Aziz Pavlus Evininin tanıtma faaliyetlerini yürüten özel-kamu kurum ve kuruluĢlarının bu yönelimin tanıtımında kullandığı faaliyetlerin etkinliğine iliĢkin yabancı ziyaretçilerin görüĢlerini ortaya koymayı amaçlayan bu çalıĢmanın örneklem grubunu Ağustos - Eylül 2010 tarihinde Aziz Pavlus Evini ziyaret eden 385 yabancı turist oluĢturmaktadır.
Tablo: 4-8’de araĢtırmaya katılan ziyaretçilerin demografik özelliklerine iliĢkin bulgular sunulmuĢtur. Buna göre örneklem grubuna giren bireylerin %50.7’si baylardan, %49.3’ü ise bayanlardan oluĢmaktadır. 16 ile 25 yaĢları arasındaki bireyler %26.5 ile araĢtırmaya katılanların büyük çoğunluğunu oluĢturmaktadır. Milliyet durumuna iliĢkin frekanslar incelendiğinde %48.1’lik bir oran ile Ġtalyan ziyaretçilerin çoğunlukta olduğu görülmektedir. Bunun yanında meslek gruplarına iliĢkin frekans dağılımına bakıldığında % 28.9’luk bir oran ile öğrenci grubu çoğunluktadır. Diğer taraftan bu çekim merkezini tercih eden ziyaretçilerden % 70.5’inin aylık toplam geliri 2000 €’un altındadır. Bununla birlikte örneklem gurubunun bulguları incelendiğinde 46- 55 (% 23.5) ile 55 ve üzeri (% 24.1) yaĢ aralığı gurubunun toplam ziyaretçiler içerisinde % 47.6’ını oluĢturduğu tespit edilmiĢtir. Ayrıca meslek gurubu frekanslarına bakıldığında Emekli gurubunun toplam ziyaretçiler içerisindeki oranını % 13.7 olduğu da görülmektedir.
Diğer taraftan AraĢtırmaya katılan örneklem gurubunun verilerin göre yönelimi ziyaret eden yabancı turistlerin dini inançlarına bakıldığında (Tablo: 4-9) büyük çoğunluğunun Hıristiyan dinine mensup Katolik mezhebine bağlı olduğu görülmektedir (Tablo: 4-10). Yönelimin ziyaretçilerinin büyük çoğunluğunun Hıristiyan inancına sahip olması yönelimin Hıristiyan inancında hac merkezi olması nedeniyle beklenen bir durumdur. Diğer taraftan Katolik mezhebinin diğer mezheplere göre büyük çoğunlukta olması Katolik inancına bağlı turistlerin hacı olmayı daha çok önemsediklerini de ortaya koymaktadır.
AraĢtırmada turistlerin seyahatlerinde daha çok organize turu tercih ettiği, Türkiye’de 7 gün ve üzeri konakladıkları ve yine büyük çoğunluğunun Tarsus’u tur programı kapsamında günübirlik ziyaret ettiği tespit edilmiĢtir (Tablo: 4-11). Bireylerin % 42.1 inancı için, %34.1’i de kültürel bir faaliyet olduğu için Tarsus’u ziyaret etmiĢtir (Tablo: 4-12). Ayrıca örneklem gurubunun %34.8’i Aziz Pavlus Evinin varlığından
seyahat acentesi aracılığı ile haberdar olmuĢtur. Diğer taraftan bu soru için “Ġncil, Kilise ve Okul” gibi farklı kaynakların örneklem gurubunun toplam % 21.5’i tarafından verilmesi, yönelimin inanç turizmi potansiyelini göstermesi açısından önemlidir (Tablo: 4-13). Diğer taraftan bu kaynakların yönelimin turistik tanıtımına katkı sağladığını söylemek mümkündür.
AraĢtırmada bireylerin % 94.5 gibi büyük bir çoğunluğunun yönelimi ilk kez ziyaret ettiği saptanmıĢtır (Tablo: 4-14). Turistlerin %67.5’i yönelimi tur programında olduğu için ziyaret etmektedir (Tablo: 4-15). Bu durum turistlerin %28.9’luk kısmının öğrenci olması sebebiyle beklenen bir durumdur. Ayrıca bu durum yönelimin salt inanç turizmi kapsamında ziyaret edilen bir hac merkezi olarak ziyaret edilmediğini; daha çok hali hazırda uygulanan tur programlarında ziyaret edilen yönelimler arasında olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte Aziz Pavlus Evinin inanç turizmi merkezleri içerisinde ziyaret edilmesi konusunda verilen ifadeye turistlerin katılma eğilimi içerisinde oldukları belirlenmiĢtir (Tablo: 4-16).
