mülakat) ve yöntemlerle (bireysel, aile grupları ve araştırma) yürütülecek profesyonel ve sistematik bir çalışmanın adıdır.
Aile danışmanlarının bulundukları çevrenin özelliklerini ve aile danışmanlığından beklentilerini dikkate alarak hizmetleri planlamaları ve ağırlıklı olarak ailelerin ne tür ihtiyaçlarının ve beklentilerinin olduğunu göz önünde tutarak hizmet vermeleri, aile danışma merkezlerinin amaçlarına ulaşabilmesi açısından önem taşımaktadır. Bu merkezlerin temel hedeflerinin ailelerin gelişimi ve dengesi önündeki engellerin kaldırılması odağında, sorun çözücü olduğu kadar güçlendirici olması da gerekmektedir.
Zira bu araştırmada da danışmanlar aile danışmanlığı hizmetlerinin yetersiz olduğunu özellikle eğitime öncelik verilerek geliştirilmesi ve mesleki açıdan güçlendirilmesi için kamu tarafından desteklenmesi gerektiğini belirtmişlerdir.
KAYNAKÇA
Aile Şurası 3, (1998). Raporlar, Görüşmeler, Kararlar. Ankara: Aile Araştırma Kurumu.
Aktaş-Aliye M. (2004). Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Aile Terapisinde Sosyal Hizmet Yaklaşımı. Aile ve Toplum Dergisi,7(2), 33-43.
Aktaş-Aliye, M. (2005). Ailelerle Çalışmak, Profesyonellerin Rol ve Fonksiyonları. Aile Danışmanlığı El Kitabı. Çiğdem Arıkan, Aliye Mavili Aktaş, Sunay İl ve Diğerleri. s.93-105. Ankara: Başbakanlık Sosyal Hizmetler Ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü Eğitim Merkezi Başkanlığı-Hacettepe Üniversitesi Aile Hizmetleri Uygulama Ve Araştırma Merkezi (AHUM) Müdürlüğü.
Alle-Corliss, L. and Alle-Corliss, R.(2006). The Role of Theory in Practice. Advanced practice in human service agencies, issues, trends and treatment perspectives.
Boston: Wadsworth.53, 54-66.
ASAGEM. (2008). V. Aile Şurası: "Aile Destek Hizmetleri" Komisyon Kararları. Ankara:
ASAGEM.
Avcı, M. (2006). Ergenlikte Toplumsal Uyum Sorunları. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7, 1.
Algan, T. (2016). Aile Danışmanlığı Uygulaması: Dünü, Bugünü ve Yarını. Ankara:
Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği Yayınları.
Ayan, S. (2010), Aile ve Şiddet: Aile İçinde Çocuğa Yönelik Şiddet, Ankara: Ütopya Yayınevi.
Aysel, A. (2013). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri ve Teknikleri. 7 Basım. s.55 Ankara: Nobel Yayıncılık.
Baltacı, G. (2010). Aile Danışmanlığı Hizmetinden Yararlanmak İsteyen Evli Kadınların Nitelikleri. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Baltaş, A. (1993). Eğitim Başarısını Yükseltmede, Sağlıklı ve Mutlu İnsanlar Yetiştirmede Ailenin Rolü. H.Yavuzer (Der.). Ana-Baba Okulu. s.157-1949.4.
Baskı. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Bektaş, M. ve Özben, G. (2016). Evli bireylerin psikolojik dayanıklılık düzeylerinin bazı sosyo-demografik değişkenler açısından incelenmesi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,14(1).
Belsky, J. (1990). The Effects of Children on Marriage. The Psychology of Marriages Conceptual, Emprical and Applied Contributions (Editor. Fincham, D. F.;
Bradbury,T.M. Newyork Guilford Press.
Bulut, I. (1999). Aile Tedavisi ve Sosyal Grup Çalışması. “Prof. Dr. Sema Kut’a Armağan, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu. Ankara:
Özgüzeliş Mat.
Büyüköztürk, Ş. (2017). İstatistik, Araştırma Deseni SPSS Uygulamaları ve Yorum.
Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. 23 baskı. Ankara: Pegem Akademi.
Boss, G.P., Doherty, J.W., LaRossa, R., Schumm, R.W. and Steinmetz, K.S. (1993).
Family Theories and Methods:A Countextual Approach. Boss,G.P.; Doherty, J.W.; LaRossa,R.; Schumm, R.W.; Steinmetz, K.S. . (Ed.). Sourcebook of Family Theories and Methods A Countextual Approach. S:3-30. New York: Plenum Press.
Broderick, P. and Weston, C. (2009). Family therapy with a deprssed adolescent.
Psychiatry, 6,32-37.
Campbell, L. M. (2007). Victorian Family- Support Services in Retrospect: Three Decades of Investment, Challenge and Achievement. Australian Social Work, 60.
Cılga, İ. (2001). Küreselleşme Sürecinde Göç, Kentleşme, Kentlileşme, Aile sorunları ve Çözüm Yolları. 2001 yılı aile raporu içinde (129-148). Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Yayınları.
Cılga, İ. (2002). Aile Mahkemeleri Tasarısı Üzerine Bir Değerlendirme. T.C.
Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Eğitim –Kültür ve Araştırma Dergisi, 2(5), 51-61.
Çağ, P. ve Yıldırım, İ. (2013). Evlilik doyumunu yordayan ilişkisel ve kişisel değişkenler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 39(4), 13-23.
Doherty, W. J., Boss, P. G., LaRossa, R., Schumm, W. R. and Steinmetz, S. K. (2009).
Family theories and methods. In Sourcebook of family theories and methods (3-30).
Duman, N. (2001). Aileye Yönelik Hizmetler İçinde Aile Tedavisinin Önemi, 1. Ulusal Aile Hizmetleri Sempozyumu, Ankara.
Duyan, V., Sayar, Ö.Ö. ve Özbulut, M. (2008). Sosyal Hizmeti Tanımak ve Anlamak.
Ankara: Öncü Basımevi.
Bates, D. W., Leape, L. L., Cullen, D. J., Laird, N., Petersen, L. A., Teich, J. M. and Vander-Vliet, M. (1998). Effect of computerized physician order entry and a team intervention on prevention of serious medication errors. Jama, 280(15), 1311-1316.
Edwards, J. N. and Booth, A. (1994). Sexuality, marriage, and well-being: The middle years. Sexuality Across the Life Course, 233-259.
Erkan, Z. (t.y). Ekonomik Kriz ve Toplumsal Gerginliğin Aile Üzerine Etkisi. Ekspres Gazetesi.
Farley, F. (1990). Type “T” behavior and families: introduction and backround to a new theory. Family Psychologist, 6, 24-25.
Fish, K.D. and Biller, H. B. (1973). Perceived Childhood Paternal Relationships and College Females Personal Adjusment. Adolescence, 8, 415-420.
Fitzpatrik, M. A. and Ritchie,D.L. (1994). Communication shemata within the family, Human communication Research, 20.
Gladding, S. T. (1998). The Arts in Psychotherapy, The creative arts in counseling: A multicultural perspective DA Henderson, ST.
Gladding, S. T. (2012). Aile Terapisi; Tarihi, Kuram ve Uygulamaları. Ankara: PDR Derneği Yayınları.
Goldenberg, I. and Goldenberh, H. (1991). Family Therapy an Overview.(3rd.
ed).USA: Brooks/Cole Publishing Company.
Göç, M. (2006). Ailelerin Psiko-Sosyal Sorunları ve Aile Danışma Merkezinden Yararlanma Eğilimleri. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Gökçe, B. (1990). Aile ve Aile Tipleri Üzerine Bir İnceleme. Aile Yazıları, (Der:
B.Dikeçligil-A. Çiğdem), Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Yayınları.
Gülerce, A. (1990). Aile Terapisinin Psikolojiye Getirdiği Epistemolojik Yenilik.
Psikoloji Dergisi, 7, 25.
