KULLANIMINA İLİŞKİN ÖZ YETERLİK İNANÇLARININ
KARŞILAŞTIRILMASI
Öğrencilerin genel öz yeterlik ölçeğinden aldıkları toplam puanlar ile, mikroskop kullanımına ilişkin öz yeterlik inançları ölçeğinin genelinden ve alt boyutlarından aldıkları toplam puanlar arasındaki ilişkileri incelemek amacı ile Pearson korelasyon analizi yapılmıştır. Analiz sonuçları Tablo 4.4.1’de verilmiştir.
Tablo 4.4.1 Genel Öz yeterlik Ölçeği Puanları ile Mikroskop Kullanımına Yönelik Öz yeterlik Ölçeğinin Toplam ve Alt Boyutları Puanlarının İlişkisi
Genel Öz yeterlik İnancı Mikroskop Kullanımı Toplam Öz yeterlik Akademik Bilgi Alt Boyutu Çaba ve Beceri Alt Boyutu Duyuşsal Alt Boyutu Genel Öz yeterlik İnancı - - - - - Mikroskop Kullanımı Toplam Öz yeterlik 0,126* - - - - Akademik Bilgi Alt Boyutu 0,107* 0,953* - - -
Çaba ve Beceri Alt
Boyutu 0,127* 0,963* 0,963* - -
Duyuşsal Alt
Boyutu 0,132* 0,902* 0,779* 0,852* -
Tablo 4.4.1’de elde edilen sonuçlara göre öğrencilerin genel öz yeterlik düzeyleri ile mikroskop kullanımına ilişkin öz yeterlik inançları arasında düşük düzeyde pozitif ve anlamlı bir ilişki vardır. (r=0,127 ; p=0,01). Mikroskop kullanımına ilişkin öz yeterlik inançları ölçeğinin “akademik bilgiye yönelik öz yeterlik inancı” , “çaba ve beceriye yönelik öz yeterlik inancı” ve “duyuşsal öz yeterlik inancı” alt boyutları ile genel öz yeterlik ölçeği arasında (r=0,107, r=0,127, r=0,132; p=0,01) düşük düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişki vardır. Öğrencilerin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançlarının artırılması, genel öz yeterlik düzeyinde de yükselme sağlayabilir. Ya da aynı şekilde genel öz yeterlik algı düzeyi gelişen bir öğrencinin, akademik öz yeterlik inancı ve mikroskop kullanımına bağlı öz yeterliği de artabilir.
Mikroskop kullanımına ilişkin öz yeterlik inançları ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik analizi yapılırken hesaplandığı gibi, Tablo 4.4.1’de de ölçeğin geneliyle alt boyutları arasında ve alt boyutların birbirleri arasında yüksek düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişki olduğu ortaya konmuştur.
BÖLÜM V
SONUÇ VE ÖNERİLER
Bu bölümde, araştırmada elde edilen bulgulara dayanarak ulaşılan sonuçlara ve buna ilişkin önerilere yer verilmiştir.
5.1. Sonuçlar
Bu araştırma, ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlik düzeyleri ve mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada ayrıca, öğrencilerin kişisel bilgileri, genel ve mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inanç düzeyleriyle karşılaştırılmıştır. Araştırmada var olan durum, olduğu gibi belirlenmek istendiğinden tarama modeli kullanılmıştır. Çalışma, Ankara ili Nallıhan ilçesi merkezinde bulunan beş farklı ortaöğretim kurumunun 9. ve 10. sınıf öğrencileri ile yapılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlar şunlardır:
Ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlikleri “orta” düzeydedir.
Ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlik algıları, cinsiyet, ailedeki birey sayısı, ailenin aylık ortalama geliri, kendine ait çalışma odasının bulunması ve öğrenim görmekte olduğu sınıf değişkenlerine göre farklılaşmamaktadır.
Ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlik algıları, anne ve babalarının hayatta olup- olmamasına göre farklılaşmamaktadır.
Ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlik algıları, anne ve babalarının eğitim durumuna göre anlamlı farklılıklar göstermemektedir.
Ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlik algıları, anne ve babalarının mesleklerine göre anlamlı farklılıklar göstermemektedir.
Ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlik algıları, okul türüne göre anlamlı farklılık göstermektedir. Anadolu Öğretmen Lisesi ve Anadolu Lisesinde öğrenim gören öğrencilerin genel öz yeterlik algıları, Meslek Lisesinde öğrenim gören öğrencilerin genel öz yeterlik inancından daha yüksek seviyededir.
Ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlik algıları, seçtikleri veya seçmeyi düşündükleri alana göre anlamlı farklılıklar göstermektedir. Fen bilimleri alanını seçen ve seçmek isteyen öğrencilerin genel öz yeterlik düzeyi, meslek alanını seçen ve seçmeyi düşünen öğrencilerinin genel öz yeterlik düzeyinden daha yüksektir.
Ortaöğretim öğrencilerinin genel öz yeterlik algıları, akademik başarı durumlarına göre anlamlı farklılıklar göstermektedir. Takdir ve teşekkür alan öğrencilerin genel öz yeterlik düzeyi, birden çok zayıfı olan öğrencilere göre daha yüksektir. Yine takdir alan öğrencilerin genel öz yeterlik düzeyi, tek zayıf notu bulunan ve hiç zayıfı olmayan öğrencilerden daha yüksek çıkmıştır.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları “düşük” seviyededir.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları cinsiyete göre anlamlı farklılık göstermektedir. Erkek öğrencilerin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları, kız öğrencilere göre daha yüksek seviyededir.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları anne- baba eğitim durumlarına ve öğrencilerin akademik başarısına göre anlamlı farklılıklar göstermemektedir.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları, sınıf düzeyine göre anlamlı farklılıklar göstermektedir. 9. sınıf öğrencilerinin
mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları, 10. sınıf öğrencilerine göre daha yüksektir.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları, okul türüne göre anlamlı farklılıklar göstermektedir. Meslek Lisesinde öğrenim gören öğrencilerin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları diğer okullara göre daha yüksek seviyededir. Meslek Lisesi öğrencileri ile diğer liselerdeki öğrencilerin öz yeterlik puanları arasında (Anadolu Lisesi hariç) anlamlı farklılık bulunmaktadır. Öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları en düşük seviyede olan okul türü ise Sağlık Meslek Lisesi’dir.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları, seçtikleri ve seçmeyi düşündükleri alanlara göre anlamlı farklılıklar göstermektedir. Fen bilimleri, Türkçe- Matematik ve Meslek alanını seçen öğrenciler ile yabancı dil alanını seçen öğrencilerin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inanç puanları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Fen bilimleri alanını seçen ve seçmeyi düşünen öğrencilerin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları diğer alanlara göre daha yüksek olup, yabancı dil alanını seçen öğrencilerin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları en düşük seviyededir.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları, okullarında biyoloji laboratuvarının bulunup-bulunmamasına göre anlamlı farklılık göstermektedir. Okullarında laboratuvar bulunmayan öğrencilerin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları daha yüksek bulunmuştur. Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları,
okullarındaki biyoloji laboratuvarının araç-gereç ve malzeme bakımından yeterli olup-olmamasına göre anlamlı farklılık göstermemektedir.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları, okullarında ışık mikroskobu bulunup- bulunmamasına göre anlamlı farklılık göstermektedir. Okullarında ışık mikroskobu bulunan öğrencilerin, mikroskop
kullanımına yönelik öz yeterlik inançları; okullarında ışık mikroskobu bulunmayan öğrencilere göre daha yüksek seviyededir.
Ortaöğretim öğrencilerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançları, kişi başına düşen mikroskop sayısına göre anlamlı farklılık göstermektedir. Kişi başına düşen mikroskop sayısının yeterli olduğunu söyleyen öğrencilerin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inancı daha yüksek bulunmuştur. Öğrencilerin genel öz yeterlik düzeyleri ile mikroskop kullanımına ilişkin öz
yeterlik inançları arasında düşük düzeyde pozitif ve anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür.
5.2. Öneriler
Öğrencilerin akademik, sosyal, duygusal ve genel öz yeterlik inançlarının artırılması için okul rehberlik hizmetleri, gerekli çalışmaları yapmalıdır.
Ortaöğretim okullarının biyoloji öğretmeni ihtiyacı ücretli öğretmenlerle geçici olarak değil; kadrolu öğretmenlerle kalıcı olarak karşılanmalıdır. Ayrıca öğretmenlerin haftalık ders yükü azaltılmalıdır.
