2. İLGİLİ ARAŞTIRMALAR
3.4. Verilerin Analiz
4.1.4. Alt Probleme İlişkin Bulgular ve Yorumlar: Çoklu zeka kuramının uygulandığı deney grubuyla, geleneksel yöntemin uygulandığı kontrol grubunun son
test puanları arasında anlamlı bir fark var mıdır?
Grup Deney Kontrol N 30 30
X
25,40 16,13 S 2,094 2,801 sd 58t
14,514* P 0,000Tablo 4.1.4. Deney Grubu İle Kontrol Grubunun Son Test Puanlarına İlişkin t-testi Sonuçları
Deney ve kontrol gruplarının son test başarı puanları ortalamaları arasındaki farkın anlamlı olup olmadığını test etmek için "ilişkisiz örneklemler" t-testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre çoklu zeka kuramının uygulandığı deney gurubunun son test başarı puanlarıyla, geleneksel yöntemin uygulandığı kontrol gurubunun son test başarı puanları arasında anlamlı bir farklılığın olduğu görülmektedir (t(5g> =14,514, p<0,05). İki grup arasındaki fark deney grubu lehinedir. Tablo 4.1.4. incelendiğinde deney grubunun son test puanlarının aritmetik ortalamasının 25,40, kontrol grubunun son test puanlarının aritmetik ortalamasının
16,13 olduğu görülmektedir.
Tabloda da görüldüğü gibi, elde edilen verilerden çoklu zeka kuramına uygun olarak hazırlanan, yani öğrencilerdeki baskın zeka alanlarına ait bireysel
farklılıklarını esas alan öğrenci merkezli yöntemin, öğrenciler arasındaki bireysel farklılıkların dikkate alınmadığı geleneksel yönteme göre daha başarılı olduğu kanısına ulaşılmıştır.
BÖLÜM V
5.SONUÇ ve ÖNERİLER
Lise 2. sınıf biyoloji dersi sindirim sistemi konusunun geleneksel yöntemle işlenişiyle, çoklu zeka kuramına göre işlenişi arasında; öğrencilerin akademik başarılarını etkileme bakımından anlamlı bir fark olup olmadığını saptamayı amaçlayan bu araştırma kapsamında elde edilen sonuçlar ve sonuçların ışığında eğitimcilere ve araştırmacılara yönelik sunulan öneriler şunlardır:
5.1.Sonuç
Araştırmadan elde edilen iki önemli sonuç bulunmaktadır. Bunlar:
1. Deney ve Kontrol gruplarına ön test olarak uygulanan başarı testinin sonuçları analiz edildiğinde her iki gruptaki öğrencilerin başarı seviyeleri arasında anlamlı bir farklılık olmadığı sonucuna varılmıştır (t(5g) =0,079, p>0,05). Bu sonuca göre araştırmanın yapılabilmesi için önemli olan grupların seviye olarak birbirine denk olması gerekliliği sağlanmıştır. Başarı yönünden başlangıçta grupların birbirine olan denkliği kullanılarak, farklı üniteleri içeren konularda çoklu zeka kuramının geleneksel yönteme göre başarıda etkililiği araştırılabilir. Elde edilen bu sonuç daha önce yapılan ilgili çalışmalarla paralellik göstermektedir (Aşçı ve Demircoğlu, 2002:33; Kaya, 2002; Türkuzan, 2004; Dilli, 2003; Baykal, 2005; Koksal, 2005).
2. Deney grubunda çoklu zeka kuramı etkinliklerine ve kontrol grubunda geleneksel yönteme göre yapılan öğretimin ardından uygulanan son test sonucunda iki grubun başarısı arasında anlamlı bir fark elde edilmiştir (t(5g) =14,514, p<0,05). Bu fark deney gurubu lehinedir. Araştırmanın bu sonucu öğretme-öğrenme yöntemlerine yeni, kapsamlı ve etkili öğretim etkinlikleri sunan çoklu zeka
kuramının öğrenci başarısını arttırmada geleneksel yöntemden daha etkili olduğunu göstermektedir.
Araştırmadan elde edilen bu sonuç daha önce yapılan ilgili çalışmalarla benzerlik göstermektedir (Aşçı ve Demircioğlu, 2002:33; Kaya, 2002; Türkuzan, 2004; Dilli, 2003; Baykal, 2005; Koksal, 2005).
