SHB335 Afetlerde Psikososyal Destek Hizmetleri
Afetlerde Sosyal Hizmet 3
Doç. Dr. Melahat DEMİRBİLEK Ankara Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Fakültesi Sosyal Hizmet Bölümü
Afet Çalışanları
• Bir afet sonrasında, afetin etkilediği bölgelerde hizmet verecek olan sosyal hizmet uzmanlarının ve diğer profesyonellerin afetin ruhsal etkilerinden korunmaları ve mesleki çalışmalarını etkili bir biçimde sürdürebilmeleri son derece önemlidir. Bunun sağlanması için
psikolojik bilgilendirme yapılmalıdır (Tuncay, 2004, s.36).
• En genel tanımıyla psikolojik bilgilendirme, katılımcıların son
dönemlerde yaşadıkları stresli olayları tartışmak ve yaşadıkları bu deneyimleri çalışma sonrası yaşamlarına kaynaştırmak amacıyla bu kişileri cesaretlendiren bir ruh sağlığı müdahale tekniğidir.
• Başka bir tanıma göre psikolojik bilgilendirme; kişilerin travmatik bir durumu takip eden olayları, düşünceleri, izlenimleri ve tepkileri detaylı bir biçimde gözden geçirmeleri için düzenlenen bir grup toplantısıdır.
Psikolojik Bilgilendirmenin Aşamaları
• Katılımcıların afet sonrası yardım çabaları boyunca yaşadıkları felaket olayını ve duygularını ortaya çıkartma yönünde desteklemek.
• Genel olarak afet olayları hakkında duygu ve düşüncelerin ifade edilmesini kolaylaştırmak.
• Tipik stres tepkileri hakkında katılımcıları eğitmenin yanı sıra, etkili mücadele stratejilerinin kullanımı ve bu stratejileri kullanmak için cesaretlendirmek.
• Katılımcıları kendi ev ve çevrelerine geri göndermeye hazırlık yaparken, çalışmaları sırasındaki anlamlı, olumlu başarıları tartışmalarına imkan tanımak ve onları takdir etmek.
Toplum Odaklı Çalışmalar
• Afetlerde sosyal hizmet uygulamaları, bireyleri ve aileleri kapsayan müracaatçı sistemlerine ve resmi gruplar olarak nitelendirilen afet çalışanlarına yönelik hizmetlerin yanı sıra, kurumları, kuruluşları, politika ve programalarıyla bir bütün olarak (makro düzeyde)
toplumun ele alındığı toplum odaklı çalışmaları da içermektedir (Tuncay, 2004, s.37).
Afet Sonrası Toplumla Sosyal Hizmet Uygulamalarının Aşamaları
• Resmi kurumların ve birincil grupların sosyal yapılarını dikkate alarak katkı ve katılımlarını sağlamak.
• Toplumsal ilişkileri güçlendirmek, örgütler arası bağ kurmak.
• Yerel liderlerden yararlanmak.
• Toplumu bilgilendirmek.
• Kendine yardım hizmetleri geliştirmek ve gönüllüleri organize etmek.
• Politika ve program yapma konusunda toplumu eğitmek.
Kaynak
• Tuncay, Tarık (2004). Afetlerde Sosyal Hizmet. Ankara: Özbay Mat.