Aziz Pavlus Evininin tanıtma faaliyetlerini yürüten özel-kamu kurum ve kuruluĢlarının bu yönelimin tanıtımında kullandığı faaliyetler Tablo: 4-17 ile verilmiĢtir. Buna göre katılımcılar “Halkla iliĢkiler faaliyetlerinin yeterli olduğunu düĢünüyorum” Ģeklinde verilen ifadeye daha olumlu yönde görüĢ belirtmiĢlerdir. Bununla birlikte tüm faaliyetlere iliĢkin ifadelere verilen ölçeğe göre yanıtların ortalamasının 3’e yakın olması, bu faaliyetlerin istenilen düzeyde olmadığını, vasata daha yakın olup geliĢtirilmeye ihtiyacı olduğunu ortaya koymaktadır.
AraĢtırma problemi çerçevesinde belirlenen ve test edilen hipotez sonuçları değerlendirildiğinde;
Hıristiyan turistlerin mezhepleri ile Tarsus’u ziyaret amaçları arasında iliĢki olup olmadığının belirlenmesi amacıyla Ki-Kare Bağımsızlık Testi yapılmıĢ ve analiz sonuçlarına göre Pearson Ki-Kare Testi sonuçları geçerli olduğuna karar verilmiĢtir (Tablo: 4-18). Buna göre, Hıristiyan turistlerin mezhepleri ile Tarsus’u ziyaret amaçları arasında iliĢki olduğu sonucuna ulaĢılmıĢtır [p < 0.05]. Ayrıca çapraz tablo incelendiğinde Katolik mezhebine bağlı bireylerin yönelimi inanç kapsamında daha çok ziyaret ettikleri görülmektedir.
Turistlerin dini inançları ile Tarsus’ta kalıĢ süreleri arasında iliĢki olup olmadığının belirlenmesi amacıyla Ki-Kare Bağımsızlık Testi yapılmıĢ ve analiz sonuçlarına göre Fisher Kesin Ki-Kare Testinin kullanılmasına karar verilmiĢtir (Tablo: 4-19). Buna göre, turistlerin dini inançları ile Tarsus’ta kalıĢ süreleri arasında iliĢki olduğu sonucuna ulaĢılmıĢtır [p < 0.05]. Çapraz tablo incelendiğinde Hıristiyan turistlerin Tarsus’u daha çok günübirlik ziyaret ettiği tespit edilmiĢtir. Diğer taraftan Tarsus’un direkt bir yönelim merkezi olmadığı uygulanan tur programlarında program dahilinde ziyaret edilen bir merkez olduğu sonucu da ortaya çıkmıĢtır.
Turistlerin yaĢlarına göre Aziz Pavlus Evinin tanıtılma yeterliliklerine iliĢkin düĢüncelerinin farklılık gösterip göstermediğinin belirlenmesi amacıyla "tek yönlü varyans analizi" uygulanmıĢtır (Tablo: 4-20). Analiz sonucunda turistlerin yaĢlarına göre Aziz Pavlus Evinin tanıtılma yeterliliklerine iliĢkin düĢüncelerinin farklılık göstermediği sonucuna ulaĢılmıĢtır [p > 0.05].
Turistlerin cinsiyetlerine göre Aziz Pavlus Evinin tanıtılma yeterliliklerine iliĢkin düĢüncelerinin farklılık gösterip göstermediğinin belirlenmesi amacıyla t testi yapılmıĢtır. Bağımsız iki örnek t testinde, ortalamaların birbirinden farkı incelenirken, her bir faktör için iki örnek varyansları Levene Testi sonuçlarına göre türdeĢ olduğu belirlenmiĢ ve t testi sonuçlarından Equal Varyans t testi sonuçları kullanılmıĢtır (Tablo: 4-21). Buna göre, turistlerin cinsiyetlerine göre Aziz Pavlus Evinin tanıtılma yeterliliklerine iliĢkin düĢüncelerinin farklılık göstermediği sonucuna ulaĢılmıĢtır [p > 0.05].