Sindirim sistemleri, insan anatomisi, sağlık boyutu, canlı çeşitliliği gibi çok yönlü ve ilgi çekici konuları içermektedir. Bu da çoklu zeka kuramı öğretimi için, zengin içerikli materyal oluşturmada kolaylık sağlamaktadır. Lise öğrencileri için konunun içeriğinden çok onun sunum biçimi yani derste uygulanan yöntem ve teknikler daha önemlidir. Ders saati içinde öncelikle öğrencilerin, öz güven, iletişim kolaylığı ihtiyaçları karşılanmalı böylece öğrencilerde öğrenme ihtiyacı oluşturmalıdır. Çoklu zeka kuramına dayalı öğretim, sayılan bu koşulların oluşmasını kolaylaştırmaktadır. Bu güne kadar çoklu zeka kuramının öğrenci başarısına etkisi üzerine yapılan çalışmalarda fen ve sağlık bilimlerinden yeterince yararlanılmamıştır. Bu kurama dayalı olarak yapılacak araştırmalar, uygulama ve beynin fonksiyonları üzerine yapılmalı, fen ve sağlık bilimleriyle koordineli olarak yürütülmelidir.
5.2.Öneriler
Bu başlık altında çoklu zeka kuramı temelli öğretimin liselerde uygulanmasıyla ilgili öneriler ifade edilmiştir.
1. Çoklu zeka kuramı öğretim etkinlikleri öğretmen adaylarına uygulamalı olarak anlatılmalı ve öğretilmeli.
2. Okullarda henüz çoklu zeka kuramını bilmeyen, tanımayan öğretmenlere hizmet içi eğitim seminerleri düzenlenmeli ve bilgilendirilmeli.
3. Okullardaki bütün derslerde öğretmenler mümkün olduğu kadar çoklu zeka kuramı etkinliklerini kullanmaya yönlendirilmeli.
4. Çoklu zeka kuramı etkiliklerinin uygulanabilmesi için okullarda gerekli olan malzeme ve materyaller sağlanmalı, uygun ortam koşulları oluşturulmalı.
5. Sadece ilköğretim değil ortaöğretim ders kitaplarında da çoklu zeka kuramı etkinliklerine yer verilmeli.
6. Ders programları ve içerikleri çoklu zeka kuramının derslerde uygulanmasına olanak verecek şekilde düzenlenmeli.
7. Öğrenciler, çoklu zeka kuramı hakkında bilgilendirilmeli ve öğretim etkinliklerine aktif katılmaları sağlanmalı.
8. Sınıflarda öğrenci sayısı azaltılarak çoklu zeka kuramı etkinliklerinin uygulanabilmesi kolaylaştırılmalı.
9. Ailelerle birlikte öğrencilerin güçlü ve zayıf yönleri tespit edilerek, doğru yönlendirme yapılması sağlanmalı.
10. Değişik sınıf kademelerinde ve biyolojinin diğer konularında da çoklu zeka kuramının öğrenci başarısına etkisi üzerine araştırmalar yapılmalıdır.
KAYNAKÇA
AÇIKGÖZ, K.Ü. (2004). Aktif Öğrenme. Eğitim Dünyası Yayınları. 289. İzmir. Eylül.
AÇIKGÖZ, M. (2003). Çoklu Zeka Kuramına Uygun Hazırlanan Alıştırma Yazılımının İlköğretim 5. Smıf Öğrencilerinin Fen Bilgisi Dersindeki Akademik Başarısına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Bölümü.
AKGÜN, Ş. (1996). Fen Bilgisi Öğretmeni. Giresun: Zirve Ofset.
ALT AN, M. (1999). Çoklu Zeka Kuramı, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Sayı 17, Ankara: Pagem Yayıncılık.
ARSMTRONG, T. (1994). Multiple İntelligences in the Cîassroom. Virginia: Association for Süper and Curriculum Development (ASCD).
AŞÇI, Z. ve DEMRİCİOĞLU, D. (2002). Çoklu Temelli Öğretim Dokuzuncu Smıf Öğrencilerinin Ekoloji Başarısına ,Ekoloji Tutumlarına ve Çoklu Zekalarına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.ODTÜ Eğitim Fakültesi ,OFMAE Bölümü. AŞILIOĞLU, G., AYTAÇ.Ö. (2002). Biyoloji Eğitiminde Yeni Gelişmeler. V.Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi Bildiriler Kitabı (Cilt I).
