Bu bölümde araĢtırmada elde edilen sonuçlara ve ilgili önerilere yer verilmiĢtir.
5.1. Sonuçlar
AraĢtırmada yer alan kadınların sadece % 14‟ü düzenli olarak spor yaparken, % 86‟ sı düzensiz spor yapmakta ya da hiçbir sportif faaliyette yer almamaktadır. Dolayısıyla araĢtırmaya katılan kadınların, oransız vücuda sahip olmasının tesadüf olamayacağı düĢünülmektedir.
Uzunluk ölçülerinden kaynaklanan sorunlar içerisinde % 41 oranında kol ve % 68,8 oranında pantolon boyunun uzun gelmesi sorunu dikkat çekmektedir. Ankete katılan kadınların tam boy ölçülerinin, standart ölçü tablolarında yer alan bedenlere göre dağılmıĢ tam boy ölçüleriyle örtüĢmediği sonucuna varılmaktadır. Ankete katılan kadınların boylarının standart ölçü tablolarında yer alan ölçülerden kısa olması özellikle pantolon boyunun uzun gelmesi sorununa yol açmaktadır.
Örneklem grubundaki kadınların doğum sayısı arttıkça oturuĢ yüksekliğinin kısa gelme oranında artıĢ olduğu görülmektedir. Ankete katılan kadınlarda doğuma bağlı olarak kalça çevresinde geniĢleme yaĢadıkları sonucuna varılmaktadır. Kadınların alt giysi grubunda beden numarası arttıkça oturuĢ yüksekliğinin kısa gelmesi durumunda artıĢ olduğu görülmektedir. Beden numarası arttıkça pantolondaki oturuĢ yüksekliği ölçüsünün, hazır giyim kalıplarında olması gerekenden kısa tutulduğu düĢünülmektedir.
AraĢtırmaya katılan kadınlarda geniĢlik ölçüleri içerisinde, beden çevresinin bol gelmesi (% 23,6) ile ilgili sorun yaĢadığı görülmektedir. Buna göre; kadınların tayyör/ döpiyes satın alırken kalça ölçüsüne göre hareket ettikler sonucuna varılmaktadır.
Ankete katılan kadınlarda kol geniĢliği ölçüsünün genel olarak normal geldiği görülürken, bilek geniĢliği ölçüsünün %20,8 bol geldiği görülmektedir.
Ankete katılan kadınların % 42,9‟luk bir oranla ceket, % 34,3 oranla etek ve % 37,9 oranla pantolon kalça çevresi ölçülerinin dar gelmesinden kaynaklanan sorunlar yaĢadığı görülmektedir.
Örneklem grubundaki kadınların pantolon arka ağda gerginlik yaĢama durumlarına bakıldığında, doğum sayısı arttıkça yaĢanan sorunda da artıĢ olduğu görülmektedir. Fazla doğum yapan kadınlarda yaĢanan sorunun, kalça çevresi ve basende oluĢan geniĢlemeden kaynaklandığı sonucuna varılmaktadır.
AraĢtırmaya katılan kadınların tüm yaĢ gruplarında, kapama özelliği bulunan giysileri, % 82,9‟luk oranla tercih ettikleri görülmektedir. Kadınların, vücut kusurlarını daha iyi gizlediği düĢüncesiyle kapama özelliği bulunan giysileri tercih ettikleri sonucuna varılmaktadır.
AraĢtırmaya katılan kadınların doğum sayılarıyla, kuplu model tercih etme arasındaki iliĢki incelendiğinde, tüm kadın gruplarında kuplu modellerin yoğun oranda tercih edildiği görülmektedir. Anket sorusuna alınan yanıttan kuplu modellerin, kadınların vücuduna daha fazla uyum sağladığı sonucuna varılmaktadır.
