Bu harfle gerçeği bilen olayım...
Hakikat sırrına eriĢtiğim gün;
Bir varmıĢ, bir yokmuĢ... yalan olayım...
Bana bir harf öğret "Bir"e mümasil, AĢkda, tevazuda "Yer"e mümasil, Ġkaz aleminde "Sur"a mümasil;
Uyanıp ondan feyz alan olayım...
Ararken içimde ıblis'i bulsam, Onun saikiyle günahkâr kalsam, Ġndinde sıfır da nakıs da olsam;
Defterinde adı kalan olayım...
DüĢüncem aĢkınla berrak mı berrak, Yalnız huzurunda olsun yüzüm ak, Dünyada bir suçlu tek beni bırak;
Avf için kapını çalan olayım...
Gufranın sonsuzdur, demezsin "Hayır"
Sevenler içinde beni de kayır, BağıĢlandığımı iĢaret buyur;
Canımla malımla talan olayım...
Bana bir harf öğret, deryalara eĢ, Allahım, ilminle ömrüm sarf olsun...
Resûlun yolunda gönlüme ateĢ;
Fani bedenime kefen, zarf olsun...
GERÇEK
Kamilin cahile her nasihatı Hariçten okunan gazel görünür…
Ġnsanı, çevreyi kuĢatan sevgi Genelde fasık‘a özel görünür…
Özellik isteyen bir meselede;
Elli çeĢit kafa, yüz el görünür…
Birlik beraberlik vuslattır ama Kimine ayrılık güzel görünür…
Ebediyetlere ulaĢsa da kul, Ecel kapısında ezel görünür...
Prof.Dr.HALĠL ÜNSAL OKSAY (Akademisyen-Yazar)
1939 yılında Urfa‘da doğdu. Ankara Üniversitesi Siyasal bilgiler Fakültesi‘nden 1963 yılında mezun oldu.
Aynı Üniversitede doktara yaptı. Halen mamrama Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu Öğretim Üyesidir.
UNESCO ve ABD Stanford Üniversetesi öğrenci burs ve baĢarı belgeleri kazandı. 1965 TGS Haber Ġnceleme birinciliği, 1972 ‗de TRT AraĢtırma Büyük Ödülü aldı. Türkiye Sosyal Bilimler Derneği Üyesidir. ÇeĢitli çeviri-leri yanında yayınlanmıĢ eserçeviri-leri Popüler kültür Açısından çağdaĢ Fantazya, korku sineması ve bilim-kurgu, Mü-zik ve YabancılaĢma, Aristo,Yapısal Bir Sorun Olarak Kültür DeğiĢimi.
Porf.Dr. SERVET ARMAĞAN (Hukukçu-Yazar)
1939 yılında Urfa‘da doğdu. Ġlkve orta öğrenimini Urfa‘da tamamladı. 1956 yılında Ġstanbul hukuk Fakülte-sine girdi. 1960 yılında mezunr oldu. 1966 yılında Anayasa hukuku dalında Doktor ünvanını aldı.Almanya‘da 6 yıl iktisas gördü. 1971 yılında doçent oldu. 1978 yılında Profesör oldu. 1991 yılında Dicle Üniversetesi hukuk Fakültesine dekan olarak atandı. 1992 yılında Harran Üniversitesi rektörlüğüne atandı. Ġki dönem rektörlük yap-tı. Ġngilizce, Arapça ve Almanca bilmekte olup alanıyla ilgili 25 eseri vardır. Çocukluk ve rektörlük yıllarını an-lattığı ―Bir Zamanlar Rektördüm‖ adlı hatırası yayınlanmıĢtır.
M.AKĠF ĠNAN (ġair-Yazar)
12 Temmuz 1940 yılında Urfa'da doğdu. Ġlk ve ortaokulu Urfa'da, liseyi MaraĢ'ta bitirdi. Dil ve Tarih Coğ-rafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdi. Urfa'da lise ikinci sınıf öğrencisi iken Derya adlı bir fikir ve sanat dergisi çıkardı. 1961-64 üniversite yıllarında Hilâl Dergisi ve yayınevini yönetti. 1969 yılında Ede-biyat, 1976 yılında Mavera dergisinin kurucuları arasında yer aldı. 1977 yılından itibaren Yeni Devir ve Milli Gazete'de günlük yazılar yazdı. 1964-69 yıllarında Türk Ocakları Merkez Müdürü, 1969-72 yıllarında bir sendi-kada Eğitim Uzmanı olarak çalıĢtı. UĢak ımam-Hatip Lisesinde, Gazi Eğitim Enstitüsünde ve Ankara Fen Lise-sinde Edebiyat Öğretmenliği yaptı. 1992 yılında kurulan Eğitimciler Birliği Sendikasının ve ardından da Memur Sendikaları Konfederasyonunun Genel BaĢkanlığına seçildi. Son yıllarda sendikacılık faaliyetleriyle birlikte bazı
Ġslâmi Edebiyatın önde gelen sanatçı ve düĢünce adamlarından biri olan Akif ınan, Divan Edebiyatına yasla-narak ve Ġslâm Tasavvufundan beslenerek çağdaĢ bir söylem yakalamıĢ müstesna Ģairlerden biridir. Kendine özgü bir dil oluĢturduğu Ģiirlerinde mistik duyarlığıyla öne çıkan Akif Ġnan, çağdaĢları kadar velud bir yazar de-ğildir. YaĢamı boyunca toplam 2 Ģiir kitabı 2 deneme ve bir ders kitabı olmak üzere toplam 5 kitap yazan Akif Ġnan, daha çok eylem adamı olarak kendini göstermiĢtir. Özellikle yaĢadığı dönemde bir fenomen olan Necip Fazıl'ın çevresinde bulunmuĢ, onun takdirlerini almıĢ bir Ģair olarak bulunduğu çevre içinde davranıĢı ve hitabe-tiyle ağabeylik yapmıĢtır. Akif Ġnan'ın Ģiirlerinin temel konusu aĢk'tır. YaĢadığı Ģehrin ve beslendiği kaynağın izini bulabileceğimiz Ģiirlerinde beĢeri aĢktan ilâhi aĢka doğru bir geçiĢ hemen sezilir. ġiirlerinin edebiyat tarihi-miz açısından önemi kuĢkusuz Divan Edebiyatına yaslanarak çağdaĢ bir söylemle Ģiirler yazmıĢ olmasındandır.
