• Sonuç bulunamadı

Kastamonu bölgesinde seçmen yaşında olan bireylerin siyasal pazarlama aracı olarak kullanılan dinsel faktörlere yönelik tutumlarını ve siyasal katılımlarına etkisini inceleyen bu çalışmada, ilk başta kavram olarak siyaset, siyasal katılma ve siyasal pazarlamayı açıklayan kuramsal kavramlar ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Bu yapılırken kavramsal bir çerçeve oluşturabilmek için öncelikle geniş bir literatür taraması yapılmıştır. Bu aşamada, siyasal sistemin etkilenmesine yönelik yapılan eylemlerin tümü olan siyasal tutum kavramı, oluştuğu dinsel ve sosyo-kültürel çevreyle birlikte ele alınıp incelenmiştir. Çünkü bireylerin siyasal davranışlarıyla çevrelerindeki diğer etkenler arasında sıkı bir etkileşim vardır. Dolayısıyla dinsel siyasal pazarlama bireylerin davranışları üzerinde belirleyici rol oynayan faktörlerden biridir.

Bireyleri etkileyen bu faktörler, onların hayata bakışını çevresel ve ailesel olaylarını ve hatta arkadaş gruplarını bile belirlerken seçici olmalarını sağlamaktadır. Dini anlamda baktığımızda bulunduklari ortam bireylerin genelde tutucu ve sağ görüşlü olmalarini belirlerken , farklı şehirlerde bu degişebilmektedir. Bulundugumuz sehrin yaşam kosullari insanlarin birbiri ile olan munasebetleri ve buna benzer iliskileri genelde aynı görüşte olduklarını göstermektedir. Aile yapısı birbirine benzemekte örf adet ve kültürel kavramlar aynı olup, yöresel faktörler ön planda tutulmaktadır.

Parti tercihleri yapılırken, seçmenlerin ilk olarak partilerin programlarına,,yapacakları icraatlara,,parti içerisinde bulunan gruplara ve partinin liderine bakılarak. tercih sıralamasını belirledikleri gözlemlenmiştir. Bu şekilde seçmenin lider ve ideoloji gibi güdülerle değil, hesaplı davranarak gelecekteki beklentilerine hizmet edeceğini düşündüğü partilere yakınlık duyduğunu ifade etmek mümkündür.

Çalışmanın bu aşamasında yine özellikle alan araştırmasının kavramsal altyapısını oluşturmak amacıyla siyasal pazarlama aracı olarak dinsel söylemlerin kullanılması ve Türkiye’de dönemsel olarak din ve siyaset ilişkisi ayrıntılı olarak incelenmiştir. Dinin siyasal tutum ve davranışlar üzerindeki etkisinin de araştırıldığı bu aşamada, din olgusunun

kendisinin bağımlı bir değişken olduğu, bu nedenle siyasal tutumlar üzerinde tek belirleyici bir faktör olamayacağı savlanmıştır.

Çalışmanın son aşamasını oluşturan ve alan araştırmasıyla elde edilen verilerin istatistiksel analizlerine bakılarak genel itibariyle şu sonuçlara ulaşılmıştır; Örneklemin ne düşündüğünü, onun tutum ve yönelimlerini bilmek kısaca bireyi iyi tanımak siyasal araştırmalarda başarının anahtarıdır. Bu çalışmada Kastamonu toplumunun siyasal yönelişleri, ülke sorunlarına verdiği öncelikler, siyaset kurumunu nasıl gördükleri ve karar almalarında etkili olduğu düşünülen bazı dinsel faktörler irdelenmiştir. Ortaya konan bulgular, gündemde yoğun olarak tartışılan bazı konuların Kastamonu seçmeninin önceliklerinde ilk sıralarda olmadığı, aksine siyasal gündemde hemen hiç konuşulmayan bazı konuların ise bölgede yaşayan seçmenlerin ilk sırada gelen öncelikleri arasında olduğu yönündedir.

