Bu bölümde, araştırma neticesinde elde edilen bulgular ve yorumlara dayalı olarak ulaşılan araştırma sonuçları ve bu sonuçlara bağlı olarak önerilere yer verilmiştir.
Literatür araştırıldığında bulgularımızı doğrudan karşılaştıracağımız bilim tarihinden ilk deneylerle ilgili benzer bir çalışma bulunmamaktadır. Fakat bu çalışma sonucun üzerinde durulması gereken en önemli nokta bilim tarihi temelli fen / fizik eğitiminin, bilim öğretimi üzerindeki güçlü etkisidir (İmamoğlu & Çeken, 2010; Şimşek, 2011; Şimşek, 2009).
Yine etkinlik sonrasında yapılan mülakatta katılımcıların tamamının bilim tarihinden ilk deneyleri içeren fizik etkinlikleri ile eğitimin anlamlı öğrenmeyi sağladığını ve diğer konularda da bu tür etkinliklerin hazırlanmasının ve uygulanmasının gerektiğini ifade etmişlerdir.
Araştırma verilerine göre etkinlik öncesinde yapılan mülakatta katılımcıların tamamının, en iyi öğrenmenin teorik derslerden sonra uygulama yapılması, yaparak – yaşayarak öğrenme ve deney yapılması halinde gerçekleştiğini belirtmişlerdir.
Bilim tarihinden ilk deneylerle verilecek fizik öğretimi ile öğrenciler uluslararası alanda yapılacak bilim sınavlarında başarılarının artmasını sağlayacaktır. Eke (2013) yaptığı çalışmasında uluslararası alanda yapılan sınavlarda doğrudan teorik bilgi yerine deney ve gözleme dayalı sorular sorulduğunu, deneylerle eğitim alan öğrencilerin uluslararası sınavlarda daha başarılı olduğunu ifade etmiştir (s. 187).
Katılımcıların bir kısmı bu etkinliğin öğrencilerin ilgisini çekmekte çok başarılı olacağını da ifade etmişlerdir. Kaya (2007) yapmış olduğu çalışmasında öğrencilere bilimin doğası
58
anlayışını kazandırmada zaman sınırlılığı olduğunu, bunun için fen içeriğini ve bilimin doğası anlayışını kazandırmak için farklı zamanlar ayırmak yerine ikisini de kapsayan yapılandırılmış laboratuar çalışmaları oluşturulması gerektiğini önermiştir. Ayrıca öğretmen adaylarına, öğrencilerine bilimin doğasını kazandırmalarını sağlayacak etkinlikler hazırlamalarına, bunları etkili olarak kullanmalarına fırsatlar yaratılması ve bilimin doğası anlayışını kazandırmada etkili bilim tarihine ilişkin somut örneklerin oluşturulması önerilmektedir (s. 175). Ayrıca Yıldız (2013) çalışmasında önerilen tüm yaklaşımlardaki ortak amacın öğrencilerin öğrenme sürecine aktif bir şekilde katılmaları, araştırarak - sorgulayarak bilgiye kendilerinin ulaşmaları, eski ve yeni bilgileri arasında bağlantılar kurup bilgilerini yeniden yapılandırmalarıdır. Bu amaçların gerçekleşmesini sağlayacak en iyi öğretim yaklaşımlarından birisi de fen bilimleri eğitimine bilim tarihinin dâhil edilmesi olarak açıklamıştır (s. 2).
