Kesim özellikler

Kesim özelliklerine ait ortalamalar ve standart hatalar Tablo 4.7’de özetlenmiştir.

Kesim ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.01). Kesim ağırlığına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 40.92, 36.04, 34.09, 40.59 ve 38.94 kg olarak bulunmuştur. Kesim ağırlığı bakımından Akkaraman ırkının, Dağlıç ve Kıvırcık ile arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemli, Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar önemsizdir. Dağlıç ırkının Kıvırcık ve KM ile arasında gözlenen farklar önemsiz, Malya ile arasında gözlenen fark önemli bulunmuştur. Kıvırcık ırkının, Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar önemli bulunmuştur. Malya ve KM arasındaki fark da istatistik olarak önemsizdir. Tablo 4.7’den de görülebileceği gibi, kesim ağırlığındaki en yüksek ortalama Akkaraman ırkına ait olup, onu Malya, KM, Dağlıç ve Kıvırcık izlemektedir.

Kesim ağırlıklarını Eliçin ve ark. (1982), Malya x Akkaraman ve Akkaraman kuzular için 39.44 ve 38.86 kg; Eliçin ve ark. (1984), Akkaraman, Anadolu Merinosu ve Malya kuzular için sırasıyla, 38.55, 37.79 ve 36.86 kg; Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman kuzular için 38.90 kg; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman ve Dağlıç için sırasıyla, 35.9, 34.55 kg; Tufan ve Akmaz (2001), Kangal Akkaraman ve Akkaraman’lar için 30.00 ve 30.00 kg; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve Türk KMları için 28.16 ve 36.04 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman ve Malya kuzuların ortalama kesim ağırlıkları literatürde bildirilen grupların değerlerinden yüksek bulunmuştur. Denemede kullanılan Dağlıç kuzuların kesim ağırlığı ortalamaları, Boztepe ve ark. (1997), tarafından Dağlıç’lar için bildirilen, Tufan ve Akmaz (2001), tarafından Kangal Akkaraman ve Akkaraman’lar için bildirilen, Özcan ve ark. (2001), tarafından Kıvırcık kuzular için bildirilen değerlerden yüksek, Eliçin ve ark. (1984), tarafından Malya kuzular için bildirilen, Boztepe ve ark. (1997), tarafından Akkaraman kuzular için bildirilen, Özcan ve ark.

Tablo 4.7. Kesim Özelliklerine Ait Ortalamalar ve Standart Hataları Akkaraman n=9 Dağlıç n=10 Kıvırcık n=10 Malya n=10 KM n=8 Özellikler _{X ± S x X ± S x X± S x X ± S x X ± S x} Kesim Ağ.(kg) A 40.92±0.88 BC 36.04±1.02 C 34.09±1.18 A 40.59±0.68 AB 38.94±0.83 Sıcak Karkas Ağ.(kg)

A 19.12±0.50 AB 17.64±0.57 B 15.64±0.67 A 18.88±0.39 AB 17.60±0.47 Soğuk Karkas Ağ (kg)

A 18.84±0.49 AB 17.35±0.57 B 15.35±0.66 A 18.55±0.38 AB 17.26±0.46 Soğutma Kaybı (%) 1.53±0.20 1.64±0.17 1.71±0.12 1.84±0.08 1.78±0.13 Karkas Randımanı (%) ab 45.98±0.72 a 48.03±0.83 ab 45.23±0.96 ab 45.69±0.56 b 44.35±0.67 Baş Ağ. (kg) b 1.903±0.058 ab 2.094±0.067 ab 2.180±0.078 ab 2.069±0.045 a 2.187±0.054 Dört Ayak Ağ. (g) BC 861±55.3 C 746±64.0 ABC 943±74.2 AB 1029±42.9 A 1142±52.0 Post Ağ. (kg) a 5.55±0.23 ab 4.69±0.27 b 4.32±0.31 ab 5.18±0.18 ab 4.71±0.22 İç Yağı Ağ. (g) 177±50.0 258±57.5 305±65.2 314±40.0 306±46.3 Testis Ağ. (g) 99.7±7.1 124.8±13.8 184.8±16.7 154.3±16.7 151.5±9.9 Ciğer Takım Ağ. (kg)

