yaşam
P A Z A R ^Milliyet
P azar
22 Ocak 2006
TT-50İİ S5I
30 yıl sonra öğrencilerle
Ünlü Fransız okulu Nötre Dame de Sion 150'nci yılını kutluyor. Hayatlarının uzunca
bir döneminde burada görev yapan rahibeler de kutlamalar için İstanbul'a geldi
MELIS ALPHAN
malphan@milliyet.com.tr
N
ötre Dame de Sion tarikatına mensup 11 rahibe 1856’da Sinai adlı gemiden inip İstanbul’a ayak bastı. Rahibelerin burayagelmelerindeki amaç, 16 yıldır var olan bir kız okulunu Filles de la Charite tarikatından
devralmaktı. Böylece Elmadağ’daki uzun gri binaya yerleştiler. O güne dek sadece Katolik ailelerin kızlarını kabul eden okul, Nötre
Dame de Sion adını aldıktan sonra diğer cemaatlerin kızlarına da kucak açtı. Okul
halk arasındaki deyimiyle bir “sörler (rahibeler) mektebi”ydi. Kızlar kalın duvarların ardında Fransızca, Latince, edebiyat, coğrafya, tarih, dikiş ve nakış öğreniyor, bu arada İstanbul’da sultanlar devriliyor, yangınlar, salgın hastalıklar gelip geçiyor, savaş sıkıntıları yaşanıyordu.
Kalan okullardan biri
Osmanlı Imparatorluğu’nun devrilip cumhuriyetin ilan edilmesinden sonra yaşanan değişimler pek çok tarikatın ülkeyi terk etmesine ve birçok okulun kapanmasına yol açarken, Nötre Dame de Sion
kalanlardan oldu.
Bugün Nötre Dame de Sion’un 150’nci yılı kutlanıyor. Kutlama kapsamında,
hayatının bir döneminde bu okulda görev almış rahibeler İstanbul’a geldi. Yıllarını
İstanbul’da geçirmiş bu rahibelerden üçü, buradaki Yıllarını anlattı.
Öğrencilerin
Sinematek’e gitmesi
bir devrimdi
89 yaşındaki M. Marie Louis, 1960’ta İstanbul’a geldi. Fransız edebiyatı öğretmeni olan rahibe ikinci hazırlık sınıfı öğrencilerinin İngilizce derslerine girdi. 1970’te Fas’a gitti, 1973’te ise İstanbul’a dönüp 1975’e kadar burada kaldı. Daha sonra Cezayir ve Tunus’taki Sion okullarında görev aldı.
M. Marie Louis, Dame De Sion’daki yıllarında pazartesiden cumartesiye kadar okuldan dışarı adımını atmayan öğrencilerin hayatını daha eğlenceli bir hale sokmak için çalıştığını anlatıyor.
Disiplinden boğulan öğrencilerin mutlu olmaları için çabaladığını söyleyen M. Marie Louis, öğrencileri haftada bir gün Sinematek’e götürmeye başlamış. M. Marie Louis
“Bu o dönemde, bu kadar disiplinli bir okul için bir devrimdi” diyor. Bugün Marsilya yakınlarındaki bir yaşlılar evinde kalan rahibe oradaki yaşlılara hafızalarını çalıştırma konusunda eğitim veriyor. M. Marie
Louis en çok Türklerin nezaketini ve Boğaz’ı özlediğini söylüyor.
M. Marie Louis
“En çok vapurları
özledim”
66 yaşındaki rahibe Monique 1970’te İstanbul’a geldi. Biyoloji öğretmeni ve müdür yardımcısıydı. 2004’te emekli olduktan sonra bir yıl tatil yaptı. Sonra İstanbul’a döndü.
Şu an da okulun idari işler sorumlusu.
“İstanbul’dan uzak kaldığım bir yıl içinde en çok Şehir Hatları vapurlarını ve adaları özledim” diyor.
Rahibe Monique, 17 Ağustos depreminden sonra Acısu’da bir ilkokul inşa etmeye karar verdiklerini
anlatıyor: “Para toplamak için seferber
olduk, öğrenciler partiler, piyangolar düzenledi. Sion okullarından yardım yağdı. H er cumartesi bölgeye bir kamyonet dolusu yiyecek ve eşya götürdük. 13 Ekim 2000’de öğretmenler, öğrenciler, hademeler olmak üzere hep beraber okulun açılışını yaptık.”
Varoluşçu yazar Sartre’ın sahnelenen oyunu müdürü telaşlandırdı
82 yaşındaki M. Anne Véronique, 1968’de İstanbul’a geldi. Felsefe öğretmeni olan rahibe 1975’e kadar burada kaldı. “Beni en çok etkileyen Müslüman, Hıristiyan ve Musevi öğrencilerin dostluğuydu” diyor. Okulda tiyatro
grubunun başında olan rahibe Véronique 1969’da öğrencilerle beraber Jean-Paul Sartre’ın “Huis clos” oyununu sahneye
koydu. “M üdür Meliha hanım varoluşçu
yazar Sartre’m oyununun okulda oynandığını öğrenince çok endişelendi” diyen rahibe, çocukların çok başarılı bir oyun sergilediğini anlatıyor.
Rahibe Véronique, İstanbul’dan ayrıldıktan sonra üç yıllığına Cezayir’e gitti. Burada bir üniversite yurdunda görev aldı. Daha sonra 17 yıl Thnus’taki Sion okulunda
müdürlük görevini üstlendi.
Rahibe Véronique 1995’te İstanbul’a döndü, 2000’e kadar kaldı. Bu kez öğretmenlik yapmadı. Yoksullara yardım
eden Karitas isimli bir demekte yöneticilik yaptı. Bolu, İzmir ve Antakya’daki
engellilere yardım etti. Şimdi Marsilya
yakınlarında, 80-100 yaşları arasında 60 kişinin yaşadığı yaşlılar evinin sorumlusu.
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi