Eko Turizm ÇeĢitlerinin Bölgesel Kalkınma (Ekonomik, Sosyolojik,

Tablo 41: DeğiĢenlerin (Ekonomik, Sosyolojik, Çevresel), Eko Turizm Üzerine Etkisini Açıklayan Regresyon Analizi Sonuçları

Model 1 R² F Std. EdilmiĢ Beta T Anlamlılık Ekonomik ,040 3,939 ,029 ,481 ,631

Bağımlı DeğiĢken: Eko Turizm

Model 2 R² F Std.

EdilmiĢ Beta

T Anlamlılık

Sosyolojik ,040 3,939 ,013 ,214 ,831

Bağımlı DeğiĢken: Eko Turizm

Model 3 R² F Std.

EdilmiĢ Beta

T Anlamlılık

Çevresel ,040 3,939 ,193 3,236 ,001

Bağımlı DeğiĢken: Eko Turizm

Model 1 kapsamında yapılan regresyon analizi sonucunda eko turizm ve ekonomik boyut arasında kurulan model anlamlı değildir (P değeri=0,000<0,631). Eko turizm, ekonomik boyutu etkilememektedir. Eko turizm, ekonomik boyutu %0,40 olarak açıklamaktadır (R²=0,040). Model 1 testi sonucuna göre çalıĢmanın ―Eko turizm, ekonomik boyut üzerinde pozitif ve anlamlı etkiye sahiptir (H18)‖ hipotezi desteklenmemektedir.

Model 2 kapsamında yapılan regresyon analizi sonucunda eko turizm ve sosyolojik boyut arasında kurulan model anlamlı değildir (P değeri=0,000<0,831). Eko turizm ve sosyolojik boyutu etkilememektedir. Eko turizm, sosyolojik boyutu %0,40 olarak açıklamaktadır (R²=0,040). Model 2 testi sonucuna göre çalıĢmanın ―Eko turizm, sosyolojik boyut üzerinde pozitif ve anlamlı etkiye sahiptir (H19)‖ hipotezi desteklenmemektedir.

Model 3 kapsamında yapılan regresyon analizi sonucunda eko turizm ve çevresel boyut arasında kurulan model anlamlıdır (P değeri=0,000<0,001). Eko turizm ve çevresel boyutu pozitif yönde etkilemektedir. Eko turizm, çevresel boyutu

%0,40 olarak açıklamaktadır (R²=0,040). Model 3 testi sonucuna göre çalıĢmanın ―Eko turizm, çevresel boyut üzerinde pozitif ve anlamlı etkiye sahiptir (H20)‖ hipotezi desteklenmektedir.

SONUÇ VE ÖNERĠLER

Eko turizm, doğaya yönelik doğa turizm faaliyetlerinin tabiat üzerinde ki etkilerinin her geçen gün artması ile birlikte geleneksel biçimlerle yürütülen kitle turizmine bir tepki olarak ortaya çıkmıĢtır. Bu turizm türü, kitle turizminden farklı olarak bugünkü, geçmiĢten günümüze gelen kültürel değerlerin bulunduğu bölgelere yapılan ziyaretlerin yanı sıra bunların yanın da doğal yapısını kaybetmemiĢ, kirletilmemiĢ bölgelere, baĢta tabiatı, yabani bitkileri ve doğada ki hayvanları gözlemleme, inceleme amacı ile yapılan ziyaretlerdir.

Günümüze baktığımız da eko turizm, turizm endüstrisinin önemli bir kısmını oluĢturmaktadır. Planlı, programlı olarak gerçekleĢtirildiğinde, dünya çapında geliĢmekte olan ülkeler için ekonomilerine büyük katkılar sağladığı anlaĢılmaktadır. Eko turizmde diğer alternatif turizm türlerinin ortaya çıkıĢı gibi turizm endüstrisinin sürekliliğini sağlayarak deniz-kum-güneĢ üçlüsünden on iki aya yaymak amaçlı mevcut turizm kaynaklarının ve turizm varlıklarının gün yüzüne çıkmasıyla ve geliĢmelere bağlı olduğunun fark edilmesi ile oluĢmuĢtur.

