ulkucudunya.com: http://www.ulkucudunya.com/index.php?page=haber- detay&kod=6223 adresinden alındı

ERGİL, D. (1986), “Muhafazakâr Düşüncenin Temelleri”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Sayı: XLI, ss.269-292.

ERLER, Ö. (2007), “Yeni Muhafazakârlık, AKP ve "Muhafazakâr Demokrat" Kimliği”, Stratejik Araştırmalar Dergisi Sayı: 10, ss.126-132.

ERSOY, M. Â. (2009), Safahat, Hece Yayınları, Ankara.

GENÇ, E., & ÇOŞKUN, T. (2015), “Muhafazakârlık ve Türkiye Muhafazakârlıklarının Bazı Halleri”, Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Sayı: 8(1), ss.27-40.

GÖKA, E., GÖRAL, F. S., & GÜNEY, Ç. (2013), “Bir Hayat İnsanı Olarak Türk Muhafazakârı ve Kaygan Siyasal Tercihi”, A. Çiğdem, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5 ss. 302-313

GÖLE, N. (2002), Melez Desenler İslam ve Modernlik Üzerine, Metis Yayınları, İstabul.

GÜLER, E. Z. (2008). “Muhafazakârlık: Kadim Geleneğin Savunusundan Faydacılığa”, H. B. Örs, (Ed.), 19. Yüzyıldan 20. Yüzyıla Modern Siyasal İdeolojiler, (2. b), İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul, ss. 115-163.

GÜNGÖRMEZ, B. (2004), “Muhafazakâr Paradigma: "Dogma" ve "Önyargı"”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 1, ss.11-30.

GÜVELOĞLU, N. (2011), “Demokrasinin Neoliberal Dönemde Geçirdiği Dönüşümün Siyasal Partiler Üzerindeki Etkileri”, Praksis Sayı: 12, ss.11-36.

HAMPSHER-MONK, I. (2004), “Edmund Burke”, I. Hampsher-Monk (Ed.), Modern Siyasal Düşünce Tarihi (S. Ü. Arat, Çev.), Say Yayınları, İstanbul, ss. 327-377 HARRIES, O. (2004), “Muhafazakârlığın Anlamı”, (M. Boşnak, Çev.) Liberal

Düşünce Dergisi Sayı: 34, ss.91-100.

HEINEMAN, R. (2004), “ABD'de Muhafazakârlık: 1976'dan Günümüze”, (Ç. Demir, Çev.) Karizma Dergisi Sayı: 17, ss.61-68.

HELVACI, A., ve DEMİRTEPE, M. T. (1998), “Muhafazakâr Parti'nin Dönüşümü: Thatcherizm ve Yeni Sağ”, Liberal Düşünce Dergisi Sayı: 3(9), ss.96-115.

HEYWOOD, A. (2006), “Siyaset Teorileri”, A. Heywood, (Ed.), Siyaset, (B. B. Özipek, Çev.), Liberte Yayınları, Ankara, ss. 1-147.

HEYWOOD, A. (2007), “İdeolojiyi Anlama”, A. Heywood, (Ed.), Siyasi İdeolojiler, (A. K. Bayram, Çev.), Adres Yayınları, Ankara, ss. 1-29.

HEYWOOD, A. (2007), “Muhafazakârlık”, A. Heywood, (Ed.), Siyasi İdeolojiler, (A. K. Bayram, Çev.), Adres Yayınları, Ankara, ss. 85-129.

HEYWOOD, A. (2010), “Muhafazakârlık”, A. Heywood, (Ed.), Siyasi İdeolojiler, (A. K. Bayram, Çev.), (2 b.), Adres Yayınları, Ankara, ss. 81-115.

İREM, N. (2008), “Cumhuriyet Modernleşmesinin Sınırları ve Bir Sınır Dili Olarak Muhafazakâr Modernite”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 18, ss.11-32. İREM, N. (2013), “Sunuş”, A. Çiğdem, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce,

İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5, ss. 13-19.

KANSU, A. (2013), “Ziyaeddin Fahri Fındıkoğlu 'Sosyal Mesele' ve 'İçtimai Siyaset'”, A. Çiğdem, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5, ss. 118-131.

KEANE, J. (1994), Demokrasi ve Sivil Toplum, (N. Erdoğan, Çev.), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.

KIRK, R. (2005), “Süreklilik ve Değişim”, (F. Çakır, Çev.), Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 4, ss.11-26.

