SONUÇ VE ÖNERİLER
5.4. Diğer Testlere İlişkin Sonuçlar
Hipotez 13 ile deney ve kontrol gruplarınınöntest sonucunda “Webquest” Kullanımına İlişkin Algı Ölçeği ortalama puanları arasındaki ilişki incelenmiştir. Çıkan sonuçlar iki grup arasında anlamlı bir farklılık bulunduğunu göstermiştir.
Hipotez 14 ile deney grubunun “Webquest” Kullanımına İlişkin Algı Ölçeği öntest ve sontest ortalama puanları arasındaki ilişki tespit edilmiş, iki sonuç arasında anlamlı bir farklılık bulunduğu gözlemlenmiştir.
Konuyla ilgili literatür incelendiğinde araştırma bulgusunu destekler benzer çalışmalara rastlamak mümkündür.
Altunçekiç (2010) Webquest yöntemini kullanan öğrencilerin, internet kullanımına yönelik tutumlarında artış meydana getirdiğini belirlemiştir.
Lipscomb (2003) Web Macerası öğretim yönteminin yaratıcılığın gelişmesinde katkıda bulunduğunu tespit etmiştir. Hassanien (2006) Web Macerası öğretim yönteminin internet’ten bilgi edinmede olanak sağladığını, motive edici olduğunu ve öğrenme materyallerine ulaşımda yardımcı olduğunu belirtmiştir. Kundu ve Bain (2006) Webquestin etkililiğini inceledikleri çalışmalarında, webquest yönteminin iletişimi ve sosyal becerileri geliştirdiği sonucuna ulaşmışlardır. Yang (2013) Webquestin öğrencilerde motivasyonu, yaratıcılığı, aktif öğrenme becerilerini arttırdığını tespit etmiştir.
Hipotez 15 ile deney ve kontrol gruplarının Mantıksal Düşünme Yetenekleri öntest ortalama puanları arasında anlamlı bir fark olup olmadığı test edilmiştir. Sonuç olarak iki grup arasında anlamlı bir fark ortaya çıkmıştır. Buna göre, deney grubunun düzeyi, kontrol grubunun düzeyinden anlamlı derecede daha yüksektir.
Hipotez 16 - Mantıksal düşünme testi öntest puanları kontrol edildiği zaman grupların sontest puanları arasında anlamlı bir fark yoktur. Uygulanan kovaryans analizi sonucunda kontrol ve deney grubu arasında öntest puanlarına göre düzeltilmiş sontest puanları arasında farklılık bulunmamaktadır.
Mantıksal düşünme yeteneğinin geliştirilmesi için öğrencilerin, öğrenme etkinlikleri içersinde mantıksal düşünme becerilerini kullanmaları gerekmektedir. Öğretmenlerin laboratuarlarda uzun süre tek yönlu ders anlatmaları, öğrencilerin pasif olmalarına ve mantıksal düşünme becerilerini yeterince kullanamamalarına neden olmaktadır (Cizkova, & Ctrnactova, 2003). Bu sebeple öğrencinin aktif olduğu ve zihinsel becerilerini ortaya koyacağı tekniklerin kullanımı, üst duzey düşünmeyi destekler. Webquestlerin kullanımında ise öğrencinin öğrenme sorumluluğunu alması ve üst düzey düşünme becerilerini kullanması gerekmektedir (Donovan, 2005). Bireylerin mantıksal düşünme yeteneklerinin gelişmesi icin webquest benzeri öğretim etkinliklerinin kullanımının arttırılması gerekmektedir.
Webquestlerle, öğrenci öğrenirken bağımsız fikirler üretir, öğrenme sorumluluğunu alır, sürece aktif katılır ve çalışma grubuyla beraber öğrenmelerini tamamlar. Webquestlerin, mantıksal düşünme yeteneğinin eğitim programlarında kullanılması ve geliştirilmesi için ideal bir öğretim tekniği olduğu görülmektedir.
