BÖLÜM V........................................................................................................................... 75
5.1. Ortaokul Öğrencilerinin Matematik Dersi Motivasyon Düzeyinin Belirlenmesine
Araştırmada ilk olarak “Ortaokul öğrencilerinin matematik dersi motivasyon düzeyi nedir?” sorusuna cevap aranmıştır. Bu soruya cevap bulmak amacıyla araştırma kapsamında motivasyon ve öğretmen yakınlık ölçekleri uygulanmıştır. Motivasyon ölçeğinin içsel motivasyon ve dışsal motivasyon olmak üzere iki alt boyutu bulunmaktadır.
Motivasyon toplamla birlikte ölçekten üç farklı puan ortalaması alınmaktadır. Öğretmen yakınlık ölçeği ise tek boyutlu bir ölçektir. Bu ölçeklerin uygulanması sonucunda elde edilen puanlara ait betimsel istatistikler tablo 5.1 de özetlenmektedir.
Tablo 5.1
Motivasyon ve Öğretmen Yakınlık Ölçeklerine Ait Betimsel İstatistikler
Ölçek
76
İçsel motivasyon ölçeğinden alınabilecek en yüksek puan 70 iken 971 kişinin aldığı ortalama puan 54,82’dir. Dışsal motivasyon ölçeğinden alınabilecek en yüksek puan 60 iken 971 kişinin aldığı ortalama puan 43,02’dir. Motivasyon toplam puanlarında alınabilecek en yüksek puan 128 iken 971 kişinin aldığı ortalama puan 97,84’tür.
Öğretmen yakınlık ölçeğinden alınabilecek en yüksek puan 170’tir. Grubun aldığı ortalama puan ise 127,22’dir.
5.2. Ortaokul Öğrencilerinin Matematik Dersi Motivasyon Düzeylerinin Akademik Başarı Düzeylerine Göre İncelenmesine Ait Bulgular ve Yorumlar
Araştırmada “Ortaokul öğrencilerinin matematik dersi motivasyon düzeyleri öğrencilerin matematik dersi akademik başarı düzeylerine göre farklılaşmakta mıdır?” sorusuna cevap aranmıştır. Matematik dersi akademik başarısı beş grup oluşturduğundan (1, 2, 3, 4 ve 5) ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA yapılması düşünülmüştür. Ancak normal dağılım varsayımı karşılanamadığı için matematik dersi akademik başarısına göre motivasyon düzeyi ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA testinin non–parametrik karşılığı olan Kruskal Wallis Testi kullanılarak analiz edilmiştir. Analiz sonuçları tablo 5.2 de özetlenmektedir.
Tablo 5.2.
Motivasyon Düzeyinin Akademik Başarı Değişkenine Göre Karşılaştırılması
Ölçek Başarı
77
Tablo 5.2 incelendiğinde, matematik başarı düzeyine göre içsel-dışsal motivasyon alt boyutlarında ve toplam motivasyon düzeyinde anlamlı farklılık olduğu (2(4)=423,679,
2(4)=494,946, 2(4)=535,476, p<.05) görülmektedir. Hangi grup ya da gruplar arasında anlamlı farklılık olduğunu belirleyebilmek için non-parametrik Benforroni Dunn çoklu karşılaştırma testi uygulanmıştır. Uygulanan analiz sonucunda;
Akademik başarısı 1 olan öğrencilerin akademik başarısı 3, 4 ve 5 olan öğrencilere göre içsel motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu; akademik başarısı 2 olan öğrencilerin akademik başarısı 4 ve 5 olan öğrencilere göre içsel motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu; akademik başarısı 3 olan öğrencilerin akademik başarısı 4 ve 5 olan öğrencilere göre içsel motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu; akademik başarısı 4 olan öğrencilerin akademik başarısı 5 olan öğrencilere göre içsel motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu,
Akademik başarısı 1 olan öğrencilerin akademik başarısı 3, 4 ve 5 olan öğrencilere göre dışsal motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu; akademik başarısı 2 olan öğrencilerin akademik başarısı 4 ve 5 olan öğrencilere göre dışsal motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu; akademik başarısı 3 olan öğrencilerin akademik başarısı 4 ve 5 olan öğrencilere göre dışsal motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu; akademik başarısı 4 olan öğrencilerin akademik başarısı 5 olan öğrencilere göre dışsal motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu,
Akademik başarısı 1 olan öğrencilerin akademik başarısı 3, 4 ve 5 olan öğrencilere göre motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu; akademik başarısı 2 olan öğrencilerin akademik başarısı 3, 4 ve 5 olan öğrencilere göre motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu; akademik başarısı 3 olan öğrencilerin akademik başarısı 4 ve 5 olan öğrencilere göre motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu;
akademik başarısı 4 olan öğrencilerin akademik başarısı 5 olan öğrencilere göre motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu belirlenmiştir.
