Uygulama Süreci

3.3.2.1. Deneysel İşlem Öncesi Süreç

1. Araştırma sürecinin deneysel çalışma kısmına başlamadan önce literatür taraması yapılarak kavramsal çerçeve oluşturulmuştur.

2. Araştırmanın deneysel niteliği ve uygulama yapılacak okulun bir devlet okulu olmasından dolayı araştırma sürecinin başında gerekli yazışmalar yapılarak Milli Eğitim Bakanlığından izinler alınmıştır (Ek-2).

3. Diğer taraftan araştırmada kullanılacak başarı testi uzman görüşlerine de başvurularak araştırmacı tarafından 33 çoktan seçmeli soru olarak hazır hale getirilmiştir.

4. Başarı testinin pilot uygulaması 180 öğrenci üzerinde gerçekleştirilmiştir. Analizler sonucunda 33 soru 20 soruya indirilerek başarı testine son hali verilmiştir.

5. Uygulama başlamadan önce araştırmanın yapılacağı okulun yöneticisi ve Sosyal Bilgiler öğretmeni ile çalışma hakkında bilgilendirici görüşmeler yapılmıştır.

6. Deney ve kontrol gruplarının denkliği, ön testler öncesinde sözlü olarak araştırılmış ayrıca ön test sonrası elde edilen sonuçlarda denkliği doğrulamıştır.

7. Belirlenen bu şubeler arasından bir şube deney 7/E ve bir şube ise kontrol grubu 7/C olmak üzere rastgele atanmıştır.

8. Sanal müze gezileri ile öğretim yapılacak deney grubu öğrencileri için Türk Tarihinde Yolculuk ünitesinin ilgili dört kazanımı kapsamında ders planları hazırlanmıştır (Ek-3).

9. Araştırma boyunca deney ve kontrol gruplarının derslerine araştırmacı girmiştir.

3.3.2.2. Deneysel İşlem Süreci

1. Ders etkinliklerinin uygulanmasına 2011 yılının Aralık ayında başlanmıştır. Araştırmanın uygulama aşaması; ön testlerin yapılması, deneysel işlemlerin yapılması (9 hafta), son testlerin yapılması dâhilinde toplam 10 hafta sürmüştür. Öğretim etkinlikleri Türk Tarihinde Yolculuk ünitesinde yer alan dört kazanımla ilgili konular üzerinde gerçekleşmiştir. (Kazanımlar bu bölümün başarı testi kısmında açıklanmıştır).

2. Öğrencilere, yapılan dersler ve etkinliklerin notla değerlendirilmeyeceği, not almak için stres yaşamamaları gerektiği vurgulanmıştır. Bu sayede öğrencilerin not korkusu ve stresi yaşamadan öğretim etkinliklerine başlamaları sağlanmaya çalışılmıştır.

3. Deney grubu öğrencilerinin dersleri, sanal müze gezilerinin kullanımına dayalı olarak uygulayıcı tarafından önceden incelenen müzeler yoluyla planlanan öğretim etkinlikleri ile gerçekleştirilmiştir.

4. Kontrol grubundaki öğrenciler ile Türk Tarihinde Yolculuk ünitesinin dört kazanımı, deney grubu öğrencileriyle aynı zamanda işlenmeye başlanmış ve sürekli derslerde uygulanan, öğretmenin daima etkin olduğu düz anlatım ve soru cevap tekniklerinin kullanıldığı ve sanal müze gezilerine yer verilmeyen geleneksel olarak nitelendirilen öğretim yöntemiyle dersler işlenmiştir.

3.3.2.3. Deneysel İşlem Sonrası Süreç

1. Elde edilen verilerin (ön test-son test) SPSS15.0 paket programı ile istatistiksel analizleri yapılmıştır.

2. Yapılan istatistiksel analizler yorumlanmış ve araştırmadan elde edilen sonuçlar tablolaştırılarak raporlaştırılmıştır.

3.4. Verilerin Analizi

Öğrencilerin ön test ve son testten aldıkları puanlar SSPS15.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmanın alt problemlerini test etmek için bağımsız (ilişkisiz) örneklemler için t- testi (Independent Samples t-Test) ve bağımlı (ilişkili) örneklemler için t-testi (Paired Samples t-Test) uygulanmıştır.