AB 1.641±0.06 B 1.385±0.07 B 1.361±0.08 A 1.746±0.05 A 1.724±0.06 Dalak Ağ. (g) ab 67±5.97 b 52±10.33 b 53±10.29 a 80±5.31 a 75±6.51 Böbrek Ağ. (g) 116±8.71 101±10.08 129±11.70 121±6.76 108±8.19 Böbrek Leğen Yağı Ağ.(g) 128±29.2 b 133±33.7 b 312±39.2 a 197±22.6 ab 186±27.4 ab Kuyruk Ağ. (kg) 2.99±0.15 A 2.98±0.17 A 0.15±0.08 C 1.06±0.10 B 0.11±0.07 C Kuyruk Oranı (%) 16.16±0.75 A 18.97±0.78 A 0.88±0.03 C 5.74±0.45 B 0.61±0.04 C Böbrek Oranı (%) 0.62±0.05 0.58±0.06 0.83±0.07 0.65±0.04 0.62±0.05 Böbrek Leğen Yağı

Oranı (%) B 0.69±0.16 B 0.71±0.19 A 1.95±0.22 B 1.06±0.13 B 1.08±0.15

* Aynı satırda farklı küçük harf taşıyan ortalamalar arasındaki farklar önemlidir (P < 0.05). *Aynı satırda farklı büyük harf taşıyan ortalamalar arasındaki farklar önemlidir (P < 0.01).

(2001), tarafından KM için bildirilen değerlerle uyumlu, diğer verilen değerlerden düşüktür. Denemede kullanılan Kıvırcık kuzuların kesim ağırlığı ortalamaları Tufan ve Akmaz (2001), tarafından bildirilen, Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık kuzular için bildirilen değerlerden yüksek, Boztepe ve ark. (1997), tarafından Dağlıç için bildirilen değerlerle uyumlu, bildirilen diğer değerlerden düşük bulunmuştur. Denemede kullanılan KM kuzuların kesim ağırlığı ortalamaları Eliçin ve ark. (1982), tarafından bildirilen, Eliçin ve ark. (1984), tarafından Akkaraman kuzular için bildirilen, Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından bildirilen değerlere benzer, diğer değerlerden düşük bulunmuştur

Sıcak karkas ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.01). Sıcak karkas ağırlığına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 19.12, 17.64, 15.64, 18.88 ve 17.60 kg olarak bulunmuştur. Sıcak karkas ağırlığı bakımından, Akkaraman ırkının, Kıvırcık ile arasında gözlenen fark istatistik olarak önemli, Dağlıç, Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar önemsizdir. Dağlıç ve KM ırklarının diğerleriyle arasında gözlenen farklar önemsiz bulunmuştur. Kıvırcık ve Malya arasında gözlenen fark ise istatistik olarak önemlidir. Tablo 4. 7’den de görülebileceği gibi, en yüksek sıcak karkas ağırlığına sahip ırk yine Akkaraman iken, onu kesim ağırlığında olduğu gibi Malya, KM, Dağlıç ve Kıvırcık izlemiştir. Dağlıç ile kendisinden daha yüksek sıcak karkas ağırlığı ortalamasına sahip olan ırklar arasındaki yakınlaşma Dağlıç ırkının karkas randımanındaki yüksekliğin bir göstergesi olarak değerlendirilebilir.

