Projenin hedef aldığı kesim ve etkileyeceği diğer taraflar

sağlığını etkilemesidir. Bunun sonucunda, herhangi bir ülkede katı atık problemine ilişkin geliştiril en birçok çözüm, diğer ülkeler için de uygun teknolojilerle birlikte önem taşımaktadır.

4.4 Adıyaman İli’nin Evsel Katı Atık Depolama Sorununu Çözümleme Çalışmaları

4.4.1 Adıyaman İlinin Evsel Katı Atık Depolama Projesi’nin gerekçesi

Adıyaman Belediyeler Birliği bünyesinde yer alan yerleşimlerde katı atıklar halen doğal-yapay çevreye ve insan sağlığına zarar verecek şekilde vahşi olarak depolanmaktadır. Hem bu olumsuzlukları gidermek hem çevre mevzuatının gereklerini yerine getirmek hem de GAP Eylem Planı (2008-2012) AG.4.6 nolu eylemin gereğini yerine getirmek üzere; Günümüzde katı atık yönetim sisteminin vazgeçilmez (nihai) bileşeni olan katı atık düzenli depolama sahasının yapılmasına ihtiyaç vardır.

4.4.2 Projenin hedef aldığı kesim ve etkileyeceği diğer taraflar

GAP Bölgesinde yer alan Adıyaman ilinde, yapılması planlanan Katı Atık Bertaraf Tesisi’nin Merkez, Gölbaşı, Kahta, Besni, Samsat, Tut, Çelikhan İlçe Belediyeleri ile Yaylakonak, Balkar, Harmanlı, Bölükyayla, Pınarbaşı, Şambayat ve Kesmetepe Belde Belediyeleri olmak üzere toplam 420.000 kişilik nüfusa hizmet etmesi amaçlanmaktadır. Adıyaman Belediyeler Birliği çatısı altında toplanan söz konusu yerleşimler, Atatürk Baraj Gölü çevresinde yer almakta ve katı atıklarını vahşi depolama yöntemi ile bertaraf etmekte olup, mevcut uygulamalar çevre ve insan sağlığı açısından risk teşkil etmektedir. Atatürk Baraj Gölünün aynı zamanda içmesuyu amaçlı olarak kullanıldığı göz önüne alındığında, yapılması planlanan katı atık bertaraf tesisi ile çok önemli bir çevre sorununa da çözüm getirilmiş olacaktır.

Sürdürülebilir kalkınma hedefleri doğrultusunda, planlanan projenin hayata geçirilmesi ile katı atıkların bertarafı konusunda çağdaş bir çözüm ihtiyacını karşılamak üzere Adıyaman Belediyeler Birliği önemli bir adım atmış olacak ve diğer yerel yönetimlere de örnek teşkil edecektir.

45 4.4.3 Projede uygulanan yöntem

İlde katı atık düzenli depolama sahası yapımına, GAP Bölgesi Katı Atık Yönetimi Projesi kapsamında yapılan ön fizibilite çalışmaları doğrultusunda karar verilmiştir.

Daha sonra Çevre Bakanlığı’nın yapmış olduğu havza planlaması dahilinde projenin kapsamı genişletilerek kurulan Birlik, Adıyaman Belediyesi, Gölbaşı, Kahta, Besni, Samsat, Tut, Çelikhan İlçe Belediyeleri ile Yaylakonak, Balkar, Harmanlı, Bölükyayla, Pınarbaşı, Şambayat ve Kesme Tepe Belde belediyelerin içine alacak şekilde 5355 Sayılı Mahalli İdare Birlikleri Kanunun 4 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulunca 27.02.2006 tarihli ve 10124 sayılı kararı ile kurulmuştur.Birliğe ait Katı Atık DüzenliDepolama Alanı şehir merkezine yaklaşık 10 km uzaklıkta ve Kayaönü Köyü sınırları içinde yer almaktadır. Katı Atık Düzenli Depolama Alanı, Adıyaman Belediyeler Birliği tarafından 05.12.2006 tarihinde ÇED Raporu İhale ediliş, ÇED Raporu 13.06.2007 Karar Tarihi ve 1276 Karar No’lu ÇED Olumlu Belgesi ile

“Adıyaman Belediyeler Birliği Entegre Katı Atık Yönetimi Projesi” hakkında “Çevresel Etki Değerlendirmesi Olumlu” kararı verilmiştir.

