Yük Taşıma Birimleri Ambalajlama Talimatları

CTU Yük Taşıma Birimi (Cargo Transport Unit) anlamına gelmektedir. Yük taşıma birimleri yük konteynerleri, değiştirme treyleri, semi treyler, kamyon, çekici ve benzeri birimlerdir. CTU Ambalajlama Talimatları, IMO (Uluslararası Denizcilik Örgütü), ILO (Uluslararası Çalışma Örgütü) ve UN ECE (Birleşmiş Devletler Avrupa Ekonomik Komisyonu) tarafından hazırlanmıştır. Talimatlar tüm araçlarda taşınan ambalajlara uygulanmalıdır. IMDG Kodunun 7.5. Bölümünde gemilerle yapılan tehlikeli yük taşımacılığında bunların uygulanması önerilmektedir. Böylece bir taşıma birimindeki tehlikeli yükün ambalajlanmasından sorumlu olan bir kişi, şayet taşıma birimini, bir gemi ile taşıyacaksa, talimatların koşullarına uymalıdır (Kraft, 2007: 29).

50 2.10.1.5. Uluslararası Deniz Yoluyla Tehlikeli Maddelerin Taşınması Sözleşmesi (IMDG)

IMDG - Kodu (International Maritime Dangerous Goods Code - Uluslararası Deniz Yoluyla Tehlikeli Maddelerin Taşınması Sözleşmesi) 1960 yılında yapılan Uluslararası Deniz Emniyeti Konferansı'nın tehlikeli yüklerin gemilerle taşınmasına ilişkin tek tip yönetmeliğin gerekliliğini tanımasından sonra IMO tarafından geliştirilmiştir. Bunun üzerine IMO'nun Deniz Emniyeti Komitesinin bir çalışma grubu tarafından IMDG Kodu oluşturulmuştur. IMO'nun dördüncü toplantısında, 1965 yılında kabul edilmiştir. 1965 Kasım ayında, bu çalışma süreci (International Maritime Dangerous Goods Code) IMDG olarak bilinen Uluslararası Denizde Tehlikeli Yüklerin Taşınması Kodunun tamamlanmasıyla sonuçlanmış ve 1965 yılında yapılan dördüncü IMO kongresinde benimsenmiştir. Öncelikli olarak denizciler için hazırlanmış olan IMDG Kod daha sonra üreticiden müşteriye uzanan taşıma sürecinde ve elleçleme, saklanması gibi konularda pek çok endüstriyi etkilemiştir. Kimyasal ve ambalaj üreticileri, ambalajlar, taşıyan, taşıtan, taşıyıcılar ve terminal operatörleri, kodun özellikle ürünlerin sınıflandırılması, etiketlenmesi ve plakalanması, dokümantasyonu ve deniz kirleticileri konuları açısından bilgilendirilmiştir. Karayolu, tren yolu, liman ve iç su taşıyıcıları gibi besleme servisleri de bu rehber sayesinde bilgilendirilmiştir. Liman otoriteleri, terminal ve depolama firmaları da IMDG kodun gereklerine uygun şekilde yükleme, boşaltma ve saklama alanları ile yüklerin ayrıştırılması ve ayrı alanlarda saklanması konularında rehbere başvurmuşlardır. Bununla birlikte IMDG Kod sadece SOLAS Konvansiyonunun kapsadığı gemilerde zorunlu olarak uygulanmış ancak IMO bütün gemilerde aynı gerekliliklerin sağlanması konusunu oldukça faydalı değerlendirmektedir.

IMDG Koda yapılan ilavelerin başlıca iki kaynağı bulunmaktadır; IMO'ya üye ülkelerin doğrudan sundukları önerileri ve Birleşmiş Milletler Tehlikeli Yük Taşınmacılığına Öneriler komisyonun bütün taşıma şekilleri temel ihtiyaçlarının karşılanması için hazırladığı değişiklikler. Birleşmiş Milletler Önerileri, Uzmanlar Komitesi tarafından iki yıllık bir süreçte hazırlanmakta ve iki yılın sonunda değişik taşıma şekillerinin düzenlemeleri için sorumlu otoritelerce düzenlenmektedir. Bu yolla taşımacılığın bütün türlerinde uygulanabilecek gerekliliklerin belirlenmesi sağlanmakta ve uygulanmakta, bu şekilde taşıma şekillerindeki ara birimlerin farklılıklarının karşı karşıya gelmesi engellenmektedir.