Bu doğrultuda yapılan bu araştırmada öğrenci b’nin etkinlikle ilgili görüşleri şöyledir: “O zamanın şartlarında yoğunluk kavramı bile yokken yani bunların insanların aklına gelebilmiş olması yani hem şey yapıyor yani hem alkışlıyorum onları çok güzel. Yani böyle bir şeyleri düşünülmüş olması ve milattan önceki kaç yıllarından bahsediyoruz. Hem de bu biraz da çalışma azmi veriyor böyle şeyler ders çalışma azmi. Çünkü o zamanlarda daha kavramlar net değil hani çok fazla bir bilgi yok, ama buna rağmen hem gözlem yeteneği çok müthiş derecede fazla. Hem de yeni şeyler bulma, icat etme ve anlamlamaya çalışma daha fazla. Şimdi biz bu kadar teknoloji içerisindeyiz. Yani kullanabileceğimiz her türlü imkân var. Ama biraz düşünmekten kaçıyoruz. Yani kendi dersim, yani ben kendi adıma bunu çıkardım.” Şimşek (2009) yaptığı araştırmada bilim tarihi, öğrencilerin bilimin doğasını, bilimsel bilginin özelliklerini, bilimsel yöntemin ne olduğu, bilim insanlarının nasıl çalıştığını, bilimdeki ilerlemenin sosyal ve kültürel faktörlerle ilgili olduğunu anlamalarında, fene yönelik olumlu tutumlar geliştirmelerinde önemli bir araç olduğu sonucuna varmıştır (s. 144). Ayrıca Baran (2013)’a göre öğrenciler Bilim Tarihi ve Felsefesi Yöntemiyle Öğretim Metodu etkinliklerinde kendilerini bilim insanlarının yerine koyarak onların gözüyle bilimsel çalışmalara bakma fırsatını bulmaktadırlar. Böylece öğrencilerin, bilimsel çalışmalara katılmada daha istekli olacağını söylemek olanaklıdır (s. 109). Kara (2010) ise yaptığı çalışmada öğretmen adaylarının bilim insanlarını sadece laboratuvarlarda insanlık için çalışan kişiler olarak algılarken, yapılan bilim tarihi temelli çalışma sonrasında bilim insanlarının kendilerinden farklı olmadıklarını anladıkları
59
görülmüştür. Ayrıca onları bilim insanı yapan küçük farkın bilime karşı duydukları amatör ruh olduğunu da ifade etmişlerdir (s. 70).
Yapılan bu araştırmada öğrenci f etkinlikle ilgili görüşünü şu şekilde beyan etmiştir: “Gerçekten harikaydı. Bundan sonra bu konuyu asla unutmam. Çok teşekkür ediyorum. Keşke bütün konuları bu şekilde öğrenebilsek. O zaman fiziğe karşı hiçbir korkum kalmazdı.” Öğrenci f’nin görüşünden de anlaşılacağı üzere bilim tarihinden ilk deneylerle fizik öğretiminin, öğrencilerin fiziğe karşı olan tutumlarını olumlu yönde değiştirdiği görülmektedir. Ayrıca Kara (2010) işlenen konuların bilim tarihiyle ilişkilendirilmesi halinde öğrencilerin bilimsel çalışma yöntemini daha iyi kavrayabileceğini, bilim tarihi yöntemiyle işlenecek konuların öğrencileri bilimsel çalışmalara sevk edeceğini ve öğrencilerin bilime karşı olumlu tutum geliştireceğini ifade etmiştir (s. 72).
Bu çalışmada öğrencilerin bilim tarihinden ilk deneyleri içeren fizik öğretimi ile ilgili görüşlerini almak için mülakat ve çalışma yaprakları kullanılmıştır. Arşimet – Kralın Tacı konusuyla ilgili hazırlanan öğretim materyali ile yapılan bilim tarihi destekli etkinlik neticesinde bulgulara bağlı olarak, bu etkinliğin öğrencilere temel fizik kavramlarını öğretmede katkı sağlayabildiği şeklinde yorumlanabilir.
Öğrencilerin etkinlik ile ilgili belirttikleri görüşlerde düşüncelerini faydalı, güzel, heyecan verici, harika, fizikten korkulmaması için güzel bir etkinlik vb. sözcüklerle ifade etmişlerdir. Yapılan çalışmalar bilimin öğretiminde tarihsel yaklaşımın öğrencilerin fiziğe yönelik tutumlarında değişime yol açtığını ve öğrencilerin bu dersleri önceki fizik derslerine göre daha kolay ve eğlenceli bulduğunu göstermektedir (Ahlgren ve Walberg; Welch’den aktaran Brush, 1989, s. 62).
Öneriler
Bu çalışmada bulgular neticesinde daha sonra yapılacak araştırmalara yol göstereceği düşünülen şu önerilerde bulunulabilir:
- Literatür taramalarında görüleceği üzere bilim tarihinde ilk defa yapılmış olan Cavendish Kütle Çekimi Deneyi, Eratosthenes Dünya’nın Çevresinin Ölçümü Deneyi, Faraday’ın İndüksiyon Kanunu Deneyi, Fizeau Işık Hızının Hesaplanması Deneyi, Galileo Serbeste Düşme Deneyi, Millikan’ın Yağ Damlacıkları Deneyi ve Newton Renk Çarkı Deneyi konuları içinde böyle bir çalışma yapılabilir.
60
- Bu konunun 10. sınıf fizik dersi öğretim programında yer almasından ötürü MEB ders kitaplarında ve öğretmen kılavuz kitaplarında bu etkinliğin yapılış şekli ve etkinlikte kullanılan materyallere yer verilebilir.
- Temel kavramların öğretilmesi maksadıyla bilim tarihinden ilk deneyleri içeren fizik etkinlikleri hazırlanabilir ve kullanılabilir.
- Üniversitelerde, bilim tarihinde gerçekleştirilen ilk deneylerle fizik öğretimine daha çok önem verilebilir.
- Katılımcılarla yapılan mülakatların kaydı sadece ses kayıt cihazı ile sınırlıdır. Ses kaydının yanı sıra video kaydının da alınacağı mülakat ile öğrencilerin jest ve mimikleri de incelenebilir ve daha doğru sonuçlara ulaşılabilir. Ayrıca öğrencilerin fizik dersine yönelik ilgilerini ölçmek için anket geliştirilip daha geniş öğrenci kitlelerine uygulanabilir.
- Bilim tarihinden ilk deneylerle yapılan fen / fizik öğretiminin ele alındığı çalışmaların ülkemizde yok denecek kadar azdır. Bu etkinliklerin öğrencilerin bilişsel, duyuşsal ve psikomotor özelliklerinin geliştirilmesindeki etkisi göz önüne alındığında, önemli bir eksiklik ortaya çıkmaktadır. Bu amaçla bilim tarihi destekli fizik öğretimi ile ilgili çalışmalar üzerinde durulmalı ve hazırlanacak fen / fizik öğretim programlarında etkili olarak kullanılmalıdır.
Bu önerilerin dikkate alınması suretiyle yapılacak olan bilim tarihinden ilk deneylerle fen/fizik öğretimi ile öğrencilere bilimsel keşiflerin sürecini, bilim insanlarının içinde bulunduğu mevcut koşulları ve mücadele ettikleri zorlukları, bilimsel bilginin ortaya çıkışı ve özelliklerini öğretebilir; bilimsel okuryazar bireyler yetiştirme yolunda büyük adımlar atılabilir. Yıldız (2013)’a göre bilimsel okuryazarlık bireylerin sadece bilimin doğasını bilmelerine değil, çevresindeki olaylara daha duyarlı, düşünebilen, eleştirebilen, karşılaştırma yapabilen ve en önemlisi kendisine ait bir dünya görüşüne sahip bireyler olarak yetişmelerini sağlar (s. 98). Böylece yetiştireceğimiz yeni nesiller ülkemizi eğitim, bilim, teknoloji, ekonomi, siyaset vs. alanlarda daima ileriye taşıyan bir nesil olacaktır.
61
KAYNAKLAR
Abak, A. (2003). Modeling the relationship between university students' selected affective characteristics and their physics achievement, Yüksek Lisans Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Acar, Ö.A. (2010). Öğretmen adaylarının elektromanyetik indüksiyon konusunda kavramsal anlamalarının ontolojik yaklaşıma göre tespiti. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Akkuş, Ö. (2015). Bilimin toplumsal işlevi açısından bilim tarihinin yeniden inşası: john d. bernal, Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
Aksoy, Z. (2011). Ankara’daki liselerde fizik öğretiminde kullanılan öğretim teknolojilerinin durumu ve öğrenci başarısında etkisinin değerlendirilmesi (Ankara ili örneği). Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Asimov, I. (2006). Bilim ve buluşlar tarihi. (E. Topçugil Çev.). Ankara: İmge.