Örneklemde yer alanlar siyasal kimlik olarak kendilerini ilk sırada “milliyetçi” olarak tanımlamışlardır. İkinci sıradaki tanımlama “muhafazakâr-milliyetçiliktir”. Bunları sırasıyla “Atatürkçü” ve “muhafazakâr-dindar” kimlikleri takip etmektedir.

Araştırma örnekleminin büyük bir çoğunluğu (%56,1) kendilerini dindar olarak görmektedirler. Bunu yine yüksek sayılabilecek bir oranla (%16,3) oldukça dindar sayılırım kategorisi takip etmektedir. Yukarıdaki sonuçla karşılaştırılacak olunursa, kendisini dindar olarak görmesine rağmen dindarlığı bir “siyasal kimlik” olarak benimseme oranı düşüktür.

Din ve siyaset ilişkilerine yönelik çoğu olay karşısında araştırma örnekleminin sergiledikleri davranışlar, tutumlar bireysel anlamda kendilerini konumlandırdıkları dindarlık düzeylerinden çok, dindarlık-laiklik ekseni tarafında yer aldıkları toplumsal kesimler açısından belirleyici olmaktadır. Bununla birlikte, siyasal yaşamda siyasal sistem ve seçmen tercihlerinde kutuplaşma yarattığı öne sürülen dinin, aynı kutuplaşmayı bölgedeki siyasal ilişkileri değerlendirmede sürdürmemesi bu araştırmanın ulaştığı en önemli bulgulardan biridir.

Çalışmanın din-siyaset sorunsalı bağlamında ulaştığı önemli bulgulardan bir diğeri, kamusal alanda din kurumunu düzenleyen uygulamaların araştırma örneklemi tarafından büyük bir tepkiyle karşılanmamasıdır.

Çalışmada öne çıkan siyaset, din ve pazarlama kavramları insanların yabancı olmadığı hayatlarında hep varolan konular olduğu için yapilan arastirmalarda oldukca gerçekçi bilgiler edinilmiştir. Bu acidan bakıldığında insanların günümüz Türkiye’sinde hep bir arayış ve çare bulabilmek için siyasilerde olumlu ve ılımlı bir yapı aramaktadırlar. Kendilerine yakın gelen ya da benimsedikleri partilere oy vermektedirler.

Yapılan araştırma ve veriler gösteriyorki, bölge halkı seçimler yapılırken sandık başında oluyor. Dine önem veren parti ve kurumlarda, halkın dine yönelik zaafını bildiği için dini sembol ve kavramları ön planda tutuyor. Bilinçli olarak seçmen oyunu kullanacağı partiye yaklaşımında dinsel propagandalara ve reklamlara önem vermektedir. Yapılan propaganda ve reklamlar oldukça katkı sağlamaktadır. Halk kültür açısından eğilimini bu tarz dinsel amaçlı reklamlara yöneltmektedir. Oldukca etkili olması tamamiyle dinsel öğelerden kaynaklıdır.

Araştırma sonucu ülkemizde yaşanan siyasal dejenerasyonun önemli unsurlarında biride seçimlerden önce seçmene sunulan vaadlerin gerçekleşmemesi ve kandırmaya yönelik tutumun siyasette ahlaki öğelerin ihmal edildiğini belirtmektedir. Böyle bir durum siyasete olan güveni azaltmaktadır.Bu güvensizliğe rağmen seçmenlerin partilere olan sadakatleri yüksektir.

Yapılan bu çalışmaların daha büyük ve geniş olarak farklı zamanlarda uygulanıp, tekrar edilerek coğrafi yerleşim ve hareketlilikten kaynaklanan etnik, kültürel farklılıklarlada ortaya konulabilir. Değişik bölge ve etnik grupların siyasete bakış ve beklentileri aynı olmayabilir. Daha genel ve çeşitli bilgilere sahip olunup olunamayacağı da böylelikle araştırılmış olur.

KAYNAKLAR

Akdağ, M. (1971). Türkiye’nin iktisadi ve içtimai tarihi (1453-1559). Dil ve tarih coğrafya fakültesi, Ankara.

Akdeniz, Ö. (2010). Uluslararası işletmelerde yüz yüze iletişim ve ikna. Yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Akdoğan, Y. (2011). Adalet ve kalkınma partisi, modern Türkiye'de siyasi düşünce. Cilt: 6 (İslamcılık) . İstanbul: İletişim Yayınları.

Aktan, C. & Dileyici, D. (2001). Kamu ekonomisinde karar alma ve oylama yöntemleri.

Kamu Tercihi ve Anayasal İktisat Dergisi, 1(1), 12-25.

Alkan, T. (1989). Siyasal bilinç ve toplumsal değişim. Ankara: Gündoğan Yayınları.

Alkan, T. (1993). Siyasal ahlak ve siyasal ahlaksızlık. Ankara: Bilgi Yayınevi.

Altıntaş, H. M. (2001). Politik pazarlama ve politik pazarlamada yer alan konular üzerine genel bir inceleme. Amme İdaresi Dergisi, 34(1), 33-50.

Altunışık, R, Özdemir, Ş. & Torlak, Ö. (2002). Modern pazarlama. İstanbul: Değişim Yayınları.

Arslan, Z. (2009). AK parti ve laiklik: Anayasa mahkemesinden iki karar bir gerekçe. Siyaset, Ekonomi Ve Toplum Araştırmaları Vakfı (Seta), (2), 1-28.

Aslan, M. M. (2015). Siyasal iletişim ve din: Seçmen davranışında dinî inançların rolü

üzerine bir araştırma. Doktora tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,

Aslan, S. & Yılmaz, A. (2001). Tanzimat döneminde osmanlı bürokratik yapı ve düşüncesinin değişimi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi,

2(1), 287-297.

Aslan, S. & Demirhan, Y. (2016). Türk siyasal hayatında ak parti dönemi. Ekin Yayınevi: Bursa.

Ateş, S. (2018). Cumhuriyet dönemi din politikası ve din siyaset-ilişkisi (1946-1960). Doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi Atatürk İlke ve İnkılap Enstitüsü, Ankara.

Aydın, M.(2002). Siyasetin sosyolojisi. İstanbul: Açılım Kitap.

Ayhan, B. (2007). Millî mücadele’de basın: Olağanüstü durumlarda propaganda. Konya: Tablet Kitabevi.

Bahçelikapı, M. (2013). İlke araştırma raporları-5 yeni eğitim sisteminde seçmeli din

dersleri imkanlar, fırsatlar, aktörler, sorunlar ve çözüm önerileri. İstanbul: İlke

Yayınları.

Barbier, M. (1999). Modern batı düşüncesinde: Din ve siyaset (Çev. Ö. Gözel). İstanbul: Kaknüs Yayınları.

Baykal, D. (1970). Siyasal katılma: Bir davranış incelemesi (No. 302). Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayını.

Bayraktaroğlu, G. G. (2002). Geleneksel pazarlamada politik pazarlamanın yeri. Dokuz

Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimleri Dergisi, 4(3), 58-84.

Bekiroğlu, O. & Bal, E. (2014). Siyasal reklamcılık. Konya: Literatürk.

Bektaş, A. (2000). Kamuoyu, iletişim ve demokrasi. İstanbul: Bağlam Yayınları.

Berger,P. L. (1999). Dini kurumlar, toplum bilimi yazıları (Çev. A. Çiftçi).İzmir: Anadolu Yayınları.

Berkes, N. (2016). Teokrasi ve laiklik. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Birch, A. (1993). The concepts and theories of modern democracy. London: Routledge.

Bongrand, M. (1992). Politikada pazarlama (Çev. F. Ersoy). İstanbul: İletişim Yayınları.

Bougle, C.(1964). Siyasetin unsurları (Çev. K. N. Duru). Ankara: M.E. Basımevi.

Bowers-Brown, J. & Gunter, B. (2002). Political parties’ use of the web during the 2001 general election. In Aslib Proceedings, 54 (3), 166-176.

Bozan, İ. (2007). Devlet ile toplum arasında bir okul, imam hatip liseleri bir kurum. İstanbul: Diyanet İşleri Başkanlığı TESEV Yayınları.

