POSTER: 82
Çocuklarda Antiepileptik ‹laçlar› QT Dispersiyonu Üzerine Etkisi
Evren Semizel*, Ebru Tayfun fientürk**, Özlem Özdemir**, Özlem Mehtap Bostan**, Mehmet Okan***, Ergün Çil**
Uluda¤ Üniversitesi T›p Fakültesi *Çocuk Sa¤l›¤› ve Hastal›klar› AD, **Çocuk Kardiyoloji BD, ***Çocuk Nöroloji BD, Bursa
Epilepsi patogenezinde iyon kanallar›n›n rolünün belirlenmesi ve uzun QT sendromu gibi ani kardiyak ölümle iliflkili bir durumda da iyon kanallar›n›n ro- lünün saptanmas› ilgiyi bu konuya çekmifltir. Bu çal›flmada, ilave baflka bir hastal›¤› olmayan, antiepileptik ilaçlarla tedavi edilen çocuklarda QT disper- siyon de¤ifliklikleri ve aritmiye yatk›nl›¤›n araflt›r›lmas›, amaçlanm›flt›r.
Çal›flmaya karbamazapin (n=25), fenitoin (n=13), valproat (n=29), ve fenobarbital (n=23) kullanmakta olan 90 epileptik hasta ve 30 sa¤l›kl› çocuk dahil edil- di. çal›flma gruplar›n›n antiepileptik tedavi öncesi ve 3 ayl›k dönem sonunda standart 12 derivasyonlu EKG’lerinde QT, JT ve RR aral›klar› ölçüldü. Düzel- tilmifl QT (QTd) ve JT(JTd) aral›klar›, Bazett formülü ile belirlendi. H›za göre düzeltilmifl QT (QTdd) ve JT dispersiyonlar› (JTdd) ölçüldü. P< 0.05 de¤eri an- laml› olarak kabul edildi.
Antiepileptik ilaç bafllanan çocuklar›n tedavi öncesi ortalama QTdd ve JTdd de¤erleri s›ras› ile 85.8±16.5 msn ve 79.8±15.6 msn iken, sa¤l›kl› kontrol gru- bunun 43.3±8.2 msn ve 40.8±5.6msn olarak bulundu (P=0.0001). Tedavi öncesi karbamazapin, fenitoin, valproat ve fenobarbital alan gruplar aras›nda QTdd ve JTdd parametreleri karfl›laflt›r›ld›¤›nda istatiksel aç›dan farkl›l›k saptanmad› (P de¤erleri s›ras› ile 0.33 ve 0.84).
Antiepileptik ilaçlarla tedavi esilen çocuklar›n QTd ve QTdd de¤erleri anlaml› olarak azal›rken (P de¤erleri s›ras› ile 0.0001 ve 0.01), sa¤l›kl› kontrol gru- bunda dispersiyon parametrelerinde anlaml› de¤ifliklik saptanmad› (P>0.05). antiepileptik tedavi sonras› gruplar aras›nda QTdd ve JTdd parametrelerin- de anlaml› de¤iflim olmad›.
Sonuç olarak; epileptik çocuklar›n, sa¤l›kl› çocuklara oranla daha yüksek QTd’na sahip olduklar›; karbamazapin, fenitoin, valproat ve fenobarbital gibi klasik antiepileptiklerle tedavinin QTd’nu artt›rmad›¤›, bilakis azalmaya neden olmas›na ra¤men yine de normal popülasyona göre QTd’nun yüksek oldu-
¤u saptanm›flt›r. Çal›flmam›zda aritmik olay, ani ölüm izlenmemesine ra¤men ileride yap›lacak daha genifl ölçekli çal›flmalarla, özellikle çok say›da anti- epileptik ilaç kullanan hastalarda dispersiyon parametrelerine bak›lmas› ve holter gibi tetkiklerle aritmi oluflum riskinin de¤erlendirilmesi antiepileptik kullanan hastalarda ani ölüm riski tafl›yan aritmilerin önceden belirlenmesinde yararl› olabilir.