Grupların testlerden aldıkları puanların kendi içlerinde kıyaslanması sırasında “ilişkili gruplar t-testi” kullanılmıştır. Grupların testlerden aldıkları puanların birbirleriyle kıyaslanması sırasında “bağımsız gruplar t-testi” kullanılmıştır. Ortaya çıkan bulgular uzman görüşleri de dikkate alınarak değerlendirilip tablolaştırılmıştır.

IV. BÖLÜM

BULGULAR VE YORUM

Bu bölümde; deneysel işlem öncesi grupların denkliği ile ilgili yapılan işlem ve sanal müze gezilerinin öğrencilerin başarılarına olan etkisini incelemek için deney ve kontrol gruplarından elde edilen veriler istatistiksel tekniklerle analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda elde edilen bulgular tablolar halinde açıklanmaya çalışılmış ve bu bulgulara ait yorumlar yapılmıştır.

4.1. Deneysel İşlem Öncesi Grupların Denkliği

Araştırma deney ve kontrol grubu olmak üzere iki gruba dayalı bir biçimde yürütülmüştür. Grupların denkliğini ortaya koymak için öğrencilerin; başarı testine verdikleri cevaplarda dikkate alınmıştır. Grupların ön test puanlarına göre denkliğinin kontrol edilmesi amacıyla bağımsız gruplar için t testi analizi kullanılmıştır.

4.1.1. Grupların Başarı Testi Ön Test Puanları Açısından Karşılaştırılması Deney ve kontrol grubunda bulunan öğrencilerin başarı testi ön test puanları açısından karşılaştırılması Tablo 4.1.1.1. de verilmiştir.

Tablo 4.1.1.1: Deney ve Kontrol Gruplarında Bulunan Öğrencilerin Başarı Testi Ön Test Puanlarına İlişkin Bağımsız Gruplar İçin t-Testi Sonuçları

Grup N X S t Sd p

Deney 27 51,85 16,93

Kontrol 26 51,53 15,54

p<0,05

Tablo 4.1.1.1 incelendiğinde deney grubu öğrencilerinin öğretim öncesi ön test puan ortalamasının X =51,85; kontrol grubu öğrencilerinin öğretim öncesi ön test puan ortalamasının X =51,53 olduğu görülmektedir. Deney ve kontrol grubu öğrencilerinin ön test puanları arasındaki bu fark [ t: ,070; p>0,05] anlamlı değildir.

Bu bulgu doğrultusunda deney ve kontrol gruplarında bulunan öğrencilerin başarı testi ön test puanları arasında anlamlı düzeyde farklılık olmadığı görülmektedir.

Bir başka deyişle; deney ve kontrol grubundaki öğrencilerin, Sosyal Bilgiler dersindeki başarıları bakımından deney öncesi durumları arasında anlamlı bir fark yoktur. Böylece deney ve kontrol gruplarının başlangıçta bilgi düzeyleri açısından denk olma şartının sağlandığı söylenebilir.

4.2. Araştırmanın Alt Problemlerine Ait Bulgu ve Yorumlar

4.2.1. Birinci Alt Probleme Ait Bulgu ve Yorumlar

İlköğretim 7. sınıf Sosyal Bilgiler dersi “Türk Tarihinde Yolculuk” ünitesindeki konuların öğretiminde sanal müze gezisi olmadan ders yapılan kontrol grubunun ön test ve son test başarı puanları arasında anlamlı bir fark var mıdır?

Bu alt probleme cevap bulabilmek için; kontrol grubunun ön test ve son test puan ortalamaları arasında anlamlı bir fark olup olmadığına bağımlı gruplar için t-testi (Paired Samples t-Test) ile bakılmıştır.

Bağımlı gruplar için t-testi (Paired Samples t-Test); Aynı grup üzerinden aynı ölçme aracıyla iki defa ölçüm alındığında ve bu ölçümlere ilişkin ortalamalar arasında anlamlı bir fark olup olmadığını test eden analizdir (Turgut, 2009:206)

Kontrol grubu öğrencilerinin ön test ve son test başarı puanları açısından karşılaştırılması Tablo 4.2.1.1. de verilmiştir.

