Ş İ İ R
91
ARALIK 2020 TÜRK DİLİ
Yaklaşırken yanımdaki kılavuz, “yok, diyordu, Burda kimse, durmayalım; bu bir yıkık binadır.”
Yaklaşınca durdum, baktım, içerisi tamtakır;
Koca zaman sert eliyle ezmiş idi bu yurdu.
Rûhuma bir acı, sessiz, garip elem duyurdu Etrafında gördüğüm o baldıranlar, o katır Tırnakları, o kamışlar, o çalılar... bir ağır Hasta gibi hepsi sanki baygın baygın uyurdu!
Sonumuzu, akıbeti düşünmeğe başladım:
“Niçin böyle yürüyeyim, üzüleyim her adım Şu hiçliğe bile bile gidiyorken...” diyerek
Dalıyordum, bir kovuktan beklenilmez bir uçuş, Bir kahkaha koptu: “Yürü! Yaşayana yol gerek.”
Dedi sandım üzerimden gelip geçen bu baykuş!
Genç Kalemler, C III, S 23, 19 Haziran 1328 [2 Temmuz 1912], s. 269.