Adıyaman Belediyeler Birliği Katı Atık Düzenli Depolama Uygulama Projesi 01.10.2007 tarihinde ihale edilmiştir. 27.02.2008 tarihinde Uygulama Projesi bitirilmiş olup, Uygulama Projesi, Çevre ve Orman Bakanlığı’na sunularak, 20 Mart 2008 tarih onaylanarak Adıyaman Belediyeler Birliğine teslim edilmiştir.

4.4.4 Projenin hedefleri ve olası etkileri

Günümüz tekniklerine uygun olarak sızıntı suyu ve depo gazı kontrolü sağlanmış, çağdaş işletme üniteleri olan, çöplerin çevreye ve insan sağlığına olan olumsuz etkilerini bertaraf edecek tesis için proje ömrü 20-25 yıl olarak öngörülmüş olup, yaklaşık 26 ha’lık alanı kapsamaktadır. Her biri 20.000 m² olan toplam 4 lot şeklinde planlanan tesise gelecek atık miktarı 400-450 ton/gün olarak tahmin edilmektedir.

Adıyaman Belediyeler Birliği’nin kurulması ile alanın hizmet vereceği nüfus yaklaşık 186.000 kişiden 437.000 kişiye yükselmiş ve sonuç olarak katı atık depolama alanının genişletilmesi zorunluluğu ortaya çıkmıştır. Bu zorunluluğu cevaplandırmak için

46

mevcut katı atık alanının uzantısı olan 29 hektarlık saha projeye dahil edilmek istenmektedir. Birlik atık alanı olarak kullanılacak olan yaklaşık 53 (24+29) hektarlık saha entegre katı atık alanı olup, tıbbi atıkların bertarafının da bu saha içinde yapılması öngörülmüştür. Bu alanın yaklaşık olarak 36 hektarı evsel ve endüstriyel katı atıklara 10 hektarı tıbbi atıklara ve 7 hektarlık kısmı da üst yapıların (idari binalar, laboratuvar, tartı yeri, güvenli binaları gibi) ihtiyacı dahilinde kullanılacaktır.

Uygulama aşamasına getirilen proje alanı merkez ilçenin kuzey kesiminde yer almaktadır. Mevcut katı atık bertaraf alanı ilin yaklaşık 8 km kuzeyinde ve alan sınırları içinde en yüksek kotun 1.042 m, en düşük kotun ise 980 m civarında olduğu bir yamaçta yer alan Hacı Tepe’nin hemen kuzeyindeki kuzey-güney yönlü sırtın doğusunda dik yamaç eğimli bir dere yatağında yer almaktadır. Arazinin mülkiyetinin Hazineye ait olması nedeni ile Birlik tarafından kamulaştırma yapılmasına gerek kalmamış, sadece Hazine mülkiyetindeki arazilerin düzenli depolama alanı olarak Birlik adına tahsisinin yapılması sağlanmıştır. Proje alanı temel özellikleri incelendiği zaman düzenli depolama için uygun olduğu ve atık yönetimi maliyetlerinin azaltılması ve maliyet etkinliği avantajı sağlaması bakımından da uygun bulunmaktadır. Proje alanı il merkezine stabilize yol ile bağlı bulunmakta ve önemli bir ulaşım sorunu bulunmamaktadır (Çizelge 4.1).

Çizelge 4.1Proje Alanı ile Alternatif Alanların Özellikleri

Özellikler Alternatif I Alternatif I Alternatif I Alternatif I Alternatif I

Konum SE SE NE NE N

Uzaklık (km) 6,0 6,5 8,0 8,0 8,0

Yükseklik (m) 645 660 770 790 1000

Mülkiyet Hazine Hazine Hazine Hazine Hazine

Rüzgar NNE NNE NNE NNE NNE

Ulaşım Stabilize Yol Stabilize Yol Asfalt Yol Asfalt Yol Asfalt Yol Kullanım

Katı atık depolama tesisleri inşaatı ve işletmeciliğinin sadece belediye kaynakları ile yapılabilirliği zayıf bulunmakta ve Adıyaman İli gibi yerleşim yerlerinde mutlaka dış kredi ve yardım ile teknik destek sağlanması zorunlu görülmektedir. Katı atıkların depolanması için yapılan sabit yatırımların büyüklüğü ve yıllık işletme giderleri yanında toplanan katı atıkların geri kazanımına yönelik çalışma yapılsa bile söz konusu yatırım

