3.2. Alan Araştırma Bulguları
3.2.4. İstatistik Analizleri Bulguları
3.2.4.2. Ki-Kare Uygunluk Testi Bulguları
Burada cinsiyet ile reklam izlemeyi tercih eder misiniz değişkenleri arasında ilişki olup olmadığı incelenecektir.
Ho: Cinsiyet ile reklam izlemeyi tercih eder misiniz değişkenleri arasında ilişki
H1: Cinsiyet ile reklam izlemeyi tercih eder misiniz değişkenleri arasında ilişki
vardır.
Tablo 114 Chi-Square Tests-1
Tablo 115 Cinsiyet*reklam izlemeyi tercih eder misiniz? Crosstabulation
Pearson Chi-Square değeri 0.126>0.05 olduğundan Ho hipotezi kabul edilir.
Yani cinsiyetle reklam izlemeyi tercih etme değişkeni ilişkili değildir. Verilen cevaplar arasında erkeklerin reklam izlemeyi tercih eder misiniz sorusunda evet seçeneğini %61,3 oranla, kadınların ise %38,7 oranla işaretlediği Crosstabulation tablosunda görülebilmektedir.
Burada fakülte ile TV izleme nedeniniz nedir değişkenleri arasında ilişki olup olmadığı incelenecektir.
Ho: Fakülte ile TV izleme nedeni değişkenleri arasında ilişki yoktur.
Tablo 116 Chi-Square Tests-2
Pearson Chi-Square değeri 0.908>0.05 olduğundan Ho hipotezi kabul edilir.
Fakülte değişkeni ile tv izleme nedeni değişkeni arasında bir ilişki yoktur.
Burada ünvan ile TV izleme nedeniniz nedir değişkenleri arasında ilişki olup olmadığı incelenecektir.
Ho: Ünvan ile TV izleme nedeni değişkenleri arasında ilişki yoktur.
H1: Ünvan ile TV izleme nedeni değişkenleri arasında ilişki vardır.
Tablo 118 Chi-Square Tests-3
Tablo 119 Unvan*TV izleme nedeniniz nedir? Crosstabulation
Pearson Chi-Square değeri 0.006<0.05 olduğundan H1 hipotezi kabul edilir.
Unvan değişkeni ile televizyon izleme nedeni değişkeni arasında anlamlı bir ilişki vardır.
Burada Unvan ile reklam izlemeyi tercih eder misiniz değişkenleri arasında ilişki olup olmadığı incelenecektir.
Ho: Ünvan ile reklam izlemeyi tercih eder misiniz değişkenleri arasında ilişki
yoktur.
H1: Ünvan ile reklam izlemeyi tercih eder misiniz değişkenleri arasında ilişki
vardır.
Tablo 121 Unvan*reklam izlemeyi tercih eder misiniz? Crosstabulation
Pearson Chi-Square değeri 0.449>0.05 olduğundan Ho hipotezi kabul edilir.
Unvan değişkeni ile reklam izlemeyi tercih etme değişkeni arasında bir ilişki yoktur.
Burada aylık geliriniz ile evinizde kaç adet televizyon var değişkenleri arasında ilişki olup olmadığı incelenecektir.
Ho: Aylık geliriniz ile evinizde kaç adet televizyon var değişkenleri arasında
ilişki yoktur.
H1: Aylık geliriniz ile evinizde kaç adet televizyon var değişkenleri arasında
Tablo 122 Chi-Square Tests-5
Tablo 123 Aylık gelir*evinizde kaç adet televizyon var? Crosstabulation
Pearson Chi-Square değeri 0.000<0.05 olduğundan H1 hipotezi kabul edilir.
Aylık gelir değişkeni ile evde bulunan televizyon sayısı değişkeni arasında anlamlı bir ilişki vardır.
Burada medeni hal ile günde ortalama kaç saat TV izlersiniz değişkenleri arasında ilişki olup olmadığı incelenecektir.
Ho: Medeni hal ile günde ortalama kaç saat TV izlersiniz değişkenleri arasında
ilişki yoktur.
