Turizm

Sarayönü İlçesinde turizm değerleri arasında höyükler, mağaralar ve tarihi camiler önemli yer tutar.

Eski çağlarda Sarayönü ve çevresinde bulunan höyüklerden bazıları Sarayönü’nün önemini bir kat daha artırmaktadır. Kalkolitik çağdan demir çağını da içine alacak şekilde; Başhöyük, Karatepe, Akdoğan Höyük, Konar Höyük, İbrahim Dede Höyük, Pazar Höyük, Zengi Höyük, Gamel Höyük, İrmelik Höyük, Paçacı Höyük, Lâdik Höyük, Ertuğrul Höyük, Çesmelisebil Höyük, Kuyulusebil Höyük ve Kurşunlu Kale Höyük yerleşmeleri bulunmaktadır. Ayrıca İlçede Boyalı Bollukdere Örenyeri, Kayalı Boyalı Örenyeri, Karabıyık Örenyeri, Kadıoğlu Büyüklek Örenyeri ve Lâdik Çandır Nekropal Alanı yer almaktadır (Konya Valliği, İl Çevre Müdürlüğü, Konya İl Çevre Durum Raporu, Konya 1999, Foto 25).

Araştırma sahasının muhtelif yerlerinde bunan mağaralardan en önemlisi Büyükzengi Mağarası’dır (Foto 26). Büyükzengi köyünün doğusundaki tepenin yamacında yer alır. Mağaranın insanlar tarafından yapıldığı sanılmaktadır.

Sarayönü şehir merkezinde yer alan mağaralar, güvenlik gerekçesiyle belediye tarafından ağızları kapatılmıştır.

Sarayönü İlçesi’nde yer alan turizm değeri olan eserler hakkındaki bilgileri Bahar (1999), ait olan “Konya ve Çevresindeki Eski Yerleşmeler” adlı eserinden almaktayız.

Araştırma sahasındaki kültürel varlıkların başında camiler gelmektedir. Bunlar arasında: Küçük Alioğlu Camii (Sarayönü), Pir Hüseyin Camii (Sarayönü), Kurşunlu Camii (Kurşunlu) ve Büyük Camii (Halıcı) en önemlileridir.

SONUÇ VE ÖNERİLER

Sarayönü İlçesi’nin sınırları içerisinde kalan sahada Paleozoik’ten Kuaterner’e kadar geçen süre içerisinde oluşmuş formasyonlar bulunmaktadır. Bunlar içerisinde en yaygın olanı Miyosen-Pliyosen yaşlı karasal çökeller, göl kireçtaşları ve volkanitler yer almaktadır.

Araştırma sahasının ana morfolojik ünitelerini dağlık, ovalık ve aşınım yüzeyleri (alçak ve yüksek platolar) oluşturmaktadır. İlçe, Cihanbeyli Platosu’nun güneyinde genel olarak hafif engebeli düzlükler üzerinde yer almakta ve yüzey şekilleri bakımından sade özellikler göstermektedir. Bu araziler zaman içerisinde akarsular tarafından fazla parçalanmadıkları için, platodan daha çok ova özelliği göstermektedir. Ayrıca ilçenin güneyinde Sultan Dağları’nın uzantısı niteliğindeki yükseltiler dikkati çekmektedir. Kabaca çevresindeki yüksek kesimlerle ova tabanı arasındaki nispi yükselti farkı ortalama 750-800 m. arasında değişmektedir.

Araştırma sahasının iklimi, İç Anadolu iklimine uymuş karasal iklim görüntüsü arz eder. Yazları sıcak ve kurak, kışları ise soğuk ve kar yağışlıdır. Araştırma sahasının iç kesimlerine doğru gidildikçe sert karasal iklim şartları hakim duruma geçer. Yörede yıllık ortalama yağış miktarı 438,4 mm., yıllık sıcaklık ortalaması ise 10,8 °C olarak belirlenmiştir.