Sıcak karkas ağırlıklarını Eliçin ve ark. (1982), Malya x Akkaraman ve Akkaraman kuzular için 21.14 ve 20.34 kg; Eliçin ve ark. (1984), Akkaraman, Anadolu Merinosu ve Malya kuzular için sırasıyla, 20.12, 19.03 ve 19.29 kg; Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman kuzular için 19.51 kg; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman ve Dağlıç için sırasıyla 17.94 ve 18.49 kg; Tufan ve Akmaz (2001), Kangal Akkaraman ve Akkaraman’lar için 13.99 ve 13.93 kg; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve KM için 13.77 ve 17.41 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman kuzuların ortalama sıcak karkas ağırlıkları Eliçin ve ark. (1984), tarafından Anadolu Merinosu ve Malya kuzular için bildirilen, Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından Akkaraman kuzular için bildirilen değerlerle uyumlu, Eliçin ve ark. (1982), tarafından bildirilen ve Eliçin ve ark. (1984), tarafından Akkaraman kuzular için bildirilen değerlerden düşük, diğer değerlerden yüksek. Denemede kullanılan Dağlıç kuzuların sıcak karkas ağırlığı ortalamaları, Boztepe ve ark. (1997), tarafından Akkaraman için bildirilen değerle uyumlu, Dağlıç’lar için bildirilen değerden düşük, Tufan ve Akmaz (2001), tarafından Kangal Akkaraman ve Akkaraman’lar için bildirilen değerlerden, Özcan ve ark. (2001), tarafından Kıvırcık kuzular için bildirilen değerlerden yüksek, KM için bildirilen değerle uyumlu bulunurken diğer tüm değerlerden düşük bulunmuştur. Denemede kullanılan Kıvırcık kuzuların sıcak karkas ağırlığı ortalamaları Tufan ve Akmaz (2001), tarafından

Kangal Akkaraman ve Akkaraman’lar için bildirilen Özcan ve ark. (2001), tarafından Kıvırcık kuzular için bildirilen değerlerden yüksek diğer değerlerden düşük bulunmuştur. Denemede kullanılan Malya kuzuların sıcak karkas ağırlığı ortalamaları Eliçin ve ark. (1982), ve Eliçin ve ark. (1984), tarafından Akkaraman kuzular için bildirilen değerden düşük diğerleriyle uyumlu, Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından bildirilen değere benzer, Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen değerlerle uyumlu, bildirilen diğer değerlerden yüksek bulunmuştur. Denemede kullanılan KM kuzuların sıcak karkas ağırlığı ortalamaları Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen değerlerle uyumlu, Tufan ve Akmaz’ın (2001) bildirdiklerinden yüksek, Özcan ve ark. (2001), tarafından Kıvırcık için bildirilen değerden yüksek, KM için bildirilenle uyumlu ve diğer tüm değerlerden düşük bulunmuştur.

Soğuk karkas ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.01). Soğuk karkas ağırlığına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 18.84, 17.35, 15.35, 18.55 ve 17.26 kg olarak bulunmuştur. Soğuk karkas ağırlığı bakımından, Akkaraman ırkının, Kıvırcık ile arasında gözlenen fark istatistik olarak önemli, Dağlıç, Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar önemsizdir. Dağlıç ve KM ırklarının diğerleriyle arasında gözlenen farklar önemsiz bulunmuştur. Kıvırcık ve Malya arasında gözlenen fark ise istatistik olarak önemlidir. En yüksek soğuk karkas ağırlığına Akkaraman sahipken onu, sırasıyla Malya, Dağlıç, KM ve Kıvırcık izlemiştir. Tablo 4.7’den de görülebileceği gibi, kesim ağırlığı ve sıcak karkas ağırlığı ırk sıralamasındaki KM ırkının yerini, soğuk karkas ağırlığında Dağlıç almıştır. Bu durum, Dağlıç ırkına ait karkasların, karkas randımanın yüksek oluşunun yanında, bu ırka ait karkasların soğutma kaybının da düşük oluşu ile izah edilebilir.

Soğuk karkas ağırlıklarını Eliçin ve ark. (1982), Malya x Akkaraman ve Akkaraman kuzular için 20.66 ve 19.90 kg; Eliçin ve ark. (1984), Akkaraman, Anadolu Merinosu ve Malya kuzular için sırasıyla 19.60, 18.57 ve 18.80 kg; Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman kuzular için 18.85 kg; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman ve Dağlıç için sırasıyla, 17.27 ve 17.96 kg; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve KM için 13.72 ve 16.96 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman ve Malya kuzuların soğuk karkas ağırlığı ortalamaları Eliçin ve ark.