16-18 Eylül. Ankara
AYDIN, A. (1999). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. Ankara :Am Yayıncılık BACANLI, H. (2000). Gelişim ve Öğrenme. Ankara:Nobel Yayın Dağıtım.
BARAN, A. (2000). Üniversite Öğrencilerinin Çoklu Yetenek -Öğrenme Stilleri İle Benlik Saygısı ve Sürekli Kaygı Düzeyleri Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
BAŞARAN, İ. E. (1985). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Sevinç Matbaası.
BAŞBAY, K. A. (2002). ÇOKLU Zeka Kuramına Göre Eğitim Programlar ve Smıf İçi Etkinliklerin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
BATMAN, K. A. (2002). Çok Boyutlu Zeka Kuramı Ekinlikleriyle Destekli, Öğretimin Erişi, Tutumu ve Kalıcılığa Etkisi. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
BAYKAL, A. İ. (2005). Sosyal Bilgiler Dersinde Uygulanan Çoklu Zeka Kuramının Öğrencilerin Akademik Başarılarına Etkileri: Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi,Eğitim Bilimleri Enstitüsü,Sosyal Bilgiler Öğretmenliği Bilim Dalı. BAYRAK, H. (2005). İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Kimyasal Bağlar Konusundaki Başarılarına ,Öğrendikleri Bilgilerin Kalıcılığına ve Algılamalarına Çoklu Zeka Kuramının Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi,Eğitim Bilimleri Enstitüsü,Fen Bilgisi Eğitim Bilim Dalı.
BEDNAR, J. COUGHLİN, J. EVANS, E. SIEVERS, T. (2002). İmproving Student Motivation and Achievement in Mathematics Througt Teaching To the Multiple İntelligences. Degree of Master of Ats in Teaching and Leadership. Sian xevior Universty. lllirois, Chicago. May . U.S.A
BRUVALDI, A. (1996). Multiple intelligences : Gardner's Theorg. ERİC Clearinghouse on Assessment and Evalvation .Washington.
BÜMEN, N. (2001). Gözden Geçirme Stratejisi ile Desteklenmiş Çoklu Zeka Kuramı Uygulamalarının Erişi, Tutum ve Kalıcılığa Etkisi. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
BÜMEN, N. (2005). Okulda Çoklu Zeka Kuramı. (Üçüncü Baskı). Ankara : Pagem A Ankara : Pagem A Yayıncılık.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2006). Sosyal Bilimler İÇİN VERİ ANALAİZİ EL KİTABI. (Altıncı Baskı). Ankara: Pagem A Yayıncılık .
CAMPBELL, L. (1997). Varitions on a Theme - How Theachers Interpret MI Theory. Educational Leadership.< www.ased.org / readingroom / edlead / 9709 / checkley.htmi> (2004, Temmuz 27).
CAMPBELL, L., CAMPBELL, B. (1999). Multiple Intelligenees and Student Achievement: Success Stories From Six Scholls. ASCD.U.S.A.
CANOĞLU, İ. (2004). Eğitim Teknolojilerinden Yararlanarak Çoklu Zeka Öğretimde Kullanımı Üzerine Bir Uyguluma. The Turkish Online Journal of Educational Technology- TOJET. October 2004 ISSN : 1303-6521 Voluma 3 Issue 4 Article 14.
CHECKLEY, K. (1997). The Fist Seven ... and the Eight : A Conversation with
Howard Gardner. Educational Leadership. <www.ased.org/readingroom/edlead/9709/checkley.html> (2006, Mayıs 23).
COŞKUNGÖNÜLLÜ, R. (1998). Çoklu Zeka Kuramının 5. Sınıf Öğrencilerinin Matematik Erişisine Etkisi. Eğitim 97-98 Dergisi, Ted Ankara Koleji, 1.
COŞKUNGÖNÜLLÜ, R. (1998). The effects of multiple intelligences theory on fifth graders' mathematics achievement. Master Thesis. The Graduate School of Natural And Applied Sciences of Middle East Technical University.
ÇETİNKAYA, A. N. ve diğ.(1999). Müfredat Laboratuar Okullar, MLO Modeli. Ankara : Milli Eğitim Basımevi.