Tezde, önceden belirlenen amaçlar doğrultusunda akademik bir çalıĢma yürütülmüĢ ve analizler sonucunda bazı sonuçlara ulaĢılmıĢtır. Anket uygulamasının ortaya koyduğu veriler ıĢığında yapılan analiz ile 20 tane hipotez test edilmiĢ ve bu hipotezlerden 11 tanesi kabul edilmiĢtir.

Tezde, eko turizm çeĢitlerinin bölgesel kalkınma (ekonomik, sosyolojik, çevresel) üzerindeki etkisi, iliĢkisi ve algı düzeyleri arasındaki farklılıklar incelenmiĢtir. Bu amaçla 3 tane model geliĢtirilmiĢ ve geliĢtirilen bu model Çorum‘un Ġskilip ilçesinde yaĢayan yerli halka yönelik test edilmiĢtir. AraĢtırma sonuçlarına göre, katılımcıların eko turizm çeĢitlerinin bölgesel kalkınmaya etkisinin orta düzeyde oldukları tespit edilmiĢtir. Yerel halkın turizm faaliyetlerine doğrudan katıldığı ve turizm faaliyetlerini destekledikleri sonucuna ulaĢılmıĢtır. Aynı zamanda bölge turizm için gerekli potansiyele sahiptir ve bölge halkı son dönemlerde bu durumunun bilincine daha çok varmıĢtır. Bölge halkı turizmden elde ettiği gelirin turizmin geliĢmesiyle birlikte daha da artacağının bilincindedir. Turizmle ilgili bilgi birikimi yeni oluĢmakla birlikte turizm faaliyetlerinin hızlanması veya turizmin

çeĢitlenmesi gibi durumlarda bölgede eğitimli elaman sıkıntısının daha fazla yaĢanılacağı tahmin edilmektedir.

Tezde, eko turizm çeĢitleri ile bölgesel kalkınma arasında olumlu ve anlamlı iliĢkiler saptanmıĢtır. Eko turizm çeĢitleri ile bölgesel kalkınma pozitif ve istatistiksel olarak anlamlı korelasyon sergilemektedir. BaĢka bir deyiĢle, eko turizm çeĢitlerinin artmasıyla bölgesel kalkınma algısı da olumlu yönde artmaktadır. Regresyon analizi sonuçlarına göre ise, eko turizm bölgesel kalkınmanın ekonomiklik ve sosyolojik boyutu üzerinde bir etkiye sahip değilken; eko turizm bölgesel kalkınmanın çevresel boyutu üzerinde pozitif ve anlamlı bir etkiye sahiptir. Ayrıca eko turizm çevresel boyutu % 0,40 olarak açıklamaktadır. Eko turizm faaliyetlerine önem veren STK‘lar, belediyeler, valilikler yerel halkın eko turizm faaliyetlerini benimseyerek bölge ve ülke ekonomisine katkı sağlayacakları söylenebilmektedir.

Tezin kısıtları; sınırlı bütçe ile sınırlı bir bölgede, sınırlı sayıda yerel halka yönelik yapılmıĢtır. Bu nedenle, araĢtırma tesadüfi olan örnekleme yöntemlerinden basit rastgele göre örnekleme yöntemi tercih edilmiĢtir. Konuyla ilgili bölgesel kalkınmada daha net sonuçların elde edilmesi için diğer turizm faaliyetlerine yönelik de yapılması önerilmektedir.

