ĠĢ Yerinde Yalnızlık Ġle Ġlgili Yapılan AraĢtırmalar

Literatürde yalnızlık konusunda birçok araĢtırma bulunmasına rağmen iĢ yerinde yalnızlık konusunda sınırlı sayıda araĢtırma bulunmaktadır. Yapılan araĢtırmaların özellikle yurt dıĢında yapıldığı ve farklı meslek gruplarını kapsadığı görülmektedir.

Gumbert ve Body (1984) tarafından yürütülen araĢtırmada 249 küçük iĢletme sahibiyle görüĢme yapılmıĢ, küçük iĢletme sahiplerinin kendilerini sık sık yalnız hissettikleri belirlenmiĢtir. Bu araĢtırmada kendilerini en fazla yalnız hissedenlerin bir Ģirket ortamından küçük bir iĢletme ortamına geçenler olduğu belirtilmiĢtir.

Bell, Roloff, Van Camp ve Karol (1990), akademik baĢarı ve bazı değiĢkenlerin iĢ yerindeki yalnızlığa etkilerini araĢtırdıkları çalıĢmada, örgütsel bağlılıkla yalnızlık arasında negatif korelâsyon tespit etmiĢlerdir. AraĢtırma sonuçlarında örgütün daha üst kademelerinde çalıĢanların örgütün alt kademelerinde çalıĢanlara göre daha az yalnızlık yaĢadıkları belirtilmiĢtir. Cinsiyet ve medeni durum değiĢkenlerinin iĢ yerinde yaĢanan yalnızlığı etkilemediği, iĢ yerinde yaĢanan yalnızlıkta baskıcı çalıĢma ortamı ve uzun mesai sürelerinin daha etkili olduğu ortaya konmuĢtur.

Page ve Cole (1991) tarafından yetiĢkin nüfustaki yalnızlığın demografik özelliklere göre farklılaĢmasının araĢtırıldığı çalıĢmada, yöneticilerin ve profesyonel mesleği olanların diğer meslek gruplarından daha az yalnız yaĢama eğiliminde oldukları belirtilmiĢtir.

Reinking ve Bell (1991), kiĢinin kariyer durumunun ve iletiĢim yeteneğinin iĢ yerindeki yalnızlığa etkilerini araĢtırmıĢtır. AraĢtırma sonuçlarında örgütte daha alt

kademelerde bulunanların üst kademelerde çalıĢanlara göre iĢ yerinde daha fazla yalnızlık yaĢadıklarını belirtmiĢtir.

Chadsey-Rusch, DeStefano, O‟Reilly, Gonzalez ve Collet-Klingenberg (1992) tarafından yürütülen iĢteki yalnızlığa iliĢkin çalıĢma, atölyelerde istihdam edilen ve zihinsel geriliği olan 51 katılımcı arasında gerçekleĢtirilmiĢtir. ÇalıĢmadan çıkan genel sonuçlar, yalnızlık ve sosyal tatminsizliğin hafif ve orta zihinsel geriliği olan bireyler için kalıcı duygular olmadığını ortaya koymaktadır.

Steinburg, Sullivan ve Montoya (1999) tarafından yürütülen nitel bir çalıĢmada sağır kiĢiler için iĢ yerindeki yalnızlık ve sosyal izolasyon deneyimi araĢtırılmıĢtır. AraĢtırma sonuçlarında sağır iĢgörenlerin yalnızlıkla iĢ fonksiyonlarını yerine getirememeleri arasında yoğun bir bağ olmadığı belirtilmiĢtir.

Dussault, Deaudelin, Royer ve Loiselle (1999) tarafından yapılan araĢtırmada mesleki izolasyon ve mesleki stres iliĢkisi incelenmiĢtir. AraĢtırma sonuçlarında mesleki stres ile mesleki izolasyon arasında güçlü ve pozitif bağ tespit edilmiĢtir.

Cubitt ve Burt (2002), 293 okul müdürünün iĢ yerindeki yalnızlıklarını inceledikleri araĢtırmada, yalnızlığın ve eğitimcilerin mesleki tükenmiĢliğinin kiĢilik bozukluğu ve kiĢisel baĢarının azalmasına etki eden faktörler olduğunu belirtmiĢlerdir.

