Karkas parçalarının ağırlık ve soğuk sol yarım karkastaki oranları

Karkas parçalarının ağırlık ve soğuk sol yarım karkastaki oranlarına ait besi başına göre, düzeltilmiş ortalamalar ve standart hatalar Tablo 4. 9’da özetlenmiştir.

Tablo 4.9’dan da görülebileceği gibi araştırma materyali kuzularda karkas parçalarının ağırlık ve oranlarından, soğuk sol yarım karkas ağırlığı, but ağırlığı, kol ağırlığı, etek ağırlığı, kol oranı (p<0.01) ve sırt bel ağırlığı (p<0.05) bakımından ırklar arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemli bulunurken, omuz başı ağırlığı, boyun ağırlığı, but oranı, sırt bel oranı, omuz başı oranı, boyun oranı ve etek oranı bakımından ırklar arasında gözlenen farklar ise önemsiz bulunmuştur. Ayrıca göz kası alanı (p<0.01) bakımından ırklar arasında gözlenen fark da istatistik olarak önemli bulunmuştur.

Tablo 4.9. Karkas Parçalarının Ağırlık ve Oranlarına Ait Ortalamalar ve Standart Hataları

Akkaraman

n=9 Dağlıç n=10 Kıvırcık n=10 Malya n=10 KM n=8 Karkas Parçası _{X ± S x X± S x X ± S x X ± S x X ± S x} Soğuk Sol Yarım

Karkas Ağ. (kg) AB 8.020±0.236 B 7.24±0.273 AB 7.73±0.316 A 8.69±0.183 A 8.53±0.221 But Ağ. (kg) AB 2.96±0.092 B 2.56±0.107 B 2.62±0.124 A 3.10±0.071 A 3.02±0.087 Sırt Bel Ağ. (kg) b 1.67±0.081 b 1.63±0.093 b 1.68±0.108 a 1.88±0.063 a 1.81±0.076 Omuz başı Ağ. (g)

457±19.5 407±22.8 555±20.2 472±31.5 550±26.7 Boyun Ağ. (g) 605±13.6 534±35.1 725±27.2 652±21.3 729±35.5 Kol Ağ. (g) AB 1533±45.5 C 1239±52.6 B 1506±61.1 A 1680±35.3 A 1679±42.7 Etek Ağ. (g) B 720±41.3 AB 745±47.8 AB 751±55.5 A 874±32.1 AB 827±38.8 But Oranı (%) 37.3±0.38 35.0±0.38 33.9±0.45 36.0±0.34 35.1±0.56 Sırt Bel Oranı (%) 20.6±0.42 22.3±0.46 22.2±0.42 21.3±0.29 21.5±0.51 Omuz Başı Oranı (%) 5.8±0.23 6.2±0.21 6.8±0.20 5.5±0.27 6.0±0.16 Boyun Oranı (%) 7.7±0.20 8.2±0.15 8.8±0.19 7.6±0.22 8.0±0.26 Kol Oranı (%) A 19.2±0.29 B 17.1±0.34 A 19.4±0.39 A 19.3±0.23 A 19.7±0.27 Etek Oranı (%) 9.3±0.33 10.3±0.29 9.3±0.29 10.3±0.24 9.7±0.36 Göz Kası Alanı (cm2₎ AB _14.15±0.727 AB _13.10±0.841 B _13.08±0.976 AB _13.94±0.564 A _16.43±0.683

* Aynı satırda farklı küçük harf taşıyan ortalamalar arasındaki farklar önemlidir (P < 0.05). *Aynı satırda farklı büyük harf taşıyan ortalamalar arasındaki farklar önemlidir (P < 0.01).

Soğuk sol yarım karkas ağırlığı için yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar önemli bulunmuştur (p<0.01). Soğuk sol yarım karkas ağırlığına ait besi başına göre, düzeltilmiş ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 8.019, 7.243, 7.728, 8.693 ve 8.525 kg olarak bulunmuştur. Dağlıç ırkının Malya ve KM ırkları ile arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemli bulunmuştur. Diğer farklar önemsizdir. Soğuk sol yarım karkas ağırlığı bakımından en yüksek ortalama değere Malya ırkı sahip olup, onu sırasıyla, KM, Akkaraman, Kıvırcık ve Dağlıç izlemektedir.