Tezin, konuyla ilgili uygulamaların sınırlı olduğu bölgesel kalkınmaya yönelik yapılması, ilgili yazındaki boĢluğu doldurmakta ve yazına önemli katkı sağlamaktadır. Eko turizm, ekonomik anlamda bölgede bulunan halk için yeni iĢ yerlerinin ortaya çıkmasına ek olarak bulunduğu çevreyi ekonomik yönden etkilemektedir. Yabancı turistlerden gelen döviz girdisi ile gelir sağlanır. Bölgede yarattığı iĢ imkânları göçü önleyebilir. Kırsal alanların kalkınmasına fırsatlar yaratır. Bölgede bulunan el sanatları ve yöresel gıdalar gibi ürünlerle beraber satıĢ fırsatı elde edilebilir. Böyle bir durum hem bölgeye ekonomik katkı sağlarken aynı zamanda yerel kültürün korunmasını sağlar. Bir ülke az geliĢmiĢ veya geliĢmekte olan bir ülke ise bu ülkenin ekonomik kalkınmasının temel Ģartlarından bir tanesi, ihracatın artırılmasıdır. Bu tip ülkelerde ekonomik geliĢme ve teknolojik üretim için geleneksel tarım ekonomisinden, ekonomiye geçiĢ bir mecburiyettir. Böyle bir değiĢimin gerçekleĢebilmesi için büyük bir sermayeye, dıĢ borçlanmaya veya döviz kazancı ile mümkün olmaktadır. Böyle bir durum sonucunda endüstriyelleĢme için

belli bir finans kaynağına ihtiyacımız vardır. Bu finans kaynağını elde etmek için ise ülke yöneticilerini bacasız sanayi diye nitelendirdiğimiz turizm sektörüne itmektedir.

KAYNAKÇA

Acar, Tolga. (2006). Bölgesel Kalkınma Potansiyelinin Harekete Geçirilmesinde Ġnsan Kaynağının Rolü Ve Balıkesir Ġli Örneği(Doctoral Dissertation, DEÜ Sosyal Bilimleri Enstitüsü).

AhipaĢaoğlu, H. Suavi. (2001). Seyahat ĠĢletmelerinde Tur Planlaması Ve Yönetimi. Detay Yayıncılık.

Ahmed, Ahmed Zain Elabdin. (2015). The Role Of Diversification Strategies Ġn The Economic Development For Oil-Depended Countries The Case Of Uae. The Business & Management Review, 6(2), 207-216

Akay, Bayram, Burhanettin, Zengin. (2012). Ekoturizm Kaynaklarının GeliĢtirilmesi Doğu Marmara Bölgesi Örneği.

Aktürk, E. (1997). Avrupa Birliği‘nde Bölgesel Sorun Ve Politikalar. Erzurum: Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Alaeddinoğlu, Faruk, Ve Ali Selçuk Can. (2007). Türk Turizm Sektöründe Tur Operatörleri Ve Seyahat Acenteleri Operatörleri Ve Seyahat Acenteleri. Journal Of Commerce, (2), 50-56

Altan, ġule. (2006). Türkiye‘de Ekoturizm Uygulamaları Ve Ekonomiye Katkıları. Niğde: Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Ankaya, Funda Ünal, Gökhan Balık, And Bahriye Gülgün Aslan. (2018). Dünyada Ve Türkiye‘de Ekoturizm, Sosyal-Kültürel Ve Ekonomik Katkıları. Ulusal Çevre Bilimleri AraĢtırma Dergisi, 1(2), 69-72.

Arvas, Abdulselam. (2013). GeçmiĢten Bugüne Geleneksel Bir Lezzet: Ġskilip Dolması. The Journal Of Academic Social Science Studies International Journal Of Social Science Volume 6 Issue 1, 229-239.

Atabey, Selma. (2015). Organik Tarım Ve Eko-Turizm Uygulamalarına GeçiĢ Sürecinde Çandır Köyü Örneği. Muğla: Yüksel Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi.

Avcı, Nilgün. (2007). Turizmde TaĢıma Kapasitesinin Önemi. Ege Akademik BakıĢ, 7(2), 485-501

Ayala, Hana. (1995). Ecoresort: A ‗Green‘masterplan For The Ġnternational Resort Ġndustry. International Journal Of Hospitality Management, 14(3-4), 351-374.

Özyaba, Murat. (2001). Doğu Karadeniz Bölgesi Yaylalarında Ekoturizm Olanaklarının AraĢtırılması Ve Kentsel Bölgesel Ekonomiye Olan Etkileri, Ktü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Trabzon.

