Araştırmaya Katılan Kadınların Yeni Yaşama Uyum Durumlarının Sonuçları

ĠĢ bulma olanağının geldikleri yere göre kolay olduğunu düĢünenlerin oranı % 80.0‟a yaklaĢan bir oranla (% 77.9) diğer görüĢlere katılım oranından yüksek çıkmıĢtır.

Kadınların % 65.0‟ı Ġstanbul‟un, geldikleri yerlere göre daha pahalı bir yer olduğu görüĢüne katılmıĢlardır.

Kadınların çoğunluğunun (% 39.6‟sının) göç etmeden önce olumsuz Ģartlara (elektriğin olmadığı, suyun dıĢarıdan taĢındığı, tuvaletlerin dıĢarıda olmadığı vs) sahip olan bir evde yaĢamadığı tespit edilmiĢtir.

Kadınların % 78.2‟si göç ettikten sonra daha iyi Ģartlara sahip bir evde yaĢama imkanı bulmuĢlardır.

Kadınların yarıdan fazlasının (% 57.9‟unun) göç etmeden önce iĢ kolaylaĢtırıcı ev araçlarına sahip olmadıkları, dolayısıyla iĢlerini geleneksel yollarla yaptıkları tespit edilmiĢtir.

Geldikleri yerde kalabalık bir Ģekilde yaĢadıkları için herkese ait bir odanın olmadığını belirtenlerin oranının % 68.9, geldiği yerde yer yatağında yatıyorken, Ģu an ortopedik bir yatakta yattığını söyleyenlerin oranının ise % 62.1 olduğu belirlenmiĢtir.

Kadınların çoğunluğunun (% 78.9‟unun) „dengeli beslenmenin insan sağlığı için önemli olduğunu öğrendim‟ görüĢüne katıldıkları, % 15.4‟ünün ise katılmadıkları belirlenmiĢtir.

KentleĢme sürecinde kadınların kılık-kıyafet, saç bakımı, makyaj gibi özellikle kadınları ilgilendiren konularda, sabit olan düĢüncelerini bir kenara bırakıp bu konuda geliĢme gösterdikleri belirlenmiĢtir.

Kadınların alıĢveriĢ tutumlarında olumlu yönde değiĢikliklerin olduğu görülmüĢtür. Geldikleri yerde haftanın belirli günlerinde Ģehir merkezine giderek alıĢveriĢ yaparken burada her istedikleri zamanda alıĢveriĢ yapabildiklerini belirtenlerin oranının % 78.9, her türlü meyve, sebze ve diğer gıdalara ulaĢmada zorluk çekmeyenlerin oranının ise % 76.1 olduğu belirlenmiĢtir.

Kadınların % 75.7‟sinin geldikleri yerde sağlık sorunlarını çözmede sorun yaĢarken, burada sağlık ile ilgili sorunlarını kolaylıkla çözebildikleri ve aile planlamasının önemini çoğunlukla (% 75.0) öğrendikleri tespit edilmiĢtir.

“Geldiğim yerde kadınların eğitimine, geliĢimine önem verilmiyordu” görüĢüne katılanların oranı % 60.7 iken; çocuklarını geldikleri yere göre daha iyi yetiĢtirebileceğine inananların oranı % 79.6 olarak bulunmuĢtur. Bu sonuç; eğitime yönelik uyum sürecinde ilerlemenin olduğuna iĢaret olarak kabul edilebilir.

Kadınların kentleĢme sürecinde haklarının farkına vardıkları, bu bilinçte ilerleme kaydettikleri sonucuna varılmıĢtır. Kadınların sadece ev iĢleri yapmak ve çocuk bakmak dıĢında gelir getirici bir iĢte doğal olduğunu düĢünenlerin oranı % 73.6 ve birtakım haklarının olduğunun bilincinde olanların oranı % 81.8 olarak tespit edilmiĢtir.

Burada ise çiftlerin görüĢerek ve anlaĢarak evlendiklerini belirtenlerin oranı hemen hemen kadınların tamamına yakın orandadır ( % 82.9).

Kadınların yarısına yakınının (% 45.7‟sinin) geldikleri yere göre kendilerini güvende hissettikleri sonucuna ulaĢılmıĢtır.

“ġu anda Ģartların daha iyi olduğu bir evde yaĢıyorum” görüĢüne katılma durumu eğitim düzeyine göre önemli farklılık göstermiĢtir (p<0.05). Yüksek okul mezunu kadınların bu görüĢe kısmen katıldıkları/katılmadıkları, diğer eğitim düzeylerindeki kadınların ise bu görüĢe katıldıkları belirlenmiĢtir. Eğitim düzeyinin arttıkça beklentilerin de arttığı sonucuna varılmıĢtır.

“Geldiğim yerde kalabalık yaĢadığımız için herkese ait ayrı bir oda yoktu” görüĢüne katılma durumunu kadınların eğitim düzeylerine göre önemli bir farklılık göstermemiĢtir (p>0.05). Bu durumda, kadınların göç ettikleri yerlerin yaĢam koĢulları açısından birbirinden çok da farklı olmadığı sonucuna ulaĢılmıĢtır.

“Geldiğim yerde sağlık sorunlarımı çözmede zorluk yaĢarken; burada sağlıkla ilgili sorunlarımı kolaylıkla çözebiliyorum” görüĢüne katılma durumu eğitim düzeyine göre önemli farklılık göstermiĢtir (p<0.05). Lise mezunu kadınların görüĢe kısmen katıldıkları/katılmadıkları (1.8±0.91), diğer eğitim düzeylerindeki kadınların ise bu görüĢe katıldıkları görülmüĢtür. Eğitim durumunun yükseldikçe bu görüĢe katılımın düĢtüğü söylenebilir. AraĢtırmaya katılan kadınların eğitim seviyelerinin yükseldikçe sağlık ile ilgili standartlarının da yükseldiği bir gerçektir.

Kadınların eğitim durumlarına göre “Geldiğim yerde kadınların eğitimine ve geliĢimine önem verilmiyordu” görüĢüne katılma durumu incelendiğinde, ilkokul mezunu kadınların bu görüĢe katıldıkları (2.6±0.70), diğer eğitim düzeylerindeki kadınların ise bu görüĢe kısmen katıldıkları/katılmadıkları belirlenmiĢtir. Bu görüĢe katılım

durumu eğitim düzeylerine göre önemli farklılık göstermemiĢtir (p>0.05). Lise ve yüksek okul mezunu kadınların, eğitim ve geliĢime yönelik standartlarının ya da beklentilerinin daha yüksek olduğu söylenebilir.

“ġu anda kadınlara yönelik birtakım haklarımın olduğunun bilincindeyim” görüĢüne katılma durumunda eğitim düzeyine göre önemli bir farklılığın olmadığı (p>0.05) ayrıca tüm eğitim düzeyindeki kadınların görüĢe katıldıkları tespit edilmiĢtir. Kadınların geldikleri yerlerde çok fazla söz sahibi değilken ya da kısmen söz sahibi iken, göç ettikten sonra tüm eğitim düzeyindeki kadınların, birtakım haklarının olduğunun bilincinde olmaları olumlu bir geliĢme olarak düĢünülebilir.

“Geldiğim yere göre kendimi daha güvende (kan davası, terör vs.) hissediyorum” görüĢüne katılma durumu eğitim düzeyine göre önemli farklılık göstermiĢtir (p<0.05). Okur-yazar olmayan kadınların görüĢe katıldıkları (2.4±0.87); ilkokul (1.9±0.95), ortaokul (2.1±0.96) ve lise (1.9±0.96) mezunu kadınların görüĢe kısmen katıldıkları ya da katılmadıkları; yüksek okul (1.6±0.79) mezunu kadınların ise görüĢe katılmadıkları belirlenmiĢtir. Geldikleri yere göre kadınların kendini güvende hissetme durumlarında göç edilen yerin Ģartları da önemli olmakla birlikte, kadınların yaĢam standardına bakıĢ açısının önem kazandığı söylenebilinir.