ÇOBAN, A. (2003). Bireysel Farklıklar ve Eğitim Süreci. Yaşadıkça Eğitim (77). DEMİREL, Ö. (2000). Planlamadan Uygulamaya Öğretme Sanatı. Ankara: Pagem A Yayıncılık.
DEMİREL, Ö. (1998). İlköğretimde Çoklu Zeka Kuramının Uygulanması. VII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, 9-11 Eylül 1998. Konya Selçuk Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
DİKMENLİ, M., TÜRKMEN, L., ÇARDAK, O. (2002). Üniversite Öğrencilerinin Biyoloji laboratuarında Mikroskop Çalışmalar ile ilgili Alternatif Kavramlar,. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi Bildiriler Kitabı (Cilt 1).
16-18 Eylül. Ankara
DİLLİ, R. (2003). Çoklu Zeka Kuramanm Sanat Eğitimi Derslerinde Kullanımı. Yüksek Lisans Tezi.Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Resim -iş Öğretmenliği Bilim Dalı.
EBENEZER, J. V. and HAGGERTY, S. M. (1999). Beeoming a secondary school science teacher. Merrill Pres.
EKİCİ, G. (2003). Çoklu Zeka Kuramına Dayalı Biyoloji Öğretiminin Analizi. Çağdaş Eğitim, (300), 27-30.
ELİBOL, F. (2000). Anasımfma Devam Eden Altı Yaş Grubu Çocukların Çoklu Zeka Teorisine Göre Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
GARDNER, H. (1983). Frames of Mind : The Theory of Multiple intelligences. New York: Basic Boks.
GARDNER, H. (1999). Cracking Öpen the IQ Box. The American Prospect.
GOLD, A. W. (2002) A Case Study of Teachers' Knowledge and Attitudes Toward Utilization of Multiple intelligences in Classroom Practice. (Ph.D. Thesis). Kentucky University of Louısville).
GOODNOUGH, K. (2001). Multiple intelligences Theory : A Framevvork for Personalizing Science Curricula. School Science and Mathematics.
GREENHAWK, J. (1997). Multiple Intelligences Meet Standarts.Educational Leadership, 55(1).
GÖZÜTOK, D. (2001). Başkent Üniversitesi Kolej Ayşe Abla Okullarında Çoklu Zeka Uygulaması. Ankara : Siyasal Yayıncılık.
GÜLERYÜZ, H. (2002). İlköğretim Programı. (İkinci Basım). Ankara : Pagem Yayınları.
GÜRÇAY, D. (2003). The Effect of Multiple Intelligences Based Instruction on Students' Physics Achicvement. Doctorate Thesis. The Graduate School of Natural And Applied Sciences of Middle East Technical University.
GÜRKAN, T. (2005). Çoklu Zeka Kuramı. Özel Okullar ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar Sempozyumu. 28-29 Ocak, Antalya.
GÜRKAN, T., GÖKÇE, E. (1999). Türkiye'de ve Çeşitli Ülkelerde İlköğretim : Program, Öğrenci, Öğretmen. Ankara : Siyasal Kitabevi.
HAYWARD, D. (1993). Chemical Evolution as a Body-Language Demonstration. Journal of Coîlege sürnce Teaching,March/April.
HEALY, J.M. (2001). Çocuğumuzun Gelişen Aklı,İngilizceden Çeviren: Ayşe Bilge Dicleli.İstanbul :Boyner Holding Yayınları.
HOERR, T. (1994). How The New City School Applies The :Multiple Intelligences . Educational Leadership. November.
JONES,M., JONES, G. (2003). Biyoloji İngilizceden Çeviren :Gülgün Gündüz İstanbul: Birol Yayınları.
KAPTAN, F. (1993). Fen Bilgisi Öğretimi. İstanbul :Milli Eğitim Basım Evi.
KAPTAN, F. ve KORKMAZ H. (2001). Çoklu Zeka Kuramı Tabanlı Fen Öğretimi Öğrenci Başarısı ve Tutumuna Etkisi. IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi Bildiri Kitapçığı ,6-8 Eylül 2001. Ankara :Hacettepe Üniversitesi Basımevi.
KARASAR, N. (2005). BİLİMSEL ARAŞTIRMA YÖNTEMİ. (Ondördüncü baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
KAYA, O. N. (2002). İlköğretim 7.Sınıf Öğrencilerinin Atom ve Atomik Yapı Konusunda Başarılarına, Öğrendikleri: Bilgilerin Kalıcılığına, Tutum ve Algılamalarına Çoklu Zeka Kuramının Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi ,Eğitim Bilimleri Enstitüsü,Fen Bilgisi Öğretmenliği Bilim Dalı.