Tablo 4.2.1.1: Kontrol Grubu Öğrencilerinin Başarı Testi Ön Test İle Son Test Puanlarına İlişkin Bağımlı Gruplar İçin t-Testi Sonuçları

Grup N X S t Sd p

Ön Test 26 51,53 15,54 -4,620 25 Son Test 26 65,19 16,93

p<0,05

Tablo 4.2.1.1 incelendiğinde kontrol grubu öğrencilerinin öğretim öncesi ön test puan ortalamasının X =51,53 öğretim sonrası son test puan ortalamasının X =65,19 olduğu görülmektedir. Kontrol grubu öğrencilerin ön test-son test puanları arasındaki bu fark [ t = -4,620; p<0,05] anlamlıdır.

Bu bulgulara göre sanal müze gezisi olmadan yapılan öğretimin kontrol grubu öğrencilerinin Türk Tarihinde Yolculuk ünitesi başarılarını arttırdığı söylenebilir. Ancak bu bulgu sanal müze gezisi kullanılarak öğretim yapılan deney grubundaki öğrencilerin başarı puanları ile karşılaştırıldığında deney grubu lehine anlamlı bir farkın olduğu görülmektedir.

4.2.2. İkinci Alt Probleme Ait Bulgu ve Yorumlar

İlköğretim 7. sınıf Sosyal Bilgiler dersi “Türk Tarihinde Yolculuk” ünitesinin öğretiminde sanal müze gezileri kullanımına göre hazırlanan öğretim etkinliklerinin uygulandığı deney grubunun ön test ve son test puanları arasında anlamlı bir fark var mıdır?

Bu alt probleme cevap bulabilmek için; deney grubunun ön test ve son test puan ortalamaları arasında anlamlı bir fark olup olmadığına bağımlı gruplar için t-testi (Paired Samples t-Test) ile bakılmıştır.

Deney grubu öğrencilerinin ön test ve son test başarı puanları açısından karşılaştırılması Tablo 4.2.2.1. de verilmiştir.

Tablo 4.2.2.1: Deney Grubu Öğrencilerinin Başarı Testi Ön Test İle Son Test Puanlarına İlişkin Bağımlı Gruplar İçin t-Testi Sonuçları

Grup N X S t Sd p

Ön Test 27 51,85 16,93

Son Test 27 89,07 8,32

p<0,05

Tablo 4.2.2.1 incelendiğinde deney grubu öğrencilerinin öğretim öncesi ön test puan ortalamasının X =51,85 öğretim sonrası son test puan ortalamasının X =89,07 olduğu görülmektedir. Deney grubu öğrencilerinin ön test-son test puanları arasındaki bu fark [ t = -13,400; p<0,05] anlamlıdır.

Standart sapma değerleri incelendiğinde ise ön-test puanlarının S = 16,93 son- test puanlarının S = 8,32 olduğu görülmektedir. Bu dağılıma göre; son-test puanlarının ön-test puanlarına göre daha homojen olduğu söylenebilir.

Bu bulgulara göre sanal müze gezileri kullanılarak gerçekleştirilen öğretimin deney grubu öğrencilerinin Türk Tarihinde Yolculuk ünitesi başarılarını anlamlı düzeyde arttırdığı söylenebilir.

4.2.3. Üçüncü Alt Probleme Ait Bulgu ve Yorumlar

İlköğretim 7. sınıf Sosyal Bilgiler dersi “Türk Tarihinde Yolculuk” ünitesindeki konuların öğretiminde sanal müze gezileri kullanımına göre düzenlenen öğretim etkinliklerinin uygulandığı deney grubuyla, sanal müze gezisi olmadan ders yapılan kontrol grubunun son test başarı puanları arasında anlamlı bir fark var mıdır?

Bu alt probleme cevap bulabilmek için; deney ve kontrol gruplarının ön test ve son test puan ortalamaları arasında anlamlı bir fark olup olmadığına bağımsız gruplar için t-testi (Independent Samples t-Test) ile bakılmıştır.

Bağımsız gruplar için t-testi (Independent Samples t-Test); Farklı iki grup üzerinden aynı ölçme aracıyla ölçüm alındığında ve grup ortalamaları arasında anlamlı bir fark olup olmadığı karşılaştırılmak istendiğinde kullanılabilecek analizdir (Turgut, 2009:210).