Bu araştırmanın sonucunda ortaokul öğrencilerinin matematik dersi akademik başarılarına göre motivasyon düzeyleri arasında anlamlı bir fark olduğu görülmektedir. Ertem (2006)’in ortaöğretim öğrencilerinin kimya dersine yönelik motivasyon tür ve düzeylerini belirlemek amacıyla gerçekleştirdiği çalışmasında; Yenice, Saydam ve Telli (2012)’nin ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerini çeşitli değişkenlere göre incelediği çalışmasında; Aluçdibi ve Ekici (2012)’nin ortaöğretim öğrencilerinin biyoloji dersi motivasyon düzeylerinin farklı değişkenlere göre incelediği
78
çalışmasında; İnel Ekici, Kaya ve Mutlu (2014)’nun ortaokul öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında öğrencilerin akademik başarılarına göre motivasyon düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunduğu sonucu araştırmanın bu sonucuyla tutarlılık göstermektedir.
5.3 Ortaokul Öğrencilerinin Matematik Dersi Motivasyon Düzeylerinin Öğrencilerin Cinsiyetlerine Göre İncelenmesine Ait Bulgular ve Yorumlar
Araştırmada “Ortaokul öğrencilerinin matematik dersi motivasyon düzeyleri öğrencilerin cinsiyetlerine göre farklılaşmakta mıdır?” sorusuna cevap aranmıştır. Cinsiyete göre iki grup oluştuğundan (kız ve erkek) ilişkisiz örneklemler t–testi yapılması düşünülmüştür.
Ancak normal dağılım varsayımı karşılanamadığı için cinsiyete göre motivasyon düzeyi ilişkisiz örneklemler t–testinin non–parametrik karşılığı olan Mann Whitney U test ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçları tablo 5.3 de özetlenmiştir.
Tablo 5.3.
Motivasyon Düzeyinin Cinsiyet Değişkenine Göre Karşılaştırılması
Ölçek Cinsiyet N X S Sıra
Tablo 5.3 incelendiğinde, yapılan Mann Whitney U Test sonucunda öğrencilerin cinsiyetlerine göre içsel-dışsal motivasyon alt boyutları ile toplam motivasyon düzeyi arasındaki farklarının istatistiksel olarak anlamlı olmadığı (U=110851,000, U=116253,500, U=114447,000, p>.05) bulunmuştur. Bu durumda ortaokul öğrencilerinin matematik dersine yönelik motivasyon düzeylerinde cinsiyet farklılık yaratan bir değişken değildir.
Aktaş (2007)’ın ortaöğretim öğrencilerinin motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında; Aydın (2007)’ın fen bilgisi dersinde öğrencilerin içsel ve dışsal motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında; Yenice, Saydam ve Telli (2012)’nin ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerini çeşitli değişkenlere göre incelediği çalışmasında; Budak (2016)’ın ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin motivasyon düzeyleri ve matematik başarılarını belirlemeye yönelik
79
gerçekleştirdiği çalışmasında öğrencilerin motivasyon düzeyleri ile cinsiyetleri arasında anlamlı bir farklılık olmadığı sonucu araştırmanın bu sonucuyla tutarlılık göstermektedir.