H1: Medeni hal ile günde ortalama kaç saat TV izlersiniz değişkenleri arasında
Tablo 124 Chi-Square Tests-6
Tablo 125 Medeni hal*günde ortalama kaç saat televizyon izlersiniz? Crosstabulation
Pearson Chi-Square değeri 0.535>0.05 olduğundan Ho hipotezi kabul edilir.
Medeni hal değişkeni ile günde ortalama kaç saat televizyon izlendiği değişkeni arasında bir ilişki yoktur.
Burada reklam izlemeyi tercih eder misiniz ile film ve dizileri en çok hangi araçla izlersiniz değişkenleri arasında ilişki olup olmadığı incelenecektir.
Ho: Reklam izlemeyi tercih eder misiniz ile film ve dizileri en çok hangi araçla
izlersiniz değişkenleri arasında ilişki yoktur.
H1: Reklam izlemeyi tercih eder misiniz ile film ve dizileri en çok hangi araçla
Tablo 126 Chi-Square Tests-7
Tablo 127 Reklam izlemeyi tercih eder misiniz?*Film ve dizileri en çok hangi araçla izlersiniz? Crosstabulation
Pearson Chi-Square değeri 0.865>0.05 olduğundan Ho hipotezi kabul edilir.
Reklam izlemeyi tercih etme değişkeni ile film ve dizi izlenen araç değişkeni arasında bir ilişki yoktur.
SONUÇ ve ÖNERİLER
Bu araştırma kullanımlar ve doyumlar yaklaşımı perspektifinden hareketle Selçuk Üniversitesi’nde görev yapmakta olan akademisyenlerin televizyon reklamlarını izleme motivasyonlarını ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Bu amaç doğrultusunda 17 fakültede yapılan anket çalışması neticesinde 386 akademisyenle görüşülmüştür. Örneklem seçimi random örnekleme olarak yapılmasına karşın fakültelerdeki akademisyen sayılarına orantılı olarak görüşmeler yapılmaya çalışılmıştır.
Araştırma sonrasında birtakım istatistiki teknikler kullanılmış ve değerlendirme yapılmıştır. Araştırmaya katılanların genel özelliklerinin görülebilmesi için dağılımları tanımlayıcı istatistiklerin tablolaştırılması, frekans tablolarının oluşturulması, güvenilirlik analizi, faktör analizi ve ki-kare uygunluk testi uygulanmıştır.
Araştırmanın veri analizi sonrasında çalışmanın 0,832 Cronbach’s Alpha değeriyle güvenilirliği kanıtlanmıştır.
Günde ortalama 0-2 saat televizyon izleme alışkanlığına sahip katılımcıların televizyona yönelik motivasyonlarını enformasyon oluşturmaktadır. Bu bağlamda da katılımcıların büyük çoğunluğu ana haber bülteni izleyicisi olduklarını belirtmişlerdir. Reklam izlemeyi tercih etmeyen (reklam izlemeyi tercih eder misiniz? Sorusuna %63.7 oranında hayır cevabı çıkmıştır) katılımcıların reklamlar çıktığında kanal değiştirme (%56.7) eğiliminde oldukları görülmektedir. Televizyon izlemenin televizyon reklamlarına bir şekilde maruz kalmak için yeterli sebep olması varsayılarak “hayır” cevabı veren katılımcılara anket uygulanmaya devam etmiştir.
Araştırmada %51,9 katılımcının 3000 TL üstü maaş aldığı görülmektedir. Sosyo ekonomik statüleri bakımından genel olarak üst kademede bulunan katılımcılar reklamlara güven duymadıkları gerekçesiyle reklam izleyerek ürün alma eğilimlerini nadiren veya hiç olarak belirlemişlerdir.