KIRLI, Ö. (2016). “"Kadim"in Restitüsyonu ve "Kutsal"ın Restorasyonu”, A. Ç. Deniz (Ed.), Öteki Muhafazakârlık, Phoenix Yayınevi, Ankara, ss. 17-54

KIŞLALI, A. T. (2003), Siyasal Sistemler Siyasal Çatışma ve Uzlaşma, (6. b.), İmge Kitabevi, Ankara.

KOÇAK, C. (2006), “Osmanlı/Türk Siyasi Geleneğinde Modern Bir Toplum Yaratma Projesi Olarak Anayasanın Keşfi Yeni Osmanlılar ve Birinci Meşrutiyet”, M. Ö. Alkan (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Cumhuriyet'e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet'in Birikimi, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 1, ss. 72-87.

KÖKER, L. (2006), “Kemlizm/Atatürkçülük: Modernleşme, Devlet ve Demokrasi”, A. İnsel, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Kemalizm, İletişim Yayınevi, İstanbul, Cilt 2, ss. 97-118.

KÖKER, L. (2013), “Liberal Muhafazakârlık ve Türkiye”, A. Çiğdem, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık, İletişim Yayınevi, İstanbul, Cilt 5, ss. 274-289.

KÖNİ, H., & NİŞANCI, E. (2014), “Muhafazakâr Düşüncede Yönetim Anlayışı; 18.yy'den 20.yy'ın Başlarına”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 40, ss.61- 78.

MARDİN, Ş. (2006), “Yeni Osmanlı Düşüncesi”, M. Ö. Alkan (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Cumhuriyet'e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet'in Birikim, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 1, ss. 42- 53.

MCLELLAN, D. (1999), İdeoloji, (E. Özkaya, Çev.), Doruk Yayıncılık, Ankara.

MEŞE, İ. (2006), “Modeernleşme Sürecinde Türk Siyasal Kimliklerinde Muhafazakâr ve Yenilikçi Tavırlar”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 9-10, ss.125-147. MOLLAER, F. (2016), Liberal Muhafazakârlık Karşısında Nurettin Topçu, (2 b.),

İ. Kara, (Ed.), Dergah Yayınları, İstanbul.

NISBET, R. (2006), “Muhafazakârlık”, T. Bottomore, ve R. Nisbet, (Ed.), Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi-I, (E. Mutlu, Çev.), Kırmızı Yayınları, İstanbul, ss. 133- 182.

NISBET, R. (2014), Muhafazakârlık: Düş ve Gerçek, (3 b.), K. Bülbül, (Ed.), (M. Serenli, Çev.), Kadim Yayınları, Ankara.

NURSİ, B. S.-i. (1995), Emirdağ Lahikası, Envar Neşriyet, İstanbul.

OAKESHOTT, M. (2004), “Muhafazakâr Olmak Üzerine”, (İ. Seyrek, Çev.) Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 1, ss.55-78.

OKTAY, C. (2006), “Bizans Siyasi İdeolojisi'nden Osmanlı Siyasi İdeolojisi'ne”, M. Ö. Alkan (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Cumhurşyet'e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet'in Birikimi, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 1, ss. 29-36.

ÖNDER, T. (2006), “Ali Fuad Başgil”, A. Çiğdem, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5, ss. 291-301. ÖZGÜREL, E. G. (2014), “Mehmet Âkif Ersoy'un Safahat Adlı Eserinde Batı

Medeniyetini Olumlayıcı Yaklaşımlar”, Gazi Türkiyat Sayı: 15, ss.143-151. ÖZİPEK, B. B. (2004), “Muhafazakâr Siyasetin Temelleri”, Liberal Düşünce Dergisi

Sayı: 34, ss.11-14.

ÖZİPEK, B. B. (2004), “Muhafazakârlık, Toplum ve Siyaset”, Uluslararası Muhafazakârlık ve Demokrasi Sempozyumu, Ak Parti Siyasi ve Hukuki İşler Başkanlığı, İstanbul, ss. 80-86.

ÖZİPEK, B. B. (2006), “Muhafazakârlık, Devrim ve Türkiye”, A. Çiğdem, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakarlık, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5, ss. 66-91.

