Ezo Gelin

Aslında Ezo Gelin ne hikâyedir ne de bir efsanedir. Ezo Gelin “değişik usulü”(berdel) ile yapılan bir evliliğin, acımasız kurallarının işletilmesi neticesinde yaşanmış sayısız acıdan sadece bir tanesidir. Ancak Ezo Gelin’in hayat hikâyesi filmlere, dizilere konu olmuş, ünü yöre ve ülke çapına yayılmıştır. Hatta ülke sınırları dışına taşmıştır.

Ezo Gelin’in gerçekten efsaneye dönüşen hayat hikâyesi, araştırma konumuz Oğuzeli ilçesinin Dokuzyol (Uruş) köyünde geçmesi ve yörede kalın parası vermemek için, fakir aileler arasında sıkça başvurulan “değişik usulü” ile gerçekleştirilen bir

evlenmenin neticesinde ortaya çıkan bir dram olması nedeniyle, Ezo Gelin’in hayat hikâyesini çalışmamıza dâhil etmemiz gerektiği düşünülmüştür.

Ezo Gelin Doukuzyol köyünde doğmuştur. Asıl adı Zöhre’dir. Çevresinde Ezov, Özo, Özey, Ezov ve Ezo olarak bilinen Zöhre Bozgeyik, 1909 yılında Gaziantep’in Oğuzeli ilçesine bağlı Uruş köyünde dünyaya gelmiştir. Babası Emir Dede, Annesi Elif Hanım’dır. Yedi çocuklu ailenin üçüncü evladıdır. Zöhre, daha çocuk yaşlarda iken güzelliği, cana yakınlığı, gururu ve ağır başlılığı ile tanıyanları kendisine hayran bırakmakta, adı dilden dile dolaşmaktadır (Özarslan, 2012: 162).

Ezo gelin Uruş’a çok yakın Beledin köyünde Şido Hanifi AÇIKGÖZ ile 21 yaşında “değişik usulü” ile evlendirilir. Yani Şido Hanifi (Hanifi AÇIKGÖZ) ile Ezo Gelin’in erkek kardeşi Zeynel değişik yaparak evlenirler. Şido Hanifi ile Ezo Gelin çok mutlu bir hayat yaşarken, Ezo Gelin’in erkek kardeşi Zeynel’in evliliği iyi gitmemektedir (Gaziantep İl Yıllığı, 2002: 156).

Ezo Gelin daha 17 aylık evli iken kardeşi Zeynel eşinden ayrılır. Değişikle evlenmenin kuralı gereği Ezo Gelin ve Şido Hanifi de ayrılmak zorunda kalırlar. Henüz çocukları da olmamıştır. Bunun üzerine, Ezo Gelin kardeşi Zeynel’le birlikte Suriye topraklarında bulunan Bozhöyük Köyüne, akrabalarının yanına giderler. Burada yine her ikisi de değişik usulü ele evlilik yaparlar. Ezo Gelin’in bu evlilikten altı kızı olur ancak bir tek Celile isimli çocuğu hayatta kalır (Celile Suriye iç savaşında Tel Abyad’dan kaçarak Türkiye’ye sığınmıştır). Ezo Gelin yaşadığı bu olaylara ve ülkesine duyduğu özleme dayanamaz üzüntüsünden dermansız derde yani vereme düşer ve 1956 yılında vefat eder (Gaziantep İl Yıllığı, 2002: 157).

Vasiyeti üzerine köyünü (Uruş) görebileceği yüksek bir tepeye (Bozhöyük Tepesi) defnedilir. Yıllar sonra Gaziantep Valilği’nin Suriye Hükümeti nezdindeki girişimleri sonucu mezarı 27.08.1999 tarihinde Dokuzyol (Uruş) köyüne nakledilmiştir.

Ezo Gelin’in yaşadığı bu hüzünlü hayat hikayesi ve sonrasında gelen ölümü üzerine daha kendisi hayattayken adına birçok türkü söylenmiş, ağıtlar yakılmıştır.

Günümüzde Ezo Gelin’in hikâyesi gerçek kimliğinden çıkarak efsaneye dönüşmüş durumdadır. Ezo Gelin’i ve onun yaşadığı toprağın kültürünü bilen

bilmeyen, tanıyan tanımayan birçok kişi onunla ilgili türküler, ağıtlar, hikâyeler anlatmaktadır.

Bu türkülerden birisi Ezo Gelin’in İlk Kocası Hanefi Açıkgöz tarafından yazılmış ve ses sanatçısı Nuri Sesigüzel tarafından da plağa okunmuştur. Bu türkünün sözleri şu şekildedir:

Ezo Gelin

Amanın Irmak kenarına yağmaz mı dolu Hele Eşinden ayrılan da olmaz mı deli Ter ü taze beslediğim gülleri

Vardın gittin (de) bir kötüye yoldurdun Bir tanem aman öldürdün beni

Aman nen eyle zalim nen eyle Ezo’m nen eyle Yine de ne derdin var ise gel bana söyle (Bir tanem aman ben ettim sana)

(Aman) Yüce dağ başında bir oylum payam (Sevdiğim) Atımızı aldılar da biz kaldı yayan Ölümden korkup da sonunu sayan

(Yine) Ölür gider (de) yar koynuna giremez (Özarslan, 2012: 168) Diğer bir Ezo gelin Türküsü de şu şekildedir:

Ezo Gelin

Bir ateş düştü hördüme Yari düşürsem ardıma Benim bilinmez derdime Bulsam çareyi çareyi Binim olsaydın da

Ezo Gelin seni vermezdim feleğe Başın olsun salma beni dileğe Anası hurdir de kızı benzer meleğe Neni eyle de Ezo Gelin neni eyle Çık şu Suriye dağlarına da Oradan bana el eyle

Karşıdan gelirdi bir yaylı araba Ezo Gelin giderse de

Uruş olur harabe

Ezo’yu vermişler de bir kokmuş Arab’a Nenni eyle de Ezo Gelin neni eyle Çık şu Suriye dağlarına da

Oradan bana el eyle

Irmak kenarına yağmaz mı dolu Eşinden ayrılan olmaz mı deli Günde birkaç defa gördüğüm yari

Şimdi uzaklardan bakan ben oldum Zalim felek kara yazmış yazımı Kahpe felek güldürmedi yüzümü Ezo yaktı ateş gibi özümü

SONUÇ ve DEĞERLENDİRME

Oğuzeli Halk İnanışları adlı araştırmanın giriş bölümünde metodolojiden bahsedilerek araştırmanın konusu, amacı ve önemi, kapsamı ve sınırlılıkları, araştırmanın yöntemi, Gaziantep ve Oğuzeli’nin tarihi ve sosyal yapısı hakkında genel bilgiler verilmiştir.

Araştırmanın birinci bölümünde geçiş dönemleri ortaya konulmuştur. İlk önce doğum ile ilgili inanış ve pratikleri araştırırken bunların önemli bir kısmının günümüzde de devam ettirildiği görülmüştür. Bununla birlikte günümüz tıbbının sağladığı imkânlar ve eğitimin yaygınlaşmasıyla birlikte toplumun artan bilinç düzeyine bağlı olarak tıbbi/cerrahi müdahale anlamına gelebilecek nitelikteki tuzlama, çocuğun sırtına jilet atma ve kısırlık tedavileri gibi pratiklerin çoğunlukla terk edildiği söylenebilir. Ancak tıbbı/cerrahi müdahale anlamına gelmeyen ve canlıda hayati risk doğurmayan inanışların ise canlığını koruduğu gözlemlenmiştir.

Evlilik döneminde ki; kız isteme, nişan merasimi, bayram görmesi, kına ve düğün merasimlerine ilişkin uygulamaların genel hatlarıyla devam ettirilmekle birlikte evlenme usullerinde önemli değişikliklerin olduğu tespit edilmiştir. Değişik usulü ile evlenme, yerine alma/yerine varma usulü ile evlenme, beşik kertmesi usulü ile evlenme ve kız kaçırma şeklindeki evlenme usullerinin hemen hemen hiç uygulanmadığı söylenebilir. Ancak geleneksel evlenme usulü olarak ele aldığımız görücü usulüyle evlenme içerisinde yer alan kalın parası, kardeş yolu, amca yolu gibi bazı uygulamaların tamamen terk edilmekle birlikte genel hatları ile devam ettirildiği ifade edilebilir.

Ölüme dair inanış ve pratiklerde ise genel hatlarıyla bir devamlılık bulunmakla birlikte kadınların cenaze defnine katılması gibi bazı değişikliklerin olduğunu, yine ölünün arkasından yedisini, kırkını okutma gibi uygulamaların önemli ölçüde devam ettirildiğini ancak ölünün arkasından yapılan kelle pişirip dağıtma gibi pratiklerin ise tamamen terk edildiği söylenebilir.

Nazardan koruma maksadıyla yapılan üzerlik tüttürme gibi bazı büyüsel pratiklerin günümüz modern düğün salonlarında form değiştirerek bahşiş toplama aracı olarak kullanıldığı gözlemlenmektedir.

İkinci bölümde yöredeki tabiatla ilgili inanışlar ve bazı hastalıkların tedavisinde yapılan halk hekimliği uygulamalarına araştırdık.

Tabiatla ilgili inanış ve uygulamaların çoğunun toplumun kolektif hafızasında var olduğunu ancak günümüzde tatbikinin hemen hemen hiç olmadığını hatta hurafe olarak nitelendirildiğini, ayrıca bu inanış ve uygulamaların da eski Türk inanışlarının izlerini taşıdığı söylenilebilir.

Halk hekimliği uygulamalarında bazı hastalıkların tedavilerine ilişkin pratikleri araştırılmıştır. Burada yine tıbbi/cerrahi müdahale anlamına gelebilecek sarılık, çıban ve göz ağrısı tedavisi gibi pratiklerin günümüzde uygulanmadığını, ancak muzdarib olunan bazı hastalıklardan kurtulma maksadıyla, muska yazdırma ve türbe ziyareti yapma gibi pratiklerinin günümüzde de devam ettirildiğini söylemek mümkündür.

Üçüncü bölümde yöredeki türbeler, ziyaret yerleri, efsane ve hikâyelere ilişkin inanış ve pratikleri araştırdık.

Türbe ve ziyaret yerleri ile ilgili inanış ve pratiklerden özellikle dilek dilemeye yönelik olanlarının günümüzde de canlı bir şekilde varlığını devam ettirdiğini, bunun dışında kalan diğer inanış ve pratiklerin ise uygulamalarına pek rastlanmamakla birlikte toplumun kolektif hafızasında varlığını koruduğu söylenebilir.

Yörede anlatılan efsane ve hikâyelerin çekirdek bir olay örgüsüne ve motife dayanmakla birlikte yazılı metinlerinin bulunmadığı ve sözlü kültürde dilden dile aktarılarak yaşatıldığı müşahede edilmiştir. Bu hikayelerden, Nesimi hikâyesinde geçen Nafak, Hacar ve Büyük Kızılhisar(Oğuzeli)halkının Nesimi’ye yaptığı kötü muamele üzerine Nesimi’nin bu beldeler için yaptığı bedduanın tuttuğuna ve bunun sonuçlarının günümüzde de yaşanılmaya devam ettiğine dair inancın güçlü bir şekilde yaşatıldığı söylenebilir.

Oğuzeli’nde yaşayan Oğuz Türklerinin kültürlerini koruyarak inanç ve uygulamalarını önemli ölçüde yaşatmaya çalışıldığını, halkın kültürlerine sahip çıkma çabası içerisinde olduğunu, kitle iletişim araçlarının yerel kültürleri tahrip edici etkisine karşı koruma refleksi gösterdikleri rahatlıkla söylenebilir.

İlçede yaşayan sinni itikada mensup Türkler ile alevi itikadına mensup aşiretler arasında geleneksel Türk Kültürünün yaşatılması bakımında ortak yönlerin oldukça fazla olduğunu ölülerini aynı usullerle aynı mezarlığı defnetmelerine rağmen mezhep farklılıkları nedeniyle karşılıklı olarak kız alıp verme ilişkileri yaşanmamakta ve bu durum günümüzde de devam etmektedir.

Bugün bilim ve teknolojinin bu kadar gelişmiş olmasına ve bazı halk inançlarının ne İslami ne de bilimsel izah edilebilir hiçbir temelinin olmadığının bilinmesine rağmen halk inançları toplum hayatında yerini belirgin olarak sürdürmektedir.

Bu araştırmada Türk halk İnanışlarının dünyanın neresinde olursa olsun bütün Türk topluluklarında ortak ve benzer yönlerinin oldukça fazla olduğu, bazı farklılıkların ise bulundukları coğrafyadaki diğer topluluklar ve dinlerle girmiş oldukları etkileşimlerden kaynaklandığı görülmektedir. Bu farklılıklar yöresel farklılıklar olarak ifade edilebilir. Ancak bu farklılıklar ana kütleden ayrı olduğu anlamına gelmemekte, bir zenginlik olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu açıdan bakıldığında Oğuzeli ve çevresinde yaşatılan halk inanışları ve uygulamaları çok özel bazı teferruatlar dışında Anadolu coğrafyası ve diğer Türk topluluklarındaki halk inanış ve uygulamaları ile benzerlik arz etmektedir.

Bu araştırma bundan sonra yapılacak halk inanışlarıyla ilgili çalışmalara bir basamak ve örnek teşkil edecektir. Dolayısıyla bu araştırma da yapılan günümüzde Oğuzeli ve çevresindeki unutulmaya yüz tutmuş inanış ve uygulamaların yöresel anlamda literatüre kazandırılmasıdır. Bu tür araştırmaların zaman kaybetmeksizin Anadolu’nun ve Türk dünyasının diğer coğrafyalarında da yapılarak yok olmadan kayda geçirilmesi gerekmektedir. Böylece Türk Halk İnanç ve Uygulamaların literatüre kazandırılarak unutulup yok olması engellenmiş olacaktır.

KAYNAKÇA

Acıpayamlı, Orhan. (1964). Türkiye’de Yağmur Duası. Ankara Üniversitesi Dil ve

Tarih Coğrafya (DTC) Fakültesi Dergisi, 22(3-4), 221-250.

Arslan, N. Özcan. (2007). Gaziantep Yöresinde Ağıt Geleneği ve Ağıtçı Kadınlar. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Başhan, Gönül. (2010). Kütahya-Simav İlçesindeki Manevî Halk İnançlarının

Dinler Tarihi Açısından Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.

Çağbayır, Yaşar. (2007), Ötüken Türkçe Sözlük. Ötüken Neşriyat. İstanbul. Çoruhlu, Yaşar. (2002); Türk Mitolojisinin Anahtarları. (1. Baskı).

İstanbul: Kabalcı Yayınevi.

Dahiliye Vekaleti, Mahalli İdareler Umum Müdürlüğü. (1933). Köylerimiz. İstanbul: Matbaacılık ve Neşriyat Türk Anonim Şirketi.

Develioğlu, Ferit. (2004). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat. (21. Baskı). Ankara: Aydın Kitabevi Yayınları.

Diyanet İşleri Başkanlığı. (2006). Kur’an-ı Kerim Meâli. (12. Baskı). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı (DİB)Yayınları.

Ergin, Muharrem; (2014). Dede Korkut Kitabı 1.(9. Baskı) Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

Eroğlu, A. Hikmet. (2006). Türk Halk İnançlarına Giriş. Ankara: Aziz Andaç Yayınları.

Emeksiz, Abdulkadir. (1998) Türk halk Kültüründe Üzerlik, İstanbul Üniversitesi

Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 28(229), 229-242.

Gaziantep Valiliği. (2002). Gaziantep İl Yıllığı. Ankara: Başbakanlık Basımevi. Gaziantep Valiliği. (2011). İl Çevre Durum Raporu. Gaziantep: Gaziantep Çevre ve

Orman Müdürlüğü.

Gömeç, Sadettin. (1998). Şamanizm ve Eski Türk Dini. Pamukkale Üniversitesi

Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 38-43.

Güngör, Harun - Günay, Ünver. (2009). Başlangıçlarından Günümüze Türklerin Dini

Tarihi, (5. Baskı) İstanbul: Rağbet Yayınları.

Güngör, Harun. (2008). Türk Bodun Bilimi Araştırmaları. (2. Baskı). İstanbul: Kum Saati Yayınları.

Gür, Durmuş - Soykan, A. Nazlı (2013) Anadolu Kültüründe Nazar ve

Nazarlıklar: Safranbolu Örneği. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 2(3), 117-158.

Güzelbey, C. Cahit. (1964) Gaziantep Evliyaları. (1. Baskı). Gaziantep: Gaziantep Kültür Derneği Yayınları.

İmam-ı Gazali. (1989). İhyâuulûmi’d-Din. (Çev. A. Serdaroğlu) İstanbul: Bedir Yayınevi.

İnan, Abdülkadir. (1986). Tarihte ve Bu Gün Şamanizm. (3. Baskı). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.

İnan, Abdülkadir. (1976) Eski Türk Dini Tarihi. (Birinci Baskı). Kültür Bakanlığı Yayınları. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.

Kalafat, Yaşar. (1999). Türkiye'de Halk İnançları ve Alevîlik.

Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi. 9, 15-20

Kemal, Yaşar. (2009). Üç Anadolu Efsanesi Köroğlu, Karacaoğlan, Alageyik. (17. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Mihail, Mıjey ve Madine, Paştı, (2012). Adıge Mifologiem yi Entsiklopedia. Maykop: Adıgeyskiy Respublikanskiy İnstitut Gumanitarnıh

Nur, Dr. Rıza. (1967). Hayat ve Hatıratım. İstanbul: Altındağ Yayınları.

Oğuz, M. Öcal - Oral, Zeliha; (Editörler). (2005) Türkiye’de 2004 Yılında Yaşayan

Halk İnançları, Ankara: Gazi Üniversitesi Türk Halk Bilimi Araştırma ve

Uygulama Merkezi (THBMER )Yayınları.

Oğuzeli Çok Programlı Lisesi (Oğuzeli ÇPL). (2008). Tarih Dergisi. Sayı: 1 Özbaş, Ömer. (1958). Gaziantep Dolaylarında Türkmenler ve Baraklar.

Gaziantep: Gaziantep Kültür Derneği Yayınları.

Örnek, S. Veyis. (1971) Anadolu Folklorunda Ölüm, Ankara: Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya (DTC) Fakültesi Yayınları no: 218

Örnek, S. Veyis. (1975) Türk Folklorunda Ad Seçme ve Ad Koyma. Boğaziçi

Üniversitesi Halkbilimi Yıllığı. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları,

Taş Matbaası, 101-113.

Özarslan, Metin. (2012). Gerçekten Efsaneye Bir Hayat: Ezo Gelin. Milli Folklor, 24(95), 161-170.

Polat, Bayram. (2006). Ermenek Tahtacıları. Dini Araştırmalar

Polat, Bayram. (2014), Niğde ve Çevresinde Ateşle İlgili İnanışlar (Çiftlik İlçesi ve Çevresi Örneği). 1. Uluslararası Türk Dünyası Araştırmaları Sempozyumu

Bildiriler Kitabı, (2), 2267-2278. Niğde.

Polat, Bayram. (2015), Niğde de Yaşayan Kazaklarda Ölümle İlgili İnanışlar(Altay Köyü Örneği). 2. Uluslararası Türk Dünyası Araştırmaları Sempozyumu

Bildiriler Kitabı, (3), 295-301. Almatı. Kazakistan.

Polat, Bayram. (2007), Türk Kültüründe Yağmur Duası (Azatlı Kasabası Örneği).

Dini Araştırmalar Dergisi, 9(27), 275-283. Ankara.

Şahin, Ö. Andaç. (2007). Gaziantep’te Yaşayan Barak Türkmenleri’nin İnanç,

Adet ve Geleneklerinin Dinler Tarihi Açısından Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.

Terlemez, Micaz. (1998). Oğuzeli İlçesinin Tarihi, Sosyal ve Kültürel Yapısı.

Yayımlanmamış Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü, Gaziantep.

Türkiye Diyanet Vakfı. (1996). İslam Ansiklopedisi. Ankara: TDV Yayınları Türkiye Gazetesi. (1993), Yeni Rehber Ansiklopedisi. İstanbul: İhlas Gazetecilik. Yörükân, Y. Ziya. (2014). Müslümanlıktan Evvel Türk Dinleri Şamanizm. (5. Baskı).