Reklamdan kanal değiştirerek veya televizyonun sesini kısarak kaçan bir kitle olarak göze çarpan Selçuk Üniversitesi akademisyenleri için reklam izlemeye yönlendirecek, onları reklam izleme davranışına itecek en önemli motivasyonun “çevreyi taramak ve sosyalleşme” olduğu ortaya çıkmaktadır. Baskın medya olarak
televizyon ve bu medyada yayınlanan reklamlar akademisyenler için arkadaş sohbetlerine konu olabilecek özellikler taşımaktadır. Bu bağlamda yeni yönelimler, kendi tarzını yaratma, özlem duyulan şeylerle karşılaşma ve nihayetinde markaya duyulan güven ve sosyalleşme anlamında en iyiye ulaşma yolunda televizyon reklamlarının geçerli ve gerekli olduğu sonucu ortaya çıkmaktadır. İş anlamında çevreye sırtını dönmesi düşünülemeyen akademisyenler için “niçin televizyon reklamlarını izliyorsunuz” sorusuna cevabın “çevreyi taramak ve sosyalleşme” olması doğal karşılanabilecek bir sonuçtur.
Akademisyenler için televizyon reklamlarını izleme motivasyonlarının ikincisi “pazarlama bilgisi” olarak ortaya çıkmıştır. Mecra kullanımını enformasyon işleviyle birleştiren akademisyenler için televizyon reklamlarından da bilgi alma isteğiyle harekete geçmeleri buna bağlanabilir. Fırsatlar, yenilikler, kampanya bilgileri, ürün fiyat bilgileri ve nihayetinde akıllıca alışveriş yapabilme arzusuyla akademisyenlerin “pazarlama bilgisi” motivasyonuna yöneldikleri düşünülmektedir. Burada akademisyenlere yönelik reklam iletişiminde mecra ve mesaj ilişkisinin birbirinden bağımsız olmadığı sonucuna ulaşmak mümkündür. Genel olarak televizyon izleme sürelerinin çok uzun olmadığı katılımcıların kısa sürede net bilgiler alma arzusu ve bu yönde reklam izlemeye motive olma davranışı göstermesi son derece doğaldır.
Araştırma bulgularına göre akademisyenlerin televizyon reklamlarını izleme davranışlarını yönlendirme bağlamında en önemli motivasyonlardan bir diğerinin “eğlence/rahatlama” olduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Televizyon ve televizyon reklamlarının eğlence işlevinin akademisyenler için önem sırası düşünüldüğünde bu sonuç için de mecra ve mesaj ilişkisinin öneminden bahsetmek uygun olacaktır.
Büyük bir sektör olan reklamcılık sektörü tüketiciye ulaşma noktasında her geçen gün değişen tüketici davranışlarına yetişme çabası içerisindedir. Bu çalışma bu bağlamda reklamcılık sektörü için faydalı olması umularak yapılmıştır. Ortaya çıkan bulgular neticesinde araştırmanın reklamcılık sektörüne ve bundan sonra bu konuyla alakalı yapılacak bilimsel çalışmalara faydalı olacağı düşünülmektedir.
Bundan sonraki çalışmalarda izleyici kitlenin televizyon reklamlarını izleme davranışları televizyonun işlevleri çerçevesinde incelenebilir. Televizyon içerikleri ile bütünleşen reklamların daha çok etkili olup olmadıkları araştırılabilir.
KAYNAKÇA
ADAMS, Elizabeth (2002). The Role of Playful Humor in Art Theraphy. Canada: Presented in Partial Fulfillment of the Requirements fort he Degree of Master of Arts Concordia University.
AKBULUT, Nesrin Tan, ERDOĞAN, Eda Balkaş (2007). Televizyon Reklam Filmi Yapımı Kavramlar, Uygulamalar, Sorunlar ve Telif Hakları (1. Baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
AKIN, Eyüp (2008). Bütünleşik Pazarlama Unsuru Olarak Televizyon Reklamları ve Tüketicilerin Televizyon Reklamlarına Bakışının Tespitine Yönelik Bir Uygulama, Doktora Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sivas.
AKPINAR, Seda (2008). Kadın Reality Programlarının İzlenme Nedenlerinin Kullanım ve Doyumlar Yaklaşımı Çerçevesinde Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
ALTAY, Derya (2005). McLuhan. (Editör: Nurdoğan Rigel). Kadife Karanlık.