KEZAR, A. (2001). Theary of Multiple Intelligences : Implications for Higher Education. Innovative Hgher Education. Vol. 26.No:2 Winter
KORKMAZ, H. (2002). Fen Eğitiminde Proje Tabanlı Öğrenmenin Yaratıcı Düşünme ,Problem Çözme ve Akademik Risk Alma Düzeylerine Etkisi. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
KORKMAZ, H. (2001). Çoklu Zeka Kuramı Tabanlı Etkin Öğrenme Yaklaşımının Öğrenci Başarısına ve Tutunma Etkisi. Eğitim ve Bilim Dergisi,!
KÖROĞLU, H. ve YEŞİLDERE, S. (2004). İlköğretim Yedinci Sınıf Matematik Dersi Tamsayılar Ünitesinde Çoklu Zeka Teorisi Taban Öğretimin Öğrenci Başarısına Etkisi. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. Cilt 24.Sayı 2.25.40
KULA, F. (2005). Çoklu Zeka Kuramının Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Ondalık Sayılar Konusundaki Başarılarına ve Bilgilerin Kalıcılığına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü ,Matematik Öğretmenliği Bilim Dalı.
KÜÇÜKAHMET, L. (2001). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Özkan Matbaası.
LAZEAR, D. (2000). The Intelligent Curriculum. Using mi to Devetop Your Student's Full Potential. New York :Zephyr Pres.
MEYER, M. (1997). The Greening of Learning: Using the Eight Intelligence ,EducatioI Leadership. September, 32-34.
M.E.B. (2005). Ortaöğretim Kurumları Lise 2.Smıf Biyoloji Müfredatı
NASUHOĞLU, R. (1984). Fen Öğretiminde Durum Değerlendirilmesi. T.E.Derneği Bilimsel toplantısı.
OBUZ, C. (2001). Çoklu Zeka Kuramının Hayat Bilgisi Dersinde Öğrenme Sürecine Etkisi. Yükseklisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
ÖZDEMİR, P. (2002). Çoklu Zeka Kuramı Tabanlı Öğretim Yönteminin Öğrencilerin Canlılar Çeşitlidir Ünitesini Anlamalar Üzerine Etkisi Yüksek Lisans Tezi. Orta doğu Teknik Üniversitesi.
ÖZDEMİR, P., KORKMAZ, H., KAPTAN, F. (2002). İlköğretim Okullarında Çoklu Zeka Kuramı Temelli Fen Eğitimi Yoluyla Üst Düzey Düşünme Becerileri Geliştirme Üzerine Bir İnceleme. V.Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi Bildiriler Kitabı (Cilt I). 16-18 Eylül. Ankara .
ÖZSOY, Y. (1987). Türk Eğitim Sistemi. Türk Eğitim Sistemi ve Yönetimi. Eskişehir: T.C. Anadolu Üniveristesi Yayınları 190 (91), 17.26.
ÖZTÜRK, H. B. (2004). ÖSS Biyoloji Soru Bankası. İstanbul: Birey Eğitim Yayınları.
PALABIYIK, K. (1999). Çağdaş Eğitim Çağdaş Öğretmen. Milli Eğitim ,(12), 4-5. SABAN, A. (2002). Çoklu Zeka Teorisi ve Eğitim Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. SABAN, A. (2004). Yeni Teori ve Yaklaşımlar. Öğrenme ve Öğretme Süreci. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
SAYGIN, O. (2004). Hafıza Teknikleriyle Beyin Gücünü Geliştirme. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
SEBER, G. (2001). Çoklu Zeka Alanlarında Kendini Değerlendirme Ölçeğin Geliştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. SELÇUK, Z. (1999). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
SELÇUK, Z., KAYILI, H., OKUT, L. (2004).Çoklu Zeka Uygulamaları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
SEVİNÇ, M., KURTULUŞ, E. (2004) 5-6 Yaş Çocuklarında Çoklu Zeka Kuramı Çerçevesinde Zaman Kavramının, Kazanımı. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı.2.25-41.
SILVER, H., STRONG, R., PERİNİ, M. (1997). Integrating Learning Styles and Multiple Intelligences. Educationaî Leadership. September. 22-27.