Aydoğdu, B. ve Ergin, Ö. (2008). Fen ve teknoloji dersinde kullanılan farklı deney tekniklerinin öğrencilerin bilimsel süreç becerilerine etkileri. Ege Eğitim Dergisi (9) 2: 15-36.
Baran, B. (2013). Bilim tarihi ve felsefesi öğretim metodunun fen bilimlerine yönelik tutum ve motivasyon üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
Başkurt, P. (2009). İlköğretim 8. sınıf fen ve teknoloji dersi kuvvet ve hareket ünitesinin basit malzemelerle yapılan fen aktiviteleri ile öğretilmesinin başarıya, kalıcılığa ve
62
tutuma etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Bayram, H., Patlı, H.U., & Savcı, H. (1998). Fen öğretiminde öğrenme halkası modeli. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 10, 31-40.
Bendick, J. (2003). Bilimin kapıları arşimet (E. S. Duman, Çev.). Ankara: Yurt Kitap. Bodur, E.T. (2006). Bilgisayar destekli fizik öğretiminde yapısalcı yaklaşımın öğrenci
başarısına etkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Böyük, U., & Erol, M. (2008). Türkiye’de fen bilgisi laboratuvarları: zorluklar ve öneriler. İnternational Journal on Hands on Science (IJHSCI) Online:1646 – 8937, 1-6. Brush, S. G. (1989). History of science and science education. Interchange, 20(2), 60-70. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, E.Ö., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2012).
Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
Büyüköztürk. Ş. (2005).Anket geliştirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 3.(2); 133-151. Camkurt, M.Z. (2007). İşyeri çalışma sistemi ve işyeri fiziksel faktörlerinin iş kazaları
üzerindeki etkisi, TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 20-6. 80-106. Can, Ç. (2012). Kolay, kısa, keyifli bilim. İstanbul: Carpe Diem Kitap.
Celep, A., & Bacanak, A. (2013). Yüksek lisans yapan öğretmenlerin bilimsel süreç becerileri ve kazandırılması hakkındaki görüşleri. Türk Fen Eğitimi Dergisi 10(1), 56-78.
Cemalcılar, A. (Ed.). (1996). Temel fizik. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Christensen, L. B., Johnson, B., & Turner, L. A. (2015). Araştırma yöntemleri: desen ve analiz. (A. Aypay Çev. Ed.). Ankara: Anı.
Çepni, S. (2009). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş. Trabzon.
Çepni, S., Ayas, A., Johnson. D., & Turgut, F. (1997). Fizik öğretimi. Ankara: Yükseköğretim Kurulu.
Dede, Y. Ve Yaman, S. (2003). Fen ve matematik eğitiminde proje çalışmalarının yeri, önemi ve değerlendirilmesi. G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi 23(1): 117-132.
63
Demir, S., & Akınoğlu, O. (2010). Epistemolojik inanışlar ve öğretme öğrenme süreçleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 32;75-93.
Demircioğlu, İ.H. (2007 ). Tarih öğretiminde filmlerin yeri ve önemi. Bilig, 42,77-93. Demircioğlu, İ.H. ve Kaymakçı, S. (2011).Tarih öğretmenlerinin çalışma yaprakları
hakkındaki görüşlerinin değerlendirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(1), 169- 200.
Deryakulu, D. (2002). Denetim odağı ve epistemolojik inançların öğretim materyalini kavramayı denetleme türü ve düzeyi ile ilişkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(22): 55-61.
Doğan, M. (2010). Bilim ve teknoloji tarihi, Ankara: Anı.
Doğan, N. & Özcan, M.B. (2010). Tarihsel yaklaşımın 7. sınıf öğrencilerinin bilimin doğası hakkındaki görüşlerinin geliştirmesine etkisi, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11- 4, Özel Sayı,187-208.