Tablo 4.2.3.1: Deney ve Kontrol Gruplarında Bulunan Öğrencilerin Başarı Testi Son Test Puanlarına İlişkin Bağımsız Gruplar İçin t-Testi Sonuçları

Grup N X S t Sd p

Deney 27 89,07 8,32

Kontrol 26 65,19 16,93

p<0,05

Tablo 4.2.3.1 incelendiğinde deney grubu öğrencilerinin son test puan ortalamasının X =89,07 kontrol grubu öğrencilerinin son test puan ortalamasının X =65,19 olduğu görülmektedir. Deney ve kontrol grubu öğrencilerinin son test puanları arasındaki bu fark [ t = 6,552; p<0,05] anlamlıdır.

Standart sapma değerleri incelendiğinde ise; sanal müze gezileri kullanılarak öğretim yapılan deney grubunun puanlarının S= 8,32 sanal müze gezisi olmadan öğretim yapılan kontrol grubunun puanlarının S=16,93 olduğu görülmektedir. Bu dağılıma göre; deney grubunun başarı puanlarının, kontrol grubunun başarı puanlarına göre daha homojen olduğu söylenebilir.

Bu bulgulara göre sanal müze gezileri kullanılarak gerçekleştirilen öğretimin deney grubu öğrencilerinin Türk Tarihinde Yolculuk ünitesi başarılarını anlamlı düzeyde arttırdığı söylenebilir. Bu olumlu sonuç, öğrenci başarılarına ilişkin gözlenen değişmelerin sanal müze gezileri kullanılarak ders yapılan öğretim grubunda gerçekleştirilen işlemlere bağlanabileceğini dolayısı ile umulan değişikliği gerçekleştirdiğini göstermektedir.

V. BÖLÜM

SONUÇ VE ÖNERİLER

Bu bölümde, araştırmanın bulgu ve yorumlarına dayalı olarak elde edilen sonuçlara ve bu sonuçlara ilişkin önerilere yer verilmiştir.

5.1. Sonuçlar

İlköğretim 7. sınıf Sosyal Bilgiler dersi Türk Tarihinde Yolculuk ünitesinde sanal müze gezileri kullanımının öğrenci başarısına etkisinin incelendiği bu araştırmada ön test-son test kontrol gruplu araştırma deseni kullanılmıştır.

Araştırma Ankara ili, Battalgazi İlköğretim Okulundan seçilen birbirine eşdeğer seviyede olan deney (7-E) ve kontrol (7-C) grupları arasında yürütülmüştür. Deney grubunda bulunan öğrencilerle, araştırmacı tarafından önceden tespit edilen ve incelenen Konya Mevlana Sanal Müzesi, İstanbul Deniz Sanal Müzesi, Topkapı Sarayı Sanal Müzesi, Ayasofya Sanal Müzesi, İstanbul Rahmi Koç Sanal Müzesi, Panorama 1453 Tarih Sanal Müzesi ve Ziraat Bankası Sanal Müzesine (Ek-4) sınıf içi ortamda sanal geziler düzenlenmiştir. Kontrol grubundaki öğrencilerle de Türk Tarihinde Yolculuk ünitesinin ilgili dört kazanımı, deney grubu öğrencileriyle aynı zamanda işlenmeye başlanmış ve sürekli derslerde uygulanan, öğretmenin daima etkin olduğu düz anlatım ve soru cevap tekniklerinin kullanıldığı ve sanal müze gezilerine yer verilmeyen öğretim yöntemiyle dersler işlenmiştir.

Temel problem doğrultusunda test edilen alt problemlere ilişkin olarak aşağıdaki sonuçlara varılmıştır:

1. Araştırma sonucunda sanal müze gezileri kullanılarak yapılan öğretime göre derslerin işlendiği deney grubu öğrencileri ile sanal müze gezileri kullanılmadan öğretmen anlatısına dayalı öğretime göre derslerin işlendiği kontrol grubu

öğrencilerinin başarı seviyeleri, deneysel işlem öncesi yapılan ön test sonucunda yaklaşık değerlerde çıkmıştır. Yani bu iki gruptaki öğrencilerin araştırma sırasında incelenen “Türk Tarihinde Yolculuk” ünitesine yönelik başarı seviyeleri arasında anlamlı bir farklılık görülmemiştir. (Tablo 4.1.1.1).