SLA VİN, R.E. (1990). Cooperative Learning:Theary.researeh and practice. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
STERNBERG, R.J. (1997). The Concept of Intelligence and its Role in Lifelong Learning ena success. American Psycologist,52(10).
ŞAHİN, R.J. (2001). İlköğretim üçüncü Sınıf Hayat Bilgisi Dersinde Çoklu Zeka Kuramı Etkinlikleri ve Çoklu Materyal Kullanmanın Öğrenciler Üzerindeki Etkileri. Çağdaş Eğitim,(2176), 23-30.
ŞİŞMAN, T. (2001). Eğitim ve Okul Yöneticiliği. Ankara: Pagem yayınları.
TANRIDAĞ, O. (1994). Teoride ve Pratikte Davranış Nörolojisi. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri.
T ARMAN, S. (1999). Program Geliştirme Sürecinde Çoklu Zeka Kuramının Yeri. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
TEMİZ, N. (2007). Çoklu Zeka Kuramı Okulda ve Sınıfta. Ankara: Nobel Yayın Eğitim.
TEMUR, Ö. (2001). ÇOKLU Zeka Kuramına Göre Hazırlanan Öğretim Etkinliklerinin 4. Sınıf Öğrencilerinin Matematik Erişilerine ve Öğrenilen Bilgilerin Kalıcılığına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
TOPSAKAL, S. (1999). Fen Bilgisi Öğretimi. Fen Öğretimi. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
TÜRKUZAN, R. (2004). Çoklu Zeka kuramının Lise 1. Sınıf Öğrencilerinin Öz Kütle Konusu Anlamalarına ve Öğrendikleri Bilgilerin Kalıcılığına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Fizik Öğretmenliği Bilim Dalı.
UZUNOGLU, S. (1999). Beyin Hakkındaki Son Bilgilerin Eğitime Yansımaları. Eğitimde Kalite Dergisi.
ÜLGEN, G. (1997). Eğitim Psikolojisi. (Üçüncü Baskı). İstanbul: Alkım Yayınları. ÜLGEN, G. (1995). Eğitim Psikolojisi, Birey ve Öğrenme. Ankara: Bilim Yayınları.
VARIŞ, F. (1996). Eğitimde Program Geliştirme: Teori ve Teknikler. Ankara: Alkım Yayıncılık.
YAGER, R. E. (1995). Constructivism and the Learning of Science. Mahwah, NJ: Erlbaum.
YEL,M., GÜVEN,T., KIVANÇ, E., (2002). Lise 2 Biyoloji Ders Kitabı. ANKARA: Paşa Yayıncılık.
YILMAZ, G. (2002). İlköğretim 5. Sınıf sosyal Bilgiler Dersi Vatan ve Millet Ünitesinde Çoklu Zeka Kuramına Göre Geliştirilen Eğitim Durumunun Öğrencilerin Akademik Başarısına Etkisi ve Öğrenci Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
YILMAZ, F., ATALAY, H. B. (2005). İlköğretim Fen ve Teknoloji: 5. Öğretmen Klavuz Kitabı. M.E.B. Devlet Kitapları. Ankara: Semih Ofset.
YILMAZ, M. (2000). insan Anatomisi ve Fizyolojisi. Gazi Üniversitesi Ders Notları.
YÖK/DÜNYA BANKASI. Milii Eğitimi Geliştirme Projesi, Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi: Fen Eğitimi, YÖK, 1997. ANKARA.
EKLER
Bu başlık altında çalışmada kullanılan etkinlikler ve resmi yazılar örneklenmiştir.
EK.1. Gözlemlere ve eski bilgilere dayalı olarak iki hayvan türü karşılaştırma etkinliği (Doğa zekası, görsel-uzlamsal zeka, mantıksal-matematiksel zeka).
BİLDİĞİM İKİ HAYVAN
Grup olarak kendi gözlemlerinizi ve eski bilgilerinizi en iyi bildiğiniz iki hayvan türü beslenmeleri yönünden karşılaştıran 1 sayfalık bir rapor hazırlayınız
EK.2. İnsan sindirim sistemi elemanlarını şekil üzerinde belirleme etkinliği (Görsel-uzlamsal zeka, kisilerarası-sosyal zeka).
Aşağıda verilen sindirim sistemi şekli üzerindeki, okla belirtilen kısımların ismini gerekli yerlere yazınız.