Eke, C. (2013). Seçmeli “bilim uygulamaları” dersinin fen bilimlerinin öğretimi açısından önemi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi (JRET). 2(2), 182-188.
Emik, C. (2011). Yatılı ilköğretim bölge okullarındaki fen ve teknoloji laboratuarlarının durumu. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Erdem, A. R. (2005). Üniversitelerimizin bilim tarihimizdeki yeri, Üniversite ve Toplum
Dergisi, 5(1). http://www.universite-toplum.org/text.php3?id=235 sayfasından erişilmiştir.
Eroğlu, G. (2015). Fen alanındaki öğretmen adaylarının bilimsel süreç becerilerinin tespiti. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara Ertürk, S. (1982). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Yelkentepe.
Fazlıoğlu, İ. (2004). İki ucu müphem bir köprü: bilim ile tarih ya da bilim tarihi. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 2(4), 9-27.
Fishbane, P., M. Gasiorowicz, S., & Thornton, S.T. (2008). Temel fizik. Ankara: Arkadaş. Galilei, G.(2011). İki yeni bilim üzerine diyaloglar, Ankara: Elips Kitap.
64
Glesne, C. (2013). Nitel araştırmaya giriş (2. b.). (A. Ersoy, & P. Yalçınoğlu, Çev.) Ankara: Anı.
Güven, İ., & Gürdal, A. (2002). Ortaöğretim fizik derslerinde deneylerin öğrenme üzerindeki etkileri. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Ankara.
Hançerlioğlu, O. (1979). Felsefe sözlüğü. İstanbul: Remzi. Harre, R. (2008). Büyük bilimsel deneyler. Ankara: Öncü. Hazer, B. (1997). Genel kimya. Trabzon: Akademi.
Holton, G. (1969). Harvard project physics a report on its aims and current status, Physics Education, 4(1), 19-25.
İmamoğlu, H. V., & Çeken, R. (2011). İlköğretim sosyal bilgiler dersinin bilim tarihi açısından fen ve teknoloji dersi ile ilişkilendirilmesi üzerine disiplinlerarası bir bakış. ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi. 2(3); 71-87.
Jackson, J.D. (1975). Klasik elektrodinamik. Ankara: A.Ü. Fen Fakültesi. Johnson,G.(2008).Bilim tarihindeki en güzel 10 deney, İstanbul: Mikado.
Kanlı, U. (2007). 7E modeli merkezli laboratuvar ile doğrulama laboratuvar yaklaşımlarının öğrencilerin bilimsel süreç becerilerinin gelişimine ve kavramsal başarılarına etkisinin karşılaştırılması. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kanlı, U. (2009). Yapılandırmacı kuramın ışığında öğrenme halkası’nın kökleri ve evrimi – örnek bir etkinlik. Eğitim ve Bilim. 34 (151): 44-64.
Kaptan, F. (1998). Fen bilgisi öğretimi. Ş.Yaşar (Ed.), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. Kara, U. (2010). Öğretmen adaylarının bilime yönelik kavram yanılgılarının
giderilmesinde bilim tarihi temelli bilim öğretiminin yönteminin etkililiği. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun. Karaoğlu, B. (2012). Üniversiteler için fizik. Ankara: Seçkin.
Kaya, A. (2007). Fen eğitiminde bilim tarihi destekli öğretimin fen bilgisi öğretmen adaylarının bilim doğasına ilişkin görüşlerine etkisinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
65
Kaymak, K. (2010). Fizik eğitiminde bilimsel süreç becerilerine dayalı sanal tasarım proje modelinin geliştirilmesi: güdümlü mermi örneği. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Kılıç, F. (2010). Ortaöğretim kimya ders kitaplarında atom teorilerinin sunumunun bilim tarihi ve felsefesi açısından incelenmesi ve öğretmen görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kocabaşoğlu, B. (2010). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin “maddenin halleri ve ısı” ünitesindeki başarı düzeyleri ve fene karşı tutumlarının araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Koruyucu, S. (2015). Fizik içerikli araştırma projelerinin bazı değişkenler üzerinde etkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Leite, L. (2002). History of science in science education: development and validation of a checklist for analysing the historical content of science textbooks. Science and Education, 11(4), 333-59.