Ballantine, Jennifer L., And Paul Fj Eagles. (1994). Defining Canadian Ecotourists. Journal Of Sustainable Tourism, Volume: 2, Issue: 4, 210-214.

Bayraktutan, Yusuf. (1992). Kalkınma Ve Altyapı. Ankara Üniversitesi Sbf Dergisi, 47(03).

Beyhan, ġ. Gülin, Ve S. Mete Ünügür. (2010). ÇağdaĢ Gereksinmeler Bağlamında Sürdürülebilir Turizm Ve Kimlik Modeli. Ġstanbul Teknik Üniversitesi Dergisi, 4(2). 31-42.

Bilgiç, Ġbrahim. (2007). Sakarya Yaylalarının Turizm Açısından Pazarlanabilirliği; Sorunlar Ve Çözüm Önerileri''. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm ĠĢletmeciliği Anabilim Dalı (Doctoral Dissertation, Yüksek Lisans Tezi).

Bostancı, Tuğba. (2018). Yerel Kalkınmada Bir Etken Olarak Turizm Sektörünün GeliĢmesi Ve Ġller Bankası‘nın Rolü. Ankara: Ġller Bankası Anonim ġirketi. Ankara: Ġller Bankası Anonim ġirketi.

Braden, Paul V., And Louise Wiener (1980). Bringing Travel, Tourism, And Cultural Resource Activities Ġn Harmony With Regional Economic

Development. Bringing Travel, Tourism, And Cultural Resource Activities Ġn Harmony With Regional Economic Development., 33-41.

Can, Emel. (2013). Turizm Destinasyonlarında Sürdürülebilir Turizmin Sürdürülebilir Rekabet Açısından Değerlendirilmesi. Ġstanbul Sosyal Bilimler Dergisi, 4, 23-40.

Cebeci, AyĢe. (2015). Bölgesel Kalkınmada DeğiĢen Eğilimler: Katılım Öncesi Mali Yardım Programı Ve Bölgesel Rekabet Edebilirlik Operasyonel Programı. The Journal Of Academic Social Science Studies, 109-128

Hughes, Karen, And Sharon K. Chirgwin. (1997). Ecotourism: The Participants' Perceptions. Journal Of Tourism Studies, 8(2), 2-7

Çakır, Recep Ali, Ve Ali Rıza Sandalcılar. (2018). Turizmin Bölgesel Kalkınmaya Etkileri: Rize Ayder Turizm Bölgesi Örneği. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(8), 342-360.

Çambel, Ayça (2016). Türkiye‘de Eko Turizm Ve Ekonomiye Katkıları. Ġzmir: Dönem Projesi, Ġzmir: Ege Üniversitesi Ġktisadi Ve Ġdari Bilimler Fakültesi.

Çeken, Hüseyin. (2003). KüreselleĢme: Yabancı Sermaye Ve Türkiye Turizmi. Sakarya: DeğiĢim Yayınları.

Çeken, Hüseyin. (2008). Turizmin Bölgesel Kalkinmaya Etkisi Üzerine Teorik Bir Ġnceleme. Afyon Kocatepe Üniversitesi Ġktisadi Ve Ġdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(2), 293-306.

Çetin, Murat. Ve Mehmet, K. A. R. A. (2008). Bir Kalkınma Aracı Olarak ―Organize Sanayi Bölgeleri‖: Isparta Süleyman Demirel Organize Sanayi Bölgesi Üzerine Bir AraĢtırma. Erciyes Üniversitesi Ġktisadi Ve Ġdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (31), 49-68.

Çolak, Elif. (2010). Destinasyon Bazında Marka Denkliği Ve Doğu Karadeniz Yaylalarının Eko Turizm Açısından Marka Denkliğine ĠliĢkin Bir Uygulama. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.