Okulların fiziki yeterlikleri iyileştirilmeli, laboratuvarlar sınıfa dönüştürülmemeli, eksik malzeme, araç, gereç, eğitim teknolojileri, çağdaş eğitimin gerektirdiği şekilde temin edilmelidir. Okulların ışık mikroskobu ihtiyacı karşılanmalıdır.
Biyoloji derslerinin laboratuvarda işlenmesi, öğrencilerin laboratuvar malzemelerini kullanımına yönelik etkinlikler gerçekleştirmesi sağlanmalıdır. Laboratuvarın bulunmadığı okullarda materyaller sınıfta bulundurmalı, ya da
öğretmenler dersin konusuna göre materyalleri önceden hazırlayıp, derse giderken sınıfa götürmelidir.
Işık mikroskobu sınıf ortamında da kullanılabilecek bir araçtır. Her ne kadar sınıf ortamı her türlü preparatın hazırlanması için uygun olmasa da, mümkün olanlar seçilmeli; öğretmenler, öğrencilerini mikroskop kullanmaya teşvik etmelidir.
Biyoloji öğretmenlerinin mikroskop kullanımına yönelik öz yeterlik inançlarının yüksek düzeyde olması için üniversite eğitimi sırasında öğretmen adaylarına yalnızca teorik bilgi verilmemeli, mikroskop kullanımına yönelik pratikler, incelemeler yaptırılmalı, deneyim kazanmaları sağlanmalıdır.
Öğretmenlere hizmet içi eğitim faaliyetleri kapsamında kendi alanlarına yönelik öz yeterlik, tutum ve becerilerini artırmak için kurslar düzenlenmelidir.
Ortaöğretim biyoloji dersi müfredatı konularında sadeleştirmeye gidilmelidir. 2013-2014 Eğitim-Öğretim yılında uygulamaya konulacak yeni programa göre
hazırlanacak ders kitaplarında laboratuvar ve mikroskop çalışmalarına yönelik etkinliklere daha çok yer verilmesi gerekmektedir.
MEB tarafından biyoloji öğretmenleri için kılavuz niteliğinde, farklı deneyler, etkinlikler içeren kitaplar hazırlanmalı; öğretmen, öğrencilerinin düzeyine göre uygun olanları seçip, laboratuvarda ya da sınıfta uygulamaya rehberlik etmelidir.
KAYNAKÇA
Adey, P., Shayer, M. and Yates, C. (1995). Thinking Science (second edition) Surrey, U.K: Neson
Akaydın, G., Güler, M.H. ve Mülayim, H. (2000). Liselerimizin Biyoloji Laboratuvar Araç v e Gereçleri Bakımından Durumu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 19: 1-4
Alderman, M. K. (2004). Motivation for achievement. (Second Edition). Mahwah. NJ: Lawrence Erlbaum
Altunoğlu, B.D. ve Atav, E. (2005). Daha etkili bir biyoloji öğretimi için öğretmen beklentileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 19-28.
Aşkar, P. ve Umay, A. (2001). İlköğretim Matematik Öğretmenliği Öğrencilerinin Bilgisayarla İlgili Öz-Yeterlik Algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21: 1-8.
Atıcı, T. ve Bora, N. (2004). Orta Öğretim Kurumlarında Biyoloji Eğitiminde Kullanılan Öğretim Metotlarının Ders Öğretmenleri Açısından Değerlendirilmesi ve Öneriler. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Cilt VI / Sayı: 2 / 51-64
Atıcı, T. ve Solak, S.(2009). Kütahya İlindeki Liselerde Biyoloji I Laboratuvar Uygulamaları Yeterliliklerini Etkileyen Faktörler. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2009, 2/1, 100-117
Aypay, A. (2010). Genel Öz Yeterlik Ölçeği’nin (GÖYÖ) Türkçeye Uyarlama Çalışması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Ağustos 2010/ Cilt. 11, Sayı. 2, s. 113–131
Balay, R. (2004). Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 32(2) 61-82.
