Karar Verme İle İlgili Yapılan Çalışmalar

Erşahan (2011) ‘in “İşletmelerde Karar Alma: Konaklama İşletmelerinde Bir Alan Çalışması” konulu çalışmasında konaklama işletmelerinde yöneticilerin, işletmelerin demografik ve diğer özellikleri, yöneticilerin arasındaki ilişkiler ve rasyonel karar verme arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Çalışma Antalya ilinin Alanya ilçesinde faaliyet gösteren konaklama işletmelerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışma verileri anket formu ile toplanmış SPSS programıyla analiz edilmiştir. Toplamda 50 şirketten 104 adet anket elde edilmiştir. Çalışmanın sonucunda; yöneticilerin rasyonel karar almaya yönelik tutumları, konaklama işletmelerinin türü, yatak sayısı, personel sayısı, statüsü, faaliyet süresi ve açık olduğu aylarda ortalama doluluk oranı açısından farklılık göstermezken, işletim şekli ve personel sayısı açısından farklılık gösterdiği bulunmuştur. Bu sonuçta, yöneticilerin rasyonel karar almaya yönelik tutumlarının bağlı oldukları işletmelerin bazı özellikleri çerçevesinde farklı olabildiğini göstermektedir.

Giray (2006) ‘ın “ Okul Yöneticilerinin Yönetimsel Karar Verme/Problem Çözme Yeterliliği” konulu çalışmasında okul yöneticilerin karar verme/sorun çözme performansının yükselmesine ilişkin incelemeler yapılmıştır. Çalışma İstanbul ilinin Kadıköy İlçe Milli eğitim Müdürlüğüne bağlı resmi ilköğretim ve ortaöğretim okullarında çalışan yönetici ve öğretmenler üzerinde yapılmıştır. Çalışma betimsel bir çalışma niteliğindedir. Çalışma verileri anket formu ile toplanmıştır. Toplamda 56 okuldan 107 anket elde edilmiştir. Bu çalışmanın sonucuna göre; yöneticiler kendileri açısından öğretmenleri karar sürecine katılmalarına imkan verdiklerini düşünmelerine rağmen, öğretmenlerin aynı görüşte olmadığı ortaya çıkmıştır.

Izgar (2003)’ın “Okul Yöneticilerinin Karar Verme Stratejileri ve Yeterlilikleri” isimli çalışmasında, okullarda çalışan idarecilerin karar verme

stratejileri ve yeterliliklerini çalışmış oldukları okul türü, kıdemleri, yöneticilik kıdemleri, hizmet içi seminer ya da kurs sayıları, cinsiyet ve öğrenim durumu değişkenleri ile belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma Konya ilinin Meram, Karatay ve Selçuklu ilçelerinde bulunan Milli Eğitim Bakanlığına bağlı bütün resmi ilköğretim ve ortaöğretim okullarının müdür ve müdür yardımcıları üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini 238 yönetici oluşturmaktadır. Araştırmanın sonucunda; bayan yöneticilerin erkek yöneticilere nazaran bağımsız karar verebilme stratejisi bakımından daha yeterli oldukları, okul yöneticilerin mesleki kıdemlerinin yüksek olması, mantıklı kararlar almalarında daha etkili olduğu saptanmıştır.

Dölarslan (2009)’ ın “Orman Kaynaklarının Turizm Temelli Pazarlamasında Kullanıcıların Karar Verme Süresinin Belirlenmesi” konulu çalışmasında, tüketicilerin doğa ve orman tabanlı turizm merkezleri seçiminde, seçim setleri yaklaşımı dahilinde modeller oluşturularak, karar alma süreci incelenmiştir. Araştırma 2007-2008 yılları arasında Ilgaz Turizm merkezini ziyaret eden turistler üzerinde yapılmıştır. Araştırma sonucunda, ortaya konan modellerin ve yapısal ilişkilerin, her türlü hizmet ve ürünü içeren kapsamlı satın alma karar türlerinde uygulama alanı bulmasının mümkün olduğu söylenebilir.