Webquestlerin kullanımı ve düşünme becerileri arasındaki ilişkiye yönelik çalışmalar yapılmıştır. Allan ve Street (2007) Webquestin, bireylerde üst duzey düşünme becerilerini güçlendirdiğini ortaya koymuşlardır. Segers ve Verhoeven(2009) İnternetin eğitim ortamında kullanılmasının öğrencilerin bilgisayar kullanımına yönelik tutumlarını arttırdığını, sözel ve bilişsel beceriler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkinin olduğunu belirlemişlerdir.
Koray ve Azar (2008) problem çözme ve mantıksal düşünme yeteneği arasında anlamlı bir ilişkinin olduğunu ifade etmişlerdir. Çığrık (2009) Webquestin mantıksal düşünme becerilerini arttırdığını belirlemiştir.
Güler (2010) Öğrencilerin SBS’deki fen ve teknoloji dersi başarısı ile mantıksal düşünme yeteneği arasında pozitif yönde bir ilişki bulmuştur.Öğrencilerin okuldaki fen ve teknoloji dersi başarısı ile mantıksal düşünme yeteneği arasında istatistiksel anlamlı bir ilişki olduğunu ifade etmiştir.Yapılan bu çalışmaların sonuçları, yaptığımız çalışma ile paralellik göstermemektedir.
Hipotez 17 ile deney ve kontrol gruplarının Fen Bilgisi Tutum Ölçeği (FBTÖ) öntest ortalama puanları arasında anlamlı bir fark olup olmadığı incelenmiş çıkan sonuç ile kontrol ve deney grubu arasında anlamlı bir farklılık bulunduğu tespit edilmiştir. Deney grubunun ortalaması kontrol grubundan anlamlı derecede daha yüksek çıkmıştır.
Hipotez 18 - Fen Bilgisi Tutum Ölçeği (FBTÖ) öntest puanları kontrol edildiği zaman grupların sontest puanları arasında anlamlı bir fark yoktur. Uygulanan kovaryans analizi sonucunda kontrol ve deney grubu arasında öntest puanlarına göre düzeltilmiş sontest puanları arasında farklılık bulunmamaktadır.
Konu ile ilgili literatür incelendiğinde, araştırmanın bu bulgusuyla benzerlik gösteren çalışmalara ulaşılamıştır. Araştırmanın bu bulgusuyla farklılık gösteren çalışmalar yer almaktadır.
Türkmen (2002), sınıf öğretmenliği 1. sınıf öğrencilerinin fen bilimlerine yönelik tutumlarını incelemiş ve öğretmen adaylarının olumlu tutum sergilediklerini ortaya koymuştur. İpek ve Bayraktar (2004), öğretmen adaylarının fen ve sosyal bilimlerine yönelik tutumlarını araştırmışlar ve fen bilimlerine yönelik daha olumlu tutum sergilediklerini belirlemişlerdir. Altınok’a göre (2004), sınıf öğretmenlerinin fen bilgisi öğretimine yönelik tutumlarına ilişkin öğrencilerin algıları, onların Fen Bilgisi dersine yönelik tutumlarını ve başarı güdülerini etkilemektedir. Özerbaş (2012) Webquest yönteminin öğrencilerin tutumlarınını olumlu yönde etkilediğini belirlemiştir.
Holland (2005) Teknolojinin öğrencilerin tutumları üzerine etkilerini incelemiş, fen ve matematik derslerinin teknoloji ile desteklenmesinin öğrencilerin buderslere yönelik tutumlarını arttırdığını tespit etmiştir. Öğrencilerin öğrenmede farklı yöntem ve teknikleri kullanmaları tutumlarında artışa neden olabilir (Carter, 2003).
5.5. Öneriler
Araştırmada elde edilen sonuçlar doğrultusunda aşağıdaki öneriler verilmiştir:
1. Teknoloji günümüz dünyasında her alanda büyük öneme sahiptir. Teknolojinin eğitime entegre edilmesi sağlanarak, bireylerin teknoloji okur yazarlıklarının ve doğru orantılı olarak başarılarının artması sağlanabilir.