Ertem (2006)’in ortaöğretim öğrencilerinin kimya dersine yönelik motivasyon tür ve düzeylerini belirlemek amacıyla gerçekleştirdiği çalışmasında; Taşçı (2012)’nın dershaneye giden sekizinci sınıf öğrencilerinin içsel ve dışsal motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında; Çolak ve Cırık (2015)’ın ortaokul öğrencilerinin motivasyon kaynaklarını inceledikleri çalışmasında öğrencilerin dışsal motivasyon düzeylerinin cinsiyet değişkenine göre anlamlı farklılık göstermediği sonucu araştırmanın bu sonucuyla tutarlılık göstermektedir. Ancak öğrencilerin içsel motivasyon düzeylerinin cinsiyet değişkenine göre karşılaştırılmasında üç çalışmada da kız öğrencilerin motivasyon düzeylerinin erkek öğrencilere göre daha yüksek olduğu belirtilmiştir.
Yaman ve Dede (2007)’nin öğrencilerin matematik dersine yönelik motivasyon düzeylerini belirlemek amacıyla gerçekleştirdiği çalışmasında; Aktan (2012)’ın ilköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin akademik başarıları ile öz düzenleyici öğrenme stratejileri, motivasyon düzeyleri ve öğretmenlerin öğretim stilleri arasındaki ilişkileri incelediği çalışmasında;
Aluçdibi ve Ekici (2012)’nin ortaöğretim öğrencilerinin biyoloji dersi motivasyon düzeylerini farklı değişkenlere göre incelediği çalışmasında; Yerlikaya (2014)’nın 4. ve 5.
sınıf öğrencilerinin motivasyon düzeyini belirlemek amacıyla gerçekleştirdiği çalışmasında; İnel Ekici, Kaya ve Mutlu (2014)’nun ortaokul öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında kız öğrencilerin motivasyon düzeylerinin erkek öğrencilerin motivasyon düzeylerine göre daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Kılıç (2011)’ın ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin matematik başarıları, genel başarıları, matematik dersine yönelik motivasyonları, tutumları ve matematik kaygıları arasındaki ilişkiyi incelediği çalışmasında erkek öğrencilerin motivasyon düzeylerinin kız öğrencilerin motivasyon düzeylerine göre daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
5.4. Ortaokul Öğrencilerinin Matematik Dersi Motivasyon Düzeylerinin Öğrencilerin Sınıf Düzeylerine Göre İncelenmesine Ait Bulgular ve Yorumlar
Araştırmada “Ortaokul öğrencilerinin matematik dersi motivasyon düzeyleri öğrencilerin sınıf düzeyine göre farklılaşmakta mıdır?” sorusuna cevap aranmıştır. Öğrencilerin sınıf düzeyleri dört grup oluştuğundan (5, 6, 7 ve 8) ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA yapılması düşünülmüştür. Ancak normal dağılım varsayımı karşılanamadığı için
80
sınıf düzeyine göre motivasyon düzeyi ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA testinin non–parametrik karşılığı olan Kruskal Wallis Test ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçları tablo 5.4 de özetlenmiştir.
Tablo5.4.
Motivasyon Düzeyinin Sınıf Düzeyine Göre Karşılaştırılması
Ölçek Sınıf
Tablo 5.4 incelendiğinde, öğrencilerin sınıf düzeylerine göre içsel-dışsal motivasyon alt boyutlarında ve toplam motivasyon düzeyinde farklılığın istatistiksel olarak anlamlı olduğu (2(3)=61,305, 2(3)=72,888, 2(3)=79,586, p<.05) görülmüştür. Hangi grup ya da gruplar arasında anlamlı farklılık olduğunu belirleyebilmek için non-parametrik Bonferroni Dunn çoklu karşılaştırma testi uygulanmıştır. Uygulanan analiz sonucunda;
8. sınıfta okuyan öğrenciler 5., 6. ve 7. Sınıfta okuyan öğrencilere göre daha düşük içsel motivasyona; 5. sınıfta okuyan öğrenciler 6. ve 7. Sınıfta okuyan öğrencilere göre daha yüksek içsel motivasyona sahiptir.