Turistlerin dini inançlarına göre Aziz Pavlus Evinin tanıtılma yeterliliklerine iliĢkin düĢüncelerinin farklılık gösterip göstermediğinin belirlenmesi amacıyla "tek yönlü varyans analizi" uygulanmıĢtır (Tablo: 4-22). Buna göre, turistlerin dini inançlarına göre Aziz Pavlus Evinin tanıtılma yeterliliklerine iliĢkin düĢüncelerinin farklılık göstermediği sonucuna ulaĢılmıĢtır [p > 0.05].
Ülkemizde Aziz Pavlus ile ilgili yapılan araĢtırmalar oldukça sınırlıdır (Gündüz,2004; Batuk, 2006; Turan, 2006; Aydın, 2007; Doğan, 2008; Yılmaz, 2005;
Ulutürk, 2005; Caka, 2009). Nitekim daha önce yapılan bu bilimsel araĢtırmalarda Aziz Pavlus’un Türkiye turizmi boyutunda incelenmediği, genel olarak onun dini anlayıĢı ve yaptığı yolculuları üzerinde durulduğu ve bu doğrultuda dinler tarihinde alan yazına katkı sağlandığı görülmektedir. Bu araĢtırma, hac merkezi olarak ilan edilen Aziz Pavlus Evinin inanç turizmi içerisindeki potansiyelini ortaya koyması ve bu merkezle ilgili yürütülen tanıtma faaliyetlerinin etkinliğine iliĢkin yönelimi ziyaret eden yabancı ziyaretçilerin düĢüncelerini tespit etmesi bakımından önem taĢımaktadır.
Bu araĢtırmanın bulguları doğrultusunda elde edilen ve yukarıda belirtilen sonuçlar çerçevesinde bu alanda faaliyet gösteren çeĢitli kurum, kuruluĢ ve iĢletmelere yönelik olarak sunulabilecek çeĢitli öneriler maddeler halinde aĢağıdaki gibi özetlenebilir;
Yönelimin tanıtımında kullanılan faaliyetler ziyaretçilerin yönelimi tercih etmesinde önemli bir etkendir. Ancak bu çalıĢma, yapılan bu faaliyetlerin istenilen düzeyde olmadığını, vasata daha yakın olup geliĢtirilmeye ihtiyacı olduğunu ortaya koymaktadır.
Yapılan bu çalıĢmada Aziz Pavlus Evinin daha çok Katolik inancı taĢıyan bireylerce ziyaret edildiği tespit edilmiĢtir. Bu doğrultuda diğer Hristiyan mezheplerine bağlı bireylerin yaĢadığı bölgelerde tanıtma faaliyetlerinin yoğunlaĢtırılması gerekmektedir.
Tarihi ve dini mazilerini öğrenebilmek için büyük ölçüde serbest zamanları olan, yaĢam sürelerinin kısalmasından dolayı ibadetlerini yapmak, dini yerleri ziyaret etmek ve hacı olmak isteyen 3. yaĢ grubuna giren turistlere uygun tanıtma faaliyetleri yürütülmelidir.
Ġnançları sebebiyle yönelimi daha çok günübirlik ziyaret eden turistlerin Ģehirde daha fazla kalmalarını sağlayacak ilgi çekici otantik mekanlar oluĢturulmalıdır.
Pavlus, tüm Hristiyan mezheplerce önemi ve değeri kabul edilmiĢ nadir azizlerden biridir. Dolayısıyla Aziz Pavlus ile ilgili yürütülecek olan tanıtma faaliyetlerinde tanıtım faaliyetlerinde süreçler belirlenerek, pazar ülkelerde; pazarın özellikleri, müĢteri gruplarının eğilim ve istekleri, demografik yapı ve rakip ülkelerin durumunun araĢtırılmasını, geçerli ve güvenilir bilgi toplanmasını, çözümlenmesini, yorumlanmasını içeren bir çalıĢma yöntemi izlenmelidir.
KAYNAKÇA
KĠTAPLAR
Amstrong, K. (1993). A History of God. From Abraham to the Present: the 4000 Years
Quest for God. London: Mandarin Paperbacks.
Anonim, (2007). İncil. (6. Baskı). Ġstanbul: Acar Matbaacılık.
