Kendini seviyeli mizah olarak tanıtan “Cafcaf Mizah Dergisi, 2007 yılında Genç Dergi’nin bir eki olarak 17 ay yayınlandı. 10 Eylül 2008′de bağımsız olarak yayınlanmaya başladı. 15 günlük, aylık ve üç aylık periyotlarla çıkan Cafcaf Mizah Dergisi yine bir Eylül ayında, Eylül 2013′de el değiştirerek yeni bir döneme girdi” (http://cafcafdergisi.com/hakkinda/).
45. sayısında o güne kadar dergide yazar ve çizerlik yapan isimler şöyle sıralanmıştır; Abdurrahman Doğan, Adem Mermerkaya, Ahmet Altay, Ahmet Demir, Ahmet Ercan,Ahmet Kesgin, Ahmet Mercan, Ahmet Murat, Erol Profit ismiyle, Ahmet Sadi Çağdır, Ahmet Mutlu ismiyle, Ahmet Tanju Muşul, Ahmet Turan Alkan, Ahmet Zarifoğlu, Alpay Ocak, Asım Gültekin, Babar, Bahadır Cevizci, Betül Zarifoğlu Koç, Burak Oktay, Bülent Akyürek, Bülent Ata, Hasan Kocatopuz ismiyle, Bünyamin Yılmaz Ünal, Şemsi Batur ismiyle, Cemal Satkın, Cihangir Bayburtluoğlu, Cumhur Yanılmaz, Cüneyt Çelik, Çağrı Cebeci, D. Mehmet Doğan, Halil Kaleli ismiyle, David Baldinger, Derya Işık Özbay, Ebru Zeynep Yetimakman, Egemen Güvenışık, Elif Nur Can, Emre Bilgiç, Erdal Türkmen, Erhan Baş, Niyazi Çol ismiyle, Faruk Günindi, Ferat Yıldırım, Feridun Demir, Furkan Özçoan, Gökhan Özcan, Gülsüm Kavuncu, Gündemsu Ğabat, Halil Eser, Harun Tan, Hakan Albayrak, Hakan Öztürk, Hicabi Kırlangıç, İbrahim Demirci, Cımbızcı Cafer ismiyle, İbrahim Güven, İsmail Bahat, Kerem Abadi, Mehmet Keskinkılıç, Melek Genco Demir, Muhammed Çelik, Muhammed Tevfik Mısır, Murat Gök, Murat Karaca, Murat Menteş, Murat Yılmaz hem kendi ismi hem Behlül Balkan ismiyle, Mustafa Alcan, Mustafa Aydın, Otacı Zahter ismiyle, Mustafa Yavuz, Müzeyyen Yılmaz, Nazım Taşan, Necmettin Çanak, Nisa Özaydın, Numan Kodal, Nureddin Durman, Molla Mansur ismiyle, Onur Berkay Vural, Osman Turhan, Ömer Faruk Dönmez, Önder Yavuz, Özkan Olcay, Ramazan Yıldız, Recep Aydın, Sadık Pala, Said Coşar, Salih Kılınç, Salih Tüfekçi, Serhat Albamya, Serhat Özev, Serkan Kökmen, Seval
Cevizci, Pakize Gerçeksorgulatan ismiyle, Sezer Koral, Serkan Öztürk, Suavi Kemal Yazgıç, Kartonpiyer ismiyle, Sümeyye Karaarslan, Şafak Tavkul, Şeyhmus Gomi, Timur, Tolga Akdoğan, Ufuk Kayabaşı, Uğur Veli, Ulvi Alacakaptan, Volkan Akmeşe, Yasir Eryılmaz, Yavuz Girgin, Yavuz Selim Güneş, Yusuf Kot, Yusuf Örs, Yusuf Turan Günaydın, Yusuf Ziya Kosifoğlu, Yüce Yılmazoğlu, Yüksel Bayram (Cafcaf dergisi 45. Sayı aralık 2010). Bu listeye daha sonra yeni yazar ve çizerler de eklenmiştir.