8. sınıfta okuyan öğrenciler 5., 6. ve 7. Sınıfta okuyan öğrencilere göre daha düşük dışsal motivasyona; 5. sınıfta okuyan öğrenciler 6. ve 7. Sınıfta okuyan öğrencilere göre daha yüksek dışsal motivasyona sahiptir.
8. sınıfta okuyan öğrenciler 5., 6. ve 7. Sınıfta okuyan öğrencilere göre daha düşük motivasyona; 5. sınıfta okuyan öğrenciler 6. ve 7. Sınıfta okuyan öğrencilere göre daha yüksek motivasyona sahiptir.
Bu araştırmanın sonucunda öğrencilerin matematik dersinde duydukları motivasyon düzeylerinin öğrencilerin sınıf düzeylerine göre farklılık gösterdiği ve sınıf düzeyi arttıkça
81
motivasyon düzeyinin azaldığı sonucuna ulaşılmıştır. Yaman ve Dede (2007)’nin ortaokul öğrencilerinin matematik dersine yönelik motivasyon düzeylerini inceledikleri çalışmasında; Aydın (2007)’ın fen bilgisi dersinde öğrencilerin içsel ve dışsal motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında; Kılıç (2011)’ın ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin matematik dersine yönelik motivasyonları incelediği çalışmasında; Yenice, Saydam ve Telli (2012)’nin ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerini çeşitli değişkenlere göre incelediği çalışmasında; Deniş-Çeliker, Tokcan ve Korkubilmez (2015)’in ortaokul öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında elde ettikleri sınıf düzeyi arttıkça motivasyon düzeyinin azaldığı sonucu araştırmanın bu sonucuyla tutarlılık göstermektedir.
Çolak ve Cırık (2015) ortaokul öğrencilerinin motivasyon kaynaklarını incelediği çalışmasında 5. sınıfların diğer ortaokul kademesindeki sınıflara göre dışsal motivasyon düzeylerinin daha düşük, içsel motivasyon düzeylerinin daha yüksek olduğu sonucuna ulaşmıştır.
Aluçdibi ve Ekici (2012) ortaöğretim öğrencilerinin biyoloji dersi motivasyon düzeylerini farklı değişkenlere göre incelemeyi amaçladığı çalışmasında sınıf düzeyi arttıkça motivasyon düzeyinin de arttığı sonucuna ulaşmıştır.
Ertem (2006)’in ortaöğretim öğrencilerinin kimya dersine yönelik motivasyon tür ve düzeylerini belirlemek amacıyla gerçekleştirdiği çalışmasında; Yerlikaya (2014)’nın 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin motivasyon düzeyini belirlemek amacıyla gerçekleştirdiği çalışmasında sınıf düzeyi ile motivasyon düzeyi arasında anlamlı bir farklılık olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
5.5 Ortaokul Öğrencilerinin Matematik Dersi Motivasyon Düzeylerinin Öğrencilerin Anne- Babalarının Öğrenim Durumlarına Göre İncelenmesine Ait Bulgular ve Yorumlar
Araştırmada “Ortaokul öğrencilerinin matematik dersi motivasyon düzeyleri öğrencilerin anne-babalarının öğrenim durumuna göre farklılaşmakta mıdır?” sorusuna cevap aranmıştır.
Öğrencilerin anne eğitim düzeyleri altı grup oluştuğundan (herhangi bir okul mezunu değil, ilkokul mezunu, ortaokul mezunu, lise mezunu, üniversite mezunu ile lisansüstü mezunu) ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA yapılması düşünülmüştür. Ancak normal
82
dağılım varsayımı karşılanamadığı için anne eğitim düzeyine göre motivasyon düzeyi ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA testinin non–parametrik karşılığı olan Kruskal Wallis ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçları tablo 5.5 de özetlenmiştir.