ÖZİPEK, B. B. (2007), “Muhafazakârlık Nedir?”, Köprü Dergisi Sayı: 97, ss. 13-18. ÖZİPEK, B. B. (2011), Muhafazakârlık Akıl, Toplum, Siyaset, Timaş Yayınları,

İstanbul.

ÖZKAN, M. (2016), “Türk Muhafazakârlığı: Siyasal Bir Gelenek (Mi)?”, Akademik Hassasiyetler Dergisi Sayı: 5, ss.1-17.

ÖZLER, H. (2013), “Muhafazakârlık ve Liberteryenizm İlişkisi; Füzyon'a Hayır, Simbiyoza Evet”, Liberal Düşünce Dergisi Sayı: 69-70, ss.115-119.

SAFİ, İ. (2007), Türkiye'de Muhafazakâr Siyaset ve Yeni Arayışlar, Lotus Yayınevi, Ankara.

SARIBAY, A. Y. (2003, Ekim), AKP Kimliksizliğe Mahkum, (R. Çakır, Röportaj Yapan)

SARITAŞ, M. (2013), “Nurettin Topçu”, A. Çiğdem, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5, ss. 261-266. SAYIN, Ö. (1994), Sosyolojiye Giriş, (2 b.), Neşa Ofset Amb. San. ve Tic. A.Ş., İzmir. SEZİK, M. (2012), “Muhafazakâr Siyaset İdeolojisi ve Türkiye'de Muhafazakârlık”, I.

Türkiye Lisansüstü Çalışmalar Kongresi, Ölçü Ofset Kasaplargil Matbaa, Konya, ss. 113-126.

SÖĞÜTLÜ, İ. (2008), “Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Türkiye'de Modernleşme: Kırılmalar ve Süreklilikler”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 18, ss.33-54.

ŞEYHANLIOĞLU, H. (2014), “Siyasal Muhafazakarlığın Temel İlkeleri”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 40, ss.79-106.

TEZEL, Y. S. (2013), “Tanzimat Sonrası İmparatorluk ve Cumhuriyet Türkiye'sinde "Muhafazakârlık" Sorunsalı: Devamlılıklar, Değişmeler ve Kırılmalar”, A. Çiğdem, (Ed.), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık, İletişim Yayınları, İstanbul, Cilt 5, ss. 21-39.

TİMUR, T. (2001), Türk Devrimi ve Sonrası, İmge Kitabevi, Ankara.

TUNAYA, T. Z. (1995), Türkiye'de Siyasi Partiler: 1859-1952, Arba Yayınları, İstanbul.

TÜRKÖZ, E. N. (2016), “Özal'lı Anap Döneminde Muhafazakâr Düşüncenin Gelişimi”, Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Sayı: 9, ss.103-117.

VURAL, M. (2003), Siyaset Felsefesi Açısından Muhafazakârlık, Elis Yayınları, Ankara.

VURAL, M. (2011), Siyaset Felsefesi Açısından Muhafazakârlık, Elis Yayınları, Ankara.

YALÇINKAYA, A. (1996), Alevilikte Toplumsal Kurumlar ve İktidar, Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınları Tezler Dizisi, Ankara.

YAYLA, A. (2006, Kasım 16), “Atilla Yayla ile Muhafazakârlık Üzerine”, (N. Çakır, Röportaj Yapan) Köprü Dergisi Sayı: 97, ss.57-75.

YILMAZ, A. (2001), Çağdaş Siyasal Akımlar(Modern Demokraside Yeni Arayışlar), Vadi Yayınları, Ankara.

YILMAZ, H. (2005), “Gelenek, Gelenekselçilik ve Gelenekselcilik”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi Sayı: 3, ss.39-53.

İnternet Kaynakları

www.kutahya.gov.tr. (tarih yok), Türkiye Cumhuriyeti Kütahya Valiliği, Kasım 18,

2017 tarihinde Türkiye Cumhuriyeti Kütahya Valiliği:

