TANPINAR
B
azı .geceler ne güzel sohbet lerim iz olurdu. O zaman T ünelde N arm anlı h an ın da otu ru rd u . Canı sıkılan, d e r di olan soluğu onda alırdı. O küçük b ek âr odasında, bazı günler T ürkçenin ve şiirin en güzel sofrası k u rulurdu. T anpı- n a r aran an adam dı. O nun b ir tek kâin atı vardı: Sajıat... H a yatında daim a dostları için y a şamıştı. D ostları için yapam ı- yacağı hiç b ir fedakârlık yok tu. Toplum un diğer k atların ı hiç b ir zam an göremedi. D ost luk sın ırların ın dışında başka tü rlü m ünasebetler ve b ağlan tıla r olacağını bilmezdi. K ız mışsa bu, dostları içindi. D üş m ansa dostları içindi; öyle sa nıyorum ki, kendisi için ve • kendisiyle ilgili b ir mesele y ü zünden kim seye kızmış değildi. T anpınar’ın bu tarafın ı bilm i- yenler bazan onu yad ırg ay ab i lirler. Hani, dostları için adam öldürebilir, dostları için suç iş leyebilirdi, dersem m übalâğa sanmayınız... Bunun dışında T anpm ar’m hiç b ir hayatı yok tu. Bunun dışında o.dalgalan- m ıyan b ir rüyanın adam ı idi.Cahit TANYOL 26 Ocak 1962 tarih li Cıım- huriyet’den
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