Tablo 5.5.
Motivasyon Düzeyinin Annenin Öğrenim Durumuna Göre Karşılaştırılması
Ölçek Anne Eğitim
2(5)=23,208, 2(5)=19,463, p<.05) görülmüştür. Hangi grup ya da gruplar arasında anlamlı
83
farklılık olduğunu belirleyebilmek için non-parametrik Bonferroni Dunn çoklu karşılaştırma testi uygulanmıştır. Uygulanan analiz sonucunda;
Annesi lisansüstü eğitim mezunu olan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyi annesi herhangi bir okul mezunu olmayan, ilkokul, ortaokul, lise ve üniversite mezunu olan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyine göre daha yüksektir. Annesi üniversite mezunu olan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyi annesi herhangi bir okul mezunu olmayan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyine göre daha yüksektir.
Annesi lisansüstü eğitim mezunu olan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyi annesi herhangi bir okul mezunu olmayan, ilkokul, ortaokul, lise ve üniversite mezunu olan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyinden daha yüksektir. Annesi üniversite mezunu olan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyi annesi herhangi bir okul mezunu olmayan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyinden daha yüksektir.
Annesi lisansüstü eğitim mezunu olan öğrencilerin motivasyonu annesi herhangi bir okul mezunu olmayan, ilkokul, ortaokul, lise ve üniversite mezunu olan öğrencilerin motivasyonundan daha yüksektir. Annesi üniversite mezunu olan öğrencilerin motivasyonu annesi herhangi bir okul mezunu olmayan öğrencilerin motivasyonundan daha yüksektir.
Araştırmanın sonucuna göre annesi lisans üstü eğitim ve üniversite mezunu olan öğrencilerin içsel-dışsal motivasyon alt boyutu ile toplam motivasyon düzeyinin daha yüksek olduğu görülmektedir. Anne eğitim seviyesi arttıkça motivasyon düzeyinin de arttığı söylenebilir.
Öğrencilerin baba öğrenim durumları altı grup oluştuğundan (herhangi bir okul mezunu değil, ilkokul mezunu, ortaokul mezunu, lise mezunu, üniversite mezunu ile lisansüstü mezunu) ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA yapılması düşünülmüştür. Ancak normal dağılım varsayımı karşılanamadığı için baba öğrenim durumuna göre motivasyon düzeyi ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA testinin non–parametrik karşılığı olan Kruskal Wallis Test ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçları tablo 5.6 da özetlenmiştir.
84 Tablo 5.6.
Motivasyon Düzeyinin Babanın Öğrenim Durumuna Göre Karşılaştırılması
Ölçek Baba Eğitim
2(5)=30,059, 2(5)=30,892, p<.05) görülmüştür. Hangi grup ya da gruplar arasında anlamlı farklılık olduğunu belirleyebilmek için non-parametrik Bonferroni Dunn çoklu karşılaştırma testi uygulanmıştır. Uygulanan analiz sonucunda;
Babası lisansüstü eğitim mezunu olan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyi babası ilkokul ve ortaokul mezunu olan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyinden daha
85
yüksektir. Babası üniversite mezunu olan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyi babası ilkokul ve ortaokul mezunu olan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyinden daha yüksektir.
Babası lisansüstü eğitim mezunu olan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyi babası ortaokul mezunu olan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyinden daha yüksektir.
Babası üniversite mezunu olan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyi babası ortaokul mezunu olan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyinden daha yüksektir.
Babası lisansüstü eğitim mezunu olan öğrencilerin motivasyon düzeyi babası ilkokul ve ortaokul mezunu olan öğrencilerin motivasyon düzeyinden daha yüksektir. Babası üniversite mezunu olan öğrencilerin motivasyon düzeyi babası ilkokul ve ortaokul mezunu olan öğrencilerin motivasyon düzeyinden daha yüksektir.
