ÖĞRENME PSİKOLOJİSİ
ÖĞRENMEYİ ETKİLEYEN ETMENLER
ÖĞRENME YÖNTEMLERİYLE İLGİLİ FAKTÖRLER
1. Öğrenmeye ayrılan zaman 2. Öğrenilecek konunun yapısı 3. Geri bildirim
4. Öğrenme sonrası faaliyetler 5. Bireyin aktif katılımı
6. Programlı öğrenme 7. Yardım alma
ÖĞRENMEYE AYRILAN ZAMAN
Öğrenme Yöntemleri
Aralıklı öğrenm
e
Toplu öğrenm
e
Kısa Sistemli
Kalıcı
Uzun İhtiyaç Kalıcılığ
ı kısa
ÖĞRENİLECEK KONUNUN YAPISI
Uzun ve anlaşılması zor konuların parçalara bölünerek, kısa ve anlamlı
konuların ise bütün halinde öğrenilmesine dayalı bir yöntemdir.
Örneğin; Tarih dersine İlkçağ tarihi, Türk beylikleri tarihi, Osmanlı dönemi gibi
başlıklar halinde çalışmak.
GERİ BİLDİRİM
Bireye öğrenmede geldiği nokta
hakkında bilgi vermek, performansından haberdar etmektir.
Anında verilmelidir.
Pekiştirici olmalıdır.
Güdüleyici olmalıdır.
Düzeltici olmalıdır.
ÖĞRENME SONRASI FAALİYETLER
Öğrenilen bilgilerin kalıcılığı
Bir konuyu öğrendikten sonra ona
benzeyen bir başka konu yerine farklı konuların çalışılması.
Dinlenmek ve uyku.
BİREYİN AKTİF KATILIMI
Bireyin öğrenmeye katılım oranıdır.
Birey okuduklarını anlatabildiği,
özetleyebildiği veya sorulan soruları cevaplayabildiği ölçüde öğrenmiş
demektir.
BİREYİN AKTİF KATILIMI
Bireyin öğrenmeye katılım oranıdır.
Birey okuduklarını anlatabildiği,
özetleyebildiği veya sorulan soruları cevaplayabildiği ölçüde öğrenmiş
demektir.
PROGRAMLI ÖĞRENME
Öğrenilecek konuların bireylerin kendi hızlarıyla öğrenmelerini sağlayan bir
yaklaşımdır.
Bilgisayar programları kullanılarak,
öğrenen bireyin aktif olarak öğrenmeye katılmış olması sağlanır.
YARDIM ALMA
Bireyi yönlendiren, sorgulamasına yol açan, düşünceye sevk eden yardımlar öğrenmeyi olumlu etkiler.
Yardım;
öğrenmenin başında yapılmalı
öğrenen bireyi pasifleştirmemeli
bilgiler arasında bağlantı kurmalı
ÖĞRENME MALZEMESİYLE İLGİLİ FAKTÖRLER
1. Algısal ayırt edilebilirlik 2. Anlamsal çağrışım
3. Kavramsal gruplama 4. Telaffuz edilebilirlik 5. Konunun özellikleri
6. Konunun ilgi ve ihtiyaca uygun olması
7. Konunun beden ve zihin gelişimine uygun olması
ALGISAL AYIRT EDİLEBİLİRLİK
Algı, beyne gelen uyarıcıların beyin tarafından yorumlanmasıdır.
Algısal ayırt edilebilirlik ise, öğrenme malzemesinin çevrede bulunan diğer
uyarıcılardan kolaylıkla ayırt edilmesidir.
Örneğin; 250, 307, 987, Ece, 327, 500 gibi verilerde ‘Ece’ kolaylıkla ayırt edildiği için
kolay öğrenilir. Çünkü diğerlerinden farklıdır ve bu farklılık hemen dikkat çekmektedir.
ANLAMSAL ÇAĞRIŞIM
Çağrışım, bir uyarıcının ilgili başka bir uyarıcıyı hatırlatmasıdır.
Anlamsal çağrışım ise, bireyin öğrenilen
malzemeyi önceki öğrenmeleriyle, kendi öznel yaşantısıyla ilişkilendirmesidir.
Örneğin;
Yemek masası - yemek vb.
Tren düdüğü - ayrılık vb.
Süt: yoğurt, peynir vb.
İlaç: doktor, eczane vb.
KAVRAMSAL GRUPLAMA
Öğrenilen malzemenin ilgili kavramlarla ilişkilendirilerek şema halinde
gösterilmesidir.
Gruplama, analitik düşünme, bütüncül düşünme
Canlılar: bitkiler - hayvanlar – insanlar vb.
TELAFFUZ EDİLEBİLİRLİK
Öğrenilecek bir kavramın kolayca
söylenebilir olması ve kişilerin kelime dağarcıklarıyla örtüşmesi öğrenmeyi kolaylaştırır.
Komünikasyon - iletişim vb.
KONUNUN ÖZELLİKLERİ
Soyut, uzun ve anlamsız konular; somut, kısa ve anlamlı konulara göre öğrenilmesi daha zordur.
KONUNUN İLGİ VE İHTİYACA UYGUN OLMASI
Öğrenilecek malzeme bireyin ilgisini çekecek nitelikte ve bir ihtiyacını
karşılama durumunda ise öğrenme daha kolay olur.
Almanya’da yaşayacak biri için Almanca öğrenmek bir ihtiyaçtır ve dolayısıyla bu durum kişinin Almanca öğrenme isteğini arttırır.
ÖĞRENME ORTAMIYLA İLGİLİ FAKTÖRLER
Fiziki Ortam Sosyal
Ortam
Gürültü, ısı, ışık, koku, darlık, soğukluk vb..
Aile ortamı, arkadaş çevresi, ekonomik şartlar vb..
Kaynakça
Aydın, B., Can, G., Ersanlı, K., Kılıç, M., Külahoğlu, Ş., Öztürk, B.,Bilge,F., Küçükkaragöz, H., Kısaç, İ., Korkmaz, İ. ve Bilgin, M. 2002. Gelişim ve öğrenme Psikolojisi. Pegem Yayıncılık, Ankara.
Binbaşıoğlu, C. 1991. Öğrenme psikolojisi. Kadıoğlu Maatbaası, Ankara.
Onur, B. 1997. Gelişim psikolojisi. İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
Selçuk, Z. Gelişim ve öğrenme. Nobel Yayıncılık, Ankara.
Yörükoğlu, A. 1997. Çocuk ruh sağlığı. Özgür Yayınları, İstanbul.