POSTER: 83
Dilate Kardiyomiyopatili Hastalarda Carvedilol Tedavisinin
Sol Ventrikül Fonksiyonlar›na Etkisi
Evren Semizel*, Özlem Mehtap Bostan**, Hülya Köse*, Ergün Çil**
Uluda¤ Üniversitesi T›p Fakültesi *Çocuk Sa¤l›¤› ve Hastal›klar› AD, **Çocuk Kardiyoloji BD, Bursa
Bu çal›flman›n amac› standart tedavi uygulanmas›na ra¤men sol ventrikül fonksiyonlar›nda art›fl saptanmayan dilate kardiyomiyopatili olgularda carve- dilol tedavisinin sol ventrikül fonksiyonlar› üzerindeki etkilerini araflt›rmakt›r. Çal›flmaya çocuk kardiyoloji bölümü taraf›ndan izlenen ve en az 4 ay boyun- ca standart tedavi almas›na ra¤men sol ventrikül fonksiyonlar›nda düzelme olmayan (ejeksiyon fraksiyonu ≤ %40) 16 hasta al›nd›. Tüm olgular›n carve- dilol tedavisi bafllanmadan önce sol ventrikül fonksiyonlar› ayr›nt›l› olarak ekokardiyografi ile de¤erlendirildi. Bu ölçümler maksimum ilaç dozuna ulafl›- l›ncaya kadar 2 ay boyunca onbefl günde bir, sonras›nda ayda bir olacak flekilde yap›ld›. Hastalara carvedilol 0.1 mg/kg/gün dozunda baflland› ve 15 gün- de bir ekokardiyografik de¤erlendirme yap›larak ilaç dozu maksimum doz olarak belirlenen 0.4 mg/kg/gün dozuna artt›r›ld› ve en az 6 ay bu dozda devam edildi. Bu süre içerisinde standart medikal tedavilere devam edildi ve gerekli hallerde doz ayarlamalar› yap›ld›. Hastalar›n klinik olarak de¤erlendirmele- ri Ross ve Reithmann taraf›ndan tarif edilen standart konjestif kalp yetmezli¤i skorlama sistemi ile yap›ld›.
Hastalar›n 8’i k›z, 8’i erkekti. Yafl ortalamas› 60.8±35.7 ay (minimum 7 ay-maksimum 138 ay, ortanca 63 ay), ortalama tan› yafl› 27±30 ay (3-108, 14) olarak sap- tand›. ortalama izlem süresi 12±5.8 ay idi. Hastalara carvedilol tedavisi ortalama 0.13±0.06 mg/kg/gün dozunda baflland›, ortalama idame dozu ise 0.45±0.15 mg/kg/gün olarak bulundu. Carvedilol tedavisi bafllanmadan önce hastalar›n ortalama kalp h›z› 123.8±30.6/dk, tedaviden sonra ortalama 98.8±21.1/dk olarak saptand› (P<0.05). Carvedilol öncesi ortalama ejeksiyon fraksiyonu %35.2±6.8, tedavi sonras› %43.1±11.2, k›salma fraksiyonu ortalama %17.2±6.1 sonras›n- da %22.7±5.1 olarak de¤erlendirildi (P de¤erleri <0.05). Çal›flmaya al›nan hastalardan 2’si (%12.5) izlemde kaybedildi. ‹laca ba¤l› yan etki gözlenmedi. Alt› ay- l›k carvedilol tedavisi sonras› hastalar›n klinik skorlar› ortalama 2.94’ten, ortalama 2.50’ye gerileyerek, iyileflme gösterdi (P<0.05).
Sonuç olarak carvedilolün klasik tedaviye eklenmesi ile dilate kardiyomiyopatili hastalar›n semptomlar›n›n azald›¤›, sol ventrikül fonksiyonlar›nda iyilefl- me sa¤land›¤› görülmüfltür. Gerek eriflkinler gerekse çocuklarda yap›lan çal›flmalar›n ›fl›¤›nda, carvedilol, dilate kardiyomiyopatide klasik tedavinin bir parças› olabilir.
4. ULUDA⁄ PED‹ATR‹ KIfi KONGRES‹ POSTER ÖZETLER‹-2008
238
