Ev Figürü

Çocukların çizdikleri ev resimleri, bireyin kiĢiliğini nasıl yansıttığı vurgusuyla, kiĢilerarasından çok çoğunlukla içsel psiĢik açıdan ele alınmıĢtır. (Malcholdi, 2013, s.231).

Çocuk çizgilerinde ev, insan ve güneĢten sonra üçüncü sıradadır. Vücut ısısını korumak, tüm canlılar içim geçerli olan bir ihtiyaçtır. Ġçgüdüseldir yani öğrenmeyi gerektirmez. Ġnsanoğlu bu ısıyı korumak için giyeceğe ve sığınağa yönelir. Ev, ayrıca sevdikleri ile birlikte çevresel faktörlere karĢı kendini daha güvende hissettiği bir ortamdır.

Ev; insanın vücut ısısının koruması yanında, tehlikelerden korunma içgüdüsel ihtiyacını da karĢılar.Ev figürü üç yaĢında ilk kez karĢımıza çıkar. Ġlk çizimlerde henüz çok ilkeldir. Bu nedenle de bakıldığında çoğu zaman ev olduğu anlaĢılamayabilir. Ev Figürü ancak dört yaĢtan sonra anlaĢılır hale gelir.

Evin bir çatısı, çatısında tüten bir bacası , pencerelerin kapısı, evin kendi kapısı, kapı tokmağı, kapının önünde merdiven basamakları ve yolu olmazsa olmazlarıdır. . (Paktuna, 2012, s.33-38).

Ev resimlerindeki bacalar terapistlerin dikkatini çok fazla çekerek soru iĢaretlerini doğurur ve onlara karıĢık anlamlar yüklenir. Terapistler sıklıkla çocuğun ev resimlerindeki bacalardan duman (özellikle çok duman) çıkıp çıkmadığını merak eder, bunun üzerinde dururlar. Baca dumanı bireydeki ya da kiĢilerarası bir düzeyde evdeki bireyler arasındaki (Oster& Gould, 1987) içsel gerginlik ve öfkeyle bağlantılıdır ancak veriler inandırıcı değildir. Çünkü ev resimlerinde bacadan çıkan dumanı çocuklar sıklıkla çizerler. Özellikle çocuklarda 6 yaĢlarda Ģematikliğin önem kazandığı dönemlerde çizilir. (Malcholdi, 2013, s.232).

Mutlu evin çatıları kırmızıdır. Mutlu evlerin civarında kuĢlar vardır, çiçekler açar. Gökyüzünde daima güneĢ vardır ve parlar. Havanın güneĢli olması evin bacasının tütmesine engel değildir. Tüten baca yaĢam belirtisidir. Bu yuvanın içi sıcaktır. Ġçinde yaĢayanların mutlu olduğu evlerin kapı önlerinde etrafı çiçeklerle bezeli yollar vardır.

Perde ve pencere önünde saksı 4-5 yaĢta genellikle çizilmez. Gerçek yaĢamda çoğunlukla her evin penceresinde perde vardır bu yüzden çocuk çizimlerinde perdeyi görürüz.

Çevrelerinde olmasa da, kitaplarda, fotoğraflarda gördükleri pencereleri çiçekli evleri, çocuklar resimlerine taĢırlar. Çocuk bu olguyu benimsemezse, çizgilerine de yansıtmaz. Belki evinin pencerelerini çiçeklerle süsleyerek evine olan sevgisini ve verdiği önemi gösterir.

Mutsuz evlerin kapılarının önünde çiçekte yoktur, yolda yoktur. Mutsuz evlerin çatıları siyah olur. Siyah çatılı olan evde genellikle anne-baba geçimsizliği ya da boĢanması görülür. Çatıda baca nadiren vardır. Bu bacaların da dumanı tütmez. Bu evlerin etrafında kuĢlar olmaz, çiçekler açmaz ve gökyüzü kasvetlidir, bulutludur. GüneĢ yoktur. Evin badanası kahverengidir, koyu mavi ya da mor renkte, soğuk ve karanlık renklerle boyanır. DıĢarısı yağmurludur, ĢimĢekler çakabilir ve gök gürler.