İstanbul: Su Yayınevi, 9-75.
ALTUNBAŞ, Hüseyin (2008). Etkili Marka İletişimi ve Değişen Reklamcılık. (Editörler: Ahmet Kalender, Mehmet Fidan). Halkla İlişkiler. Konya: Tablet Yayınları, 195-221.
ALTUNBAŞ, Hüseyin (2003). Radyo Reklamcılığı, Türkiye’de Yerel Radyolar (1. Baskı). Konya: Tablet Kitabevi.
ARIK, Alev (1996). Motivasyon ve Heyecana Giriş (1. Baskı) İstanbul: Çantay Kitapevi.
ARIK, Bilal (2006). Raymond Williams. (Editör: Barış Çoban). Kadife Karanlık 2- Ayna Şövalyeleri. İstanbul: Su Yayınevi, 117- 141.
ARSLAN, Ali (t.y.). Bir Sosyolojik Olgu Olarak Televizyon.
file:///C:/Documents%20and%20Settings/Administrator/Desktop/TEZ%20vakit /internet%20kaynaklar%C4%B1/bir%20sosyolojik%20olgu%20olarak%20telev izyon.htm, Erişim Tarihi: 13.01.2011.
ATİK, A. Kadir (2009). Etkili Bir Reklam Ortamı Olarak Radyo. (Editör: Derya Tellan). Reklamcılık: Bakmak ve Görmek. Ankara: Ütopya Yayınevi, 205-230. AYDIN, Duygu, ORTA, Nermin (2009). Sinemanın Reklam Aracı Olarak Kullanımı,
Türk Filmlerinde Marka Yerleştirme Uygulamaları. İstanbul Üniversitesi
İletişim Fakültesi Hakemli Dergisi, 1(36) 7-23.
AYTEKİN, Pınar (2009). Reklamda Etik (Türkiye’de Televizyon Reklamlarının Etik Açıdan İncelenmesi), Doktora tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Manisa.
AZİZ, Aysel (2010). İletişime Giriş (3. Baskı) İstanbul: Hiperlink Yayınları.
AZİZ, Aysel (1981). Radyo ve Televizyona giriş (2. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
BAKIR, Uğur (2006). Televizyon Reklamlarında İkna Unsuru Olarak Mizah, Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
BALCI, Ali (2005). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem, Teknik ve İlkeler (5. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
BALCI, Şükrü (2007). Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanımı, Selçuk Ünivesitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (17), 73-106.
BARRY, Thomas E (2002) The Development of the Hierarchy of Effects: An Historical Perspective.
http://uts.cc.utexas.edu/~tecas/syllabi2/adv382jfall2002/readings/barry.pdf, Erişim Tarihi: 06.05.2011.
BATUŞ, Gül (2005). Postman. (Editör: Nurdoğan Rigel). Kadife Karanlık. İstanbul: Su Yayınevi, 261-277.
BAUDRILLARD, Jean (1997). Tüketim Toplumu.(Çeviren: Hazal Deliceçaylı, Ferda Keskin). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
BERNBACH, William http://www.ddb.com.tr/bill-bernbach, Erişim Tarihi: 10.05.2011.
BİRSEN, Özgül (2005). Çok Seçenekli Medya Ortamında Kitle İletişim Araçlarının Tüketim ve Seçim Biçimi(Eskişehir Örnekleminde Bir İzlerkitle Araştırması), Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
BULDUKLU, Yasin (2010). Televizyonda Yayınlanan Sağlık Programları ve
İzleyicileri Üzerine Ampirik Bir Çalışma, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
CANPOLAT, Nesrin (2005). Foucault. (Editör: Nurdoğan Rigel). Kadife Karanlık.
İstanbul: Su Yayınevi, 75-130.
CERECİ, Sedat (2001). Televizyonda Program Yapımı (1. Baskı). İstanbul: Metropol Yayınları.