Ankete katılan kadınların, doğum sayısına göre düĢük bel pantolon tercih etme oranlarına bakıldığında, tüm kadın gruplarında düĢük bel pantolonun oldukça düĢük bir yüzdelik dilimle tercih edildiği görülmektedir. Özellikle hiç doğum yapmayan kadınlardan, üç kez ve daha fazla doğum yapmıĢ kadınlara doğru gidildikçe tercih oranında oldukça yüksek bir düĢüĢün yaĢandığı görülmektedir. AraĢtırmaya katılan kadınların alt beden gruplarına göre düĢük bel pantolon modeli tercih etme dağılımına bakıldığında; beden numarası büyüdükçe, düĢük bel pantolon tercihinde azalma yaĢandığı görülmektedir.
Ankete katılan kadınların büyük bir oranının tayyör- döpiyes satın alırken yaĢadıkları sorunları form bozukluklarını tadilat yöntemiyle gideren mağazalardan alıĢveriĢ yapmayı tercih ederek sorunlara çözüm getirmeye çalıĢtıkları görülmektedir.
Kadınların tayyör- döpiyes ile ilgili yaĢadıkları sorunlar için uyguladıkları bir diğer çözüm yöntemi ise takım halinde satın aldıkları giysiyi terzide kendi bedenlerine uygun hale getirmelerini istemeleridir. Kadınların, tayyör ve döpiyes satın alırken sorun yaĢasalar dahi istedikleri ürünü satın aldıkları ve
ürünü terzide bedenlerine uygun hale getirmeye çalıĢtıkları sonucuna varılmaktadır.
5.2. Öneriler
Alt- üst beden ölçü farklılıklarına sahip kadınların hazır giyim ürünlerinde yaĢadıkları problemlerin belirlenmesine yönelik olan bu araĢtırmada, ulaĢılan sonuçlar doğrultusunda aĢağıdaki öneriler geliĢtirilmiĢtir.
AraĢtırmadan elde edilen sonuçlara göre genel olarak pantolon boyunun kadınlara uzun geldiği; dolayısıyla diz hattının da olması gereken yerden daha aĢağıda kalması problemi ortaya çıkmıĢtır. Üretici firmaların bu problem üzerinde araĢtırmaya giderek, pantolon boyuna iliĢkin gerekli kalıp çalıĢmalarını gerçekleĢtirmeleri önerilmektedir.
Pantolonda oturuĢ yüksekliğinin kısa gelmesi ve arka ağın gergin olması karĢılaĢılan diğer önemli problemler arasında yer almaktadır. Bu problemin özellikle 38 beden üzeri pantolonlarda daha fazla yaĢandığı görülmektedir. Üretici firmaların, tüketici kitleleri üzerinden veri toplama yoluna giderek, oturuĢ yüksekliği ve arka ağ oyuntusu üzerinde gerekli düzeltmeleri yapmaları bu sorunun çözümü için faydalı görülmektedir.
Oransız vücutlar üzerine yapılmıĢ olan bu araĢtırmada rastlanan en önemli sorunlardan biri de ceket, etek ve pantolon kalça çevresi ölçüsünün tüketicilere dar gelmesidir. Üretici firmaların Türk kadınının tipik vücut özelliğini dikkate alarak; özellikle kalçayı örten ceketlerde, kalça hattına gerekli rahatlık payını sağlamaya dikkat etmeleri gerekmektedir. Ayrıca takım giysi tüketicileri içerisinde önemli bir yere sahip olan oransız vücuda sahip kadın tüketicilerin kendilerine uygun tayyör/ döpiyes bulma sorununa çözüm olarak, farklı alt ve üst beden numaralarından kendilerine yeni bir tayyör / döpiyes takımı oluĢturma imkânı tanınmalıdır.
AraĢtırmaya katılan tüketicilerin daha çok, satın alma esnasında gerekli tadilat iĢlemini de üstlenen firmalardan alıĢ veriĢ yapmayı tercih ettikleri görülmüĢtür. Ġsraf, zaman kaybı önlenmesi ve müĢteri memnuniyetinin sağlanabilmesi için bu ihtiyaçları giderebilecek özel bedenli üretimlerin yapılması önerilmektedir.