Evin içinde olabilmek bir ayrıcalıktır. Çünkü çocuk tarafından sevilen ve alıĢılan kiĢiler evin içine girmeye hak kazanırlar. O evde mutlu olduğuna inanılmayan, diğerlerini de mutsuz eden kiĢiler eve giremezler. Buradan evin çocuk için sadece dört duvarı ile ev değil, ailenin barındığı yuva olarak algılandığı ve öyle çizildiği anlaĢılır. (Paktuna, 2012, s.33-38).

Ev resimlerine çevresel resimler denilebilir. Bu nedenle sadece evin ayrıntıları değil, evin içi ve dıĢı hakkında bilgi sahibi olma fırsatı da vardır. Bu anlamda ev resimleri kiĢilerarası iliĢkileri anlamada etkin bir araçtır. Evler, çocukların aile yaĢamları hakkında izlenimlerini, diğer önemli iliĢkileri ve çevreleri ile olan iliĢkileri üzerine fikirlerini kapsar. Ayrıca ev resimlerini yapmak çocuklar için insan figürlerinden daha az sıkıntılı bir iĢtir. (Malcholdi, 2013, s.236).

Ev çocuğun duygusal yaĢamının oluĢtuğu merkezdir. Çocuk için düzen ve sığınmayı simgeler. Ev figürleri hem çocuğun ailevi durumuna hem de kiĢisel deneyimlerine dayanır. Ev figüründe kapı, pencere, çatı, perde, bahçe ve yol ayrıntıları vardır. Ev içindeki yasam çocuk için önemlidir. Çocuklar evi çizerken ya içerisini göstermeyen

duvarlar çizerler ki bu durumda evde hayat belirtisi olmaz, ya da saydamlık özelliği dediğimiz evin içerisindekileri, evdeki yasamı gösteren evler çizerler. Çocuk genelde sevdiği kiĢileri evin içinde resmeder. O evde diğerlerini mutsuz eden kiĢiler ev içine sokulmaz. ( Yavuzer 1993 „ den akt. Paktuna-Keskin, 2003, s. 38).

Kağıdın kenarına ya da yer çizgisine oturmayan olarak tanımlanan havada süzülen evler de çocukların ev ve çevre resimlerinde görülür. Çok küçük çocuklar genelde evleri yer çizgisi olmadan veya evi yere oturtmadan çizerler. ġematikliğin önem kazandığı dönemde evin üstüne çizileceği taban olarak kağıdın kenarının ya da bir yer çizgisinin kullanılması önemlidir. Ancak çocuklardan ev resimleri yapmaları istendiğinde çocuklar ev resmini çizerler ve taban çizgisini yapmazlar. (Malchiodi, 2013, s.233).

Evin içinin resmedildiği ve avizeden musluğa, dolaptan kapı tokmağına kadar her Ģeyin çizildiği, anne ve çocuğun evin içinde çizildiği bazı resimlere bazı durumlarda baba bir türlü çizilmez. Baba-çocuk iliĢkisi yolunda gitmemektedir. Babanın sabırsız ve bencil davranıĢları, çocuğu sürekli eleĢtirisi çocuğun resimlerine bu Ģekilde yansır. Resimlerde baba figürü evin içine sokulmaz. ( Paktuna, 2012, s.35).

Malchiodi‟nin Ģiddet içeren ya da yerleĢik olmayan yaĢan tarzına sahip evsiz çocuklarla yaptığı çalıĢmalardan edindiği klinik deneyimlerine göre çocukların çizdiği yer çizgisi üzerinde çizilen bir çok ev ve etrafındaki karıĢık çizgiler yüzünden fırtınaya ya da hortuma yakalanmıĢ gibi olanlarla, bu çocukların genelde Ģiddet içeren ve düzensiz yaĢamları arasındaki bağlantıları düĢünülmektedir. Bazı resimlerde ise uçan ev resmi geliĢiminde bir gecikme ya da etkileyen baĢka Ģeylerin olduğunu unutmamak gerekir. (Malchiodi, 2013, s.234-235).