Maskan, A.K., Maskan. M.H. ve Atabay. K. (2007). İlköğretim 4. sınıf fen ve teknoloji ders kitabının değerlendirme ölçütleri yönünden incelenmesi. D.Ü. Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi 9, 22-32.
MEB. (2010). İlköğretim 8. Sınıf Fen ve Teknoloji Dersi Öğretmen Kılavuz Kitabı. İstanbul: Bediralp.
MEB. (2011). Matbaa; renk karışımları, Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
MEB. (2013). Ortaöğretim Fizik dersi (9, 10, 11 ve 12. sınıflar) öğretim programı, Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
Nalçacı, İ.Ö., Akarsu, B. ve Kariper, İ.A. (2011). Orta öğretim öğrencileri için fizik tutum ölçeği derlenmesi ve öğrenci tutumlarının değerlendirilmesi. Journal of European Education 1.1: 1-6.
Netz, R. & Noel, W. (2012). Arşimet’in el yamaları modern bilimin anahatlarının ortaya çıkışı(Z. Anbarcıoğlu, Çev.). İstanbul: Alfa.
Nuhoğlu, H. Ve Yalçın, N. (2006). Fizik laboratuvarı çalışmalarında “öğrenme halkası modelinin” öğrenci başarısına etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 6, 49-65.
66
Ortaş, İ. (2002). Bilim, bilim insanı ve bilimsel etik. Üniversite ve Toplum Dergisi, 2(2). http://www.universite-toplum.org/summary.php3?id=76 sayfasından erişilmiştir. Ören, F.Ş. ve Tezcan, R. (2008). İlköğretim 7. sınıf fen bilgisi dersinde öğrenme halkası
yaklaşımının, öğrencilerin başarı ve mantıksal düşünme yetenekleri üzerine etkisi. Eğitim Fakültesi Dergisi, XXI [2],427-446.
Ören, F.Ş. ve Tezcan, R. (2009). İlköğretim 7.Sınıf fen bilgisi dersinde öğrenme halkası yaklaşımının öğrencilerin tutumları üzerine etkisi. İlköğretim Online 8 (1), 103-118. Özdemir, M., & Aras, E. (2013). 9. Sınıf fizik konu anlatımlı, Ankara: Esen.
Perkins, D. (2001). Arşimet’in banyo küveti (C. Kapkın, Çev.). İstanbul:Evrim.
Sarı, M. (2013). Fizik konularının öğretiminde deneysel çalışmanın öğrenci başarısına etkisi ve öğretmenlerin karşılaştıkları zorlukların belirlenmesi. Journal of Reserch in Education and Teaching (JRET),Online:2146-9199, 18.
Seggie, F. N., & Bayyurt, Y. (2015). Nitel Araştırma Yöntem, Teknik, Analiz ve Yaklaşımları. Ankara: Anı.
Serway, R. A., & Beichner R.J. (2002). Fen ve mühendislik için fizik 1. Ankara: Palme. Şalgam, E. (2009). Fizik eğitiminde probleme dayalı öğrenme yönteminin öğrencilerin
akademik başarılarına ve tutumlarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Şimşek, C. L. (2009). Fen ve teknoloji dersi öğretim programları ve kitapları bilim tarihinden ne kadar ve nasıl yararlanıyor?. İlköğretim online, 8(1), 129-145.
Şimşek, C. L. (2011). Bilimin doğası ve bilim tarihi dersinde yapılan çalışmaların öğrencilerinin bilim tarihi ile ilgili bilgi düzeylerine etkisi, Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(1), 116-138.
Şimşek, C. L., & Şimşek, A. (2010). Türkiye’de bilim tarihi öğretimi ve sosyal bilgiler öğretmen adaylarının yeterlilikleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi,7(2), 169- 198.