47

projeleri belediyeler ve birlikler yönünden yapılabilir (fizibil) olmamaktadır. Belediye gelirleri arasında bulunan ÇTV gelirleri, söz konusu amaçla birçok belediye için yeterli olmamaktadır. Ancak katı atık ve atıksu arıtma yatırımlarının kredi veya hibe ile yapılması halinde belediyeler ve birliklerce söz konusu tesislerin işletilmesi mümkün olabilmektedir.

Yerel yönetimlerce yürütülen ve katı atık yönetimi olarak adlandırılan söz konusu hizmetlerde son zamanlarda “ürün odaklı” bir yaklaşım benimsenmektedir. Bu yaklaşım ile hizmet alanının öncelikleri değişerek toplumsal amaçlardan ekonomik veya ticari amaçlara doğru kaymıştır. Bu yolla katı atık yönetimi sürecinin her halkası ayrı bir ihale ve alım satım konusu olarak yeniden tanımlanmış ve özel sektöre devredilecek bir iş parçası haline gelmiştir (Torunoğlu 2009). Bu yaklaşımla birlikte hizmete bakış toplum odağından çevre sorunu kapsamında ürün odağına kaymış, yetki belediyeden özel sektör işletmeciliğine doğru değişmiş ve ölçek belediye merkezinden bölge merkezine yükseltilmiştir. Bütçe olanakları ile katı atık arıtma için yeterli kaynak ayıramayan belediyelerin öncelikle hibe kaynak bulmaması ve bunun da başarılı olamaması halinde alternatif finansman kaynağı olarak yap-işlet-devret (YİD), yap-işlet (Yİ), kamu-özel işbirliği (KÖİ) gibi yöntemlerin kullanılması zorunlu olacaktır. Alternatif finansman yöntemleri ile katı atık ve diğer altyapı hizmetlerinin görülmesi halinde; yatırım tutarı, işletme süresi ve hizmet ücretleri konusunda kapsamlı yatırım değerleme ve risk analizi çalışmasının yapılması ve sonucuna göre yatırıma karar verilmesi zorunlu olacaktır.

Kentlerde köklü bir değişim yaşanabilmesi, toplumsal yaklaşıma dayalı kent modeli ile olanaklı görülmektedir. Kentlerde yaşanan çevre sorunlarının giderimi için öncelikle kurumsal değişimin gerçekleştirilmesi gereği açıktır. Bu değişim, yaşamın her alanında yaratacağı dönüşüm ile özellikle üretim ilişkilerini ve yaşamı dönüştürdüğü oranda, kent, “kentlilere” ait bir yerleşim yeri niteliğini kazanacaktır. Kentlerin, insanların birlikte ürettiği, bölüştüğü, tükettiği ve eşitliğin egemen olduğu, kollektif mekanlara dönüştüğü bir süreç, doğa merkezli politika ve yaklaşımlar için de olanak sağlayacak ve bu yolla birçok sorunun yanında çevre sorunları da çözülebilecektir. Günümüzde dünya nüfusunun yarısını barındıran kentlerin planlaması, mimarisi ve çevre sorunları ile mücadele etmek ayrı bir önem taşımaktadır (Torunoğlu 2009).