Araştırmanın sonucuna göre babası lisans üstü eğitim ve üniversite mezunu olan öğrencilerin içsel-dışsal motivasyon alt boyutları ile toplam motivasyon düzeyinin daha yüksek olduğu görülmektedir. Baba eğitim seviyesi arttıkça motivasyon düzeyinin de arttığı söylenebilir.
İnel-Ekici, Kaya ve Mutlu (2014)’nun ortaokul öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladıkları çalışmasında; Yerlikaya (2014)’nın 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin motivasyon düzeyini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında; Deniş Çeliker, Tokcan, Korkubilmez (2015)’in ortaokul öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerini inceledikleri çalışmasında anne-baba eğitim düzeyi arttıkça öğrencilerin motivasyon düzeyinin arttığı sonucu araştırmanın bu sonucuyla tutarlılık göstermektedir.
Taşçı (2012)’nın dershaneye giden 8. sınıf öğrencilerinin içsel ve dışsal motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında öğrencilerin içsel ve dışsal motivasyon düzeyleriyle baba eğitim seviyesi arasında anlamlı bir farklılık olmadığı; öğrencilerin dışsal motivasyon düzeylerine göre anne eğitim seviyesi arasında anlamlı farklılık görülmediği, içsel motivasyon düzeyi ile anne eğitim seviyesi arasında okur- yazar olmayan annelerin çocuklarının motivasyon düzeyinin daha yüksek olduğu, eğitim seviyesi yüksek annelerin çocuklarının içsel motivasyon düzeylerinin daha düşük olduğu belirtilmiştir.
Aktaş (2007)’ın ortaöğretim öğrencilerinin algıladıkları öğretmen yakınlığı ile motivasyon düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelediği çalışmasında; Aydın (2007)’ın fen bilgisi dersinde
86
öğrencilerin içsel ve dışsal motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında;
Budak (2016)’ın ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin motivasyon ve matematik başarılarını belirlemeye yönelik gerçekleştirdiği çalışmasında anne- baba eğitim düzeylerine göre motivasyon arasında anlamlı bir farklılık görülmediğini yani motivasyon üzerinde anne-baba eğitim düzeyinin bir etkisi olmadığı belirtilmiştir.
5.6. Ortaokul Öğrencilerinin Matematik Dersi Motivasyon Düzeylerinin Öğrencilerin Kendilerine Ait Odalarının Olma Durumuna Göre İncelenmesine Ait Bulgular ve Yorumlar
Araştırmada “Ortaokul öğrencilerinin matematik dersi motivasyon düzeyleri öğrencilerin kendisine ait odasının olmasına göre farklılaşmakta mıdır?” sorusuna cevap aranmıştır.
Öğrencilerin kendisine ait odasının olma durumu üç grup oluştuğundan (kendime ait odam yok, kardeşlerimle ortak odam var ve kendime ait odam var) ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA yapılması düşünülmüştür. Ancak normal dağılım varsayımı karşılanamadığı için öğrencinin kendisine ait odasının olma durumuna göre motivasyon düzeyi ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA testinin non–parametrik karşılığı olan Kruskal Wallis Test ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçları tablo 5.7 de özetlenmiştir.
Tablo 5.7.
Motivasyon Düzeyinin Öğrencinin Kendisine Ait Odasının Olma Durumuna Göre Karşılaştırılması
87
Tablo 5.7 incelendiğinde, öğrencinin kendisine ait odasının olma durumuna göre içsel-dışsal motivasyon alt boyutlarında ve toplam motivasyon düzeyinde anlamlı farklılık olduğu (2(2)=9,771, 2(2)=7,639, 2(2)=8,522, p<.05) görülmüştür. Hangi grup ya da gruplar arasında anlamlı farklılık olduğunu belirleyebilmek için non-parametrik Bonferroni Dunn çoklu karşılaştırma testi uygulanmıştır. Uygulanan analiz sonucunda;
Kendisine ait odası olmayan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyi kardeşiyle ortak odası olan ve kendisine ait odası olan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyinden daha düşüktür.
