Çine (1989), “Burdur’dan Damlalar” adlı çalışmasında, Burdur ve Teke yöresi folklorunu incelenmiş, bölgenin tarihi, coğrafi, ekonomik yönlerini ele almıştır. Bunun yanında, tekerlemeler, deyimler, düğünler, giysiler, lakaplar, yemekler, inançlar, efsaneler vb. folklor ürünleri kültürel açıdan incelenmiştir. Burdur’a özgü müzik türleri sınıflandırılmış ve notalar bir araya getirilmiştir.
Ezgü (1997), “Burdur Folkloru” adlı çalışmasında, Burdur’un coğrafi konumu ve tarihinden söz ederek, Burdur folklorunda yer alan birtakım kavramları açıklamış, Avşarlar, Zeybek, Yörükler ve Tahtacıların kültürlerini ele almıştır. Bunun yanı sıra çalışmada, halk kültürü öğelerinden geleneksel şenlikler, söz ve
müzik eşliğindeki halk oyunları ve halk oyunları giysileri, seyirlik oyunlar, halk çalgıları ve halk müziğine değinilmiştir. TRT repertuvarına kayıtlı Burdur türküleri bir araya getirilerek kitabın son sayfalarına yerleştirilmiştir.
Ekinci (1995), “Burdur” adlı çalışmasında, yörenin sosyo-ekonomik yapısı, hediyelik eşya ve el sanatları, dinlenme yerleri, tabii kaynakları tarihi ve kültürel değerleri, ilçeleri, folkloru, giyim-kuşamı, yemekleri, düğünleri, geleneksel eğlenceleri, lakapları incelemiş, halk müziği araştırmalarında türküleri konularına göre tasnif etmiş oyun havaları ve Teke yöresi türkülerini türlerine göre sınıflandırmıştır.
Yıldız ve Kazan (2009), “Teke Yöresinin Merkezi Burdur Halk Kültürü ile Müziğinden Esintiler” adlı çalışmasında, Burdur yöresi halk kültürünü içine alan, doğum ve bebekle ilgili törenler, evlenmeyle ilgili törenler, ölüm törenleri, uğurlama, karşılama, ürün ve kutlamayla ilgili konuları incelemiştir. Çalışmada Burdur yöresi türküleri, oyun havaları ve çalgıları türlerine göre sınıflandırılarak kısaca açıklanmıştır.
Ekinci (2010), “Teke Yöresi- Burdur Halk Çalgıları” adlı çalışmasında, Teke yöresine özgü yaylı, nefesli ve vurmalı çalgıların teknik özelliklerini incelemiş, Burdur Kozağaç Dirmil iki telli curası üzerinde durulmuştur. Çalışmada aynı zamanda, halk inançları ve bunları doğuran nedenler örnekler verilerek açıklanmıştır. Ayyıldız (2013), “Teke Yöresi Yörük Türkmen Müziğinde Yerel Çok seslilik Özellikleri” adlı yüksek lisans tezinde, Teke yöresindeki çok seslilik unsurlarını tespit ve analiz etmiştir. Bu çalışmadan elde edilen sonuçların modernite kavramının ülkemizi etkilediği zamanlardan bu yana tartışıla gelen çok seslilik tartışmalarına katkıda bulunması, konu ile ilgili çalışma yapacak icracı ve araştırmacılar için güvenli bir kaynak oluşturması çalışmanın temel amaçlarından birisidir.
Koruk (2009), “Teke Yöresi'nde Kullanılan Telli Çalgıların Müzikal ve Teknik Analizi” adlı yüksek lisans tezinde, Teke Yöresi müzik kültürü içerisinde telli çalgıların ve ürettikleri ezgilerin analizleri yapmıştır. Teke Yöresi’nin tarihi, coğrafi özellikleri ve yöredeki sosyal hayat incelip bu bilgiler tarihsel ve sosyal alt yapıyı
oluşturmuştur. Müzik kültürü genel bir bakışla anlatılarak, yörede kullanılan yerel telli çalgılar ve yörenin müzik terminolojisi verilmiştir. Telli çalgıların teknik bilgi ve çizimleri yapılmış ve çalgılarla icra edilen ve yörede alan araştırmaları ile derlenen ezgiler notaya alınarak analiz edilmiştir.