Çünkü Akif Ġnan'dan sonra Behçet Necatigil, Attila Ġlhan ve Turgut Uyar gibi usta Ģairlerimiz Divan Edebiyatın-dan faydalanarak Ģiir yazmıĢlardır. ġiirinden örnek:
ġEHĠR GAZELĠ
―Her eylem yeniden diriltir beni Nehirler düĢlerim göl kenarlarında Ey deprem gel yetiĢ bu Ģehirlerin Doğayı çarpıtan konumlarına Doğ ey güneĢ erit taĢtan adamı Ve kurut taĢları diken elleri Babamın gölgesi koruyor beni Oh ne güzel Ģehir bu eski Ģehir DönüĢtür ey kalbim bahçeli eve Anlamı ezen o makineleri KurtuluĢ haberi olsun dünyaya Ayırma üstümden bir an gölgeni.‖
AĞLAYAN ġEHĠR
―Ġhmalin vefasız alçak hükmüne Sabırla elini bağlayan Ģehir HaĢmetli devrinde gördüğü güne Bakıp ta anarak ağlayan Ģehir Yürekler parçalar sahipsiz halin Masal mı kalacak söyle ikbalin Görüp de utansın yüzü ihmalin Bin va‘de kanarak ağlayan Ģehir Affetsen kınanmaz artık Nemrud‘u ġimdiki çektiğin aĢtı hududu Ġnsanlık namının bizde mevcudu Yok imiĢ yanarak ağlayan Ģehir Kavrulan bağrına Fırat‘tır derman Asırlık ağrına Fırat‘tır derman Can çekiĢen çağrına Fırat‘tır derman Bizi dost sanarak ağlayan ĢehirÓ
Aydın HATĠPOĞLU (ġair-Yazar)
1940 yılında Urfa'da doğdu. Ortaöğrenimini HaydarpaĢa Lisesi'nde tamamladı. Yükseköğreni-mini yarıda bırakarak ortağı olduğu bir nakliyat Ģirketinin yönetiminde çalıĢtı. Ġlk Ģiirleri Yelken Dergisinde 1958 yılında yayınlandı. Daha sonra May, Ataç, Yansıma, Politika dergi ve gazetelerinde Ģiir ve Ģiir üzerine yazı ve eleĢtirileri yayınlandı. Ömür CandaĢ ve Ġsmail AfĢar Timuçin ile Yeni Gerçek Dergisi'ni 1967 yılında yayınladı. Gelecek Dergisi'nin yönetimine katıldı. ġiirlerini toplumcu gerçekçi bir anlayıĢla yazdı. Eserleri: Hz.Ġbrahim (oyun,1975), Çömce Gelin (1966), Gebe (1968), Hoyrat (1973), Beynim Yüreğim (1978), Ben Size Konuk Ge-lende (1979), KuĢçu (1983), Son Değil (1983), Köroğlu (1983)ġiirinden örnek:
VE
Haydi tut ellerimi sıcacık yürüyelim Bulanık bir sonbaharı saçlarına sindirerek Eski coĢkular yoldaĢı çınar gölgelerine BastırılmıĢ tutkuların deprem kuĢaklarına Hırslı çocukların yürüdüğü sokaklara Al kurumuĢ yapraklar gibi sakla bu hüznü Ölümle oynayan çocuklardık daha Alaca gömleklerimiz sızıyordu tenhalara iĢte yine pencereden atılmıĢ
Ġntihar süsü verilmiĢ bembeyaz bir yüz Bir kadının sevdasını bıçaklıyor güz Herkes dulbaĢına kalıyor
Çiçekler çürüyor
Çürüyor solgun dostluklar Bir nabız vuruĢu duyulsun tut
Ölü kentin aylak karıncaları saklasın suskusunu Devinsin sarhoĢ yosunlar durmadan
Edilgen kaygıların burgacını tırmanalım Tutunalım karanlık dallarına selvilerin Kimselerin duymadığı çığlıklarımız Utansın birbirine
Tut ellerimi sıcacık tut.