2. Kontrol grubu öğrencilerinin ön test-son test puanları arasında anlamlı bir farklılık vardır. Buna göre; geleneksel tarzda yapılan öğretim, kontrol grubunun başarı artışında etkili olmuştur. (Tablo 4.2.1.1).

3. Deney grubu öğrencilerinin ön test-son test puanları arasında anlamlı bir farklılık vardır. Ortaya çıkan bu fark, kontrol grubunun ön test-son test puan farklılığı ile kıyaslandığında deney grubu açısından ön test-son test puan farklılığının daha yüksek olduğu görülmüştür. Bu sonuç; sanal müze gezileri kullanımı ile yapılan öğretimin başarı artışında daha etkili olduğunu göstermektedir. (Tablo 4.2.2.1).

4. Sanal müze gezileri kullanılarak yapılan öğretime göre derslerin işlendiği deney grubu öğrencileri ile sanal müze gezileri kullanılmadan öğretmen anlatısına dayalı öğretime göre derslerin işlendiği kontrol grubu öğrencilerinin başarı seviyeleri, deneysel işlem sonrası yapılan son test sonuçları karşılaştırıldığında deney grubu lehine sonuç alındığı görülmüştür. (Tablo 4.2.3.1).

Bu sonuç; sanal müze gezileri etkinliği yapılması ve geleneksel öğretim dışı etkinlik ve teknikler eşliğinde verilen eğitim ile açıklanabilir. Çünkü kontrol grubundaki öğrenciler sadece klasik yöntemlerle, teknoloji kullanılmadan, görsellikten uzak bir şekilde ders işlemiş iken; deney grubundaki öğrencilerin olayları bilgisayar aracılığıyla görsel olarak tanıması sağlanmış ve bu durum deney grubu öğrencilerinde derse karşı olan ilgiyi beraberinde getirmiştir. Bunun sonucu olarak iki grup arasında anlamlı bir başarı farkı oluşmuştur. Bu fark neticesinde Sosyal Bilgiler derslerinde çağdaş bir yaklaşımla, çağımızın gerektirdiği teknolojik imkânlardan yararlanarak sanal müze gezileri düzenlemenin önemli olduğu sonucuna varılmıştır.

Demirboğa (2010) tarafından yapılan deneysel bir araştırma sonucunda da sanal müze gezilerinin, araştırmanın yürütüldüğü deney ve kontrol grupları arasında anlamlı

bir farklılık oluşturduğu gözlemlenmiştir. Ortaya çıkan bu sonuç sanal müze gezilerinin deney grubu öğrencilerini daha etkili ve aktif kılmasına bağlanmıştır. Demirboğa’nın (2010) tespit ettiği sonuç araştırmamızın deneysel işlemler kısmında elde edilen verileri destekler niteliktedir.

5. Elde edilen bir diğer sonuç; uygulama süreci başlangıcında her iki gruba uygulanan ön-test sonucuna göre; deney grubu standart sapması kontrol grubuna oranla yüksekken, sonraki aşamalarda deney grubunun son-test standart sapmasının, kontrol grubuna oranla daha düşük olduğunun görülmesidir (Tablo 4.1.1.1 - Tablo 4.2.3.1). Bu değişim; Sanal müze gezileri kullanımı ile gerçekleştirilen öğretim yönteminin öğrenciler arasındaki bireysel bilişsel farklılıkları azalttığı, grubu bilişsel anlamda daha homojen hale getirdiği sonucunu göstermektedir.

6. Araştırma sürecinde dikkati çeken bir konuda; kontrol grubu öğrencilerinde bir sonraki ders saati için bir merak oluşmadığının gözlenmesidir. Buna uygulayıcının geleneksel olarak nitelendirilen yöntemle dersleri işlemesinin ve öğrenciler tarafından da bu yöntem sürecinde derste neler olabileceğini bilmelerinin sebep olduğu düşünülmektedir. Ancak deney grubu öğrencilerinin daha önce hiç karşılaşmadıkları bir uygulama ile ders işlenmesine ve ders esnasında ziyaret edilecek sanal müzelerin, sadece uygulayıcı tarafından bilinmesi faktörüne bağlı olarak sonraki ders saatleri için merak uyandığı fark edilmiştir. Bu durumun deney grubu öğrencilerinde merak unsuruna bağlı olarak derse karşı duyulan ilgiyi ve sonuç olarak başarı sürecini olumlu yönde etkilediği düşünülmektedir.

