ÇEVRE FELSEFESİ VE ÇEVRE ETİĞİ
YAKLAŞIMLARI 4.Hafta
Prof.Dr.Kıvılcım ERTAN
ÇEVRE
Gelecek kuşaklara ilgi, yaşama saygı, tüm canlı varlıklara saygı ve hatta doğa sevgisi hep erdemli davranışların rol oynadığı konulardır.
Çevre
Yararcılık, eylemlerimizin sonuçlarını
değerlendiren ve bize toplam toplumsal yararları en çoğa çıkaracak biçimde
davranmamız gerektiğini bildiren bir etik yaklaşımdır. Bu yaklaşım,
değerlendirmelerini deontolojik etik
haklar ve ilkeler çerçevesinde yapar ve bize belli biçimlerde davranmamız
gerektiğini, başkalarına kötü
davranmaktan kaçınmamızı öğütler.
Çevre
Hukuk, zamana ve koşullara uyum sağlama esnekliğine sahip olmalıdır. Çevre hukuku, hukukun dinamik niteliğinin en önemli
örneklerinden birisidir. Çevre Hukuku, yeni bir hukuk dalıdır.
Mahkemeler, çevreyi korumaya yönelik
kararlarıyla, bağımsız bir Çevre Hukukunun gelişmesine önemli katkılarda bulundular ve bulunmayı sürdürüyorlar
Çevreyi korumada, insanın doğa ile olan ilişkilerinde, toplumsal davranışların önemi
yadsınamaz. Bu nedenle, genel olarak Etik ve özel olarak Çevre Etiğinin Çevre Hukuku ile olan ilişkisi, bilim çevrelerinin ilgisini giderek artan ölçülerde çekmektedir.
Çevre
Türkiye’de çevreyle ilgili mevzuat, Anayasa, Çevre Yasası, çevreyle ilgili diğer yasalar, yasa altı düzenlemeler olarak çevreyle ilgili Tüzük, Yönetmelik ve Yönergeler ile uluslararası
sözleşmelerden oluşur. Yargı kararları ise ayrı bir bölümde incelenmiştir. Türkiye’de çevre mevzuatını, çok ayrıntılı düzenlemeler olması nedeniyle, genel olarak ve temel ilkeler
açısından ele alacağız. Yasa altı düzenlemeler olarak Tüzük, Yönetmelik ve Yönergelerden ise yalnızca düzenledikleri konular açısından yeri geldiğinde söz edeceğiz.
Kaynakça
Ataöv, Türkkaya (2009), Kapitalizm ve Çevre, İleri Yayınları, 1. Baskı, İstanbul.
Cevizci, Ahmet (2013), Uygulamalı Etik, Say Yayınları, İstanbul.
Des Jardins, Joseph R. (2006), Çevre Etiği, İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
Keleş Ruşen ve Birol Ertan (2002), Çevre
Hukukuna Giriş, İmge Kitabevi Yayınları, Ankara