Soğuk sol yarım karkas ağırlığını, Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için sırasıyla, 7.46, 7.03, 7.10 ve 6.08 kg; Şahin (2005), 25, 30, 35 besi başlangıç ağırlığındaki Anadolu Merinosu kuzular için 9.44,

10.65 ve 11.67 kg olarak bildirmiştir. Denemede kullanılan Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM kuzuların soğuk sol yarım karkas ağırlıkları Boztepe (1997), tarafından Akkaraman, İvesi ve Dağlıç için bildirilen değerlerle uyumlu, Güney Karaman için bildirilen değerden yüksek, Şahin (2005) tarafından bildirilen değerlerden düşük bulunmuştur.

But ağırlığı bakımından yapılan istatistik analize göre, ırklar arası farklılıklar önemli bulunmuştur (p<0.01). But ağırlığına ait besi başına göre, düzeltilmiş ortalamalar, Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 2.964, 2.559, 2.616, 3.099 ve 3.020 kg olarak bulunmuştur. But ağırlığı bakımından Malya ve KM ırklarının Dağlıç ve Kıvırcık ırklarından olan üstünlükleri önemlidir. Diğer farklar ise önemsizdir. But ağırlığı bakımından en yüksek ortalama değere Malya ırkı sahip olup, onu sırasıyla KM, Akkaraman, Kıvırcık ve Dağlıç takip etmektedir.

But ağırlıklarını Boztepe ve ark. (1997) Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için sırasıyla, 2.61, 2.44, 2.46 ve 2.16 kg; Şahin (2005) 25, 30 ve 35 kg besi başlangıç ağırlığındaki Anadolu Merinosu kuzular için sırasıyla, 3.11, 3.57 ve 3.93 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman, Malya ve KM kuzuların but ağırlıkları Boztepe ve ark. (1997) tarafından bildirilen değerlerden yüksek, Şahin (2005) tarafından 25 kg besi başlangıç ağırlığındaki kuzular için bildirilen değerle uyumlu, diğer değerlerden düşük bulunmuştur. Dağlıç ve Kıvırcık kuzuların but ağırlığı Boztepe ve ark. (1997) tarafından Akkaraman, İvesi ve Dağlıç kuzular için bildirilen değerlerle uyumlu, Güney Karaman için bildirilen değerden yüksek ve Şahin (2005) tarafından bildirilen değerlerden düşük bulunmuştur.

Sırt - bel ağırlığı için yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar önemli bulunmuştur (p<0.05). Sırt - bel ağırlığına ait besi başına göre, düzeltilmiş ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 1.672, 1.634, 1.677, 1.880 ve 1.805 kg olarak bulunmuştur. Akkaraman, Dağlıç ve Kıvırcık ırkları arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemsiz, bunların Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar önemli bulunmuştur. Malya ve KM arasında gözlenen fark ise önemsiz bulunmuştur. Sırt - bel ağırlığı bakımından en yüksek ortalama değere Malya ırkı sahip olup onu sırasıyla, KM, Kıvırcık, Akkaraman ve Dağlıç takip etmektedir.

Sırt-bel ağırlıklarını Şahin (2005), 25, 30 ve 35 kg besi başlangıç ağırlığındaki Anadolu Merinosu kuzular için sırasıyla 1.70, 1.80 ve 2.17 kg olarak bildirmiştir. Denemede kullanılan Akkaraman, Dağlıç ve Kıvırcık kuzuların sırt-bel ağırlığı Şahin (2005) tarafından 25 kg besi başlangıç ağırlığındaki kuzular için bildirilen değere yakın, diğerlerinden düşük bulunmuştur. Malya ve KM kuzuları sırt-bel ağırlığı Şahin (2005) tarafından 25 kg besi başlangıç ağırlığındaki kuzular için bildirilen değerden yüksek, 30 kg besi başlangıç ağırlığındaki kuzular için bildirilen değerle uyumlu, 35 kg besi başlangıç ağırlığındaki kuzular için bildirilen değerden düşük bulunmuştur.

Omuz başı ağırlığı bakımından yapılan analize göre, ırklar arası farklılıklar önemsiz bulunmuştur. Omuz başı ağırlığına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 457, 407, 555, 472 ve 550 g olarak bulunmuştur. Omuz başı ağırlığı bakımından en yüksek ortalama değere Kıvırcık ırkı sahip olup, onu sırasıyla, KM, Malya, Akkaraman ve Dağlıç takip etmektedir.