İstanbul: Ötüken Neşriyat.

Yüksel, Dilek. (2007). Gaziantep ve Çevresinde Doğumla İlgili İnanış ve

Uygulamalar. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.

KAYNAK KİŞİLER

K.K.1. AKASLAN, Hüsmal. Kurtuluş Mah. 1956 Doğumlu, Üniversite Mez. Öğretmen. K.K.2. AKDAĞ, Münevver. Bulduk Mah. 1928 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı. K.K.3. AKGÜN, Hatice. Fatih Mah. 1937 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı. K.K.4. AKSOY, Muhterem. Subaşı Mah. 1951 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı. K.K.5. ANDAŞ, Abdullah. Kilisecik Köyü, 1959 Doğumlu, İlkokul Mezunu, Çiftçi. K.K.6. ARKAN, Havva. Yakacık Mah. 1974 Doğumlu, İlkokul Mezunu, Ev Hanımı. K.K.7. DAL, Asiye. B. Şahinbey Mah. 1937 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı. K.K.8. DAL, Mehmet. B. Şahinbey Mah. 1943 Doğumlu, Orta Okul Mez. Emekli Memur. K.K.9. DÖVER, Ayşe. Fatih Mah. 1964 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı.

K.K.10. DÖVER, Şıh Mehmet. Fatih Mah. 1960 Doğumlu, İlkokul Mezunu, Kır Bekçisi. K.K.11. GÜLMAYA, Osman. Hürriyet Mah. 1944 Doğumlu, İlkokul Mezunu, Çiftçi. K.K.12. KARAASLAN, Cafer. Subaşı Mah. 1949 Doğumlu, Lise Mez., Emekli Memur. K.K.13. KARACAN, Meryem. Cum. Muh. 1943 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı. K.K.14. KARACAN, Mustafa. Fatih Mah. 1964 Doğumlu, Üniversite Mezunu, Memur. K.K.15. KARACAN, Paşa. Cumhuriyet Mah. 1935 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Çiftçi. K.K.16. KARACAN, Rukiye. Fatih Mah. 1936 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı. K.K.17. KARACAN, Şaban. Sekili (Orul) Köyü, 1960 Doğumlu, İlkokul Mez. Çiftçi. K.K.18. KARAKUŞ, Behiye. Yağmuralan Köyü, 1974 Doğumlu, İlkokul Mez. Ev Hanımı. K.K.19. KARATAŞ, Ali. Kurtuluş Mah. 1966 Doğumlu, İlkokul Mezunu, Terzi-Muhtar. K.K.20. KARATAŞ, Asiye. Bulduk Mah. 1940 Mah. Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı. K.K.21. KAYA, Mehmet. Kurtuluş Mah. 1954 Doğumlu, İlkokul Mezunu, Çiftçi

K.K.23. KILIÇASLAN, Abdullah. Subaşı Mah. 1947 Doğumlu, İlkokul Mezunu, Emekli. K.K.24. KURT, Ahmet. Hengirmen Köyü, 1942 Doğumlu, Lise Şoför-Emekli.

K.K.25. KÜÇÜK, Halime. Kayacık Köyü, 1921 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı K.K.26. ÖNER, Muhammet. Fatih Mah. 1959 Doğumlu, Üniversite Mez. Öğretmen. K.K.27. ÖZATEŞ, Firdevs. Fatih Mah. 1954 Doğumlu, Okur-Yazar, Ev Hanımı. K.K.28. ÖZCAN, Halil. Kilisecik Köyü, 1952 Doğumlu, İlkokul Mezunu, Çiftçi

K.K.29. ÖZTEKİN, Ahmet. Hürriyet Mah. 1945 Doğumlu, Orta Okul Mezunu, Marangoz. K.K.30. UĞUR, Reşit. Hürriyet Mah. 1944 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Davulcu.

K.K.31. UĞUR, Şehriye. Hürriyet Mah. 1944 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı. K.K.32. YILDIRIM, Necla. Yeşilkent Mah. 1951 Doğumlu, Okur-Yazar Değil, Ev Hanımı K.K.33. YÜSEL, Sedat. Kurtuluş Mah. 1967 Doğumlu, Lise Mezunu, Çiftçi.