Yıldırım (2008), “Teke Yöresinde İcra Edilen Gurbet Havalarında Müzikal Açıdan Tavır Farklılıkları” adlı yüksek lisans tezinde, Teke yöresinin müzikal yapısı, örf, adet, gelenek ve görenekleri kaynak sanatçılardan bizzat dinleyerek tespit etmiş ve bu bilgiler ışığında mevcut olan ve yeni tespit edilen ezgileri çeşitli yönleriyle tahlil etmiştir. Gurbet Havalarının dizi yapısı incelenerek ortaya çıkan birbirinden farklı dizilerin genel karakterleri, ezgilerin söz kısımlarının hangi seslerle başladığı tespit edilerek seyir karakterleri incelenmiştir.
Uludağ (2009), “Teke Yöresi Müzik Kültüründe İki Telli Kozağaç Curası” adlı yüksek lisans tezinde, İki Telli Kozağaç Curasını çalan üç halk ozanının hayat hikâyesinden yola çıkarak bu sazın yapısal özellikleri ve çalım tekniğinin saptanması, ustaların repertuarındaki ezgilerin özel bir yazım tekniği ile notaya alınarak kayıt altına alınmasını amaçlamıştır. Çalışmada, yörenin müzik kültürünü oluşturan ezgi çeşitleri ve yörede kullanılan çalgılar hakkındaki bilgiler kısaca verildikten sonra asıl çalışma konusu olan İki Telli Kozağaç Curasının kökeni ve Türk kültür çevrelerinde çalınan iki telli sazlar hakkındaki bilgiler yer almaktadır. Yörede İki Telli Kozağaç Curası çalan ustaların hayat hikâyeleri, sazlarının yapısal ve teknik özellikleri, çalım tekniğine ait bilgiler açıklanmaktadır.
Gök (2011), “Teke Yöresi ve Muğla Zeybeklerinin Tür, Ayak, Tavır, Usul ve Söz Yönünden İncelenmesi” adlı yüksek lisans tezinde, Teke ve Muğla yöresine ilişkin zeybek ezgilerinin tür, ayak, tavır, usul ve söz unsurlarının incelemiş, zeybeklerin belirtilen unsurlar açısından birbirleriyle farklılıklarının ya da benzerliklerinin incelenmesini amaçlamıştır. Çalışmada, yörede bilinen halk oyunlarında kullanılan 40 Teke Yöresi ve 40 Muğla yöresi zeybek ezgisinin belirlenebilmesi için literatür tarama kapsamında repertuar incelenmiştir. Bu amaç doğrultusunda yöreye özgü eserler analiz edilmiştir.
Yılmaz (2013), “Yörüklerde Boğaz Çalmanın Anlamı ve Tekniklerinin Analizi” adlı yüksek lisans tezinde, Yörüklerin bulunduğu Burdur, Antalya bölgelerinde boğaz çalan kişilerle görüşme yapmıştır. Yapılan görüşmelerde ideal boğaz çalma döneminin ortalama 8-18 yaşları arası olduğu öğrenilmiştir. Gözlem ve deneme yanılma yöntemiyle öğrenilen bu geleneğin ait olduğu sosyal çevre içinde bir takım işlevleri vardır. Bekâr çobanlar bu ezgilerle karşı cinse olan duygularını gizlice dile getirmektedirler. Boğaz çalmanın diğer bir işlevi de gün boyunca dağda hayvanlarla vakit geçiren çobanların eğlenme aracı olmasıdır. Çalışmada, Boğaz çalma teknikleri incelenerek sınıflandırılmış, işitsel materyallerin en iyi şekilde analiz edilebilmesi için, eldeki verilere ses sinyallerini işleyerek fotoğrafa dönüştürmede kullanılan spektral analiz yöntemi uygulanmıştır.