(1982), tarafından bildirilen ve Eliçin ve ark. (1984), tarafından Akkaraman’lar için bildirilen değerlerden yüksek, Anadolu Merinosu ve Malya kuzular için, Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından bildirilen değerlerle uyumlu, diğer değerlerden yüksek bulunmuştur. Denemedeki Dağlıç ve KM kuzuların soğuk karkas ağırlığı ortalamaları Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen değerlerle uyumlu, Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, diğer değerlerden düşük bulunmuştur. Denemedeki Kıvırcık kuzuların soğuk karkas ağırlığı ortalamaları Özcan ve ark. (2001), tarafından Kıvırcık için bildirilen değerden yüksek, bildirilen diğer değerlerden düşük bulunmuştur.

Soğutma kaybı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemsiz bulunmuştur. Soğutma kaybına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, % 1.53, 1.64, 1.71, 1.84 ve 1.78 olarak bulunmuştur.

Soğutma kayıplarını Cangir ve ark.(1982), 1.5 ve 2.5 aylık yaşta sütten kesilen Malya kuzular için sırasıyla % 3.33 ve 3.80; Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için sırasıyla, % 3.44 ve 3.03; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman için sırasıyla % 3.81, 2.98, 2.88 ve 2.51 olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan kuzuların soğutma kaybı ortalamaları, literatürde bildirilen tüm değerlerden düşük bulunmuştur.

Karkas randımanı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.05). Karkas randımanına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, % 45.98, 48.03, 45.23, 45.69 ve 44.35 olarak bulunmuştur. Karkas randımanı bakımından Akkaraman, Kıvırcık ve Malya ırklarının diğerleriyle arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemsiz, Dağlıç ve KM ırkları arasında gözlenen fark önemli bulunmuştur. Karkas randımanı bakımından en yüksek ortalama değere Dağlıç ırkı sahipken, onu sırasıyla, Akkaraman, Malya, Kıvırcık ve KM izlemiştir. Dağlıç’ın toplam sakatat ağırlığının diğer ırklardan düşük miktarda olması, randımanının yüksek olmasında en etkili faktördür diyebiliriz.

Karkas randımanlarını Eliçin ve ark. (1982), Malya x Akkaraman ve Akkaraman kuzular için 52.42 ve 51.24; Eliçin ve ark. (1984), Akkaraman, Anadolu

Merinosu ve Malya kuzular için sırasıyla, % 50.98, 49.09 ve 50.81; Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için sırasıyla, % 48.25 ve 45.89; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman için sırasıyla % 47.84, 46.71, 50.11 ve 50.43; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve KM için sırasıyla % 47.94 ve 47.08 olarak bildirilmiştir. Besideki Akkaraman, Kıvırcık, Malya ve KM ırklarına ait karkas randımanları Ertuğrul ve ark. (1989), tarafından Akkaraman melezi kuzular için verilen ve Boztepe ve ark. (1997), tarafından İvesi kuzular için verilen değerlere yakın, diğer değerlerden düşük bulunmuştur. Besideki Dağlıç kuzuların randımanı Ertuğrul ve ark. (1989b), Boztepe ve ark. (1997), tarafından Akkaraman kuzular için verilen, Özcan ve ark. (2001), tarafından Kıvırcık ve KM için verilen değerlere yakın, Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından Akkaraman melezi kuzular için verilen, Boztepe ve ark. (1997), tarafından Dağlıç için verilen değerlerden yüksek, diğerlerinden düşüktür.

Baş ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.05). Baş ağırlığına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 1.903, 2.094, 2.180, 2.069 ve 2.187 kg olarak bulunmuştur. Baş ağırlığı bakımından Akkaraman ırkının, Dağlıç, Kıvırcık ve Malya ile arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemsiz, KM ile arasında gözlenen fark önemlidir. Dağlıç, Kıvırcık ve Malya ırklarının kendileri dışındakilerle aralarında gözlenen farklar istatistik olarak önemsiz bulunmuştur. Baş ağırlığı bakımından en yüksek ortalama değere KM sahipken, onu sırasıyla Kıvırcık, Dağlıç, Malya ve Akkaraman takip etmektedir.