Çontu, Mehmet. (2006). Alternatif Turizm ÇeĢitleri Ve Kızılcahamam Termal Turizmi Örneği. Bolu: Yüksel Lisans Tezi, Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm Ve Otel ĠĢletmeciliği Anabilim Dalı

Demir, Cengiz. Ve Çevirgen, Aydın. (2006). Eko Turizm Yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım

Dinler, Zeynel. (2005). Bölgesel Ġktisat. Bursa Ġktisadi Ve Ticari Ġlimler Akademisi. Dizdareviç, Suad. (2010). Karadağ'ın Kuzey Bölgesinin Ekoturizm Arz

Potansiyelinin Değerlendirilmesi. Ġzmir: Yülsek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm ĠĢletmeciliği Anabilim Dalı Turizm ĠĢletmeciliği Bilim Dalı.

Doğan, Tayfun. (2012). Turizm Ve Çevre ĠliĢkisi Bağlamında Ekoturizmin Çevre Üzerine Etkileri. Kültür Ve Turizm Bakanlığı, DıĢ ĠliĢkiler Ve Avrupa Koordinasyon Dairesi BaĢkanlığı, Uzmanlık Tezi, Ankara.

Doğancili, Sezen, Olca. (2017). Alternatif Turizm Bağlamında Göller Bölgesi Eko Turizm DeğiĢim Planının Değerlendirilmesi. Ankara: Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm ĠĢletmeciliği Anabilim Dalı.

Doğaner, Suna. (2001). Türkiye Turizm Coğrafyası. Ġstanbul: Çantay Kitabevi.

Ege, Zehra. (1998). Bir Rekreasyon Türü Olarak Av Turizmi Ve Türkiyede Av Turizminin GeliĢtirilmesi Ġle Ġlgili Bir Model Önerisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm ĠĢletmeciliği Anabilim Dalı,(YayınlanmamıĢ Doktora Tezi).

Erdoğan, Nazmiye, Ve Erdoğan, Ġrfan. (2005). Ekoturizm Betimlemeleriyle Ġletilenlerin Doğası. Gazi Üniversitesi ĠletiĢim Dergisi, 20(1), 55-82

Erdoğan, Nazmiye. (2003). Çevre Ve Eko Turizm. Ankara: Erk Yayıncılık.

Erkan, Hüsnü. (1998). Bilgi Toplumu Ve Ekonomik GeliĢme. Ankara: ĠĢ Bankası Yayınları.

Erkut, Ferda Çağlar. (2005). Eko Turizm Kaynağı Olarak Akçay Vadisi Ve Mardan Dağı‘nın Değerlendirilmesi, YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.

ErtaĢ, Neslihan. (2013). Bölgesel Kalkınma Politikası Aracı Olarak Kalkınma Ajansları: Türkiye'de Bölgesel Potansiyelin Değerlendirilmesi Açısından Mevlana Kalkınma Ajansı Örneği Konya: Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Kamu Yönetimi Bilim Dalı.

Ertürk, Mustafa, Hayati Doğanay, Ve Ġbrahim Güner. (2000). Ġskilip'te Yaylacılık. Doğu Coğrafya Dergisi, 6(4).

Fagence, Michael. (1997). Ecotourism And Pacific Island Countries: The First Generation Of Strategies. Journal Of Tourism Studies, Volume: 8, Issue: 2, , 27-38.

Garda, Betül. (2010). Macera Turizmi Pazarlaması: Antalya Yöresine Gelen Turistlerin Macera Turizmine Yönelik Eğilimleri Üzerine Bir AraĢtırma. Konya: Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü ĠĢletme Ana Bilim Dalı Üretim Yönetimi Ve Pazarlama Bilim Dalı .

GüneĢ, Gül. (2008). Turizmin Sürdürülebilirliği Ġçin Ekoturizm. Popüler Bilim (177)Kasım, 28-30.

Güngör, Hayriye, Gonca.(1991). Avrupa Topluluğu Bölgesel Kalkınma Politikası. Ġstanbul: Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,(YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi).

Hakim, Luchman, And Nobukazu Nakagoshi. (2014). Ecotourism And Climates Changes: The Ecolodge Contribution Ġn Global Warming Mitigation. Journal Of Tropical Life Science, Vol. 4, No. 1, 26-32., 26-32.

Holland, J., M. Burian, And L. Dixey. (2003). Tourism Ġn Poor Rural Areas: Diversifying The Product And Exploring The Benefits Ġn Rural Uganda And The Czech Republic (Pro-Poor Tourism Working Paper Series No. 12). 1-39.