50. sayıdan itibaren 64. Sayıya kadar yukarıdaki listeye eklenen bizim tespit ettiğimiz yeni imzalar şunlardır; Kamil Yeşil, Ertuğrul Evyapar, Cem Tere, Fuat Kına, Güray Süngü, Büşra Dür, Büşra Tosun Durmuş, Elif Büşra Doğan, Üsame Varol, Turgut Yılmaz, Hüsrev Hatemi, Mustafa Çetinkaya, Mehmet Şeker, Zuhurberk Silikhayta, Melike Bozbey, Harun Doyran, Usame Varol, Yasin Güzey, Yalçın Turgut Balaban, Mehmet Efe, Furkan Payas, Tahir Budak, Bahadır Dadak, Ali Yasin Güzey, Ali Fırat Biberci, Ümit Köysu, Ahmet Örs, Mehmet Sait Çakır, Cengiz Yalçınkaya, Yıldız Ramazanoğlu, Ali İlbey, İbrahim Türkuçar, Müştehir Karakaya, Büşra Dürr, Zoe Marmara, Şeyma Uzunöz, Salim Raci Kalemkari, Mitat Enç, Rasim Özdenören, Mehmet Emin Yıkılmaz, Nisa, Aykut Ertuğrul, Merve Gülsüm Keskin, Meryem Güler, Ölüm Var Hacı, Murat Güzel, Ali Tavşancıoğlu, Necmettin Asma, Cafer Selender, M. Nezihi Pesen, Suat Filmer, Lütfullah Şentürk, Artin Acıkavunyan, Abdullah Kibritçi, Abdullah Harmancı, Ali Tavşancıoğlu.
Ustura’ya kıyasla daha genç bir dile sahiptir ve dergi kadrosu Gırgır kökenli isimlerden değil çoğunluğu kitleler halinde tanınmayan üreticilerden oluşmaktadır. Bununla birlikte, dergide rastladığımız isimlerin hemen tümü daha önce yayımlanan; Cıngar, Ustura, Fit ve Cümbür gibi İslami mizah dergilerinde çalışmış isimlerdir. Kadronun önemli kısmı ise, Gerçek Hayat dergisinden gelmektedir. (Cantek ve Gönenç, 2011: 62).
Derginin önemli özelliklerinden biri kendi kadrosunu oluşturma çabasıdır. Genç bir kitleye hitap eden derginin bazı çizerleri, amatör çizer ve okuyucuların çizgilerinin yorumlandığı müellefe-i kulub köşesine karikatürlerini yollamış ve daha sonra karikatürist olarak dergide çizmeye devam etmiş kişilerdir. Derginin önemli isimlerinden Emre Bilgiç, Elif Büşra Doğan, Yusuf Örs bu isimlerden bazılarıdır.
Kendi kadrolarını oluşturma çabasını iki sebeple açıklıyor Asım Gültekin. Bunlar- dan biri Bahadır Boysal üzerinden örneklendirilir. Bahadır Boysal’ın bir karikatürü Cın-
gar dergisinde yayımlanmıştır. Fakat Bahadır Boysal aradan geçen zaman sonrasında Leman dergisinde karikatüristlik yapmıştır. “Bir mizah dergisi neden gereklidir?” sorusu- na verdiği cevapta, bu olayla ilgili, Asım Gültekin; “Ama artık başka “bizim çocuklar” elimizden kayıp gitmesin, bunu istiyorum. Bunu diliyorum. Benim kardeşlerim, arkadaş- larım cinselliğin, Taksim barlarının, gece hayatının karanlığında kaybolmamalı... Belki de Cıngar’ın kapanması itti Bahadır Boysal’ı oralara. Ama yeni Bahadırlar istemiyoruz artık” demektedir (http://m.gencdergisi.com/4753-mizahta-keramet-vardir.html). Kadro oluşturmanın ikinci sebebi ise derginin sürekliliği ile ilgilidir. Asım Gültekin, 2009 yılın- daki söyleşisinde “Ustura’nın sorunu neydi?” sorusuna verdiği cevapta; “Ustura’nın te- mel sorunu ekibini oluşturamamasıydı.. 3 yıl çıktı ama ekibini oluşturmadı, oluşturmak gibi bir derdi de olmadı. Sipariş üsulü ile çıkan bir dergi için çok yaşadığı bile söylene- bilir. 80’dan bugüne son 30 yılda dindar çevre ilk defa Cafcaf ile ekip oluşturma derdin- de! Kendi ekibini oluşturma derdinde.. Ve başarıya da yaklaştığımızı hissediyoruz!” (http://www.dunyabulteni.net/index.php?aType=haber&ArticleID=99246) demektedir.