Üretici firmalar satıĢ mağazalarında tüketicilere kalıp kaynaklı sorunlara iliĢkin anket uygulayarak gerekli düzeltmelere gitmeli ve tüketici sorunlarını en aza indirgeyerek, müĢteri memnuniyeti sağlanmalıdır.
Bu araĢtırma yalnızca Ankara ilindeki kadınları kapsamaktadır. Ülke genelinde de benzer problemlerin yaĢanıp yaĢanmadığının ortaya konması adına daha kapsamlı bir araĢtırmaya gidilmeli ve oransız vücut yapısının bölgeden bölgeye nasıl bir farklılık gösterdiği ortaya konması uygun görülmektedir.
KAYNAKÇA
AĞAÇ, S. (1995). Erkek Takım Elbise Üretiminde Kumaş Eni Farklılıklarından
Kaynaklanan Firelerin Tespiti ve Optimal Kumaş Eninin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. YayımlanmamıĢ Bilimde Uzmanlık Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
AĠNSWORTH, C. (2005). İnsan Vücudu.(Çev. Z.Tozar). Bilim Teknik Dergisi, Mart.(30 Ekim 2004 new scientist).
AKIN, G. KOCA ÖZER, B. ve GÜLTEKĠN, T. (2003). Ankara’da Yetişkin Kadın ve
Erkeklerin Bazı Antropometrik Ölçüleri (9. Ulusal Ergonomi Kongresi 16-18
Ekim). Denizli.
ARIKAN, R.- YÜCEER, H. ve ERENLER ÇAKAR, G. 1994, Kadınların Giysi
Tüketimleri ve Giyim Davranışları. Standart Dergisi, Yıl: 33, Sayı: 387.
ATILGAN, T. (2003). Ege Üniversitesi Öğrencilerinin Tekstil Ürünlerine Yönelik
Satın Alma Alışkanlıkları Üzerine Bir Araştırma. Standart Dergisi, Yıl: 42, Sayı
500, Ankara.
AYDIN, S. (1989). Türk Kadınının Beden Ölçüleri. Sagem, Yayın No: 136, Bursa.
AYDIN, S. (1989). Türk Kadınının Beden Ölçüleri. Tekstil-Moda Dünyası, Yıl: 3, Sayı: 5
AYDIN, S. GÜRġAHBAZ, N. ve ÖZELMAS KAHYA, S. (2003). Hazır Giyim
Sektöründe Üretilen Eteğin Vücut Hareketleri ile Uyumunun Ergonomik Açıdan İncelenmesi. (9. Ulusal Ergonomi Kongresi 16-18 Ekim). Denizli.
AYDIN, S. ve ÇĠLEROĞLU, B. (2006). İç Giyim Üretimine Yönelik 18-50 Yaşlar
Arası Kadın Kadın Beden Ölçüleri Standardizasyonu (12. Ulusal Ergonomi Kongresi). Kardelen Ofset, Ankara.
AYDĠNÇ, S. (2001). Çalışan Kadınların Giysi Tercihlerinde Rol Oynayan Bazı
Psiko- Sosyal ve Ekonomik Değişkenler. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi,
Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
BABAARSLAN, O. (2007). Tekstil ve Hazır Giyim Sektörünün Bugünkü Durumu
ve Gelecekte de Rekabetçi Kalabilmesi İçin Yapılması Gerekenler (II. TEKSTİL TEKNOLOJİLERİ VE TEKSTİL MAKİNELERİ KONGRESİ 19- 20 Ekim). Gaziantep.
BACINOĞLU, V. ( 1995). Türkiye’de Kadın Giyimini Biçimlendiren Etmenler ve
Etkileri (1950-1990). YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
BAĞRIAÇIK, N. (1999). Diabet ve Metabolizma Hastalıkları, Türk Diabet ve Obezite Vakfı Yayınları, Yayın No: 1-1999.
BALCI, A. ( 2007). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem, Teknik ve İlkeler, Pegem A Yayıncılık (6. Baskı), Ankara.
BARBAROSOĞLU, K, F. (2002). Modernleşme Sürecinde Moda ve Zihniyet, Ġz Yayıncılık (2. Baskı), Ġstanbul.