Hughes, Karen, And Sharon K. Chirgwin. (1997). Ecotourism: The Participants' Perceptions. Journal Of Tourism Studies, Volume:8, Issue:2, 2-8.

Ġçöz, Orhan., Kozak, Metin. (1998). Turizm Ekonomisi. Ankara: Turhan Kitapevi.

Ildırar, Mustafa. (2003). Bölgesel Kalkınma Teorisi Ve GeliĢme Stratejileri. YayınlanmıĢ Doktora Tezi, Çukurova Üniveristesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Ildırar, Mustafa. (2004). Bölgesel Kalkınma Ve GeliĢme Stratejileri. Ankara: Nobel Yayın.

Ballantine, Jennifer L., And Paul Fj Eagles. (1994). Defining Canadian Ecotourists. Volume:2, Issue:4,, 210-214.

Kahraman, Nüzhet., Türkay, Oğuz. (2006). Turizm Ve Çevre. Ankara: Detay Yayıncılık.

Kanberoğlu, Zafer. (2008). Kobi'lerin Bölgesel Kalkınma Üzerine Etkileri: Van Ġli Üzerine Bir Uygulama (Doctoral Dissertation, Deü Sosyal Bilimleri Enstitüsü).

Kandır, E. Hesna. (2017). Ekoturizmin Diğer Yüzü" Yaban Hayatı Ve Ekoturizm". Ayrıntı Dergisi, 5(51)., 5-9.

Kara, Murat. (2008). Bölgesel Rekabet Edilebilirlik Kavramı Ve Bölgesel Kalkınma Politikalarının Yansımaları. Planlama Uzmanlığı Tezi.

KardeĢ, Nazlı. (2018). Sakarya Ġlinin Eko Turizm Açısından Pazarlanabilirliği: Sorunlar Ve Çözüm Önerileri. Sakarya: Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Kargı, Nihal. (2009). Bölgesel Kalkınma YaklaĢımlarındaki GeliĢmeler Ve Ab Perspektifi Altında Türkiye‘nin Bölgesel Politika Analizi. Uluslararası Ġktisadi Ve Ġdari Ġncelemeler Dergisi, 1(3), 19-39.

Kasalak, Murad Alpaslan, Ve Zeki Akıncı. (2015). Ekoturizmin Yerel Halk Üzerindeki Etkilerinin Değerlendirilmesi. International Journal Of Social Sciences And Education Research, 1(1), 189-196.

Kavak, Melike (2015). Edremit Körfezi Kuzey Kıyılarında Yerel Halkın Ekoturizme Yönelik Bilinç Ve Algısı Ve Tutumları. Çanakkale: Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Müdürlüğü Ortaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Anabilim Dalı Coğrafya Öğretmenliği Bilim Dalı.

Kaya, Ġsmet. (1997). Sürdürülebilir Turizm Kalkınması Ve Ülkemiz Açısından Bir Değerlendirme. Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

KAYABAġI, Nuran, BOZKURT, Hilal. ―Günümüzde Ġskilip Ġlçesinde Yapılan Bitkisel Örücülük Ve Ağaç ĠĢleri‖,16. Uluslararası Türk Kültürü Sempozyumu, Makedonya, 2011 S.1,2.

Kayapınar, Mehmet Emrah. (2010). Avrupa Birliği Sürecinde Karaman'da Kalkınma Politikaları, Planlaması Ve AB Hibe Projelerinin Ekonomik Ve Sosyal Katkıları. Konya: Yükseklisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, ĠĢletme Anabilim Dalı, Yönetim Organizasyon Bilim Dalı.

Kedik, Didar. (2003). Avrupa Birliği Ve Türkiye‘de Bölgesel Politikaya Yönelik Devlet Yardımları. EskiĢehir: Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

KELEġ, RuĢen. (2004). KentleĢme Politikası. Ankara: Ġmge Kitabevi.

Kersten, Axel. (1997). Community Based Ecotourism And Community Building: The Case Of The Lacandones (Chiapas). El Planeta Plática.