Butler, P. & Collins, N. (1994). Political marketing: Structure and process. European

Journal of Marketing,28(1), 19-34.

Cemalcılar, İ. (1987). Pazarlamanın tanımı. Pazarlama Dünyası. 1(5), 13.

Çaha, Ö. (2008). Türkiye'de seçmen davranışı ve siyasal partiler. Ankara: Orion Kitabevi.

Çam, E. (1987). Siyaset bilimine giriş. İstanbul: Der Yayınları.

Çam, E. (2000). Siyaset bilimine giriş. İstanbul: Der Yayınları.

Çiftlikçi, A. (1996). Siyaset pazarlaması ve siyasi partilerin Malatya'daki uygulamaları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.

Devran, Y. ( 2004). Siyasal kampanya yönetimi. İstanbul: Odak İletişim.

Doğan, A. (2017). Türkiye’de siyasal iletişim ve siyasal davranış. Ankara: Nobel Yayınları.

Doğanay, T.C. (2014). Adalet ve kalkınma partisi'nin muktedir iktidarı ve sistem meşrulaştırması. KMÜ Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi,16(27), 6572.

Dönmez, İ.K. (2006). İslam’da inanç, ibadet ve günlük yaşayış ansiklopedisi. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.

Duman, D. & İpekşen, S. S. (2013). Türkiye'de genel seçim kampanyaları (1950-2002).

Electronic Turkish Studies. 8(7). Doi: 10.7827/TurkishStudies.5047.

Dursun, D. (2004). Siyaset bilimi.(2.Basım). İstanbul: Beta Yayınları.

Dursun, D. (2012). Siyaset bilimi.(6.Basım). İstanbul: Beta Yayınları.

Duverger, M. (1984). Politikaya giriş. (Çev. S. Tiryakioğlu).İstanbul: Varlık Yayınları.

Earls, M. (2009). Sürü-kitle davranışı nasıl yönetilir? Nasıl değiştirilir? (1.Basım). İstanbul: Mediacat Yayınları.

Er, İ. (1996). Bugünkü avrupa'da din ve devlet ilişkileri sempozyumu. İstanbul: Beyan Yayınları.

Ergüder, Ü. (2000). Türkiye’de değişen seçmen davranışı örüntüleri. Türkiye’de politik

değişim ve modernleşme. İstanbul: Alfa Yayınları.

Eroğlu, A. H. & Bayraktar, S. (2010). Siyasal pazarlama uygulamalarının seçmen tercihleri üzerine etkileri–İzmir ili örneği. Journal of Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal

Ertit, V. (2014). Sekülerleşme : Dinden uzaklaşmanın hikâyesi.(1.Basım). Ankara: Liberte Yayınları.

Eryılmaz, B. (1990). Osmanlı devletinde gayrimüslim teb’anın yönetimi. İstanbul: Risale Yayınları.

Gökçe, O. (2013). Siyaset sosyolojisine giriş. Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.

Gökçe, O. vd. (2009). Voter behavior: Who elects who and why. Public economics, public

management public policy,3 (10-11).

Görgün, A. (2002). Çamurda dans: Negatif politik reklam. İstanbul: Bas-Haş.

Gunsch, M. A. Brownlow, S, Haynes, S. E, & Mabe, Z. (2000). Differential forms linguistic content of various of political advertising. Journal of Broadcasting & Electronic

Media. 44 (1), 27-42. 15 Eylül 2017 tarihinde

https://www.tandfonline.com/loi/hbem20 sayfasından erişilmiştir.

Gülmen, Y. (1979). Türk seçmen davranışı. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.

Gürbüz, E, & İnal, M. E. (2004). Siyasal pazarlama stratejik bir yaklaşım. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Harris, P. (2001). To spin or not to spin, that ıs the question: The emergence of modern political marketing. The Marketing Review, 2(1), 35-53. Doi: 10.1362/1469347012569436

Heywood, A. (2015). Siyasi ideolojiler.(Çev. Kalkan). Ankara: Adres Yayınları.

Hughes, A. (2003). Defining negative political advertising: Definition, features and tactics. australian and new zeland marketing academy conferance. University Of South

İnalcık, H. (1992). Tanzimat ve bulgar meselesi-doktora tezi’nin 50. yılı. İstanbul: Eren Yayıncılık.

İslamoğlu, A. H. (2002). Siyaset pazarlaması: Toplam kalite yaklaşımı. İstanbul: Beta Yayıncılık.

Jevtic, M. (2009). Theoretıcal relationship between politics and religion. The Indian Journal

of Political Science, 409-418. 11 Ocak 2018

https://www.jstor.org/journal/indijpoliscie sayfasından erişilmiştir.

Kalaycı, İ. (1999). Seçim ekonomisi ya da siyasal konjonktür: 18 nisan seçimleri üzerine kısa bir not. Banka & Ekonomik Yorumlar Dergisi, 36(1-2), 23-42.

Kalaycıoğlu, E. (1983). Karşılaştırmalı siyasal katılma: Siyasal eylemin kökenleri üzerine

bir inceleme. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Yayınları.

Kalaycıoğlu, E. (1984). Çağdaş siyasal bilim: Teori, olgu ve süreçler. İstanbul: Beta Yayınları.

Kalender, A. (2007). Siyasal iletişim tekniği olarak canvassing ve seçmen davranışı üzerindeki etkileri. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 5(1),144-155. 17 Şubat 2018 tarihinde http://dergipark.gov.tr/download/article- file/177930 sayfasından erişilmiştir.

Kapani, M. (2001). Politika bilimine giriş (13. Basım). Ankara: Bilgi Yayınevi.

Kapani, M. (2005). Politika bilimine giriş. Ankara: Bilgi Yayınevi.

Kara, N. (2004). 1989-1994 Yerel seçimlerinde doğru yol partisi gazete reklamlarına negatif siyasal reklam açısından bir bakış. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik

Karakoç, İ. (2000). Türkiye’de siyasal parti kimliği. Yayınlanmamış doktora tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Karataş, A.İ. (2006). Osmanlı Devleti’nde gayrimüslimlere tanınan din ve vicdan hürriyeti.

Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 15(1).

Karpat, K. (2010). Türk demokrasi tarihi, sosyal, kültürel, ekonomik temeller. İstanbul: Timaş Yayınları.

Kaynar, R. (1985). Mustafa Reşit Paşa ve tanzimat. Ankara: Türk Tarih Kurumu.

Kehrer, G. (1968). Religionssoziologie. De Gruyter. 15/02/2018 tarihinde https://books.google.com.tr/books?hl=tr&lr=&id=tlsiAAAAQBAJ&oi=fnd&pg=P A7&dq=Kehrer,+G.+(1968).+Religionssoziologie.+De+Gruyter.&ots=xIMX09yX Aw&sig=ClkC7qZUz502RHuPtERFZPXZ30M&redir_esc=y#v=onepage&q=Kehr er%2C%20G.%20(1968).%20Religionssoziologie.%20De%20Gruyter.&f=false adresinden erişilmiştir.

Kendall, K. E. (2000). Communication ın the presidential primaries 1912-2000: Konowing

the rules of the game. 12/12/2017 tarihinde https://shorensteincenter.org/wp- content/uploads/2012/03/r19_kendall.pdf?x78124 adresinden erişilmiştir.

Kışlalı, A.T. (1999). Siyaset bilimi (7. Basım). Ankara: İmge Kitabevi.

Kışlalı, A.T. (1991). Siyasal sistemler. Ankara: İmge Kitabevi.

Kışlalı, A.T. (1993). Siyasal çatışma ve uzlaşma. Ankara: İmge Kitabevi.

Kışlalı, A.T. (2000). Siyasal sistemler: Siyasal çatışma ve uzlaşma. Ankara: İmge Kitabevi.

Koray, M.(1991) Günümüzdeki yaklaşımlar ışığında kadın ve siyaset. İstanbul: Tüses Yayını.

