Öz Yeterlilik

Öz yeterlilik, çalışanların iş yapma sürecinde var olan yeteneklerine olan pozitif inancıdır. Bu sayede bireylerin özgüveni artış göstermekte, zorlayıcı görevleri edinme hususunda daha cesaretli davranabilmekte ve çalışırken daha fazla gayret içerisinde olmaktadırlar (Erkuş & Fındıklı, 2013).

Albert Bandura’nın (1986, 1997) geniş çaplı araştırmaları ve teorisinden yola çıkarak; öz yeterliliği, (basitçe öz güven) “bireyin özel bir içeriğe sahip görevi başarıyla yerine getirmek için motivasyonu, bilişsel kaynakları ve aksiyon tarzlarını

68

kullanıma geçirebilme yetenekleri hakkında kendine olan inancı (kendine güveni)” olarak tanımlamaktadır (Stajkovic & Luthans, 1998; 66). Öz güven terimi daha çok spor ya da iş performansı alanlarında kullanılabilmiştir. Öz yeterlilik ile öz güven arasında bireyin inanç farkı ortaya çıkmaktadır. Aşağıdaki beş özellik bireyde bulunan yüksek öz yeterlilik belirtilerini göstermektedir (Luthans, vd. 2007b:38):

 Çalışan kendisi için yüksek hedefler belirler ve zor görevler için kendisinin seçilmesini ister.

 Çalışan zorlukları kolayca karşılayıp, başarıyla üstesinden gelir.

 Çalışanın içsel motivasyonu yüksektir.

 Çalışan hedeflerini başarıyla tamamlayabilmek için sadece gereken eforu sarf eder.

 Çalışan bir engel ile karşılaştığı zaman cesaretle üzerine gider

Bu beş özellik, yüksek öz yeterlilik sahibi bireyleri bağımsız olarak geliştirme ve etkili bir biçimde performansını gerçekleştirme kapasitesiyle donatmaktadır. Yüksek öz yeterlilik sahibi bireyler, genellikle "belirsizlik giderme" olarak adlandırılan zorlu durumları gidermek için zamana bırakmazlar. Aksine, kendilerini daha fazla zorlayacak yüksek hedefler belirleyerek kendi belirsizliklerini yaratırlar. Zor görevleri araştırıp bunların üzerine yoğunlaşarak öz yeterliliklerini kuvvetlendirirler. Kendinden şüphe, olumsuz geribildirim, sosyal eleştiri, engeller ve aksamalar, tekrarlanan başarısızlık gibi etkenler öz yeterliliği düşük olan bireyler üzerinde öz yeterliliği yüksek olan bireylere göre daha fazla etkilenmektedirler (Bandura & Locke, 2003).

Öz yeterlilik sosyal bilişsel kuramdan evrilmiştir. Bu kuramda bireysel unsurlar ve bazı yetenekler değerlendirilmekte olup çevre, davranış ve biliş bileşenleri içerisinde birbirleriyle ve sabit olmayan bir etkileşim olduğu öne sürülmektedir. Bunlar simgeleştirme, öngörü, gözlem kendini düzenleme ve değerlendirme yetenekleridir. Bireyler simgeleştirme yeteneği ile tecrübelerini içsel şablonlara aktarıp, devamlılık sağlamaktadırlar. Gözlem yeteneği ile diğer bireylerin tecrübeleri üzerinden davranış şekillerini düzenlemektedirler. Kendini düzenleme ve değerlendirme yeteneği ile birey içsel standartları ve davranış şekillerini karşılaştırarak kendi standartlarına ne kadar yakınlaştığını tespit etmektedir. Bu tespit

69

sonucunda kendi yeterliliği hakkında bir fikre sahip olmaktadır (Poussard 2007; Akçay, 2011).

Çalışanların içinde bulunduğu ya da kendilerinin gerçekleştirdikleri faaliyetler için sahip oldukları kapasitelerinin temelinde uğraşlarında başarılı olacaklarına dair inançlarının motivasyonu yatmaktadır. Bandura’ın (1997) göre çalışanlar kendi öz yeterliklerinin bir tahmini olarak belirli bir görevi üstlenebileceklerini varsayabilirler. Örneğin, çalışan biri, bir liderden başkalarını nasıl çalışmaya ikna edebileceğini veya sorunlarını yeni yollarla düşünmelerini sağlamak için ne kadar istekli hale getirebileceğini sorabilir. Çalışanın sadece bunu yapabilme olasılığı öz yeterlilik seviyesini göstermektedir (Luthans, vd. 2007b).

Bir çalışanın özel bir konuda veya alanda öz yeterlilik kazanması; o görevi iyi bir şekilde yapıyor olmasını denemesine, ötekilerin tecrübelerinden yararlanmasına ve onu teşvik etmesine ayrıca ona olumlu yönde geri bildirim sağlamasına bağlıdır. Aynı şekilde çalışanlara bir bütünü kapsayan görevler yerine bunların küçük parçalar halinde verilmesi sağlanırsa bu görevlerin başarılması ve giderek bütüne ulaşılması çalışanın öz yeterliliğini geliştirmesini sağlamaktadır (Akçay, 2011).

Luthans’a göre öz yeterlilik kavramı ile ilgili bir çalışanın kendisinde keşfetmesi gereken beş unsur bulunmaktadır. Bu aydınlatıcı keşifler bireyin kendi öz yeterliliğini anlamasına yardımcı olmaktadır (Luthans, 2002b):

 Öz yeterlilik alana özgüdür: Çalışanın bulunduğu alandaki öz yeterliliği başka bir alana geçtiği zaman farklılık gösterebilmektedir. Örneğin bir lider yüksek seviyede öz güven sahibi olabilir hatta birebir ilişkilerini rahatlıkla geliştirebilir. Ancak toplu konuşma, konferans gibi ortamlarda bu durum farklılaşabilmektedir.

 Öz yeterlilik uzmanlaşmaya ve pratiğe dayanmaktadır: Muhtemelen çalışanların kendinden fazla emin oldukları görevler uzmanlaştıkları ya da pratik ettikleri işlerdir. Öz yeterlilik bireyin gelecekteki başarısının tahminine dayanmaktadır. Bu yüzden bireyin öz yeterliliğini pozitif bir biçimde ortaya çıkarabilmesi için bazı tecrübelere sahip olması gerekmektedir. Bazı çalışanlar öz yeterliliklerini değerlendirirken bir

70

alandan diğerine pozitif tecrübelerini genelleştirebilirler. Böylece süreç içerisinde öz yeterlilik duygusuna daha fazla olumlu yönde katkıda bulunmuş olurlar.

 Öz yeterlilikte her zaman gelişim için yer bulunur: Çalışanın kendinden emin olduğunu düşündüğü alanlarda bile, gerçekten rahat olmadığı görevler olabilmektedir. Örneğin, çalışanın teknik bilgisi mükemmel olabilir ancak kişiler arası becerilere sahip olmadığında ya da iyi bir iletişim yetkinliği bulunmuyorsa analitik olarak gerektiği gibi düşünememekten dolayı endişelenebilmektedir.

 Bireyde bulunan öz yeterlilik başkalarından etkilenebilir: Yani bireyin öz yeterliliğini değerlendirme süreci başkalarının ne söylediklerinden etkilenmektedir.

 Öz yeterlilik değişkendir: Kendine güven seviyesi birçok faktöre bağlıdır. Bu faktörlerden bazıları bilgi, beceri ve yetenek gibi bireyin kontrolünde olabilir. Bir hedefte başarılı olabilmek adına farklı kaynakların varlığından oluşan başka faktörler de bulunmaktadır. Bir çalışan, başarılı olabilmek için gerekli araçlara sahip olup olmadığı hakkında bir karar verebilir. Ancak bu durum öz yeterliliğini iyi yönde ya da kötü yönde de etkileyebilmektedir.

Yüksek öz yeterlilik duygusu, kişisel başarıyı ve bireysel iyi oluş halini birçok açıdan olumlu yönde etkilemektedir. Birey, olumsuz durumlardan etkilenen duygularını sahip olduğu yüksek öz yeterlilik sebebiyle oldukça kısa bir zamanda düzeltmekte ve çalışmalarını daha yüksek bir tempoda devam ettirmektedir. Bu tarz bireyler başarılı olamamalarının nedenini yeteri kadar çalışmadıklarına, bilgi yetersizliğine ve zayıf yetkinliklerine bağlamaktadırlar. Endişe verici olaylara öz güvenli bir şekilde yaklaşarak kontrol altında tutabileceklerine inanırlar. Bu tipte bulunan çalışanlarda yüksek öz yeterlilik depresyon riskini düşürmekte ve stresin artmasını önlemektedir (Bandura, 1994:71-81; Dönmez, 2014).

Bir bireyin öz yeterliliğini anlamasına yönelik olarak birtakım sorular bulunmaktadır. Örneğin, “Kendinize inanır mısınız?”, “Başarılı olmak için neyin gerekli olduğunu biliyor musunuz?”, “Her şeyin içinizde yer aldığına inanıyor musunuz?” gibi genişletilip çoğaltılabilmektedir (Luthans, vd. 2007b).

71

Öz yeterlilik kavramı psikolojik sermaye içerisinde en çok araştırma yapılan boyut olarak görülmektedir. Tarihsel olarak bu boyutun öteki boyutlara kıyasla daha ciddi gelişim gösterdiği gözlenmektedir (Polatçı, 2014).