Balcı, A. (2006). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem, Teknik ve İlkeler (6. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Baldwin, J. A., Ebert-May, D. & Burns, D, J, (1999). The development of a college biology selfefticacy instrument for nonmajors, Science Educatian, 83,397-408. Bandura, A. (1977a). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall. Bandura, A. (1977b): Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change,
Psychological Review, 84, 191-215
Bandura, A. (1982). Self-Efficacy Mechanism in Human Agency. American Psychologist, 37 (2), 122-147
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall
Bandura, A. (1994). Self-efficacy, (ed.) Encyclopedia of Human Behavior, Vol:4, p.71– 81.
Bandura. A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W. H. Freeman Company.
Bandura, A. (1999). Social cognitive theory of personality. L.Pervin ve O. John (Eds.), Handbook of Personality (2. Baskı), s. 154 – 196.
Bayraktar, Ş., Erten S. ve Aydoğdu, C. (2006). Fen ve Teknoloji Öğretiminde Laboratuarın Önemi ve Deneyler, M. Bahar (Editör). Fen ve Teknoloji Öğretimi. Birinci Baskı. Ankara. Pegem A Yayıncılık, s 220-248
Bayrhuber, H. ve Kull, U. (1998). Linder Biologie, Hannover: Schroedel Verlag Behaviour. 4: 71-81. New York: Akademik Press.
Bıkmaz, F. H. (2004). Özyeterlilik İnançları. Y. Kuzgun ve D. Deryakulu. (Editörler), Eğitimde Bireysel Farklılıklar, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara s. 289-314.
Bilgin, M. (1996). Grup Rehberliğinin Sosyal Yetkinlik Beklentisi Üzerindeki Etkisine Yönelik Deneysel Bir Çalışma, Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Bong, M. (2004). Academic motivation in self efficacy, task value, achievement goal orientations, and attributional belief. Journal of Educational Research, 97(6), 287-297.
Bouffard-Bouchard, T., Parent, S. ve Parivee, S. (1991). Influence of self-efficacy on sef-regulation and performance among junior and senior high-school age students. International Journal of Behavioral Development, 14, 153-164
Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, İstatistik, Araştırma Deseni, SPSS Uygulamaları ve Yorum, Pegem Yayıncılık, Ankara
Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (8. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Chen, G., Gully, S.M. and Eden, D. (2004). General Self-Efficacy and Self- Esteem: toward Theoretical and Empirical Distinction Between Correlated Self- Evaluations. Journal of Organizational Behavior, 25 (3), 375-395.
Colleman, K. P. (2003). Perception of Parent- Child Attachment, Social Self- Efficacy, and Peer Relationships in Middle Childhood. Human Development and Family Studies, 12, 351-368.
Connolly, J.(1989). “Social Self- efficacy in Adolecence: Relations with self- concept, Social adjusment and Mental Health”. Canadian Jurnal of Behavior secience Review, 21(3).258-269
Çakal, S. S. (1994). İlkokullarda Fen Eğitimi Teknolojisi Uygulamalarına İlişkin Öğretmen Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Çetin, B. (Nisan, 2013). Biyolojiyle barışmazsak mutlu olmamız imkânsız!. Web:http://gundem.milliyet.com.tr/biyolojiyle-barismazsak-mutlu-olmamiz- imkansiz-/gundem/gundemyazardetay/17.04.2013/1694617/default.htm adresinden 2 Mayıs 2013 tarihinde alınmıştır.
Demirel, Ö. (2005). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme (8. Baskı), Ankara, Pegem A Yayıncılık Tic. Ltd. Şti.
Demirel, Ö. ve Kaya, Z. (2007). (Editörler).Eğitim Bilimine Giriş. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık
Demirel, Ö. ve Kaya, Z. (2009). (Editörler). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. Ankara. PegemA Yayıncılık
Desivilya, H.S. ve Eizen, D. (2005). Conflict Management in Work Teams: The Role of Social Self-Efficacy and Group Identification. The International Journal of Conflict Management, 16 (2), 183-208.
Dikmenli M., Türkmen L. ve Çardak O. (2002). Üniversite Öğrencilerinin Biyoloji Laboratuarların da Mikroskop Çalışmaları ile İlgili Alternatif Kavramları. V. Ulusal Fen Bilimleri Ve Matematik Eğitimi Kongresi 16-18 Eylül 2002 Odtü Kültür Ve Kongre Merkezi, Ankara. .