CERECİ, Sedat (2004). Reklam Sanatı (1. Baskı). İstanbul: Metropol Yayınları. CUILENBURG, Jan Van (t.y.) Medya ve Demokrasi.
http://ilef.ankara.edu.tr/etik/wp-content/uploads/jan-van-cuilenburg-medya-ve- demokrasi.pdf, Erişim Tarihi: 03.03.2011.
CÜCELOĞLU, Doğan (1996) İnsan ve Davranışı (6. Baskı) İstanbul: Remzi Kitabevi.
ÇAKIR, Vedat (2005). Bir Sosyal Etkinlik Olarak Eğlence ve Televizyon (Konya Örneği), Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. ÇAKIR, Vedat, ÇAKIR, Vesile (2010) Televizyon Bağımlılığı (1. Baskı) Konya:
Literatürk.
ÇAKIR, Vesile (2006). Reklamların Beğenilmesinin Tüketicilerin Marka Tutumlarına Etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (15), 663-687.
ÇAKIR, Vesile (2006). Reklam ve Marka Tutumu (1. Baskı). Konya: Tablet Kitabevi.
ÇEKİÇ AKYOL, Ayça (2009). Gazete Reklamlarının Nitel ve Nicel Özellikleri: Otomotiv Reklamları Üzerine İçerik Analizi. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, (21), 1-27.
ÇELENK, Sevilay (2005). Televizyon Temsil kültür(1. Baskı). Ankara: Ütopya Yayınları.
ÇİLENTİ, Kamuran (t.y.) Televizyonla Eğitim İlkeleri ve Türkiye’deki Uygulamalar. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/512/6297.pdf, Erişim Tarihi:03.03.2011. ÇIĞ, Ünsal (2006). George Gerbner. (Editör: Barış Çoban). Kadife Karanlık 2-Ayna
ÇÖLOĞLU, Defne Özonur (2010). Televizyon Mesih mi Şeytan mı? Televizyon ve
Şiddet Üzerine (1. Baskı) Ankara: Ütopya Yayınevi.
DAHLBERG, Elina, LINDGREN, Lena, ROSENDAHL, Anna (2003)
Standardization and Adaptation in International Advertising of Consumer Goods. http://epubl.ltu.se/1404-5508/2003/140/LTU-SHU-EX-03140-SE.pdf, Erişim Tarihi: 25.04.2011.
DAL, Anıl, ŞENER, Gülcan (2006). Cinsel Öğelerin Reklamda Kullanımı. Küresel
İletişimDergisi, (1), 1-18.
DEMİR, M. Hulusi, ŞAHİN, Ayşe, TÜMER, Mustafa (2001). İnternet Reklamlarının Türleri ve Üniversite Öğrencilerinin Satın Alma Davranışları Üzerindeki Etkileri. A Review of Social Economic & Business Studies, 1(1), 158-175. DOUGLAS, Susan P., CRAIG, C. Samuel (t.y.) International Advertising.
http://pages.stern.nyu.edu/~sdouglas/rpubs/intad.html, Erişim Tarihi: 25.04.2011.
DYER, Gillian (2010). İletişim Olarak Reklamcılık (Çeviren: M. Nurdan Öncel Taşkıran). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
ELDEN, Müge (2009). Reklam ve Reklamcılık (1. Baskı). İstanbul: Say Yayınları. ELDEN, Müge, BAKIR, Uğur (2010). Reklam Çekicilikleri Cinsellik-Mizah-Korku
(1. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
ELDEN, Müge, ULUKÖK, Özkan, YEYGEL, Sinem (2005). Şimdi Reklamlar… (1. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
ERDEM, Ayhan (2006). Tüketici Odaklı Bütünleşik Pazarlama İletişimi (1. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
ERDOĞAN, Erman (2008). Yaygın Bir Kitle İletişim Aracı Olarak Televizyonun Kamusal İşlevleri, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
ERDOĞAN, İrfan (2002). İletişimi Anlamak (1. Baskı). Ankara: Erk Yayınevi. ERDOĞAN, İrfan, ALEMDAR, Korkmaz (2010). Öteki Kuram-Kitle İletişim
Kuram ve Araştırmalarının Tarihsel ve Eleştirel bir Değerlendirmsi (3. Baskı) Ankara: Erk Yayınları.