Elbistanoğlu (2014)’ in “ Otel İşletmelerinde Yönetim Bilgi Sistemlerinin Stratejik Önemi; Dört ve Beş yıldızlı Otel İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma” konulu çalışmasının amacı, karar verme süreçleri ile yönetim bilgi sistemleri arasındaki ilişkiyi kuramsal veriler ve işletme uygulamaları ışığında analiz etmek ve yapılan ampirik araştırma sonucu elde edilen bilgileri, konaklama sektöründe faaliyet gösteren otel işletmelerinin dikkatine sunmaktır. Araştırma sadece Ankara’daki 4 ve 5 yıldızlı otellerde yönetici seviyesinde bulunan bireylere uygulanmıştır. Araştırmada anket tekniği uygulanarak 44 konaklama işletmesinden elde edilmiştir. Araştırmanın sonucunda; Yönetim bilgi sistemi ile hedeflenen amaçlardan, raporlamayı etkin kılma amacı beş yıldızlı otellerde, karar sayısını artırma amacı ise dört yıldızlı otellerde öne çıktığını belirtilmiştir.

Gönen (2016)’ in “Öğretmenlerin Örgütsel Bağlılık Düzeyleri İle Karar Verme Süreci Arasındaki İlişki” isimli çalışmasında öğretmenlerin örgütsel bağlılık

düzeyleri ile karar verme süreci arasındaki değişkenler incelenerek, bu iki değişken arasında nasıl bir ilişki olduğu tespit edilmiş ve örgütsel bağlılık düzeyi ve öğretmenlerin demografik özelliklerine göre anlamlı farklılık gösterip göstermediğini ortaya koymaktadır. Çalışma Kars il merkezindeki okullarda görev yapan öğretmenleri kapsamaktadır. Çalışmada anket yöntemi kullanılmış ve toplamda 10 okul içerisinden 302 öğretmen bu anket çalışmasına katılım göstermiştir. Çalışmanın sonucunda; öğretmenlerin karar verme sürecine katılma düzeyi il ilgili olarak; cinsiyet değişkenine göre, erkeklerin eğitim öğretim, yönetimsel ve karara katılma düzeyleri kadınlardan daha yüksek olduğu, branş değişkenine göre ise; sınıf öğretmenlerinin yönetimsel karar düzeyi branş öğretmenlerinden daha yüksek olduğu ve okul türüne göre ise, ilkokullarda görev alan öğretmenlerin yönetimsel karar düzeyi ortaokullarda görev alan öğretmenlerden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.

Durmuş (2013)’ un “Yönetici Karar Zamanı” konulu çalışmasında yöneticilerin örgüt içerisinde, kararlarını ne zaman aldıklarını araştırılmıştır. Çalışma Gümüşhane ve Bayburt illerinde kamu kurumlarında ve özel sektör işletmelerinde faaliyet gösteren 401 yöneticiden elde edilen veriler ile değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonucunda; yöneticilerin cinsiyetleri, eğitim durumları, tecrübeleri, faaliyette bulundukları kurumun mülkiyeti, faaliyet alanları ve yöneticilik statüleri ile karar zamanları arasında anlamlı farklılıklar bulunmaktadır. Ulaşılan sonuçlarda sadece yöneticilerin yaşı ve faaliyetlerini sürdürdükleri il ile karar zamanları arasında anlamlı farklılıklara rastlanmamıştır.

Altay (2011)’ in “ Yöneticilerin Duygusal Zeka Düzeylerinin Karar Verme Stillerine Etkisi ve Bir Araştırma” isimli çalışmasında yöneticilerin duygusal zeka düzeyleri ile karar verme stillerinin cinsiyet, yaş, eğitim durumu, mesleki kıdem ve yöneticilik düzeyi bakımından farklılaşıp farklılaşmadığı ve yöneticilerin sahip oldukları duygusal zeka düzeylerinin, karar verme stilleri üzerindeki etkisinin belirlenmesidir. Çalışma Mudo Satış Mağazaları A.Ş. firmasının İstanbul’da bulunan genel müdürlüğüne bağlı, hazır giyim departmanında çalışan 53 orta ve üst düzey yönetici ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın sonucunda yöneticilerin karar verme stilleri arasında çeşitli değişkenler bakımından farklılık olup olmadığına ilişkin veriler incelendiğinde; cinsiyet, yaş ve mesleki kıdem bakımından anlamlı

farklılıklar olmadığı görülmüştür. Ancak araştırmaya katılan yöneticilerin, rasyonel karar verme stilleri, onların bulunduğu şirketteki yöneticilik düzeyine göre anlamlı biçimde farklılaşma olduğu tespit edilmiştir.