Doğan, B. ve Ay, T. (2010). Biyolojinin Toplum Bilim ve Teknoloji Açısından Önemi. F. Polat (Editör) Biyolojide Özel Konular. Birinci Baskı. Ankara. Pegem A Yayıncılık, s. 1-11
Dökme, İ., Doğan, A. ve Yılmaz, M. (2010). Fen Öğretimi Laboratuar Uygulamaları II. Palme Yayıncılık Ankara.
Duman, B. A. (2007). Lise Öğrencilerinin İngilizceye Yönelik Öz Yeterlik Algı Puanlarının Cinsiyete, Alanlara Ve Farklı Düzeylere Göre İngilizce Başarısını Yordama Gücü, Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Ekici, G. (2003). Öğrencilerin Biyoloji Laboratuar Derslerinde Öğretmenlerinden Bekledikleri Öğretim Yönetimi Davranışları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(68-75)
Ekici, G. (2005). Biyoloji Öz-Yeterlik Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirliği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29 (85-94)
Ekici, G. (2009a). Biyoloji Öğretmenlerinin Laboratuvar Kullanımı Öz-Yeterlik Algılarının İncelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt 10, Sayı 3, Aralık 2009 Sayfa 25-35
Ekici, G. (2009b). Biyoloji Öz-Yeterlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması. Kastamonu Eğitim Dergisi Ocak 2009 Cilt:17 No:1 sf: 111-124
Ekici, G. ve Hevedanlı, M. (2010). Lise Öğrencilerinin Biyoloji Öz-Yeterlik Düzeylerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Diyarbakır İli Örneği) T.C. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Nisan 2010 Cilt-2 S.1 Enochs, L. ve Riggs, I. (1990). Toward the development of an elementary teacher’s
science teaching efficacy belief instrument. Science Education, 74, 625–638. Erez, A. ve Judge, T. A. (2001). Relationship of Core Self-Evaluations to Goal Setting,
Motivation and Performance. Journal of Applied Psychology, 86 (6), 1270– 1279.
Ertürk, S. (1993). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi.
Eschenhagen, D. Kattmann, U. Ve Rodi, D.(1998). Fachdidaktik Biologie, Köln: Aulis Verlag, Deubner.
Fidan, N. (1996). Eğitim Psikolojisi, Okulda Öğrenme ve Öğretme, Ankara. Alkım Yayınevi
Gerçek, C., Yılmaz M., Köseoglu, P. ve Soran, H. (2006). Biyoloji Eğitimi Öğretmen Adaylarının Öğretiminde Öz-Yeterlik İnançları, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, yıl: 2006, cilt: 39, sayı: 1, 57-73
Gore, P. A. (2006). Academic Self-Efficacy as a predictor of college outcomes: two incremental validity studies. Journal of Career Assessment, 14 (1), 92–115. Gökmen, A. ve Ekici, G. (2012). Ortaöğretim Öğrencilerinin Biyoloji Öz-yeterlik Algı
Düzeyleri ile Öğrenme Stilleri İlişkisinin Değerlendirilmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi 32(3): 843-866
Gülev, D. (2008). Biyoloji Öğretmen Adaylarının Biyoloji Konularındaki Kavram Yanılgıları Biyoloji Öğretimine Yönelik Öz yeterlik İnançları ve Tutumları. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Güvenç, H. (2010). Ders Çalışma Öz yeterlik Algısı Ölçeği’nin Geliştirme Çalışması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. Haziran 2010. Cilt: VII, Sayı: I, 59-69
Harurluoğlu, Y. ve Kaya, E. (2009). Biyoloji Öğretmen Adaylarının Biyoloji Öğretimine Yönelik Öz-Yeterlik İnançları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 22(2): 481-496.
Henson, R. K. (2001). Relationships between Preservice Teachers’ Self-Efficacy, Task Analysis, and Classroom Management Beliefs. Paper presented at the Annual Meeting of the Southwest Educational Research Association, New Orleans, LA, February 1-3, 42 p.
İnanç, B. Yazgan ve Yerlikaya, E. E. (2012). Kişilik Kuramları. Pegem Akademi Yayıncılık 6. Baskı, Ankara, sf: 222-224
Kaptan, S. (1998). Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri. (11. Baskı). Ankara: Tek Işık Web Ofset Tesisleri.