BAġER, G. (1983), Genel Konfeksiyon, Ege Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Çoğaltma Yayın No:20, Ġzmir.
BAYRAKTAR, F. (2007), Büyük Beden Kadınlar İçin Hazır Giyim Üretiminde
Kullanılacak Beden Ölçüleri Standardizasyonunun Oluşturulası.
BAYSAL, M. (1995), Hazır Giyim Sanayinde Kalıp ve Ürün Ölçülerinin
Karşılaştırılması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
BOZKURT, B. (1995), Vücut Hareketlerinin Giysi Özellikleri Üzerine Etkileri. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ġzmir. BULGUN, E. Y. (1994), Türkiye’de 12- 17 Yaş Grubu Genç Kızların Beden
Ölçüleri Standardizasyonu. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Ege Üniversitesi, Fen
Bilimleri Enstitüsü, Ġzmir.
CUMHUR, M. (2001). Temel Anatomi. ODTÜ GeliĢtirme Vakfı Yayıncılık, Ankara. ÇĠLEROĞLU, B. (2006). İç Giyim Üretimine Yönelik 18-50 Yaşlar Arası Kadın
Beden Ölçüleri Standardizasyonu Üzerine Bir Araştırma. YayımlanmamıĢ
Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
ÇOBAN KILINÇ, N. (2002). Hazır Giyim İşletmelerinin Performansını Etkileyen
Faktörler ve Performans Düzeyini Artırıcı Bir Model Önerisi, YayımlanmamıĢ
Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
ÇOBAN, S. (1993), Kaliteli Üretim ve Standartlar, Tekstil ve Konfeksiyon, C. 3, S.4, ( temmuz ), Ġzmir.
DAVĠS, F. (1997). Moda, Kültür ve Kimlik. (Çev. Ö. Arıkan). Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık, 1. Baskı, Ġstanbul.
DETERĠNG, U. (2003). Dünya Şişmanlarken. Hedef Dergisi, Mayıs, Ġstanbul.
DĠLĠK, T. ve TANRITANIR E. (1995) Mobilya Tasarımı ve Antropometri 5.
Ergonomi Kongresi. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları, Yayın No: 570, Ġstanbul.
DOĞAN, S. (2003). Çalışanların Verimliliğinin Arttırılmasında Ergonomi ve
ERAY, F. (1998). Giyimde Makine Teknolojisi. 4. Baskı, Ankara.
ERAY, F. ve ARAS, E. (2000). Tüketicilerin Giysi Seçimini Etkileyen Faktörler. Konfeksiyon ve Teknik, 6 (75) Eylül, Ġstanbul.
ERAY, F. Ve GÜRCAN, K. (2000). Metrik ve Müller Biçki Sistemi ile Elde Edilen
Kadın Temel Bedeni Kalıplarının Karşılaştırılması ve Türk Kadın Vücuduna Uygunluğunun Araştırılmasına Yönelik Örnek Bir Çalışma. Konfeksiyon ve
Teknik, Kasım, Ġstanbul.
ERCAN, E. ( 1986). İnsan Vücudunun Geometrik Bir Modelinin Yapılarak Giysi
Kalıplarının Geliştirilmesinde Bilgisayara Çizdirilecek Yüzey Açılımlarından Yararlanma Yollarının Araştırılması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ege
Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ġzmir.
ERCAN, E. (1994), Türk Kadın Vücut Ölçülerine Dayalı Yeni Bir Giysi Kalıp
Çizim Sisteminin Geliştirilmesi, YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Ege Üniversitesi,
Fen Bilimleri Enstitüsü, Ġzmir.
ERDEMGĠL, R. (1971). Tayyör. Çiçek Basım ve Ciltevi, Ankara.
ERDEN, F. (2001). 9-19 Yaş Grubu Genç Kızlarda Giyinme Problemleri. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
ERDOĞAN, M. Ç. (1993), Giysi Kalıpçılığında Vücut Ölçüleri, Tekstil ve Konfeksiyon C3, S.2, Ġzmir.