Omuz ağırlığını Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için sırasıyla, 0.55, 0.55, 0.51 ve 0.45 kg; Şahin (2005), 25, 30 ve 35 kg besi başlangıç ağırlığındaki Anadolu Merinosu kuzular için sırasıyla, 0.44, 0.48 ve 0.58 kg olarak bildirilmiştir. Denemede kullanılan Akkaraman ve Malya kuzularının omuz ağırlığı Boztepe ve ark. (1997), tarafından Akkaraman, İvesi ve Dağlıç kuzular için bildirilen değerlerden düşük, Güney Karaman için bildirilen değerle ve Şahin (2005), tarafından bildirilen değerlerle uyumlu bulunmuştur. Dağlıç kuzuların but ağırlığı ortalaması bildirilen tüm değerlerden düşük bulunmuştur. Kıvırcık ve KM kuzuların omuz ağırlığı Boztepe ve ark. (1997), tarafından Akkaraman, İvesi ve Dağlıç için bildirilen değerlerle uyumlu, Güney Karaman için bildirilen değerden ve Şahin (2005), tarafından bildirilen değerlerden de yüksek bulunmuştur.

Boyun ağırlığı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar önemsiz bulunmuştur. Boyun ağırlığına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla 605, 534, 725, 652 ve 729 g olarak bulunmuştur. Boyun ağırlığı bakımından, en yüksek ortalama değere KM ırkı sahip olup, onu sırasıyla Kıvırcık, Malya, Akkaraman ve Dağlıç takip etmektedir.

Boyun ağırlığını Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için sırasıyla, 0.70, 0.65, 0.72 ve 0,60 kg; Şahin (2005), 25, 30 ve 35 kg besi başlangıç ağırlığındaki Anadolu Merinosu kuzular için sırasıyla, 0.84, 0.94 ve 1.12 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman kuzuların boyun ağırlıları ortalaması Boztepe ve ark. (1997), tarafından Güney Karamanlar için bildirilen değerle uyumlu, bildirilen diğer tüm değerlerden düşük bulunmuştur. Dağlıç kuzuların boyun ağırlıkları ortalaması araştırmacıların bildirdiği tüm değerlerden düşük bulunmuş. Kıvırcık ve KM kuzuların boyun ağırlıkları Boztepe ve ark. (1997), tarafından Akkaraman ve Dağlıç kuzular için bildirilen değerlerle uyumlu, İvesi ve Güney Karaman kuzular için bildirilen değerlerden yüksek, Şahin (2005), tarafından bildirilen tüm değerlerden düşük bulunmuştur. Malya kuzuların boyun ağırlığı ortalaması ise Boztepe ve ark. (1997), tarafından İvesi kuzular için bildirilen değerle benzer, Güney Karamanlar için bildirilen değerden yüksek, Akkaraman ve Dağlıç için bildirilen değerlerle, Şahin (2005), tarafından bildirilen değerlerden düşük bulunmuştur.

Kol ağırlığı için yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar önemli bulunmuştur (p<0.01). Kol ağırlığına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 1533, 1239, 1506, 1680 ve 1679 g olarak bulunmuştur. Akkaraman ırkının Dağlıç ile arasında gözlenen fark istatistik olarak önemli bulunurken, Kıvırcık, Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar önemsiz bulunmuştur. Dağlıç ırkının Kıvırcık, Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemli bulunmuştur. Kıvırcık ırkının Malya ve KM ile arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemli bulunmuştur. Malya ve KM arasında gözlenen fark ise istatistik olarak önemsiz bulunmuştur. Kol ağırlığı bakımından en yüksek değere Malya ırkı sahip olup, onu sırasıyla, KM, Akkaraman, Kıvırcık ve Dağlıç takip etmektedir.