2. İnternet uygulamaları ile eğitimin istenen kazanımlarına ulaşabilmesi için bilgisayar kullanımının yaygınlaştırılması ve internet erişim imkânlarının artırılması sağlanmalıdır. 3. Bu çalışma temel olarak web ortamı üzerinden webquest uygulaması ile yapılan eğitimin
öğrenci başarısı üzerindeki pozitif etkisini göstermektedir. Webquest ve benzeri uygulamaların eğitimdeki rolü üzerine yeni araştırmalar yapılabilir. Araştırmacılar, yapacakları çalışmalarda webquest gibi yeni teknoloji ürünlerinden faydalanabilirler. 4. Webquest destekli işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin demografik özelliklerine
göre farklılaşıp farklılaşmadığı test edilebilir.
5. Web destekli işbirlikli eğitimin yaygınlaşması, araştırılması ve geliştirilmesi için yükseköğretim kurumları proje ekipleri kurmalı, çalışma ortamları ve teknik altyapının sağlanması konusunda çalışmalar yapmalıdır.
6. Web destekli eğitim konularında yapılacak araştırmalara üst kurumlar tarafından hibe ve destek programları yaratılabilir.
7. Bu çalışma daha fazla sayıda öğrenci ile gerçekleştirilebilir.
8. Bu çalışmada webquest destekli işbirlikli öğrenme yöntemi kullanılmıştır. İşbirlikli öğrenme yönteminin eğitimdeki rolü arttırılarak öğrenciler arası etkileşimin arttırılması sağlanabilir. Takım ruhu ile çalışmayı zevk haline getiren bireylerin yetiştirilmesi sağlanabilir.
9. Bu çalışma öğrencilerde Fen ve Teknoloji derslerini uygulamalı işlediklerinde daha iyi hatırladıklarını göstermiştir. Bu sebeple fen ve teknoloji dersleri günlük yaşamla ilişki
kurularak işbirlikli yöntemlerle işlenmeli ve bilgisayar uygulamalarından yararlanılmalıdır.
10. Web tabanlı işbirlikli eğitimin uygulanması yaygınlaştırılırken, internet erişiminin olası yetersizliği, öğretmenin webquest modeli geliştirmesi için gerekli olan zaman ihtiyacı ve güvenilir web sitelerinin bulunamaması gibi sınırlılıklarının olduğu da hesaba katılmalıdır. Tüm bu kaynakların artırılması için çalışmalar yapılmalıdır.
11. Öğretmenler yazılımsal yönden yeterli hale getirilmelidirler. Bunun için uygulayıcı konumundaki öğretmenlere elektronik içerik hazırlama konusunda eğitim verilmelidir. Milli Eğitim Bakanlığı ve Yüksek Öğretim Kurulu ortak bir program belirleyerek eğitim fakültelerinde öğretmen adaylarına elektronik içerik hazırlanması ve yönetilmesi konusunda dersler vermelidir.
12. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) tarafından öğretmenlere webquest hazırlama ve kullanabilme becerisine yönelik eğitimler verilebilir.
13. “eba” adı verilen eğitim içerikleri sayesinde her türlü bilgi ve belgenin, dokümanların içinde bulunduğu, öğretmen ve öğrencilerin elektronik içeriklere kolayca ulaşabildiği interaktif eğitim portalını aktif olarak kullanan ve portala dökümanlar hazırlayabilen öğretmenlere sahip olmak için hem öğretmenlere hem öğretmen adaylarına gereken eğitimler verilmelidir.
14. Fatih projesi kapsamında okullarımızın teknolojik yönden zenginleştirilmesi, teknolojinin öğretim ortamında aktif kullanımı ile ilgili çalışmalar yapılmalıdır. Okulların animasyon, simülasyon gibi elektronik içerikle uyumlu hale getirilmesi veeğitsel olarak e-içeriğin uyumu arttırılmalıdır.
15. Bu çalışma ile webquest destekli işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin Fen Bilgisi dersindeki başarısına olan pozitif etkisi kanıtlanmıştır. Webquest’in diğer dersler içinde aynı başarıyı gösterip göstermediği test edilebilir.
