Ölmeden
mezarını yaptırdı
• Feleğin sillesini yiye yiye yazgısına küsen halk ozanı
yakınıyordu: ‘‘Ölmeden mezara koydular beni". Şiir deyip geçmemek lâzım: Çünkü insanoğlunun ",son mekânı" olan bir karış toprak da karaborsaya düştü düşeli, kişi mezarını bile sağlığında edinmeye başladı. Yılların gazetecisi Kâ- muran Çelebi de, hem-kendi rahat etmek, hem ardından eşini dostunu koşuşturmamak için, dişinden tırnağından arttırdı-
| ğıyla "mülkünü" edinmiş, "taşını" diktirmiş ve "yazısını" | yazdırmış. Ara sıra mezarı başına gidip bakımını yapan
P Çelebi sbyle diyor: "Hayatımda kimseye yük olmadım, göç
| ettiğimde de olmak istemiyorum". Çelebi'nin "kendi p ölümüyle " ilgili bir de anısı var: Çok yakın bir arkadaşı mezar I taşını görmüş, ama ölüm tarihinin boş olduğuna dikkat p etmemiş elbet. Bir iki gün sonra da Çelebi'yi karşısında | görünce fenalık geçirmiş. Dünyanın halleri bunlar...