ERDOĞAN, Ç.(1993). Giysi Fizyolojisi. Tekstil ve Konfeksiyon, (Ocak), Ġzmir. ERDOĞAN, Ç.(1999). Bebek-Çocuk-Genç yaş gruplarında Vücut ve Giysi
Ölçülerinin Standardizasyonu. Tekstil ve Konfeksiyon, Sayı :6, Ġzmir.
ERDOĞAN, Ç.(2000). Erkek Klasik Dış ve Üst Giysilerinde Kalıpçılık. E.Ü Tekstil ve Konfeksiyon AraĢtırma-Uygulama Merkezi Yayını, Yayın No:7, 1. Baskı, Ġzmir/ Bornova
ERDOĞAN, Ç. ve ĠLLEEZ, A. (2004). Giysilerde Esneme Konforu. Tekstil ve Konfeksiyon, Sayı:4, Yıl:14, Ġzmir.
ERKAN, N. (1988). Ergonomi. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları, Ankara.
ERKAN, N. (2003). Ergonomi. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları No:373, 8. Basım, Ankara.
GÜLER , Ç. (2001). Ergonomiye Giriş. Ankara Tabip Odası, Ankara.
GÜRġAHBAZ, N.(2001). Hazır Giyim Sektöründe Üretilen Kadın Etek ve
Ceketinin Vücut Hareketleri ile Uyumunun Ergonomik Açıdan İncelenmesi.
YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
KALINKARA, V. ve KAYABAġI, N.( 1995). Hazır Giyim Sektöründe Boyutsal
Ölçülerin Önemi, 5. Ergonomi Kongresi, Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları,
Yayın No: 570, Ġstanbul.
KANOĞLU, N. ve ÖNGÜT, E. (2003). Dünyada ve Türkiye’de Tekstil- Hazır Giyim
Sektörleri ve Türkiye’nin Rekabet Gücü. Yayın No DPT: 2668, Ankara.
KANSOY, O. ve DĠRGAR, E. ( 2004), Giysi Konforu. Tekstil ve Konfeksiyon Dergisi, Yıl: 14, Sayı:1, Ġzmir.
KAPTAN, S. (1998). Bilimsel Araştırma Teknikleri. TekıĢık Web Ofset, 11. Baskı, Ankara.
KARADÜLGER, K. (1995), Modanın Toplum Üzerindeki Etkileri. Tekstil ve Konfeksiyon Dergisi, Ġzmir.
KAYACAN, M. C. ve DAYIK, M. ( 2001), Bulanık Mantık Yardımıyla Beden
KAYNAK, M. (2005). Büyük Beden Tüketicisi Kadınların Büyük Beden
Kıyafetlerden Ceket ve Pantolonlarda Karşılaştıkları Model ve Kalıp Kaynaklı Problemlere İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek
Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
KĠġOĞLU, S. –ÇAKAR, E. G. ve BAYRAKTAR, F. (2006), Büyük Beden Kadın
Tüketicilerin Giysi Problemleri(12. Ulusal Ergonomi Kongresi). Kardelen Ofset,
Ankara.
KĠġOĞLU, S. (1987). 17-26 Yaş Grubuna Giren Genç Kızlarda Standart Vücut
Ölçülerinin Tespiti Üzerine Araştırma. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
KOCA, E. ve KOÇ, F. (2008). Çalışan Kadınların Giysi Seçimleri ve Renk
Tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi., Cilt:7, Sayı:24 (bahar). Web :
http://www.e-sosder.com/dergi/24171-200.pdf adresinden 8 Kasım 2010‟da alınmıĢtır.
KOMSUOĞLU, ġ.-ĠMER, A.-SEÇKĠNÖZ, M.-ALPASLAN,S. ve ETĠKE, S. (1986).
Resim II Moda Resmi ve Giyim Tarihi. Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
KURU, S. Ve SOYAL, N. (2004), ‘Leenas Giysi Kalıbı Hazırlama Sistemini
Kullanarak Temel Beden Ve Temel Kol Kalıplarının Hazırlanması”.
Konfeksiyon Teknoloji Dergisi, Sayı: 31, (Kasım), Ġstanbul.
LOKMANOĞLU, P. (1987). Çalışan Kadınların Dış Giyim İhtiyaçlarının
Karşılanması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
MEREDĠTH, B. (1978). Vogue Vücut Ve Güzellik Kitabı. Kral Matbaası, Ġstanbul. METE, F. ( 1990 ), Giysi Tasarımı Açısından İnsan Vücudunun Geometrik ve
Mekanik Yapısının İncelenmesi, YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ege
METE, F. (1999), Kadın Giyiminde Serilendirme. TMMOB Tekstil Mühendisleri Odası Yayınları No: 3, Ġzmir.
METE, F. (2000). Yeni Geliştirilen Bir Kadın Üst Beden Temel Kalıp Çizim Sistemi
İle M. Müler –Sohn Sisteminin Karşılaştırılması. Konfeksiyon ve Teknik, Eylül,
METE, F. (2001). Doğrudan Vücut Ölçülerine Dayalı, Vücuda Tam Oturan Yeni
Bir Kadın Üst Beden Temel Kalıp Hazırlama Tekniğinin Geliştirilmesi. DEÜ.
Mühendislik Fakültesi, Fen ve Mühendislik Dergisi, C:3, S:2 (Ocak), Ġzmir.
MÜFTÜOĞLU, O. (2004). Hafifleyin Gençleşin. Doğan Kitapçılık , 1. Baskı, Ġstanbul. ÖZBEK, M. (1993). İnsan ve Irk. Remzi Kitabevi, Ġstanbul.
ÖZDAMAR. K. (2002). Paket Programlar İle İstatistiksel Veri Analizi. Kaan Kitapevi, EskiĢehir.
ÖZENÇ, E. (1987). Türkiye Hazır Giyim Üretim ve İhracat Yapısı. Tekstil ve Makine, Cilt: 1, Sayı: 4, (Temmuz), Bursa.
ÖZER, K. (1993). Antropometri. Ġstanbul.
ÖZTÜRK, F. (2000). Tayyör. Anı Yayıncılık, Ankara.
ÖZTÜRK, F.ÇETĠN, N. KAYA, Ö. ve ÇOTUK, S. (2011). Büyük Beden Kadınlar
İçin Müller Temel Beden Kalıbının Uygulanması ve Kalıp Düzeltmelerinin Yapılması., N. Kılınç ve M. Özkan (Editörler). 15. Ulusal Ergonomi Kongresi.
Konya. Selçuk Üniversitesi Basımevi, ss. 130-143.
PAġAYEV, N. (2008), Genel Konfeksiyon Teknolojisi. Birsen Yayınevi, Ġstanbul.
SAĞDIK, ġ. ve VURAL, T (1996). Büyük Ölçekli Hazır Giyim İşletmelerinde Yeni
Ürün Geliştirme Faaliyetleri Üzerine Bir Araştırma. Tekstil ve Konfeksiyon. 4.
SERDAR, G. (1998), Kadın Ceketinde Kumaş Yapılarının Model ve Kalıp
Tasarımına Etkileri. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
SEZER, B. (2006). Müller Kalıp Sistemi 46-52 Beden (38-41 Yaka) Klasik Erkek
Gömleği Kalıplarının Antropometrik ve Ergonomik Uyumunun İncelenmesi, Geliştirilmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Konya.
ġAHMAY, S. (1982). Türk Kadınlarına İlişkin Bazı Vücut Ölçümleri. Bilim ve Teknik Dergisi, Sayı: 177 (8).
ġENER, H. F.(1995). Kadınların Vücut Özelliklerine Uygun Kalıp Çiziminde Bir
Yöntem Geliştirme, YayınlanmamıĢ Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
TOPALOĞLU, E. (1995). Türk Kadın Ölçüleri Standardizasyon Çalışmaları
Üzerine Bir Araştırma. Tekstil ve Konfeksiyon, Sayı :5, Ġzmir
TYLER, D. J. (1991). Materials Management In Clothing Production, Set By Best- Set Typesetter Ltd. Printed and Bound in Great Britian By Hartnolls, Bodmin,Cornwall.