48 5. SONUÇ VE ÖNERİLER

Türkiye’de özellikle 1980’lerden günümüze kadar kapitalist bir yaklaşımla kent ve çevre yönetimi sorunlarının ele alındığı ve karar verme sürecinde çevreci yaklaşımların genellikle ihmal edildiği gözlenmektedir. Ekonomik-toplumsal ve siyasal olaylara yaklaşım biçimlerinin yakın tarihten günümüze birçok olumsuz sonuçları görülmekte ve bu çerçevede öncelikle karar sürecine sürdürülebilirlik hedefinin entegre edilmesi zorunlu olmaktadır. Bu çerçevede kamu yönetimindeki temel sorunların başında sorunların tanımlanmasıve çözümüne yönelik disiplinlerarasıyaklaşımların genellikle eksikliği gelmektedir. Kentsel kesimde artan nüfus, sanayi ve ticaret faaliyetlerinin hacmine bağlı olarak artan endüstriyel ve evsel atıkların bertaraf edilmesi ve atık yönetimi birçok kentte önemli bir sorun haline gelmiş ve atıkların bertarafına yönelik politikaların tespiti ve uygulanmasında genellikle teknik olanaklar, nitelikli personel ve finansal kaynak sorunlar gibi mesleki sorunlarla karşılaşılmaktadır.

Kentleşme ve çevre yönetiminde belediyelerin katı ve diğer atıkların bertarafı için alternatif proje geliştirme ve uygulama modellerini benimsemeleri zorunlu olmaktadır.

Hızlı nüfus artışının yanı sıra kentleşme ve sosyo-ekonomik yönden hızlı bir değişim ve gelişim eğilimi sürdürülmektedir. Hızlı değişimin neden olduğu sorunların başında kentsel katı atık (çöp) üretimi ve gelişen sanayinin oluşturduğu endüstriyel katı atıkların bertarafı gelmektedir. Atıkların miktarı, toplanması, taşınması ve nihai olarak bertarafı belediyelerin bütçesinde önemli bir yer tutmaktadır. Katı atıkların bertarafının mevzuata uygun teknik yöntemler ve hijyenik şartlara uyulmadan yapılması durumunda ise çeşitli ve ciddi boyutlarda çevre sorunları (hava, su, toprak, görüntü, koku, haşere oluşumu, hastalık gibi) ile karşılaşılmaktadır. Bu çerçevede çalışmada Adıyaman ili örneği çerçevesinde katı atıkların bertafına yönelik projelerin geliştirilmesi ve uygulama olanakları irdelenmiş ve aynı ölçekteki diğer iller için model önerisi yapılmıştır.

Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde Adıyaman ilinin 2013 yılında adrese dayalı nüfus sayımı sonuçlarına göre ilin toplam nüfusu593.931 kişi olup, bunun % 35,65’i kentsel nüfustan oluşmakta ve kent hızlı nüfus artışına bağlı olarak zaman içinde büyümektedir.

Artan kent nüfusu doğal olarak katı atık ve atıksu üretiminin artmasına neden olmakta ve kentsel çevre yönetimi yatırımları yaşamsal önem kazanmasına neden olmuştur.

49

Kent halkı tarafından üretilen evsel katı atıklar ile sanayinin neden olduğu atıkların tekniğine uygun olarak bertaraf edilmemesidoğal ve kültürel çevre değerlerini hızla tahrip etmektedir. Nüfusun oldukça düşük olduğu kırsal yerleşmelerde evsel atıklar fazla dikkat çekmez iken, şehirlerde atıkların yönetimi temel sorunlardan birini oluşturmaktadır.Adıyaman ilindeBelediyeler Birliği’nin kurulması ile Merkez, Kahta, Tut, Samsat, Gölbaşı, Çelikhan, Besni İlçeleri ile Kesmetepe, Yaylakonak, Balkar, Pınarbaşı, Şambayat, Bölükyayla ve Harmanlı Belediyelerinin görev alanında nüfus ve katı atık üretim potansiyeli dikkate alınarak bertaraf olanaklarının araştırılması zorunlu olmuştur. Öncelikle GAP İdaresi Başkanlığı tarafından hazırlatılan ve 2003 yılında ÇED olumlu belgesi alınan proje sadece Adıyaman ili merkez ilçenin katı atık depolama tesisi projesinin yeniden gözden geçirilmesi zorunlu olmuş ve sonuç olarak Adıyaman Belediyeler Birliği’nin kurulması ile katı atık sorunun çözümü için depolama alanı tesisinin genişletilmesi zorunlu olmuştur. İlde düzenli depolama sahası yer seçimi için gerekli kriterler sağlandığı için katı atıkların bertarafı için düzenli depolama yöntemi en uygun yöntem olarak seçilmiştir.