Kol ağırlığını Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için sırasıyla, 1.30, 1.22, 1.13 ve 1,06 kg; Şahin (2005), 25, 30 ve 35 kg besi başlangıç ağırlığındaki Anadolu Merinosu kuzular için sırasıyla 1.72, 1.95 ve 2.16 kg olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman ve Kıvırcık kuzuların kol ağırlıkları ortalaması Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, şahin (2005), tarafından bildirilen değerlerden düşük

bulunmuştur. Dağlıç kuzuların kol ağırlığı ortalaması Boztepe ve ark. (1997), tarafından İvesi kuzular için bildirilen değere benzer, Akkaraman için bildirilen değerden düşük, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için bildirilen değerlerden yüksek bulunurken, Şahin (2005), tarafından bildirilen değerlerden düşük bulunmuştur. Malya ve KM kuzuların kol ağırlığı ortalaması Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, şahin (2005), tarafından 25 kg besi başlangıç ağırlığına sahip kuzular için bildirilen değere yakın, diğer değerlerden düşük bulunmuştur.

Etek ağırlığı bakımından yapılan analize göre, ırklar arası farklılıklar önemli bulunmuştur (p<0.01). Etek ağırlığına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, 720, 745, 751, 874 ve 827 g olarak bulunmuştur. Akkaraman ırkının Malya ile arasında gözlenen fark istatistik olarak önemli bulunurken, diğer farklar önemsiz bulunmuştur. Etek ağırlığı bakımından en yüksek ortalama değere Malya ırkı sahip olup, onu sırasıyla, KM, Kıvırcık, Dağlıç ve Akkaraman takip etmektedir.

Etek ağırlığını Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için sırasıyla 0.79, 0.78, 0.76 ve 0.65, kg; Şahin (2005), 25, 30 ve 35 kg besi başlangıç ağırlığındaki Anadolu Merinosu kuzular için sırasıyla, 1.63, 1.87 ve 1.96 kg olarak bildirmişlerdir. Denemedeki Akkaraman, Dağlıç ve Kıvırcık kuzuların etek ağırlıkları ortalaması Boztepe ve ark. (1997), tarafından Akkaraman İvesi ve Dağlıç için bildirilen değerlerle uyumlu, Güney Karaman için bildirilen değerden yüksek, Şahin (2005), tarafından bildirilen değerlerden düşük bulunmuştur. Malya ve KM kuzuların etek ağırlığı ortalaması Boztepe ve ark. (1997), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, Şahin (2005) tarafından bildirilen değerlerden düşük bulunmuştur.

But oranı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar önemsiz bulunmuştur. But oranına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla % 37.30, 35.04, 33.86, 36.01 ve 35.06 olarak bulunmuştur. But oranı bakımından en yüksek ortalama değere Akkaraman ırkı sahip olup, onu sırasıyla, Malya, KM, Dağlıç ve Kıvırcık takip etmektedir.

But oranlarını Eliçin ve ark. (1984), Akkaraman, Anadolu Merinosu ve Malya kuzular için sırasıyla, % 29.41, 34.94 ve 31.63; Akmaz ve ark. (1999), Anadolu Merinosu kuzular için % 34.16; Esen ve Yıldız (2000), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için % 27.18 ve 30.27; Tufan ve Akmaz (2001), Kangal-Akkaraman ve Akkaraman kuzular için % 33.04, 31.76, Şahin ve Akmaz (2002), 40 kg kesim ağırlığına sahip Akkaraman kuzuları için % 29.42; Yılmaz ve ark (2002), KM kuzular için % 34.37, olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman ve Malya kuzuların but oranları ortalaması araştırıcıların bildirdiği tüm değerlerden yüksek bulunmuştur. Dağlıç ve KM kuzuları but oranları ortalaması Eliçin ve ark. (1984), tarafından Anadolu Merinosu kuzular için bildirilen değere yakın, bildirilen diğer tüm değerlerden yüksek bulunmuştur. Kıvırcık kuzuların but oranı ortalaması Eliçin ve ark. (1984), tarafından Anadolu Merinosları için bildirilen değerle, Akmaz ve ark. (1999), ve Yılmaz ve ark (2002), tarafından bildirilen değerlerden düşük, bildirilen diğer tüm değerlerden yüksek bulunmuştur.

Sırt-bel oranı için yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar önemsiz bulunmuştur. Sırt bel oranına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla % 20.62, 22.28, 22.17, 21.31 ve 21.53 olarak bulunmuştur. Sırt bel oranı bakımından en yüksek ortalama değere Dağlıç ırkı sahip olup, onu sırasıyla, Kıvırcık, KM, Malya ve Akkaraman takip etmektedir.