Güran, K. (1990). Aile Hizmetleri. Ed. Beylü Dikeçligil & Ahmet Çiğdem. Aile Yazıları 4. Evlilik Kurumu ve İlişkileri. 441-450. Bilim Serisi 5/4.Ankara:T.C.
Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.
Güran, N. (1983, Ocak). Aile Hizmetleri. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu Dergisi, (1), 15-21.
Henderson-King, D. H. and Veroff, J. (1994). Sexual satisfaction and marital well-being in the first years of marriage. Journal of Social and Personal Relationships, 11(4), 509-534.
Hüseyin-Tekin. S. (1988). Uyuşturucu Bağımlılığı Tanımlar-Sorunlar-Çözümler.
Ankara: SABEV Yayınları No: 3,1988.
İçli, G. ve Gönüllü, M. (2001). Çalışma Yaşamında Kadınlar: Aile ve İş İlişkiler.
[Elektronik Sürüm] Celal Bayar Sosyal Bilimler Dergisi, 25(1), 81-100.
İl, S. (2001). Polisin Aile Yaşamı. Toplum ve Sosyal Hizmet. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Hizmetler Yüksekokul Dergisi, 12(3), 50-58.
İl, S. (2005). Aile Yaşam Döngüsü. Aile Danışmanlığı El Kitabı. Arıkan, Çiğdem, Aliye Mavili Aktaş, Sunay İl ve Diğerleri. 17-26. Ankara: Başbakanlık Sosyal Hizmetler Ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü Eğitim Merkezi Başkanlığı Hacettepe Üniversitesi Aile Hizmetleri Uygulama Ve Araştırma Merkezi (AHUM) Müdürlüğü.
Kandiyoti, D. (1984). Aile Yapısında Değişme ve Süreklilik: Karşılaştırmalı Bir Yaklaşım. E. Türköz (Dü.) içinde, Türkiye'de Ailenin Değişimi: Toplum bilimsel İncelemeler. Ankara: Türk Sosyal Bilimler Derneği Yayınları.
Kalyoncu, H. (2009), Aile İçi Şiddet ve Şiddet Ortamında Çocuklar, 1.Baskı, İstanbul:
Hayat Yayın Grubu.
Kılıç, E. (2014). Aile Danışmanlığında Yeni Bir Model: Okul Temelli Aile Danışmanlığında Sosyal Hizmetin Rolü ve Önemi. Yüksek Lisans Tezi , Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kır, İ. (2011, Bahar). Toplumsal Bir Kurum Olarak Ailenin İşlevleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10(36), 381-404.
Korkut, Y. (2001). Aile Danşımanlığı ve Aile Terapisi Hizmetleri. İstanbul Üniversitesi Psikoloji Çalışmaları, 22, 112-133.
Kuzgun, Y. (1991). Aile Danşımanlığı Hizmetleri. içinde Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu. Türk Aile Ansiklopedisi, 1, 87-92.
Lawrence, E., Eldridge, K.A. and Christensen, A. (1998). The enhancement of traditional behavioral couples therapy: Consideration of individual factors and dyadic development. Clinical Pyschology Review,18(6), 745-764.
Luoma, S. N. and Rainbow, P. S. (2008). Metal contamination in aquatic environments:
science and lateral management. Cambridge, 24.
Murray, K., Epston, D. and White, M. (1992). Therapy as social construction. London:
Sage.
Nazlı, S. (2014). Aile Danışmanlığı, 11. Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık.
Ögel, K. (2001). İnsan, Yaşam ve Bağımlılık Tartışmalar ve Gerekçeler. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
Özabacı, N. ve Erkan, Z. (2014). Aile Danışmanlığı Kuram ve Uygulamalara Genel Bir Bakış. Ankara: Pegem Akademi.
Özgüven, İ. E. (1999). Çağdaş Eğitimde Psikolojik Danışma ve Rehberlik. Ankara:
PDREM Yayınlan.
Özgüven, İ. E.(2000). Evlilik ve Aile Terapisi. Ankara. PDREM Yayınları.
Perlman, S. D. and Abramson, P. R. (1982). Sexual satisfaction among married and cohabiting individuals. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 50(3), 458.