“Gazete yazarından sinema ve tiyatro oyuncusuna, romancısından şairine, işsizinden tezgahtara, öğrencisinden öğretim görevlisine, inşaat işçisinden televizyoncu- ya, diş hekiminden çocuk doktoruna, avukattan radyo programcısına, kamera asistanın- dan klima tamircisine, grafik tasarımcısından gazeteciye, hikayecisinden kargo görevlisi- ne, ses sistemleri uzmanından hiçbir şeyin uzmanına kadar kabarık bir listeyle karşı karşıyayız” (http://www.pufterem.com/2011/01/04/cafcaf-cilt-1-cikti/) diyerek espri ile anlatılsa da bahsedildiği üzere Cafcaf ekibinin tamamı, meslek olarak karikatür ve mizah alanında iş yapan insanlardan oluşmamaktadır.
Meslek olarak heterojen bir yapıya sahip bu insanların bir kısmı özel hayatlarında, yukarıda yürüttüğümüz muhafazakarlık tartışmasında AK parti sonrasında oluşan İslami bakiyeli muhafazakarlar olarak tanınmamaktadır. Mesela Akmen’in çizeri Niyazi Çol için Asım Gültekin; “Marksist bir abimiz, Tayyip Bey’i de hiç sevmez. Onu süper kahraman çizerek aslında kafa buluyor. Niyazi Çol abi kafa buluyor aslında Tayyip Bey ile” (http://www.eilahiyat.com/index.php/roportajlar/1043-asm-gueltekin-le-cafcaf-uezerine- soeylei-2) diyerek Marksist bir yazarın da Cafcaf’ın en çok eleştirildiği hükümet yanlısı ithamlarına karşılık AK Parti lideriyle alay etmesine rağmen Cafcaf’ta en çok çizen kişilerden biri olarak çizmeye devam etmektedir.
Bununla birlikte, derginin yayın danışmanı olan Asım Gültekin kayıt dışı görüşmemizde kendisini ve Cafcaf dergisini İslamcı, devrimci, radikal, ümmetçi, şeriatçı olarak tanımlamaktadır. Bu durum, derginin farklı uçlardaki görüş sahiplerini bir arada bulundurabilmesinin bir örneğidir.
Farklı görüş sahiplerinin katılımlarıyla ortaya çıkan Cafcaf mizah dergisi, yukarıda açıkladığımız şekilde, sosyal, siyasal, kültürel ve ekonomik yönden sınıf atlayan Anadolu orjinli insanların İslamcılık bakiyesi ile oluşturdukları yeni bir muhafazakarlığı mizah alanında temsil etmektedir. Bu mizah anlayışı yukarıda tartışıldığı gibi muhafaza- kar mizah denilince akla gelen temel öğelerdir. Bahsedilen yeni muhafazakarlık veya muhafazakar dünyanın dönüşümü Refah Partisi ile başlamış, Ak Parti iktidarıyla mümeyyiz hale gelmiş ve tabana yayılmıştır.
Her ay 24 sayfa çıkan Cafcaf’ın yüzde 10’u yazıya, yüzde 90’ı karikatüre ayrılı- yor. Yüzde 10’luk bölüm içerisinde Murat Menteş, Ömer Faruk Dönmez, ‘kişisel gelişim karşıtı’ Bülent Akyürek, Salih Kılınç, Türkiye’de dil konusundaki en iyi kalemlerden biri olan İbrahim Demirci ve Asım Gültekin’in deyimiyle ‘feminist geçimsiz yazar Betül Zarifoğlu’ gibi isimler yer alıyor. (http://www.zaman.com.tr/newsDetail_openPrintPage. action?newsId=850931).
Cafcaf’ın işlediği konular günlük hayatla ilgili konulardan, İslami değerlere, sosyal ve siyasal konulardaki eleştiriye kadar geniş bir yelpazede yer almakta. Mesaj içeren veya sorgulamaya davet eden yazı ve çizimler gibi hiçbir mesaj kaygısı gütmeyen yazı ve çizgiler de var içinde. 10 Mayıs 14 tarihinde Sirkeci Garında yapılan bir söyleşide Asım Gültekin “güldürmeyen bir dergi çıkarmaya karar verdik” demiştir. Buradan Cafcaf mizah dergisinin güldürmekten çok mizahın bir unsuru olan düşündürmeyi veya “düşünmeye yol açmayı” amaçladığı sonucuna ulaşılabilir. Turhan Selçuk (1998: 7)’u burada anmak güzel olacaktır. Ona göre genelde mizahın özelde karikatürün değerlendirilmesi ve tayin edilmesinde gülme’yi ölçü olarak almak sadece yanılmaktır.