1841 ^ AXİ PAŞA, ŞEKER AHMED RAŞA Â , hni1 ; 907^ ..T Batl resmi tekniğini tamamiyle kal- i '■ daha “ rf mİnİ" İlk Sahabetlerinden olup j \ v f Tevflk P ^ T menSUp olan Ferik Abdullah ' >V ve Tevfik Paşaların eserleri maalesef zayi olmuş m barfylfUndkan reS?amlarlmızm yaş ve ehemmiyet
.iriyle ılkı sayılması da mümkündür, ismi de MkfnZİt a<î^ ^®ker Ahmed Pa§a suretinde anılır. Bu lakap kendisine dilinin tatlılığından dolayı ve ri- Sultan Abdülâziz'in huzurunda büyük miştirdeSİ YuSUf tzzettin Efendi tarafından
veı-il-t
<
Ahmed Alı Paşa mütevazı bir aileye meıı- sup olup îstanbulda doğmuş ve ölmüştür İlk tahsilini doğum mevkii olan Üsküdar mek teplerinde yaptıktan sonra Tıbbiyeye girmiş ve res- me olan istidach ve pek erken inkişaf eden kaabili- metkf 6 ,derhaI dikkati celbettiğinden talebe olduğu
m îstiePl l f i i reHİmâ u a -f-Smmu mUaVİnlİg:İne
tQyin
e d d "mıştı. 1861 de Abdulazız Han’ın cülûsunda - çünkü resmi pek ziyade sevdiği gibi resimle bizzat da az çok meşgul olan bu Padişah memlekette bu sana tın ilerlemesini arzu ettiğinden - kendisine medih ve tavsiye edilen Ahmed Ali Efendiyi diğer bir kabi liyetle, Seyyid Beyle bir likte P a r is e yollamış ve
Şeker n...r
de harp çıkıncaya kadar, yâni uzun yıllar, Pariste kalmış ve Boulanger ile Jerome'un atelyelerinde bilgisini ilerletmiş, mem lekete dönüşünde Tıbbi ye Mektebinde ve daha başka mekteplerde resim hocalığı ettiği gibi ya verlikte saraya intisap etmiş, II. Abdülhamıd devrinde de yaver kal mış, derece derece ve sü ratle rütbeler alarak 1.884 de Livalığa, 1890 da f e rikliğe yükselmiş, 1892 misafirini ecnebiye mıh- mandan tayin edilip hı vazifeyi ölümüne kad ır muhafaza etmiştir.
Sanatkârın pek müref feh bir hayat sürmüş ol duğunu gösteren bu izahattan soma '"sözü ' sanat ve eserlerine nakledince, Paşanın peyizaj ve natür mort ressamı olduğunu kaydetmek icap eder Pa- bulu,ndu* u Slrada ve 1867 salonunda teşhir ettiği söylenilen karakalem bir Abdülâziz portresi müstesna, hiç portre veya kompozisyon yapmamış peyizaj ve natürmorta daimî bir sadakat
göster-Aftmd
&
miştir. Hassasiyetinin tekniği galip olduğu da söyle nebilir. Dolmabahçe Galerisinde pek hisli bir kaç levhası mevcut olup (Karaca) isimli ve yeşil bir ormanda bir karacayı tesvir eden levhası da en mu vaffak eserlerinden biridir. Paşa, ölümüne kadar re simle meşgul olmuş, konağındaki mükelıef atelye- sinde çalışmıştır. Misafirin Teşrifatçılığı sayesinde Prenslerle hembezm oluşunu biraz da kıskanç bir edâ ile yazan Sami Yetik, (Ressamlarımız) isimli kitabında Ahmed Ali Paşanın Pariste vücuda ge tirdiği Pontenblo ormanı derecesinde bir eser vü cuda getiremediğini söyliyerek (Avrupadan avde tini müteakip yaptığı tablolar tedricen sönen heye canının, üful eden kudretinin âdeta tarih numara- siy.e sıralanmış birer hüzünlü mersiyesini söylerler) demektedir ki bu hüküm mübalâğalıdır. Hattâ Pa tisten sonra yapılmış eserlerde sanatkârın kendi şahsiyeti daha olgun ve bellidir. Muhakkak olan şey, sadece, saray hizmetinin ve refahın bu sanat kârın çalışmalarını ağırlaştırmış ve tam bir inki şafa mâni olmuş bulunduğudur. Eyüpteki mezarına ailesinin diktiği kabir taşında ressamlığından hiç bahsedilmeyip (Yaveranı Hazreti Şehriyarîden, Mi safirini Ecnebiye Teşrifatçısı Ferik Ahmed Ali Paşa ruhuna) denişini de bu bakıma mânidar saymak icap eder.
Ahmed Ali Paşanın ilk Türk resim sergisinin 1874 de Çenberlitaştaki eski Maarif Nezareti bina sında vücuda getirmiş olduğunu ve Pariste bulun duğu senelerde saray için seçkin Fransız ressam larından eserler alınması işine delâlet ettiğini de kaydetmek icap eder.
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
