ÇEVRE FELSEFESİ VE ÇEVRE ETİĞİ
YAKLAŞIMLARI 3.Hafta
Prof.Dr.Kıvılcım ERTAN
ÇEVRE
İnsanları, canlıları ya da canlı-cansız tüm varlıkları (bitkiler, hayvanlar, kayalar, mikroplar) çevre
etiğinin temel konusu olarak ele almak, doğmamış olanları da kapsayacak biçimde tüm insanlığın
ödevleri arasındadır (Des Jardins, 2006: 47).
Geçmişte yaşamış olanlar, bugün yaşayanlar, gelecekte yaşayacaklar Dünya gezegeninin
durumundan ve gelecekteki durumundan sorumlu olmalıdır.
Çevre
İnsanmerkezli olmayan etik, hayvanlar ve
bitkiler gibi öteki doğal nesnelere de ahlaki bir statü tanır (Des Jardins, 2006: 47). Bu yaklaşım, etik kuralların sınırlarının genişletilmesi gereğini doğurur. Hayvanların etik olarak ele
alınmalarına ilişkin tartışmalar, birçok bitki ve hayvan türünün yok olma tehlikesiyle karşı karşıya bulunması da insan merkezli olmayan etik yaklaşımın sık rastlanan sorunlarındandır
Çevre
Bütüncül etik, bütünü oluşturan üyelerden çok üye topluluklarına ya da aralarındaki ilişkilere karşı bir sorumluluğumuz olduğunu kabul eder.
Örneğin, bütüncül bir çevre etiği, belli türdeki bir nüfusun tükenme tehlikesi bulunmadığında seçilmiş belli hayvanların avlanmasına izin
verebilir.
Kaynakça
Pieper, Annemarie (1999(1994)), Etiğe Giriş, (Çev. Veysel Atayman ve Gönül Sezer), Ayrıntı Yayınları, 1. Baskı, İstanbul.
Ünder, Hasan (1996), Çevre Felsefesi, Doruk Yayıncılık, Ankara.