Araştırma sahası çok fazla engebeli bir topografyaya sahip olmadığı için yüksek kesimlerden kaynağını alan fazla akarsu yoktur. Ayrıca çalışma sahası kapalı bir havza durumunda olmasından dolayı da yüksek kesimlerinden kaynağını alan akarsular kısa mesafede ova tabanına ulaşmakta, kaynağını aldıktan sonra göl, bataklık ve sazlıklar meydana getirerek sularını kapalı havza içerisinde bırakmakta ve denize ulaşamamaktadırlar. Bunlar arasında Karaçayır D, Beşgöz Ç., Bakırpınar D. ile Yenicekaya (Gavurun Deresi) yer almaktadır. Debileri, karların erime dönemlerine rast gelen Nisan-Mayıs dönemlerinde artmakta, Eylül-Ekim dönemlerinde ise azalmaktadır. Sahada yer alan göllerden en önemlisi Beşgöz Gölü’dür. Sarayönü Ovası’nın en alçak yerinde bulunan göl, zaman zaman ova

karakteri göstermektedir. Ayrıca sulama amaçlı yapılan Lâdik ve Başhüyük göletleri diğer göllerdir.

Sarayönü İlçesi’nin güney kesimlerindeki kalkersiz kahverengi orman toprakları; Sarayönü Ovası ve Beşgöz Çayı vadi tabanında da alüviyal topraklar daha yaygındır. İklim özelliği nedeniyle topraklarda tuzluluk, drenaj ve en önemlisi rüzgâr erozyonu sorunu vardır. İlçede genel olarak üstte alüvyon seri, onun altında ise killi, kireçli toprak yer alır. Ovanın kenar kısımlarında ise kahverengi topraklar bulunur.

Araştırma sahasının ovalık kesimlerinde stepler (bozkır) geniş yer kaplar. Bunların en yaygın olanları; geven, yavşan otu, kekik, üçgül, çoban yastığı, gelincik ve sığırkuyruğudur. Plato ve dağlık kesimlerde adi ardıç ve meşe ormanları yer alır.

2000 yılı nüfus verilerine göre: Sarayönü İlçe merkezinin nüfusu 10 386, köy ve kasabalarla beraber toplam 36 525 kişi olarak tespit edilmiştir. Son sayım yılı olan 2000 yılında kadın nüfus 18 408 ve erkek nüfus ise 18 117’dir. Kadın ve erkek nüfus arasındaki farkın zamanla azaldığı görülmektedir. Geniş aralıklı yaş gruplandırmasına göre, Sarayönü ilçe merkezinin nüfusunun %29,6 ’i 0-14 yaş gurubunda, % 63,5’i, 15-64 yaş gurubunda ve % 5,7’si kadarı da 65+ yaş gurubunda yer almaktadır

İlçesinin nüfus yoğunluğu 34 kişi, nüfus artış hızı % 4,69 olarak gerçekleşmiştir. Nüfus artış hızı ilçe merkezinde % -3.17 iken, kırsal kesimlerde ise % 8.00 dir.

Araştırma sahası içerisinde 1 şehir, 5 kasaba, 13 köy yerleşmesi olmak üzere toplam 19 devamlı yerleşme ünitesi vardır. Yine köy yerleşmelerinin bir kısmı birden fazla ovada mahalle yerleşmelerinden meydana gelmiştir. Araştırma sahasında eski yapı evler tek katlı kerpiç ve tuğla iken, yeni binalar daha fazla katlı modern olup, genelde toplu yerleşme hâkimdir. Ayrıca çiftlik, ağıl ve yayla yerleşmeleri mevcuttur.

Sarayönü ilçe merkezinin nüfusuna baktığımız zaman okuma-yazma bilenlerin oranının her yıl arttığını görüyoruz . 1990 yılında nüfusun %85,8’i okuma-

yazma bilirken, 2000 yılında bu değer %91,4 kadar yükselmiştir. Okuma-yazma bilmeyenler ise, 1990 yılında nüfusun %18,8’ini oluştururken, 2000 yılında bu değer %6,9’a kadar düşmüştür.

Sarayönü ilçe merkezinde 2000 yılında okuma-yazma bilmeyenlerin oranı %6,9 civarındaydı. Okuma-yazma bilmeyenlerin %24,2’sini (528 kişi) erkekler, %75,8’ini (2 229 kişi) de kadınlar oluşturmaktadır.

Sarayönü İlçesin’de ekili-dikili alanların kullanımında en fazla oran buğday için kullanılan sahalar oluşturur. Buğday arazilerini arpa,yulaf arazileri takip etmektedir. Sarayönü’ndeki ekili dikili alanların % 97.2’sini buğday, arpa ve yulaf arazileri oluşturmaktadır. Bu durum bize sahanın daha çok tahıl tarımı için kullanıldığını göstermektedir. Diğer tarım ürünlerinin oranı ise % 2.4 civarındadır.

Sarayönü köy ve kasabalarında 45 değişik meslek dalında faaliyet gösteren 1865 esnaf ve sanatkâr bulunmaktadır. İlçemizin kalkınmasına öncülük eden esnaf ve sanatkârlara kefalet kooperatifi aracılığı ile kredi verilmektedir. Sarayönü İlçesi’nde ekonomi genel olarak tarıma dayanır. İlçe zamanımıza kadar sanayileşmeden gerekli payını alamamıştır. Tarımdaki sanayileşme yeterince sağlanamamıştır. İlçede yıllardır bulunan ve Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğüne bağlı iki işletmede, klasik üretimler dışında, Konuklar işletmesinde alabalık üretimi ve Gözlü işletmesinde Küçükbaş hayvancılık yapılmaktadır. Bu işletmeler bu üretimler yanında bilgi birikimi ve tecrübeleriyle ilçede tarımın sanayileşmesine öncülük yapamamışlardır.

Sarayönü İlçesi’nde 25 yataklı 1 Devlet Hastanesi ve buna bağlı olarak merkez, kasaba ve köylerde (Kadıoğlu, Çeşmelisebil, Başhüyük, Gözlü, Lâdik); 6 sağlık Ocağı, 4 sağlık evi ile hastaların muayene ve tedavi ihtiyaçları karşılanmaktadır. Bu sağlık kuruluşları, ilçenin sağlık sorunlarına cevap verebilecek niteliktedir. Sadece bazı bölümlere yönelik donanımlara ve uzman doktorlara ihtiyaç bulunmaktadır.

Araştırma sahası tarihi ve doğal güzellikler açısından zengindir. İlçe’de çok sayıda tarihi camii, türbe, çeşme ve Roma ve Bizans döneme ait antik kalıntılar ve höyükler mevcuttur.

Arapöldürenözü Deresi ile Beşgöz Gölü geçmiş yıllarda zaman zaman taşkın yaparak ekili-dikili alanlara zarar verdiği tespit edilmiştir. Gerek bu problemin önlenmesi, gerekse kuru tarım alanlarının sulu tarım alanı haline dönüştürebilmesi amacıyla mevcut projelerin yanında ek projeler yapılarak uygulamaya konulması ilçe ekonomisine katkı sağlayacaktır.

Etüt sahasındaki yerleşmelerden Özkent Köyü’nde su problemi, Boyalı- Kadıoğlu köyleri ile Çeşmelisebil-Özkent arasındaki güzergahlarda yol sorunu bulunmaktadır. Özkent’e Lâdik Dağları’ndaki muhtelif kaynaklardan su getirilerek bu sorun kısmen çözülebilmiştir. İlçe’de Karabıyık (3 km), Boyalı (2 km) ve Kadıoğlu-Boyalı arası (12 km) olmak üzere toplam 17 km. problemli yol mevcuttur. Bu yollarında kısa sürede asfalt yol haline getirilmesi gerekmektedir.

Sarayönü İlçesi’nde mağara gibi doğal güzelliklerin yanında, Osmanlı ve Selçuklu dönemlerine ait çeşme, camilerin yanı sıra Roma ve Bizans dönemi tarihi kalıntılar dikkat çekmektedir. Bu konuda yeterli tanıtım yapılarak insanların buralara gelmesi ilçe ekonomisine fayda sağlayacaktır.

Sarayönü’ne ait ormanlık alanlar çok az olduğu için ilçede hızlı bir şekilde ağaçlandırma çalışmaları yapılmalıdır.

Dağlık kesimlerde yer alan köylerin başlıca geçim kaynağı hayvancılıktır. Bilhassa son yıllarda küçükbaş hayvanların otlaklarında meydana gelen azalma, iklimin kuraklaşması su problemi ve suni yemlerin pahalı olması küçükbaş hayvancılığı olumsuz yönde etkilemiştir. Bu durumda küçükbaş hayvancılık yerine, besi ve ahır hayvancılığı alternatif gibi görünmektedir.

Ovalık kesimlerde tarım önemli geçim kaynağıdır. Tarımın yanında besi hayvancılığının teşvik edilerek arttırılması gerekmektedir.

Sarayönü ekonomisinde önemli yeri olan fabrikalar; Konya–Afyon karayolu üzerinde konuşlandırılmıştır. Bu fabrikalar teknik donanım yönünden eksikliklerinin giderilmesi halinde tesislerin verimliliği ve yöre ekonomisine olan katkısı daha da artacaktır. Özellikle son yıllarda yapımına başlanmış ancak şuan yarım kalan Konya

Seramik fabrikasının en kısa zamanda tamamlanması ekonomiye ve yöredeki işsiz insanlara iş imkânı sağlayacaktır.