Şimşek, U., Aydoğdu, S., & Doymuş, K. (2012). İyi bir eğitim için yedi ilke ve uygulanması. Journal of Reserch in Education and Teaching (JRET), 1(4)-27; 2146-9199.
67
Tan, E. (2008). İlköğretim 7. sınıf dil bilgisi öğretiminde zarflar konusuyla ilgili yapılandırmacı yaklaşıma göre hazırlanmış çalışma yapraklarının öğrenci başarısına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensti- tüsü, Erzurum.
Taşoğlu, K.A. (2009). Fizik eğitiminde probleme dayalı öğrenmenin öğrencinin başarılarına, bilimsel süreç becerilerine ve problem çözme tutumlarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Tekeli, S., Kahya, E., Dosay, M., Demir, R., Topdemir, H.G., Unat, Y., & Aydın, K.A.
(2007). Bilim tarihine giriş, İstanbul: Nobel.
Temizyürek, K. (2003). Fen öğretimi ve uygulamaları, Ankara: Nobel. Tez, Z. (2008). Fiziğin kültürel tarihi. İstanbul: Doruk.
Tezcan, H., & Salmaz, Ç. (2005). Atomun yapısının kavratılmasında ve yanlış kavramaların giderilmesinde bütünleştirici ve geleneksel öğretim yöntemlerinin etkileri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(1), 41-54.
TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi. (2011). Fizik 102 labaratuarı dersi deney föyleri manyetizma deneyleri. Ankara: TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi. Topdemir, H.G. & Unat, Y. (2013). Bilim tarihi. Ankara: Pegem.
Topdemir, H.G. (1997).Galileo ve modern mekaniğin doğuşu. Felsefe Dünyası. 24, 42-52.
Topdemir, H.G. (2010).Galileo ve modern bilim. Bilim ve Teknik Dergisi. 514, 78-83. Topdemir, H.G. (2011). Arkhimedes ve helenistik dönemde bilim, Bilim ve Teknik Dergisi,
523, 88-90.
Topdemir, H.G. (2011).Galileo ve doğanın matematikle kavranışı. Bilim ve Teknik. 526, 104-107.
Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 6(4), 543-559.
Unat, Y., & Kalaycıoğulları, İ. (2004). Cumhuriyet dönemi’nde astronomi çalışmaları, XIV. Ulusal Astronomi Kongresi, Kayseri Erciyes Üniversitesi, 31.
68
Ünlü, S., & Hakan, A (Ed). (2001). Psikoloji. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Vitruvius. (1998). Mimarlık üzerine 10 kitap (S. Güven, Çev.). İstanbul: Şevki Vanlı Mimarlık Vakfı.
Emma Maersk Gemisi http://www.denizhaber.com/emma-maersk-port-said-p2- aid,540.html#galeri sayfasından erişilmiştir.
Yalçın, F.A., & Bayrakçeken, S. (2010). 5E öğrenme modelinin fen bilgisi öğretmen adaylarının asit-baz konusu başarılarına etkisi. International Online Journal of Educational Sciences, 2(2), 508-531.
Yangın, S. ve Dindar, H. (2007). İlköğretim fen ve teknoloji programındaki değişimin öğretmenlere yansımaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 33: 240-252.
Yaşar, Ş. (Ed.). (1998). Fen bilgisi öğretimi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Yıldırım, A. (2007). Seçilen bir ders kitabı değerlendirme ölçeğinin lise II fizik ders kitabına uygulanması. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Yıldırım, C. (1974). 100 soruda bilim tarihi, İstanbul: Gerçek.
Yıldırım, C. (1991). Bilim nedir. Bilim ve Teknik Dergisi. 24(286), 27-28. Yıldırım, C. (2001). Bilim tarihi, İstanbul: Remzi.
Yıldırım, C. (2002). Bilim felsefesi, İstanbul: Remzi.
Yıldız Teknik Üniversitesi. (2012). Temel fizik deneyleri. İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi.
Yıldız, S. (2013). Lise biyoloji ders kitaplarında bilim tarihi kullanımının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
69
EKLER
70
EK 1. Uzman Değerlendirme Formu