FEFFREY, Liss (1994) Rethinking Audiences for Cultural Industries: Implications for Canadian Research. http://www.cjc-
online.ca/index.php/journal/article/viewArticle/830/736, Erişim Tarihi: 05.03.2011.
FREUD, Sigmund (2006). Kitle Psikolojisi (Çeviren: Kamuran Şipal) İstanbul: Cem Yayınevi.
GERBNER, George, GROSS Larry (1976). Living With Television: The Violence Profile. Journal of Communication, 26(2).
GİDER, Hakan Ömer (2007). Nasıl Satış? (1. Baskı) İstanbul: Reklam Yaratıcıları Derneği Yayınları.
GÖKMEN, Esma (2008). Televizyonda İzleyici Ölçümlerinin Ortaya Çıkardığı Sorunlar, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
GÜÇDEMİR, Yeşim (2002). Enformasyon Toplumu ve Küreselleşme. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (13), 523-534.
GÜLERARSLAN, Aşina (2010). İzleyici Reklamla Ne Yapar? İnternet Reklamlarına Yönelik Kullanım ve Motivasyonlar (1. Baskı). Konya: Tablet Kitabevi.
GÜLSOY, Tanses (1999). Reklam Terimleri ve Kavramları Sözlüğü, (1. Baskı).
İstanbul: Adam Yayınevi.
GÜNALP, Ceyda (2007). Kamu ve Özel Televizyon Yayıncılığında İzleyici Araştırmaları ve Ratingin Rolü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
GÜNGÖRMEZ, Bengül (2002). Kitle İletişim Araçları Siyaset ve Propaganda. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 1-12.
GÜNERİ FIRLAR, F. Belma (2009). Televizyon reklamcılığı ve Gelecek (Editör: Bülent Küçükerdoğan). Televizyon ve…Ankara: Ütopya Yayınları, 110-131. GÜREL, Kazım Tolga (2008). Sanal İkon Gezegeninin Kıyameti – İkon İktidar
İlişkisinin İletişimsel Açıdan İncelenmesi (1. Baskı) Ankara: Eyfel Yayın Grubu.
HETSRONI, Amir (2000) The Relationship Between Values and Appeals in İSsraeli Advertising: A Smallest Space Analysis.
http://www.allbusiness.com/marketing/advertising-television- advertising/706374-1.html, Erişim Tarihi: 06.05.2011.
İlef (2002) Serdar Erener. http://ilef.ankara.edu.tr/reklam/yazi.php?yad=90, Erişim Tarihi: 22.04.2011.
IMBRIALE, Robert (2007). Motivasyon Temelli Pazarlama - İnsanlarda Satın Alma
İsteği Yaratmanın Yolları (Çeviren: Serkan Köse). İstanbul: MediaCat Kitapları KARABAĞ, Aysoy (1999). Reklamcılığa Yeni Bakış (2. Baskı). İstanbul: Akba
Yayıncılık.
KARABULUT, Muhittin (1989). Tüketici Davranışı (3. Baskı) Ankara: İşletme
İktisadı Enstitüsü Yayını.
KARADUMAN, Sibel, KARADUMAN, Murat (t.y.). Bilgi Toplumunun
Oluşmasında Televizyon Haberlerinin Yeri ve Önemine İlişkin Eleştirel Bir Bakış. http://iibf.ogu.edu.tr/kongre/bildiriler/06-01.pdf, Erişim Tarihi: 02.03.2011.
KEANE, John (1992). Medya ve Demokrasi (Çeviren: Haluk Şahin) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
KITZINGER, Jenny (t.y.) Audience And Readership Research. http://www.uk.sagepub.com/mcquail6/PDF/Chapter%208%20-
%20The%20SAGE%20Handbook%20of%20Media%20Studies.pdf, Erişim Tarihi: 05.03.2011.
