Akademik Başarıya İlişkin Sonuç ve Tartışma

Bu çalışmanın temel amaçlarından birisi, probleme dayalı öğrenme yönteminin 7. Sınıf öğrencilerin akademik başarıları üzerindeki etkisini incelemektir. Bu amaçla; Kuvvet ve Enerji Ünitesi Akademik Başarı Testi (KEABT), deneysel uygulama başlanmadan önce, hem deney hem de kontrol grubu öğrencilerine ön test olarak uygulanmıştır. Deneysel uygulamadan sonra ise aynı test her iki gruba sontest olarak tekrarlanmıştır. Ön test olarak uygulanan KEABT’den elde edilen bulgulara göre; deneysel işlem öncesinde, deney grubu ile kontrol grubu öğrencilerinin KEABT ön test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmemiştir (t(55) =-0,655 ve p>0,05). Deney grubu öğrencilerinin

KEABT ön test puan ortalamaları 9,33 iken; kontrol grubu öğrencilerinin KEABT ön test puan ortalamaları ise 10,00’dur. Elde edilen sonuç; deney ve kontrol grubu öğrencilerinin kuvvet ve enerji akademik başarı testi ön test puan ortalamaları açısından birbirine yakın olduğunu göstermektedir.

PDÖ yönteminin uygulandığı deney grubu öğrencilerine ait deneysel işlem öncesi ve sonrası KEABT ön test puanları ortalaması 9,33 iken ve son test puanları ortalamasının 20,60 olduğu belirlenmiştir. Deney grubu öğrencilerinin KEABT ön test ve son test puanlarının karşılaştırılmasına ilişkin bağımlı örneklem t-testi analiz sonucu doğrultusunda

son test puanları lehine anlamlı bir farklılık olduğu ortaya çıkmıştır (t(29)=-12,544 p<0.05).

Elde edilen bu sonuç doğrultusunda, Probleme Dayalı Öğrenme Yönteminin deney grubu öğrencilerinin ‘Kuvvet ve Enerji’ ünitesinde akademik başarılarını geliştirmede olumlu bir etkiye sahip olduğu görülmektedir.

Kontrol grubu öğrencilerinin uygulama öncesinde KEABT ön test puan ortalaması 10,00 iken, KEABT son test puan ortalaması 17,88’dir. Kontrol grubu öğrencilerinin KEABT ön test ve son test puanlarının karşılaştırılmasına ilişkin bağımlı örneklem t-testi analiz sonuçlarında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olduğu görülmektedir (t(26)= -

5,934 ve p<0,05). Bu sonuca göre; kontrol grubunda uygulanan mevcut öğretim yöntemi, öğrencilerin ‘Kuvvet ve Enerji’ ünitesindeki akademik başarılarını arttırmada etkilidir. Deney ve kontrol gruplarının son test puan ortalamaları birbiri ile kıyaslandığında deney grubu son test puan ortalamasının 20,60 ile kontrol grubu son test puan ortalaması olan 17,88’den daha yüksek olduğu göze çarpmaktadır (t(55)= 2,378 ve p<0,05) . Elde edilen bu

bulgu; kontrol grubunda uygulanan mevcut öğretim yönteminin öğrencilerin akademik başarılarında bir artış sağladığını göstermektedir. Bu durum, her iki yöntemin de öğrencilerin akademik başarılarını arttırdığı ve kullanılan yöntemlerin akademik başarı üzerinde benzer etkiler gösterdiği şeklinde yorumlanabilir. Fakat PDÖ yönteminin uygulandığı deney grubunda akademik başarı düzeyinde meydana gelen artışın, kontrol grubuna kıyasla daha fazla olduğuna işaret etmektedir. PDÖ yönteminin uygulandığı deney grubunda son test ile ön test puan ortalamaları arasındaki fark (Xfark=11,27), mevcut

öğretim yönteminin uygulandığı kontrol grubunda son test ile ön test puan ortalamaları arasındaki farka (Xfark=7,88) kıyasla daha fazla olmuştur. Elde edilen bu sonuca dayanarak;

fen bilimleri dersinde uygulanan PDÖ yönteminin etkili olduğunu ve deney grubu öğrencilerin akademik başarılarını arttırdığını söylemek mümkündür.

Bu farkın sebepleri arasında; deney grubundaki öğrencilerin günlük hayattan alınan problemlere dayanan senaryolarla karşı karşıya kalmaları ve ünite boyunca senaryolar ile çalışmaları, senaryolarda karşılaştıkları problemlere çözüm bulmak amacıyla gereken bilgilere kendilerinin ulaşmış olmaları, bilimsel araştırma basamaklarının yer aldığı senaryo çalışma yaprakları sayesinde Kuvvet ve Enerji ünitesi ile ilgili bilgileri kendi yaptıkları uygulamalar ile edinmiş olmaları gösterilebilir. Kısacası; öğrenciler, öğrenme sürecinin içine aktif olarak katılarak öğrenme sürecini yönetmişlerdir. Aynı zamanda süreç boyunca öz düzenleme becerilerini etkin bir biçimde kullanarak kendi öğrenme sorumluluklarını almışlarıdır. Özetle; kendi öğrenmelerini bizzat kendileri yapılandırmışlardır.