Karasar, N. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemi. (21. Baskı)Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
Kete, R., Bor, G., Atabey, Z., Altınışık, D. (2012). Meslek Lisesi 9.Sınıf Biyoloji Laboratuvar Uygulamalarında Öğrenci Tutumları. Niğde Üniversitesi X.Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Haziran 2012, Niğde Web: http://kongre.nigde.edu.tr/xufbmek/dosyalar/tam_metin/pdf/2265-17_05_2012- 18_59_44.pdf adresinden 6 Mayıs 2013 tarihinde erişildi.
Kete R., ve Yıldırım A. (2002). V. Ulusal Fen Bilimleri Ve Matematik Eğitimi
Kongresi, Eylül 2002, ODTÜ, Ankara. Web:
http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/b_kitabi/PDF/Biyoloji/bildiri/t36d.pdf adresinden 7 Mayıs 2013 tarihinde erişildi.
Killermann, W. (1995). Biologieunterricht Heute, Ludwig Auer GmbH, Donauwörth. Korkmaz, Ö. (2011). Öğretmen Adaylarının Öğretim Materyallerinden Yararlanmaya
Dönük Öz yeterlik Algıları. Eğitim Teknolojileri Araştırmaları Dergisi, 2011, Cilt 2, Sayı 4
Köseoğlu, P. ve Soran, H. (2006). Biyoloji Öğretmenlerinin Araç-Gereç Kullanımına Yönelik Tutumları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 159- 165, 7s.
Kumar, R. ve Lal, R. (2006). “The role of self-efficacy and gender difference among the adolescents”. Journal of the Indian Academy of Applied Psychology, Vol. 32, No. 3, 249–254
Kurbanoglu, S. S. (2004). Öz-Yeterlik İnancı ve Bilgi Profesyonelleri İçin Önemi. Bilgi Dünyası. 5 (2): 137-152.
Locke , E. A. ve Latham, G.P. (1990). A Theory of Goal Settig and Task Performance. Englewood, NJ: Prentice-Hall.
Magaletta PR, Oliver JM (1999) The hope construct, will, and ways: their relations with self-efficacy, optimism, and general well-being. J Clin Psychol, 55: 539-551 Milli Eğitim Temel Kanunu (Kanun No: 1739), 24.6.1973 tarihli ve 14574 Sayılı Resmi
Muris, P. (2001). “A brief questionnaire for measuring self-efficacy in youths”. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 23, 145–149.
Numanoğlu, G. (1999). Bilgi Toplumu-Eğitim-Yeni Kimlikler-II: Bilgi Toplumu ve Eğitimde Yeni Kimlikler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 32, (1-2), 341-350.
Öncü, H. (2012). Akademik Öz-yeterlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) Cilt 13, Sayı 1, Nisan 2012, Sayfa 183-206
Özbek, A. Y. (2010). Ölçme araçlarında bulunması istenen nitelikler., S. Tekindal. (Editör). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. 2. Baskı. Ankara. Pegem A Yayıncılık.
Öztürk, M. (1994). Biyoloji Eğitiminin Çevre Eğitimi ile Özdeşleştirilmesi. I. Ulusal Fen Bilimleri Eğitim Sempozyumu. 9 Eylül Üniversitesi Yay. 129-133.
Pajares, F. ve Miller, M.D. (1997). Mathematics self-efficacy and mathematical problem solving: implications of using different forms. Journal of Experimental Education ,65 (3).
Pajares, F. (2002). Overview of social cognitive theory and of self-efficacy. Web: http://www.uky.edu/~eushe2/Pajares/eff.html adresinden 10 Nisan 2013 tarihinde erişildi.
Pajares, F. ve Schunk, D. H. (2003). “The Development of Academic Self-Efficacy”, Development of Achievement Motivation (Ed. A. Wigfield ve J. Eccles). San Diego:Academic Press.
Pehlivan, H. ve Köseoğlu, P. (2010). Ankara Fen Lisesi Öğrencilerinin Biyoloji Dersine Yönelik Tutumları ile Akademik Benlik Tasarımları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 225-235
Petrides, K. V. ve Furnham, A. (2000). On the dimensional structure of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 29(2), 313–320.