Asna, A. (1974). Halkla İlişkiler. (2. Baskı). Ġstanbul: Der Yayınları.
Avcıkurt, C. (2005). Turizmde Tanıtma ve Satış Geliştirme. (2. Baskı). Ġstanbul: DeğiĢim Yayınları.
Bacon, B. W. (1921). Jesus and Paul. New York: The Macmillan Company.
Barnes, P. (2006). İsa ve Pavlus Aynı Fikirde miydi?. (Çev. A. Sonbahar Yıldırım) Ġstanbul: Haberci Baskı Yayın Dağıtım (Eserin orijinali 1994’te yayımlandı). Batuk, C. (Editör). (2006). Pavlus’u Düşünmek. (1. Baskı). Ankara: Ankara Okulu
Yayınları.
Bingöl, Z. (2007). Gelenekten Evrensele Anadolu’da İnanç Turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.
Bowden, J. (1988). Jesus: The Unaswered Questions. London: SCM Press. Buttle, F. (1992). Hotel and Food Service Marketing. London: Villiers Hause. Bülbül, A. R. (2000). Halkla İlişkiler. (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Candan, E. (2007). İsa Peygamber’in Gizli Öğretisi. (1. Baskı). Ġstanbul: Sınır Ötesi Yayınları.
Casson, H. N. (2001). Tanıtım ve Reklam Sanatı, (Çev. M. Tekin). Ankara: Toker Yayınları.
Cemelcılar, Ġ. (1994). Pazarlama- Kavramlar, Kararlar. Ġstanbul: Beta Baskı Yayım. Coltman, M.M. (1989). Tourism Marketing, USA: Van Nostrand Reinhold.
Çamdereli, M. (2005). Ana Çizgileriyle Halkla İlişkiler, (2. Baskı). Ġstanbul: Salyangoz Yayınları.
Deane, A. C. (1942). St. Paul & His Letters, Edinburg: Holder and Stoughton LTD. Değirmencioğlu, A. Ö. ve AhipaĢaoğlu, S. (2008). Anadolu’da Turizm Rehberliği Temel
Demirer, Ü. (2003). Psidia Antiochiası Yalvaç. (1. Baskı). Ankara: Yalvaç Kültür Yayınları.
Denizer, D. (1992). Turizm Pazarlaması. Ankara: Yıldız Matbaacılık.
Devlet Planlama TeĢkilatı. (2001). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı Tanıtma ve
Pazarlama Alt Komisyon Raporu. Ankara: Devlet planlama teĢkilatı.
Doyle, P. (1998). Marketing Management and Strategy. Toronto Hall.
Dökmen, Ü. (1994). İletişim Çatışmaları ve Empati. 20. Baskı. Ġstanbul: Sistem Yayıncılık.
Edperson, A. (1983). Why People Travel. (Çev. Ġ. Pırnar). Leisure Today.
Eralp, Z. (1978). Turizm Politikası. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın Yayın Yüksek Okulu Yayınları.
Erdoğan, H. (1995). Ekonomik, Sosyal, Kültürel ve Çevresel Yönleriyle Uluslararası
Turizm. (2. Baskı). Bursa: Uysal Form Ofset.
Fisher, H.D ve Merrill, J.C. (1970). International Communications: Media Channals,
Functions. New York: Hastings House.
Gündüz, ġ. (2004). Pavlus Hıristiyanlığın Mimarı. (2. Baskı). Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
Güzel, N.G. (2001). Türkiye’nin Turizm Tanıtımında Reklam. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Harnack, A. (1901). What is the Christianity? New York: G.P. Putnam’s Sons.
Holloway, J. C. ve Robinson, C. (1995). Marketing for Tourism. Singapur: Longman Singapore Puclishers.
Howard, W.F. (1927). The Fourth Gospel and the Mandaean Gnosticism. LQR Press. Ġçöz, O. (1996). Turizm İşletmelerinde Pazarlama. Ġzmir: Anatolia Yayıncılık.
Ġçöz, O. ve Kozak, M. (2002). Turizm Ekonomisi Turizmin Makro ve Mikro Etkisi. (2. Baskı). Ankara: Turhan Kitapevi Baskı Yayıncılık.