Literatürde, Probleme Dayalı Öğrenme (PDÖ) yönteminin uygulandığı gruplarda akademik başarı seviyesinde meydana gelen değişimleri inceleyen ve bu araştırmanın sonucunu destekleyen çalışmalara rastlanmıştır. Bu çalışmalardan bazıları şunlardır: Kuşdemir (2013), yaptığı çalışmasında probleme dayalı öğrenme yönteminin uygulandığı deney grubunun kimya dersi akademik başarısının kontrol grubuna kıyasla daha yüksek olduğu sonucuna ulaşmıştır. Chen ve Chen (2012), probleme dayalı öğrenme yönteminin uygulandığı bilgisayar dersinde 7. Sınıf öğrencilerinin akademik başarılarında artış gözlendiği sonucuna ulaşmışlardır. Kazemi ve Ghoraishi (2012), lisans öğrencilerine matematik dersinde uygulanan probleme dayalı öğrenme yönteminin öğrencilerin akademik başarılarına etkisini incelemiştir. Belirli aralıklarla üç farklı başarı testinin uygulandığı bu çalışmada, uygulanan ilk iki akademik başarı testinde anlamlı bir fark tespit edilmezken uygulanan üçüncü başarı testinde PDÖ’nün uygulandığı deney grubu lehine anlamlı bir fark tespit edilmiştir. Moralar (2012), Şahbaz ve Hamurcu (2012) PDÖ yönteminin uygulandığı fen ve teknoloji dersinde, uygulanan PDÖ yönteminin öğrencilerin akademik başarılarını arttırdığı sonucuna ulaşmıştır. Çelik, Önder ve Silay (2011), probleme dayalı öğrenme yönteminin lisans düzeyindeki öğrencilerin fizik ders başarısı üzerindeki etkisini araştırdığı çalışmasında, PDÖ yönteminin uygulandığı deney grubunun akademik başarısının kontrol grubuna kıyasla daha fazla olduğu sonucuna ulaşmıştır. Wirkala ve Kuhn (2011), sosyal bilgiler dersinde ortaokul öğrencilerine uyguladıkları probleme dayalı öğrenme yönteminin öğrencilerin akademik başarılarını arttırmada geleneksel yönteme kıyasla daha etkili olduğu sonucuna ulaşmışlardır. Folashade ve Akinbobola (2009), ortaokul öğrencilerinin fizik dersi başarısına probleme dayalı öğrenmenin etkisini araştırdıkları çalışmada, PDÖ’nün uygulandığı deney grubunda akademik başarının kontrol grubuna kıyasla daha fazla olduğu sonucuna ulaşmıştır. Wong ve Day (2009), ortaokul biyoloji dersinde uygulanan probleme dayalı öğrenmenin öğrencilerin akademik başarılarına etkisini inceledikleri çalışmalarında PDÖ’nün akademik başarıyı arttırmada etkili olduğu sonucuna ulaşmışlardır.

Bununla birlikte literatürde, yapılan bu çalışmanın sonucunu desteklemeyen çalışmalar da bulunmaktadır. Bunlardan birisi olan Dobbs (2008), kimya dersinde lise öğrencilerinin akademik başarılarına PDÖ’nün etkisini incelediği çalışması sonucunda PDÖ yönteminin uygulandığı deney grubu ile geleneksel öğretimin uygulandığı kontrol grubu arasında anlamlı bir farklılık olmadığı sonucuna ulaşmıştır. Koçakoğlu (2008), biyoloji dersinde lise öğrencilerine uygulanan PDÖ yönteminin akademik başarılarına etkisini incelediği çalışmasında, deney grubunda uygulanan PDÖ yönteminin öğrencilerin

akademik başarılarını arttırmadığı sonucuna ulaşmıştır. Serin (2009), probleme dayalı öğrenme yönteminin öğrencilerin fen başarısına etkisini belirlemek amacıyla yaptığı araştırmasında PDÖ yönteminin öğrencilerin akademik başarılarını arttırmadığı sonucuna ulaşmıştır. Benzer olarak, Korucu (2007), PDÖ ve işbirlikli öğrenmenin akademik başarıya, tutuma, hatırda tutma düzeyine etkisini araştırdığı çalışmasında PDÖ yönteminin öğrencilerin akademik başarılarını arttırmadığı sonucuna ulaşmıştır.