içinde insancıl bir duygu yeşermiyorsa bana göre

• Bir edebiyat yapıtı yazmak, bir yerde insanın

yüreğinde sevginin tohumlarını yeşertmektir. Eğer

bir romanı, bir öyküyü okuyup bitirdikten sonra

içinde insancıl bir duygu yeşermiyorsa bana göre

o kitap eksiktir (Özdemir, 2017:427)

• Binyazar (2010b: 82-86)’a göre edebiyat, kendini

aşmak isteyen insana güç birikimi yaratır; bunu

da bir duyarlık, düşünce ve bakış açısı

kazandırarak yapar. Ona göre işlevsel bir eğitim

aracı olan edebiyatın işlevi, her şeyden önce

insana duyarlık kazandırmadaki büyük gücüdür:

• Ataç (1991: 106-107)’a göre insan bencildir, başkalarının gerçekliğini kavramadan yalnız kendisiyle ilgilenir. Dışarıyla iletişim kurmasını engelleyen bu benlik kabuğunu ise ancak edebiyat kırabilir. Başkalarını anlamasını, başkalarının dertlerine ve kaygılarına ortak olmasını edebiyat sağlar. Yazar bize gözümüzün önünde olmasına karşın fark edemediğimiz güzellikleri anlatır.

Yaşamın yalnızca iyi yanlarını değil; acılarını, kötülüklerini, çirkinliklerini de sezdirir. Acılar, kötülükler, çirkinlikler karşısında irkilmenin kutluluğunu, o yürekler paralayan mutluluğunu; bütün o acıları, kötülükleri kaldırmaya özendirip insan olmanın onurunu duyurur.

• Yetkin (1978: 134)’e göre roman, şiir gibi yazılar

birer kavramlar topluluğu ya da dış dünyanın bir

çıkartma dizisi değil; sanatçının varlığından

kopmuş, onun sıcaklığını taşıyan birer varlıktır.

• İpşiroğlu (2008: 7)’na göre sanatın tüm alanları

yoğun ve bilinçli bir yaşam biçimini, duyarlığın

artmasını, insanın kendini ifade edebilmesini,

alışıldık bildik olanı sorgulayarak sınırları kırmasını

amaçlar.

• Çocuk edebiyatı ürünleri dil ve edebiyat öğretimi ortamlarının vazgeçilmez ve tamamlayıcı araçlarıdır; öğretimin amaçlarına ulaşılma sürecinde anahtar birer bileşen işlevi görürler (Aslan, 2017).

• Sever (2015)’e göre, çocuğun/gencin yazınsal

metinlerle kurduğu iletişim, her şeyden önce bir

duygu ve düşünce eğitimidir:

Duyu ve Duyu Eğitimi

• Duyu (İng. sense), “İç ve dıştan gelen uyaranların,

duyu organlarıyla alınıp sinirler yoluyla beyne

ulaşması sonucunda ortaya çıkan olgu”dur. Duyu

eğitimi (İng. sensory training) ise “Sesleri, renkleri,

biçimleri, büyüklükleri, dokuları, tatları, kokuları

ayırt etmede duyu organlarının kullanılmasına

olanak sağlayan düzenli etkinliklere yer veren

eğitim, duyusal eğitim”dir (TÜBA, 2011: 372).

• Senemoğlu (2003: 32-33)’na göre, yeni doğan bebeklerin işitme duyu organı çok gelişmiştir.

İnsan sesindeki perde ve şiddet değişikliklerinin

farkına varabilen bebek, tanıdık ve yabancı sesleri

ayırt edebilir. İki yaşına doğru ses ayrımında hızlı

bir gelişme göstererek sözcüklerin ve hecelerin

ses farklarını doğru anlamaya başlar.

• Binyazar (2016: 17)’a göre, çağrışım yaratmada kitabın ayrıcalıklı bir yanı vardır. Kitap, duyulara devinim alanı açarak görmeden gösterir;

işitmeden işittirir; koklamadan koklatır;

dokunmadan dokundurur; tatmadan tattırır.