http://www.kutahya.gov.tr/tarihce# adresinden alındı

www.secim.haberler.com: (tarih yok). Kasım 30, 2017 tarihinde

DİZİN A

Adalet ve Kalkınma Partisi, 53, 57 ahlâk, 36

aile, 2, 4, 9, 15, 16, 18, 19, 20, 22, 33, 53, 55, 56, 77, 83, 85

AK Parti, 53, 57, 58, 59, 75, 76, 86 Ali Fuad Başgil, 61, 96

ANAP, 53, 54, 55, 56, 86 Anavatan Partisi, 53, 54, 55, 56, 58 B birey, 12, 16, 18, 19, 20, 56, 58, 60, 80 Burke, 12, 14, 15, 17, 18, 20, 21, 24, 26, 27, 28, 29, 30, 34, 35, 36, 50, 68, 89, 91, 93 C Chateaubriand, 21, 36 CHP, 52, 57, 75 Cumhuriyet, iv, 1, 41, 42, 46, 48, 49, 50, 51, 52, 57, 66, 71, 83, 85, 87, 91, 94, 95, 97 D değişim, 2, 5, 6, 8, 21, 25, 30, 31, 33, 34, 42, 43, 45, 46, 47, 49, 50, 51, 52, 57, 73, 80, 85 Demokrat Parti, 53, 54, 58, 90 Devrim, 21, 34, 35, 42, 48, 91, 96 din, 2, 4, 9, 12, 22, 36, 37, 40, 43, 48, 49, 53, 54, 58, 62, 63, 64, 65, 68, 72, 83, 84, 85, 86 Din, 13, 36, 37, 82, 90 DP, 53, 54, 58, 86 F

Fransız Devrimi, iv, 1, 5, 21, 22, 24, 25, 26, 29, 34, 41, 48, 53, 67, 85 G gelenek, 2, 9, 10, 11, 12, 13, 22, 24, 27, 31, 40, 44, 58, 65, 66, 68, 70, 71, 72, 77, 79, 81, 82, 84 H Hegel, 24, 25, 36 Heywood, 7, 12, 21, 29, 94 Hiyerarşi, 14 İ ideoloji, iv, 1, 4, 5, 7, 8, 9, 40, 43, 51, 56, 59, 71, 73, 85 İslamcılık, 40, 42, 43, 66, 67, 90 K Karl Marx, 80 Kemalizm, 48, 49, 51, 52, 90, 95 Kirk, 16, 26, 27, 50

Kütahya, i, ii, iii, 1, 70, 71, 72, 75, 76, 78, 79, 84, 87, 98 L Laiklik, 54, 90 Liberalizm, 8, 23, 61 M Mannheim, 21, 47 meşveret, 44 MHP, 75 modernleşme, iv, 1, 40, 42, 43, 44, 46, 47, 48, 50, 52, 61, 63, 87 muhafazakâr, iv, 1, 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 13, 15, 16, 17, 18, 19, 21, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 31, 33, 34, 36, 37, 39, 40, 41, 42, 43, 46, 48, 50, 51, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 60, 62, 63, 65, 68, 70, 71, 72, 75, 76, 78, 81, 83, 85, 86, 87 Muhafazakârlık, iv, 1, 4, 6, 8, 9, 10, 12, 21, 23, 25, 27, 29, 32, 33, 39, 40, 46, 51, 60, 62, 65, 66, 71, 72, 74, 79, 84, 85, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98 mülkiyet, 15, 16, 17, 33, 60 N Nisbet, 13, 19, 22, 36, 95 Nurettin Topçu, 59, 65, 92, 95, 97 O Oakeshott, 11 Osmanlı, iv, 1, 39, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 48, 49, 50, 70, 85, 87, 91, 94, 95, 96, 97 otorite, 14, 15, 19, 31, 35, 40, 71

Ö özgürlük, 16, 17, 23, 35, 60, 81 R reform, 35, 42, 49, 51 Rossiter, 20, 26 S Scruton, 11, 28 Sosyal mesele, 63, 64 süreklilik, 10, 24, 34, 39, 50, 56 T Tanzimat, 40, 43, 44, 45, 46, 48, 49, 91, 94, 95, 96, 97 Tarih, 10, 18 tek parti, 1, 51, 58 Tek parti, 52, 58, 86 toplum, 2, 10, 15, 16, 18, 19, 20, 22, 25, 28, 32, 33, 35, 37, 46, 49, 50, 56, 58, 61, 64, 79, 80, 85 Toplum, ix, 12, 19, 20, 55, 81, 82, 90, 91, 92, 94, 96 Turgut Özal, 53 tutum, iv, 1, 5, 6, 7, 8, 9, 14, 21, 29, 40, 57, 71, 73, 81, 83, 85 Y Yeni-Muhafazakârlık, 27, 29 Yeni-Sağ, 29, 30, 55, 59 Z

Ziyaeddin Fahri Fındıkoğlu, 59, 63, 90, 94