Howard (2002) tarafından yapılan nitel araĢtırmada yüksek okul müdürlerinin izolasyon algılamaları incelenmiĢtir. AraĢtırma sonuçlarına göre okul müdürlüğünün yalnızlaĢtırıcı etkisi olduğu belirtilmiĢtir.

Berman, West ve Ritcher (2002) tarafından yöneticilerin iĢ yerindeki arkadaĢlıkları algılamasıyla ilgili çalıĢmalarında ankete katılan 222 yöneticinin çoğunun iĢ yeri arkadaĢlıklarına yönelik olumlu tavır takındıkları tespit edilmiĢtir. AraĢtırma sonuçlarına göre yöneticiler, genellikle iĢ yeri arkadaĢlığının iĢ yeri

atmosferini iyileĢtirdiğini, iletiĢimi artırdığını, karĢılıklı destek sağladığını, çalıĢanlara iĢlerini yaptırmaya yardım ettiğini, ast-üst iliĢkilerini iyileĢtirdiğini, çalıĢanların verimliliğini artırdığını, iĢ yerinde daha az stresli ortamlar oluĢturduğunu ve çalıĢanların iĢe devamsızlığını azalttığını belirtmiĢlerdir.

ĠĢ yerinde yalnızlıkla ilgili son yıllarda yapılan en kapsamlı çalıĢma, Wright (2005)‟ın iĢ yerinde yalnızlık konulu çalıĢmasıdır. Wright, iĢ yerinde yalnızlık ve sosyal destek arasındaki iliĢkiyi incelediği çalıĢmasında farklı meslek gruplarından 362 çalıĢanın çalıĢanların istekliliği, iĢ yerindeki gerginlikler, danıĢman ve Ģeflerden iĢ temelli destek değiĢkenleri ile yalnızlık arasındaki bağı araĢtırmıĢtır. AraĢtırma sonuçlarına göre negatif duygusal ortam ve sosyal destek eksikliği iĢ yerinde yalnızlık yaĢantısını olumsuz etkilemektedir. ĠĢ yaĢantısındaki kiĢiler arasında sosyal destek düzeyinin yüksek olduğu durumlarda, çalıĢanların psikolojik ve sosyal iyi- olmalarının yüksek olduğu, bu duruma bağlı olarak iĢ yerinde yaĢanan yalnızlık düzeylerinin azaldığı belirtilmiĢtir.

Yılmaz ve Altınok (2009) tarafından yapılan çalıĢmada okul yöneticilerinin yalnızlık ve yaĢam doyum düzeyleri incelenmiĢtir. AraĢtırma sonuçlarına göre okul yöneticilerinin yalnızlık ile yaĢam doyum düzeyleri arasında negatif yönlü bir iliĢki bulunduğu belirtilmiĢtir.

ĠĢ yerinde yalnızlık konusunda yapılan en güncel çalıĢma ise Yılmaz (2011)‟ın öğretmenlerin iĢ yaĢamındaki yalnızlığının sahip oldukları insani değerler açısından incelendiği çalıĢmadır. 472 ilköğretim öğretmeninin katıldığı araĢtırmada öğretmenlerin insani değer tercihlerini ölçmek için Schwartz Değerler Listesi ve iĢ yerindeki yalnızlarını ölçmek için ĠĢ YaĢamında Yalnızlık Ölçeği kullanılmıĢtır. AraĢtırmanın sonuçlarında öğretmenlerin insani değer tercihleri ile iĢ yerindeki yalnızlığın duygusal yoksunluk ve sosyal arkadaĢlık boyutları arasında anlamlı negatif yönlü bir iliĢki tespit edilmiĢtir. Yine öğretmenlerin değer tercihleri, iĢ yerindeki yalnızlığın duygusal yoksunluk ve sosyal arkadaĢlık boyutlarındaki değiĢkenliği açıklamaktadır.

ĠĢ yerinde yalnızlığa değinen diğer çalıĢmalarda, bir ayakta tedavi kliniğinde çalıĢan terapistlerin iĢ tatmini ile yalnızlık arasında negatif korelâsyon tespit eden Melamed, Szor ve Bernstein (2001)‟ın çalıĢması yer almaktadır. Ukwuoma (1999) tarafından yapılan araĢtırma Nijer Katolik rahiplerinin iĢ hayatlarında yalnızlığın stres yapıcı önemli bir etki olduğunu bildirmiĢtir.