FOTOĞRAFLAR

Üzerlik Tohumu

Günümüzde bir düğün salonunda üzerlik tütsüsü davetliler arasında dolaştırılıyor.

Sedef Otu

Hatmi Çiçeği

Süt Pınarı

Hacı Hamza Türbesi

Hacı Hamza Türbesi

Hacı Hamza Türbesi

Değirmenli Dede Türbesi

Değirmenli Dede Türbesi ve Delikli Taş

Delikli Taş (Değirmenli Dede)

Gafur Baba Türbesi

Karababa Türbesi (Tilbaşar)

Karababa Türbesi (Tilbaşar)

Karaçomak Tepesi

Karaçomak Türbesi

Karaçomak Türbesi

Kızlar Kuyusu

Kızlar Kuyusu

Kızlar Kuyusu

Delikli Taş (Delikli Tepe)

Oğuzeli’nin Delikli Tepeden Görünüşü

EKLER

ÖZGEÇMİŞ Adı Soyadı : Ökkeş ÇETİN

Tel : 0 (505) 579 35 84

: 0 (541) 892 45 26

Adres : ASKİ GENEL Müdürlüğü

Cemal Paşa Mah. Ethem Ekin Sok. No:16 Seyhan /ADANA

E-Posta : okkescetin@gmail.com : okkescetin@hotmail.com Doğum Tarihi : 01.04.1971

Doğum Yeri : Pazarcık / Kahramanmaraş Uyruğu : T.C.

Medeni Hali : Evli (3 çocuk) EĞİTİM BİLGİLERİ :

2010 - 2016 Niğde Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü (Yüksek Lisans)

1997 - 2001 Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi

Eğitim Yön. Den. Ekonomisi ve Planlaması Anabilim Dalı Bölümü (Lisans)

1989 – 1993 Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Bölümü (Lisans) İŞ TECRÜBESİ :

1993 – 2001 MEB Okullarında Sınıf Öğretmeni

2001 - 2003 Yatılı İlköğretim Bölge Okulu Müdürlüğü-Kilis Okul Müdürü

2003 - 2006 Gerger İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü-Adıyaman Şube Müdürü

Şube Müdürü

2009 - 2011 Yurtkur Kayseri Bölge Müdürlüğü İdari İşler Şube Müdürü

2011 – 2015 Adana Su ve Kanalizasyon İdaresi Genel Müdürlüğü Şube Müdürü

KURSLAR :

11.04.1993 – 25.06.1993 MEB Bil. Kursu (Çır. ve Yay. Eğt. Gen. Müd.)-Van 14.02.2000 – 10.03.2000 MEB Bilgisayar Kullanma Kursu - Van

03 - 21 Temmuz 2000 MEB Eğitim Yönetimi Kursu – ODTÜ Ankara 13 - 08 Kasım 2000 MEB Eğitim Yönetimi Kursu – Yalova

23.04.2001 – 11.05.2001 MEB Bilgisayar Kullanma Kursu - Van SEMİNERLER :

23 - 27 Mayıs 2005 MEB Eğitim Yönetimi Semineri – Yalova

27.11.2006 - 01.12.2006 MEB Özel Eğitim ve Rehberlik Semineri – İzmir 30.04.2007 – 04.05.2007 MEB Burs ve Yurt Hizmetleri – Yalova

13 – 15 Ekim 2008 İnceleme ve soruşturma Semineri – Gaziantep 03 – 08 Temmuz 2009 Kamu İhale Mevzuatı Semineri - Antalya 19 – 23 Ekim 2009 İhale Uygulama Semineri – Antalya

26 – 30 Nisan 2010 Liderlik Yaklaşımları ve Takım Çalışması Semineri - Antalya

ÖDÜLLER :

Takdirname Belgesi : 1 (Gerger Kaymakamlığı) Teşekkür Belgesi : 3 (Milli Eğitim Müdürlükleri)

Belgede Gaziantep ili Oğuzeli ilçesi halk inançları (sayfa 113-150)