Petrides, K. V. ve Furnham, A. (2001). Trait emotional intelligence: Psychometric investigation with reference to established trait taxonomies. European Journal of Personality, 15(6), 425–448. doi: 10.1002/per.416
Petrides, K. V. ve Furnham, A. (2003). Trait emotional intelligence: Behavioral validation in two studies of emotion recognition and reactivity to mood induction. European Journal of Personality, 17(1), 39–57. doi: 10.1002/per.46 Petrides, K. V., Sangareasu, Y., Furnham, A. ve Fredrickson, N. (2006). Trait emotional
intelligence and children’s peer relations at school. Social Development, 15(3), 537–547.
Piko, B. F., Gibson, F. X., Luszcynska, A. & Teközel, M. (2002). Does Culture Matter? Cross-Cultural Comparison of smoking Patterns among Adolescents. The 16th Conference of the European Health Psychology Society-Proceeding.
Pintrich, P.R., & de Groot, E.A.M. (1990). Motivational and self-regulated learning components of classroom academic performance. Journal of Educational Psychology, 82, 33–40.
Scherbaum, C. A. Cohen-Charash, Y. and Kern, M.J., (2006). Measuring General Self- Efficacy: A Comparison of Three Measures Using Item Response Theory. Educational and Psychological Measurement, 66 (6), 1047-1063.
Scholz, U. and Schwarzer, R. (2005). The General Self-Efficacy Scale: Multicultural Validation Studies. The Journal of Psychology, 139 (5), 439-457.
Scholz, U. Gutierrez- Dona, B. Sud, S. ve Schwarzer, R. (2002). Is General Self- Efficacy a Universal Construct? European Journal of Psychological Assessment, 18 (3), 242-251.
Schunk, D.H. (1982). “Verbal self regulation as a facilitator of children’s acheivement and efficacy”. Human Learning. 1, 265-277.
Schunk, D.H. (1983). “Developing Children’s Self- Efficacy and Skills: The Roles of Social Comparative Information and Goal Setting” Contemporary Education Psychology, 8, 76-86.
Schunk, D.H. (1987). “Peer Models and Children’s Behavioral Change”,Review of Educational Research, 57, 149-174.
Schunk, D.H. (1989). “Self-efficacy and achievement behaviours”, Educational Psychology Review, 1, 173-208.
Schunk, D. H. (1990). Goal setting and self-efficacy during self-regulated learning Educational Psychologist, 25(1), 71-86.
Schunk, D. H. (1996). Self-Efficacy for Learning and Performance, Paper presented at the Annual Conferance ofthe American educational Research Association (Newyork, NY), April 8-12.
Schunk, D. H. (1998). Teaching Elementary Students to Self-Regulate Practice of Mathematical Skills with Modeling. In D.H Schunk & B. J. Zimmerman (Eds.), Self-Regulated Learning From Teaching to Self Reflective Practice. New York: The Guilford Press
Schwarzer, R. & Jerusalem, M. (1979). General Self-Efficacy Scale. In R. Schwarzer (Ed.), Selfefficacy: Thought control of action (pp. 195-213).
Schwarzer, R. & Jerusalem, M. (1995). Generalized self-efficacy scale. In J. Weinman, S. Wright, & M. Johnston (Eds.), Measures in health psychology: A user’s portfolio. Causal and control beliefs (pp. 35-37). Windsor, UK: NFER-Nelson
Sherer, M., Maddux, J.E., Mercandante, B., Prentice-Dunn, S., Jacobs, B. & Rogers, R. (1982). The self-efficacy scale: Construction and validation. Psychological Reports, 51, 663-671.
Snyder C R & Lopez S. (2002). Handbook of Positive Psychology, Oxford University Press US
Taşçı G., Yaman M. ve Soran H. (2010). Biyoloji Öğretmenlerinin Öğretimde Yeni Teknolojileri Kullanma Durumlarının İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.38: 267-278
Taşpınar, M. (2005). Kuramdan Uygulamaya Öğretim Yöntemleri. (2. baskı). Elazığ: Üniversite Kitabevi.
Tavşançıl, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Nobel Yayınevi.
Telef, B.B. ve Karaca, R. (2011). Ergenlerin Öz-Yeterliklerinin Ve Psikolojik Semptomlarının İncelenmesi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2011, Cilt: 8 Sayı: 16, s. 499-518
Telef, B. B. (2011). Öz-Yeterlikleri Farklı Ergenlerin Psikolojik Semptomlarının İncelenmesi, Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri