Tablo 3.4: Puanlara Göre Tanımlayıcı İstatistikler
Cinsiyet N Ortalama Std. Hata
Test
değeri Sig. (p) Risk Alma Erkek Kadın 298 19,6141 ,22705 -0,501 0,616
348 19,7356 ,20679
Yenilik Erkek 298 14,8389 ,17686 -2,125 0,034 Kadın 348 14,3333 ,16634
Başarı İsteği Erkek Kadın 298 20,3423 ,23286 -0,368 0,713 348 20,2184 ,22062
Belirsizlik Toleransı Erkek 298 12,4530 ,23132 -3,082 0,002 Kadın 348 13,4569 ,18752
Kendine Güven Erkek Kadın 298 27,2315 ,28568 -1,704 0,088 348 26,4713 ,27094
Girişimcilik Eğitimi Erkek 298 39,4497 ,47458 -1,611 0,107 Kadın 348 38,4540 ,44433
Toplam Puan Erkek Kadın 298 133,9295 1,19441 -0,845 0,398 348 132,6695 1,12049
Risk alma puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem t testi yapılmış ve test sonucunda risk alma puanının cinsiyete göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,616>0,05). Hipotez 7a kabul edilmemiştir.
Yenilik puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem t testi yapılmış ve test sonucunda yenilik puanının cinsiyete göre değiştiği saptanmıştır (p-değeri=0,034<0,05). Hipotez 7b kabul edilmiştir.
Başarı isteği puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem t testi yapılmış ve test sonucunda başarı isteği puanının cinsiyete göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,713>0,05). Hipotez 7c kabul edilmemiştir.
Belirsizlik toleransı puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem t testi yapılmış ve test sonucunda belirsizlik toleransı puanının cinsiyete göre değiştiği saptanmıştır (p-değeri=0,002<0,05). Hipotez 7d kabul edilmiştir.
Kendine güven puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem t testi yapılmış ve test sonucunda kendine güven puanının cinsiyete göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,088>0,05). Hipotez 7e kabul edilmiştir.
Girişimcilik eğitimi puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem t testi yapılmış ve test sonucunda girişimcilik eğitimi puanının cinsiyete göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,107>0,05). Hipotez 7f kabul edilmemiştir.
Toplam puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem t testi yapılmış ve test sonucunda toplam puanının cinsiyete göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,398>0,05). Hipotez 7g kabul edilmemiştir.
Tablo 3.5: Yaş Gruplarına Göre Tanımlayıcı İstatistikler
N Mean Std. Error F- testi Sig. (p) Risk Alma 18 yaş altı 4 18,2500 3,22426 ,849 ,838 18-24 yaş 630 19,7175 ,15286 25-34 yaş 10 18,1000 1,81016 35-49 2 18,5000 2,50000 Yenilikçilik 18 yaş altı 4 14,0000 2,34521 1,424 ,700 18-24 yaş 630 14,5556 ,12243 25-34 yaş 10 15,3000 1,11604 35-49 2 15,5000 3,50000
Başarı İsteği 18 yaş altı 4 18,0000 4,35890 1,615 ,656 18-24 yaş 630 20,2952 ,16118 25-34 yaş 10 19,5000 1,12793 35-49 2 22,5000 1,50000 Belirsizlik Toleransı 18 yaş altı 4 12,0000 1,58114 1,452 ,693 18-24 yaş 630 13,0143 ,15002 25-34 yaş 10 11,9000 1,32874 35-49 2 14,0000 3,00000 Kendine Güven 18 yaş altı 4 27,7500 3,40037 2,183 ,535 18-24 yaş 630 26,7810 ,19885 25-34 yaş 10 29,1000 1,68292 35-49 2 26,5000 5,50000 Girişimcilik Eğitimi 18 yaş altı 4 34,2500 8,17899 1,215 ,749 18-24 yaş 630 38,9365 ,32656 25-34 yaş 10 38,2000 2,73983 35-49 2 44,5000 4,50000 Toplam puan 18 yaş altı 4 124,2500 21,48788 ,281 ,964 18-24 yaş 630 133,3000 ,82213 25-34 yaş 10 132,1000 6,37783 35-49 2 141,5000 17,50000
Risk alma puanının yaş göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyansanaliziyapılmış ve test sonucunda risk alma puanının yaş göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,838>0,05). Hipotez 8a desteklenmemiştir.
Yenilikpuanının yaş göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyansanaliziyapılmış ve test sonucunda yenilik puanının yaş göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,700>0,05). Hipotez 8b desteklenmemiştir.
Başarı isteğipuanının yaş göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyansanaliziyapılmış ve test sonucunda başarı isteği puanının yaş göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,713>0,05). Hipotez 8c desteklenmemiştir.
Belirsizlik toleransıpuanının yaş göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyansanaliziyapılmış ve test sonucunda belirsizlik toleransı puanının yaş göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,656>0,05). Hipotez 8d desteklenmemiştir.
Kendine güvenpuanının yaş göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyansanaliziyapılmış ve test sonucunda kendine güven puanının yaş göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,535>0,05). Hipotez 8e desteklenmemiştir.
Girişimcilik eğitimipuanının yaş göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyansanaliziyapılmış ve test sonucunda girişimcilik eğitimi puanının yaş göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,749>0,05). Hipotez 8f desteklenmemiştir.
Toplampuanının yaş göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyansanaliziyapılmış ve test sonucunda toplam puanının yaş göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,964>0,05). Hipotez 8g desteklenmemiştir
Tablo 3.6: Anlamlılıklara Göre Tanımlayıcı İstatistikler
Sınıf N Mean Std. Error F- testi Sig. (p) Risk Alma 1 212 19,3019 ,28078 11,025 ,012 2 141 19,2979 ,31985 3 158 19,9937 ,31072 4 135 20,3037 ,30370 Yenilik 1 212 14,4198 ,22316 5,817 ,121 2 141 14,1915 ,27638 3 158 14,5949 ,22663 4 135 15,1556 ,24317 Başarı İsteği 1 212 20,3160 ,29843 1,605 ,658 2 141 20,0638 ,34638 3 158 20,1646 ,31528 4 135 20,5630 ,31903 Belirsizlik Toleransı 1 212 12,7453 ,27660 ,808 ,848 2 141 12,9858 ,29569 3 158 13,1392 ,26885 4 135 13,2222 ,34709 Kendine Güven 1 212 26,6038 ,36571 14,025 ,003 2 141 26,4397 ,42112 3 158 26,3101 ,37967 4 135 28,1630 ,39387 Girişimcilik Eğitimi 1 212 39,1368 ,58248 5,463 ,141 2 141 39,0142 ,65147 3 158 37,8038 ,65992 4 135 39,7556 ,71596 Toplam puan 1 212 132,5236 1,55415 7,145 ,067 2 141 131,9929 1,69929 3 158 132,0063 1,55678 4 135 137,1630 1,66777
Risk alma puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyans analizi yapılmış ve test sonucunda risk alma puanının sınıfa göre değiştiği saptanmıştır (p-değeri=0,012<0,05). Hipotez 9a desteklenmiştir.
Yenilikpuanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyans analizi yapılmış ve test sonucunda yenilik puanının sınıfa göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,121>0,05). Hipotez 9b desteklenmemiştir.
Başarı isteği puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyans analizi yapılmış ve test sonucunda başarı isteği puanının sınıfa göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,658>0,05). Hipotez 9c desteklenmemiştir.
Belirsizlik toleransı puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyans analizi yapılmış ve test sonucunda belirsizlik toleransı puanının sınıfa göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,848>0,05). Hipotez 9d desteklenmemiştir.
Kendine güven puanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyans analizi yapılmış ve test sonucunda kendine güven puanının sınıfa göre değiştiği saptanmıştır (p-değeri=0,003<0,05). Hipotez 9e desteklenmiştir.
Girişimcilik eğitimipuanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyans analizi yapılmış ve test sonucunda girişimcilik eğitimi puanının sınıfa göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,141>0,05). Hipotez 9f desteklenmemiştir.
Toplampuanının sınıfa göre değişip değişmediğinin belirlenmesi amacıyla iki örneklem tek yönlü varyans analizi yapılmış ve test sonucunda toplam puanının sınıfa göre değişmediği saptanmıştır (p-değeri=0,067>0,05). Hipotez 9g desteklenmemiştir.
SONUÇ
Girişimci, etkin bir rekabet ortamında risk üstlenebilen, ekonomik değerler yaratabilen ve yarattığı ekonomik değerlerin sonucunda işletmesinide kar edebilir duruma getirebilen kişidir. Girişimcilik kavramı ise, hızla küreselleşen dünyamızda bilgi toplumuna girerken çok önem kazanan, fakat aynı zamanda da popülerleşen bir kavramdır. Bu kavram son yıllarda ülkemiz için de geçerlidir. Zira bilgi toplumunda insanın fiziki gücününe ekonomik değeri hızla azalırken, fikri emeğin ekonomik değeri daha büyük bir hızla artmaya başlamıştır. Girişimcilik ise yönetim ve araştırma- geliştirme faaliyetleri ile birlikte fikri emeğin en önemli boyutunu oluşturmaktadır.
Bilgi toplumunda ekonomik arenanın baskın unsuru olacağı tahmin edilen girişimciyi, sanayi toplumunun sermayedar, kapitalist, patron ve işadamından ayırmak gerekmektedir. Bu ayrımdan yol açıkarak, girişimcilik kavramına yeni bir içerik kazandırılmalı; özelliklerin sanunsurunun, risk üstlenme ve piyasalaşma boyutları ile ekonomik değer yaratma niteliği ön plana çıkarılmalıdır. Diğer taraftan, girişimcilik sosyal ve kültürel bir olgudur. Bu nedenle farklı sosyo-kültürel özelliklere sahip toplumlarda farklı girişimcilik nitelikleri önem kazanmaktadır. Belirli bir toplumda girişimciliğin geliştirilmesine ilişkin politika ve stratejilerin oluşturulmasında; eğitim, danışmanlık ve bilgilendirme programlarının geliştirilmesinde ve yürütülmesinde, kısaca girişimcilikle ilgili teşvik tedbirlerinin alınmasında toplumsal niteliklerle sosyo- kültürel yerel özelliklerinde dikkate alınması gerekir. Diğer bir ifadeyle, başarılı bir uygulama için girişimciliğin evrensel nitelikleri yanında yerel nitelikleri de belirlenip ortaya konmalıdır.
Girişimcilik çok geniş anlamda bütün iş eğilimlerini kapsayabilmektedir. Bu eğilimin memur, işçi gibi bağımlı çalışanlar dışında tüm kesimleri kapsadığını söylemek mümkündür. Girişimcilik eğitimi ile girişimcilik eğilimini arasında iki ilişki kurulabilir: Girişimcilik yeteneği olan kişilerde bu yeteneğinin ortaya çıkması ve gelişmesi, girişimcilik yeteneği olmayan kişilere böyle bir yeteneğin kısmende olsa kazandırılması. Her iki durumda da girişimcilik eğitimi, kişi de girişimcilik bilincinin oluşmasına neden olmaktadır. Bu bilincin kazandırılması verilebilecek eğitiminin en önemli başarı sonucu olacaktır.
Bir ekonomik faaliyeti gerçekleştirmeye girişmek, başarı ve başarısızlık şeklinde bir risk içermektedir. Girişimciler, başarı yönelimlidirler. Bu sebeple iyi iş yapma, güçlüklere karşı koyma, yeteneklerini kullanma ve geliştirme, finansal güvenliği sağlama ve bağımsız olma eğilimlerini başarılı olma yönünde kullanmaktadırlar. Dolaysıyla girişimci, başarısının ödülünü bekleyen fakat başarısızlığın riskine de katlanmaya hazır olan kimsedir. Ekonomik yaşamda ancak bu riski üstlenmeye hazır olanlar girişimci olabilirler. Girişimci riskini en aza indirmek, fakat başarısının ödülü olan kârı da en yüksek kılabilmek için kendini belirli bir bilgi yükü ile donatmak, karar ve tercihlerinde akılcı olmak zorundadır.
Çalışmada kullanılan işletme kurma amacı ölçeği ve alt boyutları Doğrulayıcı faktör analizi(DFA) kullanılarak doğrulanmıştır. Buna göre girişimcilik, risk alma,
yenilik, başarı İsteği, belirsiz toleransı, Kendine güven, Girişimcilik Eğitimi olarak belirlenen yedi alt boyut DFA sonucunda Girişimcilik alt boyutu ölçekten çıkartılarak kalan altı alt boyutla çalışmaya devam edilmiştir. Bu alt boyutlar ve 35 toplam madde sayısı, Risk Alma beş, yenilik dört, başarı İsteği beş, belirsiz toleransı dört, Kendine güven yedi, Girişimcilik Eğitimi on olmak üzere dağılmıştır. Alt boyutlar üzerinden çalışmaya katılan bireylerin işletme kurma amacı ve alt boyutları arasındaki etki için regresyon analizi yapılmıştır. Buna göre, risk alma, yenilik, başarı İsteği, belirsiz toleransı, Kendine güven, Girişimcilik Eğitimi alt boyutlarının, işletme kurma amacını pozitif yönde etkilediği görülmüştür. Alt boyutların puanlarının artması demek, işletme kurma amacı puanlarının artması demektir. Tersi de söylenebilir. Ayrıca yine regresyon analizi sonucunda işletme kurma amacı puanlarını en fazla Girişimcilik Eğitimi puanları, en azise Yenilik puanları açıklamaktadır.
Bayram (2014)“Girişimcilik Eğitiminin GirişimcilikEğilimi Üzerine Etkisinin İncelenmesineYönelik Bir Araştırma” adlı çalışmasında eğitim alan girişimci adayların eğitime yönelik tutumlarınınyüksek olduğu ve genel girişimcilik eğilimlerinin orta düzeyde; ancak eğilimin alt boyutu olan girişimciliğe yönelik heveslilik düzeyinin ise çok yüksek olduğu görülmüştür. Girişimcilik eğitimine yönelik tutumun girişimcilik eğilimine etkisi olduğu fakat eğitimlerin eğilimleri açığaçıkarmada sadece heveslilik düzeyinde kaldığı görülmüştür. Eğitimin eğilimi açığa çıkarmada tek başına yeterli olmadığı ifade edilmiştir.
Ulucan (2015) ise, “Girişimcilik Eğiliminin ve Girişimcilik Eğilimini EtkileyenFaktörlerin Analizi: OrtaöğrenimdeLise 3. ve 4. Sınıf Öğrencileri Üzerinde Bir Uygulama” isimli yüksek lisans tezinde azimli ve rekabetçi olma, yeni iş kurma güçlüğü, yenilik yaratma, riskten kaçınma, kendi işini kurma ve çalışma, aile desteği, hümanizm, başarı ihtiyacı, içsel kontrol odaklılığı ve dışsal kontrol odaklılığı faktörlerinin girişimcilik eğilimine etki ettiği tespit edilmiştir. Bu çalışmaların, araştırmayı destekler nitelikte olduğu görülmektedir.
Araştımada, ölçek alt boyutları ve toplam ölçek puanı için cinsiyet, yaş, okuduğu sınıf betimleyici değişkenler için istatistiksel analizler yapılmıştır. Buna göre Yenilik alt boyunda Erkek öğrencilerin bayan öğrencilere göre daha yüksek puana sahip olduğu görülmüştür. Yine Belirsizlik toleransı alt boyunda bayan öğrencilerin erkek öğrencilere göre daha yüksek puana sahip olduğu görülmüştür. Risk alma, Başarı isteği,
Kendine güven, Girişimcilik eğitimi ve işletme kurma amacı puanlarında ise cinsiyet bir öneme sahip değildir. Yaş değişkeni için yapılan analizlere bakıldığında ise, girişimcilik, risk alma, yenilik, başarı İsteği, belirsiz toleransı, Kendine güven, Girişimcilik Eğitimi ve işletme kurma amacı puanlarında ise yaş değişkeni önemli değildir. Bir diğer analiz ise öğrencinin okuduğu sınıf değişkenin boyutlar üzerinde etkisinin olup olmadığının incelenmesidir. Buna göre Risk alma, Yenilik, Başarı isteği, Belirsizlik toleransı, Girişimcilik eğitimi ve işletme kurma amacı puanlarında öğrencinin okuduğu sınıfın bir etkisi bulunmazken, Kendine Güven değişkeninde öğrencinin okuduğu sınıf etkili bulunmuştur. Buna göre 4. Sınıf yani son sınıf öğrencilerin diğer sınıfta okuyan öğrencilerden kendine güven konusunda daha fazla puana sahiptirler.
EKLER
EK 1 : ANKET FORMU
Bu anketin amacı İş Kurma Amacı Olan Adayların Girişimcilik Özelliklerinin Ölçülmesi için üniversite öğrencileri üzerine uygulanan bir ankettir. Anket uygulamasinda Damar, A. (2015). “Girişimci kişilik özelliklerinin öğrencilerin girişimcilik eğilimlerine etkisi: Sannio Üniversitesi ve Selçuk Üniversitesi'nde karşılaştırmalı bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya “ tezinden faydalanılmıştır.
KAYNAKÇA
Adıgüzel, B. (2012). İnovasyon ve İnovasyon Yönetimi: Steve Jobs Örneği, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Afra, Sinan (2014), ‘‘Dijital Pazarın Odak Noktası E-Ticaret: Dünyada Türkiye’nin Yeri, Mevcut Durum ve Geleceğe Yönelik Adımlar’’, TÜSİAD-T, (553), http://www.tusiad.org(26.10.2014).
Ağça, Veysel ve Yörük, Durmuş (2006), ‘‘Bağımsız Girişimcilik ve İç Girişimcilik Arasındaki Farklar: Kavramsal Bir Çerçeve’’, Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(2), 155-173.
Akat İ., Budak G. ve Budak G. (2004). İşletme Yönetimi, Barış Yayınları, İzmir.
Akat, İ., Budak, G.,ve Budak, G. (1999). İşletme Yönetimi, Barış Yayınları Fakülteler Kitabevi. 3. Baskı, İzmir.
Akın, A. (2004). Mülkiyet Sahipliğinden Kaynaklanan Yönetim Hakkının Devri Açısından Post-Modern Yönetsel Kontrol Yaklaşımları ve Stratejileri. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 22, Ocak- Haziran, ss. 127-148.
Aktepe,(2010).Genel İşletme,Nobel Yayınları.4.Baskı,Ankara.
Akyurt, N.,Öznaz, D. ve Balıkçı M. , Şekercioğlu, Y., Sarı, O., Altıkardeş, A., Bekiroğlu, N. (2009), “Mesleki Eğitimde İletişimin Önemi ve Marmara Üniversitesi Örneği”, I. Uluslararası V. Ulusal Meslek Yüksekokulları Sempozyumu, 27-29 Mayıs, Konya, s.2372-2392.
Ali, Akhtar, Topping, Keith J. ve Tariq, Riaz H.(2009). EntrepreneurialInclinations Of ProspectiveTeachers. New Horizons in Education, 56 (2), 1-16.
Alkaya, Emrah (2014), ‘‘Endüstriyel Simbiyoz ve Girişimcilik’’, Türkiye Teknoloji Geliştirme Vakfı, http://www.ttgv.org.tr/concent/docs/green-entrepreneurhip- in-turkey(25.10.2014).
Allen, John C. ve Malin, Stephanie (2008), ‘‘Green Entrepreneurship: A Method for Managing Natural Resources’’, Sand Natural Resources, 21, 828-844.
Altunışık, Remzi ve diğerleri (2012), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı, 7.Baskı İstanbul: Sakarya Yayıncılık.
Altuntaş, Gültekin ve Dönmez, Dilek (2010), ‘‘Girişimcilik Yönelimi ve Örgütsel Performans İlişkisi: Çanakkale Bölgesinde Faaliyet Gösteren Otel İşletmelerinde Bir Araştırma’’, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 39(1), 50-74.
Amatori F. and Jones G.(2003), "Giriş", içerisinde Amatori ve Jones (edt) Dünya İşletme Tarihi, Dost Kitabevi, İstanbul.
Amatori, F.,and Jones, G. (2007). Dünya İşletme Tarihi, Dost Yayınevi, Ankara. Anonim (2003), “SİAD Üyelerinin Girişimcilik Profili”, Türkiye SİAD Platformu. Arıkan, Semra, (2004), Girişimcilik, 2. Baskı, Ankara, Siyasal Kitapevi.
Arslan, M. (2017). İşletme Yönetimi, Harran Üniversitesi Birecik Meslek Yüksekokulu İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon Ders Notları.
Aslan, Şebnem ve Atabey, Ayşegül (2007), ‘‘Küresel Rekabette Kadın Girişimcilerin Rolü ve Türk Kadın Girişimci Tipolojisi’’, Journal of Azerbaijani Studies, 10(3-4), 1-17.
Ateş, M. R. (2008). İnovasyon Hayat Kurtarır, Doğan Kitapçılık, İstanbul.
Aydın, Erhan ve Çakar, Ulaş (2014), ‘‘Ekogirişimcilik ve Yaratıcılık İlişkisi: Geri Dönüşüm Sektöründe Bir Araştırma’’, Celal Bayar Üniversitesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 21(1), 77-89.
Aydın, K. (2011). İşletme Bilimine Giriş Ders Sunumları. http://www.kenanaydin.com/işletme-bilimine-giris-dersi-sunumlari.html Erişim Tarihi: 24.7.2017.
Aykan, Ebru (2012), ‘‘Girişimciliğin Değişen Yüzü: Ekogirişimcilik’’, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3), 195-212.
Aytaç, Ö., ve İlhan, S. (2007). Girişimcilik ve Girişimcikültür: Sosyolojik Bir Perspektif. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 101- 120.
Bahadırlı, Serah ve diğerleri (2012), Büyüyen Kapsayıcı Piyasalar Türkiye’de Sosyal Girişimcilik Vakaları, 1.Baskı, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Bakkalbaşı, İhsan Oğuz Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. Cilt:39 Sayı:2 Aralık 2017, ISSN:2149-1844, ss/pp. 429-450 DOI:10.14780/muiibd.384135 Bakırtaş, Hülya ve Tekinşen, Ali (2006), ‘‘E-Ticaretin Girişimcilik Üzerindeki
Etkileri’’, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16, 125-138.
Balaban, Ö., Özdemir, Y. (2008). Girişimcilik Eğitiminin Girişimcilik Eğilimi Üzerindeki Etkisi: Sakarya Üniversitesi İİBF Örneği.
Balcı, Fatma İnce (2011), ‘‘Girişimciliğe Ekolojik Yaklaşım: Eko-Girişimcilik Teorik Çerçeve’’, Nevşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1, 187- 206.
Basım, Nejat ve diğerleri (2009), ‘‘Öğrenen Örgüt Algısının Örgüt İçi Girişimciliğe Etkisi: Kamuda Bir Araştırma’’, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 64(3), 27- 44.
Başar, Mehmet ve diğerleri (2013), Girişimcilik, 1. Baskı, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Başaran, İ. E. (1992). Yönetimde İnsan İlişkileri. 3. Baskı, Yargıcı Matbaa, Ankara. Baykara, T. (2014). 21. Yüzyılda Teknoloji İnovasyon ve Yönetim, Nobel Yayın
Dağıtım, Ankara.
Bayrakdar, S. (2011). Avrupa Birliği Mesleki Eğitim Programlarında Girişimcilik Eğitimlerinin Ekonomik Kalkınmadaki Önemi, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt:12, Sayı:1
Bedük A. (2012). Karşılaştırmalı İşletme Yönetim Terimleri Sözlüğü, Atlas Kitabevi Yayınları, Konya.
Besler, S. (Editör) (2009). “Yönetim Yaklaşımlarıyla Kurumsal Sürdürebilirlik”, (1. Basım), Beta Yayıncılık, İstanbul.
Bingöl, Dursun (2016). İnsan Kaynakları Yönetimi. Beta Yayınları. İstanbul.
Bozkurt, Ö. (2007). Girişimcilik Eğiliminde Kişilik Özelliklerinin Önemi, Gi-rişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 1 (2), 93-111
Börü,Deniz. Girişimcilik eğilimi-Marmara Üniversitesi İşletme Bilimi Üzerine Bir Araştırma,İstanbul:Marmara Üniversitesi Yayın No:733,2006.
Bursalıoğlu, Z. (2000). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış, Pegem Yayıncılık, Ankara.
Can, H., Kavuncubaşı, Ş. ve Yıldırım, S. (2012), Kamu ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi. (Gözden geçirilmiş 7. Baskı). Siyasal Kitabevi, Ankara. Cansız, E. (2007). Üniversite Öğrencilerinin Girişimcilik Özelliklerinin Belir-lenmesi:
Süleyman Demirel Üniversitesi Öğrencileri Üzerine Bir Çalışma, Yüksek Lisans Tezi, SDÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Isparta. Cihangir, Z. (2004). Kişilerarası İletişimde Dinleme Becerisi, Nobel Basımevi. Ankara. Coulter, M. (2003). “Entrepreneurship in Action”. 2. Baskı. PrenticeHall, New Jersey. Cüceloğlu, D. (2002). Anlamlı ve Coşkulu Bir Yaşam İçin Savaşçı, Remzi Kitabevi,
İstanbul.
Çelik A., Akgemci T. (2007). Girişimcilik Kültürü ve KOBİ’ler, Gazi Kitabevi, Ankara. Çelik, O. (2014). Sosyal Bilgiler ve Sınıf Öğretmenliği Öğretmen Adaylarının Girişimcilik Bilgi ve Beceri Düzeyleri. Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi. Aydın. Çelik, V. (2003). Eğitimsel liderlik. 3. Baskı. Pegem A Yayıncılık, Ankara.
Çesteneci, Yusuf (2012), Göçmenlik Olgusunun Girişimcilik Eğilimi Üzerindeki Etkileri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Çetin, Şahin ve diğ. (2012), Dönüşümsel ve Etkileşimsel Liderlik ile Lider-Üye Etkileşiminin Öğretmenlerin Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Üzerindeki Etkisi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 2012, Cilt 18 (1),7-36
Çetin,F., (2011), “Örgüt İçi Girişimcilikte Öz Yeterlilik Algısı ve Kontrol Odağının Rolü”, İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi,Cilt 2,Sayı 3
Çetindamar, Dilek ve diğerleri (2010), ‘‘Sosyal Dönüşümün Ajanları: Sosyal
Girişimciler’’, Sabancı Üniversitesi Müzesi,
http://www.sosyalinovasyonmerkezi .com.tr/yayın /2020100002.pdf.
Dalay, İ. (2001) Yönetim ve Organizasyon-İlkeler ve, Teoriler Stratejiler. Yönetim ve Yönetici. SAÜ-Yayın No: 43, Adapazarı.
Damar, A. (2015). Girişimci kişilik özelliklerinin öğrencilerin girişimcilik eğilimlerine etkisi: Sannio Üniversitesi ve Selçuk Üniversitesi'nde karşılaştırmalı bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya. Demir, Ahmet (2004), İsletme Bilgisi, Özkan Matbaacılık,Ankara.s. 26.
Demirci, E. E., (2002), İletişim Becerileri Eğitiminin Merkez Eğitim Merkezi’ne Devam Eden Genç İşçilerin İletişim Becerilerini Değerlendirmelerine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
Demirel E.T. ve Tikici M. (2004). Kültürün Girişimciliğe Etkileri, Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları.
Demireli, Cemalettin ve diğerler (2014) ‘‘Farklı Öğrenim Düzeyindeki Öğrencilerin Girişimcilik Özelliklerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Alan Araştırması’’, Manas Sosyal Araştırmalar Derneği, 3(1), 1-17.
Deniz, İ. (2003). İletişim Becerileri Eğitiminin İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin İletişim Becerisi Düzeylerine Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Dilekman, M., Başçı, Z. ve Bektaş, F. (2008), “Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin İletişim Becerisi”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi/Journal Of Graduate School Of SocialSciences, Cilt 12, Sayı 2 , s.223-231
Dinçer Ö. ve Fidan Y. (2015). İşletme Yönetimine Giriş, Alfa Yayınları, İstanbul. Doğan B. (2007), Örgüt Kültürü, Beta Basım Yayın, İstanbul.
Doğan M. (2010). İşletme Ekonomisi ve Yönetimi, Nobel Basım Yayın, Ankara.
Duening, T.N., Hisrich, R.D.andLechter, M. A. (2010). TechnologyEntrepreneurship: Creating, Capturing, andProtecting Value, AcademicPress. USA.
Düzenli Ü.N. (2006), Arşiv Yönetimi: Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Örneği, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası İletişim Genel Müdürlüğü, Uzmanlık Yeterlilik Tezi, Ankara.
Eftimoski, D., Velkova, S.K., Zlatkovski, Z. (2010). “Temel İşletme”, Çev: Arif, L., Makedonya Cumhuriyeti Eğitim ve Bilim Bakanlığı, Grafickicentar Ltd., Üsküp. Elçi, Ş. (2014). İnovasyon Rehberi: Kârlılık ve Rekabetin Elkitabı, İnomer Yayınları,
Ankara.
Eldem, V. (1994). Harp ve Mütareke Yıllarında Osmanlı İmparatorluğu’nun Ekonomisi, Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara.
Erdal, Cengiz ve Karşu, Damla (2013), ‘‘Dijital Girişimcilik ve Bütünleşik Pazarlama