Baş ağırlıklarını Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için sırasıyla, 1.76 ve 2.01 kg; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman için sırasıyla, 1.77, 1.77, 1.90 ve 1.64 kg; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve KM için 1.55 ve 1.85 kg; Şahin ve Akmaz (2002), 40 kg ağırlıkta kesilen Akkaraman kuzular için 1.84 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM kuzuların baş ağırlığı Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından Akkaraman melezi kuzular için bildirilen, Boztepe ve ark. (1997), tarafından Dağlıç için Şahin ve Akmaz (2002), tarafından Akkaraman için bildirilen değerlere yakın, diğerlerinden yüksek bulunmuştur.

Dört ayak ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.01). Ayak ağırlığına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 861, 746, 943, 1029 ve 1142 g olarak bulunmuştur. Dört ayak ağırlığı bakımından Akkaraman ırkının, Dağlıç, Kıvırcık ve Malya ile arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemsiz, KM ile arasında gözlenen fark önemlidir. Dağlıç ırkının, Kıvırcık ile arasında gözlenen fark önemsiz, Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar önemli bulunmuştur. Kıvırcık, Malya ve KM ırklarının aralarında gözlenen farklar ise istatistik olarak önemsiz bulunmuştur. Tablo 4.7’den de görülebileceği gibi, Ayak ağırlığı bakımından en yüksek ortalama değere KM ırkı sahiptir ve onu sırasıyla Malya, Kıvırcık, Akkaraman ve Dağlıç izlemektedir.

Dört ayak ağırlıklarını Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için sırasıyla, 1030 ve 1060 g; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman için sırasıyla, 760, 780, 680 ve 560 g; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve KM için 646 ve 917 g; Şahin ve Akmaz (2002), 40 kg ağırlıkta kesilen Akkaraman kuzular için 900 g olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman’ın dört ayak ağırlığı Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından bildirilen değerlerden düşük, Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen Kıvırcık’ın değerinden yüksek, KM ile benzer, Şahin ve Akmaz (2002), tarafından bildirilen değerden düşük bulunmuştur. Denemede kullanılan Dağlıç’ın dört ayak ağırlığı Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından bildirilen değerlerden düşük, Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen ilk iki ırkın değerleriyle benzer, diğer ikisinden yüksek, Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen Kıvırcık’ın değerinden yüksek, KM’den düşük Şahin ve Akmaz (2002), tarafından bildirilen değerden düşük bulunmuştur. Denemede kullanılan Kıvırcık’ın dört ayak ağırlığı Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından bildirilen değerlere yakın, Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen KM ile benzer, Şahin ve Akmaz (2002), tarafından bildirilen değerlerle benzer, diğerlerinden yüksektir. Denemede kullanılan Malya ve KM’nin dört ayak ağırlığı Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından bildirilen değerlere yakın, diğerlerinden yüksek bulunmuştur.

Post ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.05). Post ağırlığına ait

düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 5.55, 4.69, 4.32, 5.18 ve 4.71 kg olarak bulunmuştur. Post ağırlığı bakımından, Akkaraman ırkının Kıvırcık ile arasında gözlenen fark istatistik olarak önemli, Dağlıç, Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar önemsiz bulunmuştur. Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM ırklarının arasında gözlenen farklar ise istatistik olarak önemsizdir. Tablo 4.7’den de görülebileceği gibi post ağırlığı bakımından en yüksek ortalama değere Akkaraman ırkı sahiptir ve onu sırasıyla Malya, KM, Dağlıç ve Kıvırcık takip etmektedir.

Post ağırlıklarını Eliçin ve ark. (1984), Akkaraman, Anadolu Merinosu ve Malya kuzular için sırasıyla, 4.08, 3.64 ve 4.24 kg; Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için sırasıyla, 4.41 ve 5.62 kg; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman ve Dağlıç için sırasıyla, 4.08 ve 3.71 ve kg; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve KM için 2.56 ve 3.27 kg; Esen ve Yıldız (2000), Akkaraman kuzular için 5.53 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman ve Malya’nın post ağırlıkları Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından Akkaraman melezi kuzular için bildirilen ve Esen ve Yıldız (2000), tarafından bildirilen değerlere yakın, diğerlerinden yüksektir. Dağlıç, Kıvırcık ve KM’nin post ağırlıkları ise Eliçin ve ark.(1984), tarafından bildirilen değerlerle, Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından bildirilen Akkaraman’ın değerine benzer, Akkaraman melezinin değerinden düşük, Boztepe ve ark. (1997), tarafından Akkaraman’lar için bildirilen değere benzer, Dağlıç’tan yüksek, Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, Esen ve Yıldız (2000), tarafından bildirilen değerden düşük bulunmuştur.