Sırt-bel oranlarını Eliçin ve ark. (1984), Akkaraman, Anadolu Merinosu ve Malya kuzular için sırasıyla, % 13.99, 18.19 ve 18.11; Akmaz ve ark. (1999), Anadolu Merinosu kuzular için % 16.83; Esen ve Yıldız (2000), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için % 15.50 ve 18.09; Tufan ve Akmaz (2001), Kangal- Akkaraman ve Akkaraman kuzular için % 14.97, 15.47, Şahin ve Akmaz (2002), 40 kg kesim ağırlığına sahip Akkaraman kuzuları için % 13.52; Yılmaz ve ark (2002), KM kuzular için % 14.96, olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM kuzuların sırt-bel oranları ortalaması araştırmacıların bildirdiği tüm değerlerden yüksek bulunmuştur.

Omuz başı oranı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar önemsiz bulunmuştur. Omuz başı oranına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, % 5.78, 6.24, 6.75, 5.47

ve 6.03 olarak bulunmuştur. Omuz başı oranı bakımından en yüksek ortalama değere Kıvırcık ırkı sahip olup, onu sırasıyla Dağlıç, KM, Akkaraman ve Malya takip etmektedir.

Aygün ve Bingöl (2002), damızlık dışı kullanılan Karakaş dişi tokluların omuz başı oranını, 70 gün beslenen tekiz ve ikiz toklular ile 80 gün beslenen tekiz ve ikiz toklular için sırasıyla 21.8, 21.4, 20.7 ve 21.0 kg olarak bildirmiştir. Denemede kullanılan Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM kuzuların omuz başı oranları ortalaması Aygün ve Bingöl (2002), tarafından bildirilen değerlerden çok düşük bulunmuştur. Ortalamalar arasındaki bu farkın araştırıcıların omuz başını ayırma metodunun farklılığından ya da hayvanların kesim yaşının farklılığından kaynaklandığı düşünülebilinir.

Boyun oranı bakımından yapılan analize göre, ırklar arası farklılıklar önemsizdir. Boyun oranına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla % 7.67, 8.24, 8.80, 7.60 ve 8.02 olarak bulunmuştur. Boyun oranı bakımından en yüksek ortalama değere Kıvırcık ırkı sahip olup, onu sırasıyla, Dağlıç, KM, Akkaraman ve Malya takip etmektedir.

Aygün ve Bingöl (2002), damızlık dışı kullanılan Karakaş dişi tokluların boyun oranını, 70 gün beslenen tekiz ve ikiz toklular ile 80 gün beslenen tekiz ve ikiz toklular için sırasıyla, 4.98, 5.76, 5.38 ve 4.71 kg olarak bildirmiştir. Denemede kullanılan Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık Malya ve KM kuzuların boyun oranları ortalaması, Aygün ve Bingöl (2002), tarafından bildirilen tüm değerlerden yüksek bulunmuştur.

Kol oranı bakımından yapılan istatistik analiz sonucunda, ırklar arası farklılıklar önemli bulunmuştur (p<0.01). Kol oranına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla, % 19.15, 17.13, 19.43, 19.34 ve 19.70 olarak bulunmuştur. Akkaraman, Kıvırcık, Malya ve KM ırkları arasında gözlenen farklar istatistik olarak önemsiz bulunurken, bunların Dağlıç ile arasında gözlenen farklar önemli bulunmuştur. Kol oranı bakımından en yüksek ortalama değere KM ırkı sahip olup, onu sırasıyla, Kıvırcık, Malya ve KM takip etmektedir.

Karkasta kol oranlarını Akmaz ve ark. (1999), Anadolu Merinosuu kuzular için % 19.14; Esen ve Yıldız (2000), Akkaraman ve Akkaraman melezi kuzular için

