Fe’ilâtün / Fe’ilâtün / Fe’ilâtün / Fe’ilün Mahv iken âlem-i hengâma düşüp sâz olduk Perde-i süfl-i niyâzdan çekilip nâz olduk Vahdet-i aşk-ı Hudâ zikrine hem-râz olduk Okuduk ders-i Alî’den çü gönül şâz olduk Harem-i kuds-i mazharda öter bâz olduk
90
Mekteb-i aşka nazar eyle bu ahvâl-i rasûl İçeriden içeri gir ki ola hâl-i rasûl
Bu mürüvvet bu inâyet bu kerem âl-i rasûl Okuduk ders-i Alî’den çü gönül şâz olduk Harem-i kuds-i mazharda öter bâz olduk Hüccet-i besmelede nokta-i burhânda imiş Zâhir [ü] bâtın-ı hûrşîd gibi her ânda imiş Kâfirin küfrü dahı çün dil-i îmânda imiş Okuduk ders-i Alî’den çü gönül şâz olduk Harem-i kuds-i mazharda öter bâz olduk S Diz çöküp bâ’yı elif eyledi dil kâmet-i Hak Yazan ol yazılanı çün okumak âlet-i Hak Muttasıl harfler ile zikri imiş hâlet-i Hak Okuduk ders-i Alî’den çü gönül şâz olduk Harem-i kuds-i mazharda öter bâz olduk Kalmadı hıfz edecek gayrı Hudâ’dan evhâm Bana yetmez mi bu âlemde ki varlık en’âm Varlığın yokluğu olmaz yok olan yok encâm Okuduk ders-i Alî’den çü gönül şâz olduk Harem-i kuds-i mazharda öter bâz olduk Edeli bâb-ı Alî beyt-i rasûlü âgâh
Dedi bir pîr-i Hudâ Sâcid’e bu Mısr’a şâh Mahv olur cümle bu âlem kala bâkî Allâh Okuduk ders-i Alî’den çü gönül şâz olduk Harem-i kuds-i mazharda öter bâz olduk
Tc 7 [B-17a]
Fâ’ilâtün / Fâ’ilâtün / Fâ’ilâtün / Fâ’ilün Lutf-ı bâzâr-ı celîlim nefh olan ol demim Vâkıf-ı kenz-i İlâh’ım u ulûm-ı a’zamım Alleme’l-esmâ-yı şânım iltifât-ı ekremim Kuds-ı ervâh beyt-i ma’mûrum tavâf-ı elzemim
91
Îsâ zâtım u sıfâtım hem buhûr-ı Meryem’im Ol benim İncil-i ekber ol benim pût u sanem Cilve-i sübhâna mâ a’zam-ı şândan gelmişim Kudretu’llâh-ı nazar-gâhım bir ândan gelmişim Varlığım nûrı münezzeh lâ-mekândan gelmişim Lâle-i bûy-ı Hudâ’yım âsumândan gelmişim Îsâ zâtım u sıfâtım hem buhûr-ı Meryem’im Ol benim İncil-i ekber ol benim pût u sanem Bir mücerred zât-ı pâkden tutmuşum afv-ı nikâb Nüh felek esrârına döndükde açdı yedi bâb Benden oldu on iki burç şems-i nûr-ı mâh-tâb İstevâ-yı hatt u âktâbım bu gün âlî-cenâb Îsâ zâtım u sıfâtım hem buhûr-ı Meryem’im Ol benim İncil-i ekber ol benim pût u sanem Kandil alevi makâmım yanmışım bir nûr-be-nâm Hâfız-ı kenz-i Hudâ’yım bendedir bin bir kelâm Ben getirdim sağ ile sol cânibe Hak’dan selâm Nesh-i Tevrât Kur’ân’ım beyhûde benim sâhib-imâm Îsâ zâtım u sıfâtım hem buhûr-ı Meryem’im
Ol benim İncil-i ekber ol benim pût u sanem Nakş-ı tasvîr-i kilîsâyım dil-i uşşâka ben Gülşen-i put-hâneyim kâmet nihâl vechi hasen Yûsuf u Ken’ân’a Mısr’ım Çîn Arab u Hind’e ben Şemşîr-i Hakk’ım gulâmımdır bu gün zünnâr-ı ten Îsâ zâtım u sıfâtım hem buhûr-ı Meryem’im Ol benim İncil-i ekber ol benim pût u sanem Arş u kürsî levh kalemde nokta-i yek-pâreyim Asl-ı ebyâzım hakîkat fer’-i yas u kareyim Kudsî lahdine nüzûlüm Şâm’da ak minâreyim Hak Muhammed’dir imâmım Sâcid’em şeh-vâreyim Îsâ zâtım u sıfâtım hem buhûr-ı Meryem’im
92
Tc 8 [B-19a]
Fe’ilâtün / Fe’ilâtün / Fe’ilâtün / Fe’ilün Cûş edip aşk-ı muhabbet ile yandı edebim Doldu esrâr ile âh taşdı derûn-ı sakabım
Muhkemât etmek için aşk talebim
Yâ Vedûd sırrını nûr etdi murâdım sebebim Nefh-i sûr üfledi destimden alıp Îsâ benim Tûr’a irşâd-ı tulû’ oldu âgâz-ı Arabım
Hû deminden uyanıp çeşm-i seher cümle tuyûr Döşedi zîrde nebâtâta hayâ verdi o nûr
Etdi nûş teşne-i kadeh yandı nefh içre buhûr Oldu bu arsa-i Meryem’den içip lâle zuhûr Nefh-i sûr üfledi destimden alıp Îsâ benim Tûr’a irşâd-ı tulû’ oldu âgâz-ı Arabım Sûr-ı âlemden alıp verdi yine pençe-i kâf Girmedi perdeye Hak ismi demim uğradı sâf Topladı gitdi sır eyledi ol ân kûh-ı Kâf Bu idi batn-ı şemşîre muhît-i genc-i ilâf Nefh-i sûr üfledi destimden alıp Îsâ benim Tûr’a irşâd-ı tulû’ oldu âgâz-ı Arabım Açılır keşf-i ledünnîde dilistân nefesim İlm-i esrâr-ı İlâhî ile burhân nefesim Mağz-ı Kur’ân’ı tilâvet eder ol ân nefesim Verir hep mürde-i bî-çârelere cân nefesim Nefh-i sûr üfledi destimden alıp Îsâ benim Tûr’a irşâd-ı tulû’ oldu âgâz-ı Arabım Budur esrâr-ı velâyetde kemer-beste muhâl Şîr-i merdân-ı kemâl na’ra-i hûb şâh-ı cemâl
Bundadır nûr-ı gayb-ı ricâl
93
Nefh-i sûr üfledi destimden alıp Îsâ benim Tûr’a irşâd-ı tulû’ oldu âgâz-ı Arabım Sâcid’im ehline bir nokta düşürdü kalemim Aç bu esrârını dil çeşmine gûş eyle demim Sûr-ı ervâh-ı bahtımda sudûr-ı ademim Haşr u neşr olmuş ibâdâta izindir keremim Nefh-i sûr üfledi destimden alıp Îsâ benim Tûr’a irşâd-ı tulû’ oldu âgâz-ı Arabım
Tc 9 [B-18a]
Fâ’ilâtün / Fâ’ilâtün / Fâ’ilâtün / Fâ’ilün Almışım nûr-ı ezelden mâye-i pâk yerdenim İltifât-ı hûb-ı âhsen sûret-i ekberdenim
Gelmişim peymân-ı ahdim tasdîk etdim erdenim Dînim Allâh dînidir ümmet-i peygamberdenim Meşreb-i kavl-i Alî’yim mezheb-i Ca’fer’denim Pençe-i âl-i abânın bendesiyim çâkeri
On iki şeh-zâdenin pâ-bende vü hak Kanber’i Çehâr deh ma’sûm-ı pâkin râhına koydum seri Dînim Allâh dînidir ümmet-i peygamberdenim Meşreb-i kavl-i Alî’yim mezheb-i Ca’fer’denim Hânedân-ı ehl-i beytim hak muhibb-i sâdıkım Hâfızım Kur’ân-ı mahrem ma’nâ-yı mağz nâtıkım Âl-i evlâdı tilâvet eyledim âh âşıkım
Dînim Allâh dînidir ümmet-i peygamberdenim Meşreb-i kavl-i Alî’yim mezheb-i Ca’fer’denim Giymişim şems-i şerî’atden tarîkat hil’atin Bulmuşum sırr-ı hakîkat ma’rifetde nusretin Şükrüne kâdir degilim böyle tâc-ı devletin Dînim Allâh dînidir ümmet-i peygamberdenim Meşreb-i kavl-i Alî’yim mezheb-i Ca’fer’denim
94
Aldı dü çeşmim velâyet nûrunu nûrdur gözüm Hep o meydân-ı muhabbete gelir söyler sözüm Nûr-ı Muhammed Alî’nin nûru ile yand’özüm Dînim Allâh dînidir ümmet-i peygamberdenim Meşreb-i kavl-i Alî’yim mezheb-i Ca’fer’denim İlm-i şânından Hudâ’nın bizlere şân olalı Sâcid âmennâ dedi ervâha fermân olalı Bî’atim âl-i rasûlden ahd-i peymân olalı Dînim Allâh dînidir ümmet-i peygamberdenim Meşreb-i kavl-i Alî’yim mezheb-i Ca’fer’denim
Tc 10 [A-57a - 58a]