Ġçöz, O. (2003). Seyahat Acenteleri ve Tur Operatörlüğü Yönetimi. (4. Baskı). Ankara: Turhan Kitapevi Baskı Yayıncılık.
Ġnceoğlu, M. (1985). Güdüleme Yöntemleri.Ankara: A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Baskı ve Yayıncılık.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (19. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kaya, H. (1996). İnanç Turizmi. Bursa: F. Özsan Matbaacılık.
Kotler, P. (1976). Pazarlama Yönetimi. (Çev. Y. Erdal). (2. Cilt). Ankara: Bilimsel Yayınlar Derneği.
Kotler, P. (1993). Marketing Managment: Analysis, Planing, Implimentation and
Control. New Jersey: Prentice Hall.
Kümmel, W. G. (1975). Introduction to the New Testament. Lomdon: SCM.
Küng, H. (1995). Christianity: Its Essence and History. (Çev. J. Bowden) London: SCM Press.
Linkemer, B. (1993). Profesyonel İmaj Yaratmak. (Çev. N. Gürbilek). 1. Baskı. Ġstanbul: Rota Yayın Tanıtım.
Longenecker, R. N. (1976). The Ministry and Messege of Paul. Michigan: Zondervan. Lovelock, C.H. (1996). Services Marketing. USA: Prentice Hall International.
Lüdemann, G. (1996). Heretics: The Other Side of Early Christianity. (Çev. J. Bowden). London: SCM Press.
Machen, J. G. (1923). The Origin of The Paul’s Religion, New York: The Macmillan Company.
Nolan, M. L. Ve Nolan, S. (1989). Christian Pirimage in Modern Western Europa. London: The University of North Caroline Press.
OdabaĢı, Y. (1997). Pazarlama İletişimi. (2. Cilt). EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Olalı, H. (1983). (1983). DıĢ Tanıtım ve Turizm. Dış Tanıtım ve Turizm. Ankara: Türkiye ĠĢ Bankası Kültür Yayınları.
Oskay, Ü. (1985). Kitle Haberleşmesi Teorilerine Giriş. (3. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basın- Yayın.
Özgüç, N. (2003). Turizm Cografyası. (4. Baskı). Ġstanbul: Çantay Kitabevi. Peltekoğlu, F. (2001). Halkla İlişkiler Nedir?. Ġstanbul: Beta Yayıncılık. Pollock, J. (1969). The Apostle: A Life of St. Paul. Oxford: Lion Publication. Reuman, J. (1991). Variety and Unity in New Testament Thought. London: Oxford
Rızaoğlu, B. (2004). Turizmde Tanıtım. (3. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık. Rızaoğlu, B. (2007). Turizm Pazarlaması. (5. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık. Robinson, J. A. T. (1976). Redating the New Testament. London: SCM.
Sabuncuoğlu, Z. (1992). Halkla İlişkiler. Bursa: Rota Ofset.
Schorfield, J.N. (1938). The Historical Background of the Bible. London: Thomas Nelson and Sons Ltd.
Scott, C.A.A. (1927). Christianity According to St. Paul. Cambridge University Press. Sezgin, O. ve Acar, Y. (1983). Turizm: Tanıtma-Pazarlama-Ekonomi, Ankara.
Sezgin, O. M. (2001). Genel Turizm ve Turizm Mevzuatı. (2. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Soysal, Ġ. (1976). Tanıtma ve Türkiye’nin Tanıtılması. Ankara: UNESCO Türkiye Milli Komisyonu Yayınları.
Tavmergen, Ġ. P. ve Meriç, P.Ö. (2002). Turizmde Tanıtma ve Halkla İlişkiler. Ankara: Turhan Kitabevi.
Tengilimoğlu, D. ve Öztürk, Y. (2008). İşletmelerde Halkla İlişkiler. (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Tolongüç, A. (2000). Turizmde Tanıtım ve Reklam. (2. Baskı). Ankara: MediaCat Yayınları.
Tortop, N. (1998). Halkla İlişkiler. Ankara: Yargı Yayınları.
Turan, S. (2006). Misyonerliğin Kurucusu Pavlus. Ġstanbul: IQ Kültür Sanat Yayınları. Ural, A. ve Kılıç, Ġ (2006). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi. (2.
Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Vermes, G. (2001). The Changing Faces of Jesus. England: Penguen Books. Wrede, W. (1907). Paul. London: Philip Green.