5.2. Öneriler

Bu araştırmaya başlarken Sosyal Bilgiler dersinde müze ve sanal müze kullanımına dair çalışmalar incelenmiş, ancak yeterince çalışma yapılmadığı tespit edilmiştir. Öncelikle içerik itibariyle müze gezilerine uygun bir alan için bu eksikliğin giderilmesi ve müze eğitimi çalışmalarına ağırlık verilmesi gerektiği düşünülmektedir.

Araştırma başlangıcında yararlanmak istenilen pek çok müzenin sanal müzeleri olmadığı tespit edilmiştir. Yurdumuzdaki açık hava müzeleri de dâhil olmak üzere tüm müzeler, kendilerini sanal ortama taşımalı ve sanal müzeler gerekirse CD yardımı ile tüm okul arşivlerinde yerini almalıdır.

Araştırma sürecinde Sosyal Bilgiler öğretiminde yararlanılabilecek müzeler incelenmiş ve kullanılabilecek müzelerin Ankara, İstanbul gibi şehirlerde yoğunlaştığı görülmüştür. Sadece bu durum bile ülkenin dört bir yanında uygulayıcı durumdaki öğretmenlerin sanal müze gezilerine önem vermesi gerekliliğini ortaya çıkartmaktadır.

Araştırmanın temelini oluşturan Türk Tarihinde Yolculuk ünitesi için gezilebilecek müzelerin belirlenmesi aşamasında sadece bu ünite için 14 müzenin gezilebileceği tespit edilmiştir. Bu müze sayısının kısıtlı bir süreyi kapsayan Türk Tarihinde Yolculuk ünitesi için çok fazla olduğu ortadadır. Bu sebeple çağın en büyük kolaylığı olan bilgisayar ve internet yardımıyla sınıf içi ortamda sanal müzeleri olan müzeler belirlenerek uygun zamanda, uygun müzelere sanal gezi düzenlenmesi sağlanmalıdır.

Öğretmenlerin düzenleyecekleri sanal müze gezilerini eğitim süreci ile ilişkilendirmelerinin, Sosyal Bilgiler öğretim alanının kazanım, beceri ve değerleri ile paralellik taşıyan sanal müzeleri seçmelerinin, gezi öncesi ve sonrasına yönelik çalışmalar yürütmelerinin ünitelerde beklenen başarı oranının artışında etkili olduğu görülmüştür. Bu sebeple sanal müze gezilerinin kullanılması yönünde öğretmenlerin bilinçlendirilmesi gerekmektedir.

Sosyal Bilgiler dersi, sıkıcı sınıf ortamlarından ziyade öğrencilerin dersin farklılığını algılayabilmeleri için uygun tasarlanmış ve teknolojik araç gereçlerin yer aldığı dersliklerde uygulanmalıdır. Bu sebeple sınıf içi uygulamalarda sanal müze gezilerini kolaylaştıracak donanımlı ortamlar öğretmen ve öğrencilere sunulmalıdır.

Bu araştırmada sanal müze etkinlikleri 7. sınıf Sosyal Bilgiler öğretimi ile ilişkili olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmacıların sanal müze ile eğitim sürecini 6. sınıf Sosyal Bilgiler ve 8. sınıf İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük derslerinin konu ve kazanımları ile ilişkilendirerek çalışabilmesi mümkündür.

Ayrıca araştırmacılar Sosyal Bilgiler dersinin sanatsal ve estetiksel zevklerin gelişimine hizmet eden bir alan olmasından hareketle sanal sanat müzelerine geziler düzenleyerek öğrencilerdeki sanatsal bakış açısının ve yaklaşımlarının değişim ve gelişimine dair çalışmalar yapabilirler.

KAYNAKÇA

Adıgüzel, Ö. (2000). Müze pedagojisinin Türkiye’deki yansımaları ve müzelerdeki yaratıcı drama uygulamaları. Üçüncü Uluslar Arası Tarih Kongresi Müzecilikte Yeni

Yaklaşımlar; Küreselleşme Ve Yerelleşme (ss.130-144). İstanbul:Türkiye Ekonomik

Ve Toplumsal Tarih Vakfı.