% 17.46 ve 15.59; Tufan ve Akmaz (2001), Kangal-Akkaraman ve Akkaraman kuzular için % 16.89, 15.88, Şahin ve Akmaz (2002), 40 kg kesim ağırlığına sahip Akkaraman kuzuları için % 14.57; Yılmaz ve ark (2002), KM kuzular için % 19.20, olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman Kıvırcık Malya ve KM kuzuların kol oranları ortalamaları, Akmaz ve ark. (1999), tarafından bildirilen ve Yılmaz ve ark (2002), tarafından bildirilen değerlere yakın, bildirilen diğer değerlerden yüksek bulunmuştur. Dağlıç kuzuların kol oranları ortalaması Esen ve Yıldız (2000), tarafından Akkaraman kuzular için bildirilen, Tufan ve Akmaz (2001), tarafından Kangal Akkaraman kuzular için bildirilen değerlere yakın, Akmaz ve ark. (1999), tarafından ve Yılmaz ve ark (2002), tarafından bildirilen değerlerden düşük, bildirilen diğer tüm değerlerden yüksek bulunmuştur.

Etek oranı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemsiz bulunmuştur. Etek oranına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla % 9.25, 10.31, 9.29, 10.25 ve 9.72 olarak bulunmuştur. Etek oranı bakımından, en yüksek ortalama değere Dağlıç ırkı sahip olup, onu sırasıyla, Malya, KM, Kıvırcık ve Akkaraman takip etmektedir.

Aygün ve Bingöl (2002), damızlık dışı kullanılan Karakaş dişi tokluların etek oranını, 70 gün beslenen tekiz ve ikiz toklular ile 80 gün beslenen tekiz ve ikiz toklular için sırasıyla 10.5, 11.5, 11.3 ve 12.0 kg olarak bildirmiştir. Denemede kullanılan akkaraman ve Kıvırcık kuzuların etek oranı ortalaması, Aygün ve Bingöl (2002), tarafından bildirilen değerlerden düşük bulunmuştur. Dağlıç ve Malya kuzuların etek oranı ortalaması, 70 gün beslenen tekiz kuzular için verilen değerle uyumlu, diğer değerlerden düşük bulunmuştur. KM kuzuların etek oranı ortalaması ise 70 gün beslenen tekiz kuzular için verilen değere yakın, diğer değerlerden düşük bulunmuştur.

Göz kası alanı bakımından yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, ırklar arası farklılıklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.01). Göz kası alanına ait ortalamalar Akkaraman, Dağlıç, Kıvırcık, Malya ve KM için sırasıyla 14.15, 13.10, 13.08, 13.94 ve 16.43 cm2 olarak bulunmuştur. KM ırkıyla Kıvırcık ırkı arasında gözlenen fark önemli, diğer farklar önemsiz bulunmuştur. Göz kası alanı

bakımından, en yüksek ortalama değere KM ırkı sahip olup onu sırasıyla, Akkaraman, Malya, Dağlıç ve Kıvırcık takip etmektedir.

Göz kası alanlarını Boztepe ve ark. (1997), Akkaraman, İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için sırasıyla 17.60, 15.41, 14.68 ve 13.48, cm2; Altınel ve ark. (1998), Kıvırcık ve KM kuzular için 12.1 ve 14.5 cm2; Şahin (2005), 25, 30 ve 35 kg besi başlangıç ağırlığındaki Anadolu Merinosu kuzular için sırasıyla 16.62, 15.14 ve 18.40 cm2 olarak bildirmişlerdir. Denemede kullanılan Akkaraman ve Malya kuzuların göz kası alanları ortalaması, Boztepe ve ark. (1997), tarafından Dağlıç ve Güney karaman kuzular için bildirilen ve Altınel ve ark. (1998), tarafından KM kuzular için bildirilen değerlere yakın, Kıvırcık kuzular için bildirilen değerden yüksek, Akkaraman ve İvesi kuzular için bildirilen değerlerden ve Şahin (2005), tarafından bildirilen değerlerden düşük bulunmuştur. Dağlıç ve Kıvırcık kuzuların göz kası alanları ortalaması Boztepe ve ark. (1997), tarafından Güney Karamanlar için bildirilen değere yakın, Altınel ve ark. (1998), tarafından Kıvırcık kuzular için bildirilen değerden yüksek, bildirilen tüm diğer değerlerden düşük bulunmuştur. KM kuzuların göz kası alanı ortalaması ise Boztepe ve ark. (1997), tarafından İvesi, Dağlıç ve Güney Karaman kuzular için bildirilen ve Altınel ve ark. (1998), tarafından bildirilen değerlerden yüksek, diğer tüm değerlerden düşük bulunmuştur.