Ayrıca araştırma sahasında özel sektör tarafından yapılan organik tarım, devlet tarafından desteklenerek yaygın hale getirilmelidir.

Sarayönü İlçesinde bu açıklamaların dışında yörenin kalkınmasına katkı sağlayacak bazı önerilerimiz ise şunlardır:

1. Kurşunlu çevresindeki cıva ocağı yeniden açılarak yöre ve bölge ekonomisine katkı sağlanmalıdır.

2. Yörede yer alan tarım ve hayvancılıkla uğraşan vatandaşları örgütleyerek, ürettikleri ürünü işleme ve pazarlama imkanlarına kavuşturulması sağlanmalıdır.

3. Çevre şartlarının müsait olduğu yerleşmelerde bahçe tarımına geçiş teşvik edilmelidir.

4. Özellikle mera hayvancılığı yerine ahır ve besi hayvancılığı teşvik edilmelidir.

5. Yöreye ait halıcılığın geliştirilmesi için ulusal veya uluslar arası fonlardan kredi sağlanmalıdır. Ayrıca yurt içinde ve dışında tanıtıcı kampanyalar düzenlenmelidir.

6. Yörede yurtdışına giden vatandaşlarımızın tasarruflarını Sarayönü’ne çekerek yatırımlara yer verilmelidir.

7. Sarayönü İlçesi’nde muhtelif yerlere derin sondaj kuyusu açılarak sulama imkanları arttırılmalıdır. Buna bağlı olarak da meyvecilik geliştirilmelidir.

KAYNAKLAR

Akkuş, A., 1995, Jeomorfolojiye Giriş., Öz Eğitim Yay. No: 2, Konya.

Akkuş, A.-Bozyiğit, R., 2000, Çarşamba Çayı Havzası’nın Fiziki Coğrafyası, S.Ü., Araştırma Fonu, Proje no: 97/002, Konya.

Ardos, M.-Pekcan, N., 1994, Jeomorfoloji Sözlüğü, İst.Üniv. Ed.Fak. Yay. No:3397, İstanbul.

Atalay, İ., 1977, Sultandağları ile Akşehir ve Eber Gölleri Havzalarının Strüktüral, Jeomorfolojik ve Toprak Erozyonu Etüdü, Atatürk Üniversitesi Basımevi, ERZURUM.

Atalay, İ., 1992, Türkiye Coğrafyası., Ege Üniv. Basımevi, İzmir.

Atalay, İ., 1994, Türkiye Vejetasyon Coğrafyası (Vegetation Geography of Turkey), Ege Üniv. Basımevi, İzmir.

Bahar,H.,1999, Demir Çağında Konya ve Çevresi, Konya.

Bahar, H.,1996, Konya ve Çevresindeki Eski Yerleşmeler, s. 87 Konya.

Baten, O., 2004, Ilgın (Konya) İlçesi’nin Beşeri ve Ekonomik Coğrafyası, S.Ü., Sos. Bil. Enst. (Yük.Lis. Tezi), Konya.

Biricik, A. S., 1987, Konya’nın İklim Özellikleri, İst. Üniv. Ed. Fak. Coğr. Böl. Coğr. Derg. Sayı: 2 İstanbul

Bozyiğit, R., 2000, Çarşamba Çayı Havzası’nın Toprak Özellikleri., S.Ü.,Eğitim Fak. Derg., S.10, s.367-384, Konya.

Bozyiğit, R., 2002, “Seydişehir’in İklim Özellikleri., S.Ü.,Eğitim Fak. Derg., S.13, Çizgi Kitabevi Yay.,Konya.

Bozyiğit,R., Karaslan., T., 1998, Çevre Bilgisi, Nobel Yayın Dağıtım.,Ankara.

Bozyiğit, S., 2005, Seydişehir İlçesi’nin Beşeri ve Ekonomik Coğrafyası, S.Ü., Sos. Bil. Enst. (Yük.Lis. Tezi), Konya.

Çelik, A., 2000, Sarayönü (Konya)İlçesinde Uygulanan Münavebeli Ekim Yöntemleri, S.Ü., Sos. Bil. Enst. (Seminer Ödevi), Konya.

Çetik, A. R.,1985, Türkiye Vejetasyonu:1, İç Anadolu’nun Vejetasyon ve Ekolojisi, Selçuk Üniv. Yayınları: 7, Fen-Edb Fak. Yay. No:1, Konya.