51 IMDG Kod teknik ilerlemelere ve insan ve çevre korumasına ve emniyetine yönelik artan taleplere uygun olması için ilk basımından sonra pek çok kez değiştirilmiştir. Değişiklikler "Amendments" olarak adlandırılmıştır. IMDG Kodunun 2004 basımı 32. Amendment (Amdt.) (değişikliği) içerir. 32.Amdt ile uygulanan değişiklikler 01.01.2006 tarihinde yürürlüğe konulmuştur. 33.Amdt. 01.01.2007 tarihinden sonra uygulanabilir ve 01.01.2008 tarihinde yürürlüğe girmiştir (Kraft, 2007: 3). IMDG Kodunun 2012 basımı 36. Amendment (Amdt.) (değişikliği) içerir. 36. Amdt ile uygulanan değişiklikler 01.01.2012 tarihinde yürürlüğe konulmuştur.

IMDG Kod ayrıca Birleşmiş Milletlerin (BM) "Tehlikeli Yüklerin Taşınmasına İlişkin Tavsiyeleri’ne (Model Yönetmelikler) dayanmaktadır. Böylece, tehlikeli yüklerin ambalajlanması, işaretlenmesi ve belgelendirilmesine ilişkin kuralların ve tehlikeli yük ambalajının dizaynı, yapısı ve kontrolü hususundaki kuralların diğer taşıma modlarına ilişkin kurallarla uyumlu olması sağlanmıştır. BM Model yönetmeliklerinin iki yıllık değişiklikleri IMDG Kodunun söz konusu ekine sebebiyet vermektedir. Bu değişiklikler çerçevesinde, IMO üye ülkelerinin talep ettiği ve deniz taşımacılığına ilişkin diğer IMDG Kod değişiklikleri, IMO'nun Tehlikeli Yükler, Katı Yükler ve Konteynerlere ilişkin Alt Komitesi'nde (DSC) görüşülür ve gerektiğinde göz önüne alınır.

Taşınan tehlikeli yükler IMDG Kod Bölüm 3.2'deki tehlikeli yük listesinde gösterilmiştir. Bu maddelerin tanınması için diğer taşıma araçları ile yapılacak taşımacılıkta da kullanılabilecek UN numarası tahsis edilmiştir. Tehlikeli yük listesinde ayrıca IMDG kod ambalajlama, etiketleme ve markalama bilgileri gibi uygulanması gerekli emniyet önlemleri de verilmiştir. Bu sayede sadece isimleriyle gösterilen tehlikeli yükler değil, aynı zamanda isimleri listede olmayan ama tehlikeli yük özelliği taşıyan diğer yükler de taşınabilecektir. Ayrıca, karışımlarından dolayı saf haldeki yüklerle aynı özelliği taşımayan ancak ismen kaydedilmiş yükler içeren karışımlarda taşınmakta olduğunda bu gibi ismen belirtilmeyen yükler için IMDG kodları özelliklerine göre ayrılması gereken toplu kayıtları da göstermektedir. Toplu kayıtların da kesin tanımlanmaları için BM numaraları vardır. Aynı zamanda IMDG kodu her toplu kayıt için taşımaya ilişkin uygulanabilir emniyet önlemlerini öngörmektedir.

IMDG Kod iki cilt halindedir ve bu ciltlere ilişkin bilgiler aşağıdaki gibidir (IMO, 2012: 5);

52 Cilt-I: Bu cilt altı bölümden oluşur. Birinci bölümde; genel hükümler, tanımlar ve eğitim konuları, ikinci bölümde; sınıflandırma, dördüncü bölümde; paketleme ve tanklarla ilgili hükümler, beşinci bölümde; sevkiyat prosedürleri, altıncı bölümde; basınçlı kaplar, aerosol dağıtıcılar,gaz içeren kaplar, sıvılaştırılmış yanıcı gaz içeren yakıt hücresi kartuşlarının yapım ve test hükümleri, yedinci bölümde ise taşımacılık operasyonlarına yönelik gereksinimlerden bahsedilmiştir.

Cilt-II: Üç bölümde oluşmuştur. Üçüncü bölümde; tehlikeli maddeler listesi ve sınırlı miktarlara uygulanan özel hükümlerden bahsedilmektedir.Ek-A bölümü N.O.S gönderme adları listesini, Ek-B ise terimler sözlüğünü içerir.