MAKALELER
Alegra, J., Juaneda, C. (2006). Destinatıon Loyalty Consumers Economic Behavior.
Annals of Tourism Research. Vol. 33, No. 3, p. 684–706.
Ataol, A., Özmen, Ö., Katrinli, A. (1990). Türkiye’nin Tanıtılmasında Turizm Görevlilerinin Rollerini Algılamaları. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi,
Doruk Ofset, 1 (10-11-12): 4-12.
Aslan, Z. ve Demircioğlu, G. (1994). Turistik Ürün Pazarlamasında Halkla ĠliĢkiler ve Türkiye Açısından Önemi. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk
Ofset, 5 (4): 52-57.
Aydın, F. (2007). Hz. Ġsa Sonrası TartıĢma Konulardan Havarilik Ve Pavlus’un Havarilik AnlayıĢı. Dinleri Tarihi İle Okumak. Birinci Baskı. Ġstanbul. Ensar NeĢriyat Yayınları. ss. 79-103’deki makale.
Aymankuy, ġ. Y. (2001). Turizm Sektöründe Kriz Yönetimi. Balıkesir Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (105-119).
Bıçak, H.A. ve Altınay, M. (1996). Promosyon ve Pazarlamanın Önemi ve KKTC Turizm Sektörü. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 7 (1-2): 24-29.
Biber, A. (2009). Halkla ĠliĢkiler ÇalıĢmalarının Dünü, Bugünü Ve Geleceğine ĠliĢkin Bir Değerlendirme. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi İletişim Kuram Ve
Araştırma Dergisi. Sayı:29 (133-148).
Blanchet, G. (1964). The Implimentation of Publicity Programmes. Tourist Publicity.
IUOTO Pub. Genova, 1964:55-65.
Bultmann, R. (1973). Jesus and Paul. (Çev. S. M. Ogden). Existence and Faith: Shorter
Writings of Rudolph Bultman. London: Collins. 217-239.
Çetinel, F.G. (2001). Turizmde Tanıtım ve Reklam Faaliyetlerinin Önemi: (Türkiye’nin tanıtımında Turizm Bakanlığı’nın yurtdıĢında faaliyet gösteren medya araçlarında yaptığı reklam harcamaları ile Türkiye’ye gelen turist sayısı arasındaki iliĢkinin değerlendirilmesi). Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi,
Doruk Ofset, 12 (Güz): 151-161.
Çıldır, N. (1991). Fuar ÇalıĢmalarının Turizm Açısından Değerlendirilmesi. Anatolia
Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 2 (3-4): 16-18.
Çımat, A. ve Bahar, O. (2003). Turizm sektörünün Türkiye ekonomisi içindeki yeri ve önemi üzerine bir değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler
Dann, G. (1981). Tourism Motivation: An Appraisal. Annals of Tourism Research. Emir, O. ve Durmaz, G. (2009). Afyonkarahisar’ın Termal Turizm Ġmajı Üzerine Bir
Değerlendirme. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 20 (1):
25-32.
Festinger, L. (1985). Bilme – Tanıma Uyumsuzluğu Teorisi. Ünsal Oskay (Ed). Kitle
Haberleşmesi Teorilerine Giriş. (3. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basın-
Yayın, ss. 61-70’deki makale.
Fitzmyer, J.A. (1998). Pauline Theology. R.E. Brown, J.A. Fitzmyer, R.E. Murphy (Ed). The Jerome Biblical Commentary. Cassell Press.
Frey, A.W. (1965). Promotion. Marketing in Busines Management
Gartner, W. (1986). Temporal Influences on Image Change. Annals of Tourism
Research, Vol. 13 No. 4.
General Management Turizm & Yönetim Dergisi 5: 35 (20-21).
Govers, R., Go, F. M. ve Kumar, K. (2007). Promoting Tourism Destination Image.
Journal of Travel Research. Vol. 46. 15-23.
Gökdeniz, A. (1996). Uluslar arası Turizm Hareketleri Ġçerisinde Dinsel Amaçlı Seyahatler ve Türkiye. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 7 (1-2): 101-103.
Güven, Ö.Z. ve TaĢkın E. (2003). Turizmde belgesel tanıtım ve pazarlama. Pazarlama
Dünyası Dergisi, Dünya Yayıncılık, Temmuz-Ağustos 4 (17), 53.
Haacker, K. (2003). Paul’s Life, The Cambridge Companion to St. Paul. Cambridge University Press.
Hastürk, A. (1990). Turizm Pazarlamasında Halkbilimin Yeri ve Önemi. Anatolia
Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 1 (2): 11-13.
Hovland, C. I. ve Weiss, W. (1985). Kaynağın Güvenirliği ve HaberleĢmenin Etkinliği Üzerindeki Etkisi. Ünsal Oskay (Ed). Kitle Haberleşmesi Teorilerine Giriş. (3. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basın- Yayın, ss. 235-259’daki makale. Ġçöz, O. (1991). Turizm Sektöründe Tanıtma ve Pazarlama Stratejileri. Anatolia Turizm
ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 2 (13-14): 35-39.
Karasu, T. (1990). Turizmde Tanıtma Üzerine, Anatolia Turizm ve Kültür Sanat
Dergisi, Doruk Ofset, 1 (8-9): 31-39.
Kaya B. (1990). Tanıtma Yöntemi Olarak Lobicilik. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat
Kaya B. (1992). Tanıtmanın Tanımları, Boyutları ve Amaçları. Anatolia Turizm ve
Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 2 (27-28): 4-10.
Kırcıoğlu, E. N. ve Nazilli, S. S. (1983). DıĢ Tanıtım ve Turizm. Dış Tanıtım ve Turizm. Ankara: Türkiye ĠĢ Bankası Kültür Yayınları.
Kozak, N. (1992). 1. Tanıtma ġurasının Ardından. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat
Dergisi, Doruk Ofset, 2 (27-28): 20-24.
Kozak, N., Kozak, M. ve Kozak, M. (2001). Genel Turizm İlkeler ve Kavramlar, Ankara: Detay Yayıncılık.
Kozak, R. (2003). Turistik Çekim Merkezi Olarak Türkiye Ġmajı: Ġki Asya Pasifik Ülkesi (Avustralya Ve Yeni Zelanda) Seyahat Aracıları Temsilcileri Üzerine Bir AraĢtırma. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 14 (2): 141- 149.
Klapper, J. K. (1985). DeğiĢik HaberleĢme Araçlarının KarĢılaĢtırmalı Etkileri. Ünsal Oskay (Ed). Kitle Haberleşmesi Teorilerine Giriş. (3. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basın- Yayın, ss. 185-210’daki makale.
Knutson, B. J. (1988). Ten Laws of Costomer Satisfactions. (Çev. M. Kozak). The
Cornell H.R.A. Quarterly. pp. 14-17.
Lerner, D. (1985). Propagandada Etkinlik: ġartlar ve Değerlendirme. Ünsal Oskay (Ed).
Kitle Haberleşmesi Teorilerine Giriş. (3. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi
Basın- Yayın, ss. 261-280’deki makale.
Litvin, S. W., Ronald, E. G. ve Pan, B. (2007). Electronic Word-of-mouth in Hospitality and Tourism Management. Tourism Management. 29 (2008) 458-468.
Mangold, W.G., Miller, F. ve Brockwyz, G.R. (1999). World-of-Mouth Communication in the Service Marketplace. The Journal of Services Marketing, vol. 13. no. 1, 73-84.
Morgan, M. (1996). Marketing for Leisure and Tourism. London;: Printine Hall.
Noack, B. (1980). Teste Paulo: Ġsa ve Ġlk Hıristiyanlığa Temel Bir ġahit Olarak Pavlus. C. Batuk (Ed). Pavlus’u Düşünmek. Birinci Baskı. Ankara. Ankara Okulları Yayınları, ss. 45-75’deki makale.
Önce, G. (1992). Turizm Pazarlamasında Tanıtma ve Ġmaj GeliĢtirme. Anatolia Turizm
ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 2 (27-28): 31-33.
Özülker, U. (1990). Tanıtma ve Türkiye’nin Tanıtılması. Anatolia Turizm ve Kültür
Pırnar, Ġ. (1992). Uluslar arası Turizm Pazarlamasında Tanıtım Planı GeliĢtirme Teknikleri ve Ulusal Tanıtım. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk
Ofset, 2 (27-28): 25-30.