Kotler, P. (1997). Marketing management: Analysis, planning, implementation, and control. Prentice Hall.

Köktaş, M. E. (1997). Din ve siyaset: Siyasal davranış ve dindarlık. İstanbul: Vadi Yayınları.

Köseoğlu, Y. & Al, H. (2013). Bir siyasal propaganda aracı olarak sosyal medya. Akademik

İncelemeler Dergisi, 8(3).

Kuru A. T. (2011). Pasif ve dışlayıcı laiklik: ABD, Fransa ve Türkiye (Çev: E.Ç. Babaoğlu). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.

Leiss, W. (1990). Social communication in advertising. Canada.

Lilleker, D.G. (2013). Siyasal iletişim: Temel kavramlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları.

Limanlılar, M. (1991). Siyasal pazarlama. Pazarlama Dünyası. 5 (29).

Lipset S. M. (1963). Political man. Anchor Book. NY.

Lipset, S.M. (1986). Siyasal insan (Çev. M. Tunçay). Ankara: Teori Yayınları.

Lock, A. & Harris, P. (1996). Political marketing-vive la difference. European journal of

marketing, 30(10/11), 14-24.

Mardin, Ş. (1983). Din ve ideoloji: Türkiyeʼde halk katındaki dinsel inançların siyasal

eylemi etkilendirmesine ilişkin bir kavramlaştırma modeli (2.Basım). Ankara:

İletişim Yayınları.

Mardin, Ş. (1992). Türkiye’de din ve laiklik. makaleler 3: Türkiye’de din ve siyaset. İstanbul: İletişim Yayınları.

Mardin, Ş. (2016). Din ve ideoloji. İstanbul: İletişim Yayınları.

Mc Cullough, M. E. & Willoughby, B. L. (2009). Religion, self-regulation, and self-control: Associations, explanations, and implications. Psychological Bulletin. 135(1), 69.

Ocak, A.Y. (2003). Osmanlı toplumunda zındıklar ve mülhidler 15.-17. yüzyıllar (3. Basım). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.

Okumuş, A. (2007). Pazarlama anlayışında siyasal pazarlamanın yeri ve pazar konumlarına göre siyasi partilerin stratejik analizi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler

Enstitüsü Dergisi, 17, 157-172.

Okumuş, E. (1999). Türkiye’nin laikleşme serüveninde tanzimat. İstanbul: İnsan Yayınları.

Okumuş, E. (2003). Meşrûiyet ekseninde din ve devlet. İstanbul: Pınar Yayınları.

Ortaylı, İ. (1985). Tanzimat: tanzimat’tan cumhuriyet’e Türkiye ansiklopedisi, 6, 1545- 1547.

Özbudun, E. (1975). Türkiyeʾde sosyal değişme ve siyasal katılma (No.363). Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.

Özer, İ. & Meder, M. (2008). Siyasal katılma ve seçmen davranışı. İstanbul: Ege Yayınları.

Parti, A.K. (2007). 2007 genel seçimleri seçim beyannamesi.

Pınar, M.C. (1970). Pazarlama politikaları ve stratejileri. İzmir: Ege Üniversitesi Matbaası.

Polat, C. (2015). Siyasal pazarlama ve iletişim. Ankara: Nobel Akademik Yayın.

Polat, F. (2010). Din, siyaset,seçmen. Konya: Çizgi Kitabevi.

Saray, M. (2002) . Türklerde dini ve kültürel hoşgörü, Atatürk ve laiklik. Atatürk Araştırma

Merkezi. Ankara.

Sarınay, Y. (1994). Türk milliyetçiliğinin tarihî gelişimi ve Türk ocakları: 1912-1931. İstanbul: Ötüken.Yayınları.

Sezen, Y. (1988). Sosyoloji açısından din. İstanbul: İfav Yayınları.

Sezen, Y. (1993). Türk toplumunun lâiklik anlayışı: Ankete dayalı bir inceleme. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.

Sezen, Y. (1997). Hümanizm ve Atatürk devrimleri. İstanbul: Ayışığı Kitapları.

Sezgin, S. (1991). Mamul stratejileri, pazarlama stratejileri ve karar alma mekanizması. İstanbul: İletişim Yayınları.

Sitembölükbaşı, Ş. (1991). Türkiye'de İslâm'ın yeniden inkişafı, 1950-1960. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.

Solak, M. (2017). Laikliği doğru anlamak. İstanbul: Kaynak Yayınları.

Stanley, J. (2015). How propaganda works. Princeton University Press.

Stanyer, J. (2006). Online campaign communication and the phenomenon of blogging: An analysis of web logs during the 2005 british general election campaign. Emerald

Group Publishing Limited,5(5), 404-415.

Tan, A. (2002). İlke ve uygulamalarıyla politik pazarlama. İstanbul: Papatya Yayıncılık.

Tatar, A. (2007). Siyasal pazarlama açısından siyaset kurumu imajının seçmenler tarafından

algılanmasına ilişkin bir uygulama. Doktora tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal

Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

TDK (Türk Dil Kurumu). (2018). Siyaset kavramı. 17/03/2018 tarihinde

http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5b 729793659501.68114461 sayfasından erişilmiştir.

Tek, Ö.B. (1999). Pazarlama ilkeleri: Global yönetimsel yaklaşım Türkiye uygulamaları. İstanbul: Beta Yayınları.

Tek, Ö.B, & Özgül, E. (2005). Modern pazarlama ilkeleri uygulamalı yönetimsel yaklaşım. İzmir: Birleşik Matbaacılık.

Tokgöz, O. (2010). Seçimler, siyasal reklamlar ve siyasal iletişim. Ankara: İmge Kitabevi.

Toprak (Sayarı) B. (1999). Türkiye’de dinin denetim işlevi, Türkiye’de politik değişim ve

modernleşme. Alfa Yayınları: İstanbul.

Turan, E. (2013). Siyaset bilimine giriş. Konya: Palet Yayınları.

Turan, E. (2014). Siyaset bilimine giriş. Konya: Palet Yayınları.

Turan, E. (2015). Türkiye’de seçmen davranışları. Konya: Kömen Yayınları.

Turan, E. (2017). Siyaset. Konya: Palet Yayınları.

Turan, E. & Temizel, M. (2015). Türkiye’de seçmen davranışları. Konya: Kömen Yayınları.

Turan, E. (2012). Siyasal tutum olarak muhafazakarlık. Konya: Palet Yayınları.

Turan, İ. (1976). Siyasal sistem ve siyasal davranış.İstanbul: Der Yayınları.

Turan, İ. (1986). Siyasal sistem ve siyasal davranış (3.Basım). İstanbul: Der Yayınları.

Turan, İ. (1991). Siyasal sistem ve siyasal davranış. İstanbul: Der Yayınları.

Uysal, B. (1984). Siyasal katılma ve katılma davranışına ailenin etkisi: İki çimento fabrikası

örneğinde bir deneme. Ankara: Sevinç Matbaası.

Üztuğ, F. (2004). Siyasal iletişim yöntemi. İstanbul: MediaCat Kitapları.

Vergin, N. (2000). Din, toplum, ve siyasal sistem. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.

Vural, B. A. & Bat, M. (2009). Siyasal seçim kampanyalarında yeni iletişim teknolojileri ve blog kullanımı: 2008 Amerika başkanlık seçimlerine yönelik karşılaştırmalı bir analiz. Journal of Yaşar University. 4(16), 2745-2778.

Water, M.V.(1938). Propaganda.The Science News-Letter, 34(15),234-235.

Wood, A. (2016). Propaganda and democracy. theoria. revista de teoría, historia y

fundamentos de la ciencia, 31(3), 381-394.

Yücekök A. N. (1983). 100 soruda Türkiye’de din ve siyaset. İstanbul: Gerçek Yayınevi.

Yücekök, A. N. (1969). Toplumsal üst yapı olarak siyasal davranış. Ankara Üniversitesi SBF

Dergisi, 24(04).