KOCABAŞ, Füsun, ELDEN, Müge (2009). Reklamcılık (Kavramlar, Kararlar, Kurumlar) (11. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
KOCADAŞ, Bekir (2002). Kültür ve Medya.
file:///C:/Documents%20and%20Settings/Administrator/Desktop/TEZ%20vakit /internet%20kaynaklar%C4%B1/Kocada%C5%9F.htm, Erişim Tarihi:
13.01.2011.
KOÇAK, Abdullah (2001). Televizyon İzleyici Davranışları Televizyon
İzleyicilerinin Tercihleri ve Doyumları Üzerine Teorik ve Uygulamalı Bir Çalışma, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
KOŞTAŞ, Münir (t.y.) Sosyalleşme.
http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/37/770/9798.pdf, Erişim Tarihi: 03.03.2011.
KOTLER, Philip, LEE, Nancy (2007). Kamu sektöründe Pazarlama (Zeynep Kökkaya Chalar). İstanbul: MediaCat Kitapları.
KÖSE, Hüseyin (2010). Medya ve Tüketim Sosyolojisi (1. Baskı) Ankara: Ayraç Kitabevi.
KÖSEOĞLU, Özgür (t.y.). Enformasyon Kaynağının İnanılırlığı Açısından Duyurum ve Reklamın Karşılaştırılmasına Yönelik Bir Araştırma.
http://www.iudergi.com/tr/index.php/iletisim/article/viewFile/8/pdf, Erişim
Tarihi: 23.09.2011.
KUTLU, Ömer (2006). Televizyon Reklamlarında Yaratıcı Yapım Uygulamaları: Türk Televizyon Reklamlarında (2005) Yaratıcı Yapım Bileşenleri, Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
KÜÇÜKERDOĞAN, Bülent (2009). Kültür ve Televizyon (Editör: Bülent Küçükerdoğan). Televizyon ve…Ankara: Ütopya Yayınları, 69-110.
KÜÇÜKERDOĞAN, Rengin (2009). Televizyon eğlendirir mi? Yoksa…(Editör: Bülent Küçükerdoğan). Televizyon ve…Ankara: Ütopya Yayınları, 9-39.
LANCE, Steve, WOLL, Jeff (2007). Reklamcılığın Turuncu Kitabı-Fark Yaratan 52 Büyük Fikir (Çeviren: İnci Berna Kalınyazgan) İstanbul: MEdiaCat Kitapları. LASSWELL, Harold D. (2007). The Structure And Function Of Communication İn
Society. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (24), 215-228.
LEWIS, Justin (2010). İzlerkitle. (Derleyen ve Çeviren: Erol Mutlu). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Ütopya Yayınevi, 344-359.
MACLNNIS, Deborah J., JAWORSKI, Bernard J. (1989). Information Processing from Advertisement: Toward an Integrative Framework, Journal of Marketing, (53), 1-23.
MAIGRET, Eric (2011). Medya ve İletişim Sosyolojisi (Çeviren: HalimeYücel)
İstanbul: İletişim Yayınları.
McLUHAN, Marshall, FİORE, Quentin (2005). Yaradanımız Medya. (Çeviren: Ünsal Oskay). İstanbul: Merkez Kitapçılık yayıncılık.
McQUAIL, Denis, WINDAHL, Sven (2005). İletişim Modelleri. (Çeviren: Konca Yumlu). Ankara: İmge Kitabevi.
MORA, Necla (t.y.) Siyasal Toplumsallaşmada Kitle İletişim Araçlarının Rolü. http://www.sosyalhizmetuzmani.org/siyasalkitle.htm, Erişim Tarihi: 03.03.2011.
MORGAN, Clifford T. (1995). Psikolojiye Giriş (11. Baskı) Ankara: Meteksan A.Ş. MUTLU, Erol (1995). Televizyonda Program Yapımı (1. Baskı) Ankara: Ankara
Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
MUTLU, Erol (2005). Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya (1. Baskı). Ankara: Ütopya Yayınları.