Adıgüzel, Ö. (2002). Müze pedagojisi ve müzelerde yaratıcı drama ile öğrenme ortamları oluşturma. Drama ve Müze Pedagojisi (ss.21-28). Naci A. (Yay.Haz.), Ankara: Oluşum Tiyatrosu ve Drama Atölyesi Yayınları.

Adıgüzel, Ö. (2009). Bir öğrenme ortamı olarak müzeler, müze pedagojisi ve Satı Bey’in okul müzesi deneyimi. Geçmişten Geleceğe Türkiye’de Müzecilik II Sempozyumu (ss.93-102). Ankara: VEKAM.

Akmehmet, K. T. (2002). Müze ortamında öğrenme ve drama. Drama ve Müze Pedagojisi (ss.29-32). Naci A. (Yay. Haz.), Ankara: Oluşum Tiyatrosu ve Drama Atölyesi Yayınları.

Akmehmet, K. T. (2008). Müzelerin tarih öğretiminde nesne merkezli eğitim etkinlikleriyle

kullanılması ve ilköğretim sosyal bilgiler öğretimi. Web:

http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/180/04.pdf adresinden 20 Ekim 2011 tarihinde alınmıştır.

Alav, O., Altıngövde, S. ve Kaplan, A. (2006). Sanal müzelerde panoramik ve 3 boyutlu

görüntü teknikleri ve içerik sorgulama: Isparta müzesi örneği. Web:

http://www.kaynak.unak.org.tr/bildiri/unak06/u06-12.pdf adresinden 13 Şubat 2012 tarihinde alınmıştır.

Allan, A.D. (1963). Eğitim. Müzelerin Teşkilâtlanması ve Pratik Öğütler (ss.5-19). UNESCO, ICOM Türkiye Milli Komitesi Yayınları.

Alp, A. (2008). Çağdaş müzecilik anlayışı: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi

(İstanbul Resim Heykel Müzesi örneği). Uzmanlık Tezi, Kültür ve Turizm

Bakanlığı Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü, Ankara.

Alpören, O. ve Özdeş H. (1998). Çağdaş müzecilik. 4. Müzecilik Semineri Bildirileri (ss.37). İstanbul: Askeri Müze ve Kültür Sitesi Komutanlığı.

Altun, H. O. (2006).Geleneksel kültürün korunması ve tarihi çevre bilincinin

kazandırılmasında sanat eğitiminin önemi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi

Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Artar, M. (2010). Müzede öğrenme. Müze Eğitimi Seminerleri (2) Mardin Müzeleri (ss.55- 65). Onur, B. (Yay. Haz.), Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları.

Ata, B. (2002). Müzelerle ve tarihi mekânlarla tarih öğretimi: Tarih öğretmenlerinin müze

eğitimine ilişkin görüşleri. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler

Enstitüsü, Ankara.

Ata, B. (2010). Sosyal bilgiler eğitiminde müzelerin önemi. R. Turan ve K. Ulusoy (Editörler). Sosyal Bilgilerin Temelleri (ss.191-205). Ankara: Maya Akademi.

Atagök, T. (1999). Çağdaş müzeciliğin anlamı: Müze ilişkileri. Tomur A. (Der.) Yeniden

Müzeciliği Düşünmek (ss.131-142). İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Basım-

Yayın Merkezi Matbaası.

Atagök, T. ve Özcan, O. (2001). Virtual Museums in Turkey. (ss.42-45). Web: http://www.ilet.yildiz.edu.tr/oozcan/PDF_PUB/VIRTUAL_MUSEUM.PDF adresinden 20 Aralık 2011 tarihinde alınmıştır.

Atasoy, S. (1997). Yeni müzecilik anlayışı: Eğiten-bilgi veren müze. Kuruluşunun 150.

Yılında Türk Müzeciliği Sempozyumu III Bildirileri (ss.97-99). Ankara:

Atasoy, S. (1999). Müzelerde sergileme. Tomur A. (Der.) Yeniden Müzeciliği Düşünmek (ss.175–179). İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Basım-Yayın Merkezi