Kentsel gelişme ve artan nüfusabağlı olarak yerleşim yerlerinin sosyal ve ekonomik yapısı ile çevre koşulları etkilemekte ve taşınmaz piyasaları da hızlı bir değişim göstermektedir. Kentleşme sorunların azaltılması ve sağlıklı yaşam çevrelerinin oluşturulmasına yönelik çevre yönetim projesinin hem kentte yaşayanların yaşam kalitelerinin yükselmesi ve kentsel sürdürülebilirliğe katkı yapılması, hem de genel olarak taşınmaz değerleri ve özel olarak konut değerlerinde artışa neden olması mümkün olacaktır. Atıkların düzenli depolanması ve geri kazanımı yoluyla ekonomiye geri kazandırılması hem katma değer sağlamakta, hem de istihdam etkisi ve çevre koruma avantajı ortaya çıkarılmaktadır. Özellikle düzenli depolama ve geri kazanıma önem vermeyen yerleşimlerde kentleşme sürecinde oluşan katı atık sorunları, insan sağlığını tehdit ederek taşınmaz talebi ve taşınmaz değerlerini olumsuz yönde etkilemektedir. Katı atık sorunlarına çözüm bulunması ve kentsel yaşam kalitesinin artışı, taşınmaz piyasalarını olumlu etkilemekte ve doğal olarak artan çevre kalitesi kentin bütün paydaşlarına avantaj sağlamaktadır. Kentlerde artan nüfus ve büyüme sonucu taşınmaz talebini karşılamak için dönüşüm projeleri, toplu konut üretimi ve

50

parsel ölçeğindeki projelerin geliştirilmesi ve buna göre uygulama yapılması zorunlu olmaktadır.

Kentsel katı atık yönetimi projelerinin inşaatı ve işletmeciliği nispeten yüksek maliyetli projeler olarak görülmekte ve bu tür projelerin sadece belediye kaynakları ile yapılabilirliği zayıf bulunmakta ve Adıyaman ili gibi yerleşim yerlerinde mutlaka dış kredi ve yardım ile teknik destek sağlanması zorunluluğu ortaya çıkmaktadır. Katı atıkların depolanması için yapılan sabit yatırımların büyüklüğü ve yıllık işletme giderleri yanında toplanan katı atıkların geri kazanımına yönelik çalışma yapılsa bile söz konusu yatırım projeleri belediyeler ve birlikler yönünden yapılabilir (fizibil) olmamaktadır. Belediye gelirleri arasında bulunan ÇTV gelirleri, birçok kentte katı atıkların toplanması ve artırılması amacı için yeterli olmamaktadır. Bununla birlikte katı atık ve atıksu arıtma yatırımlarının kredi veya hibe ile yapılması halinde belediyeler ve birliklerce söz konusu tesislerin işletilmesi mümkün olabilmektedir.

Yerel yönetimlerce yürütülen katı atık yönetimi projelerinde “ürün odaklı”

yaklaşımların geliştirilmesi ve buna göre uygulama yapılması zorunlu görülmektedir.

Ancak ürün odaklı yaklaşım ile hizmet alanının öncelikleri değişerek toplumsal amaçlardan ekonomik veya ticari amaçlara yönelik söz konusu olabilmektedir. Bu çerçevede katı atık yönetim sürecinin her aşamasının ayrı bir ihale ve alım-satım konusu olarak yeniden tanımlanmasıve özel sektöre devredilecek bir iş parçası olarak görülmesi kaçınılmaz olmaktadır. Bu yaklaşımla hizmete bakış toplum odağından çevre sorunu kapsamında ürün odağına kaymış, katı atık toplama, depolama ve arıtma konularındaki sorumluluk veya yetki belediyeden özel sektör işletmeciliğine doğru değişim göstermiş ve faaliyet ölçeği de belediye merkezinden bölge merkezine yükseltilmiştir. Bütçe olanakları ile katı atık arıtma için yeterli kaynak ayıramayan belediyelerin öncelikle hibe kaynak bulmaması ve bunun da başarılı olamaması halinde alternatif finansman kaynağı olarak yap-işlet-devret (YİD), yap-işlet (Yİ), kamu-özel işbirliği (KÖİ) gibi yöntemlerin kullanılmasının zorunlu olacağı düşünülmektedir. Alternatif finansman yöntemleri ile katı atık ve diğer altyapı hizmetlerinin görülmesi halinde; yatırım tutarı, işletme süresi ve hizmet ücretleri konusunda kapsamlı yatırım değerleme ve risk analizi çalışmasının yapılması ve sonucuna göre yatırıma karar verilmesi zorunlu olacaktır.