16. İlköğretim Fen Bilgisi dersinde öğrencilerin mantıksal düşünme becerilerini ve derse olan tutumlarını geliştirmek için web destekli işbirlikli öğrenme yaklaşımından yararlanılabilir. 17. Öğrencilerin mantıksal düşünme becerilerinin ve tutumlarının geliştirilmesi için öğrenme sürecine aktif katılmaları ve yaşayarak öğrenmeleri sağlanmalıdır. Bu kapsamda işbirlikli yaklaşımın öğrencileri gerçek yaşamda karşılaşılan problemlerle yüz yüze getirmeye ve araştırma yapmaya yönlendirmesinin mantıksal düşünme becerilerinin ve tutumlarının bu sayede dersteki başarılarının artması sağlanabilir.
18. Öğrencilerinfen bilimlerine yönelik tutumlarını etkileyen nedenleri belirlemeye, tutumlarını ve mantıksal düşünme becerilerini geliştirmeye yönelik başka araştırmalar da yapılabilir.
19. Öğretmenlere bloom taksonomisini öğretilerek önemi vurgulanmalıdır. Hazırladıkları sorularda bu taksonomiyi göz önünde bulundurmaları sağlanmalıdır.
KAYNAKÇA
Açıkgöz, Ü. K. (2003). Etkili öğrenme ve öğretme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
Aina, S. A., & Sofowora, A. O. (2013). Perceived benefits and attitudes of student teachers to webQuest as a motivating, creative and inquiry-based learning tool in education. Higher
Education Studies, 3(5), 29.
Akçay, A., ve Şahin, A. (2013). Bir öğretim yöntemi olarak web macerası. Bilişim Teknolojisi
Dergisi, 6(1), 17-22.
Akgün, Ö. E. (1996). Bilgisayar destekli ve fen bilgisi laboratuarında yapılan gösterim deneylerinin öğrencilerin fen bilgisi başarısı ve tutumları üzerindeki etkisi. Yüzüncü Yıl
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 20-26.
Akpınar, E. (2003). Ortaögretim coğrafya dersleri yazılı sınav sorularının bilişsel düzeyleri.
Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 5-11.
Aksu, G. (2012). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin matematik dersi başarıları ile derse ilişkin
tutumları, eleştirel düşünme eğilimleri ve mantıksal düşünme yetenekleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Adnan Menderes
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın
Aktamış, H., ve Ergin, Ö. (2006). Fen eğitimi ve yaratıcılık. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca
Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(5), 77-83.
Allan, J., & Street, M. (2007). The quest for deeper learning: an investigation into the impact of a knowledge-pooling webquest in primary initial teacher training. British Journal of
Educational Technology, 38(6), 1102-1112.
Allen, D., & Tanner, K. (2002). Approaches to cell biology teaching: Questions about questions.
Altınok, H. (2004). Öğretmenlerinin fen öğretimine yönelik tutumlarına ilişkin öğrenci algıları ve öğrencilerin fen bilgisi dersine yönelik tutum ve güdüleri. Hacettepe Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 1-8.
Altunçekiç, A. (2010). Web destekli probleme dayalı öğrenme ortamlarının bilişsel ve duyuşsal
öğrenme ürünlerine etkisi: Gazi Üniversitesi Kastamonu eğitim fakültesi örneği
(Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Arkonaç, S. A. (1998). Psikoloji zihin süreçleri bilimi. İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
Arslan, A., ve Yampar, T. (2006). Oluşturmacı yaklaşıma dayalı işbirliğine dayalı öğrenmenin ilköğretim sosyal bilgiler dersindeki etkileri. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 6(24), 22-32.
Artut, P. D., ve Tarım, K. (2004). Okulöncesi kubaşık öğrenme uygulamaları: toplama işlemine yönelik bir uygulama örneği. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13( 2), 32-39.
Artzt, A. F., & Newman, C. M. (1990). How to use cooperative learning in the mathematics class. Reston, VA: National Council of Teachers of Mathematics.
Asker, E. (2007). Eğitim’de bilgisayar. http://w3.balikesir.edu.tr/~asker/ adresinden 25 Şubat 2012’de alınmıştır.
Aşkar, P. (1988). Etkileşimli problem çözme. Problem Çözme Yöntemleri Sempozyumu. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara, 29-30 Eylül, s. 65-73.
Ata, E. (1999). İlköğretim öğrencilerinde bilimsel ve sosyal tutum (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Balım, G. A., Sucuoğlu, H., ve Aydın, G. (2009). Fen ve teknolojiye yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(25), 33-41.
Ballıel, B. (2005). İlköğretim fen bilgisi dersinde duyu organları konusunun kubaşık öğrenme
yöntemi ile öğretiminin öğrenci başarısına ve hatırlama düzeyine etkisinin belirlenmesi
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Muğla Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Muğla.
Bandiera, M., & Bruno, C. (2006). Active-cooperative learning in schools. Journal of Biological
Education, 40(3), 130-134.
Baykul, Y. (2004). İlköğretimde matematik öğretimi (6-8. sınıflar için). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Baysan, C., ve Tekarslan, E. (1998). Davranış bilimleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Yayınları.
Baysen, E. (2006). Öğretmenlerin sınıfta sordukları sorular ile öğrencilerin bu sorulara verdikleri cevapların düzeyleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(1), 21-28.
Beydoğan, H. Ö. (2001). Öğretimde planlama ve değerlendirme. Erzurum: Eser Ofset.
Bilgin, İ. (2006). The effects of hands-on activities incorporating a cooperative learning approach on eight grade students’ science process skills and attitudes toward science.
Journal of Baltic Science Education, 1(9), 27-37.
Bloom, J. W. (1989). Pre-service elementary teachers' conceptions of science: science, theories and evolution. International Journal of Science Education, 11(4), 401-415.
Bloom, B. S. (1995). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme (Çev.: D. A. Özçelik, 3. Baskı). İstanbul: MEB Yayınları.
Bozkurt, O., Orhan, A. T., Keskin, A., ve Mazi, A. (2008). Fen ve teknoloji dersinde işbirlikli öğrenme yönteminin akademik başarıya etkisi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(12), 63-78.
Bümen, N. T. (2010). Çoklu zeka: Eğitimde yeni yönelimler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Can, G. (2009). Sosyal bilgiler ögretiminde ölçme ve değerlendirme. www.aof.anadolu.edu.trkitap.pdf. adresinden 10 Şubat 2013’de alınmıştır.
Canakay, U. E. (2006). Müzik teorisi dersine ilişkin tutum ölçeği geliştirme. Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu Bildirisi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Denizli.
Carter, T. H. (2003). An Analysis of puplic school administrator perceptions and attitudes
toward technology-based education (Unpublished doctoral dissertation). Clemson
University, Georgia.
Chandler, H. (2003). Concept mapping and WebQuests in social studies. Media and Methods, 39(3), 38-39.
Chatel, R. G., & Nodell, J. (2002). WebQuests: Teachers and students as global literacy
explorers. ERIC. adresinden 13 Haziran 2009’da alınmıştır.
Cizkova, V., & Ctrnactova, H. (2003). Development of logical thinking in science subjects teaching. Journal of Baltic Science Education, 4(2), 12-20.
Crawford, C. M., & Brown, E. (2002). Focusingupon higher order thinking skillls: webquests
and the learner-centered mathematical learning environment. ERIC adresinden 13 Nisan
2012’de alınmıştır.
Cruz, S. C., & Carvalho, A. A. (2008). A webquest about tuthankamen. Computers and
Cüez, T. (2006). İlköğretim 8. sınıflarda fen bilgisi dersinde Web tabanlı öğretim desteğinin
öğrenci başarısına etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Çakır, Ö. S., Şahin, B., ve Şahin, T. (2000). Türkiye'de farklı coğrafi bölgede bulunan
okullardaki öğrencilerin fen bilgisi dersinde bilişsel ve duyuşsal açıdan karşılaştırılmalı olarak incelenmesi. IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi Bildirileri.
Çapar, T. (2012). Coğrafya öğretmenlerinin etkili materyal kullanımının öğrencilerin tutum,
akademik başarı ve hatırda tutma düzeylerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi).
Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Çepni, S., Bayrakçeken, S., Yılmaz, A., Yücel, C., Semerci, Ç., Köse, E., Sezgin, F., Demircioğlu, G., ve Gündoğdu, G. (2007). Ölçme ve değerlendirme (1. Baskı). Ankara: PegemA.
Çığrık, E. (2009). İlköğretim 6. sınıf fen öğretiminde webquest tekniğinin öğrenci başarı ve
tutumuna etkisinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Uludağ Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Demirbaş, M., ve Yağbasan, R. (2005). Sosyal öğrenme teorisine dayalı öğretim etkinliklerinin, öğrencilerin bilimsel tutumlarının kalıcılığına olan etkisinin incelenmesi. Uludağ
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 363-382.
Demirci, B. (1993). Çağdaş fen bilimleri eğitimi ve eğitimcileri. H.Ü.Eğitim Fakültesi Dergisi, 9, 155-160.
Demirel, Ö. (2010). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Dempsey, J. V., & Eck, R. N. (2002). Instructional design on-line: Evolving expectations.
Dilek, C., ve Gürdal, A. (2004). Fizik eğitiminde parçalı öğretim tekniğinin öğrenci başarısına
etkisi. VI. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. Marmara Üniversitesi,
İstanbul. Bildiriler, s. 330-336.
Dindar, H., ve Demir, M. (2006). Beşinci sınıf ögretmenlerinin fen bilgisi dersi sınav sorularının Bloom taksonomisine göre değerlendirilmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26(3), 87- 96.
Dodge, B. (1995). Webquests: A technique for Internet-based learning. Distance educator, 1(2), 10-13.
Dodge, B. (1997). Some thoughts about WebQuests.
http://webquest.sdsu.edu/about_webquests.html adresinden 22 Kasım 2011’de alınmıştır.
Donovan, O. (2005). The carbohydrate quandary: Achieving health literacy through an interdisciplinary webquest. Journal of School Health, 75(9), 359-362.
Doymuş K., Şimşek Ü., ve Bayrakçeken, S. (2004). İşbirlikçi öğrenme yönteminin fen bilgisi dersinde akademik başarı ve tutuma etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 1(2), 103-115.
Elwan, R. (2007). The use of webquest to enhance the mathematical problem-posing skills of pre-sevice teachers. The International Journal for Technology in Mathematics Education, 1(14), 24-30.
Enginer, E. (2004). Öğretimi planlama, uygulama ve değerlendirme. Ankara: Öğreti Yayınları.
Eren, E. (1993). Yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Basım.
Erkuş, A. (2003). Psikometri üzerine yazılar (no 24). Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Ersoy, Y. (2006). TIMSS-R aynasından yansıtmalar-I: Türkiye’de fen bilgisi öğretmenlerinin genel görünüşü. Türk Fen Eğitimi Dergisi, sayı 5, Mayıs, 19-35.
Fiedler, R. L. (2002). Webquest: A critical examination in light of selected learning theories. University of Central Florida: EDF 7232 Analysis of Theories in İnstruction. http://www.beckyfiedler.com/wq/fiedler.pdf 15 Kasım 2013 te alınmıştır.
Flowers, J. C., & Ritz, J. M. (1994). Cooperative learning ın technology education. Old Dominion University.
Garnett, P. J., & Tobin, K. (1984). Reasoning patterns of preservice elementary and middle school science teachers. Science Education, 68(5), 621-631.
Gaskill, M., McNulty, A., & Brooks, D. W. (2006). Learning from WebQuests. Journal of
Science Education and Technology, 15(2), 133-136.
Geban, Ö., Aşkar, P., & Özkan, İ. (1992). Effects of computer simulations and problem-solving approaches on high school students. Journal of Educational Research, 86, 5-10.
Gömleksiz, M. (1994). Kubaşık öğrenme. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 42-56.
Gömleksiz, M. N., ve Bulut, İ. (2007). Yeni fen ve teknoloji öğretim programının uygulamadaki etkinliğinin değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32,76-88.
Gülbahar Y., Kalelioğlu F., ve Madran, O. (2008). Öğretim ve değerlendirme yöntemi olarak web macerası’nın kullanışlılık açısından değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41(2), 209-236.
Güler, Z. (2010). İlköğretim öğrencilerinin SBS puanları ile ders başarıları, bilimsel süreç
becerileri ve mantıksal düşünme yetenekleri arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek
Güveli, E. (2004). Lise-1 fonksiyonlar konusunun web tabanlı öğretim tasarımı uygulaması ve
değerlendirilmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen
Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
Güven, E., ve Aydoğdu, M. (2009). Portfolyonun 6. sınıf fen ve teknoloji dersi vücudumuzda sistemler ünitesi’nde başarı ve kalıcılığa etkisi. Türk Fen Eğitim Dergisi, 6(2), 115-128.
Güzel, A. (2004).Marmara Üniversitesi öğrencilerinin öğrenme stilleri ile problem çözme
becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayınlanmış yüksek lisans tezi). Marmara
Üniversitesi Eğitim BilimleriEnstitüsü, İstanbul.
Halat, E., & Jakubowski, E. (2001). Teaching geometry using webquest. 19th International Conference on Technology and Education, Tallahasse, Florida.
Halat, E. (2007). Matematik öğretiminde webquest’in kullanımına ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri. İlköğretim Online, 6(2), 264–283.
Hassanien, A. (2006). An evaluation of the WebQuest as a computer-basd learning tool.
Research in Post-Compulsor Education, 11(2), 235-250.
Aktamış, H., ve Ergin, Ö. (2006). Fen eğitimi ve yaratıcılık. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca
Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 77-83.
Holland, S. M. (2004). Presented in partial fulfillment of the requirements for the degree doctor
of philosophy in the graduate school of the ohio state university (Unpublished doctoral
dissertation). The Ohio State University, Ohio.
Horzum, M. (2006). Fen bilgisi dersinde olaya dayalı öğrenme yöntemi, bilişsel stilin ve cinsiyetin öğrenci başarısına etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi
Dergisi, 39(2), 151-175.
Huetinck, L., & Munshin, S. (2000). Teaching mathematics for the 21st century: Methods and
Ikpeze, C. H., & Boyd, F. B. (2007). Web-based inquiry learning: Facilitating thoughtful literacy with webquests. The Reading Teacher, 60(7), 644-654.
İflazoğlu, A. (2001). Temel eğitim beşinci sınıf fen bilgisi dersinde kubaşık öğrenme
etkinliklerinin kullanımı ve uygulama sonuçları. IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi,
Milli Eğitim Basımevi, Ankara.
İflazoğlu, A. (2003). Çoklu zekâ kuramı destekli kubaşık öğrenme yönteminin ilköğretim 5. sınıf
öğrencilerinin fen bilgisi dersindeki akademik başarı ve tutumlara etkisi
(Yayımlanmamış doktora tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1991) An owerviev of cooparative learning. http//www.clcrc.com/pages/owervievpaper.htmladresinden 19 Kasım 2013’de alınmıştır.
Johnson, D. W., & Johnson, F. P. (1995). Collaboration and cognition. Cooperative Learning Center. http//www.clcrc.com/pages/owervievpaper.html adresinden 19 Kasım 2013’de alınmıştır.
Johnson, M. A., & Lawson, A. E. (1998). What are the relative effects of reasoning ability and prior knowledge on biology achievement in expository and inquiry classes? Journal of
Research in Science Teaching, 35, 89-103.
Johnson, D. W., Johnson, R. T., & Smith, K. A. (1998). Maximizing instruction through cooperative learning. ASEE. Prism, 7(6), 24-29
Kan, A., ve Akbaş, A. (2005). Lise öğrencilerinin kimya dersine yönelik tutum ölçeği geliştirme çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 227-237.
Kanuka, H., Rourke, L., & Laflamme, E. (2007). The influence of instructional methods on the quality of online discussion. British Journal of Educational Technology, 38, 260-271. Kaptan, F. (1998). Fen bilgisi öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.