Kılıç, Burhan, Ve Alper Kurnaz. (2010). Alternatif Turizm Ve Ürün ÇeĢitliliği OluĢturmada Ekolojik Çiftlikler: Pastoral Vadi Örneği. ĠĢletme AraĢtırmaları Dergisi, 2(4), 39-56.

Kiper, P. Ve IĢın, B. (1992). Doğu Karadeniz Yaylaları Planlama YaklaĢımı. Doğu Karadeniz Turizm Konferansı . ,Turizm Eğitimi Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara., 67-71.

Kızıltan, Alaattin, Ve ġ. Mustafa Ersungur. (2007). Türkiye‘de Ġller Ve Bölgelerin Ekonomik GeliĢme Düzeyleri Arasindaki Uzun Dönemli ĠliĢkiler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 10, Sayı 2, 269 - 286.

Kuter, Nazan, And H. Emre Ünal. (2009). Sürdürülebilirlik Kapsamında Ekoturizmin Çevresel, Ekonomik Ve Sosyo-Kültürel Etkileri. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 9(2), 146-156.

Lee, David NB, And David J. Snepenger. (1992). An Ecotourism Assessment Of Tortuguero, Costa Rica. Annals Of Tourism Research, 19(2), 367-370.

Libosada Jr, Carlos M. (2009). Business Or Leisure? Economic Development And Resource Protection—Concepts And Practices Ġn Sustainable Ecotourism. Ocean & Coastal Management, 52(7), 390-394.

Lindberg, Kreg, And C. Sturt. (1996). The Economic Ġmpacts Of Ecotourism. Charles Sturt University. Australia.

Maskell, Peter. (1998). Competitiveness, Localised Learning And Regional Development. In Economic And Cultural Transition Towards A Learning City (Pp. 57-60). Organisation For Economic Cooporation And Development, OECD.

Morgül, ġükran. (2014). Kirklareli Ġlinde Eko Turizm Olanaklari. Ejovoc (Electronic Journal Of Vocational Colleges), 4(4), 27-38.

Norris, Ruth, J. Scott Wilber, And O. M. Marin. (1998). Community-Based Ecotourism Ġn The Maya Forest: Problems And Potentials. Timber, Tourists

And Temples: Conservation And Development Ġn The Maya Forest Of Belize, Guatemala, And Mexico (Editors: RB Primack, DB Bray, HA Galletti, I. Ponciano). Island Press, Washington DC, 327-342.

Okçu, M., M. A. Dulupçu, Ve H. Gül. (2005). Türkiye‘de BölgeselleĢme Mi Bölgeselcilik Mi? Ayrımlar Ve Açılımlar. Kentsel Ekonomik AraĢtırmalar Sempozyumu II., 5, 13-16.

Orams, Mark B. (1995). Towards A More Desirable Form Of Ecotourism. Tourism Management, 16(1), 3-8

Oruç, Onur. (2004). Bir Alternatif Turizm Türü Olan Doğa-Atlı Spor Turizminin Kastamonu Örneği Üzerinde Ġrdelenmesi. Ġstanbul: Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Mimarlık Ana Bilim Dalı.

Ozaner, F. S. (2002). Ekoturizm Nedir? Ne Değildir? 2002 Dünya Ekoturizm Yılının Amacı Nedir. T.C: Turizm Bakanlığı Iı. Turizm ġurası Bildirileri (S. 319- 323). Ankara: Turizm Bakanlığı Yayını, Cilt: Iı.

Özkoca, Begül, Ve Hilal Bozkurt. (2013). Çorum Ġli Ġskilip Ġlçesi Geleneksel El Sanatlarına Genel Bir BakıĢ. Akdeniz Sanat Dergisi, 2013, Cilt: 6, Sayı: 12, 95-105.

ÖztaĢ, Kadir, Ve Karabulut, Tahsin. (2002). Turizm Ekonomisi Genel Turizm Bilgileri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Öztürk, S. (2002). Eko Turizm Destinasyonu Olarak Ġznik. T.C. Turizm Bakanlıgı Iı. Turizm ġurası Bildirileri.