Kendisine ait odası olmayan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyi kendisine ait odası olan öğrencilerin dışsal motivasyon düzeyinden daha düşüktür.
Kendisine ait odası olmayan öğrencilerin motivasyon düzeyi kendisine ait odası olan öğrencilerin motivasyon düzeyinden daha düşüktür.
Araştırmanın sonucuna göre kendisine ait odası olan öğrencilerin içsel-dışsal motivasyon alt boyutları ile toplam motivasyon düzeyinin daha yüksek olduğu yani öğrencinin kendisine ait odasının olmasının motivasyon düzeyi üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğu söylenebilir.
Aktan (2012)’ın ilköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin akademik başarıları ile öz düzenleyici öğrenme stratejileri, motivasyon düzeyleri ve öğretmenlerin öğretim stilleri arasındaki ilişkileri incelediği çalışmasında; Yerlikaya (2014)’nın ilkokul 4 ve ortaokul 5.
sınıf öğrencilerinin motivasyon düzeyini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında öğrencilerin kendilerine ait bir çalışma odasına sahip olmalarının motivasyonlarını olumlu yönde etkilediği sonucu araştırmanın bu sonucuyla tutarlılık göstermektedir.
Aydın (2007)’ın fen bilgisi dersinde öğrencilerin içsel ve dışsal motivasyon düzeylerini belirlemeyi amaçladığı çalışmasında; Tonguç (2013)’un 8. sınıf öğrencilerinin motivasyon düzeylerinin ve öz düzenlemeye dayalı öğrenme stratejilerinin matematik başarısını yordama gücünü incelediği çalışmasında öğrencilerin motivasyon düzeylerinin kendilerine ait odalarının olma durumuna göre farklılaşmadığı belirtilmiştir.
5.7. Ortaokul Öğrencilerinin Matematik Dersi Motivasyon Düzeylerinin Öğrencilerin Matematik Dersine Çalışırken Yardım Alma Durumlarına Göre İncelenmesine Ait Bulgular ve Yorumlar
Araştırmada “Ortaokul öğrencilerinin matematik dersi motivasyon düzeyleri öğrencilerin matematik dersine çalışırken yardım aldıkları kişilere göre farklılaşmakta mıdır?” sorusuna
88
cevap aranmıştır. Öğrencilerin matematik dersine çalışırken yardım aldıkları kişiler altı grup oluştuğundan (annem ve babam, kardeşlerim, arkadaşlarım, öğretmenlerim, diğer kişilerden yardım alma ve hiç kimseden yardım almama) ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA yapılması düşünülmüştür. Ancak normal dağılım varsayımı karşılanamadığı için matematik dersine çalışırken yardım aldıkları kişilere göre motivasyon düzeyi ilişkisiz örneklemler için tek yönlü ANOVA testinin non–parametrik karşılığı olan Kruskal Wallis Test ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçları tablo 5.8 de özetlenmiştir.
Tablo 5.8.
Motivasyon Düzeyinin Öğrencilerin Yardım Aldıkları Kişilere Göre Karşılaştırılması
Ölçek Yardım Alma
Tablo 5.8 incelendiğinde, öğrencilerin matematik dersine çalışırken yardım aldıkları kişilere göre içsel- dışsal motivasyon alt boyutlarında ve toplam motivasyon düzeyinde anlamlı farklılık olduğu (2(5)=18,657, 2(5)=27,961, 2(5)=26,177, p<.05) görülmüştür.
Hangi grup ya da gruplar arasında anlamlı farklılık olduğunu belirleyebilmek için non-parametrik Bonferroni Dunn çoklu karşılaştırma testi uygulanmıştır. Uygulanan analiz sonucunda;
89
Anne ve babasından yardım alan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyi
Anne ve babasından yardım alan öğrencilerin içsel motivasyon düzeyi