Belediyelerde başta katı atık yatırımları olmak üzere çevresel yatırım projelerinin

51

geliştirilmesi ve proje fizibilite ve uygulamaları aşamalarında gayrimenkul geliştirme ve yönetimi uzmanlarından yararlanılması ve özellikle uluslararası standartlara uygun proje geliştirme ve değerleme hizmetlerinin sunumu ile iç ve dış kaynaklardan uygun finansman olanaklarının tedariki mümkün görülmektedir. Bu kapsamda Türkiye Belediyeler Birliği ile Ankara Üniversitesi Gayrimenkul Geliştirme ve Yönetimi Bölümü arasında yapılan protokol kapsamında belediye yöneticileri ve çalışanlarına sağlanan lisansüstü eğitim projesinin olumlu etkilerinin orta ve uzun dönemde bütün paydaş belediyelerde gözlenebileceği ve kent yerleşimlerinin yönetimi ve kentsel gelişme sürecine nitelikli insan sermayesi ile önemli ölçüde olumlu katkının yapıldığının vurgulanması gerekir.

52

KAYNAKLAR

Agdağ, O.N. 2009. Comparison of Oldand New Municipal Solid Waste Management Systems in Denizli, Turkey, Waste Management,29 (1);456-464.

Ahmad, K., Gupta, R.D., Sharholy, M.andVaıshya, R.C. 2007. Municipal Solid WasteCharacteristicsand Management in Allahabad, India, Waste Management, 27 (4), 86-93.

Akdem, A., Çoruh S. and Ergun O.N. 2009. Municipal Solid Waste Management Strategies in Turkey, Waste Management, 29 (1); 465-469.

Altunbaş, D. ve Palabıyık, H. 2004. Kentsel Katı Atıklar ve Yönetimi, Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar: Ekolojik, Ekonomik, Politik ve Yönetsel Perspektifler, Beta, İstanbul.

Anonim. 1999. Profile of LocalGovernment Operations, EPA Offisce of ComplianceSector.

Anonim. 2001a. Çevre ve Orman Bakanlığı Yayınları, Türkiye ve AB Atık Yönetimi Mevzuatı Çevre Yönetimi Planı İlişkisi Yönetimi, Ankara.

Anonim. 2001b. Yerel Yönetimler Araştırma ve Eğitim Merkezi, Çöp Hizmetleri.

Anonim. 2008. Çevre El Kitabı. TC Çevre ve Orman Bakanlığı Eğitim ve Yayın Dairesi Başkanlığı. Ankara.

Anonim. 2010.Adıyaman Belediyesi Fen İşleri ve Çevre Müdürlüğünce Uygulanan Projeler, Adıyaman.

Anonim. 2015. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı 2014 Yılı Sayıştay Denetim Raporu, TC Sayıştay Başkanlığı, Ağustos 2015, Ankara,451-556.

Badran, M.F. and El-Haggar, S.M. 2006.Optimization of Municipal Solid Waste Management in Port Said – Egypt, Waste Management, 26 (5); 534-545.

Burnley, S.J. 2007.TheUse of ChemicalComposition Data in Waste Management Planning – A Case Study, Waste Management, 27 (3); 325-458.

Dajanı, J.S. and Warner, D. 1980. Solid WasteSystems Planning, Handbook of EnvironmentalEngineering: Solid WasteProcessingand Resource Recovery, Ed. L. K. Wangand N. C. Pereira, The Human Press, New Jersey (2), 269-327.

53

Erkan, R. 2004. Kentleşme ve Sosyal Değişme,İkinci Baskı,Bilim Adamı Yayınları,Ankara.

Erten, M.1999. Nasıl Bir Yerel Yönetim, Anahtar Kitaplar Yayınevi, İstanbul.