Yücekök, A. N. (1971). Türkiye'de örgütlenmiş dinin sosyo-ekonomik tabanı (1946-1968).

EKLER

SİYASAL DEĞERLER VE TUTUMLAR ARAŞTIRMASI

İyi günler,

Bu çalışma, Kastamonu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü’nde yürütülmekte olan Yükseklisans çalışması kapsamında vatandaşlarımızın siyasal tutumlarını, değerlerini ve bazı sosyal olaylar hakkındaki görüş ve düşüncelerini ortaya koymak amacıyla yapılmaktadır. Verdiğiniz bilgiler tamamen bilimsel amaçlar için kullanılacaktır.

Anketi cevaplayarak çalışmaya sağladığınız katkı ve bize ayırdığınız zaman için çok teşekkür ederiz. Saygılarımızla…

Özlem Tıraş

Kastamonu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü

(1) Cinsiyetiniz (3) Yaşınız (4) Eğitim Durumunuz (5) Mesleğiniz

1

Devlet Memuru 2

Serbest Meslek 3

Çiftçi 4

Esnaf 5

İşçi 6

Özel Sektör 7

Emekli 8

Ev Hanımı 9

Öğrenci 10

İşsiz 1

Kadın 1

18–29 2

Erkek 2

30–39 3

40–49 (2) Medeni Durumunuz 4

50–59

1

Evli 3

Dul 5

60 ve üzeri 2

Bekâr 1

Okur-yazar değil 2

İlkokul 3

Ortaokul 4

Genel/Teknik/Anadolu Lisesi 5

İmam-Hatip Lisesi 6

Üniversite ve üstü

(6) Hanenizin aylık gelir düzeyi

1

0 –2000 TL. 2

2001-5000 TL. 3

5001’den fazla 4

Geliri Yok

(7) Hayatınızın büyük kısmını aşağıdaki yerleşim merkezlerinden hangisinde geçirdiniz?

1

Köy 2

Kasaba 3

İlçe 4

Şehir 5

Büyükşehir 6

Yurt dışı

(8) Kendinizi siyasal yelpazenin neresine konumlandırmaktasınız?

1

Aşırı Sol 2

Sol 3

Merkez 4

Sağ 5

Aşırı Sağ 6

Cevap Yok

(9) Aşağıdaki durumlardan hangisi siyasal alandaki gelişmeler / olaylar karşısında sizin pozisyonunuzu yansıtmaktadır?

1

Siyasal olaylarla hiç ilgilenmem.

2

Siyasal olayları T.V./ yazılı basın aracılığıyla yakından takip ederim

3

Siyasal faaliyetlere toplantı / miting gibi yöntemlerle katılırım

4

Desteklediğim siyasal partinin propaganda faaliyetlerinde aktif olarak görev alırım.

(10) Bir siyasi partiye oy verme kararınız ne zaman şekillenir?

1

Oy vereceğim parti seçim olmasa da önceden bellidir. 4

Ailem ve arkadaşlarımla konuşup tartıştıktan

sonra karar veririm.

2

Adaylar belirlendikten sonra karar veririm. 5

Son anda sandık başında karar veririm.

3

Seçim kampanyalarını takip ettikten sonra karar veririm. 6

Henüz oy kullanmadım.

(11) Oy vermenin sizin için taşıdığı anlam nedir?

1

Bir partiye oy vererek bazı kişisel işlerimi ilgili partilere daha kolay yaptırabiliyorum.

2

İstediğim partinin / kişilerin yönetime gelmesini sağlayarak ülkemin / bölgemin iyi yönetilmesine katkıda

bulunuyorum.

3

Dünya görüşüme / ideolojime hizmet ediyorum.

4

Gerçekte kullandığım oyun pek faydası yok. Yasal zorunluluktan dolayı kullanıyorum.

5

Henüz oy kullanmadım.

(12) Aşağıdaki kitle iletişim araçlarından hangisi seçimlerde kararınızı en çok etkiler?

1

Televizyon 4

İnternet 7

Parti mensuplarının

Benzer Belgeler