Peterson, R. (2009). Families First-Keys to Successful Family Functioning:
Communication.
Pincus, A. M. (1973). Social Work Practice Model and Method. Hasça II.F.E.Peacock.
Poster, M. (1989). Eleştirel Aile Kuramı. (H.Tapınç, Çev.).İstanbul: Ayrıntı.
Satir, V. (1967). Conjoint Family Therapy. Pab. Altos Science and Hogarth Behaviour Books.
Sarı, T. (2015). Aile Danışmanlığının Engelli Çocuk Annelerindeki Anksiyete, Depresyon ve Stres Düzeylerine Etkisi. Atatürk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı. Basılmamış Tıpta Uzmanlık Tezi, Ankara.
Schneewind, K.A. and Gerhard, A. K. (2002). Relationship personality, conflict resolution and marital satisfaction in the first 5 years of marriages. Family Relations, 51(1),63-71.
Segrin, C. and Flora, J. (2004). Family communication. Manwah: Lawrance Erlboum Associates.
Taşköprü, M. (2013). Evlilik doyumu ile problem çözme becerileri, stresle başa çıkma ve evlilik süresi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Bilim Üniversitesi, İstanbul.
Turan, N. (1999). Sosyal Kişisel Çalışma: Birey ve Aile İçin Sosyal Hizmet. [Gözden Geçirilmiş İkinci Baskı]. Ed: Veli Duyan. Ankara: 1999.
Turan, N. (2009). Sosyal Kişisel Çalışma. 3. Baskı, Ankara: Aydınlar Matbaacılık.
Tüik, (2017- 2 Mart). Evlenme ve Boşanma İstatistikleri, 2016.
Twenge, M. J., Campbell, K.W. and Foster, A. C. (2003). Parenthoos and marital satisfaction: a meta analytic review. Journal of Marriage And Family, 65(3), 574-583.
Voydanoof, P. (1999). Economic Distress and Family Relations:A Review of the Eighties. [Elektronik Sürüm]. Journal of Marriage and Family, 52(4), 1099-1115.
White, M. and Epston, D. (1990). Narrative means to therapeutic ends. WW Norton &
Company.
White, L. and Booth, A. (1991). Divorce over the life course: The role of marital happiness. Journal of Family Issues, 12, 5 – 21.
Wood, G.G. and Frey, A. (2003). Helping children cope: A narrative approach to the Life Space Interview School Social Work Journal, 25(2), 97-104.
Yavuzer, H. (2000). Çocuk Psikolojisi. 19. Basım. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Yılmaz D. (2016). Evli Bireylerin Yaşadıkları Sorunların ve Aile Danışmanlığından Beklentilerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Yörükoğlu, A. (2007). Değişen Toplumda Aile ve Çocuk. İstanbul: Özgür Yayınları.
Zastrow, C. H. (1995). The Practise of Social Work. California/Pasific Grove:
Brooks/Cole Publishing Company.
İnternet: Kumkale, Ü. (2008). Çocuklarla İlgili İletişim Sorunları, www.sgk.gov.tr.
adresinden 15 Temmuz 2017’de alınmıştır.
İnternet: www.ailedanismamerkezi.com. adresinden 15 Temmuz 2017’de alınmıştır.
İnternet:.http://pubs.ext.vt.edu/350/350092/350092.html. adresinden 18 Ağustos 2017’de alınmıştır.
İnternet:http://www.ekspresgazete.com. adresinden 23 Temmuz 2017’de alınmıştır.
İnternet:www.aile.gov.tr. adresinden 22 Ağustos 2017’de alınmıştır.
İnternet:www.esdaturkey.org.tr. adresinden 13 Ağustos 2017’de alınmıştır.
İnternet:www.sgk.gov.tr. adresinden 18 Ağustos 2017’de alınmıştır.
İnternet:www.who.org.tr. adresinden 13 Haziran 2017’de alınmıştır.
EKLER
EK-1. Gönüllü Katılım Formu
EK-2. Anket Formu
EK-3. Etik Kurul İzni
EK-4. Tez Orjinallik Raporu