Özyaba, Murat. (2001). Doğu Karadeniz Bölgesi Yaylalarında Ekoturizm Olanaklarının AraĢtırılması Ve Kentsel Bölgesel Ekonomiye Olan Etkileri. Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Enstitüsü Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Trabzon.

PerktaĢ, Erkan. (2014). Bölgesel Kalkınma Özelinde GiriĢimciliğin Ekonomik Kalkınma Sürecindeki Rolü. The Journal Of Academic Social Science Yıl: 2, Sayı: 7,, 472-486.

Pezikoğlu, Filiz. (2012). Sürdürülebilir Tarım Ve Kırsal Kalkınma Kavramı Ġçinde Tarım-Turizm-Kırsal Alan ĠliĢkisi Ve Sonuçları. Kmü Sosyal Ve Ekonomı K AraĢtırmalar Dergı Si 14 (22), 83-92.

Polat, Ahmet, Tuğrul. (2008). Ekoturizm Karapınar Ġlçesi Ve Yakın Çevresi. Karapınar Belediyesi Yayını, Konya.

Priskin, Julianna. (2001). Assessment Of Natural Resources For Nature-Based Tourism:: The Case Of The Central Coast Region Of Western Australia. Tourism Management, 22(6), 637-648.

Sarı, Cemali. (2007). Antalya‘nın Alternatif Turizm Kaynakları Ve Planlaması. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü BeĢeri Ve Ġktisadi Coğrafya Ana Bilim Dalı, YayınlanmamıĢ Doktora Tezi.

Sarıca, Ġsmail. (2001). Türkiye‘de Bölgesel GeliĢme Politikaları Ve Projeleri. Akdeniz Üniversitesi Đđ Bf Dergisi, 1, 154-204.

Sarıhan, Zekeriya. (2011). Yerel Ġktisadi Kalkınma Bağlamında Kalkınma Ajanslarının Rolü Ve Türkiye Uygulamaları (Master's Thesis, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).

Scheyvens, Regina. (1999). Ecotourism And The Empowerment Of Local Communities. Tourism Management, Volume: 20, Issue: 2, 245-249.

Selimoğlu, Öykü. (2004). Dünya‘da Ve Türkiye‘de Eko Turizm, Ġstanbul Ticaret Odası Eğitim Ve AraĢtırma Yayınları.

Sezen, IĢık, S. Yılmaz, Ve A. E. Külekçi. (2011). Ekoturizm Ġçin Öneri Alanlarıyla Bayburt. KahramanmaraĢ: I. Ulusal Akdeniz Çevre Ve Orman Sempozyumu.

Sezen, Jale. (2017). Türkiye Ve Dünyada Korunan Alanlara Yönelik Çevre Bilincinin Önemi. Uluslararası Bilimsel AraĢtırmalar Dergisi (Ibad), 2(2), 165-177.

Mccool, Stephen F., And David W. Lime. (2001). Tourism Carrying Capacity: Tempting Fantasy Or Useful Reality?. Journal Of Sustainable Tourism, 9(5), 372-388.

Sungur, Zerrin. (2012). Sürdürülebilir Ekoturizmin Toplumsal Etkileri: Türkiye‘den Örnekler. In International Conference On Eurasian Economies. 338-344.

ġahin, Dilek. (2008). Yönetimin Bölgesel Kalkınma Sorunlarına Uyumunun Sağlanması Bağlamında Kalkınma Ajanslarının Rolü. Ankara: Yüksek Lisans, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi Ve Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı.

ġen, Saadet Dinçer. (2010). Turizmin Çevresel Etkileri Ve Bir Çözüm Olarak Ekoturizm. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.

ġengel, Ümit. (2015). Bitlis Ġlinin Kalkınmasında Turizmin Rolü: Yerel PaydaĢlar Üzerine Bir AraĢtırma. Sakarya: Yüksek Lisanstezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

ġengöz, ġ. (2018). Sürdürülebilir Turizm Kapsamında Dikili‘nin Ekoturizm