Demirci, B., 2001, Altınekin İlçesi’nin Monoğrafyası, S.Ü., Sos. Bil. Enst. (Yük.Lis. Tezi), Konya.

Doğanay, H.,1994, Türkiye Beşeri Coğrafyası., s. 156,157,163, Gazi Büro Kitabevi, Ankara.

Eren, Y., 1993, Konya Kuzeybatısında Bozdağlar Masifinin Otokton ve Örtü Birimlerinin Stratigrafisi s.112 S.Ü. Müh.-Mim. Fak. Konya

Erol, O., 1983, Türkiye’nin Genç Tektonik ve Neotektonik Gelişimi, Jeom. Derg. S. 11, s. 1-22, Ankara.

Erol, O., 1991, Genel Klimatoloji, Gazi Büro Kitabevi, Ankara. Erinç, S., 1996, Jeomorfoloji 1, Öz-Eğitim yay., Konya.

Göney, S., 1984, Şehir Coğrafyası, Yerleşme Coğrafyası s. 138, I (İkinci Baskı), İst. Üniv. Ed. Fak. Yay no: 2274, Coğr. Enst. Yay no:91, İstanbul.

İnan, N.,1988, Konya Ovası’nın İklimi, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), S.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.

İzbırak, R., 1986, Coğrafya Terimler Sözlüğü, Milli Eğitim Basımevi, İstanbul. İzbırak, R., 1996, Türkiye , s. 351 I,II, Milli Eğitim Basımevi, Öğretmen Kitapları

Dizisi, İstanbul.

Karaboran, H.H., 1989, Şehir Coğrafyası ve Şehirsel Fonksiyonlar, Fırat Üniv. Derg., Sos. Bil. Cilt III, sayı:1, Elazığ.

Karlı, A. 1959, Konuklar Devlet Üretme Çiftliği Ambar Memuru, Sarayönü, Belge-1. Koçman, A.,1993, Türkiye’nin İklimi, Ege Üniv. Ed. Fak. Yay no:72, s.49-72, İzmir. Özçağlar, A., 1997, Türkiye’de Belediye Örgütlü Yerleşmeler (Kasabalar-Şehirler),

s.13, Ekol Yayınevi, Ankara.

Özdağ, H., 1975: İlçemiz Sarayönü’nü Tanıyalım, s. 6, Lise Coğrafya Yayınları, Konya

Sarayönü Belediyesi İlçe Birifingi 2002.

Selçuklu Belediyesi, 1990., 1984 Sonrası Konya Kültür Yayınları ,Yayın No:23 Sönmez, S., 2006, Sultandağı(Afyon İlçesi’nin Coğrafi Etüdü), S.Ü., Sos. Bil. Enst.

(Yük.Lis. Tezi), Konya.

Şahin, C.-Doğanay, H.-Özcan, N.H..,2005, Türkiye Coğrafyası (Fiziki, Beşeri, Ekonomik ve Jeopolitik), Gündüz Eğitim ve Yayıncılık, Ankara.

Tanoğlu, A., 1966, Nüfus ve Yerleşme, İst. Üniv. Yay no: 1183, Ed. Fak. Coğr. Enst. Yay no:45, İstanbul.

Tunçdilek, N. 1969: Türkiye Eğim Haritası, İstanbul Üniv. Yay. No:1457, Coğr. Enst. No:56, İstanbul.

Tunçdilek, N.,1988, Türkiye’de Yerleşmenin Evrimi, İst. Üniv. Deniz Bil. ve Coğr. Enst. Yay no: 4, İstanbul.

Tümertekin, E.,1973, Türkiye’de Şehirleşme ve Şehirsel Fonksiyonlar, s. 41 İst. Üniv. Yay no:1840, Coğr. Enst. Yay. No:72, İstanbul.

Tümertekin, E., 1978, Beşeri Coğrafyaya Giriş, s. 87, İst. Üniv. Yay no:2464, Coğr. Enst. Yay no: 100, İstanbul.

Tümertekin, E., 1994, Beşeri Coğrafyaya Giriş, İst. Üniv. İletişim Fak. Basımevi, İstanbul.

Türkeş, M.,1990, Türkiye’de Kurak Bölgeler ve Önemli Yıllar (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İst. Üniv., Deniz Bil. ve Coğr. Enst., İstanbul.