UYTUN, E. (1996). Tekstil Sektörü. ĠMKB, Ġstanbul.
VURAL, T. ÇĠVĠTÇĠ, ġ. AĞAÇ, S. (2001). Giysi Tasarımında Ergonomik
Yaklaşım. 8. Ulusal Ergonomi Kongresi (25-26 Ekim). Dokuz Eylül Üniversitesi,
Ġktisadi Ġdari Bilimler Fakültesi, Ġzmir.
VURAL, T. ÇĠLEROĞLU, B. AĞAÇ, S. ÇĠVĠTÇĠ, ġ. ve ÇORUH, E. (2003). Vücut
Ölçülerinden Giysi Ölçüleri Elde Edilmesinde Matematiksel Bir İnceleme (sırt genişliği ölçüsü örneği (9. Ulusal Ergonomi Kongresi 16-18 Ekim). Denizli.
YAZICIOĞLU, Y.- VURAL, T. Ve ÜSTÜN, G. (1993), Türkiye’nin Hazır Giyim-
Geliştirilebilme İmkanları İTKİB, 1. Türkiye Hazırgiyim ve Konfeksiyon Kongresi, Ġstanbul.
YILMAZ, N. (2006), Kadın Etek Ve Pantolon Kalıplarında Yeni Bir Kalıp Sistemi
Geliştirme. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Fen
Bilimleri Enstitüsü, Ġstanbul.
ZORBA, E. (2005). Vücut Yapısı. Morpa Kültür Yayınları, Ġstanbul.
İnternet Adresleri: http://www.bitkihastanesi.com/content/view/48/31/ http://www.uludagsozluk.com/k/tayyor/ http://www.uludagsozluk.com/k/ http://report.tuik.gov.tr/reports/rwservlet?adnksdb2=&report=turkiye_il_yasgr.RDF&p_ il1=6&p_kod=2&p_yil=2009&p_dil=1&desformat=html&ENVID=adnksdb2Env http://www.google.com.tr/url?sa=t&source=web&cd=5&ved=0CDYQFjAE&url=http% 3A%2F%2Faile.atauni.edu.tr%2Fogrenciler%2Fdersnotu%2F2009_2010%2FAtaUni Tip09_10Donem1istatistik26_27_28KategorikVeriHipotezTestleri.doc&rct=j&q=ki %20kare%20beklenen%20frekans%20hesab%C4%B1&ei=RK3CTeazJc7tsgbuyKG YAQ&usg=AFQjCNH34qd3NCTL3T_TQPUW7n1nuUCf8A
EK-2 ‘Tayyör/ Döpiyeslerde, Form Özelliğinden Kaynaklanan Sorunlar’ Alt Ölçeği İçin Güvenilirlik Analizi Sonuçları
‘Tayyör/ Döpiyeslerde, Form Özelliğinden Kaynaklanan Sorunlar’ Alt Ölçeği
Cronbach Alpha Test İstatistiği
Ceketlerin göğüs formunda potluk olmaktadır .637
Ceketlerin bel formunda potluk olmaktadır .626
Ceketlerin kalça formunda potluk olmaktadır .622
Kol evi çok bol gelmektedir .629
Kol evinde gerginlik olmaktadır .635
Yaka oyuntusu ensede toplanmaktadır. .624
Eteklerin bel formunda potluk olmaktadır .620
Eteklerin kalça kavisinde potluk olmaktadır .619
Eteğin arka uzunluğu, ön uzunluğuna oranla kısa gelmektedir .636
Eteğin ön uzunluğu, arka uzunluğuna oranla kısa gelmektedir .645
Pantolon ön ağ oyuntusunda bıyıklanma olmaktadır .625
Pantolon arka ağ oyuntusunda gerilme olmaktadır .625
Pantolon bel formu vücuduma uyum sağlamamaktadır .619