Przybylski, B. (1984). Ruh: Pavlus’un Ġsa ve Ötesine Yolculuğu. C. Batuk (Ed).
Pavlus’u Düşünmek. Birinci Baskı. Ankara. Ankara Okulları Yayınları, ss. 113-
129’daki makale.
Rinschede, G. (1992). Form of Religious Tourism. Annals of Tourism Research. New York, Vol.19, Num.1.
Sargın, S. (2006). Yalvaç’ta Ġnanç Turizmi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,
16 (2), 1-18.
Schramm, W. (1985). HaberleĢme Nasıl ĠĢler. Ünsal Oskay (Ed). Kitle Haberleşmesi
Teorilerine Giriş. (3. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basın- Yayın, ss. 95-
134’deki makale.
Scobie, C. H. (1984). Jesus or Paul The Origin of the Universal Mission of the Christian Church. Wilfrid Laurier University Press, ss. 47-61.
Seccombe, D. (2000). Ġsa’nın Öyküsü ve Pavlus’un Misyonerlik Stratejisi. C. Batuk (Ed). Pavlus’u Düşünmek. Birinci Baskı. Ankara. Ankara Okulları Yayınları, ss. 235-253’deki makale.
Seitz, E. (1987). Imagewerbung im Tourismus-Marketing. (Çev. A. Ertekin). Der
Fremdenverkehr. August.
ġahbaz, R.P. (2000). Türkiye’nin Tanıtım Harcamalarının DıĢ Turizm Talebine Etkileri.
Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Cilt 2, Sayı: 3, (121-
150).
Tolongüç, A. (1992). Tanıtım ve Ġmaj. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, Doruk
Ofset, 2 (27-28): 11-19.
Tunç, A. (2001). Ulusal Turizm Politikalarını Etkileyen Uluslar arası Yeni Eğilimler ve Türk Ġmaj Sorunu, TTEF 10/2001-01.
Türksoy, A. (1993). Turizm ĠĢletmelerinde Ġmaj Nasıl GeliĢtirilir?. Anatolia Turizm ve
Kültür Sanat Dergisi, Doruk Ofset, 4 (4): 22-23.
Wenham, D. (2000). Luka Aracılığı ile Ġsa’dan Pavlus’a. C. Batuk (Ed). Pavlus’u
Düşünmek. Birinci Baskı. Ankara. Ankara Okulları Yayınları, ss. 75-95’deki
makale.
Zafar, A. (1991). Marketing Your Community: Correcting Negative Image. (Çev. M. Kozak). The Cornell H.R.A. Quarterly.
DĠĞER KAYNAKLAR
Akarsu, E. N. (2001). Turistik Tanıtma Amaçlı Uluslar arası Düzeyde Verilen
Reklamların Turistler Üzerindeki Etkisinin Araştırılması. YayımlanmamıĢ
Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Akgöz, E. (2003). Turizm İşletmelerindeki Türk Gecelerinin Türk Kültürünü Tanıtmaya
Katkıları. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Konya.
Aksungur, A. G. (2008). Turizmde Markalaşma ve Tanıtma Faaliyetlerinin Önemi:
İspanya ve Türkiye’nin Karşılaştırmalı Analizi. Uzmanlık Tezi, Kültür ve
Turizm Bakanlığı Tanıtma Genel Müdürlüğü, Ankara.
Aydın, F. (2000). Pavlus ve Din Anlayışından Yansımalar. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.
Caka, E. (2009). Pavlus’un Mektupları. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Dikinson, A. (1990). Halkla ĠliĢkilerin Rolü ve Teknikleri. DPT Halkla İlişkiler ve Dış
Tanıtım Semineri. Marmaris, 19-20.
Doğan, B. (2008). Hıristiyanlıkta Asli Günah Doktrini. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Eker, K. (1989). Türkiye’nin Devlet Çapında Tanıtma ve Propaganda İlkeleri. Türkiye Tanıtma Sempozyumu, 16-17 Mayıs, Ankara.
Gündoğdu, A. (2006). Turizmde Dış Tanıtma Olgusunun Marka Konumlandırma
Açısından Değerlendirilmesi: T.C. Turizm Bakanlığı Örneği. YayımlanmamıĢ
Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Gündüz, G. (9-10 Haziran 2001). 2000. Yılında Hıristiyanlık; dünü, bugünü ve geleceği