T.C. Konya Valiliği İl Kültür Müdürlüğü 1999, Milli Mücadele’den Günümüze Konya, 1915-1965 Arası, Cilt (1); Ari Ofset, Konya.

Ulu, Ü. Diğ., 1994, İç Anadolu Güneyindeki Tersiyer-Kuvaterner Volkanizması, T.J.K. Bült. Sayı: 9, s. 33-48, Ankara.

Uza, M.,2005, Konya- tuzlukçu İlçesi’nin Coğrafi Etüdü, S.Ü., Sos. Bil. Enst. (Yük.Lis. Tezi), Konya.

Yücel, T., 1961,Türkiye’de Şehirleşme Hareketleri ve Şehirler, Türk Coğr. Derg.., Sayı:20, Ankara.

BÜLTENLER ve RAPORLAR

Akım Gözlem Yıllığı, 1991-1996 D.S. İ. Gn. Müd. D.S. İ. IV. Bölge Müd. KOS Şube Müd.

D.İ.E.,1985, Genel Nüfus Sayımı, Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri (Konya), T.C.Başbakanlık D.İ.E. Yayınları, Ankara.

D.İ.E.,1990, Genel Nüfus Sayımı, Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri (Konya), T.C.Başbakanlık D.İ.E. Yayınları, Ankara.

D.İ.E.,1997, Genel Nüfus Sayımı, Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri (Konya), T.C.Başbakanlık D.İ.E. Yayınları, Ankara.

D.İ.E.,1997, 1997 Köy Envanteri, (Konya), T.C.Başbakanlık D.İ.E. Yayınları, Ankara.

D.İ.E.,2000, Genel Nüfus Sayımı, Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri (Konya), T.C.Başbakanlık D.İ.E. Yayınları, Ankara.

D.M.İ.G.M., 2006, Meteoroloji Bülteni, Ankara.

Gözlü Devlet Üretme Çiftliğinin Hidrolojisi: Türkiye Jeoloji Bülteni Sayı: 04/1 Yıl: 1953 Ocak, s. 99–117).

Jeoloji Müh. Bölümü 1996, 30. yıl Sempozyumu Bildirileri, K.T.Ü.-Trabzon. Konya İli Valiliği İl Çevre Müdürlüğü, 1999, Çevre Durum Raporu.

Konya Valiliği İl Planlama ve Koordinasyon Müdürlüğü, 2004, İlçe Brifingi. Konya Köy Hizmetleri Müdürlüğü, 2005, Konya İli Arazi Kullanım Durumu

(2004)

Konya İl Tarım Müdürlüğü, 2005, 2004 Faaliyet Raporu. Sarayönü Gözlü Tigem, 2006, İlçe Brifingi

Sarayönü Konuklar Tigem, 2006, İlçe Brifingi

Sarayönü İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü, 2006, 2007 Faaliyet Raporu Sarayönü İlçe Nüfus Müdürlüğü, 2006, 2004 Faaliyet Raporu

Konya İl Tarım Müdürlüğü, 2005, Faaliyet Raporu.

Sarayönü İlçe Tarım Müdürlüğü, 2005, 2004 Faaliyet Raporu.

M.T.A genel Müdürlüğü Konya Sarayönü Sızma – Lâdik Çevresi 1995 Jeoloji Raporu

T.C. Başbakanlık Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü, 1992, Konya İli Arazi Varlığı, Köy Hizmetleri Gen. Müd. Yay., il rapor no:42 Ankara.

FAYDALANILAN HARİTALAR

Harita Genel Komutanlığı, 1995, 1/100 000 Ölçekli Türkiye Topoğrafya Haritası’nın L-28, L-29 ve K-28, K-29 Paftaları.

T.C. Başbakanlık Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü, 1967, 1/200 000 Ölçekli Konya Paftası, Hidrojeoloji Haritası, Ankara.

T.C. Başbakanlık Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü, 1988, Konya İli Hizmet Haritası (Konya İli), Ankara.

T.C. Başbakanlık Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü, 1992, 1/100 000 Ölçekli Toprak ve Arazi Kullanım Haritası (Konya İli Arazi Varlığı), Ankara.

T.C. Başbakanlık Maden Tetkik Arama Genel Müdürlüğü, 2002, 1/500 000 Ölçekli Türkiye Jeoloji Haritası, Konya Paftası, Ankara.

Foto 1. Dumlu Tepe‘nin Kuzey yamaçlarında Mostra Veren Paleozoik Yaşlı Şistler

( Bahçesaray Köyü).