İç yağı ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemsizdir. İçyağı ağırlığına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla 177, 258, 305, 314 ve 306 g olarak bulunmuştur. İç yağına ait en yüksek ortalama değer Malya ırkına ait olup onu sırasıyla KM, Malya, Dağlıç ve Akkaraman izlemektedir.

İç yağı ağırlıklarını Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için sırasıyla 0.11 ve 0.29 kg; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman ve Dağlıç için sırasıyla 0.27 ve 0.25 kg; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve KM için 0.28 ve 0.31 kg; Esen ve Yıldız (2000), Akkaraman kuzular için 0.25 kg olarak

bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman’ların iç yağı ortalaması Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından Akkaraman’lar için bildirilen değerden yüksek, diğer değerlerden düşüktür. Denemede kullanılan Dağlıç’ların iç yağı ortalaması Ertuğrul ve ark. (1989b), tarafından Akkaraman’lar için bildirilen değerden yüksek, Akkaraman melezlerinin değerinden düşük, Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen değerlerden düşük, diğer değerlere yakındır. Denemede kullanılan Kıvırcık, Malya ve KM’nun iç yağı ortalaması Özcan ve ark. (2001), tarafından KM için bildirilen değere yakın, bildirilen diğer değerlerden yüksektir.

Testis ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemsizdir. Testis ağırlığına ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla 99.7, 124.8, 184.8, 154.3 ve 151.5 g olarak bulunmuştur. Testis ağırlığına ait en yüksek ortalama değer Kıvırcık ırkına ait olup onu sırasıyla, Malya, KM, Dağlıç ve Akkaraman izlemektedir.

Testis ağırlıklarını Ertuğrul ve ark. (1989b), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için sırasıyla, 0.16 ve 0.24 kg; Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman ve Dağlıç için sırasıyla 0.16 ve 0.25 ve kg; Özcan ve ark. (2001), Kıvırcık ve KM için 0.08 ve 0.10 kg; Esen ve Yıldız (2000), Akkaraman kuzular için 0.30 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman’ların testis ağırlığı ortalaması Özcan ve ark. (2001), tarafından Kıvırcık için bildirilen değerden yüksek, KM için bildirilen değerle uyumlu, diğer değerlerden düşüktür. Dağlıç’ların testis ağırlığı ortalaması Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, bildirilen diğer değerlerden düşüktür. Kıvırcık’ların testis ağırlığı ortalaması Ertuğrul ve ark. (1989b), ve Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen 1. gruptan yüksek, 2.gruptan düşüktür. Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, Esen ve Yıldız (2000), tarafından bildirilen değerden düşüktür. Malya ve KM’lerin testis ağırlığı ortalaması, Ertuğrul ve ark. (1989b), ve Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen değerlerden düşük, Özcan ve ark. (2001), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, Esen ve Yıldız (2000), tarafından bildirilen değerden düşüktür.

Ciğer takım ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.01). Ciğer takım ağırlığına

ait düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 1.641, 1.385, 1.361, 1.746 ve 1.724 kg olarak bulunmuştur. Akkaraman ırkının diğerleriyle arasında gözlenen fark önemsiz bulunmuştur. Dağlıç ırkının Kıvırcık ile arasında gözlenen fark istatistik olarak önemsiz, Malya ve KM ile arasında gözlenen fark önemli bulunmuştur. Kıvırcık ırkının Malya ve KM ile arasında gözlenen fark istatistik olarak önemli, Malya ve KM arasındaki fark önemsizdir. Ciğer takım ağırlığına ait en yüksek ortalama değer Malya ırkına ait