ODABAŞI, Yavuz, BARIŞ, Gülfidan (2008). Tüketici Davranışı (8. Baskı). İstanbul: MediaCat Kitapları.
ODABAŞI, Yavuz, OYMAN, Mine (2009). Pazarlama İletişimi Yönetimi (8. Baskı).
İstanbul: MediaCat Kitapları.
O’DONOHOE, Stephanie (1994). Advertising Uses And Gratifications. European Journal of Marketing, 28(8/9), 52-75.
ÖNK, Ürün Yıldıran (2009). Baudrillard Perspektifinden Bir Kitle İletişim ve Sanat Aracı Olarak Simülasyon Evreninde Televizyon. Selçuk İletişim Dergisi, 5(4), 201-218.
ÖKER, Zuhal (2005). Baudrillard. (Editör: Nurdoğan Rigel). Kadife Karanlık.
İstanbul: Su Yayınevi, 193- 261.
ÖZDEMİR, Zafer (2007). Televizyon Reklam filmlerinin Tüketici Davranışlarına Etkisi, Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. ÖZGÜR, Aydın Ziya (2001). TV Reklam Filmlerinin Yaratıcı ve Yapım Süreçleri
Açısından Değerlendirilme Standartları, Selçuk İletişim Dergisi, 1(4), 10-19. ÖZGÜR, Aydın Ziya (1988). Televizyon Reklamlarında Görüntüsel anlatım, Yüksek
Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
ÖZGÜR, Aydın Ziya (1994). Televizyon Reklamcılığı: Kavramlar-Süreçler (1. Baskı). İstanbul: Der Yayınevi.
ÖZSOY, Aydan (t.y.) Türkiye’de Kentli Ailenin Televizyon İzleme Süreci Üzerine Genel Bir Değerlendirme.
http://www.kameraarkasi.org/tv/makaleler/izliyorumoyleysevarim.html, Erişim Tarihi: 04.09.2011.
ÖZTÜRK, Oktay (2009). Televizyonun Kültür Üzerindeki Etkileri, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
PLATİN, Gürkan (2009) Cinsellik ve Reklam.
http://telegami.blog.com/tag/reklamlarda-cinsellik/, Erişim Tarihi: 06.05.2011. POSTMAN, Neil (2010). Televizyon Öldüren Eğlence. (Çeviren: Osman Akınhay).
İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
POSTMAN, Neil (2009). Teknopoli – Yeni Dünya Düzeni. (Çeviren: Mustafa Emre Yılmaz). İstanbul: Paradigma Yayıncılık.
Referans (t.y.) Yerli Filmle Coşan Seyirci Salonları Doldurdu Perdede Reklam Kuşakları Oluştu. http://www.arkamarka.com/haberler/yazi/yerli-filmle- co%FEan-seyirci-salonlar%FD-doldurdu-perdede-reklam-ku%FEaklar%FD- olu%FEtu, Erişim Tarihi: 26.04.2011.
RITZER, George (2011). Toplumun McDonaldlaştırılması (Çeviren: Şen Süer Kaya)
İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
SERTTAŞ ERTİKE, Aybike (2010). Reklam (Temel Kavramlar, Teknik Bilgiler, Örnekler) (2. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
SEYMENOĞLU, Yasemin (2009). Televizyon Reklamlarında İknanın Belirleyicileri “Animasyon Karakter Kullanımının Tüketicilerin İkna Sürecine Etkisinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma”, Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
SILVERMAN, Kaja (1996). Görünür Dünyanın Eşiği (Çeviren: Aylin Onacak)
İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Sosyomat (2007). Sosyalleşme.
http://www.sosyomat.com/etiket/sosyalle%C5%9Fme-nedir, Erişim Tarihi: 03.03.2011.
SÖNMEZ, Gökhan (2007). Çizgi Film Nedir? http://www.gorselsanatlar.org/cizgi- film/cizgi-film-nedir/, Erişim Tarihi: 05.10.2011.
SPENCE, Homer E., MOINPOUR, Reza (1972). Fear Appeals in Marketing-A Social