Göney, S. 1984. Şehir Coğrafyası. : İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No:2274. İstanbul.

Keleş, R., 1976. Kentbilim İlkeleri. Sosyal Bilimler Dergisi; 40, Ankara.

Keleş, R., 1984. Kentleşme ve Konut Politikası. A.Ü.S.B.F. Yayınları, Ankara.

Keleş, R., 2000. Kentleşme Politikası, 5.Baskı İmge Kitapevi Yayınları, Ankara.

Keleş, R. ve Hamamcı, C. 2002. Çevre Bilimi,İmge Yayınevi, Ankara.

Kemirtlek A.2011. Entegre Katı Atık Yönetimi, İstanbul.

Leblebici, Z. 2001 Dünya ve Türkiye’deki Çevre Yönetim Sistemleri, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.

Minghua Z. ve Digerleri. 2009Municipal Solid Waste Management in Pudong New Area, China, Waste Management, 29 (3); 1227-1233.

Öcal, T. 2010. Günümüz Şehirleşme Sürecinde Evsel Katı Atık Sorununa Bir Örnek:

Niğde Şehri. Türk Coğrafya Dergisi; 5; 36. İstanbul.

Özdemir, Z. ve Özekici, H. 2006. Kentleşme ve Çevre Sorunları, Süleyman Demirel Üniversitesi Dergisi, 11(1); 70-108. Isparta.

Özer, İ. 2004. Kentleşme Kentlileşme ve Kentsel Değişme,1.Baskı,Ekin Kitapevi,Ankara 2; 246.

Öztunalı K.G. ve Köksal D.C.2002. Antalya Kenti Evsel Çöp Bilinci Ve Çöp Yönetimi Değerlendirmesi. Çağdaş Yerel Yönetimler, 70-108

Palabıyık H. 1998. Çevre Sorunu Olarak Kentsel Katı Atıklar (Çöpler) ve EntegreKatı Atık Yönetimi, Türk İdare Dergisi, 420 (1).

Palabıyık H.2001.Belediyelerde Kentsel Katı Atık Yönetimi: İzmir Büyükşehir Belediyesi Örneği, Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir.

54

Rifkin, J andHoward, T. 2010. Entropi: Dünyaya Yeni Bir Bakış. İz Yayıncılık. Çev:

Onay, H. İstanbul.

Sencer, Y. 1979. Türkiye’de Kentleşme,Kültür Bakanlığı Yayınları,Ankara.

Toprak Karaman, Z.1998.Çevre Yönetimi ve Politikası, Anadolu Matbaacılık, Birinci Baskı; 2-11. İzmir.

Tanrıvermiş, H., 1997. Türkiye’de Çevre Politikaları, Türk Kooperatifçilik Kurumu, Üçüncü Sektör Kooperatifçilik Dergisi. (118):41-77.

Torunoğlu, E., 2009. Kentsel Çevre Yönetimi ve Sorunlar, Politeknik, Şubat 2009,

http://politeknik.org.tr/kentsel-cevre-yoenetimi-ve-sorunlar-dr-ethem-torunolu/, Erişim Tarihi: 22.6.2015.

Uluatam, S., Özkan, S., Yener, M. ve Wastı, Y. 2008. Düzenli Katı Atık Depolanması ve Eski Alanların Düzenlenmesi ile İlgili Bir İnceleme, Dizayn Konstrüksiyon; 12-25.

Ulusoy. A. 2007. Kentleşmenin Sosyo Ekonomik Etkileri, Belediye Dergisi,7 (12); 8-14.

Yılmaz, A. ve Bozkurt, Y., 2010. Türkiye’de Kentsel Katı Atık Yönetimi Uygulamaları ve Kütahya Katı Atık Birliği (KÜKAB) Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(1); 11-28.

Isparta.

55

ÖZGEÇMİŞ

Adı Soyadı : Hasan ŞİMŞEK Doğum Yeri : Samsat/ Adıyaman Doğum Tarihi : 01.02.1974

Medeni Hali : Bekar Yabancı Dili :İngilizce

Eğitim Durumu ve Yıl

Lise : Adıyaman Lisesi 1990

Lisans : Harran Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Çevre Mühendisliği

Lisans : Harran Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Çevre Mühendisliği